โอ...ประเด็นเป้าเปียกมาแรงมาก....เค้าก็เขินเป็นนะตัวเทอว์
คุณ broke-back แต่กลอนได้ทะลวงหัวใจอีกเช่นเคย T-T
เอามาต่อให้อีกนิดหน่อยครับตามสัญญา...เดี๋ยวต้องไปแล้ว
วันนี้ลิงสองตัวพร้อมใจกันมาดูบอลที่ห้องผม...วุ่นวายที่สุด แอบมาอัพนะนี่
...........................................
ตอนที่ 39.1
ใกล้ๆเที่ยงของวันจันทร์ ปอนด์มารับเหมือนเดิม...ผมก็ทำตัวปกติ ไม่ได้โกรธอะไรแล้ว
ปอนด์ถามเรื่องพี่จุ๊บ ก็เล่าๆให้ฟัง ว่าเป็นใครมาจากไหน...ไอ้ปอนด์ฟังแล้วก็พอจะเข้าใจ
แถมบ่นหน่อยๆว่า แค่ไอ้โซ่คนเดียวก็หืดขึ้นคอแล้ว เจอพี่จุ๊บเข้าไปนี่ไปต่อไม่ถูกเลย...เหอะๆ
.
.
.
โรงอาหารมหาลัย...ผมนั่งคุยกะเพื่อนๆอยู่ และไอ้แชมป์ก็เดินเข้ามากะเพื่อนมัน
"พี่ท็อปปิดมือถือไมอ่ะ...เมื่อวานผมโทรหาล้านรอบ" เห็นแล้วหละ ตอนเปิดเครื่อง แต่ขี้เกียดโทรกลับ...แต่ไอ้ปอนด์นี่สิ หันควับมามองผมตาเขียว
"กูขี้เกียดคุยกะมึงไง"
"ไรว๊า...ใจร้ายหว่ะคนเรา คนเค้าอุตส่าคิดถึง" แสรดดดดดดดด มึงนี่เล่นไม่รู้เวลานะ...ไอ้ปอนด์หันไปมองไอ้แชมป์ แล้วหันมามองผมต่อ
"ทะลึ่งละมึง" ผมด่ามัน
"นี่มึงจะปีนเกลียวเหรอไอ้แชมป์ ไม่รู้ซะแล้วเจ้าของมันหวงแค่ไหน" ไอ้มดว่า
"โหพี่...ล้อเล่น....เห็นหน้าพี่ปอนด์ผมก็ไม่กล้าแล้ววววว"
"แต่ถ้าลับหลังไอ้ปอนด์ก็ไม่แน่อะดิ" ไอห่าเต้ มึงนี่อยู่สงบๆไม่ชอบ
"เพื่อนมด..เพื่อนเต้ครับ...กรุณาแดกข้าวต่อไปเงียบๆ..please" ผมบอกไอ้สองตัวนั่นด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก...แต่ไอ้ปอนด์ที่นั่งเงียบๆนี่สิ ยะเยือกยิ่งกว่า
"กูว่ามึงไปเคลียเรื่องของมึงให้เสร็จก่อนไป อย่ามาแกว่งปากหาตีนแถวนี้เลย" ผมบอกไอ้แชมป์
"เห้อ...ก็นี่แหละพี่ ผมอยากจะปรึกษาเรื่องนี้แหละ" ไอ้แชมป์ถอนหายใจ
"อะไรวะ กูช่วยขนาดนี้แล้ว...ที่เหลือมึงจัดการเองสิ" ผมบ่น...ไม่ได้สังเกตุคนรอบข้างหรอก ว่ากำลังตั้งใจฟังขนาดไหน
"ช่วยแล้วมันก็ต้องช่วยให้ถึงที่สุดดิพี่ท็อป"
"ไอ้ห่านี่ ปัญหามึงผูกเอง ก็แก้เองมั่งดิวะ...ไปจัดการของมึงเอง" ผมยกมือไล่
ไอ้แชมป์บ่นกะปอดกะแปด แต่ก็เดินไป...ไอ้เชี่ยนี่ได้คืบจะเอาศอก...กูไม่ได้อะไรกับมึงเล๊ย...แถมจะซวยด้วยอีกตะหากเนี่ย T-T
ผมหันกลับมาอีกที ไอ้สามตัวนั่งจ้องผมอย่าคาดคั้น...
"อะไร...จ้องกูกันทำไมเนี่ย" ผมถาม
"ให้เคลียเลยมึง ช่วยอะไรกัน" ไอ้เต้ถาม
"ไม่มีไร"
"อย่าๆ เดี๋ยวนี้หัดมีความลับ..มึงดูหน้าผัวมึงนู่น จะแดกพวกกูอยู่แล้ว" ไอ้มดโบ้ยหน้าไปทางไอ้ปอนด์
ผมหันไปเห็นหน้าไอ้ปอนด์แล้วก็เสียวว๊าบบบบ...ไปหัดทำหน้าตาแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่...สงสัยจะปล่อยให้อยู่กับไอ้โซ่มากเกินซะแล้ว
"...เออๆ ก็ได้วะ" ผมตัดสินใจเล่า...เพื่อวามปลอดภัยของตัวเอง
ผมเล่าจบ ไอ้มดแม่งก็บ่นเป็นวรรคเป็นเวร ว่ามันอกหักอีกแล้ว ว่าผมทรยศมั่งละ อะไรต่างๆมากมาย...ช่างมัน แต่ไอ้ปอนด์นี่สิ...
ไม่ยอมพูดกะผมเลย...นั่งเรียนด้วยกันก็ไม่คุย...ทำไมเดี๋ยวนี้มันขี้งอนแบบนี้วะ
จนเลิกเรียน นั่งอยู่บนรถน่ะแหละ ผมถึงถามมัน
"เป็นไรอ่ะ" ผมถาม
"คิดว่าเป็นไรล่ะ" แน่ะ มีย้อน
"โกรธเหรอ"
"ป่าว...แค่น้อยใจ"
"น้อยใจทำไมอ่าาา"
"เดี๋ยวนี้หัดมีความลับนะ"
"..ก็...มันก็เรื่องเล็กๆน้อยๆ แล้วก็ยังไม่ค่อยอยากให้เอิกเกริก"
"ไม่อยากให้เอิกเกริก?...แค่ไอ้แชมป์มันชอบน้องมึงนี่นะ"
"ก็...มันยังไม่อยากให้ใครรู้"
"ปัญญาอ่อน"
"ด่ากูเหรอ"
"ป่าว"
"....." แม่ง จะเป็นพ่อกูอีกคนแล้วหรือไงวะเนี่ย
"....แน่ใจได้ไง ว่ามันชอบน้องมึงจริงๆ" ไอ้ปอนด์ถาม
"อ่าว ก็มันเคยคบกันมาก่อน"
"เลิกกันไปตั้งนาน พึ่งคิดจะอยากมาง้อเอาตอนนี้..ตลกหว่ะ" น่ะ เริ่มจับผิด
"อะไรของมึงเนี่ยปอนด์" ผมก็เริ่มหงุดหงิดเหมือนกันนะ
"กูไม่ค่อยไว้ใจมัน...มันชอบมองมึงแปลกๆ...แล้วมึงฟังคำพูดคำจามันซะก่อน"
"มึงคิดมาก มันจะมาสร้างเรื่องให้มันวุ่นวายทำไมล่ะ"
"ไม่แน่หรอกของแบบนี้...ยิ่งกับไอ้เชี่ยนี่ด้วย ลูกเล่นมันเยอะ"
"ทำเป็นรู้ดี"
"เออ อ้าปากกูก็เห็นไปถึงใส้แล้ว"
"ผีเห็นผีอะดิ"
"เออ...ขอให้กูตาถั่วละกัน" ไอ้ปอนด์ว่า
ชิส์ ได้ทีเอาใหญ่...มีแต่คนทำตัวเป็นพ่อกูให้ตายเถอะวะ นี่ถ้าไอ้โซ่รู้มีหวังบ้านแตกอีก...โอ๊ยยยกู ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยจริงๆ -*-.....................................................
ปล1. เมื่อไหร่จะตี 1 อะ คิดถึง Messi จะทนไม่ไหวแล้ว
ปล2. ถ้าเห็น Messi วิ่งอยู่ในสนามแล้วผมเกิดเป้าเปียกขึ้นมาจะทำไงดีเนี่ย? (อ๊ากกกกกก...แร่ดใหญ่แล้วกู)