หัวข้อ: เด็กเสิร์ฟปากร้าย2 ...อัพเดท 11/04/16 สวัสดีประเทศไทย 13 นี้เจอกันที่สีลม เจอกันก็ทักกันได้นะครับบ

[rellachulla]

เชื่อมั้ย
เค้าอ่านตอนนี้ ใจมันชา ตลอดเลยอ่ะ
เจ็บแบบแปลกๆ เหมือนกับว่ามันเกิดขึ้นกับตัวเอง
ยังหลอกตัวเองอยู่ว่า มันไม่เป็นแบบนี้หรอก
อิลุงต้องมีเหตุผล
และเหตผลของอิลุงมันไม่ใช่นนท์
(ยังเข้าข้างอิลุงอยู่ แต่อ่านแล้วเจ็บปางตายเลย เฮ้อออ)
เค้าเชื่อว่าทุกสิ่งที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาตั้งแต่ต้นมันคือโชคชะตา
บทสรุปมันต้องสวยงาม แม้ว่าคนที่อยู่ข้างกาย
จะไม่ใช่อิลุง
เจ็บหัวใจฟร้่อยยยยยย

[BeeRY]

พี่ปอร์เข้มแข็งจังเลยค่ะ เป็นนู๋นะ คงทำไรไม่ถูกหรอก
ดีจังที่พี่เบนยังอยู่ข้างๆพี่ปอร์สวย (แต่ทำไมไม่ยอมขึ้นรถไปด้วยกันล่ะคะ)
ปล่อยพี่ลุงแกไปเหอะค่ะ จริงๆนู๋เลิกเชียร์พี่ลุงแกมาตั้งนานแล้วล่ะ
เพราะนู๋ก็ไม่ชอบที่จะต้องรออะไร หรือใครนานๆ

เอ้าๆ เศร้าได้อีกตอนนี้

[andy_kwan]

สวยยังไม่ขึ้นรถ เพราะใครเรียกเหรอจ๊ะ 
คงไม่ใช่ลุงกอล์ฟหรอกนะ

[j4c9y]

สู่สุขคตินะครับ คุณย่า

ช่วงเวลาที่ได้อ่านมา ทำให้เห็นและรู้สึกถึงความเข้าใจ และอ่อนโยนของคุณย่า

ส่วนที่พี่ปอร์ขึ้นรถไม่ได้ นั้นเพราะอะไรครับ

คนอ่านเศร้าเรื่องคุณย่าแล้ว

อย่าให้อึดอัดใจ อีกเลยน้าา

[lomekung]

Sadddddddddddd

[i_lost in..]

ไม่ได้เข้ามาอ่านนานมากค่ะ แต่พออ่านถึงตอนนี้แล้วมัน 

ยังไม่อยากสรุปว่าลุงเป็นคนยังไงนะค๊ะ แต่ไอการที่ไม่ติดต่อมาเลยก็ใจร้ายเกินไป

ตอนต่อไปนี้แหละค่ะ ประเด็น

[nirun4]

กอล์ฟนี่หลายครั้งแล้วนะครับที่โลเล
เชียร์เบนดีกว่าครับ

[potjung009]

หวัดีดีคับพี่ปอร์  ก่อนอื่นผมขอแสดงความยินดีด้วยนะคับพี่    เพราะตั้งแต่อ่านบอร์ดนี้มาเกือบปี  จบไปเกือบ10เรื่อง


เพิ่งเม้นครั้งนี้เป็นครั้งแรกให้พี่ครับ   เพราะว่าอ่านแล้วทนไม่ได้  มันเศร้าจนผมจุกตามพี่ไปเลยคับ  ผมอยากให้พี่ปอร์มีความสุขกับปัจจุบันที่เป็นอยู่นะครับ  อดีตมันผ่านไปแล้วมันคงแก้ไขอะไรไม่ได้  นอกเสียจากเก็บความทรงจำดีๆเอาไว้  ให้เรายิ้มตอนนึกถึงมัน  ว่ามั้ยคับ?


ผมชอบเรื่องเล่าจากพี่มากเลยครับ อ่านไปนั่งหัวเราะกับมุขพี่ตลอด  แหม สวยเชิญยิ้มนะเนี่ย  ยังไงผมก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับนิยายพี่ปอร์อีกคนนะคับ   สัญญาคับว่าจะเม้นเรื่อยๆน้า



สู้ๆนะคับ


ปล.ชื่อพี่กะผมเหมือนกันเลยคับ   แต่พ่อแม่เเล้วก้อเพื่อนๆผมเรียกว่า เช่   ชื่อเต็มๆ ปอร์เช่คับ  ยินดีที่ได้รู้จักคับผม

[jobisuka]

อย่าบอกว่า อิลุงมาที่รถด้วย อย๊ายยยย

อ่านแล้วเศรา้จัง 

[POR_KA_DUN]

สวัสดีไรท์เตอร์ปอร์ ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน เหนื่อยมาก ปวดใจจนเหนื่อยเนี่ยแหล่ะ ไม่พล่ามมากแล้วค่ะ ขอเม้นท์เลยแล้วกัน

ตอนแรกไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องเล่า แล้วก็ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องเศร้าเสียด้วย เพราะเห็นจากชื่อเรื่อง และการบรรยายใช้คำของพี่ปอร์แล้ว ออกจะเป็นคอเมดี้มากกว่า ซึ่งต้องบอกว่าศัพท์แสงหรือมุกตลกที่พี่ปอร์สอดแทรกเข้าไปในเนื้อเรื่องทำให้เราหลุดหัวเราะออกมาบ่อยๆ

เข้าเรื่องเลย

รู้สึกประทับใจตอนที่พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์มาเจอะกัน อ่านตอนแรกเหมือนเป็นเพราะความบังเอิญ แต่พอมารู้เรื่องราวแล้วก็ต้องบอกว่าเขา‘ตั้งใจ’มาหาพี่ปอร์ แถมเรื่องที่เกิดวันเดียวกันปีเดียวกันก็คงจะไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วล่ะมั้ง มันดูเป็นความตั้งใจของใครบางคนเสียมากกว่า ไม่รู้ว่าจุดที่พี่สองคนไปชมวิวด้วยกันจะใช่สะพานพระรามแปดรึเปล่า? มันสวยดีค่ะ

ความรักของพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์เป็นเรื่องที่สวยงามนะคะ เขามักจะทำแต่เรื่องที่น่าจดจำ น่าประทับใจ เขาเป็นคนที่ละเอียดอ่อนและใส่ใจในลายระเอียด ดูได้จากที่เขาชอบทำเซอร์ไพร์พี่ปอร์อยู่เสมอๆ ซึ่งเขาคงไม่รู้หรอกว่ามันจะกลายเป็นสิ่งที่ย้อนกลับมาทำร้ายพี่ปอร์ในภายหลัง

จะเริ่มรู้สึกหวิวๆก็ตอนที่พี่สองคนทะเลาะกัน และหวิวหนักยิ่งขึ้นไปอีกตอนที่พี่ทั้งสองคนเรียนจบ มีงานทำ และเริ่มใช้ชีวิตคู่อยู่ในบ้านของคุณย่าแสนใจดี มันเหมือนมีรางร้ายชวนให้สังหรณ์อยู่เนืองๆว่ามันจะต้องมีการจากลาเกิดขึ้นหรืออะไรซักอย่างหนึ่ง

ส่วนนักแสดงที่ถูกสมมติชื่อให้เป็นนนท์...ใช่ เขาอาจจะมาก่อนพี่ปอร์ และอาจจะมีโมเมนท์ลึกซื้งร่วมกันกับพี่กอล์ฟมาก่อน แต่ในเมื่อเขาเป็นคนทำตัวของเขาเองจนเสียพี่กอล์ฟไป เขาจะมามุ่งร้ายใส่พี่ปอร์ไม่ได้ ต้องโทษทั้งตัวเองและคนรักของตัวเองสิถึงจะถูก

อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้คิดออกอยู่หลายคำ
‘ดวง’ ‘โชคชะตา’ มันมักจะเล่นตลกกับเรา มองไม่เห็น และมิอาจร่วงรู้ได้ เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย สุดคาดเดา มันเหมือนบังเอิญ แต่ในความบังเอิญเป็นเรื่องของความตั้งใจทั้งสิ้น ใครหนอที่กำหนด? ให้เรามาพบ และพลัดพลาก

‘วาสนา’ ความจริงพี่ปอร์เป็นคนมีวาสนานะ มีคนที่ถือยศถาบันดาศักดิ์เข้ามาร่วมใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในช่วงหนึ่ง มันน่าดีใจแค่ไหนที่เขายอมเท้าแฉะมือเปียกมาเสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหาร ล้างถ้วย ล้างชามกับพี่ปอร์ แต่น่าเสียดาย บุญไม่ส่ง วาสนาไม่ถึงให้พี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ให้ได้อยู่เป็นคู่กัน (ขอโทษนะคะถ้าคอมเมน์แรง)

ตอนที่พี่เขาไปต่อเอกที่อังกฤษ มันเป็นความรู้สึกที่ยากเกินบรรยายจริงๆ อ่านตรงไหนก็เห็นแต่ความเศร้า ความเหงา ความคิดถึงของพี่ปอร์ที่ยังคงรอพี่กอล์ฟให้ส่งข่าวคราวกลับมาเสมอ แต่นั่นสิ...เขาทำอะไรอยู่? คงเป็นไปไม่ได้หรอกมั้งที่เขาจะไม่มีเวลาซักนาทีที่จะส่งอีเมลล์หรือเพียงแค่โทรศัพท์กลับมาหาเรา

ไหนบอกว่ารัก? บอกว่าให้เรารอแล้วทำแบบนี้ได้ยังไง?

โคตรเข้าใจเลยตอนที่พี่ปอร์ต้องปรับความคิดของตัวเองใหม่หลังจากที่พี่กอล์ฟไปแล้ว ซึ่งช่วงเวลานี้เข้าใจว่าพี่กอล์ฟกับพี่ปอร์ยังคงคบกัน หากแต่มันกลับคลุมเคลือ ไม่เห็นอนาคต มันคงทำให้พี่ปอร์เก็บตัวปิดใจตัวเองแน่นอน แต่คนเราจำเป็นต้องมีสังคม ต้องมีเพื่อน ต้องทำงาน แต่ก็รู้ว่าพี่ปอร์ยังคงมีโลกส่วนตัวต่อไป ยังคงแอบหวัง ยังคงยึดติดอยู่กับสิ่งเก่าๆ เรื่องเดิมๆ แม้จะทำเป็นปากดีเมื่ออยู่กับเพื่อนๆ แต่พอกลับเข้าบ้านไปน้ำตาซึมทุกที...เห็นเป็นทุกราย

แล้วในที่สุด ความลับก็ไม่มีในโลกจริงๆ ทุกอย่างที่คลุมเคลือและสร้างความไม่เข้าใจ ได้ปรากฏให้เห็นในวันเผาของคุณย่า ความจริงที่ได้เห็นมันฟ้องทุกอย่างให้ชัดเจน ช่างน่าเจ็บปวด ทำไมเขาคนนั้นช่างใจร้ายเหลือเกิน จะโทษนนท์คนเดียวก็ไม่ได้ เพราะคนของเราก็อ่อนแอ ตบมือข้างเดียวมันคงไม่ดัง และถ้าสะพานไม่ทอดข้ามไป ใครเล่าจะกล้าข้ามมา?...ใช่มั้ย?

เฮ้อ เนอะ ทั้งที่เรื่องยังไม่จบ เราก็ทั้งวิเคราะห์ทั้งคอมเม้นท์ไปไกลซะแล้ว ยังไงก็จะรออ่านเรื่องเล่าจากพี่ปอร์ต่อไปนะคะ พี่กอล์ฟจะว่ายังไง? พี่นนท์จะเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน? แล้วพี่นพล่ะ?(แอบเชียร์คนเนี้ย) ส่วนความรักครั้งใหม่ จะใช่พี่เบนหรือเปล่า? เราไม่แน่ใจ เหมือนพี่ปอร์กึ่งๆ ไม่เต็มที่กับพี่เบน

แต่ก็ขอเถอะนะ ถึงแม้ว่าไอ้คุณลุงมันจะทำให้คุณคนสวยและรวยมากต้องเสียน้ำตาและเจ็บช้ำมาหลายครั้ง แต่มันก็อดใจไม่ไหวที่จะเชียร์ไอ้คุณลุงอยู่ดี

เม้นท์ได้เริศมากครับ  ใน3โลกนี้555
ยังไงขอต้อนรับนะครับ จุบจุ๊บ ดวบด๊วบ แลกลิ้น

[POR_KA_DUN]

หวัดีดีคับพี่ปอร์  ก่อนอื่นผมขอแสดงความยินดีด้วยนะคับพี่    เพราะตั้งแต่อ่านบอร์ดนี้มาเกือบปี  จบไปเกือบ10เรื่อง

เพิ่งเม้นครั้งนี้เป็นครั้งแรกให้พี่ครับ   เพราะว่าอ่านแล้วทนไม่ได้  มันเศร้าจนผมจุกตามพี่ไปเลยคับ  ผมอยากให้พี่ปอร์มีความสุขกับปัจจุบันที่เป็นอยู่นะครับ  อดีตมันผ่านไปแล้วมันคงแก้ไขอะไรไม่ได้  นอกเสียจากเก็บความทรงจำดีๆเอาไว้  ให้เรายิ้มตอนนึกถึงมัน  ว่ามั้ยคับ?

ผมชอบเรื่องเล่าจากพี่มากเลยครับ อ่านไปนั่งหัวเราะกับมุขพี่ตลอด  แหม สวยเชิญยิ้มนะเนี่ย  ยังไงผมก็ขอสมัครเป็นแฟนคลับนิยายพี่ปอร์อีกคนนะคับ   สัญญาคับว่าจะเม้นเรื่อยๆน้า

สู้ๆนะคับ

ปล.ชื่อพี่กะผมเหมือนกันเลยคับ   แต่พ่อแม่เเล้วก้อเพื่อนๆผมเรียกว่า เช่   ชื่อเต็มๆ ปอร์เช่คับ  ยินดีที่ได้รู้จักคับผม

เป็นบุญคุณ จนหาที่เปรียบไม่ได้ครับ5555
ยังไงขอต้อนรับน้องปอร์เช่นะครับ
ชื่อเหมือนกัน คนน่ารักเหมือนกัน กร๊ากๆๆๆ

[CaroL]

^
^
^ จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ

[POR_KA_DUN]

^
^
^ จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ

อยากลองบ้างไหมละ555  ขำ

[CaroL]

^
^
^ จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ

อยากลองบ้างไหมละ555  ขำ

เอ่อแนะมียั่ว เดี๋ยวผมคิดจริงจะโดนไม่น้อย

แอบเห็นข้อความสวยเปลี่ยนไป ความรักครั้งใหม่..หัวใจเดิม

[POR_KA_DUN]

^
^
^ จิ้มครับ สวยจูบแบบนั้นจะดีหรือครับ

อยากลองบ้างไหมละ555  ขำ

เอ่อแนะมียั่ว เดี๋ยวผมคิดจริงจะโดนไม่น้อย

แอบเห็นข้อความสวยเปลี่ยนไป รักครั้งใหม่หัวใจเดิม

จ๊าก  แอบ

[CaroL]

จ๊าก  แอบ

555+
 
วันนี้จะได้อ่านต่อไหมครับ

[BeeRY]

อ้าวว เห็นเปลี่ยนชื่อตอน แต่ยังไม่ได้มาลงเหรอคร้า

แอบอ่านตอนเรียนนะนี่

[CaroL]

^
^
^    จิ้มรีบน
ผมก็นอกเวลามารอเหมือนกัน

[POR_KA_DUN]

บนโบกรถแท็กซี่ขณะที่เราสองคนยืนรออยู่ริมถนน
เบนบอกคนขับว่าจะไปที่ไหน
แล้วเบนก็เข้าไปนั่งในรถนั้นทันทีครับ  แล้วมองมาที่ผม
แต่สำหรับผม ไม่สามารถก้าวขึ้นไปนั่งข้าง ๆ เบนได้แล้วครับ
เพราะอะไรนะเหรอ
เพราะว่า.............................................

********19***********

ผมมองออกนอกตัวรถอย่างคนที่ไม่มีอะไรมายึดเหนี่ยวจิตใจได้แล้วในตอนนี้
สองข้างทางกำลังมืดลงแล้ว
แสงไฟสาดส่องเข้ามาในรถ
พอให้รู้ว่าผมลืมใครอีกคนที่อยู่ข้าง ๆในยามที่ผมหมดอาลัยกับสิ่งที่ผมเพิ่งเจอมา
เบน
 เบน  ผู้ชายที่จากบ้านเมืองของตัวเองมา
เขาเป็นใครนะ
เวลานี้
เวลาที่ผมต้องการใครสักคนมาปลอบโยน  ให้กำลัง
กลับเป็นคนที่ผมให้ความสำคัญกับเขาเป็นเพียงแค่เพื่อนคนนึงเท่านั้น
 ผมโน้นหัวไปยังไหล่ของเบนช้าๆ
โดยเจ้าของไหล่นั้นไม่ทำให้ผมผิดหวังเลย
เขาดูจะยินดีที่ผมทำแบบนี้
หลังจากที่หัวผมถึงไหล่เขาแล้ว
มือของเบนค่อยๆเลื่อนมาจับมือผมแล้วบีบมันเบาๆ
ครับ  ผมอาจยังไม่ชินกับสิ่งที่เบนทำกับผมแบบนี้
แต่อย่างน้อย ตอนนี้มันก็ทำให้ผม  
คนที่เพิ่งรู้ความจริงว่าเราควรยืนอยู่ตรงไหนในเวลานี้
ได้รู้ว่า ยังพอมีคนๆนึงไม่ทิ้งเราไปไหน
ในเวลานี้
*
*
ผมมองออกไปนอกตัวรถครับแต่เป็นทางด้านหน้าแทน
แสงไฟจากสองข้างทางมันสว่างขึ้นทุกทีๆ
แปลกนะ มันก็แค่แสงไฟ  แต่มันกับทำให้ผมได้คิดว่า
ในท่ามกลางความมืดมิด  เมื่อมันยิ่งมืดลง
แสงสว่างบนทางเหล่านั้นกับยิ่งชัดเจนและสว่างขึ้นทุกทีๆ
มันทำให้ผมได้คิดอะไรหลายๆอย่างนะ
เหมือนกับผมตอนนี้
เมื่อจิตใจผมมืดมน หาทางออกไม่เจอ
ก็ยังมีคนอยากเป็นแสงไฟที่คอยเพิ่มความสว่างระหว่างทางที่ผมก้าวเดิน
ก็เหมือนกับเบนในเวลานี้
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
ผมยังมองออกนอกตัวรถอยู่ตราบใด
มือของเบนก็ยังจับมือผมไว้แบบนั้น ไม่ปล่อย
เชื่อเถอะครับ เมื่อเราเพิ่งผ่านสิ่งเลวร้ายมา
มันคงไม่จากไหนไหนง่ายๆ
ตอนนี้ผมก็เป็นเช่นนั้น มันยังคงวนเวียนเข้ามาอยู่เรื่อย






ผมพยายามที่จะก้าวขึ้นรถตามเบนไป
แต่..
แต่ว่า...
มือของผมถูกพันธนาการไว้ด้วยมืออีกคน
ไม่ต้องบอกครับว่ามีอนี้ผมคุ้นเคยกับมันแค่ไหน
เพราะผมยังสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนที่ส่งผ่านมือนั้น
มันนานแล้วที่ผมไม่ได้สัมผัสมันเลย
นานแล้วที่ใครคนนึงเขาเอาคืนไปจากผม
แต่มัน...
แต่มันผิดที่ ผิดเวลาไปซะแล้ว
ตอนนี้เหรอ  ผมควรได้รับการส่งผ่านแบบนี้ด้วยมือเบนสิ ถึงจะใช่
*
*
*
เวลาผ่านไป
มือผมยังถูกพันธนาการอยู่โดนปราศจากการพูดคุย
แม้แต่การทักทายอย่างคนเคยรู้จัก
ผม  เขาคนนั้นเลือกให้ความเงียบเข้ามาแทน
*
*
*
เบนยังนั่งอยู่ที่เดิม   ในรถนั่นพยายามมองออกมาว่าทำไม
ผมไม่เข้าไปในรถสักที
*
*
*
เวลาผ่านไป  เวลาแห่งความอึดอัด
*
*
“ปอร์ครับ”  คำแรกที่เขาเอ่ยขึ้น
ความอบอุ่นที่เขาเคยบอกผ่านคำพูดแบบนี้

ปอร์ครับ  คำว่าครับของเขา
มันยังคงเป็นคำพูดที่ดูอ่อนโยนกับผมเช่นเดิมครับ
แต่มันผิดที่ผิดเวลาและที่สำคัญ มันผิดคนเสียแล้ว
คนที่คุณควรเรียกเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ควรจะเป็นนนท์มากกว่า
นายไปอยู่ไหนมา  นายไปอยู่ไหนมา ผมยังถามตัวเองอยู่
ทำไมมาเอาป่านนี้

*
*
เวลายังเดินผ่านไป
*
*
*
“ปอร์ครับ สบายดีไหม”




“ผม รอคุณมา3ปี เพื่อรอคำถามว่าสบายดีงั้นเหรอ”
ความเงียบเข้ามาอีกครั้ง
ผมไม่รู้หรอกครับว่าใบหน้าเขาจะเศร้าแค่ไหน
เพราะสิ่งที่ผมอยากรู้มันมากกว่านั้น
“ผมขอโทษครับ”
“ถ้าคุณได้รู้ในสิ่งที่ต้องการแล้วทำให้เวลา 3ปีที่ผมรอคอยคุณมันกลับมาได้ ผมจะรีบตอบเลยว่าผมสบายดี”
*
*
*
*
“ผมขอโทษครับ”
ทำไมนะ ทำไม  
ทำไมผมไม่สะบัดมือมันหลุดจากความเจ็บปวดที่ผมได้รับ
ความเจ็บปวดที่เขาได้ทำกับผมไว้
ผมรออะไรเหรอครับ
ผมรออะไร
“ไปเถอะ   ผมรอคุณมาพอแล้ว”
“ปอร์ครับ  ฟังผมพูดก่อนได้ไหม”
“อย่าเลยครับ  อย่าให้ผมต้องรอฟังคุณอีกเลย  ผมรอมาพอแล้ว”
“แม้แต่...”
“ใช่ครับ ........แม้แต่วินาทีเดียว
ไปเถอะครับ  ไปหาสิ่งที่คุณต้องการจริงๆซะเถอะ  คนที่คุณเคยบอกว่า
อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยังต่างประเทศตามที่คุณเคยบอกผมเถอะครับ
ส่วนผม   ผมพอแล้ว”
“ปอร์ครับ ผมไม่ได้…………”
“อย่าเลยครับ สำหรับผมคุณได้จากไปพร้อมกับคุณอย่าแล้ว อย่าพูดอะไรอีกเลย”
หลังจากผมพูดจบ มือที่ถูกพันธนาการไว้ก็ค่อยหลุดออกจากมือของใครคนนั้น
จบสิ้นกันที  จบสิ้นกันเสียที




 “ปอร์ครับ   ถึงแล้วครับ”
เบนบอกผมเมื่อแท็กซี่จอดเทียบถนนยังที่ๆผมและเบนเรียกในขาไป
แค่สลับฝั่งเท่านั้น
ผมผละหัวออกจากไหล่เบนสิ่งที่เพิ่งแว๊บเข้ามาให้หัวผมหายไป
เหลือไว้เพียงอาการเบลอๆๆไม่รู้จะทำอะไรก่อนหลังดี
เบนโอบที่เอวผมเดินผ่านผู้คนจำนวนไม่น้อยครับ
ที่ๆไม่มีใครสนใจใครแบบนี้ คุณจะทำอะไร
ทำให้ผมไม่แคร์สายตาใครเลยครับ ปล่อยให้เบนโอบที่เอวแบบนั้นต่อไป
*
*
*
ผมและเบนเดินเข้าไปยังร้านอาหารเม็กซิกันบนถนนสีลมครับ
ตามที่เราได้ตกลงกันไว้ก่อนแล้ว
ช่วงนี้ยังไม่ค่อยดึกเท่าไรครับ คนในร้านจึงยังไม่เยอะ
 เราเลือกนั่งใกล้กับประตูทางอกก
เบนสั่งอาหารมาประมาณ4อย่างครับ
มองแล้วแทบคิดไม่ออกเลยว่ารสชาตของมันจะออกแนวไหนกันนี่
ถั่วแดงเมล็ดใหญ่ๆเอาไปทำอะไรก็ไม่รู้ครับ
รสออกเปรี้ยวๆนิดๆ
ยิ่งเจอรสที่เราไม่ชินเข้าไปบวกกับอาการปางตายที่เพิ่งเจอมา
ทำให้อาหารมื้อนั้นหมดความอร่อยไปเลยครับ
หลังจากที่เราสองคนทานอะไรกันเสร็จแล้วเวลาก็ดึกพอควรครับ
มันสมควรแก่เวลาแล้ว ที่จะกลับบ้าน
ไปจมอยู่กับอดีตอีกครั้ง  หลังจากที่ต้องรับเรื่องราวต่างมากมาย
ที่ผม สวยร่างบางจะทนทานได้

http://www.youtube.com/v/IdGVRp7OQ6s&hl=en_US&fs=1&
                         (กดฟังก่อนอ่านต่อนะครับ)

เบนเรียกแท็กซี่ให้ผมอีกครั้งครับ
พร้อมกับแจ้งคนขับว่าผมจะไปไหน
555 มันชักจะมากไปแล้วนะครับเบน
ย้ายไปอยู่กับกรูเลยดีไหม55


ประตูแท็กซี่ถูกเปิดออกอีกครั้ง
แต่คราวนี้กับเป็นผมเองที่เปิดมัน
ผมยังไม่ทันจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถนั่นแต่อย่างใด
มือ
มือผม..
มือผมก็ถูกดึงไว้อีกครั้ง
ความรู้สึกที่เพิ่งผ่านมามันทำให้ผมเจ็บแป็บที่ใจขึ้นมาอีกครั้งครับ
หัวใจที่เต้นแรงและรัวกลับมาอีกครั้ง
และผมก็เลือกที่จะให้เขาพูดในสิ่งที่เขาอยากพูดต่อไป
ไม่อยากขัดขืนอะไร
เพราะเดี๋ยวจะเสียไปอีกคน  คราวนี้
ผมคงต้องหาวรออีกกี่ชาติครับ555


“คุณปอร์ครับ เราคบกันเถอะ” เบนพูดอย่างไม่ลังเล
*
*
*
*
เวลาผ่านไป
*
*
*
ผมยังเลือกที่จะยืนอยู่แบบนั้น
ปล่อยให้เวลามันเดินไป
แท็กซี่ยังคงรออยู่...
ผมไม่รู้หรอกครับว่าเบนรู้อะไรเกี่ยวกับตัวผมบ้าง
ผมไม่รู้หรอกครับ ว่าเบนมองเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมาอย่างทะลุปรุโปร่ง
แต่ผมเพิ่งเจออะไรมาไม่กี่ชั่วโมง
จะให้ผมลืมมันได้เร็วแบบนี้ผมทำไม่ได้

*
เวลาผ่านไป
*
ผมหันกลับไปมองหน้าเบนอีกครั้ง
หน้าของเบนบอกว่าเขากำลังรอคำตอบ
แต่ผม.. ยังไม่พร้อมที่จะตอบคำถามของเบน
ผมยังมองเบนอยู่แบบนั้นครับ
โดยไม่คิดที่จะละสายตา
รู้สึกว่าดวงตาทั้งสองของตัวเองมันมีน้ำตามาคลอ
ด้วยความรู้สึกตื้นตันใจเหลือเกิน สำหรับความรู้สึกดีๆที่เบนมอบให้
ผมสอดแขนทั้งสองข้างเข้าไปยังเอวของเบนครับ
โน้มตัวเข้าหาเบนอย่างช้า ๆ   ไม่คิดที่จะแคร์สายตาคนที่เดินไปมา
“อาย วีว  เบน อาย  วีว”
ผมผละตัวออกจากเบนทันทีที่ผมพูดจบครับ
ก้าวขึ้นบนรถแท็กซี่นั้น
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาพันธนาการผมไว้ได้อีกแล้ว
คำพูดของผมมันอาจดูให้คนๆนึงมีความหวัง
แต่สำหรับผมแล้ว  ไม่รู้ว่าตอนไหนมันจะเป็นอย่างที่ผมบอกเบนไป
ผมมองเบนผ่านกระจกขณะที่รถวิ่งออกไปครับ
เบนยังยืนมองผมอยู่แบบนั้น
และไม่รู้ว่าเบนยืนอยู่แบบนั้นนานแค่ไหน
ได้แต่หวังว่าเบน จะเข้าใจความรู้สึกของผมในตอนนี้
ขอโทษนะครับเบน  ถ้าผมรู้สึกว่าหัวใจผมมันพร้อมจะมีใครอีกครั้ง
เบน จะเป็นคนแรก ที่ผมจะไม่ตอบแค่ว่า   อาย  วีว

[mecon]

 

  ไม่มีอะไรจะบรรยายความรู้สึกเจ็บปวด
ได้ดีกว่าน้ำตาแล้วล่ะ 
ทำไมกันนะ ตอนแรกนึกว่าจะไม่ได้คุยกันแล้ว ออกแนวจากเพื่อกลับไปเลียแผลตัวเองเงียบๆอ่ะนะ
แต่มาถึงตอนนี้ยิ่งกว่าต้องกลับไปรักษาแผลอีกมั้ง
ประโยคทักทายคนที่คุณเคยรักว่า “ปอร์ครับ สบายดีไหม”
>>คิดนานมั๊ยวะ อิลุง  คนอ่านทำร้ายอิลุงทั้งน้ำตา กีซซซซซซซซซซซซ

“ผมขอโทษครับ”
>>ขอโทษเรื่องไหนกัน ขอโทษที่ให้รอ ขอโทษที่นอกใจ ขอโทษที่ให้ความหวัง
ขอโทษนะที่ผมหมดรักคุณแล้ว กีซซซซซซซซซซซซซซซอิลุงแกขอโทษเรื่องไหนกันนะ
ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ ทำไมถึงไม่กล้าพูดอะไรมามากกว่าคำว่าขอโทษ ทำไมไม่ชิงอธิบายอะไร
ให้เรียบร้อย.........เวลาแกมีน้อยแต่แกก็ไม่ทำอะไรกับมันเลย ทำเหมือนกับคนไม่เคยรักกัน
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ทำไมถึงมีความพยายามในการทำได้แค่นี้วะอิลุง คนอ่านผิดหวังในตัวแกโคตรๆ
“ใช่ครับ ........แม้แต่วินาทีเดียว
ไปเถอะครับ  ไปหาสิ่งที่คุณต้องการจริงๆซะเถอะ  คนที่คุณเคยบอกว่า
อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยังต่างประเทศตามที่คุณเคยบอกผมเถอะครับ
ส่วนผม   ผมพอแล้ว”
>>
"คุณปอร์ครับ เราคบกันเถอะ”
ขอบคุณเบนที่อยู่ใกล้ๆสวยนะคะ ถึงแม้ว่าตอนนี้สวยจะอ่อนแอมากมาย
และกับคำขอของเบน...........ให้เวลาสวยอีกหน่อยนะคะ รออีกนิด
รอสวยเข้มแข็งก่อน แผลมันยังใหม่เหลือเกิน ใจมันเจ็บมากมายหลายเท่าพอๆ
กับเวลาที่สวยอดทนรอคอยมานะคะ รออีกนิดนะคะเบน

+1 คะ

[rellachulla]

หึหึ
ไม่รู้จะพูดอะไร
พูดไม่ออก
อิลุง เอ็งคิดนานมั้ยหว่ะคะ
สบายดีมั้ย หึหึ ขอโทษที่หยาบคาย
อยากกระโดดเตะสกายคิกอิลุงเมิ่กกกกก

แต่ก้อคิดอีกที
อยากให้คนสวยลองฟังคำ(แก้ตัว)ของอิลุง
ดูสิวะจะมาไม้ไหน ไอ้ที่บอกว่า ผมไม่ได้...... หน่ะ ผมไม่ได้อะไรเอ็งว่ามาเซ่ะอิลุง
เท่าที่อ่านมา อิลุงเป็นคนขี้เกรงใจ ต้องมีเรื่องอะไรที่คนสวยไม่รู้อีกแน่ๆ
ถ้าจะเลิกกันแบบเด็ดขาด ก้ออยากให้รู้เรื่องทั้งหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จะได้เคลียร์แบบไม่มีข้อกังขาอีก
รักคนสวย รักอิลุง รักแบบไม่แน่ใจกับเบน ถ้่าเ้ค้าคือคนที่คนสวยเลือก เค้าก้อพร้อมจะรักเบนเหมือนกันนะ ซิกๆๆ

[CaroL]

ดีที่ยังรู้จักคำขอโทษ
สวยสู้สู้นะครับ
ยังไงดีล่ะอ่านแล้ว รู้สึกหลากหลาย แต่เข้าใจ
ที่แน่ๆเป็นห่วงใจสวย
รอหน่อยเบน
เป็นกำลังใจให้ครับ
 

[sek-sy]

ไม่รู้จะปลอบเจ้ปอร์ยังไงอ่ะ
คำถามว่า "สบายดีไหม" นี่มัน
เบื่ออิลุง+แรดนนท์มากๆๆ
...ไม่มีคำบรรยายจริงๆ
เป็นกำลังใจเจ้ปอร์จร้า

[astral]

ประเทศอังกิดและการศึกษาระบบฝรั่งไม่ได้ช่วยให้อิลุงหายจากโรคงกดอกพิกุล

พูดออกมาตรงๆเลยดีกว่าไหม อ้ำๆอึ้งๆ ขัดเคืองๆ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

โอยยยย .... ชีวิตเราจะใกล้เคียงกันไปไหมพี่ปอร์?

ครั้งแรกที่ไอได้กลับมาคุยกันกับแฟนเก่าคนนั้นอีกครั้ง  คำแรกที่มันพูดกะไอก็คือ "สบายดีไหม?" นี่แหละ!!!   

แต่ของพี่ยังดีนะที่อิลุงของพี่ยังขอโทษน่ะ ส่วนของไอมันทำเหมือนเราไม่เคยคบกันมาก่อนเลยแหละ
แล้วเพิ่งไปรู้ตอนหลังว่ามันไปกินเหล้ากะเพื่อน(เพื่อนคนนี้ก็เพื่อนไอเหมือนกัน)แล้วมันก็บ่นๆบอกว่ากูมันเลว กูขอโทษ กูไม่ได้อยากคบกับอีกคนเลย กูสงสารก็เลยคบด้วย(แต่มึงไม่เคยสงสารกูที่เป็นแฟนมึง ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกไอ้ตอแหล!) บลาๆๆๆ~ อีกหลายอย่าง เพื่อนไอ(คนนั้นแหละ)มาเล่าให้ฟัง ซึ่งฟังไปก็เท่านั้น ไงก็คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว


แต่เรื่องความรักของพี่อาจจะไม่ได้เป็นแบบไอ ไงก็คิดดูให้ดีๆนะคะ  เป็นกำลังใจให้เสมอแหละ 

[SANDSEAME]

สงสารนู๋ปอร์มากมาย

กว่าจะรักกัน  กว่านู๋ปอร์จะมอบความสาวให้
ยังมิวายอิลุงจะนอกใจ
หรือว่าคิดว่านู๋ปอร์ไม่คู่ควรเท่าพ่อดารา
 

เกลียดผู้ชายมักง่าย
 

[Human]

จะเอาอีก     จะเอาอีก


ปอร์มาต่อเร็วๆๆๆๆๆๆๆ

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

บอกความรู้สึกไม่ถูก
สิ่งที่พี่กอล์ฟพูดไม่ได้เป็นอย่างที่หวังเอาไว้

ถ้าเปลี่ยนจากคำว่า'ปอร์ครับ สบายดีมั้ย?' มาเป็น 'ปอร์ครับ อย่าเพิ่งเข้าใจผมผิดนะ'
กูว่ามันจะเวิร์คมาก!
เกมจะเปลี่ยนทันที ใครจะรู้คำนั้นอาจจะรั้งความรักของเราไว้ก็ได้
แต่ดูจากสภาพการณ์ คำแก้ตัวใดๆก็คงไม่พอลบล้างความผิดครั้งนี้

  ไฟท์ติ้งนะไรท์เตอร์คนสวยและรวย!!!

[diedfoxx]

...
เขาจะรู้ไหม ว่าเราต้องผ่านอะไรบ้าง
เขาจะคิดไหม วันทีเราเหงา เศร้า ทุกข์ ... เราผ่านมันมายังไง เราอยู่ได้ยังไง

เขาจะรู้ไหม ว่าเขาปล่อยให้คนที่เขาเคยบอกว่า "เขารักมากที่สุด" ให้รอ ... รอ ... และคนคนนั้น ก็รอ รออย่างมีความหวัง ... รอ ... เพราะหวังว่าสักวันจะต้องได้เจอกันอีก ... รอ ...เพียงเพราะลมปาก ... พล่อย ๆ ... ที่ "เขา" ไม่เคยให้ความสำคัญ หรืออาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยพูด

มนุษย์เรามีสัญชาตญาณ จะไม่ทำตัวเองให้เจ็บช้ำซ้ำ ๆ อีก

แต่ตราบใดที่คำว่า "รัก" มันยังวนเวียนอยู่

อะไร ๆ ก็เป็นไปได้ทั้งนั้น ...

เพราะ "รัก" นี่แหละ ...

แล้วเหตุผลของ "เขา" คนนั้นหล่ะ ?

มันคืออะไร

พี่ปอร์เข้มแข็งเข้าไว้นะครับ
 

[katsuya]

เข้าบอร์ดมาก็นาน อ่านมาก็หลายสิบเรื่อง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เมนท์ครับ ยอมรับว่าเข้ามาดูทุกครั้งที่มีโอกาสว่าคุณปอร์เข้ามาอัพตอนใหม่ให้ยัง..ต้องบอกว่าเฝ้ารอด้วยใจจดจ่อ อิอิอิ ไม่ว่าจะยังไงขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะครับ ผมไม่เคยมีประสบการณ์อย่างนี้หรอกนะครับ แล้วก็นึกภาพไม่ออกด้วยว่าถ้าเป็นเราเองจะทำไงดี สามปีสำหรับการรอใครซักคนโดยที่ไม่รู้ว่าคำตอบจะออกมาเป็นยังไงมันคงทรมานมาก แต่ผมว่าการคิดอะไรเองฝ่ายเดียวหรือการอยู่กับจินตนาการของตัวเองมันเป็นเรื่องที่น่ากลัวนะครับ ผมว่ายังไงก็ลองให้คุณกอล์ฟได้อธิบายบ้าง ถึงแม้ว่ามันอาจจะเป็นแค่คำแก้ตัว หรืออะไรก็แล้วแต่มันก็ยังดีกว่าปล่อยให้เป็นสิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ ยังไงสุดท้ายแล้วการตัดสินใจก็เป็นของคุณปอร์อยู่ดี บางทีอาจจะทำให้คุณปอร์ตัดสินใจอะไรได้ง่ายขึ้นด้วยซ้ำ อีกครั้งครับ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะครับ..สู้ๆ

ปล. เข้ามาอึ๊บ เอ๊ยมาอัพเร็วๆน้า จารอออออออออ