หัวข้อ: [-16 PLUS-]ตอนพิเศษ รัก ~ คิดถึง ~ หึง ~ งอน อัพล่าสุด18-เมษา-55ครับ

[m_pop91]

งานยุ่งแน่ๆ
หรือว่าเที่ยวเพลิน
555
รอยู่นะครับ

[yayu]

  ตามอ่านทันแล้ว เราไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆ น่ารักทุกคู่เลย

รอติดตามผลงานนะคะ
+1 เป็นกำลังใจคุณ anocha ให้ค่ะ
 

[m_pop91]

 
นานแล้วนะครับ
555

[LifeTime]

เรื่องใหม่ก็น่าสน เรื่องเก่าก็รอติดตาม...หายไปนานเลยยยย
 

[samsoon@doll]

  :call:มารอค่ะ อิอิ

[punchnaja]

 :m31:อ๊ายยยยยยยยย เพิ่งเห็นว่ามีกระทู้นี้ พลาดไปได้ไงเนี่ยยยยยย

สนุกทุกคู่เลย แต่ชอบคู่คิมเป็นพิเศษ สงกะสัยชอบคาแรกเตอร์ตัวละครแบบนี้มั้ง อิๆ

มาต่อช้าไม่เป็นไรค่า ไปทำงานก่อนเต๊อะ มาช้าดีกว่าไม่มาเน้ออออ

จะรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อค่า

[m_pop91]

ไม่มาอัพเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์เหรอครับ

[patz]

เอ่อ... พีท คิดหาวิธีตั้งนาน แต่แล้วก็เลือกใช้วิธีเดิมๆที่เคยทำ แล้วจะเสียเวลาไปทำไมเนี่ย

[anocha]

แสงแดดสีส้มทองแปรเป็นสีเข้มขึ้นทุกขณะเมื่อดวงอาทิตย์คล้อยต่ำลงในยามเย็น  แสงสุดท้ายของวันสาดเข้าไปในเรือนไม้หลังงามที่ปลูกอยู่ท่ามกลางไม้ใหญ่บนอาณาบริเวณกว้างขวาง   ที่ชานหน้าบ้านซึ่งตกแต่งด้วยกระถางไม้ดัดราคาแพงลิบ  เด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังนั่งอยู่เพียงลำพัง
ทอดตาเหม่อออกไปเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมายราวกับกำลังครุ่นคำนึงถึงใครบางคน
 
"คิม...แม่ทำกับข้าวเสร็จแล้วลูก มากินข้าวเถอะ " เสียงเรียกนั้นไม่ทำให้ผู้ถูกเรียกไหวติงเลยแม้แต่น้อย   คิมหันต์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ปล่อยความคิดให้จมดิ่งอยู่ในภวังค์โดยไม่สนใจสิ่งรอบตัว

"ยังไม่หิวเหรอลูก"   อาการเฉยชานั้นทำให้ผู้เรียกร้อนใจจนต้องออกมาตามด้วยตัวเอง   ผู้เป็นแม่เดินตรงมาหา แล้ววางมือลงบนไหล่กว้างผึ่งผายของลูกชายอย่างอ่อนโยน แม้จะเคยชินกับการอยู่ในซีกโลกตะวันตกซึ่งเด็กหนุ่มสาวนั้นเติบโตเร็วเกินวัยทว่าในสายตาของภัทรา คิมหันต์ลูกชายของเธอก็ดูเป็นหนุ่มเร็วเกินตัวจนผู้เป็นแม่ใจหาย  ไม่เหลือเค้าหนูน้อยจ้ำม่ำน่ารักที่ยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำของเธอ 

คิมหันต์ในยามนี้ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัว ทั้งเงียบขรึมและเย็นชาจนคนเป็นแม่สัมผัสได้ถึงความห่างเหิน  บางครั้งเธอรู้สึกว่ากำลังจะกลายเป็นคนแปลกหน้าในสายตาของลูกชายด้วยซ้ำ

"คิม ไปกินข้าวกันเถอะลูก นั่งตรงนี้เดี๋ยวยุงกัด" ภัทราออกปากถามซ้ำเมื่อคนตรงหน้ายังไม่มีวี่แววว่าจะขยับตัวลุก
 
คิมหันต์ส่ายหัวเล็กน้อย พูดโดยไม่ยอมมองเบือนหน้ากลับมาด้วยซ้ำ  "ผมยังไม่หิว.."

 
"ตั้งแต่กลับมาอยู่สิงห์บุรี คิมดูซึมๆไปนะลูก ตาเองก็บ่นๆอยู่เหมือนกัน"
 
เด็กหนุ่มไม่ตอบ อาการเฉยชาทำให้คนถามถอนใจเฮือกใหญ่  ยิ่งโตคิมหันต์ก็ยิ่งมีเค้าหน้าคล้ายอาคมผู้เป็นบิดาราวกับถอดพิมพ์กันมา หากแต่นิสัยใจคอกลับต่างกันโดยสิ้นเชิง  อาคมเป็นคนมุทะลุโผงผางเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็พูดออกมาตรงๆ ทว่าคิมหันต์กลับซับซ้อนเข้าใจยาก จนบางคราวผู้เป็นแม่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกชายต้องการอะไรกันแน่
 
""คิม แม่รู้ว่าคิมไม่อยากกลับไปอยู่กับพ่อ เอางี้ไหมลูก คิมไปอยู่กับแม่ที่เมืองนอก ไหนๆช่วงนี้คิมก็ไม่ต้องไปเรียนแล้ว เราก็ทำเรื่องย้ายโรงเรียนกันเลยดีไหม แม่จะบอกทอมเขาช่วยจัดการให้ พรุ่งนี้แม่จะได้เตรียมหลักฐานทำวีซ่า พาสปอร์ต"
 
เด็กหนุ่มนิ่วหน้าเล็กน้อยราวกับกำลังไม่พอใจอะไรบางอย่าง กอ่นจะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงห้วนกระด้าง "ผมเรียนอยู่ที่เดิมดีแล้วครับแม่"

คนเป็นแม่ถอนใจเฮือกใหญ่  ทั้งที่ถูกพักการเรียน แต่คิมหันต์ก็ยังยืนกรานครั้งแล้วครั้งเล่าว่าจะไม่ยอมย้ายโรงเรียนไปไหน

 "ทำไมล่ะลูก อยู่ที่เดิมก็ใกล้กับพวกเดิมที่เคยมีเรื่อง แม่เป็นห่วงคิมนะลูก"


"ผมดูแลตัวเองได้" เจ้าตัวยังยืนยันน้ำเสียงหนักแน่น ไม่ใส่ใจกับแววตาอนาทรร้อนใจของคนเป็นแม่

"คิม... แม่รู้ว่าเราไม่ได้อยู่ใกล้ชิดกันตั้งแต่เล็ก "ภัทราพูดกับลูกชายด้วยน้ำเสียงราบเรียบทว่าจริงจัง  "บางทีคิมอาจจะอึดอัดบ้าง แต่ถ้าไปอยู่ที่โน่น ทนสักหน่อยเดี๋ยวพอปรับตัวได้คิมก็จะชินไปเอง ทอมเขาก็ใจดี น้องๆก็ยังเล็ก อยู่ไปแล้วคิมก็อาจจะชอบไปเองนะลูก"

ถ้อยคำเกลี้ยก่อมนั้นไม่ทำให้คิมหันต์รู้สึกคล้อยตามเลยแม้แต่น้อย "ผมอยู่นี่สบายใจดีแล้วครับแม่"

"คิมไม่รักแม่ ไม่อยากอยู่กับแม่หรือลูก"

 
"ผมรักแม่ แต่ผมอยากเรียนที่เดิมครับ" คิมหันต์ตอบทันควัน น้ำเสียงหนักแน่นอย่างคนที่รู้ดีเต็มเปี่ยมว่าตัวเองต้องการอะไร สีหน้าของเด็กหนุ่มอ่อนโยนลงเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตาผิดหวังและสีใจของผุ้เป็นแม่

"แล้วคิมจะอยู่กับใครล่ะลูก กลับไปอยู่กับพ่อคิมก็ไม่เอา บ้านญาติที่อยู่กรุงเทพก็ไม่มีใครอยู่ใกล้คิมเลย จะเดินทางไปเดินทางมาก็ลำบากนะคิม"

"ผมอยู่หอก็ได้ครับ"

คำตอบนั้นยิ่งทำให้คนฟังเกิดอาการปริวิตกเข้าไปใหญ่ ลำพังอยู่กับพ่ออยู่กับตา คิมหันต์ยังก่อเรื่องจนคนเป็นแม่อดห่วงไม่ได้ถึงกับต้องบินข้ามทวีปมาแก้ปัญหา ให้แล้วเจ้าตัวคิดจะอยู่คนเดียว ทุกอย่างจะไม่ยิ่งแย่ไปกว่าเดิมอีกหรือ



"แม่กลัวว่าอยู่คนเดียวเดี๋ยวก็จะมีเรื่องมีรา..."

"ผมจะไม่ก่อเรื่องอีกแล้วครับแม่ ผมสัญญาครับ " คิมหันต์รีบพูดทันควันก่อนที่ภัทราจะทันได้พูดจนจบประโยค น้ำเสียงของเด็กหนุ่มหนักแน่นชัดเจนจนคนฟังรู้สึกได้

"จะดีหรือคิม อยู่คนเดียวใครจะคอยดูแล้ว ไหนจะเรื่องเสื้อผ้า ไหนจะเรื่องข้าวปลาอีกล่ะลูก"

"ตอนอยู่กับพ่อ ผมก็จัดการเองทุกอย่างอยู่แล้ว" คิมหันต์ย้อนด้วยน้ำเสียงเนือยๆ แต่กลับทำให้คนฟังต้องยอมจำนนด้วยเหตุผล

ภัทรามองหน้าลูกชายแล้วได้แต่สะท้อนใจ ตั้งแต่เล็กจนโต ลูกชายของเธอตัดสินใจด้วยตัวเองมาโดยตลอด  ตายายที่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กนั้น ทำได้เพียงคอยตามใจแต่ไม่อาจเข้าใจในตัวคิมหันต์  ยิ่งอาคมผู้เป็นพ่อ ก็มัวแต่ง่วนอยู่กับค่ายมวยและครอบครัวใหม่  และตัวเธอเองที่เป็นแม่แท้ๆนั้น กว่าจะรับรู้ปัญหาของคิมหันต์ก็มักจะช้าไปก้าวหนึ่งเสมอ

"ที่คิมไม่อยากไปอยู่กับแม่ เพราะเด็กคนนั้นหรือเปล่าลูก..."

ภาพสายตาอาลัยอาวรณ์ของคิมหันต์ที่มีต่อหนุ่มน้อยที่นอนเจ็บอยู่ในโรงพยาบาลนั้นยังคงติดตาคนเป็นแม่ได้ดี   น้ำเสียงที่ลูกชายของเธอร่ำลาหนุ่มน้อยคนนั้น
อบอุ่นอ่อนโยนจนยากจะทำใจให้เชื่อได้ว่า ทั้งคู่เป็นเพียงเพื่อนกัน   กระนั้นทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างทำไม่รู้ไม่ชี้กับสัมพันธ์ลึกซึ้งซับซ้อนระหว่างเด็กหนุ่มสองที่ดูจะผูกพันแน่นแฟ้นจนยากจะแยกทั้งคู่ให้ออกจากกันได้ 

 คนเป็นแม่จ้องหน้าลูกชายอย่างค้นหา แอบหวังใจว่า คิมหันต์จะตอบปฏิเสธและช่วยคลี่คลายความสงสัยที่เธอมีต่อความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าตัวกับหนุ่มน้อยคนนั้น  ทว่าคิมหันต์กับจ้องตอบด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะพูด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า



"ใช่ครับ  ผมไม่อยากย้ายโรงเรียนเพราะแบ็งค์"

[badcow]

มาแล้ววว
อืมม หนักใจมาก คิม กะ แบงค์ เนี่ย
ให้แม่ กะ แม่ มาคุยกันให้เข้าใจอย่างด่วน 5555

[anocha]

เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางทิ้งอยู่บนโต๊ะอ่านหนังสือดังขึ้น เรียกให้หนุ่มน้อยทิ่นอนเขลงอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียงต้องชันตัวลุกขึ้นมารับสาย ที่ศรีษะของเจ้าตัวยังมีผ้าพันแผลโพกอยู่ทำให้ใบหน้าเรียวเล็กนั้นดูผ่ายผอมลงไปอีก

แบ็งค์เหลือบมองนาใกที่ผนัง มันบอกเวลาสี่ทุ่ม เวลาประจำที่ใครคนหนึ่งจะต้องโทรมา  แต่กระนั้น ทันทีที่เห็นชื่อที่บนหน้าจอโทรศัพท์ว่าใครโทรมา เจ้าตัวก็มีรอยยิ้มกว้างอยู่ดี


"ฮัลโหล คิม มึงเป็นไงบ้าง"



"กูต่างหากที่จะต้องถามมึงว่าเป็นไงบ้าง..ปวดหัวมั้ย? กินยาก่อนนอนหรือยัง" คนปลายสายตอบกลับมาทันควัน แบ็งโยนการ์ตูนกลับไปบนเตียง ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งห้อยขาลงบันฟูกหนานุ่มอย่างสบายอารมณ์

"มึงถามยังกะเป็นพ่อกรูแน่ะ กูไม่เป็นไรหรอก ไปเรียนแล้วด้วย เพื่อนๆที่โรงเรียนเป็นห่วงมรึงทุกคน"

คิมหันต์หัวเราะขื่นๆ  ก่อนหน้านี้  แทบไม่มีเพื่อนร่วมห้องคนไหนอยากจะเสวนาด้วย แต่เมื่อเริ่มคบกับแบ็งค์ ก็พอจะทำให้เจ้าตัวได้มีโอกาสพูดคุยสื่อสารกับเพื่อนมนุษย์ร่วมชั้นอยู่บ้าง  กระนั้นก็ไม่มีใครเลยที่มีความกับคิมหันต์



"แล้วมึงล่ะ เป็นห่วงกูบ้างไหม" คนห้าวหาญถามเสียงออด ทำเอาคนรับสายยิ้มหน้าแดง



"ก็เป็นห่วงดิ"



"กูอยากให้มึงรู้ว่า กูเป็นห่วงมึงมากกว่าที่มึงห่วงกู และกูอยากกลับไปหามึงให้เร็วที่สุด"คิมหันต์ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงห้วนห้าว



"มึงพึ่งกลับไปอยุ่สิงห์บุรีแค่สามวันเอง อีกอย่างนานๆแม่มึงจะกลับมาเยี่ยมด้วย เราเจอกันเมื่อไหร่ก็ได้"



แบ็งค์เลี่ยงที่จะไม่พูดถึงเรื่องที่คิมหันต์ถูกพักการเรียนอย่างไม่มีกำหนด จนกว่าจะได้ข้อสรุปจากฝ่ายปกครอง เพราะคู่กรณีนั้นยื่นข้อเสนอว่าจะยอมความก็ต่อเมื่อคิมหันต์ออกโรงเรียน ส่วนผู้กองเข้มญาติของคิมหันต์ ก็โต้ว่าคู่กรณีก็ยกพวกมาดักรอคิมที่หน้าโรงเรียนเหมือนกัน เรื่องที่ทำท่าจะบานปลายก็สรุปลงตรงที่
คิมถูกพักการเรียนไปก่อน โดยที่ยังไม่รู้แน่ชัดว่า จะได้กลับมาเรียนอีกเมื่อไหร่



"แม่กูอยากให้กูไปอยู่ด้วยที่เมืองนอก"  คิมหันต์พูดขึ้นมาลอยๆ น้ำเสียงเนิบเนือยนั้นฟังดูราวกับไม่ใช่คิมหันต์



ประโยคนั้นทำเอาคนฟังใจหายวูบ แบ็งค์ข่มใจถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่พยายามพูดให้ดูร่าเริง  "เหรอ..แล้วมึงจะไปเมื่อไหร่"



"กูไม่ไป...."



"อ้าว ทำไมล่ะ?"



"มึงก็รู้นี่ว่าทำไม?"



คำย้อนนั้นทำเอาอีกฝ่ายขมวดคิ้ว คิมหันต์มักจะมีเหตุผลแปลกๆในแบบของตัวเองที่ใครต่อใครคาดไม่ถึงอยู่เสมอ    "กูจะไปรู้ได้ไงล่ะ?"



"กูไม่ไปเพราะมึง" คิมหันต์ตอบชัดเจน



ใบหน้าขาวที่มีผาพันแผลพันรอบศรีษะนั้นเคร่งขรึมขึ้น แล้วแบ็งค์ก็พูดกรอกลงไปในโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงจริงจัง  

"คิม...กูอยากให้มรึงคิดให้ดี นี่มันอนาคตของมึงเลยนะ ถ้ามึงไปอยู่ที่โน่น อะไรๆมันอาจจะดีขึ้นก็ได้"



"อยู่กับมึงดีที่สุดแล้ว" คิมหันต์ตอบอย่างมั่นใจ



"มึงแน่ใจแล้วเหรอ"



"กูแน่ใจ มึงคงไม่รู้ว่ากูย้ายมากี่โรงเรียนแล้ว ถ้าย้ายโรงเรียนแล้วดีขึ้นจริง ชีวิตกูก็คงจะดีขึ้นไปตั้งนานแล้ว แต่นี่ กูพึ่งจะมาเข้าใจอะไรๆมากขึ้นตั้งแต่เจอกับมึง แบ็งค์ ที่ผ่านมากูมันงี่เง่าจนทำให้มึงต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย แต่จากนี้กูจะทำตัวให้ดีขึ้น กูจะดูแลมึงให้ดีขึ้นด้วย"



"มึงทำเพื่อตัวเองเถอะ ไม่ต้องมาทำเพื่อกูหรอก"



"ลำพังตัวกูจะไปมีความหมายอะไร" คิมพูดเสียงเรียบเรื่อย ทว่าจริงจัง
"ถ้าไม่มีมึงอยู่ด้วย  ถ้าเราไม่ได้รักกัน  กูก็ยังเป็นควายโง่ๆที่ไม่ยอมเข้าใจอะไรเหมือนเดิม มึงเข้าใจมั้ย"



แบ็งค์เอื้อมมือไปคว้าหมอนใบใหญ่มากอดระหว่างคุยโทรศัพท์ คำพูดทื่อๆของคิมหันต์ ทำให้หัวใจเต้นแรงได้ทุกทีสิน่า
เจ้าตัวขยับยุกยิกอยู่บนที่นอน พยายามหาคำพูดมาเปลี่ยนเรื่อง ก่อนที่จะรู้สึกเขินไปมากกว่านี้



"กู เอ่อ...ไม่อยากให้มึงคิดอะไรมาก มึงอยู่ที่สิงห์บุรีไปก่อนเหอะ อีกอย่างแม่มึงก็มาไม่นานด้วย มึงน่าจะได้ใช้เวลาอยู่กับเค้าให้เต็มที่"



"มึงอยากมาเที่ยวสิงห์บุรีมั้ย หรือจะมากันทั้งบ้านก็ได้นะ บ้านกูมีที่พัก" คนชวนรีบบอกอย่างใจป้ำ



"ทั้งๆที่กูมีผ้าโพกหัวเป็นแขกขายถั่วนี่นะ..." แบ็งค์ทำเสียงละเหี่ยใจ





"กูคิดเผื่อไว้แล้วถ้ามึงกลัวจะนั่งรถไม่สบาย บ้านกูมีรถตู้  ถ้ามึงจะมาเดี๋ยวกูไปรับ " คิมหันต์พูดอย่างคนใจเร็วตามนิสัย  "มาวันศุกร์กลับเย็นวันอาทิตย์ก็ได้ กรุงเทพกับสิงห์ ขับรถไม่กี่ชั่วโมงหรอก



คำพูดนั้นทำเอาคนฟังเกาหัวยิก พูดกับเศรษฐีเมืองสิงห์นี่อะไรก็ดูเหมือนจะง่ายไปหมด



"คิม...บ้านกูเป็นร้านขายขนมปัง ปิดร้านหลายวันลูกค้าหนีหมด   ตอนกูเจ็บ ก็ปิดร้านไปทีแล้ว มึงเห็นใจกูหน่อย นะ นะ"



คิมหันต์ถอนใจยาว  เงื่อนไขหลายอย่างในชีวิตดูเป็นเรื่องน่ารำคาญใจไปหมด ยิ่งอยู่ห่างกันอย่างนี้ด้วยแล้วเจ้าตัวถอนใจเฮือกใหญ่ น้ำเสียงห้าวที่พูดลงไปในโทรศัพท์ฟังดูอ่อนล้าจนแบ็งค์รู้สึกใจหาย  



"กูคิดถึงมึงมากเลยนะแบ็งค์  คิดถึงมากจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว มึงไม่รู้หรอกว่ามันทรมานแค่ไหนเวลาที่กูคิดถึงมึงมากๆ   บางที กูก็กลัว กลัวว่ามึงจะทิ้งกูไป
กลัวว่ามึงจะไม่รักกูแล้ว นี่กูมันงี่เง่าอีกแล้วใช่มั้ยวะ"


คนที่ปกติจะพูดน้อยพรั่งพรูความในใจยาวเหยียด อีกฝ่ายนิ่งงันไปชั่วขณะก่อนจะตอบลงไปว่า

 "แผลบนหัวกูนี่ไม่ได้บอกเหรอว่ากูก็รักและเป็นห่วงมึงเหมือนกัน"



คำย้อนนั้นทำให้คิมหันต์อึ้งไปชั่วอึดใจ ก่อนจะตอบลงไปด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ  "กูขอโทษ กูงี่เง่าเอง กูแค่อยากให้มึงรู้ว่ากูรักมึงมากแค่ไหน"



แบ็งค์ยิ้มละไมใส่โทรศัพท์ นึกภาพคนหน้าเข้มกำลังทำเสียงออดใส่โทรศัพท์แล้วก็อดขำไม่ได้



"แบ็งค์ก็รักคิมเหมือนกันนะครับ.."





แม้จะยังไม่ได้เห็นหน้ากัน แต่ถ้อยคำสั้นๆร้อยรัดหัวใจของคิมหันต์ไว้กับคนพูดแนบแน่น เด็กหนุ่มทอดตาไปที่ผนังห้องนอน ความอ้างว้างหวั่นไหวที่เกาะกินหัวใจเมื่อต้องแยกจากกันมลายไปจนหมดสิ้น



"ขอบคุณนะครับ ที่แบ็งค์รักคนอย่างคิม ต่อไปนี้คิมจะดูแลแบ็งค์ให้ดีกว่าเดิม คิมสัญญานะครับ"

[Cha Ris Ma]

 

[anocha]

ตอนแรกกะว่าจะต่อเรื่องนู้นให้จบ  แต่ไม่รู้ทำไมเกิดอารมณ์อยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมากระทันหัน   
จะบอกว่าตอนแรกเกือบจะไม่ลงละ เพราะพิมพ์ไปครึ่งตอนแล้วคอมพ์แฮ้งค์ หายไปเกือบหมดเลย ต้องพิมพ์ใหม่ทั้งหมด ขี้เกียจง่ะ

แต่ก็เอาวะ เด๋วจะหายไปนาน อิ อิ อารมณ์ไม่ต่อเนื่อง สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอด ทั้งที่คนเขียนป้ำๆเป๋อๆมากมาย



อ่อ มีเกมส์หนุกๆมาให้เล่นด้วยอิ อิ สำหรับคนอ่าน 16+


เนื่องจากคนเขียนอายุยังน้อย และยังไร้ประสบการณ์จึงทำให้ยากลำบากในการเขียน NC เป็นอันมาก


เพราะฉะนั้นคนเขียนจึงขอประกาศว่า นับแต่นี้ไปจนจบเรื่อง จะมีคู่เดียวเท่านั้นที่มี NC อีก


เกมส์ที่ว่านี้ก็คือ   ทายซิว่าคู่ไหนเอ่ยที่จะได้รับเกียรติให้มี NC อิ อิ

ใครทายถูก รางวัลก็คือ .....


คือ ....



คือ....





เด๋วคนเขียนกดบวกให้หนึ่งแต้ม 5555


รางวัลโคตรลงทุนเลยเนาะ

[namtaan]

คิมสู้ๆ แบ็งค์บอกรักขนาดนี้แล้ว
กลับมาเรียนด้วยกันเร็วๆนะ

เล่นเกมบ้าง
ถ้าทายถูกขอเปลี่ยนรางวัลเป็นคนแต่งจัดฉาก NC คู่นั้นมาเร็วๆดีกว่าน้า หุหุ
ขอทายว่า คู่ของผู้กองเข้มกับน้องเบนซ์จ้า (เค้าอยากอ่านคู่นี้อ้ะ   )

บวก 1 แต้มให้จ้า ขอบคุณและสุขสันต์วันแห่งความรักนะจ๊ะ 

[knightofbabylon]

ดีใจจัง คุณanochaมาต่อเรื่องนี้แล้ว หุหุ
สุขสันต์วันวาเลนไทน์แล้วก็วันตรุษจีนนะคะ
อืมมมม..คำถามยากแหะ
เดาว่าเป็นคู่ผู้กองกับเบนซ์ ละกันค่ะ
ปล.ชอบคู่คิมกับแบงค์อ่ะ

[cipher]

Happy Valentine's Day 

มาเล่นเกม

ทายว่า คู่ของผู้กองเข้มกับน้องเบนซ์

ถูกเปล่า

[sek-sy]

ซึ้งใจจังอ่ะ  รู้สึกอบอุ่นตามเลย
อยากบอกว่าชอบคู่นี้มากที่สุดอ่ะ
 

[Vesi]

คู่นี้เค้าหวานกันดีนะ

ขอทายว่า คู่ผู้กองกินเด็ก ครับผม

[zolof26]

อืมมมม
เดาว่า.....
คู่แรกที่ลงอ่ะ
แทนกับจอมอ่ะ
ชอบคุ่นี้

[HydrA]

เราชอบคู่คิมกับแบงค์มากเลยนะ
แต่ดูจากรูปการแล้วคำตอบน่า
จะเป็นผู้กองแน่ๆเลยอ่ะ

[Cha Ris Ma]

เล่นด้วยๆ

พีท-บอส ก็น่าสนใจนะ
เพราะพีทจะไปปล้ำง้อบอสอยู่

ผู้กองเข้ม-เบนซ์ ก็กำลังจะเจอกัน

แทน-จอม ก็หายไปนาน

คิม-แบงค์ เพิ่งมา แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้

ทายว่าเป็น ผู้กองแล้วกันสงสารแก คงรอมานานแล้ว

[┗◎┗◎]

"แผลบนหัวกูนี่ไม่ได้บอกเหรอว่ากูก็รักและเป็นห่วงมึงเหมือนกัน"

อร้ายยยยยยยย หวานมาก น่ารักมากๆๆๆๆ
คิม& แบงค์นี่สุดฤทธิ์จริงๆมาทีไรได้ใจตลอด

ทายว่าคู่ของผู้กอง เพราะผู้กองจะไม่ไหวแล้ว  5555+



Happy Valentine's Day  

[mecon]

แบ็งน่ารักที่สุดเลยคะ เจ้าคิมถึงมันจะทื่อๆแต่มันก็แสดงออกมาตรงๆไม่แคร์
ใครทั้งสิ้นน่ารักเว้ยคู่นี้

NCคู่ต่อไปเหรอ......... แทนกับจอม รึป่าวคะ 

+1 คะ รอคุณหมอณุวีร์

[Little Devil]

Happy Valentine's Day 

++ ขอบคุณที่ทนไม่ไหว มาอัพต่อ   
คิมห้าว ซื่อได้ใจ   
คู่ไหนก้อได้ ชอบทุกคน
กลับไปรอเป็นเพื่อนคุณหมอก่อนนะ

[Gulp]

มาเม้นวินาทีสุดท้ายของวันวาเลนไทน์ครับ
ชอบคู่นี้ที่สุดดดดดด

[RAKDEK_KA]

    HAPPY Valentine's Day   
ชอให้มีความสุขในวันแห่งความรักนะจ๊ะ ช้าชิดน่อยไม่ว่ากันนะ

[nOn†ღ]

หวานรับวาเลนไทน์ ทื่อ ๆ แต่ก็หวานได้ใจ

ขอ nc ทุกคู่ไม่ได้หรอคะ เลือกไม่ได้จริงๆ 

[a_tapha]

เล่นด้วยๆ งั้นขอทายว่า..


คู่ของผู้กองกับน้องเบนซ์  (เพราะว่าเราชอบคู่เน้)


+ 1 ให้คนแต่งค่ะ   

[Dee^daY]

ขอบคุณคสำหับคำสัญญา..
ส่วนเกมส์..ผมทายว่า..คู่ผู้กอง คับ

[Junrai_Hyper™]

แอยรสสสสสส

หวานกันเกินไปแล้ว

รอฉาก NC

ไม่ทาย เพราะอยากให้มีทุกคู่

อิอิ