หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม)

[Poes]

เป็นแฟนกันแระ 

[ไอ้หัวแห้ว]

 

ยอมรับว่าเป็นแฟนแร้ววว...

ทำไมต้องระวังปอนด์ด้วยง่ะ

ตรงมีอะไรแหงๆ 

หึหึ

รอตอนต่อไปครับ

[gobgab]

.............ยอมรับกันซักที........ :เชิป2:

.......................จะได้หวานกันมากกว่านี้......

[THIP]

หุหุ โมรับนัทเป็นแฟนแล้ว  :เชิป2:  :เชิป2:  :เชิป2:

[Alert]

 

[Lucifer]

เธอเป็นแฟนฉันแล้ววว 

[ple]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านคับ สนุกมาก 

[abcd]

  ยินดีต้อนรับจ้าple ว่าแต่ชื่อคล้ายๆผะญเลยเน๊อะ    :เชิป2:

*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/*/

ตอนที่ 58

พอวางสายจากไอนัทก็เดินยิ้มแฉ่งเข้ามาในห้องไอโยแหละครับ...เดินไปดูที่หน้าจอ ตรวจความเรียบร้อย..แล้วเดินไปนั่งบนเตียงที่ไอปอด์นมันนอนคว่ำหน้าอ่านหนังสืออยู่..ผมส่งยิ้มหวานจ๋อยให้ไอปอด์นมันที..พอดีเห็นมันมองผมอยู่อะครับ.

แล้วผมก็หงายหลังนอนลงบนเตียง..ไอปอด์นมันยิ้มทะเล้นยักคิ้วหลิ่วตาใส่ผมอะ...ผมเลยยกมือขึ้นไปขยี้ผมมันอย่างหมั่นเขี้ยว...ไอปอด์นมันก็หัวเราะชอบใจอะ..มันยังไม่เลิกครับ ยังทำท่าลิงค่าง ใส่ผมอยู่อะ...แหม๋ ชอบเหรอน้อง จัดให้...ผมยกแขนขวาขึ้นทั้งๆที่นอนหงายอยู่นั้นแหละครับ แล้วล๊อคคอไอปอด์น...ดึงมันแรงๆ มันไม่ทันตั้งตัวเลยถลามาตามแรงดึงของผม..ผมยกแขนซ้ายขึ้น แล้วดึงหน้าไอปอด์นมาซุกที่จุกกูแร้ผม...ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆสะใจมากครับ ได้ยินเสียงมันร้องโวยวายยิ่งสะใจ...ผมหัวเราะลั่นเลยครับ..

“โอ้ย..ปล่อย..โว้ยหายใจ..ไม่ออก” ไอปอด์นมันร้องอู้อี้อยู่กับจุกกูแร้ผมอะครับ..มันดิ้นจนจะหลุดแล้วอะครับ..ผมจึงยกขาขวาขึ้นแล้วหนีบเอวมันไว้.แน่นกลายเป็นว่าไอปอด์นมันมานอนทับผมไว้ทั้งตัวเลยครับ...

“ฮ่าๆๆเป็นไง หอมดีมะ หา...ทะเล้นดีนัก..ฮ่าๆๆๆๆ” ผมก็หัวเราะสะใจอะครับ..

ไอปอด์นมันก็ยกแขนยกมือขึ้นตะกุยเปะปะอะครับ..มันยิ่งดิ้นผมก็ยิ่งแกล้ง...กดคอมันแรงขึ้น..มันก็ดิ้นอยู่นานพอดูอะครับ..มันคงเหนื่อยมันจึงเงียบ แล้วหยุดดิ้นอะครับ...

“ยอมแพ้แล้วเหรอ..หึหึ” ผมจึงค่อยๆ เอาแขนออกจากคอมัน...เอาขาออกจากเอวมันด้วย...

ไอปอด์นหมดแรงครับ...หอบแฮกๆ ...แล้วฟุบหน้าลงบนหน้าอกผม...ผมก็หัวเราะขำๆมันอะครับ.......ไอปอด์นมันยกมือขึ้น ทุบหน้าอกผมอั๊กๆ ....เจ็บ ดีเหมือนกันครับ ..ผมได้ยินเสียงมันบ่นพรึมพรำอะไรไม่รู้ครับ.หึหึ.น่ารักชะมัด......ผมเลยยกแขนขึ้นแล้วกอดมันไว้อะครับ..ไม่ได้คิดอะไรนะครับ..แค่ล๊อคมันไว้ไม่ให้ทุบผมตายเท่านั้นเอง....มือมันที่ทุบผมอยู่เมื่อกี้นี้ เปลี่ยนมากอดคอผมไว้แทนอะครับ...แหมๆๆ...ชักยังไงๆ แล้วนะเนี๊ยะ...

ติ๊ด ตี่ ดี้ ดี่ ติ๊ด ตี่ดี้ ดี้
เสียงโทรสับผมดังขึ้นอีกแล้วครับ...
ผมยกแขนข้างนึงออกจากตัวไอปอด์นแล้ว ล้วงมือไปหาโทรสับในกระเป๋ากางเกง...แขนอีกข้างยังทำหน้าที่ล๊อคมันไว้อยู่ครับ...หึหึ...ก็ผมบอกว่าไม่ได้คิดอารายงายคร้าบบบบบเชื่อกันหน่อยเด้...ครึครึ

“ฮาโหลครับ...” ปากผมพูด มือผมก็ลูบๆ ที่ตัวไอปอด์นอะครับ...คือตอนนั้นไม่รู้ตัวหรอกครับว่าลูบมัน..

*โมนี้..ปอ เองนะ...* เสียงไอปอมันเริงร่าท้าลมฝนมาเลยครับ...สงสัยข่าวดี

“ว่าไง...จ้ะ..หึหึ” เวลาผมอารมณ์ดีผมก็จะพูดเล่นๆแบบนี้แหละครับ...ไอปอด์นผงกหัวขึ้นมามองผมทันทีเลยครับ..หน้าผมกับหน้ามันห่างกัน นิดเดียวเองอะ…ผมยิ้มให้มันทีแล้วยกมือที่ลูบๆตัวมันอยู่นั้นแหละครับ ไปขยี้ผมมันเบาๆ

*โม...เจอ แล้ว ..คราวนี้ถูกเว้ย..ฮ่าๆ โอ้ย ปอดีใจจนน้ำตาร่วงแล้วเนี๊ยะ.” ไอปอ มันทั้งหัวเราะและร้องไห้มาตามสายอะครับ...

“เฮ้ย...จริงเหรอ...โหยโล่งหว่ะ..แม่ม”ผมโล่งอกมากเลยครับตอนนั้น...

*จริงดิ..ฮือ..แล้วเนี๊ยะโหลดใกล้เสร็จยังเนี๊ยะ...* ไอปอมันก็พูดไปสูดน้ำมูกไปแหละครับ ผมนึกหน้ามันออกเลยครับ...น่ารักดีครับไอปอ..ซื้อสัตย์กับ อารมณ์ตัวเองสุดๆ..ครึครึ

“เกือบครึ่งแล้วหล่ะ...รอ..หน่อยก็แล้วกันนะคร้าบ คราวเนี๊ยะ...ทันแน่ๆ ไม่ต้องห่วงนะ...”พุดเสร็จก็ส่งยิ้มหวานให้ไอปอด์นมันทีหล่ะครับ...

ไอปอด์นมันทำหน้ามู่ทู่ ใส่ผมด้วยอะ..โอ้ย ผู้ชายบ้าไรวะ น่ารักชิบหาย...ผมหมั่นเขี้ยวครับ..หยิกแก้มมันไปที..มันก็ทุบไหล่ผม เบาๆ อะครับ..หึหึ
ผมก็แกล้งทำหน้าเจ็บๆ อะ

*เหรอ.ๆ ..ดีดี..โม งั้นคืนนี้เราฉลองกันไหม คิคิ” แหม งานยังไม่เสร็จเลยครับ หาเรื่องฉลองซะแหละ

“นี้คุณน้องปอ ครับ...วันนี้ไปพักผ่อนนอนหลับ ก่อนไม่ดีเหรอครับ..เอาไว้พรุ่งนี้ค่อย เที่ยว อย่างปรอดโปร่ง มีเรียวมีแรงมิดีกว่าเหรอครับ” แหม ใจคอจะไม่ยอมพักผ่อนเลยรึไงเนี๊ยะ เหนื่อยนะเว้ย ว่าแล้วก็เอามือลูบแก้มไอปอด์นมันไปมา..

*คิคิ เอ่อ..ก็ได้ย่ะ งั้น..ขอสายไอโจหน่อย ไอบี มันจะคุยกะผัวมัน* หุหุ ไอโจกับไอบี มันเป็นแฟนกันครับ เป็นเพื่อนกันนี้แหละ..มัน ชอบๆ กันมาตั้งแต่ ปวช.2 แล้วครับ..พอ ปวส.มันได้อยู่ห้องเดียวกันมันก็เลยคบกันซะเลย....

“อือ..ได้ๆ..แต่ให้เราปลุกมันก่อนนะ มันหลับอะ..” ผมเอามือปิดโทรสับไม่ให้เสียงผมเข้าไปให้ไอปอมันได้ยินอะครับ..

“ปอด์น ลุกขึ้นก่อนเร็ว...” ผมพูดกับไอปอด์นมันเบาๆ อะครับ..ไอปอด์นมันส่งสายตาละห้อยมาให้ผมอะ...ผมก็แกล้งทำหน้านิ่งๆอะครับ...แล้วมันก็ค่อยๆ ลุกออกจากตัวผม...

ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปหาไอโจ แหละครับ...แหม๋ ไอห่ะนี้...แม่ม นอนไม่ขยับเชียวนะมึง..สบายเจงๆ...เฮ้อ...ผมยกตีนขึ้น แล้วยันโครมเข้าไปที่ตัวมันแหละครับ....ไอโจกระเด็นตกเตียง...เลยอะสะใจโคตร

“โอ้ย..แม่ม ไรวะ..” ไอโจมันทำหน้าตื่นๆ แบบง่วงๆ อะครับ มันค่อยๆ พยุงตัว ..แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นมา ..ผมขำจนต้องหัวเราะออกมาอะ...

“เออ..แม่ม นอนสบายจริงๆ นะนายอะ..เอ้า..เมียจะคุยด้วย” ผมพูดเสร็จก็ยื่นโทรสับให้มัน ไอโจมันก็รับโทรสับผมไปอย่างงงๆ ..ครึ ครึ

ส่วนผมก็เดินไปนั่งที่เก้าอี้หน้าคอมฯอะครับ...จะดูซะหน่อยว่าโหลดถึงไหนแล้ว.....อืม..ได้ 60 % แล้วเว้ย...ฮู้ ดีจายยยยยย...แล้วผมก็หันหน้าไปมองไอโจ มันแหละครับ...มันคุยโทรสับเสร็จแล้วครับ แม่ม เร็วจังหว่ะ...มันยื่นโทรสับคืนให้ผม...

“นายอยู่คนเดียวได้มะ...” ไอโจมันถามผมเบาๆ อะครับ..สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่อะ..

“อืม...ได้สิ..มีไรเปล่าอะ..”ผมพูดแล้วยื่นมือ ไปจับมือมันแล้วบีบ เบาๆ......อะครับ

“บีเค้ามีเรื่องอยากจะคุยกับเราหน่อยอะ...ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรเหมือนกัน ...เราสังหรณ์ใจยังไงชอบกลหว่ะ…บีจะขอเลิกกับเรารึเปล่าวะ..” เอาอะไรคิดวะเนี๊ยะ ไอบีอะ มันรักไอโจจะตายครับ...ถึงมันจะปากแข็งไปหน่อยก็เถอะ...เพื่อนๆทุกคนก็รู้อะครับ มีแต่ไอโจนี้แหละที่มันคิดอยู่นั้นว่าบี ไม่รักมัน...เซ็งมันจริงๆ ครับ...

“เฮ้ย...อย่าตีตนไปก่อนไข้สิวะ..ไป เลยไป...ไปคุยกันซะ อย่าคิดมากสิวะ” ผมก็พุดปลอบมันไปงั้นแหละครับใจจริง แล้วออกจะหมั่นไส้มันด้วยซ้ำ....

ไอโจมันลุกขึ้น คว้า กระเป๋า แล้ว เดินไปที่ประตูห้องอะครับ

“เอ่อ โม..แล้วโมจะกลับไงอะ..เอางี้มะ..เราคุย กับบีเสร็จ เรามารับนายนะ” ไอโจมันหันมาคุยกับผมก่อนที่มันจะออกประตูไปอะครับ..

“เฮ้ย..หึหึ ไม่เป็นไร ขอบใจมากเพื่อน...เดี๋ยว เราโทรบอกพี่นัทให้มารับเองไม่ต้องห่วง” ผมก็ส่งยิ้มให้มันนิดนึงแหละครับ

“เออ จริง ด้วย นายมีพี่นัทอยู่ทั้งคนกลัวไรวะ ฮ่าๆๆๆๆๆ…เราไปก่อนนะ ปอด์น แล้วเจอกัน.”ไอโจมันหันไปพยักเพยิด กับไอปอด์น แล้วมันก็เดินออกจากห้องไปพร้อมเสียงหัวเราะดังลั่นแหละครับ..

.ผมสายหน้าด้วยความระอาใจอะครับ..ผมหันไปยิ้มให้ไอปอด์นมันนิดนึง......
ไอปอด์นมันทำหน้ามู่ทู่ใส่ผมอีกแล้วอะ ...ผมขำมันมากเลยอะครับ...ยังกะเด็กๆ ..ผมหันหน้าหนีจากมัน ...แล้วหยิบการ์ตูน ในกระเป๋าเป้ ผมออกมาอ่าน...และแล้วโลกนี้ก็มีแต่ผมกับการ์ตูนในมือ โดยผมลืมไปสนิทเลยครับ ว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียวแต่มีไอปอด์นอยู่ด้วย....

********************************

อีกตอนครับ..ช้าหน่อยแต่ก็มานะครับ.....

คนที่บ้านกลับมาแล้วครับ วันนี้ไม่ไปทำงานไอโมเลยต้องแอบๆ เข้าปาล์มครับ...โดนจับได้หละแย่เลย

ปล...วันนี้ไอโมไม่ไปทำงานครับ...ตัวยังรุมๆ น้ำมูกไหลย้อยเลยครับ วัน สอง วันที่ แล้วไม่มีน้ำมูก ปวดแต่หัว วันนี้ น้ำมูกไหล แต่ไม่ปวดหัวแล้วครับ....

ขอบคุณทุกคนที่มาอุดหนุนครับ...ไอโมไม่ได้ตอบรีพลายอีกแล้วครับ...เอาไว้จะรวบยอดทีหลังนะคร้าบบบ

ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเสียงสูดขี้มูกของไอโม..

[abcd]

ตอนที่ 59

จนผมอ่านการ์ตูนจบหมดทั้งเล่ม อะครับ...ผมจึงลุกขึ้นบิดขี้เกียจ...และมองไปที่หน้าจอ เฮ้อ..80 % แล้วเว้ยอีกนิดเดียว...แล้วผมจึงนึกขึ้นได้ว่า มีไอปอด์นอยู่ในห้องด้วยอีกคน..ผมเลยหันหน้าไปมองไอปอด์นมัน..ผมก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้อะครับ ก็ไอปอด์นอะ มัน นั่งพิง ผนังห้อง นั่งขัดสมาธิ บนตัก มีหมอนวางอยู่ และมีหนังสือวางอยู่บนหมอน แต่ตามันอะ ไม่ได้มองหนังสือหรอกครับ..มันหลับตาพริ้มเลยครับ ปากเผยอน้อยๆ ..มันสัปหงกโงนเงน จะล้มมิล้มแหล่อะครับ...ผมจึงเดินเข้าไปหามันเพื่อปลุกให้มันไปนอนแหละครับ...

“ปอด์น..ปอด์น..ตื่น ปอด์น”ผมพูดแล้วเขย่าตัวมันเบาๆ ไอปอด์นสะดุ้งโหยง แล้วลืมตาขึ้นมองผมอะครับ ตาแดงกร่ำเลยอะ..น่าสงสารจัง พรุ่งนี้มีสอบรึเปล่าเนี๊ยะมัน..ผมยกมือขึ้น ลูบแก้มมันเบาๆ ...

“ไปนอนดีกว่านะ...ไม่ต้องอยู่เป็นเพื่อนเราหรอก..อีกนิดเดียวเราก็เสร็จแล้วหล่ะ” ไอปอด์นมันพยักหน้านิดนึง.. ผมหยิบหมอนหยิบหนังสือออกจากตักมันอะครับ...แล้วไอปอด์นมันก็ลุกขึ้น ก้าวขาลงจากเตียง

“โอ้ย..”ไอปอด์นมัน ร้องเบาๆแล้วกลับไปนั่งลงบนเตียงเหมือนเดิมอะครับ...

“เป็นไรอะ..เป็นตะคิวเหรอ” ผมถามแล้วนั่งลง บีบนวดขามันแรงๆอะครับ...

“เปล่าอะ...มันแค่ชาๆ อะ..” ผมก็พยักหน้าหงึกๆ หล่ะครับ ..มือก็ยังนวดขาให้มันอยู่....

“พอแล้วหล่ะ...ไม่เป็นไรแล้วอะ...” ไอปอด์นมันพูดกับผมเบาๆ หน้ามันแดงแจ๋เลยอะ..หึหึ ไอนี้หนิ ทำตัวน่ารักอีกแหละ..เซ็ง..คิคิ…

ไอปอด์นมันลุกขึ้น สบัดขาหลายๆ ทีอะ มันจะหายเหรอวะ ทำแบบนั้นอะ..ผมจึงลุกขึ้นบ้างอะครับ...

“โม..นอนนี้ก็ได้นะ ไม่ต้องกลับหรอก...”ไอปอด์นมันพูดกับผมยิ้มๆครับแล้วมันก็ค่อยๆ เขย่งๆ จะเดินกลับห้องนอนมันอะครับ...

“นอนห้องเราก็ได้นะ..หึหึ” ไอปอด์นมันพูดแล้วหัวเราะอะครับ..ผมเลยคิดว่ามันล้อเล่น...

“ขอบใจ ไม่เป็นไรหรอก...เราไม่กวนนายแล้วหล่ะ เดี๋ยวเรา โทรบอกพี่นัทให้มารับแป๊บเดียวอะ...” ผมพูดแล้วส่งยิ้มให้มันอะครับ...

“ไม่ต้องกวน..พี่นัท ก็ได้อะ...ให้เราไปส่งดีกว่านะ” ไอปอด์นมันพูดแล้วยกมือขึ้นลูบแก้มผมบ้างอะครับ..ผมจึงยกมือขึ้นไปจับมือมันไว้ แล้วบีบเบาๆ...

“ไม่เป็นไรหรอก นายไปนอนเถอะ...ยังไงพี่นัท ก็ต้องกลับห้องอะ ให้แวะรับเรานิดเดียวคงไม่หนักหนาอะไรหรอก.. ขอบใจมากนะ..”ไอปอด์นมันยิ้มให้ผมหน่อยนึง..ผมจึงปล่อยมือมัน..อะครับ..แล้วไอปอด์นมันก็ค่อยๆเดินหันหลังให้ผมเพื่อออกจากห้องอะครับ..ก่อนที่จะออกนอกประตูห้องไปไอปอด์นมันก็หันหน้ากลับมามองผม..

“โม..เราอยากเกิดมาเป็นผู้หญิงหว่ะ..” ไอปอด์นมันพูดแล้วยิ้มให้ผมอะครับครับ...

“อ้าว ไมอะ..เป็นผู้ชายก็ดี แล้วหนิ อยากจะเป็นผู้หญิงไปทำไม” ผมพูดแล้วหัวเราะอะครับ..แหม๋ มันคิดอะไรของมัน มึงหง่ะ เป็นผู้ชายแบบนี้ก็น่ารักจะตายห่ะ แล้ว....อย่าโลภ ขอร้อง..

ไอปอด์นมันยักคิ้ว เบะปาก แบบที่ผมชอบทำอะครับ หง่ะมันล้อเลียนผมอะ....แล้วมันก็หันหลังเดินออกนอกประตูไป..เฮ้อ ผมก็ได้แต่ยืนส่ายหน้างงกับมันอยู่คนเดียว...อะไรของมันวะ..พูดไรแปลกๆ...ช่างแม่ม....

แล้วผมก็เลิกสนใจไอปอด์นมันแหละครับ....หันมาสนใจเจ้าคอมฯที่กำลังโหลดงานอยู่นี้ดีกว่า.....85 % แล้วเว้ยยยยยอีก แค่ 15 ก็จบข่าว วู้ๆๆๆๆๆๆๆ......ผมหยิบหนังสือการ์ตูนอีกเล่ม..ในกระเป๋ามาถือไว้แล้วเดินไปนอนลงบนเตียงไอโย...แล้วโลกก็มีแต่เพียงข้าพเจ้าแต่เพียงผู้เดียวอีกครั้ง.........

ตอนนั้นดึก พอสมควรฮะ ผมอ่านการ์ตูน ไป ก็ง่วงจวนจะหลับ อยู่แล้วอะครับ..ช่วงนี้ผมยิ่งไม่ค่อยได้นอนอยู่ด้วยอะเหนื่อยโคตร....เห็นท่าไม่ดีครับ....ผมจึงลุกขึ้น แล้วไปหาผ้าเช็ดตัว ของไอพวกนี้...ในตู้เสื้อผ้า...แล้วเดินออกจากห้อง กะจะไปเข้าห้องน้ำอะครับ...

ผมได้มองไปที่ประตูห้องที่อยู่เยื้องๆกับห้องไอโยอะครับ...เห็นมันแง้มๆอยู่...ผมก็เริ่มกลัวขึ้นมานิดๆฮะ..ก็ทั้งบ้านมีผมอยู่คนเดียวนี้ฮะ...ถึงจะมีไอปอด์นอยู่ด้วยแต่ไอปอด์นมันก็ไปนอนแล้วเหลือแต่ผมอะ...ผมกลัวผีมากถึงมากที่สุดฮะ หยองเว้ย....หวึย...ประตูห้องที่แง้มๆ ภายในห้องนั้นก็มืดๆ มันชวนให้จิตนาการมากเลยครับ...เว้ย...ผมรีบควานมือหาสวิทไฟทางเดินโดยด่วนฮะ
ไฟสว่างวาบ..หัวใจดวงน้อยๆ ของไอโมก็สว่างวาบด้วยเช่นกันฮะ...ฮู้ค่อยยังชั่ว แต่ความน่ากลัวไม่ได้ลดลงเลยครับ เงียบชิบ....

ผมรีบจ้ำเดินไปที่ห้องน้ำอะครับ...เดินไม่กี่ก้าวก็ถึงครับ...ผมรีบจัดการเปิดไฟห้องน้ำแล้วปิดประตูล๊อค อย่างแน่นหนา...เฮ้อ โล่งอก..น่ากลัวชิบหาย...ผมค่อยๆล้างหน้าล้างตาอะครับ...ประวิงเวลาไว้ฮะ ยังไม่อยากออกไปอะกลัว...เผื่ออยู่นานๆ แล้วไอพวกนั้นมันกลับมาไง แฮะ....กะว่าจะอาบน้ำด้วยอะครับ คิดไปคิดมาไม่ดีกว่าไปอาบที่ห้องดีกว่า อาบแล้วจะได้นอนเลย....ล้างหน้าล้างตาเสร็จ..ก้อค่อยๆ โผล่หัวออกมาดูลาดเลาก่อนอะครับ กลัวมีตัวอะไรโผล่มาหง่ะ แม่ม บ้านหลังนี้ เวลา ไอพวกนี้ไม่อยู่ทำไมมันน่ากลัวงี้วะ....สยองเว้ย...

ผมค่อยๆเดินออกมาจากห้องน้ำอะครับ... ตาก็จ้องที่ประตูบานนั้นไม่วางตาเลยครับ กลัวว่าถ้าผมเผลอ แล้วจะมีมือเน่าๆ เปื่อยๆ มาดึงตัวผมเข้าไปอะจิครับ.....พอผมผ่านห้องนั้นไปได้ก็โล่งอกนิดๆฮะ...แต่พอจะปิดไฟ ความกลัวก็เข้าครอบงำอีกแล้วครับ..มองจ้องประตูห้องไอโย เขม็ง ขาข้างนึงก้าวไปก่อนแล้วครับ แม่ม กูเข้าห้องไปนี้โทรหาไอนัทให้มันมาอยู่เป็นเพื่อนดีกว่าหว่ะ น่ากลัวชิบ...
พอไฟทางเดินดับปุ๊บไอโมเตรียมวิ่งครับ..แต่ว่า...

“อืออออ”ไอโมดิ้นพราดๆ เลยครับ...ร้องสุดเสียงแต่เสียงมันไม่ออกอะ...น่ากลัว หลับตาปี๋ เลยครับ อยู่ๆ ก็มีมือมาตะปบ ที่ปากผม มืออีกมือนึงก็มาเกี่ยวเอวผม แล้วลากๆ ผมไปยังประตูที่เปิดแง้มๆนั้นอะครับ.... ผมตกใจแทบช๊อคเลยอะ...ไอนัทช่วยกูด้วย กูกลัว...ฮือ แม่จ๋า ช่วยไอโมด้วย.......พอมันลากผมผ่าน ประตูห้อง เข้ามา เสียงประตูปิดตามหลังดังปัง ผมได้ยินเสียงล๊อคประตูดังกิ๊ก ด้วยครับ ...หัวใจไอโมแทบหยุดเต้นเลยครับ...

ตอนนั้นไม่คิดว่ามันเป็นคนหรือผี อะครับ รู้แต่ว่าตกใจโคตรๆครับ…
ผมยิ่งร้อง ยิ่งดิ้น มันก็ยิ่งกอดผมไว้แน่นอะครับ...มือที่กอดเอวผมอยู่เริ่มขยับเข้าไปในตัวเสื้อนักศึกษาผม... ผมเริ่มแปลกใจเล็กๆแล้วครับ...จมูกปากร้อนๆ แนบลงมาที่ซอกคอผม จากทางด้านหลัง..แล้วไซร้ไปทั่วลำคออย่างกระหายอยาก ..หื่นๆไงชอบกลอะ...ผมหัวใจกระตุกวูบเลยครับ ลืมตาโพรงเลยครับ..ผมแน่ใจแล้วครับว่ามันเป็นคนไม่ใช่ผี..แล้วมันเป็นใคร...

“อือ อออือ” ผมครางอือ อ้าๆ ในลำคออะครับ..เมื่อมือของคนๆนั้นได้มาลูบคลำที่อยู่ที่หน้าท้องผม…เค้าค่อยๆลูบไล้ลงไปจนถึงขอบกางเกงของผม พอเค้าเจอเข็มขัดเค้าก็แกะหัวเข็มขัดออกทันที ผมรู้สึกตัวรีบตะคุบมือเค้าไว้...แต่ผมดึงมือเค้าออกไม่ได้.พอเค้าแกะเข็มขัดผมออกได้ ..มือเค้าก็รูดซิบกางเกงแสลคของผม ออกทันที...คราวนี้ผมดิ้นพราดๆ ขึ้นอีกครั้งครับ อย่าเชียวนะไอโม..อย่ายอมมันเชียวนะ...พอเค้าเห็นว่าผมเริ่มดิ้น ..มือข้างนั้นของเค้าได้ล้วงผ่านกางเกงในเข้าไปกอบกุม เจ้าน้องน้อยของผม...ผมสะดุ้งเฮือก...เสียววาบตั้งแต่หัวจดเท้าเลยอะครับ...บอกไม่ถูกเหมือนกัน ใจมันหวิวๆ... ขึ้นมาทันทีทันใดเลยครับ....ผมส่งเสียงคราง อือ อาๆ ออกมา ..หยุดดิ้นในบัดดล..
มือ ที่ปิดปากผมอยู่ ก็ค่อยๆคลายออก..คนๆนั้นได้จับผมให้หันไปเผชิญหน้ากับเค้า..โดยทีมือยังจับกุมเจ้าน้องน้อยของผมอยู่อะ.....พอผมหันหน้าไปยังไม่ทันมองหน้าเค้าด้วยซ้ำริมฝีปากร้อนๆ ของเค้าคนนั้น ก็ประกบเข้ากับริมผีปากผมทันที....ผมพยายามที่จะดันปากเค้าให้ออกจากปากผมอะครับ แต่ไม่เป้นผลครับ..เค้าคนนั้นได้จับท้ายทอยผมไว้แน่นด้วยมือที่ว่างอยู่..พอผมไม่ให้เค้าเอาลิ้นเข้ามาเค้าก็เปลี่ยนเป้าหมายมาจูบผมทั่วทั้งใบหน้า..ลากลิ้นมาเลียที่ใบหูของผม..เอาลิ้นแยงๆเข้าไปในรูหูผมด้วยอะ..ขาอ่อนยวบเลยครับ..เค้าคนนั้นรีบปล่อยมือจากน้องน้อยผมเอามือกอดเอวผมไว้แน่น..ริมฝีปากของเค้าวกมาประกบริมฝีปากผมอีกครั้งครับ..คราวนี้เค้าเอาลิ้นเข้ามาในโพรงปากผมได้อย่างสะดวกเลยครับ... ก็ผมอะเผยอปากหายใจผงาบๆเหมือนคนใกล้ตายอยู่นี้ครับ..เค้าเริ่มจูบผมอย่างดูดดื่ม เร้าร้อน..ผมรู้สึกคุ้นๆกับจูบนี้อะ...ผมครางอื้อๆอยู่ในลำคอ เมื่อเค้าคนนั้นได้กดสะโพกผมให้แนบชิดกับสะโพกเค้า..ผมได้รับรู้ว่ามีอะไรแข็งๆมาทิ่มอยู่ที่หน้าท้องผมอย่างจัง..หยึย...ขนลุกซู่ไปทั่วตัวเลยครับ..ผมขยับตัวออก แต่เค้าคนนั้นก็ได้ดึงผมให้ไปเบียดกับเค้าเหมือนเดิม..

“อา..อือ”ผมได้ยินเสียงครางแว่วๆออกมาจากปากเค้า..

“เป็นของเราเถอะนะโมนะ..”เฮ้ย..ผมตกใจจนแทบช๊อคเป็นครั้งที่ 3 ครับ ก็เสียงนี้มัน..


***************

มาต่ออีกตอนคร้าบ......ไอโมซาบายดีคร้าบ...คนที่บ้านอยู่ด้วยท้างวัน...เลยค่อยยังชั่วแล้วคร้าบ ขอบคุณที่เป็นห่วงคร้าบ..........

ป๋อหล่อ....ตอนนี้รู้สึก คุณ คิดว่า เป็นใครครับ..คิคิ..ร่วมส่ง sms มาร่วมสนุกกับไอโมได้ครับ..

M1. ไอนัท

M2. ไอคิม

M3. ไอปอด์น

M4.ไอโย

M5.ไอแซน

M6.ไอโย

M7.ไอตี้

M8.ไอโจ

M9.ไอปอ(ฮ่าๆ)

[pongsj]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย อยากอ่านต่อมาก

อยากรู้จังว่าใคร เดาว่าปอนด์ละกันน่ะคับ

[vorest]

ต่อด่วนๆคับ

[max]

ขอเดาว่าคิมคับ อิอิ

[วาซาบิ]

 :จ้อบจัง1:เดาว่าเป็นคิมเหมือนกัน อิอิ

[THIP]

  โมถูกปล้ำ ......    ใครหว่า 
เดาว่าเป็นคิมละกัน ส่งไปที่เบอร์อะไรล่ะ 

[Poes]

เดาว่าไอ้คิม หยาบไปปะเรียกไอ้ 


พี่นัทไปไหนรีบมาช่วยน้องโมนะ 

[มูมู่น้อย]

คิมคร๊าบบบบบบบ

สงสารพี่นัทอ่ะดิ  แงแง  :เศร้า1:

[Junrai_Hyper™]

ขัดใจอย่างแรง

 

[Poes]

แน๋วยังมะมาต่อเหรอ รอลุ้นอยู่นะเนี๊ย 

[civava14]

มาปูเสื่อรออีกคนง่า

[Poes]

คิดถึงแน๋วแล้วน้า 

เมื่อไหร่จะมาต่อซะที

[oaw_eang]

 :โหลๆ: โหลๆ

ยัยป้าแน่ว  หายหน้าไปไหนยะเนี้ย  เจ้รออ่านอยู่นะยะ

[abcd]

ขอโต้ดทีจ้าเจ๊ที่ปล่อยให้รอนาน  หายไปเล่นสงกรานต์มาจ้ะ   

*************************************************************************

ตอนที่ 60


“คิม..”ผมครางเรียกชื่อมันเบาๆ หลังจากที่มันปล่อยริมฝีปากผมให้เป็นอิสระ แล้วมันก็ไปไล่จูบผมไปทั่วใบหน้าอีกครั้งนึง...

ไอคิม ฉวยโอกาสตอนที่ผมตกใจอยู่ ย่อตัวลงแล้วอุ้ม ผมขึ้นมาทั้งตัว

“ปล่อย เรา คิม ปล่อยเรา...นายจะทำอะไรหน่ะ” ผมตกใจมากครับ ไม่คิดจริงๆว่าคนที่ทำแบบนี้จะเป็นมัน...

ไอคิมมันฉกริมฝีปากมันลงมาหาริมฝีปากผมอีกทั้งๆที่มัน..ยังอุ้มผมอยู่อะครับ...แล้วผมก็รู้สึกว่าหลังผมได้แตะลงบนที่นอนนุ่มๆ ผมรีบขยับตัวหนีทันที..เมื่อมันวางผมลงเรียบร้อยแล้ว..ไอคิมมันตามขึ้นมาทับผมไว้ทั้งตัว แล้วไฟหัวเตียงก็สว่างวาบ ทำให้ผมได้เห็นหน้าไอคิมมันอย่างชัดเจน...

หัวใจดวงน้อยๆของไอโมเต้นไม่เป็นจังหวะเลยครับ มันเต้นแรงและเร็วมากจนผมนึกกลัวว่าผมจะหัวใจวายตาย....ไอคิมมันจ้องผมนิ่ง..แววตามันไม่มีแววเยาะเย้ย ถือดี เหมือนทุกครั้ง มีแต่แววตาที่หวานเยิ้ม เต็มไปด้วยความต้องการในตัวผม....มันทำให้ผมอึ้ง...ผมอ้าปากผงาบๆ อยากจะพูด อยากจะว่ามันแต่มันพูดไม่ออก..ไอคิมถือโอกาสนั้นก้มลงมาจูบที่ปากผมอีกครั้ง..คราวนี้ มันช่างอ่อนหวานและรุนแรง เต็มไปด้วยความรักใคร่ ..อืม..ดีจัง...เหมือนผมเคยได้รับจูบแบบนี้ที่ไหน...ผมต้องเคยได้รับจูบแบบนี้อย่างแน่นอน แต่ผมนึกไม่ออก อือ....แล้วผมก็เคลิ้บเคลิ้มไปกับรสจูบของไอคิม...มือที่เตรียมผลักมันออกในตอนแรก กลับเปลี่ยนไปโอบรอบคอมันแทน..ไอคิมไล่จูบผมตั้งแต่ใบหน้าดูดเม้มมาตามซอกคอผม มันช่างคุ้นเคย...สัมผัสแบบนี้.. สติผมกลับมาอีกทีเมื่อไอคิม มันลุกขึ้น ...แล้วก้มตัวไปดึง กางเกงผมออกจากสะโพก..และโยนมันไปไหนไม่รู้..

“คิม อย่า...อย่าทำเรา..เรา..กลัว”ผมรีบเอามือไปปิดน้องน้อยผมไว้อย่างเร่งด่วน กลัวมันอะ...ไอคิมมันทำหน้าได้เซ็กซี่มากเลยครับ...จนผมแทบจะดึงมันลงมาจูบปากให้สาใจ..แต่ผมทำไม่ได้..หน้าไอนัทลอยมาในสติผมทันที..จนน้ำตาผมแทบร่วงเลยครับ..ผมยอมให้ไอคิมทำอะไรผมไม่ได้..ผมจะทำให้ไอนัท เสียใจไม่ได้...อีกไม่กี่วันเราจะไปทะเลกัน..ผมรับปากมันไว้แล้ว.......

“คิม..ปล่อยเรา” ผมพูดกับไอคิม เสียงสั่นๆ แหละครับ..ไอคิมยังไม่พูดอะไรฮะ มีแต่แววตามันที่บอกผมว่า...มันไม่มีวันปล่อยผมไป...ไอคิม ..มองผมทั่วตัวเลยครับมันถอดเสื้อกางเกงออกจากตัวมันอย่างรวดเร็วเลยครับ..เซ็กซี่ .. ผมไม่เคยรู้..ผู้ชายก็มีรูปร่างที่เซ็กซี่ได้เหมือนกัน...ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น...ไอคิม.มันมองสบตาผมหวานเยิ้มเช่นเคย.มันดึงมือผมออกจากน้องน้อยของผม...แล้วมันก็จ้องน้องน้อยผมนิ่ง กลื่นน้ำลายเอื้อกๆ เลยอะ..ผมไม่เคยเห็นมันในลักษณะนี้อะ..มันยิ่งทำให้ใจผมสั่นยิ่งขึ้น.....แต่ว่าไอนัทหล่ะ ไอนัทของผมหล่ะ...ผมตัดสินใจเด็ดขาดยังไงก็ยอมมันไม่ได้..ผมยกขาขึ้น กะจะยันมันให้กระเด็นอะครับ..แต่ไอคิมมันหลบทัน ..แล้วจับขาผมไว้มั่น...แล้วมันก็กระชากขาผมอย่างแรง.จนตัวผมถลาเข้าไปหามันทั้งๆที่ผมยังนอนแบบอยู่กับที่นอน...จนน้องน้อยผมไปชนกับหน้าท้องไอคิมมันอย่างแรง จนผมเจ็บไปหมด

“โอ้ย เจ็บอะ.” ผมยกมือขึ้นไปกุมน้องน้อยผมไว้...ไอคิมมันปัดมือผมออกแล้วมันก็มาจับ น้องน้อยผมไว้แทน..ผมเสียววาบไปทั้งตัวเลยครับ...

“อือ...อา..ปล่อย เรา คิม..ปล่อย...เรา..ทำไม่ได้ ปล่อยเรา” ผมขอร้องไอคิมมันเสียงสั่นพร่า..ก็แค่หวังว่ามันจะเห็นใจผม..เหมือนไอนัท...

ไอคิมมันก้มตัวลงมาจูบผมที่ปากอย่างแรง...เหมือนกับจะลงโทษผมมากกว่าที่บังอาจทำร้ายมัน......ส่วนมือมันอีกข้างก็ลูบๆคลำไปทั่วตัวผม...

“ไม่ต้องกลัวไปหรอก .....แล้วนายก็จะทำได้เองแหละ...เชื่อเราสิ ..อา อือ..” ไอคิมมันพูดหลังจากที่มันขยับริมฝีปากออกจากริมฝีปากผมนิดนึง แล้วมันก็กลับมาจูบผมใหม่....มือมันที่จับน้องน้อยผมไว้ก็ เริ่มขยับไปมา จนผมต้องปล่อยเสียงครางออกมา...

“อือ..อา...คิม ระเรา..มี. ฟะ แฟน แล้ว ปล่อยเรา อือ..”ผมพูดเสียงสั่นๆ ขาดเป็นห่วงๆ...นี้อาจจะเป้นการสู้ครั้งสุดท้ายของผมก็ได้...เพราะตอนนี้ ร่างกายผมมันยอมไอคิมไปหมดแล้ว....

ไอคิม..มันถอน ริมฝีปากออกจากริมฝีปากผม...แล้วมันก็ลากลิ้น ตวัดเลียผมลงมาตามลำคอ แล้วมาดูดเม้มกับหน้าอกแฟบๆของผมผ่านเสื้อนักศึกษาสีขาวบางๆ..มันดูดและกัดเบา บ้าง แรงบ้าง จนผมผวาเฮือกๆ ..ไอคิมมันลุกขึ้นนั่ง..แต่มือมันยังไม่ปล่อยน้องน้อยผมอะ...ผมมองตามริมฝีปากมันตาละห้อยเลยครับ..อยากจูบอะ..อารมณ์ของผมตอนนั้นอธิบายไม่ถูกเลยครับ..ทั้งอยากวิ่งเข้าหา และอยากวิ่งหนีในเวลาเดียวกัน...ไอคิมเอามือที่ว่างอยู่ลูบ แล้วก็บีบบี้ที่หน้าอกผมเบาๆ จนผมต้องซู๊ดปากอย่างระงับอารมณ์ไว้ไม่ได้..ผมปรือตามองมัน..ไอคิมมันมองผม...ด้วยแววตาหวานเยิ้มของมันเช่นเคย ..โอ้ย เซ็กซี่ชะมัด..ไอคิมมันยิ้มนิดๆอย่างสะใจที่ทำให้ผมดิ้นพราดๆได้..แล้วมันก็กระชากเสื้อผมอย่างแรงจนกระดุมเสื้อผมหลุดออกหมดทั้งแผง...

“หึ..ไอนัท..หน่ะ มันก็..เป็นแค่ แฟนนาย..แต่เรา...ไอคิม คนนี้แหละโม...ที่จะเป็น ผัวนาย..” ผมตกใจ จนหน้าซีดไอคิมมัน รู้ ...มันรู้แล้วมัน ทำแบบนี้ทำไม...ทั้งๆที่รู้แล้วทำ..ทำไม..

มันพูดจบก็ตะโปมจูบผมไปทั่วใบหน้าเรื่อยมาตามซอกคอ หน้าอก เลยไปถึงหน้าท้องผม...
...ผมรู้สึกอุ่นวาบ เสียวแปล๊บที่น้องน้อยของผม..มันเสียวแทบขาดใจเลยครับ..จนผมต้องซู๊ดปาก ออกมา .ผมผงกหัวลงไปมอง...ผมเห็นไอคิมมันกำลัง ก้มๆเงยๆ อยู่ที่หว่างขาผม...โอ้ย..ไม่ไหวแล้ว ผมยื่นมือไปจับหัวไอคิมให้มันทำขยับตามใจผม.. มือกดหัวไอคิม...ปากก็คราญครางออกมาไม่หยุด...ใช่แล้ว คืนนั้น...ผมไม่ได้ฝัน...อา...


...................ช่วยตัดภาพไปที่ จิ้งจกตัวเมียบนเพดานห้องด้วยครับ.............

http://imageshack.us>


******************************************

คนที่ตอบถูกอยากได้รางวัลอะไรกันครับ....

mail บอกด้วยนะครับ คิคิ....อ้าว ตรูไม่ได้ให้ mail ไว้นี้หว่า...ครึครึ........

[abcd]

ตอนที่ 61

“โม....โม ตื่น ..โม..ช่วยไอคิมด้วยโม..ตื่น..” เสียงโวยวาย พร้อมแรงเขย่าๆ ทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา.....อย่างงงๆ

“อือ.อ้าว..แซน..มีไร อะ..โวยวายไรเนี๊ยะ..อ๋อย ..ซี๊ด เจ็บ ชิบ” ผมขยับตัวเพื่อลุกขึ้นนั่งอะครับ แต่ว่า ผมเจ็บ ท่อนล่างผมมากเลยอะ จนต้องล้มตัวลงไปนอน อีกครั้ง...มึนๆ หัวยังไงชอบกล...ผมเงยหน้าขึ้นมองไอแซน...มันยิ้มแหยๆ ให้ผม. หน้ามันยังตื่นๆอยู่อะ แล้วผมก็มองดูสภาพตัวเอง...มีแค่ผ้านวม ผืนเดียวที่ปิดเอวผมเอาไว้...ตามเนื้อตัวผมมีรอยแดงเป้นจ้ำๆ....โอ้ย..แม่ม เอ้ย..ผมฟาดกำปั้นลงกับที่นอน อย่างแรงด้วยความเจ็บใจตัวเอง...กูทำไม ทำแบบวะ..แม่มเอ้ย...ผมยกมือขึ้นกุมขมับตัวเอง...ตอนนี้ผมรู้สึกปวดหัวจี๊ดๆ ...หูผมแว่ว ได้ยินเสียงเอ๊ะ อะ..โวยวายอยู่ข้างนอกห้อง...

“มีไร..อะ แซน...อย่าบอกนะว่า...” ใจผมเต้นโครมครามเลยครับขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย ...พระเจ้าช่วยลูกด้วย.....

“ช่วย ไอคิม ด้วยโม.....พี่นัท...โม” ไอแซน มันพูดกับผมเสียงสั่นๆ มือมันก็จับไหล่ผมไว้ทั้ง2 ข้าง แล้วดึงให้ผมลุกขึ้น...อู้ย เบาๆ สิวะ แม่ม กู เจ็บก้น…

“โอ้ย..เบาๆ ดิวะ เจ็บ นะเว้ย...” ปากผมพูดมือผมก็คว้าผ้านวมไว้แหละครับ...กลัวอุจาดอะ....

ไอแซนชะงักนิดนึง..มัน..พยุงผมให้ลุกขึ้น..มันมองหาเสื้อผ้าผม..เฮ้อ ..ใส่ไม่ได้แล้วหล่ะครับ.มันจึงเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า.. มันดึง กางเกงขาสั้น กะเสื้อยืดออกมาให้ผม..ไอแซนนี้มันดีจริงๆครับ.

“ยกขาสิ..เร็วๆ เข้าไม่งั้นไอคิมตายแน่ๆเลย”..มันบอกให้ผมยกขาขึ้นส่วนมันก้อ ก้มลงแล้วใส่กางเกงให้ผมอะครับ..ผมก็เกาะหลังมันไว้อะ..แล้วมันก็เอาเสื้อมาสวมให้ผม..มันยิ้มให้ผมนิดนึง..แล้วพยุงผมเดินออกไปนอกห้อง..ผมยอมรับว่าตอนนั้นผมหมดแรงจริงๆ ครับ...เหนื่อยมากเลยอะ..เจ็บ ด้วย...และที่สำคัญ ผมกลัว...ผมกลัวไอนัท..ผมไม่รู้ว่าข้างนอกเกิดอะไรขึ้นแต่ผมคิดว่า...ต้องไม่ใช่เรี่องดีแน่ๆ...ไอนัท...ขออย่าให้เป็นอย่างที่ผมคิดเลย....

“..กูบอกมึงแล้วใช่ไหม..ว่าอย่ายุ่งกับแฟนกู..กูบอกมึงแล้วใช่ไหม..ไอสั....” เสียงที่ผมได้ยิน ทำให้ผมต้องหยุดเดินทันที...มันเจ็บแปล๊บเข้ามาในอก..ผมอึ้ง...ขอบตาร้อนผ่าวๆ...ไอนัท...ผมจะทำยังไงดี....ผมไม่กล้าก้าวขาต่ออะ...

“ไม่ได้นะโม..ไปช่วยไอคิม ก่อนนะ...” ผมจึงค่อยๆ ก้าวขา ไปตามแรงพยุงของไอแซน...พอมาถึงห้องรับแขก ภาพที่ผมเห็นคือ....

ไอนัท..มันกำลัง ทั้งเตะ ทั้งต่อยไอคิมอย่างบ้าคลั่ง....ปากมันก็พูดย้ำอยู่แต่ว่า กูบอกมึงแล้ว กูบอกมึงแล้ว..ผมมองไอคิม..เลือด เต็มตัวมันไปหมด..มันน่ากลัวมากเลย...จนผมน้ำตาไหลพรากออกมาอย่างไม่รู้ตัว...ผมไม่เคยเห็นไอนัทมันน่ากลัวขนาดนี้มาก่อน.... คำพูดของมันที่เคยพูดกับผมว่า ‘เมื่อไหร่ที่พวกมันมายุ่งกับตาหวานของพี่หล่ะก็...พี่ไม่เอาไว้แน่ จำไว้ให้ดีนะครับ..’ผมรู้สึกเย็นวาบตั้งเส้นผมจนถึงปลายเท้าเลยครับ...

“พี่นัท..ฮือ..พอแล้ว..พี่..พอแล้ว..” ผมพูดแล้วค่อยๆ เดินไปหาไอนัท โดยมีไอแซนพยุงผมไว้..

ไอนัทมันยังไม่สนใจผม..มันฟาดกำปั้น ลงไปที่ท้องไอคิมอีกครั้ง ไอคิมมันทรุดฮวบลงกับพื้น... มันหันหน้ามายิ้มให้ผมนิดนึง...ฮือ...ไอบร้ามึงยิ้มให้กูทำไม.....ไอคิมมันค่อยๆลุกขึ้น...ไอนัทตรงเข้าไปจะกระทืบไอคิมอีกครั้ง....
ผมถลาเข้ากอดไอนัท ไว้แน่น..ซบหน้าลงกับหลังมันสะอื้นฮักๆ...ไอนัท กูเสียใจ..กูขอโทษ...กูขอโทษ..

“พี่นัท..พอแล้ว..พอแล้วพี่...ฮือ..พี่นัท..ฮือ ..” ไอนัทมันทำท่าจะสบัดผมออก แต่พอได้ยินเสียงผมมันก็หยุด....

ไอนัทมันจับมือผมที่กอดมันไว้แน่น..ตัวไอนัทมันสั่นๆอะ....อย่านะไอนัท..อย่าร้องไห้นะมึง..อย่าร้องไห้ให้ไอพวกนี้มันเห็นนะ...ไอนัทค่อยๆ หันหน้ามาหาผม...ผมเงยหน้าขึ้นมองมันทั้งๆที่น้ำตายังไหลพรากๆ..ปากไอนัทมีเลือดไหลด้วย..ไอนัทมันยกมือขึ้น ..จับแก้มผมด้วยมือใหญ่ๆ นุ่มๆ ทั้ง 2 ข้าง...ของมัน...มันยิ้มให้ผมด้วยอะ..หัวใจผมกระตุกวูบ..รู้สึกเกลียดตัวเองอย่างมากมาย....มันขยับมือข้างนึงเช็ดน้ำตาให้ผม...

“อย่าร้องไห้สิครับ...ไม่เอานะ...ไม่ร้องนะ คนดีของพี่นะ..” ผมร้องไห้โฮเลยครับ.. ไอนัทมันตาแดงๆเหมือนจะร้องไห้เลยอะ…แต่แววตาไอนัทยังเต็มไปด้วยความรักใคร่ในตัวผมเหมือนเดิม...

“กลับ ห้องเรานะครับ..กลับบ้านเรานะครับตาหวาน...” ไอนัทมันพูดกับผมเสียงสั่นๆ....มันปล่อยมือออกจากหน้าผมแล้วกอดตัวผมไว้แน่น.....
ผมพยักหน้าหงึกหงัก..อยู่กับซอกคอมัน...เจ็บดีไหมหล่ะมึงไอโม..ผมค่อยๆมองข้ามไหล่ไอนัทไปมองไอคิม ผ่านน้ำตาที่ไหลกลบตา...ไอคิม..มองผมอยู่แล้วเหมือนกัน...มันเดินโซเซเข้ามาหาผมกับไอนัทอย่างช้าๆ....

“มึงจะพา โมไปไหน...กูไม่ให้ไป..โมเป้นของกู..” ไอคิมมันพูดช้าๆ ชัด..ๆ
แล้วยื่นมือมาจับมือผมที่กอดไอนัทอยู่...ไอคิมแม่ม..จะตายห่ะ อยู่แล้ว ยังทำเก่งอีกนะมึง..กูไม่ได้เป็นของมึงโว้ย.......

ไอนัทมันยังเงียบครับไม่พูดอะไรออกมาเลยมันยังกอดผมไว้แน่น..แน่นยิ่งกว่าเดิมซะอีก..จนผมเจ็บไปหมดอะ..แต่ผมก็ไม่บอกให้มันปล่อยหรอกนะครับ..ผมเจ็บแค่นี้มันยังน้อยกว่าที่ไอนัทมันเจ็บซะอีก....

ผมพยายามแกะมือไอคิม ออกจากมือผม...แต่มันจับแน่นมากเลยครับ...มันจ้องตาผมนิ่ง..มันมองผมด้วยแววตาอ้อนวอน..ผมมองหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดของมัน..มองปากที่มีเลือดไหลออกมา...มันยังมีหน้ามายิ้มให้ผมอีกอะ..ผมสะอื้นฮักๆ ขึ้นมาอีกแล้วครับ...ทั้ง ไอคิม ไอนัท พวกมันเป็นอะไรกัน ทำแบบนี้กันทำไม...เพื่ออะไรกัน....ฮือ....กูเป็นผู้ชายนะเว้ย..พวกมึงทำแบบนี้กันทำไม...ที่ยืนๆอยู่เนี๊ยะ ผู้ชายทั้งนั้น...พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่...มันไม่ถูกต้อง...ไอคิมมัน เอามืออีกข้างของมันมาจับมือผม ที่พยายามแกะมือมันออกไว้แน่น.....

“คิม ปล่อยมือเรา”...“พี่นัท...ปล่อยผม”.
.ไม่มีอะไรที่ดีกว่านี้อีกแล้วผมพูดแล้วค่อยๆหลับตาลง ไม่อยากมองเห้นอะไรไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว..พอแล้วพอกันที.....ผมอยากกลับบ้าน...บ้านของผม....

“พวกนาย 2 คน ปล่อยเราได้แล้ว..เราเจ็บ..”ผมพูดกับมันทั้ง 2 คน ทั้งที่หลับตาแน่น...
ไอนัทค่อยๆ คลายอ้อมแขนมันออกจากตัวผม ..ส่วนไอคิมก็ปล่อยมือผมออกเหมือนกัน...

“แซน..ช่วยเราที..”ผมพูดกับไอแซนทั้งที่ยังหลับตาอยู่นั้นแหละครับ...

แล้วผมก็รับรู้ว่ามีคนเข้ามาพยุงตัวผมไว้ทั้ง 2 ข้าง ผมลืมตาขึ้นมามอง...ไอปอด์นกับไอแซนนั้นเองครับ มัน 2 คนเข้ามาประคองผมไว้..

“พาเรา..ไปส่งที่ห้อง หน่อยได้ไหม...” ผมพูดกับมันทั้ง 2 คน พวกมันก็พยักหน้าแหละครับ...ผมหันไปมองหน้าไอปอด์น ผมเห็นคราบน้ำตาที่แก้มมันด้วย...ผมยิ้มให้มันนิดนึง....ขอโทษหว่ะปอด์นเรารู้ว่านายคิดอะไรอยู่ ขอโทษเพื่อน
ไอแซน ปล่อยตัวผม แล้ว เดินกลับเข้าไปในห้อง ซักพัก มันก็เดินกลับมาพร้อมกับกระเป๋าเป้ผม..แล้วพยุงผมไว้เหมือนเดิม ในระหว่างนั้นผมไม่หันไปมองไอนัท กับ ไอคิมเลย.แม้แต่แว้บเดียว....ขอเวลากูหน่อยนะ...ให้เวลากูซักพัก...ผมบอกกับพวกมันในใจ.....

ไอแซนกับไอปอด์นพยุงผมมาที่รถ..เปิดประตูให้ผมเข้าไปนั่งข้างคนขับ..อูยเจ็บก้นชะมัด ผมรู้สึกว่าผมจะมีไข้ด้วยนะเนี๊ยะ แม่มเอ้ย.....ผมค่อยๆหย่อนก้นลงไปนั่ง..อ่อยเจ็บ..ไอแซนมันคงรู้ว่าผมเจ็บอะครับ มันหันไปหยิบหมอนอิงที่อยู่เบาะหลังมาวางไว้ให้ผมนั่ง...ผมไม่กล้ามองหน้ามันอะ อาย...พอผมนั่งลง...ไอแซนก็เข้าประจำที่คนขับแหละครับ..ส่วนไอปอด์นก็เปิดประตูหลังแล้วเข้ามานั่งคงจะไปด้วยหน่ะครับ...

“ปอด์นไม่ต้องไปหรอก..ไปดูไอพวกนั้นนะ..อย่าให้มันต่อยกันอีกหล่ะ...”ผมหันไปพูดกับไอปอด์นมันยิ้มๆ แหละครับ...ผมเหนื่อยอะ...เหนื่อยทั้งใจเหนื่อยทั้งกาย....ไอปอด์นมันเข้ามากอดคอผมไว้ผ่านผนักพิงอะครับ..มันร้องไห้ด้วยอะ..

“เราขอโทษนะโม...ที่เราปล่อยโมให้อยู่คนเดียวอะ...จนเกิดเรื่องกับโม เราขอโทษฮือ” ..ผมยกมือขึ้นลูบหัวมันเบาๆ ไม่มีใครผิดหรอก...นอกจากตัวผมเอง...ที่ให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล นี้จะเป็นครั้งเดียวและครั้งสุดท้าย.....จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก...

“ไอปอด์นพอแล้วน่ามึง...โมจะได้ไปพักซะที...”ไอแซนมันพูดกับไอปอด์นเบาๆ...

ไอปอด์น เอาปากมันมาจุ๊บที่ปากผมทีนึง..แล้วเปิดประตูออกไป...ผมเข้าใจมันนะ...ไอแซนสตาร์ทรถ ผมหันออกไปมองในตัวบ้านอีกครั้ง...เห็น ไอคิม ไอนัทยืนมองผมอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน ไอโย ไอตี้..ทุกคนอยู่ครบ เออ เนอะ ผมพึ่งสังเกตุเห็นพวกมัน หึหึ...ไอปอด์นยืนมองผมตาละห้อย....ขอเวลาเราหน่อยนะทุกคน....แล้วรถก็ค่อยๆ ห่างออกจากบ้านหลังนั้นมาเรื่อยๆ........ผมถอนหายใจเฮือกแล้วหลับตาลง.....ผมอยากพัก....ผมเหนื่อย.... พอแค่นี้หล่ะ.............

[max]

เห้ออออออออออ จะว่ายังไงดีละ สงสารพี่นัทสุดๆเลย :เศร้า1: :อกหัก:

[Poes]

  สงสารพี่นัทที่สุดเลย 

พูดไรมะออก ฆ่ามันไอ้คิม สาดดดดดดดดดด 

[kryo_lover]

 

นรกชัดๆเลยอ่ะ

ทามมายเป็นแบบนี้อ่ะ

เข้าใจความรู้สึกของพี่นัทเลยอ่ะ

พยามที่จะถนุถนอมคนที่รักไว้ให้ดีที่สุด

แต่ก้อต้องเสียเขาให้กับคนอื่น

 :เศร้า1: :เศร้า1:

ชั่วร้ายมากเลยนะแกไอ้คิม
อยากต่อยมันครับ
 

[pongsj]

คุ้มกับที่รอมาหลายวันเลย สนุกมากเลยคับ

สงสารนัทมากๆเลยอ่ะคับ

โอ้ยยยยยยยยยยยย อยากอ่านต่อตอนต่อไปแล้วอ่ะ น่ะๆๆๆๆๆๆๆ

[gobgab]

........น่าสงสารพี่นัทจัง... :เศร้า1: :เศร้า1:

................อดทนรอถนุถนอมมาตั้งนาน....ดันมาเจอแบบนี้....

[THIP]

สงสารนัท  :เศร้า1:  :เศร้า1:
อุตส่าห์ทะนุถนอมโม แต่คิมกลับ.........   
อย่างงี้ต้อง  :ฮึ่มม:  :ฮึ่มม:

[LonelyBoiZ]

สงสารพี่นัทๆ สุดๆๆอ่ะคับ

พี่นัทไม่เคยทำไรพี่โมเยย

ไม่น่าเลย