ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ฝากนิยายเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ
✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡ ( จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.0)
❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ( จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0)
☂ How F a r is near? ไกลแค่ไหนคือใกล้( จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54165.0)
Writer Love :: เขียนให้เจอรัก ( เรื่องสั้น – จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56241.0)
Did you mean :: เมื่อหัวใจเกินจะเอื้อมเดือน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56561.0)
Page ✪ mynameis. (https://www.facebook.com/pages/Mynameis/1394215804239996)
********************************
(http://i68.tinypic.com/97318p.jpg)
How
F a r
is
near ?
แต่ทำไม เดินมาเนิ่นนานไม่ถึงซักที ..
แต่ทำไม มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป ..
อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร ??
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ .. บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน .. เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย ......
" ผมจะได้ยินเพลงๆนี้ทุกครั้งที่ได้เห็นหน้ามัน
ไอ้หน้าเท่ๆ ที่ยกยิ้มเหมือนจะมั่นใจในความหล่อความกวนตีนของตัวเอง
ไม่อยากได้ยินเพลงนี้เลยจริงๆ !! "
" ก็ทำไมกันละ เห็นหน้ามันทีไรชอบฮัมเพลงนี้ทุกที
แล้วเหมือนโชคชะตาจะเข้าข้าง ไปนั่งร้านข้าวก็เปิดเพลงนี้
ไปร้านเหล้าก็เปิดเพลงนี้ แล้วบังเอิญจริงๆ เสียงเรียกเข้าของมันก็เพลงนี้ซะด้วยสิ ! "
----------------------------------------
เปิดเรื่องนี้ไว้ก่อนเลยนะ ,, อิมเมจเรื่องนี้คือ เงินกับออกกัส Lovesick นะคะ
ยังไงต้องขออนุญาตเจ้าของภาพด้วยนะ.
ยังไงฝากนิยายเรื่องนี้กันด้วยนะคะ : )
(http://i65.tinypic.com/atql1y.jpg)
- ดิว -
RRRrrr
“ฮัลโหล”
[ สวัสดีครับ ใช่เบอร์ดิวหรือป่าว?]
ใครวะ? ผมเอามือถือออกมาดูเบอร์โทรเข้าอีกรอบ ก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความ งง อีกครั้ง
เพราะเบอร์ที่โทรเข้ามานั้นไม่คุ้นเลย
“ใช่ครับ แล้วนั้นใครอะ?”
[ เราชื่อ พอร์ช นะ ]
“อือ แล้ว?”
[ วันนี้ดิวมีงานที่ไหนป่าวอะ ]
งาน? งานอะไรวะ? เพื่อนในห้องหรือป่าว แต่ก็ชื่อไม่คุ้นนะ
“ไม่มีนิ ทำไมหรอ มีไรพูดมาได้เลย”
[ ถ้าไม่มีงั้นคืนนี้มากับเราได้ป่าว คิดยังไงอะ ]
หืออออ อะไรวะแม่ง พูดไม่รู้เรื่อง - -‘
“คือเราไม่รู้จักนายอะคงไม่ไปด้วยหรอกนะ แค่นี้นะ”
พอพูดจบผมกดวางสายทันที ก่อนจะทิ้งมือถือไว้ข้างๆตัว แล้วหันไปสนใจการ์ตูนที่กำลังดูต่อ
แต่แล้ว .. เสียงโทรศัพท์ก็ดังเข้ามาทำลายความสุขของผมอีกครั้ง
[ ทำไมตัดสายไปละ ว่างไม่ว่างก็บอกดิ คิดแพงมากหรือไง เท่าไหร่พูดมาเลย ]
นี้มึงจะขายประกัน? หรืออะไรวะ!!
“เราว่าง แต่เราไม่คุยกับนายไง แล้วที่บอกว่าคิดแพงเนี้ย คือค่าอะไร? เราไม่ได้ขายของออนไลน์ซะหน่อย”
ตอนนี้ผมกำลังบอกตัวเองให้ใจเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่แล้วความอดทนก็หมดลงทันทีที่ได้ยินคำตอบของคนปลายสาย
[ ก็นายลงประกาศขายตัวไม่ใช่หรอ? เราก็โทรมาซื้อไง ทำไมอะจะโก่งราคาหรอ เห็นว่าหน้าตาดีนิดหน่อยจะเล่นตัวงั้นดิ
นายว่ามาดิจะคิดเท่าไหร่ อยากรู้เหมือนกันจะเด็ดจริงสมคำโฆษณาไหม ]
“ ...... “
[ ห้าพันรวมค่าโรงแรม โอเคไหม ถ้าโอเคก็ส่งเลขบัญชีมา เราจ่ายก่อนครึ่งหนึ่ง เดี๋ยวเสร็จแล้วเราจ่ายอีกส่วนที่เหลือ
เราไม่โกงหรอกนะ ,, ที่ไหนดีนัดมาได้เลย ]
“ มึง จะ ไป ตาย ที่ ไหน ก็ ไป! กู ไม่ ได้ ขาย ตัว เว้ยยยย!!!“
เป็นอันว่าผมเข้าใจแล้วละครับกับสิ่งที่มันถามมา ..
และวันนั้นทั้งวันก็มีสายเข้ามาคุยแบบนี้เกือบทั้งวัน ทำให้ผมตอนนี้แทบจะเป็นบ้าตาย
“นี้กินน้ำก่อนสิ ใจเย็นๆดิวะ”
รี่ หรือ เชอร์รี่ ยื่นน้ำอัดลมกระป๋องมาให้ผม หลังจากที่ผมโทรไปโวยใส่เธอเรื่องที่มีสายโทรเข้ามาพูดแบบนั้นทั้งวัน
พอผมโวยวายเสร็จ ไม่เกิน 10 นาที รี่ก็มาหาผมที่คอนโด
“ มีคนแกล้งมึงป่าววะดิว คิดดิคิดว่าไปทำไรให้ใครโกรธมาบ้าง “
วันๆอยู่แต่มหาลัย กับพวกมันเนี้ยแหละจะไปทำให้ใครโกรธวะ?
“กูตัวติดมึงจะตาย กูจะไปทำให้ใครโกรธละ หรือว่ามึงทำ?”
ผมจ้องตามองรี่ ที่ตอนนี้มันเตรียมยกเท้ามาถีบผมละครับ
“อือ กูทำเองแหละ พอดีกูเกลียดมึงมากเลย หล่อแต่ปากหมา นิสัยก็แย่ ถุ้ยยยยย!!!
พูดดีๆเป็นไหมวะ? แม่งง กูไม่น่ารีบมาเลยวะ นี้ทิ้งพี่ทิวไว้ที่ห้องเลยนะเนี้ย คิดดูนะว่ากูให้มึงสำคัญกว่าแฟนขนาดไหน”
รี่ทำหน้าเหวี่ยงๆใส่ผม ก่อนจะก้มลงไปเล่นมือถือต่อ
ผมนั่งมองเหม่อไปนอกระเบียงห้อง พยายามคิดว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาผมไปทำอะไรให้ใครโกรธหรือป่าว
แต่ก็คิดไม่ออกจริงๆครับ ผมมันพวกโลกแคบ ใช้ชีวิตกับคนสนิทแค่ไม่กี่คน
เพราะไม่ชอบคนเยอะมันเรื่องมาก เลยจำกัดชีวิตตัวเองไว้ในกรอบแคบๆที่ตัวเองเลือกไว้และคิดว่ามันดีที่สุดแล้วเท่านั้น
“นี้ๆดิวกูเจอแล้ว นี้ไงโพสที่มึงประกาศขายตัวอะ มาดูดิ”
“รี่ ,, มึงพูดอีกทีดิ ใครประกาศขายตัว”
“เออ.. กูขอโทษ ก็นี้มันรูปของมึง แล้วยังลงเบอร์มือถือมึงอีก กูก็แค่อ่านตามเท่านั้น”
ผมเดินเข้าไปหยิบมือถือจากรี่มาดู ก็เห็นว่ามันเปิดเวปไซต์ของพวกชายรักชาย
และในหน้าที่มันเปิดไว้นั้น เป็นชื่อ และรูปของผม บอกสรรพคุณเรียบร้อย
“ ดิวครับ 19/170/55 สนใจโทรมาที่ 098-343xxxxxx “
“มึงโพสเองปะดิว นี้มันรูปมึง แล้วบอกสัดส่วนมึงด้วย รูปนี้มึงอัพลงเฟสบ้างป่าวละ”
“ไม่อะ รูปนี้กูไมได้อัพลงที่ไหนเลย มึงลองหาดูอีกดิมันโพสที่ไหนอีกบ้าง”
ผมกับรี่กับกำลังเสริทหาชื่อและโพสของผมต่อไป และแน่นอนครับเจอมันทุกเวปของชายรักชาย
“แล้วมึงเอาไงต่อ?”
รี่หันมาถามผม หลังจากที่ผมยอมแพ้ที่จะหาตัวคนเอาชื่อและรูปผมไปโพส เพราะนี้ผมเจอมาไม่ต่ำว่า 50 โพสแล้ว
“ปล่อยแม่งไปเถอะ เดี๋ยวไปเปลี่ยนเบอร์ใหม่ก็จบแล้วละ”
รี่มองหน้าผมเหมือนจะถามว่า “แน่ใจ” ผมก็ได้แต่พยักหน้าให้มันไป
“งั้นกูกลับก่อนนะ พี่ทิวรอกูนานมากแล้วอะ ไม่รู้กลับไปนี้กูจะโดนมันด่าหรือเปล่า ทิ้งมันมากลางคันเลยละ”
“อย่าบอกนะว่ามึงกับพี่ทิวกำลังจะชิกกะด๋าวกัน”
“ภาษาอะไรของมึงเนี้ยย เออๆ กูไปก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกันที่มหาลัย “
“เคๆ ขอบใจมากมึง แล้วไงเจอกัน”
และคืนนั้นก็เกือบจะทำให้ผมเป็นบ้าตาย เพราะสายที่โทรเข้ามาไม่ต่ำกว่า 50 สาย
ไหนจะมีคนทักไลน์มาอีกไม่ต่ำกว่า 100 แชต
โอ้ยยยอะไรมันจะมากมายขนาดนี้วะไอ้พวกมักมากก!!!!
--------------------------------------------------------------------
เค้าพาน้องดิวมาแนะนำให้ทุกคนรู้จักแล้วน๊าาา ,, เดี๋ยวไปทำความรู้จักหนุ่มอีกคนกันต่อโน๊ะ : )
(http://i65.tinypic.com/9s8jkn.jpg)
- รีเจ้นท์ -
ตอนนี้ผมกำลังมานั่งฟังเพลงชิวๆที่ร้านของรุ่นพี่ที่รู้จัก
แต่ค่ำคืนนี้แม่งก็น่าเบื่อแบบเดิมนั้นแหละนะ เห้อออ มีแต่คนส่งยิ้มมาให้ ไหนจะส่งดริ้งมาให้ถึงโต๊ะอีก
มันน่าเบื่อนะว่าไหม? ฝนก็ตกลงมาผิดฤดูอีก!!
แล้วกูจะออกจากห้องมาเจออะไรน่าเบื่อแบบนี้ทำไมกันวะ?
“ไอ้เชี้ยเจ้นท์ มึงนี้มันยังไงวะ มาร้านเหล้านะเว้ยยไม่ได้มาติวกฎหมาย
ทำหน้าดีๆดิวะ เห็นแล้วอารมณ์เสียชิบหาย”
เสียงไอ้โต้ เพื่อนของผมบ่นและมาพร้อมกับฝ่ามือหนักๆที่ฟาดลงมากลางหลังผม
“ก็กูเบื่ออะ นี้กูกลับก่อนได้ปะวะ เซ็งไงไม่รู้”
กินเหล้าก็ไม่อร่อย ไม่รู้ทำไมมันน่าเบื่ออะไรขนาดนี้วะชีวิต!!
“นี้ๆพวกมึง ช่วยกูดูหน่อยดิว่าใช่คนเดียวกันไหม?”
เสียงไอ้แว่นที่วิ่งเข้ามานั่งเบียดกับผมบนโซฟา ก่อนจะยื่นมือถือที่มันเปิดเวปชาย-ชายให้ผมกับโต้ดู
“เนี้ยยย คนเนี้ยอะมึง กับคนที่นั่งตรงเค้าเตอร์บ้าร์นั้น คนเดียวกันปะวะ?”
ผมหยิบมือถือของแว่นมาดู ก่อนจะมองไปยังผู้ชายตัวขาวๆที่นั่งคนเดียวที่เค้าเตอร์บาร์
ไอ้สาดดดดด แดกหลอดไฟมาหรือไงวะ ขนาดในที่มืดแบบนี้มันเสือกดูเหมือนมีออร่า
“อื้ออกูว่าใช่วะมึง หน้าแอบเหมือนอยู่นะ มึงว่าไงวะไอ้เจ้นท์”
ไอ้โต้หยิบมือถือมาจ่อกับหน้าตัวเอง แล้วก็ยื่นมือถือไปข้างหน้า
เพื่อจะเทียบกับคนตรงหน้าที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากโต๊ะผมเท่าไหร่
“ถ้ามันใช่คนเดียวกันแล้วมึงจะทำไง มึงจะซื้อมันไปนอนด้วยงั้นหรอไอ้แว่น”
ผมหันไปถามไอ้แว่นที่มันดูมีทีท่าว่าอยากจะได้ผู้ชายตรงหน้าซะเหลือเกิน
“ถ้าคืนนี้กูไม่มากับเชี้ยนั้นนะกูก็จะซื้อเหมือนกันวะ”
พูดแล้วก็หันไปมองหน้าคนที่มันด่าว่าเชี้ย อย่างเซ็งๆ
“มึงจะมากับมันทำไมละ แล้วก็เสือกลากพวกกูมานั่งเหงาให้ยุงกัดเล่นกับมึงเนี้ย”
ไอ้โต้พูดเสร็จก็โยนมือถือคืนให้ไอ้แว่น
คือจริงๆคืนนี้เรามาเป็นเพื่อนไอ้แว่นมันนะครับ พอดีมันได้แฟนเป็นรุ่นพี่ ซึ่งก็หุ้นส่วนของร้านเหล้านี้แหละ
มันเลยชวนผมออกมาด้วย ซึ่งถ้ามันมาคนเดียวมันจะเหงา
เพราะแฟนมันต้องตรวจบัญชี ตรวจนั้นนี้เยอะแยะ
“ถ้าพวกมึงไม่มากูตายแน่ๆอะ เบื่อตาย”
พูดเสร็จมันก็ถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะยกเหล้าของไอ้โต้ขึ้นกินจนหมดแก้ว
“ทนเอาหน่อยนะนกน้อยในกรงทอง แทนที่จะมีเมียดีๆซะคน เสือกได้มากลายเป็นเมียของพี่ชาญแบบนี้
ทำใจนะมึง 555555”
เสียงไอ้โต้กับไอ้แว่นเถียงกันไปมาข้างๆผม แต่ผมไม่ได้สนใจจะฟังหรอกครับ
เพราะตอนนี้ผมมองหาของเล่นแก้เบื่อของผมได้แล้วละ
ผู้ชายที่แดกหลอดไฟเข้าไปนั้นแหละ ,, มันดูน่าสนใจดีจังนะ
ไอ้ท่านั่งที่ดูจะเบื่อๆ กับอาการหยิ่งๆที่ปฏิเสธผู้ชายหลายๆคนที่เข้าไปชนแก้วด้วย
และอาการที่มันนั่งมองโทรศัพท์ที่มีสายเรียกเข้าตลอดนั้นอีก
มึงประกาศขายตัวขนาดนั้นยังจะเล่นตัวเพื่อ?????
หรือมันมานั่งโก่งราคาวะ เอ๊ะ ,, หรือมันมีเหยื่อที่อยากจะไปด้วยแล้วกันแน่?
หึหึ .. น่าลองเล่นด้วยเหมือนกันนะ
คืนนี้จริงๆมันก็ไม่ได้น่าเบื่ออะไรนี้หว่า ,, ดีจังที่ออกจากห้องมานั่งกินเหล้าในคืนนี้
--------------------------------------------------------------
โอเค ,, ตอนนี้รู้บทนำหลักๆของเรื่อง และตัวเดินเรื่องหลักๆไปละเนอะ
เดี๋ยวมาเริ่มตอนแรกไปด้วยกันเลยนะคะ
อ่ออๆ อย่าเพิ่งเดาคู่ และอย่าเพิ่งเดาว่าใครจะเคะเมะนะ : )
บทส่งท้าย ☂ How F a r is near? ไกลแค่ไหนคือใกล้
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า.. พร้อมกับร่างของคนตัวเล็กที่นอนกอดผมไว้
พอผมขยับตัว.. ดิวก็ขยับตัวเองลงไปซุกกับผ้าห่มอุ่นๆแทน
ใบหน้าที่ขาวผ่อง.. กับซอกคอขาวๆที่มีรอยสีสวยๆประดับอยู่เล็กน้อย
ชวนให้ผมอดใจไม่ได้ที่จะโน้มหน้าลงไปหอมที่แก้มของดิว
“อื้อออ.. จะนอน อย่ามากวนน่ะ!”
ดิวผลักหน้าผมออก พร้อมๆกับบ่นออกมาเบาๆ
ผมก็ไม่อยากจะกวนดิวมาก เพราะเมื่อคืนก็เอาแต่ใจตัวเองไปซะเยอะเลย
“เดี๋ยวไปหาข้าวมาให้ทานนะ” ผมตัดสินใจลุกขึ้นไปอาบน้ำ
ถึงจะอยากนอนกอดดิวมากแค่ไหนก็ต้องพยายามห้ามใจตัวเอง
เพราะดิวคงต้องกินข้าวและต้องกินยา...
จรรยาบรรณแพทย์ที่มีอยู่ทำให้ต้องรีบหายาให้ดิวทาน
แต่จริงๆคือเป็นห่วงและก็สงสารดิวนั้นแหละครับ โดนผมแกล้งทั้งคืน....
หลังจากที่ผมจัดการอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็รีบลงไปหาซื้อข้าวมาให้ดิว
กลับขึ้นห้องมาก็เห็นว่าดิวอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว และกำลังนั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟาตรงห้องรับแขก
“อ้าว.. ตื่นแล้วหรอ?”
ผมทักดิวเสร็จแล้วก็เดินไปทางห้องครัว เพื่อเตรียมข้าวให้ดิวทาน
“ไปไหนมา” ดิวเดินตามเข้ามาก่อนจะดึงเก้าอี้ออกมานั่ง
“ไปหาซื้อข้าวมาไง ทำไมหรอ? ตื่นมาแล้วอยากกอดพี่ใช่ไหม?”
ผมพูดจบก็แกล้งเนียนโน้มหน้าลงไปหอมแก้มขาวๆของดิว
แต่ดิวก็นั่งเฉยๆให้ผมหอมนะ ก่อนจะมองหน้าผม
“เปล่า.. แค่แปลกใจว่าหายไปไหน”
ดิวตอบผมกลับมา พร้อมๆกับรับถ้วยโจ้กจากผมไปนั่งทาน
เรานั่งทานโจ้กกันไปเงียบๆ ก่อนที่ผมจะรีบหายาแก้ไข้กับยาแก้อักเสบมาให้ดิวทาน
“ต้องกินด้วยหรอ?” ดิวรับยาไปถือไว้ ก่อนจะหันมามองหน้าผม
“ก็เผื่อเป็นไข้ไง ทานไปเถอะ พี่ไม่อยากให้ดิวป่วย”
พอได้รับคำตอบแล้ว.. ดิวก็ยอมกินยาที่ผมให้อย่างว่าง่าย
เวลาดิวไม่ดื้อ ไม่บ่น ไม่เถียง... นี้โคตรน่ารักเลยครับ : )
“เข้าไปนอนพักในห้องไหม?”
ผมถามดิวที่กำลังเดินไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีอีกครั้ง
“อืมก็ได้ “ พูดจบดิวก็เดินหายเข้าไปในห้องนอน
ส่วนผมเองก็ไม่ได้อยากเข้าไปกวนใจดิว เลยเอาหนังสือมานั่งอ่านที่โซฟาหน้าทีวีแทน
แต่นั่งได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ดิวก็เดินหน้างอออกมาหาผม
เห็นหน้าดิวตอนนี้แล้ว... อยากจะกัดปากยื่นๆนั้นมากเลยครับ กัดปาก ทำปากงอนๆอีก
โอ๊ะ.. คนอะไรทำไมน่ารักแบบนี้วะเนี้ยยยย!
“อ้าววว.. ออกมาทำไม อยากได้ไรบอกพี่สิ พี่จะไปหยิบให้”
ดิวยังไม่ยอมตอบ แต่ยืนกอดอก และเอาตัวพิงประตูห้องไว้
“เห้ย พี่ทำไรให้ไม่พอใจป่าว? ทำไมมองพี่แบบนั้นละ”
ตอนนี้ผมโคตรใจเสียเลยครับ ไม่รู้ผมไปทำอะไรให้น้องโกรธ
ดิวถึงยืนมองหน้าผม แล้วทำหน้าไม่พอใจขนาดนั้น
“ทำไมไม่ตามเข้าไปในห้อง!!!!!!”
ดิวตะโกนใส่หน้าผม ก่อนจะเดินเข้ามาประชิดกับตัวผมทันที
แล้วเอื้อมมือก็มาขยุ้มเสื้อตรงหน้าอกผมไว้
“ปากบอกว่ารักๆ เมื่อคืนก็ทำแบบนั้นไปแล้ว เช้ามาทำไมไม่นอนกอดก่อนละ หายไปแบบนี้ให้คิดไง
แล้วเมื่อกี้อีกบอกให้ไปนอนในห้อง แล้วทำไมตัวเองไม่ตามไป นี้จะหลอกฟันอย่างเดียวใช่ไหม
ดิวมันง่ายแบบที่คนอื่นบอกพี่ใช่ไหมละ”
สิ่งที่ดิวพูดมาทำผมตกใจมากเลยครับ คือ....... เหนือสิ่งอื่นใดแล้วนั้น
หน้าดิวตอนนี้โคตรน่ารักเลยวะ !!
เอ้ยย.. มันผิดประเด็นสิ ตอนนี้ดิวกำลังคิดมากนี้หว่า!!!!!
ผมรีบดึงดิวเข้ามากอดทันทีเลยครับ ลูบหัวดิวเบาๆ ตอนแรกดิวก็ไม่ยอมกอดผม
พยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของผม แต่สุดท้ายดิวก็แพ้ครับ
ยอมกอดผมกลับมา เอาหน้าซบลงกับอกผม แล้วร้องไห้สะอื้น
“ใจเย็นลงยัง?”
ดิวตอบกลับมาด้วยการกัดเข้าที่อกของผมแรงๆ
“งั่มมม ไอ้คนนิสัยไม่ดี!”
เจ็บนะครับ แต่ก็ขำ..... 5555+ ไอ้เด็กคิดมากก!
“ฟังพี่นะ.. พี่ก็ไม่อยากลุกไปหรอกเมื่อเช้านะ อยากนอนกอดดิวนานๆ
แต่พี่กลัวดิวหิว และก็กลัวดิวไม่สบายนะ เลยรีบตื่นลงไปซื้อข้าวแล้วเตรียมยาให้ดิวทาน
แล้วเมื่อกี้นะ.. พี่กลัวดิวเจ็บตรงนั้นอะ ก็เมื่อคืนพี่ใส่ซะแรงเลย แล้วตั้งหลายรอบด้วย”
“ไอ้บ้า!! ไม่ต้องย้ำได้ไหมละ” ดิวทุบกำปั้นลงมาที่อกผม พอให้ผมได้เจ็บนิดๆ
“ก็นั้นแหละพี่เลยคิดว่าดิวน่าจะนั่งไม่ไหว เลยให้เข้าไปนอนพักในห้องไงครับ”
“แล้วทำไมไม่ตามเข้ามาละ”
ดิวเงยหน้ามาสบตากับผม.. สายตาที่สั่นไหว และฉายแววสับสนในตอนนี้
มันโคตรน่ากดลงกับเตียงจริงๆเลยยย!!
(หยุดหื่นสัก 5 นาทีได้ไหมคะพี่เจ้นท์?)
“ก็พี่กลัวเข้าไปกวนดิวนิครับ พี่เลยเอาหนังสือมานั่งอ่านตรงโซฟานี้แทน
ก็ใครจะอดใจไหวละ ดิวน่ารักขนาดนี้ พี่ก็อยากกอด อยากหอม อยากฟัดจะตาย
ขืนนอนด้วยกันอีก พี่คงอดใจไม่ไหวแน่ๆ”
“เมื่อคืนก็บอกแล้ว ก็ไม่เห็นต้องทนนิ” เสียงดิวพูดกลับมาเบาๆ
แต่ไอ้คำที่ดิวพูดนี้มันคล้ายๆกับคำเชิญชวนหรือเปล่า????
“แปลว่าอนุญาตหรอ?”
ผมถามซ้ำกลับไปด้วยความตื่นเต้น
“ไม่ใช่สิ!! โว้ยย ไม่พูดด้วยแล้ว”
ดิวโวยวายใส่ผมก่อนจะเดินหนีกลับเข้าไปในห้อง .... ผมจะรอช้าทำไมละครับ
รีบวิ่งตามเข้าไปในห้องทันที
“เข้ามาทำไม” ดิวปาหมอนใส่หน้าผม ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนที่นอน
แล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้
ผมรีบเดินเข้าไปล้มตัวนอนข้างๆดิว แล้วแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มอุ่นๆนั้นทันที
“อย่ามากอดสิวะ ไอ้หมอเถื่อน ไอ้หมอนิสัยเสีย”
เสียงด่าที่ไม่ได้จริงจังอะไรมากหนัก กับแรงที่ดิ้นเมื่อครู่ก็สงบนิ่งไป
“หมออยากกอดเมีย... ผิดหรอครับ”
ผมโน้มหน้าไปหอมแก้มดิว... ก่อนจะถามคำถามที่ทำให้ดิวใจเต้นแรง
ขนาดผมกอดดิวไว้ตรงนี้.. ยังได้ยินเสียงหัวใจดิวเต้นเลย
“เมียบ้าบออะไรละ!! ขอคบหรือยัง? “ ดิวหันหน้ามาเผชิญหน้ากับผม
ก่อนจะมองหน้าผมด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อย
“อ่ออ.. ที่อารมณ์ไม่ดีนี้เพราะคิดว่าพี่ไม่จริงใจด้วยหรอครับ?
ก็ไม่เห็นต้องขอคบนี้น๊า.. ไหนๆก็ข้ามขั้นมาขนาดนี้แล้ว
เป็นผัวเมียกันเลยก็ได้นี้”
ผมตอบเสร็จก็รีบโน้มหน้าไปจูบปากสีสวยของดิวทันที
“อื้ออ.. อย่ามาจูบแบบนี้สิ! ไม่ขอคบได้ไง คนบ้าอะไรจะข้ามขั้นแบบนั้น”
“อ้าวว ก็เราได้กันแล้วนะดิว หรือว่าดิวลืม?? พี่ทบทวนเรื่องเมื่อคืนให้เอาไหม?”
ดิวตอบกลับมาด้วยหมัดเล็กๆ ทุบมาที่อกของผม
แต่ครั้งที่จุกครับ 555+ โดนหลายๆรอบมันก็เจ็บนะ
“คนอื่นๆมึงก็ไปเอาเค้าแล้วทิ้ง... กับกูมึงก็จะทำแบบนั้นหรอ? ข้ามขั้นมาเป็นผัวเมียอะไรไม่เอาหรอก”
ตอนนี้ดิวเริ่มร้องไห้ออกมาแล้ว... หื้ออออ นี้ผมตอบอะไรผิดไปหรือเปล่า?
“ไม่เหมือนสิ... เห้ยย ขอโทษๆ คือดิวก็น่าจะรู้ว่าตั้งแต่พี่ได้กับดิววันนั้นพี่ไม่ได้ไปนอนกับใครอีกเลยนะ
ชีวิตพี่ก็ผูกติดกับดิวตลอด ยืนข้างๆดิวตลอด แค่นี้ก็น่าจะรู้แล้วนิครับว่าพี่รักดิว เมื่อคืนพี่ก็บอกรักดิวนะ บอกทั้งคืนเลย”
“อื้อออ.. อย่ามาจูบสิวะ ไอ้บ้า!! ขอคบก่อนสิ ถ้าจริงใจก็ต้องคบกันก่อน”
โอ้ยยย.. เมียกูน่ารักจริงๆเลยเว้ยยยยย!!!!
“ครับๆ หยุดร้องไห้นะคนดี หยุดร้องก่อนนะ”
ดิวยกมือขึ้นมาปาดน้ำตาตัวเอง ก่อนจะขยับตัวเข้ามาชิดกับผมอีก
จนตอนนี้ดิวกับผมตัวติดกันจนแทบจะไม่มีช่องว่างใดๆแล้วละครับ
ไอร้อนจากตัวของดิว.. ทำให้ผมพอจะทราบแล้วละว่าไอ้อาการงอแงของดิวตอนนี้
มันน่าจะมาจากอาการเป็นไข้ของดิวแน่ๆ
“ดิวครับ.. พี่เจ้นท์รักดิวนะ เป็นแฟนพี่ เป็นเมียของพี่ตลอดไปเลยนะ”
“ก็แค่นี้แหละ” ดิวบ่นงึมงำออกมา แล้วก็ซุกหน้าเข้ากับอกของผม ก่อนจะจับเอามือของผมให้ไปกอดที่เอวของดิว
“คำตอบละ?” ผมแกล้งดึงมือกลับ ไม่ยอมกอดดิวแบบที่ดิวต้องการ
“อื้ออ ก็นี้ไง ก็ให้กอดนี้ไงละ จะเอาคำตอบอะไรอีก?”
ดิวฟึดฟัดใส่ผมอีกรอบแล้วครับ... เวลาไม่สบายนี้งอแงเอาเรื่องเหมือนกันนะ
ต้องจำเอาไว้,,, จะได้รู้วิธีปราบคนป่วย
“ทีดิวยังอยากให้พี่ขอคบดิวเลย แล้วพอพี่พูดแล้วทำไมดิวไม่ตอบพี่ละ?”
ผมแกล้งงอแงกลับบ้างแล้วครับ ขยับตัวออกห่างจากดิวด้วย
ดิวนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งคร่อมตัวผมไว้ แล้วจับตัวผมให้นอนหงาย
“อย่าหนีหน้าดิวแบบนี้นะพี่เจ้นท์... ห้ามเมินดิวด้วย ฮึกกก... ฮือออ ไหนบอกว่ารักไง
ทำไมมาเมินใส่ดิวแบบนี้”
อ้าวววววว... งอแงร้องไห้จนได้เลย
นี้สรุปได้เมีย หรือได้ลูกเพิ่มขึ้นมากันแน่วะกู - -‘
“ดิวรักพี่ไหม?”
ผมพยายามถามดิวอย่างใจเย็น.. จริงๆผมชอบนะที่ดิวงอแงแบบนี้นะ
ผมชอบปากแดงๆ หน้าแดงๆเวลาดิวร้องไห้ : )
“รัก”
“คบกับพี่นะ เป็นเมียพี่โอเคไหม”
“อืม”
ดิวพยักหน้ากลับมา แล้วก็ยกชายเสื้อขึ้นเช็ดน้ำตา
หื้ออออ... ตกลงคบกันปุ๊บ ก็อ่อยเลยใช่ไหม?
ไอ้หน้าท้องขาวๆ ที่มีรอยจูบสีสวยแบบนั้นมันช่างเชิญชวนจริงๆ
แต่สติที่เป็นคนดีของผม.. ย้ำเตือนให้ผมรู้ว่าเมื่อคืนผมเพิ่งเอาแต่ใจใส่ดิว
จนตอนนี้ดิวไม่สบาย.. ฉะนั้นห้ามทำอะไรดิวเด็ดขาด!!
“ขอนอนบนนี้ได้ไหม? เจ้นท์ตัวเย็นมากเลย ดิวชอบ”
พูดจบดิวก็ล้มตัวลงมา.. นอนทับกับตัวของผมทันที
หน้าของดิวซบลงอยู่ตรงซอกคอของผม... ไอ้ลมหายใจอุ่นๆที่รดต้นคอนี้แหละ
ที่มันทำให้สติที่เป็นคนเลวของผม... มันย้ำเตือนกับผมว่าผมควรฉลองสถานะแฟนที่เพิ่งได้รับจากดิว
ไหนๆก็ไม่สบายอยู่แล้ว .. สักรอบสองรอบคงไม่ป่วยกว่าเดิมหรอกนะ!!
คุณว่า... สติส่วนไหนของผมชนะหรอครับ?
คุณตอบถูกครับ... สติส่วนคนเลวครับ
ผมมันหื่นกับเมียตัวเอง!!!
“ดิวครับ.. ตัวร้อนแบบนี้พี่เจ้นท์ขอตรวจร่างกายหน่อยได้ไหม?”
ดิวพยักหน้าลงบนอกผม ก่อนจะค่อยๆปล่อยตัวเองให้เลื่อนลงมานอนหงายอยู่ข้างๆผม
ผมได้แต่นอนมองดิวที่ขยับตัวเองให้นอนหงายดีๆรอการตรวจจากผม
“ตรวจเลยสิ”
ผมไม่รู้นะว่าดิวตอบมาแบบใสซื่อ หรือเชิญชวน
แต่ตอนนี้ผมถือว่ามันคือคำเชิญชวนละกัน
“อื้ออ.. อึกกก เจ้นท์ หื้อออ มะ ไม่ เอา.. ดิว อื้ออออ”
“ไอ้จ้านนนนน!!! มาตรวจเมียกูให้หน่อย... เอายามาด้วยนะ”
เสียงของผมโทรตามไอ้จ้านน้องรักในดึกของคืนวันนั้น
วันที่ผมฉลองสถานะแฟนกับดิว...
ดิวป่วยหนัก... และมีอาการเพ้อ TT
พี่ขอโทษ... พี่มันหื่น พี่มันรักดิวมากไปอีกแล้ว
“อีกแล้วหรอวะเจ้นท์... มึงมันไอ้หมอเถื่อน!!! ไอ้คนไม่ได้เรื่อง!!!!”
เสียงไอ้จ้านด่าผมมาจากปลายสาย และรอไม่นาน หมอจ้านกับเนียร์ก็มาถึงคอนโดของผม
“ผมโคตรเชื่อเลย.. พี่มันหมอเถื่อนแบบหมอจ้านบอกจริงๆ ไอ้ดิวมันป่วยหนักขนาดนี้เลยหรอเนี้ย?
พี่เจ้นท์.. วันหลังพี่ใช้มือบริการตัวเองบ้างนะครับ”
โหยย เนียร์แม่งงง ด่ากูว่ากูหื่น หรือด่าว่าเชี้ยเลยก็ได้นะครับมึง!
“ไอ้เจ้นท์.. มึงไปหาข้าวมาให้กูกับเนียร์กินเลย แล้วก็ไปเสาอะไรก็ได้มา กูจะใส่น้ำเกลือให้น้องดิว
ไอ้ห่า.. เอากันกี่รอบก็เรียกเลือดเรียกหมอแม่งทุกรอบ ซ้อกูจะมีชีวิตยืนยาวป่าววะ?”
“นี้กูพี่มึงนะไอ้หมอจ้าน... แล้วก็กูไม่ได้ทำไรรุนแรงเลย ดิวป่วยอยู่แล้วกูก็ไป... อืมมม ทำมันแค่นั้นเอง”
ผมตอบกลับไปเบาๆ แต่จริงๆผมก็ผิดนั้นแหละครับ
“แล้วดิวป่วยได้ไง? เมื่อวานตอนจะกลับจากมหาลัยยังดีๆอยู่เลย” เนียร์หันมามองหน้าผมอย่างจับผิด
“คือ ... เออ!! กูทำเองแหละ ครั้งหน้าไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
“มึงต้องงดไปเลย 3 เดือน กว่าแผลจะหาย กว่าจะหายไข้อีก แล้วมึงก็ไปตรวจเลือดด้วยนะไอ้พี่ชั่ว
ยัง... ยังจะนั่งหน้าบื้ออีก ไปซื้อข้าวได้แล้ว กูหิวเว้ยยย”
สรุปนี้ผมเป็นพระเอกอยู่ใช่ไหมครับ?
ทำไมผมโดนทุกคนรุมด่าขนาดนี้ละ ...
หลังจากที่ผมหาข้าวหาขนมมาประเคนให้น้องชายและแฟนมันเสร็จแล้ว
ผมก็เข้ามาเช็ดตัวให้ดิวที่นอนหลับอยู่ด้วยสีหน้าอิดโรย...
“พี่ขอโทษนะ”
ผมบอกกับดิวไปเบาๆ แต่ดิวกลับลืมตาขึ้นมามองหน้าผม
“ดิวผิดเองแหละ” ดิวส่งยิ้มจางๆมาให้ผม ก่อนจะนอนหลับตาไปอีกครั้ง
และครั้งนี้ดิวคงหลับสนิทไปแล้ว เพราะร่างกายที่อ่อนเพลีย และจากฤทธิ์ยาจากไอ้หมอจ้าน
ผมห่มผ้าให้ดิว ก่อนจะเดินออกมานั่งคุยกับไอ้จ้านและเนียร์
“ไง.. ตกลงกันเรียบร้อยนะ” จ้านส่งกระป๋องเบียร์มาให้ผม
ผมก็รับมาดื่ม ก่อนจะหันไปยักคิ้วให้มันแทนคำตอบ
“ซ้อใหญ่ตกลงแล้ว ซ้อเล็กก็โอเคแล้ว ... พ่อแม่เราโอเคยังวะ?”
“พอก่อนไอ้จ้าน... เอาแค่เรื่องเมียกูโอเคแล้วก็พอ เรื่องพ่อแม่เรา กับพ่อแม่ดิวเอาไว้เครียดกันทีหลังได้ไหมวะ
กูเพิ่งมีเมียเป็นตัวเป็นตนได้ไม่ครบ 24 ชั่วโมงเลยนะ มึงจะพากูเครียดอีกแล้วหรือไง?”
ผมด่าไอ้จ้านกลับไปเบาๆ ไม่อยากเสียงดังให้ดิวตื่น
“แล้วพี่เจ้นท์รู้สึกรักดิวมันตอนไหนอะ? ปกติพวกเราก็ไม่ค่อยเจอกันอยู่แล้วป่ะ?”
เนียร์นั่งข้างๆไอ้จ้าน ยกกระป๋องโค้กขึ้นมาดื่ม แล้วหันมาถามผม
“ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นนั้นแหละมั้ง? วันนั้นไอ้แว่นเอารูปดิวมาให้ดู พร้อมๆกับตัวมันที่มานั่งเจิดจ้าอยู่ในร้านพี่ชาญ กูอาจจะตกหลุมรักมันตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตากันเลยก็ได้.. มันนั่งมองโทรศัพท์ที่หน้าจอสว่างตลอดเวลา แต่มันทำหน้าเบื่อๆเซ็งๆ แววตาของมันเหมือนสับสน และกังวลอะไรหลายๆอย่าง แต่พอมันเดินออกมาเจอกูโดนพวกไอ้โต้ต่อย มันกลับไม่กลัวอะไรเลยวิ่งเข้ามาช่วยกู และยังกล้าพาคนแปลกหน้าแบบกูกลับมาที่คอนโด ตอนนั้นความมักมากกูมันเยอะเลยคิดว่ามันขายตัวจริงๆ แต่เอาตรงๆ กูชอบสายตาของมัน ชอบนิสัยของมัน ใจดีกับคนเค้าไปทั่ว ยิ้มให้กับคนทั่วไปแบบเป็นมิตร ซึ่งมันอาจจะเหมือนมันอ่อยคนนั้นคนนี้.. แต่มันเหมือนมีเสน่ห์วะ.. มันดึงดูดให้กูทำเรื่องไม่ดีกับมัน ยิ่งพอรู้ว่ามันไม่ได้ขายตัวแบบที่คิดไว้... ความรู้สึกผิดกูก็มีนะ... แต่ความดีใจเสือกมีมากกว่า”
ผมตอบเนียร์กลับไปอย่างที่ใจรู้สึก.. ถึงไอ้จ้านจะส่งสายตาล้อเลียนผมกลับมาแต่ผมก็ไม่นึกอาย
“ทั้งๆที่รู้ว่ามันมีเมียอยู่แล้วนะหรอ?”
เนียร์ทำตัวอย่างกับนักข่าว.. ถามลึกจริงๆ แต่ผมก็ยินดีจะตอบนะ
เนียร์เป็นเพื่อนของดิว... ยังไงๆเอาใจเนียร์ไว้ก็ดีครับเผื่อดิวโกรธผม เนียร์จะได้ช่วยพูดให้
“ก็ไม่รู้ดิ.. ตอนนั้นหวานอยู่ตั้งไกล แต่กูอยู่ตรงนี้ ใกล้ๆมันตรงนี้
กูไม่ได้คิดอะไรไม่ได้หวังอะไรด้วยในตอนนั้น ขอแค่เป็นคนที่ได้อยู่ใกล้ๆมัน
ได้ดูแลมัน ได้ช่วยเหลือมัน... แค่นั้นเอง”
“ตอนแรกมาอย่างชั่ว ทำไมหลังๆแม่งโคตรพระเอกเลยวะพี่ชายกู”
ไอ้จ้านอดจะออกปากแซวผมออกมาไม่ได้ ...
ช่วยไม่ได้นะมึงเรื่องนี้กูเป็นพระเอก... ไม่เชื่อถามคนเขียนได้เลย
“ความรักชนะทุกอย่าง”
ผมตอบกลับไป.. และก็ได้เสียงอ๊วกกลับมาจากคู่รักตรงหน้าผม 55555+
“ขออีกคำถาม.. ทำไมต้องเพลงไกลแค่ไหนคือใกล้ด้วยอะ พี่ชอบร้องเพลงนี้และเปิดเพลงนี้บ่อยมาก”
ไอ้เนียร์ก็ยังจะถามอีกครับ... เบียร์หมดไป 3 กระป๋องแล้วนะ ปล่อยผมไปนอนกอดเมียผมเถอะ
“ครั้งแรกที่สบตาดิว... เพลงที่ร้านพี่ชาญเปิดเพลงนี้
ครั้งแรกที่นั่งบนรถดิว... เพลงบนรถดิวเปิดเพลงนี้
ครั้งแรกที่ได้กันในห้องนอนห้องเล็กของดิว.. กูเปิดเพลงนี้
และหลังจากนั้น.. ทุกๆครั้งที่ได้อยู่กับดิว หรือบังเอิญเดินไปที่ไหนก็จะได้ยินแต่เพลงนี้ตลอด
เพลงรอสายของดิวก็เพลงนี้.. จนหลังๆดิวเปลี่ยน Ringtone เป็นเพลงนี้เหมือนกัน
กูเลยชอบเพลงนี้.. มันทำให้คิดถึงดิว.. คิดถึงทุกๆอย่างที่เป็นดิว”
“กูเชื่อแล้ว.. ว่าความรักแม่งเปลี่ยนคนได้จริง”
ไอ้จ้านวางกระป๋องเบียร์ไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันไปโอบไหล่เนียร์ที่นั่งข้างๆไว้
“แล้วมึงละ.. รักกูแบบที่ไอ้เจ้นท์รักดิวไหม?”
“หมอจ้าน.. นี้เรื่องของไอ้ดิวกับพี่เจ้นท์ เรื่องของเราคนเขียนยังไม่ลง
จะมาแย่งซีนอะไรจากคู่อื่นเค้าเนี้ย!!”
เนียร์ตอบกลับไอ้จ้าน พร้อมๆกับผลักหน้าไอ้จ้านที่โน้นหน้าลงไปหวังจะจูบปากสวยๆของเนียร์ออก
“งั้น... ก็แยกย้ายกันได้แล้ว กูต้องเข้าไปดูแลดิวแล้วละ”
ผมพูดจบก็เดินไปหยุดยืนที่หน้าห้องนอน ก่อนจะหันมามองหน้าไอ้จ้านอีกรอบ
“ห้องนอนมึงก็ว่างเข้าไปใช้ได้.. แต่ห้ามเสียงดังเพราะเดี๋ยวกูได้ยินเสียงพวกมึงแล้วกูหื่นทำร้ายดิวอีก”
“โถ่วว นึกว่าจะห่วงดิว .. แม่งง หมอเถื่อนอย่างพี่หมอจ้านบอกจริงๆเลย”
เนียร์โยนกระป๋องโค้กเปล่าๆใส่ผม ซึ่งผมก็ได้แต่หัวเราะออกมา
ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอน แล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมานอนข้างๆดิว
“ฝันดีนะครับ.. พี่รักดิวนะ”
ผมจูบแก้มซีดๆของดิวอีกครั้ง ก่อนจะสอดแขนเข้าไปรองใต้คอของดิว
และดึงดิวเข้ามากอดอย่างแผ่วเบา
เสียงเพลงที่ดังมาเบาๆจากที่ไหนสักแห่ง
อาจจะเป็นเสียงจากมือถือของเนียร์ หรือไอ้จ้านก็ตาม....
แต่เพลงนี้มันเพราะ... และมีความหมายสำหรับผมและดิวที่สุดแล้ว
“อีกไกลแค่ไหน.. จนกว่าฉันจะใกล้บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉันเสียที........”
จะไม่มีคืนไหนจากนี้ไป.. ที่เราจะห่างกัน
จะไม่มีวันไหนๆที่เราจะได้เป็นแค่คนใกล้แต่ไม่รู้ใจกัน
เพราะตั้งแต่วินาที.. จากนี้และตลอดนี้ไป
พี่เจ้นท์คนนี้.. จะเป็นคนในใจ คนใกล้ตัว คนรัก.. คนสำคัญของดิวตลอดไป.
“รักพี่เจ้นท์เหมือนกันนะ”
ดิวขยับตัวเข้าไปจูบๆที่ปลายคางของเจ้นท์ .. และกระซิบบอกรักเจ้นท์อย่างแผ่วเบา
ก่อนจะขยับตัวเข้าไปให้ชิดกับอกอุ่นๆ ของคนรัก.
ความอบอุ่น ความรู้สึกปลอดภัย และความรักนี้.. ที่เป็นของดิว
และของดิวเพียงคนเดียว.
----------------------------------------------------
เรื่องของ #เจ้นท์ดิว จบลงแล้วนะคะ :)
ขอขอบคุณทุกๆคนที่แวะเข้ามาอ่าน มาคอมเม้นต์ให้กำลังใจกัน
เรื่องนี้อาจจะเดินเรื่องเรื่อยๆ ไม่ได้หวือหวามากนัก
ยังไงก็จะปรับปรุงผลงานให้ดียิ่งๆขึ้นไปอีกค่ะ
ได้แต่หวังว่า.. ทุกๆคนจะยังเป็นกำลังใจ และติดตามผลงานของเจไปอีกเรื่อยๆนะ
แล้วพบกันเรื่องหน้าจ๊า
:bye2: