มาต่อให้แล้วนะ
ขอโทษที่ทำให้รอนะ
อย่าเพิ่งโกรธกันนะ
ไปอ่านต่อกันโลด
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 34 หาดทราย สายลม ตะวัน สองเรา
“คลิปนั้นมันตายจากไปตั้งแต่วันที่กูให้มึงดูแล้ว เพราะกูก็ไม่อยากทำร้ายมึง แม่ของมึง เพราะกูรักมึง” แล้วซีดีก็จบ ผมอึ้งมาก ถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ทำไมๆ กูมีค่ากับมึงขนาดนั้นเลยหรอ ทำไมโชว์ มึงไม่เลือกคนที่เค้าพร้อมจะรักมึง กูสงสารมึงนะโชว์ แล้วผมจะเอายังไงกับชีวิต คลิปนั้นก็ไม่มีแล้ว ผมจะทำยังไงกับมันดี ความคิดผมตีกันสับสนไปหมด
“ตุลย์กูรักมึง” คำพูดนี้วนเวียนอยู่ในหัวผม ทำไมผมมีอะไร ทำไมมันต้องมารักคนอย่างผม น้ำตาผมไหลออกมาไม่หยุด ทำไมมึงต้องทน ทำไมๆๆ ผมไม่คิดว่าจะมีใครที่มันรักผมถึงเพียงไหน แต่จะให้ทำไงในเมื่อผมก็มีคนที่ผมรักอยู่แล้ว โชว์กูไม่ได้รังเกียจหรือเกลียดมึงแล้ว แต่กูยังไม่พร้อมที่จะรักมึง กูขอโทษนะ ที่กูรักมึงไม่ได้
“โป้ง มารับหน่อยดิ” ผมโทรหาโป้งให้โป้งมารับ
“มีไรรึป่าวตุลย์ เดี๋ยวโป้งไปรับนะ”
“ป่าว แค่อยากออกไปข้างนอกอ่า เบื่อ” ไม่อยากอยู่แล้วครับ ในห้อง เดี๋ยวฟุ้งซ่าน ออกไปข้างนอกดีกว่า เลี้ยงโชว์เอาไว้ก่อน ผมก็อาบน้ำแต่งตัว สักพักโป้งก็มารับ
“ไปไหนดีตุลย์”
“ตามใจโป้งดิ พาไปเที่ยวหน่อย” ตอนนี้ประมาณบ่ายสองโมงครึ่งครับ
“เป็นไรป่าวเนี้ยะ หน้าซีดๆ” คือผมยังไม่หายดีครับ แต่ค่อยยังชั่วแล้วครับ
“ป่าว นะๆ โป้งพาไปหน่อยดิ กูอยากเที่ยว” อ้อนมันหน่อยครับ อิอิ
“ปะ งั้นไปกัน ไปโลด” มันดึงผมแล้วเดินออกไปเลย เฮอ ไอ้นี้ คิดจะก็ไป ผมล๊อคห้องแทบไม่ทัน ก้อเดินไปขึ้นรถมันข้างล่างแหละครับ ตอนรถจะออก ไม่รู้ผมคิดไปเองรึป่าว รู้สึกว่าไอ้โชว์มันมองออกมาจากบ้านของมัน ผมใจวูบไปแป็บนึง แต่คิดว่าคงไม่ใช่หรอก
“ไปไหนอ่า” ผมถามโป้ง
“เดี๋ยวถึงก็รู้เองแหละ” อืม มึงอยากพากูไปไหนก็ไปเหอะ ตอนนี้กูไม่อยากคิดอะไร มันก็ขับรถไปเรื่อย แต่ผมไม่รู้หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่
“ตุลย์ๆ ถึงแล้ว” ผมรู้สึกตัวเมื่อมันเรียกแล้วเขย่าตัวผม
“หาถึงแล้วหรอที่ไหนอ่า” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้วมองไปเบื้องหน้าเป็นหาดทรายสีขาว ใช่ครับที่นี้คือทะเล ทะเลที่เงียบไม่ค่อยมีคน สงบ
“สัตหีบ” มันขับมาถึงชลบุรีเลยหรอเนี้ยะ ตอนนี้ก็สี่โมงกว่าแระ
“อืม ปะ ลงไปกัน” ผมสองคนก็ลงไปกัน ลมเย็นๆ เสียงคลื่นกระทบฝั่ง ทำให้ผมลืมความคิดทุกอย่างไป ผมปล่อยทุกอย่างไปกับบรรยากาศรอบข้าง ผมเหนื่อย ผมไม่อยากคิดอะไร
“ตุลย์ หิวมั้ย” โป้งถามผม
“ยังอ่ะ เดี๋ยวค่อยกินนะ” ผมบอกไปยังไม่อยากกินอะไร ขอเสพบรรยากาศให้เต็มอิ่มก่อน ตอนนี้พระอาทิตย์ก็กำลังจะจบหน้าที่ของมัน เป็นภาพที่น่ามองและสวยมาก แดดอ่อนๆ พระอาทิตย์กำลังจะรับขอบฟ้า
“ตุลย์” มันเรียกผม ผมหันไป มันก็กดชัตเตอร์ถ่ายรูปผม
“ทำไมไม่ขอถ่ายดีดีละ”
“เดี๋ยวมันไม่เป็นธรรมชาติ” เออ สาสส มึงต้องการธรรมชาติขนาดไหนละ ทำตัวเป็นปาปาราซซี่ แล้วมันก็ดึงตัมผมเข้าไปโอบ แล้วเอากล้องมาถ่ายรูปคู่กับผม
“ตุลย์ กูรักมึงนะ” ผมจับมือผม แล้วบอกกับผม ผมก็ได้แต่มองตามัน ที่จริงจัง มันค่อยๆ สวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของผม เป็นแหวนเงินเรียบๆ ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออก
“กูขอจองไว้ก่อนนะ” มันสวมเสร็จแล้วพูดกับผม ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนจะมีอะไรน้ำตามาคลอๆอยู่ที่ตา ขอบคุณนะโป้งที่มึงรักกู
“โป้งมึงแน่ใจนะว่า เป็นกู” ผมถามมันไป
“ทำไมถามอย่างนั้นละ กูชอบมึงมานานนะ แล้วทำไมๆวันนี้กูจะต้องเลือกอีก ในเมื่อกูคิดว่าคนๆนั้นต้องเป็นมึงตั้งแต่กูอยู่มอสี่ แล้วมึงไม่ต้องกลัวว่ากูจะมีนอกจากมึง ขอให้มึงเชื่อใจกู ว่ากูมีมึงเพียงคนเดียว” ผมมันพูดแค่นั้นแล้วก็กอดผมเอาไว้ ตอนนี้น้ำตาผมไหลออกมา ภาพพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า กับผู้ชายสองคนยืนกอดกัน ไม่ได้แคร์สายตาคนรอบข้าง
“กูก็รักมึงนะ กูเชื่อใจมึง มึงก็ต้องเชื่อใจกูนะ” ผมพูดในอ้อมกอดของมัน หน้าจอขึ้น จบบริบูรณ์ กล้องแฟลนภาพสูง ผู้ชายสองคนยืนกอดกัน เบื้องหลังเป็นพระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า เสียงคลื่นกระทบฝั่ง โรแมนติก วิ๊ด วิ๊ว
เฮ้ยย ไปกันใหญ่แระ เรื่องจะจบงี้ได้ไง เดี๋ยวโดนผู้อ่านด่าตาย เหอะๆๆ ไม่ดีๆ ให้ลุ้นต่อไปดีกว่า อิอิ
ตัดฉากมาที่ ร้านอาหารริมหาดที่เรามานั่งกินกัน ตอนนี้ผมรู้สึกหายป่วยเลยครับ ก็สั่งอาหารทะเลมากินกัน โป้งเลี้ยง อิอิ ของฟรี ก็นั่งกินกันไปคุยกันไป
“แล้วเรื่องไอ้โชว์อ่ะเอาไง” อยู่ดีดีมันก็ถามผม เออเอาไงดีว่ะ คลิปก็ไม่มีแล้ว แล้วมันก็เสือกมาบอกรักผม ผมเงียบไปครู่นึง
“ไม่มีไรแล้วแหละ เราก็ทำตัวปกติได้แล้ว”
“หมายความว่าไงอ่ะ”
“คลิปไม่มีแล้วแหละ” ผมก็บอกมันไป
“จริงดิ”
“อืม”
“ตุลย์ๆ ย้ายไปอยู่กะกูนะ”
“อ้าวแล้วห้องกูอ่ะ อย่าเพิ่งเลย กูอยู่ใกล้มออะดีแล้ว” ผมไม่อยากให้มันลำบาก
“นะๆ ไปอยู่กะกูเหอะ ไหนๆ ก็หมั้นกันแล้ว” มึงจะพูดเสียงดังทำไมวะ โต๊ะข้างๆหันมามองแล้ว
“บ้าอะไรของมึง หมั้นเหมิ้นอะไร” ผมด่ามันเบาๆ
“ก็กูหมั้นมึงแล้วไง จองไว้ก่อน เดี๋ยวคนอื่นแย่งไปอ่ะ” เออ ระวังโดนแย่งนะมึง อย่าหมั้นแค่แหวน กรุณาทำด้วย
“เออ เรื่องของมึง” โชว์กูรักมึงไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้หัวใจกูอยู่กับโป้งแล้ว กูขอโทษนะ ผมพูดกับความคิดของผม
“มึงก็ห้ามไปมีใครด้วย ไม่งั้น” มันทำท่าเอานิ้วปาดคอ
“กลัวตายแหละ กูจะไปจีบสาวๆ เว้ย” มันทำตาขมึงใส่ผม
“งั้นมึงย้ายไปอยู่กับกูเลย กูไปรับไปส่งเอง” มึงจะให้กูไปอยู่กับมึงให้ได้ใช่ไหม
“เอางี้ กูขนของไปอยู่กับกูส่วนหนึ่ง แต่ไม่ย้ายนะ เดี๋ยวห้องกูว่าง”
“อืม เอางั้นก็ได้ แค่มึงนอนกับกูก็พอ เราจะได้.....กันทั้งคืน” มันทำท่าเอานิ้วชี้จิ้มกัน
“เหอะๆๆ ฝันไปเหอะ” ผมขำเย็นๆ กูไม่ยอมมึงหรอก เราก็กินกันไป คุยกันไป ดูบรรยากาศไป จนอิ่ม แล้วมืดแล้ว
“กลับเลยป่ะ” ผมถามมัน
“ไม่ค้างสักคืนหรอ ขี้เกียจขับรถอะ” อะไรของมึงเนี้ยะ แล้วมึงจะพากูมาไกลๆทำไม
“พรุ่งนี้กูมีเรียน” ผมมีเรียนครับขาดไปแล้ววันนึง เด็กเรียนครับอิอิ ขาดบ่อยไม่ได้
“เรียนกี่โมงอ่า”
“สิบเอ็ด” มีเรียนสิบเอ็ดโมงครับ
“งั้นกลับพรุ่งนี้ก็ทัน ค้างกันดีกว่า”
“ไม่เอาอ่ะ”
“นะๆๆ เปิดห้องไว้แล้ว” สาสส อะไรของมึงเนี้ยะ มึงเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
“เออตามใจเว้ย แต่ถ้ากูไปเรียนไม่ทัน มึงตายแน่” ผมบอกมัน
“ก็แค่นั้น ปะ"เราก็ลุกออกจากร้านไป
“ไปเดินเล่นชายหาดกันมะ” บรรยากาศมืดๆ เดินเล่นกันสองคน โรแมนติก
“ไปดิ” แล้วเราก็จูงมือกันไปเดินเล่น ริมชายหาด เสียงคลื่นกระทบฝั่ง ลมแรง กับสองเรา
“อนาคตมึงไม่อยากมีลูกหรอวะ” ผมเดินคุยกันไป
“ไม่อะ กูอยากอยู่กับมึง แต่ถ้ามึงอยากมีเราไปรับเด็กมาเลี้ยงก็ได้” แต่กูอยากมีลูกอ่ะ
“แล้วมึงอะ” มันถามผมกลับ
“กูอยากมีครอบครัว อยากมีลูกอ่ะ” ก็ผมอยากมีจริงๆอ่ะ มันเงียบไปแป็บนึง
“ตุลย์ ถ้าถึงวันนั้นเรายังรักกัน มึงยังคิดที่จะมีลูกอีกป่ะ”
“ก็รับเด็กมาเลี้ยง อย่างที่มึงบอกไง” ผมก็เห็นมันยิ้ม
“ลมเย็นเนอะ” มันบอกผม ทำลายความเงียบ
“อืม อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้จัง” ขณะที่ผมมีความสุข ผมไม่รู้ว่าอีกคนนึงเป็นยังไง
“อย่าเพิ่งหยุดได้ป่ะ” สาสมึงจะเบรกกูทำไม กำลังโรแมนติก
“ทำไมอ่ะ”
“ก็ไปหยุดเวลาบนเตียงไง” แล้วมันก็ช้อนตัวผม อุ้มลอยเลย
“เฮ้ยย ปล่อยกู กูเดินเองได้” ผมรีบบอกมัน ถึงมันจะมืดก็เหอะ แต่มันก็มีคนอยู่บ้าง มันอุ้มไปสักพักแล้วก็วางผมลง
“งั้นมึงรีบเดินไปเลย” ผมวิ่งหนีเลยครับ
“ใครบอกว่ากูจะยอมมึง” ผมก็วิ่งหนีไปเรื่อยอะครับ รู้ตัวอีกทีก็ถูกจับโยนลงบนเตียงแระ อิอิ
****************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป