น่ารัก(ว่ะ) 2
13...ถูกโกรธอีกแล้ว
.
.
.
>...ฟิล์ม...<
เมื่อคืนนี้กว่าจะหลับได้เกือบตีสามครับ วันนี้ผมเลยตื่นสายเลย นี่ถ้าฟ้าไม่ปลุกล่ะก็มีหวังผมคงนอนยาวแน่เลย ลืมไปครับว่าที่นี่โรงพยาบาลไม่ใช่บ้านของตัวเอง
“เดี๋ยวพี่ลงไปเอาของที่รถหน่อย ฟ้าจะเอาอะไรมั้ยครับ”
“ไม่ฮะ พี่ฟิล์มไปเถอะฟ้าอยู่คนเดียวได้”
ผมยิ้มให้น้องชายก่อนจะออกจากห้อง ลงไปข้างล่างครับ ดันลืมโน้ตบุ๊คไว้ในรถ วันนี้ผมก็คงอยู่เป็นเพื่อนฟ้าทั้งวันเพราะงั้นเลยว่าจะเอาขึ้นไปนั่งเล่นบนห้องแก้เบื่อครับ
“ฟิล์มคะ”
ผมหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะยิ้มตอบนิ้งที่เดินตรงมาหา “มาแต่เช้าเลยนะ” ผมทักเธอ เมื่อคืนผมบอกว่าจะไปรับนิ้งที่บ้านแต่เอาเข้าจริงตื่นสายครับT-T นิ้งเลยต้องมาหาผมที่นี่แทน
“ฟิล์มทานข้าวรึยัง” มาถึงนิ้งก็ถามเรื่องปากท้องผมเลย
“ผมทานแล้ว นิ้งล่ะทานรึยัง” ผมถามคนรักพลางกุมมือนิ้งพาเดินไปที่ลิฟท์ครับ ผมได้ของที่ต้องการแล้ว
“นิ้งเรียบร้อยมาจากบ้านแล้วค่ะ นิ้งเอานี่มาด้วยนะ” นิ้งชูกระเช้าผลไม้ให้ผมดู “นิ้งเลือกแต่ของโปรดของน้องฟ้าด้วย” เธอบอกพลางยิ้ม
“ขอบคุณครับ”
เราคุยกันต่ออีกนิดหน่อยครับก่อนที่ลิฟท์จะเปิดออก คนที่เดินออกมาจากลิฟท์ทำเอาผมเงียบไปเลย ฟากับน้องกายเองครับ กายมองมาที่ผมแล้วก็มองเลยไปที่มือของผมที่กุมมือนิ้งอยู่แล้วน้องก็ไม่มองมาที่เราอีก
“สวัสดีครับพี่นิ้ง” ฟายิ้มทักนิ้งครับ นิ้งเองก็ยิ้มตอบเหมือนกัน แล้วสองคนนั้นก็คุยกันต่อในขณะที่ผมมองไปที่กายซึ่งเมินผมอีกแล้ว
“นี่กำลังจะไปไหนคะน้องฟา”
“ฟาจะไปส่งกายน่ะครับ”
“น้องกายจะไปไหน” รู้ตัวอีกทีผมถามออกไปแล้วครับ ตาผมก็จ้องที่น้องกายซึ่งไม่มองผมเลย
“กายจะไปรับเต้ที่บ้านน่ะครับพี่ฟิล์ม” เป็นฟาที่ตอบแทน “ฟาเลยว่าจะไปส่งเอง นี่ตอนแรกกายบอกจะนั่งแท็กซี่ไปเองด้วยนะ” ฟาว่าพลางหัวเราะ แล้วน้องกายก็หันไปมองค้อนฟาด้วยครับ เหมือนจะงอนว่าฟาพูดให้ผมฟังทำไม นี่กะจะหนีไปรับเต้ถึงบ้านเลยเหรอ
“ขึ้นไปหาน้องฟ้าดีกว่าค่ะฟิล์ม นิ้งอยากไปดูอาการน้องฟ้าแล้ว”
“นิ้งขึ้นไปก่อนแล้วกันผมไปส่งกายก่อน” ผมบอก ทั้งนิ้งทั้งกายเลยครับที่หันมามองหน้าผม “เดี๋ยวฟาพาพี่นิ้งขึ้นไปทีนะ พี่จะไปส่งกายเอง” ผมบอกแค่นั้นแล้วก็ดึงมือน้องกายออกมาเลย ได้ยินเสียงนิ้งร้องเรียกด้วยแต่ผมก็แค่ร้องตอบกลับไปว่าให้ขึ้นไปก่อน
“กายเจ็บนะ!” กายร้องพลางดึงมือออกจากมือผม ดวงตากลมนั่นฉายแววไม่พอใจ
ผมเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะที่ตัดสายผมทิ้ง โทรกลับไปก็ปิดเครื่องหนี มาวันนี้ยังจะไปหาเต้ทั้งๆ ที่ผมเคยบอกว่าไม่ชอบแต่กายก็ยังทำอีก น้องกายทำเกินไปแล้ว!
“พี่ฟิล์มเป็นบ้าอะไร ทำแบบนี้ทำไม” น้องกายว่าผมพลางลูบข้อมือตัวเองไปด้วย มันแดงขึ้นมาเลยครับ ผมรู้สึกผิดเลยที่เห็นอย่างนั้น “ไม่ต้องมาจับเลยนะ” น้องชักมือหนีฝ่ามือผมที่เอื้อมไปหา “พี่ฟิล์มทำกายเจ็บ!”
“พี่ขอโทษ” สลดเลยครับT_T ผมไม่ได้ตั้งใจนะ ผมโมโหอะ “กายอย่าร้องนะพี่ขอโทษ” เศร้ากว่าเดิมอีกครับน้องกายร้องไห้ไปแล้วT-T
“…พี่ฟิล์มใจร้าย...”
ผมคว้าน้องกายเข้ามากอดไว้ ไม่สนล่ะว่าใครจะมองหรือถูกน้องทุบกี่ครั้ง ผมไม่ชอบเห็นน้ำตาของกาย แต่ผมก็ร้ายอย่างที่กายว่าจริงๆ ครับ ผมทำน้องกายร้องไห้ตลอดเลย
“...ฮึก...ไอ้พี่ฟิล์มบ้า!...”
โอเค ตอนนี้ยอม จะด่าจะว่าอะไรก็ยอมทั้งนั้น ขออย่างเดียวหยุดร้องไห้ทีเถอะY_Y ผมเจ็บไปด้วยเลยครับเวลาได้ยินเสียงสะอื้นแต่ละที
“นิสัยไม่ดี!...อึก...ชอบออกคำสั่ง!”
ผมยิ้มแหยให้กับสายตารอบทิศที่มองมา น้องกายที่เอาแต่ร้องไห้กับทุบผมนี่ไม่เห็นหรอกครับ ก็เล่นซุกหน้าไว้กับอกผมนี่นา บางคนมองแล้วก็ซุบซิบกับเพื่อน ผู้หญิงสองสามคนนี่มองแล้วก็อมยิ้มด้วย เฮ้อ! ช่างเถอะ ตอนนี้สนใจคนขี้แยคนนี้ก่อนดีกว่าครับ
“พากายไปหาเต้เลยนะ”
ฮึ่ย! นี่ถ้าผมลักพาตัวกายไปอยู่ที่ไหนซักที่ๆ มันห่างจากเจ้าเด็กเต้นั่นกายจะขาดใจตายมั้ยเนี่ย!! ร่ำร้องหามันเหลือเกินนะ!!
“ตามมา!” ผมว่าจะไม่โมโหแล้วนะ!
พอกายเข้ามานั่งในรถผมก็ออกรถทันทีเลย ขับให้เร็วที่สุดเพื่อที่น้องกายคนดีจะได้ไม่ขาดใจซะก่อนจะทันถึงบ้านไอ้เต้!
“พี่ฟิล์มขับช้ากว่านี้ได้มั้ย!” กายตะโกนเสียงดังลั่นเลย น้องหน้าแดงกร่ำด้วย เห็นอย่างนั้นผมเลยยอมลดความเร็วลง แต่ความโมโหมันยังมีอยู่เต็มที่ครับ ยิ่งเห็นกายทำท่าจะเป็นจะตายเพราะไอ้เต้อะไรนั่นผมก็ยิ่งโมโห
“ไม่ดีเหรอที่พี่ขับเร็วกายจะได้รีบไปหาเต้ไง”
“อย่าประชดกันนะฮะ” น้องหน้าบึ้งไปแล้วครับ เหอะ! โกรธผมตลอด ทีกับคนอื่นล่ะยิ้มให้แต่กับผมมีแต่ท่าทางแบบนี้ให้เห็น
“พี่พูดความจริง กายอยากไปหาเต้นักไม่ใช่รึไงพี่ก็รีบให้ไง เดี๋ยวกายจะขาดใจซะก่อนจะทันเห็นหน้าเต้”
“...พี่ฟิล์ม...”T__T
เฮ่อ~ผมหันหน้ากลับมาและพยายามตั้งสมาธิกับการขับรถ เพราะตอนนี้น้องกายก็หันหน้าออกนอกหน้าต่างไปแล้วเหมือนกันครับ และเราก็อยู่กับบรรยากาศขมุกขมัวแบบนั้นล่ะจนถึงบ้านไอ้เต้
กายรีบเปิดประตูรถออกไปเลยครับ ผมรู้สึกเศร้าจังแฮะ เหมือนน้องกายจะไม่อยากอยู่ใกล้ผมเลย และผมก็ไม่ได้ตามลงไปด้วยครับ
“สวัสดีครับพี่ฟิล์ม”
ผมรับไหว้เต้ก่อนจะออกรถเมื่อกายและเต้นั่งกันเรียบร้อยแล้ว ผมพยายามไม่มองกระจกหลังบ่อยนัก ไม่อยากเห็นภาพความใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างกายกับเต้ครับ บอกตามตรงเลยว่าผมไม่ชอบ เพราะงั้นระยะทางจากบ้านเต้มาจนถึงโรงพยาบาลเลยมีแต่เสียงพูดคุยกันเบาๆ ระหว่างสองคนนั้นมากกว่า ส่วนผมก็เงียบจนน้ำลายบูดล่ะ
ไม่รู้ว่าเด็กสองคนนี้มีอะไรให้คุยกันนักหนา แล้วกายจะยิ้มอะไรนักก็ไม่รู้ ทีอยู่กับผมล่ะหน้าบึ้งเอาๆ เฮ้อ! ผมคงถูกเกลียดแล้วล่ะมั้ง
“นิ้งล่ะฟา” ผมถามถึงคนรักทันทีที่เข้ามาในห้องครับ ก็คนที่ผมอยากสนใจเขาไม่สนใจผมนี่นะ ผมสนใจคนที่ผมควรสนใจดีกว่า
“กลับบ้านไปแล้วครับ”
ผมเลิกคิ้วขึ้นเมื่อได้ยินฟาบอกอย่างนั้น ทำไมนิ้งไม่รอผมล่ะเนี่ย โกรธอะไรอีกรึเปล่านะ เอาเถอะ ไว้จะโทรไปง้อก็แล้วกัน “เป็นไงครับ ยังปวดตัวอยู่มั้ย” ผมถามอาการของฟ้าครับ จำได้ว่าน้องบ่นตั้งแต่เมื่อคืนว่าปวดตัว ผมก็ว่าจะบอกให้คุณหมอทราบแต่ก็นะออกไปกับกายซะก่อน
“นิดนึงฮะ ฟ้าปวดแขน”
“เดี๋ยวให้พยาบาลดูหน่อยดีกว่า ยังไม่กินยาแก้ปวดใช่มั้ย” ผมถามพอน้องพยักหน้าผมก็กดเรียกพยาบาลครับ
ระหว่างที่รอพยาบาลมาดูอาการของฟ้าผมก็ยืนฟังกลุ่มเพื่อนเขาคุยกัน เหมือนตัวเองเป็นตัวเกะกะยังไงไม่รู้นะ แต่ผมจะหน้าด้านยืนฟังใครจะทำไม ไม่พอใจก็ออกไปเลยดิ๊! ไม่ต้องมามองแล้วเมินกันหรอก!
พอพยาบาลเข้ามาดูอาการของฟ้าแล้วผมก็เดินไปที่มุมห้องแล้วก็โทรศัพท์ครับ ไอ้ตี๋มันโทรมาหาผมน่ะ ผมคุยกับมันเกือบสิบนาทีกว่าจะวางพอหันกลับมาก็เห็นไอ้เด็กเต้นอนหนุนตักกายแล้ว!
“พี่ฟิล์มจะไปไหนครับ”
ผมไม่ได้ตอบคำถามของฟาหากแต่เดินออกจากห้องมาเลย ขืนผมอยู่ในห้องนั้นต่ออีกแค่นาทีเดียวผมว่าผมได้ฆ่าคนตายแน่ๆ!
ผมลงมาสงบสติอารมณ์ที่ร้านกาแฟข้างล่างครับ กาแฟเย็นเหมือนจะช่วยดับความร้อนในอารมณ์ผมได้เยอะเลย
ผมบอกตัวเองให้ใจเย็นและลองหาเหตุผลให้ตัวเองซะทีว่าทำไมหลายวันมานี้ผมถึงได้มีท่าทางแบบนี้ ทำไมถึงได้มีความรู้สึกขวางหูขวางตาเวลาที่กายไปใกล้ชิดผู้ชายคนอื่น
ใช่ครับ ผมใช้คำว่าผู้ชายคนอื่น เพราะไม่ใช่แค่ไอ้น้ำคนเดียวที่ผมรู้สึกอย่างนั้น รวมไอ้เต้และรวมคนอื่นๆ ที่เป็นผู้ชายด้วยครับ
ผมว่าผมกำลังจะบ้า! ไอ้เหตุผลนั่นมันจะคืออะไรล่ะ มันก็เหตุผลเดียวกันกับตอนที่ผมกับนิ้งรักกันน่ะแหล่ะ ผมชอบน้องกาย!
ความคิดของผมถูกรบกวนด้วยเสียงโทรศัพท์ ผมถอนหายใจยาวพยายามปรับอารมณ์ตัวเองก่อนจะกดรับสายจากนิ้ง
“ฟิล์มคะ นิ้งกำลังจะไปเที่ยวพัทยากับเพื่อน ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่รอฟิล์ม พอดีเพื่อนโทรมาชวนกระทันหันนิ้งเลยออกมาเลย”
“อืม เที่ยวให้สนุกนะครับ” ผมตอบเธอไปอย่างไร้อารมณ์
“ฟิล์มไม่โกรธนิ้งนะ”
“ไม่โกรธหรอกครับ อย่าคิดมากนะ”
“ดีจัง นิ้งรักฟิล์มนะคะ รักมากที่สุดด้วย”
ผมยิ้มเมื่อได้ยินก่อนจะกดตัดสายไป รักเหรอ ทำไมไม่ดีใจเลยนะ
“ไอ้เลวเอ้ย!” ผมได้แต่ด่าตัวเอง ทำไมผมถึงเป็นคนแบบนี้กันล่ะเนี่ย ทั้งๆ ที่มีแฟนอยู่แล้วทั้งคนยังจะไปรักไปชอบเด็กคนอื่นอีก แล้วเด็กนั่นดันเป็นเด็กผู้ชาย อ้ากกก! ไอ้ฟิล์ม!! มึงบ้าไปแล้ว!!
ไม่อยากยอมรับเลย แต่มันก็เป็นความจริง ผมชอบน้องกายครับ ชอบมากด้วย ผมไม่รู้ว่ามันกลายเป็นความรักรึยัง รู้อย่างเดียวครับคือผมอยากอยู่ใกล้กายและผมก็ไม่ชอบให้กายไปอยู่ใกล้ใครนอกจากผม
ผมดูดกาแฟเย็นต่อจนหมดแก้วก่อนจะจ่ายเงินและขึ้นลิฟท์กลับขึ้นไปข้างบน ผมไม่รู้ว่าต่อจากนี้อะไรจะเกิดขึ้นแต่ผมจะซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง ผมชอบน้องกายและจะทำให้น้องกายชอบผมให้ได้เลยครับ!
ผมกลับเข้ามาในห้องพักฟื้นอีกครั้ง ฟ้าหลับไปแล้วครับ ไอ้น้องเต้มันก็หลับไปแล้วเหมือนกัน ส่วนกายก็นั่งคุยเล่นกับพีชและฟางอยู่ ผมยิ้มได้เมื่อเห็นว่ากายไม่ได้นั่งให้ไอ้เต้นอนหนุนตักเหมือนตอนที่ผมออกไป
กายหันมามองผมแวบนึงก่อนที่น้องจะหันกลับไป ผมเห็นแก้มป่องๆ ด้วยครับ นี่ยังไม่หายโกรธผมอีกเหรอเนี่ยT_T แต่ผมก็โกรธเหมือนกันนะ ผมยังไม่เคยนอนหนุนตักกายเลยนะ แต่กายยอมให้คนอื่นหนุนอะ
ผมเอาคืนกายครับ อยากเมินผมดีนัก ผมเดินไปหาน้องแล้วก็ล้มตัวลงนอนหนุนตักกายเลย คือกายนั่งอยู่ที่โซฟาอีกตัวและมันเป็นตัวยาวไง ผมก็นอนได้^^ กายนี่อึ้งเลย
ฟากับพีชก็ไม่ได้สนใจผมแล้วเพราะสองคนนี้บอกว่าจะออกไปหาอะไรกินหน่อย กายทำท่าจะขยับตามไปแต่ติดที่หัวผมนี่ครับ น้องเลยทำไม่ได้นอกจากทำแก้มป่องใส่ผมอยู่นี่ล่ะ
“พี่ฟิล์มแกล้งใช่มั้ยฮะ” แน่ะ รู้ทันอีก
“ใครบอก พี่ง่วงหรอก” ผมว่าพลางปิดตาลง ชักจะรู้สึกง่วงอย่างที่ปากว่าซะแล้วสิครับ ก็นะ เมื่อคืนนี้ผมนอนดึกนี่นา
“โธ่~ทำแบบนี้กายก็แย่สิ”
ผมอมยิ้มกับคำบ่นเบาๆ ของกาย ถึงอย่างนั้นน้องก็ไม่ยกหัวผมออกจากตักนะครับ ปล่อยให้ผมนอนหลับไปอย่างนั้นล่ะ
ไม่รู้หลับไปนานเท่าไหร่แต่ตื่นมาอีกทีผมก็นอนหนุนหมอนแล้วน้องกายก็ไปนั่งให้ไอ้เด็กเต้นั่นหนุนตักแล้ว! กายหลบตาผมด้วย แต่อะไรก็ไม่เท่ากับความโกรธของผมที่เริ่มจะปะทุขึ้นมาอีกรอบหรอกครับ
“พี่ฟิล์มตื่นพอดีเลย ฟากำลังจะไปส่งเต้ที่บ้านครับ”
ผมพยักหน้ารับรู้ เออดี เอามันไปไกลๆ ตีนพี่เลยฟา ก่อนที่พี่จะฆ่ามัน! อยากพูดแบบนี้ครับแต่เพราะเราเป็นพี่เลยพูดไม่ได้ ฮึ่ม!
“ไปแล้วนะครับพี่ฟิล์ม” เต้ยกมือไหว้ ผมก็รับไหว้นะครับ ถึงจะเริ่มไม่ชอบหน้าน้องมันแต่เต้ก็เป็นเด็กมารยาทดีจริงๆ “ไปแล้วนะกาย” เต้มันโบกมือลากายก่อนจะถูกฟากับพีชพยุงออกจากห้องไปครับ
“น้องกาย พี่คุยด้วยหน่อยครับ”
กายที่กำลังจะเดินตามเต้ออกไปเลยหยุดชะงักครับ น้องเดินกลับมาและนั่งลงตรงข้ามผม เห็นอย่างนั้นผมเลยลุกตามไปนั่งข้างๆ ซะเลย กายขยับหนีผมก็ขยับตาม จนสุดท้ายน้องต้องยอมนั่งนิ่งอยู่ข้างผมล่ะ^^
“พี่ไม่ชอบนะครับกาย” ผมบอก กายมองสบตากับผมเลย “พี่ว่าพี่บอกน้องกายหลายรอบแล้วนะว่าไม่ชอบให้กายอยู่ใกล้เต้น่ะ”
“เต้เป็นเพื่อนกาย”
“พี่ไม่เคยนอนหนุนตักเพื่อน!” เรื่องนี้ล่ะที่โกรธน่ะ
“แต่กายเคยนี่” ดูน้องประชดสิครับ มันน่าดุมั้ยล่ะ
“น้องกาย!” แล้วผมก็ทนไม่ได้ทุกทีกับท่าทางแบบนี้ของกาย ทำเหมือนว่าไม่แคร์ผมแบบนี้ ผมไม่ชอบเลย!
กายเงยหน้าขึ้นมองผม แววตาของกายทำเอาผมใจหล่นวูบ มันเต็มไปด้วยความไม่ชอบใจและเหมือนว่ารำคาญกัน “กายจะทำอะไรก็ไม่เกี่ยวกับพี่ฟิล์มนี่นา”
“พี่เสือกเองว่างั้น” จะให้ตีความว่าอะไรล่ะครับ นอกจากคำนี้น่ะ พอผมพูดจบกายก็หน้างอ ส่วนผมก็หงุดหงิด
“กายไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นซะหน่อย” กายบอกอุบอิบ
“แล้วหมายความว่าไง”
“พี่ฟิล์มอย่าหาเรื่องนะ”
“ก็กายทำตัวไม่น่ารัก”
“แต่เต้เป็นเพื่อนนะ”
“แต่พี่ไม่ชอบ แล้วกายก็ห้ามทำแบบนั้นอีกเด็ดขาดเลย!”
“พี่ฟิล์มไม่ใช่แฟนกายนะ”
ผมพยายามระงับอารมณ์เอาไว้ครับ ใช่ ตอนนี้ผมไม่ใช่แฟนกาย แต่ยังไงก็ไม่ยอมให้กายไปยุ่งกับใครหรอก “เต้มันชอบเราอยู่ไม่รู้รึไง!”
“กายไม่อยากคุยแล้ว” กายว่าพลางขยับตัวจะลุกแต่ก็ถูกผมดึงข้อมือเอาไว้ “พี่ฟิล์มพาลกายทั้งวันเลยนะ” กายจะร้องไห้อีกแล้ว เสียงสั่นเลยครับ และนั่นก็ทำให้ผมอ่อนลงจนได้
“ก็พี่...”
“พี่ฟิล์มไปดูแลพี่นิ้งดีกว่าจะมายุ่งกับกายนะ”
ผมกำลังจะเอ่ยบอกความในใจอยู่แล้วเชียวแต่พอเจอประโยคประชดประโยคนี้เข้าไปทำเอาคำบอกรักของผมหายวับไปเลยครับ ผมกับกายเลยได้แต่มองตากัน ผมไม่อยากทะเลาะกับกายเลย เป็นไปได้ก็อยากคุยด้วยดีๆ แต่กายต่างหากที่ไม่ฟังอะไรเลย เอาแต่ประชดกันอยู่ได้
“...ฮื้ม!...กาย...กายขอน้ำหน่อย”
ผมถอนหายใจขณะที่กายรีบเดินไปที่เตียง ผมได้ยินกายพูดอะไรกับฟ้าเดาว่าคงถามอะไรซักอย่าง แต่ตอนนี้ผมว่าผมออกไปข้างนอกก่อนดีกว่าครับ ไม่งั้นมีหวังได้ทะเลาะกันอีกครั้งแน่
ปรกติผมไม่ค่อยสูบบุหรี่นอกจากเวลาที่เครียดเท่านั้น และผมไม่ค่อยเครียดเท่าไหร่แต่วันนี้เครียดจัดมั้งครับถึงได้เอามันขึ้นมาสูบอีก
ผมอยู่กับความคิดของตัวเองเกือบชั่วโมงเลย พอกลับเข้าไปในห้องพักก็เจอแต่ฟ้า ถามเจ้าน้องตัวดีก็ได้คำตอบว่ากายกลับไปกับพีชแล้วเรียบร้อย เฮ้อ! ถูกโกรธอีกตามเคย!
.
.
.
To Be Con
น้องกายT__T
P.s. มีเมลล์อยู่ 1 ฉบับค่ะอยู่ในกล่องอีเมลล์ขยะ ยังไม่ทันได้อ่านเลยแต่มือดันซนไปกดปุ่มลบแทนที่จะกดปุ่มไม่ใช่อีเมลล์ขยะT^T พี่คนไหนสั่งจองหนังสือไว้แล้วไม่ได้รับเมลล์ตอบกลับรบกวนช่วยส่งกลับมาอีกรอบได้มั้ยคะ ขอโทษจริงๆ ค่ะT_T
โพลล์
หัวข้อ: น่ารัก(ว่ะ) 2 ตอน 44 P.112 [25/7/55]. ขอเชิญแสดงความคิดเห็นที่ห้องพูดคุย (อ่าน 844167 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก