หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05

[manoyandbom]

โชว์  ฝากซื้อโจ๊กด้วยนะ เอาพิเศษนะคับ

[OSAKAHAHA]

ตอนนี้ผมอ่านมากลางเรื่องแล้วครับ ตอนมี พี่พอส มาแล้ว อ่านมาถึงตอนนี้รู้สึกว่า ตุลย์ กะ โชว์ เนี่ย งอนกันบ่อยมากๆเลย บางเรื่องก็ไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ รู้สึกว่าสองคนนี้ เค้าไม่มีความไว้เนื้อเชื่อใจกันเลยครับ ทั้งๆที่เป็นแฟนกันไปแล้ว โดยรวมผมชอบตอนเริ่มเรื่องมากๆครับ เหมือนดูจำเลยรัก กับ สวรรค์เบี่ยง เว่อร์ชั่นเกย์ยังไงไม่รู้อิอิ ผมชอบการเขียนของผู้แต่งมากๆครับ ดูน่าติดตาม แต่เลิฟซีนนี่เยอะไปปะ haha เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งต่อไปครับ 

[MARCHMALLOW]

ทะเลาะกันทุกวันเลยนะ  เหอๆ
จะได้ให้โชว์ทำโทษหนัีกๆ เเบบนี้อีก กร๊ากกกกกก 

[watop]

 

[oklovemak]

วิ้ววววว!!! มาต่อแล้ว

ตุลย์นี่ โกหกได้อีก บอกตรงๆก็สิ้นเรื่อง ^^
พี่โชว์ ก็ร้อนได้ใจ

รออ่านต่อไปครับผม ไปนอนละครับผม ZzZzZz...

ภาพประกอบยังคงได้ใจ

จะจัดเต็มให้ตร๊อดตลอดเลย ^^

[casanovanoom]

มาต่ออีกรอบ พี่ก็แทยลืมเรื่องตอนที่แล้ว555+ สมองปลาทองแบบนี้ละ แต่ตอนนี้อะนะอ่านละมีความสุขอยู่ในใจตลอดเนอะ ที่เห็นคนสองคนที่รักกัน งอลกันไม่เข้าใจกัน แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันได้เห่อๆๆ รู้ไหมเวลาพี่โกรธกับแฟนมากแค่ไหน พอเง้อกันเสร็จมีอะไรกันเสร็จก็หายโกรธดีกันเหมือนเดิม เขาถึงบอกว่า เซ็กเป็นส่วนหนึ่งหรืออีกปัจจัยหนึ่งในการใช้ชีวิตคู่นะ

[casanovanoom]

 :n1:ตัวละครในเรื่องนี้หลายๆตัวพี่ก็รู้สึกถึงอารมย์ที่สื่อออกมาแต่ละตัวได้ ขออนุญาติวิจาร์ณคนแรก ตุลย์ นายตุลย์เกิดมาในครบครัวที่มีแม่ที่ดี ถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ขาด แต่ก็ไม่ได้ถือว่าขาดเพราะแม่คนนี้เธอมีความสุขที่สามารถแบ่งปันให้ลูกได้อย่างมากมาย จนคนชื่อตุลย์นี้ไม่ขาดในเรื่องความรักจากครอบครัวเลย แต่ นิสัยตุลย์ ยังค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง ลืมที่จะเอาใจเขามาใส่ใจเราในบางครั้ง บางที่คนเราไม่ต้องคิดให้อะไรมากหรอก ว่าจะทำยังไงให้แฟนรักแฟนดีใจ ขอแค่เอาใจเขามาใส่ใจเรา ลองถามว่าถ้าเป็นเรา เราจะคิดยังไง ทำยังไง เราน่าจะรู้จักนิสัยแฟนเราดีนะ คงจะเข้าใจความรู้สึกเขาได้ไม่ยาก เปิดใจให้กว้าง คุยด้วยเหตุผลเหนืออารมย์ นี่ละสิ่งที่ตุลย์ยังขาด แต่ตุลย์นายก็เป็นคนดีที่เรายังปลื้มอยู่นั่นละ อ่านไปบางที่ก็หนักใจรู้สึกเจ็บตาม ยิ้มได้ และหัวเราะได้ เรื่องดี ชีวิตดี สู้ๆๆรักษาไว้นานๆๆนะครับ

[note]

สนุกจัง
กทม ฝนไม่ตก 

[Phichchii]

ราชบุรี ฝนฟ้าคะนองกระจายเป็นหย่อมๆ

[A. marco]

^^^
^^
^
^
^
^
ขอบคุณครับ  จรุ๊ฟๆ

[kimthailand]

อิอิ สะใจ

[Phichchii]

มาต่ออีกรอบ พี่ก็แทยลืมเรื่องตอนที่แล้ว555+ สมองปลาทองแบบนี้ละ แต่ตอนนี้อะนะอ่านละมีความสุขอยู่ในใจตลอดเนอะ ที่เห็นคนสองคนที่รักกัน งอลกันไม่เข้าใจกัน แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันได้เห่อๆๆ รู้ไหมเวลาพี่โกรธกับแฟนมากแค่ไหน พอเง้อกันเสร็จมีอะไรกันเสร็จก็หายโกรธดีกันเหมือนเดิม เขาถึงบอกว่า เซ็กเป็นส่วนหนึ่งหรืออีกปัจจัยหนึ่งในการใช้ชีวิตคู่นะ

อย่าเพิ่งลืมกันสิคร้าบบบบ

[Phichchii]

ตอนนี้ผมอ่านมากลางเรื่องแล้วครับ ตอนมี พี่พอส มาแล้ว อ่านมาถึงตอนนี้รู้สึกว่า ตุลย์ กะ โชว์ เนี่ย งอนกันบ่อยมากๆเลย บางเรื่องก็ไม่มีเหตุผลที่เพียงพอ รู้สึกว่าสองคนนี้ เค้าไม่มีความไว้เนื้อเชื่อใจกันเลยครับ ทั้งๆที่เป็นแฟนกันไปแล้ว โดยรวมผมชอบตอนเริ่มเรื่องมากๆครับ เหมือนดูจำเลยรัก กับ สวรรค์เบี่ยง เว่อร์ชั่นเกย์ยังไงไม่รู้อิอิ ผมชอบการเขียนของผู้แต่งมากๆครับ ดูน่าติดตาม แต่เลิฟซีนนี่เยอะไปปะ haha เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งต่อไปครับ 

เยอะไปจริงหรอครับ

พยายามตัดออกแล้วน้า

18+

[Phichchii]

:n1:ตัวละครในเรื่องนี้หลายๆตัวพี่ก็รู้สึกถึงอารมย์ที่สื่อออกมาแต่ละตัวได้ ขออนุญาติวิจาร์ณคนแรก ตุลย์ นายตุลย์เกิดมาในครบครัวที่มีแม่ที่ดี ถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่ขาด แต่ก็ไม่ได้ถือว่าขาดเพราะแม่คนนี้เธอมีความสุขที่สามารถแบ่งปันให้ลูกได้อย่างมากมาย จนคนชื่อตุลย์นี้ไม่ขาดในเรื่องความรักจากครอบครัวเลย แต่ นิสัยตุลย์ ยังค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง ลืมที่จะเอาใจเขามาใส่ใจเราในบางครั้ง บางที่คนเราไม่ต้องคิดให้อะไรมากหรอก ว่าจะทำยังไงให้แฟนรักแฟนดีใจ ขอแค่เอาใจเขามาใส่ใจเรา ลองถามว่าถ้าเป็นเรา เราจะคิดยังไง ทำยังไง เราน่าจะรู้จักนิสัยแฟนเราดีนะ คงจะเข้าใจความรู้สึกเขาได้ไม่ยาก เปิดใจให้กว้าง คุยด้วยเหตุผลเหนืออารมย์ นี่ละสิ่งที่ตุลย์ยังขาด แต่ตุลย์นายก็เป็นคนดีที่เรายังปลื้มอยู่นั่นละ อ่านไปบางที่ก็หนักใจรู้สึกเจ็บตาม ยิ้มได้ และหัวเราะได้ เรื่องดี ชีวิตดี สู้ๆๆรักษาไว้นานๆๆนะครับ

จัดเต็มเลยนะพี่

555

ขอบคุณนะครับบบ

[Fun_Ehiin]

ดีคับ พี่ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านนิยายซักเเท่าไร

แต่พอได้อ่าน เรื่องนี้ ครั้งแรก ที่อีกเว็ปนึง ก็รู้สึกชอบ

แล้วรอนานมาก เมื่อไรจะมาต่อ พอรู้ว่าย้ายเว็ปก็รีบตามมาอ่านเลย

ชอบ ! !

อยากอ่านแล้ว รอไม่ไหว ? 

[Phichchii]

ดีคับ พี่ ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านนิยายซักเเท่าไร

แต่พอได้อ่าน เรื่องนี้ ครั้งแรก ที่อีกเว็ปนึง ก็รู้สึกชอบ

แล้วรอนานมาก เมื่อไรจะมาต่อ พอรู้ว่าย้ายเว็ปก็รีบตามมาอ่านเลย

ชอบ ! !

อยากอ่านแล้ว รอไม่ไหว ? 

ขอบคุณมากๆๆเลย

ที่จริงเราลงที่นี้ที่แรก ที่เดียว แต่เอาไปลงเว็ปอื่นแล้วฝากลิ้งไว้ไง

ขอบคุณที่ยังตามมานะ

[oklovemak]

ราชบุรี ฝนฟ้าคะนองกระจายเป็นหย่อมๆ

วิ้ววว ที่แท้ตุลย์ในเรื่อง ก็คือพี่ผู้แต่งนั่นเอง อิอิ แต่ชีวิตจริงเหมือนในนิยายหรือป่าวครับเหนี่ย สู้ๆครับ อย่างอลกับพี่โชว์บ่อยล่ะ
เอ้ย!! นั่นมันในเรื่องอิอิ ใสๆ แบ็วๆ นะครับ


อย่ามัวแต่รีบแต่งละครับ กินข้าวด้วยนะครับผม 55+
ติดตามกันต่อไป !!!

[bigsung]

 

555+

ไรเต้อมาปลดปล่อย

ด้วยการต่อด้วยตอนที่

เพิ่มระดับราคะมากเลยทีเดว 

[ky_khong]

ติดตามอ่านมาหลายวันครับ เพิ่งตามทัน ชอบมากๆ

จากเครียดๆอ่านหนังสือ พอเข้ามาอ่านก็รู้สึกดีหายเครียดไป (กลายเป็นเงี่_น แทน อ่ะล้อเล่น)

ขอบคุณผู้เขียนมาก จากใจ...

[Rouk_Uknow]

พี่ตุลย์ คือ ผู้แต่งจริงๆเหรอครับ 0.0
โอ้ว สุดยอดจริงๆ 

มาอัพต่อไว้ๆ นะครับ รออ่านและเป็นกำลังใจให้ครับ 

[KimGeeHu]

  เป็นการลงโทษที่เสียว มันส์ มากๆ เลยคับ

  เป็นกำลังใจให้นะคับ K.Phichchii 

[Phichchii]

555+

ไรเต้อมาปลดปล่อย

ด้วยการต่อด้วยตอนที่

เพิ่มระดับราคะมากเลยทีเดว 

ขนาดนั้นเชียวหรอคร้าบบ

[Phichchii]

ติดตามอ่านมาหลายวันครับ เพิ่งตามทัน ชอบมากๆ

จากเครียดๆอ่านหนังสือ พอเข้ามาอ่านก็รู้สึกดีหายเครียดไป (กลายเป็นเงี่_น แทน อ่ะล้อเล่น)

ขอบคุณผู้เขียนมาก จากใจ...

(กลายเป็นเงี่_น แทน อ่ะล้อเล่น)

จงเติมคำในช่องว่างให้สมบูรณ์ (10 คะแนน)

555

[Phichchii]

เพิ่ง 22 นะ ใสๆแบ๊วๆ

บวกให้กลับแล้วคร้าบบบบบ อิอิ

[nemesis]

 

[gayraygirl]

เข้าใจกันก็ดีแล้ว โล่งอก อ่านคู่นี้แล้วมันแบบว่า...เอิ่ม
กลัวงานจะเข้าตลอดเวลา ไงก็ไม่รู้ 555+

[Phichchii]

เข้าใจกันก็ดีแล้ว โล่งอก อ่านคู่นี้แล้วมันแบบว่า...เอิ่ม
กลัวงานจะเข้าตลอดเวลา ไงก็ไม่รู้ 555+

ต้องขยันออกงานนะครับ

จะส่งการ์ดเชิญไปเรื่อย ๆ

555

[Phichchii]

ค่อยๆ ลงนะ ช่วงนี้พักผ่อนน้อย

มีอะไรให้คิดให้ทำเยอะ

ปิดเทอมคนอื่นเค้าว่างแต่ผมไม่ค่อยได้ว่างเลย

เซงมากกก

ขอบคุณที่ติดตามกันนะ

สำหรับเรื่อง คำถามที่ให้ตอบมี คนได้รางวัลแล้ว แต่ยังไม่ได้ส่งให้เลย

อิอิ

ไม่ว่างจริงๆ รอนิดนึงนะ ก

ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะ










โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว




ตอนที่ 68   การมาเยือนของ




“ไม่เอา กูไม่ไหวแล้ว” ผมทำหน้าขยาด

“อืมๆๆ นอนพักต่อๆ เดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้” มันเช็ดตัวเสร็จ ทาแป้ง แต่งตัวให้ผม เรียบร้อย

“อยากกินอะไร” มันถามผม

“มึงจำได้ไหมที่มึงเจอกูครั้งแรกอ่ะกูกินอะไร” มันไม่ตอบแต่เดินออกไปเลย สักพักมันก็กลับมา

“อ่ะกินได้แล้ว” มันยืนจานสุกี้แห้งมาให้ผม แล้วของมันจานนึง

“มึงจำได้”

“ได้สิ ก็มึงเลี้ยงกูเองจำไม่ได้หรอ” มันบอกทำให้ผมนึกถึงวันนั้นได้ มันโมเมให้ผมจ่ายให้

“กูไม่ได้อยากเลี้ยงสักหน่อย คนปากหมาแบบมึงอะใครจะอยากเลี้ยง”

“ปากดีเหมือนเคยนะ” เรื่องเก่าๆ เมื่อคิดถึงมันก็นึกขำไม่ได้

“วันนั้นทำไมมึงไม่จ่ายเองว่ะ บ้านก็มีตังส์”

“คนเราก็อยากกินของฟรีด้วยกันทั้งนั้นแหละวะ”

“หรอออ นิสัยคนเนอะ ไม่รู้จักกันแท้ๆ” ผมลากเสียงยาว

“จำของต่างๆที่มึงให้กูได้ป่ะ กูยังเก็บไว้เลยนะ ไม่รู้ทำไมตอนนั้นแสนเกลียด แต่ก็ยังเก็บไว้” ผมบอกมัน

“หรอ กูว่ามึงหลงรักกูตั้งแต่แรกพบแล้วแหละ” มันแซวผม

“เกลียดตั้งแต่แรกพบสิไม่ว่า”  เราสองกินไปก็นึกถึงเรื่องเก่าๆ ไปทำให้หัวเราะกันไป

“ขอบคุณที่ทำให้มีวันนี้นะ” ไอ้โชว์บอกผม มันดึงมือผมไปหอม

“ขอบคุณนะที่ยังจำได้” ผมตอบกลับไป สรุปวันนั้นผมก็ได้แต่นอนอยู่ในห้อง โดยมีไอ้โชว์อยู่ด้วยไม่ไกลห่าง มีความสุขครับ




..................................................................................................



“สวัสดีว่าไงน้องวิน” ผมรับสายน้องชายผม  บ่ายๆ ที่ห้อง

“พี่ตุลย์ผมจะไปเรียนพิเศษกรุงเทพ เสาร์อาทิตย์นี้อ่า ผมนอนห้องพี่ได้ป่ะ” มันแจ้งเหตุผลที่โทรมาในครั้งนี้

“มากับใครอ่า ป่านหรอ” ผมถามมัน แต่ถ้าป่านมาต้องไปนอนกับไอ้โป้งดิด

“ป่าวครับ คนเดียว”

“งั้นหรอ ได้ๆๆๆ มาตอนไหนละ” ผมถามน้องอย่างเป็นห่วง

“ผมไปตอนศุกร์เย็นๆ ครับ”

“โอเคเดี๋ยวพี่ไปรับที่ท่ารถนะ โทรมาละถ้ามาถึง”

“ครับ ขอบคุณครับ เอ่อ แล้วพี่โชว์ไม่ว่าหรอ”  น้ำเสียงดูเกรงใจของน้องวิน ทำให้ผมรู้สึกยิ่งเอ็นดู

“ไม่ว่าหรอกน้า เดี๋ยวพี่พูดให้” หวังว่ามันคงจะใจกว้างนะ

“ครับ ขอบคุณพี่ตุลย์มากๆ เลยนะครับ รักพี่คนนี้ที่สุดเลย”

“จ้าๆๆ พี่ก็รักเหมือนกัน”  แล้วก็วางสายกันไป

“อะไร รักอะไร รักใคร” ผมไม่รู้ว่าไอ้โชว์มายืน และฟังผมนานแค่ไหน

“ป่าว เอ่อ ศุกร์ เสาร์นี้ น้องวินจะมานอนห้องกูนะ” ผมบอกไปตามจริง

“อะไร ทำไมต้องมานอนด้วย ที่อื่นไม่มีหรอ” มันพูดเสียงเรียบ

“เอ่อน่า กูรับปากน้องเค้าไปแล้ว อย่าหึงไม่เข้าเรื่องเลย” ผมแซวมัน ไม่ชอบให้มันทำหน้ายุ่ง

“อะไร ใครหึง ป่าวซะหน่อย” มันพูดบ่ายเบี่ยง

“แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย แน่ๆ เขิลหรอ น่ารักนะเนี้ยะ” ผมแซวมันไม่เลิก หน้ามันแดงครับมันเลยหันหนี แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปเลย  น่ารักไปอีกแบบครับ

“เฮ้ยยย อายจนต้องเข้าห้องน้ำเลยหรอว่ะ” ผมพูดไล่หลังมัน

“ปวดขี้โว้ย จะเข้ามาดมมั้ย”

“ตามสบายเหอะมึง ขอให้ขี้คล่อง” ผมบอกมันหันไปอ่านการ์ตูนต่อ ความจริงไอ้โชว์มันไม่ใช่คนใจร้ายอะไรหรอกครับมันก็แค่กร่างๆ ปากดีไปแค่นั้นเองแหละครับ แต่จริงๆ แล้วไม่มีอะไร

“ปะกินข้าวกัน” มันชวนผมหลังออกมาจากห้องน้ำ

“ไปกินที่ไหนอ่า” ผมถามมันเพราะขี้เกียจครับ

“เออน่า เดี๋ยวค่อยคิด” มันบอกผมแล้วดันผมให้เดินออกจากห้องไป ชอบทำอะไรไม่วางแผน

“เอ้าตกลงจะไปกินไรเนี้ย” ผมถามมันเพราะไม่รู้ว่ามันจะขับรถพาผมไปที่ไหน

“ไปเยาวราชกันไหม” มันถามความเห็นผม

“ไม่เอาอ่ะขี้เกียจเดิน” ผมตอบไปตามจริง ไม่อยากเดินครับ ความจริงอยากกินร้านป้าพิศมากกว่า

“งั้นอยากกินไรจะพาไป” ตามใจกูอีกแระ ผมคิดๆสักพักนึงก็บอกมันไป

“หมูกระทะ”

“ฮะ อะไรนะ หมูกระทะนี่นะ คิดอะไรไม่ออกแล้วหรอ”

“ตกลงจะเอายังไง” ผมถามไปในเมื่อถามว่ากูอยากกินอะไร

“ครับๆๆๆ หมูกระทะก็หมูกระทะ” มันขับรถพาผมไปร้าหมูกระทะแถวปิ่นเกล้า ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมมันต้องขับมาไกลขนาดนี้ด้วย

“มาทำไมตั้งไกล แถวมอก็มี” ผมถาม เพราะจิกกัดกันมานิดหน่อยในรถแล้ว

“ทำไมอ่า อยากกินไกลๆ บ้างอ่ะ จะเอาอะไรอีก จะกินหมูกระทะก็พามากินแล้ว” มันบ่นๆ

“เอ่อๆๆ กินก็กิน” กว่าผมกับมกันจะอัญเชิญสังขารตัวเองเข้ามาในร้านได้ ก็ยืนเถียงกันอยู่ตั้งนาน

“นั่งรอนี่แหละเดี๋ยวไปตักให้” มันบอกผม

“ไม่เอา จะไปดูว่ามีอะไรน่ากิน”

“เออๆ ตามใจ” มันบอกอย่างเซ็งๆ ผมเอาแต่ใจไปมากป่าววะ เพราะมันเดินนำผมไปโดยไม่สนใจ

“โหเยอะขนาดนี้จะกินหมดไหมเนี้ยะ” มันบ่นผม ที่ผมตักมาเยอะเกิน

“ก็มันอยากกินนี่หน่า ช่วยหน่อยน้า” ผมอ้อนมัน ไม่อยากให้มันทำหน้าเป็นตูดแบบนี้

“ไม่ช่วยหรอก ให้เค้าปรับเลย” มันกัดผม นี้มึงยังไม่เลิกใช่ไหม

“เอ่อกูกินเองก็ได้ว่ะ” ผมก็ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่คุยกับมัน กินมันเงียบๆ คนเดียวนี้แหละ

“เอ้ากินน้ำก่อน เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอก” มันยืนแก้วน้ำมาให้ผม ผมก็รับๆ มาดื่มแล้วหันมากินต่อ ยังกับชิงแชมป์โลก แต่กินไปกินมาเริ่มอืด เริ่มไม่ไหว นี้มันครึ่งทางเองนะ ผมมองอาหารที่เหลืออย่างละห้อย ไอ้โชว์ก็ย่างกินของมันเรื่อยๆ ไม่สะทกสะท้านอะไร

“โชว์ ช่วยหน่อยดิ” ผมจำต้องหันไปขอความช่วยเหลือจากมัน ทำหน้าสงสารๆ เผื่อมันจะเห็นใจ แต่มับนก็ทำเป็นไม่สนใจ

“ไม่ช่วยจริงหรอ น่ะๆๆๆๆๆ ช่วยหน่อยนะ” ผมรีบย่างๆ แล้วคีบให้มัน

“โชว์ กูขอโทษ” ผมจำต้องพูดคำนี้ออกไป เพราะผมสำเนียกตัวเองว่าผิด ทั้งที่เค้าตามใจเราแท้ๆ แต่ดันเรื่องมาก

“ขอโทษทำไม คนอย่างมึงเคยผิดด้วยหรอ” มันพูดกวนตีน แล้วกินอาหารที่ผมย่างให้ ผมก็ย่างให้ บริการมันเต็มที่ เพื่อให้มันหายงอล

“ยิ้มหน่อยดิ” ผมบอกมัน แต่มันยังทำหน้านิ่ งกินไปเรื่อยๆ ไม่สนใจ เอาก็เอาว่ะ ผมเปลี่ยนฝังไปนั่งข้างมัน คนในร้านก็มองนิดหน่อย คงสงสัย เก้าอี้มีเยอะแยะ แต่ดันไปนั่งตัดกัน มันก็เขยิบให้นั่ง

“อ่ะ กินๆ ช่วยเค้าหน่อยนะ” ผมเอาตะเกียบคีบแล้วป้อนมัน มันก็อ้าปากกินเคี้ยวอย่างสบายใจ  มันก็ช่วยผมกินจนหมดแหละครับ อิ่มโคตรๆ ไม่น่าตักมาเยอะเลย

“ยังไม่หายงอลอีกหรอ” ผมถามมัน เพราะมันยังไม่ยอมพูดกับผมเลย นี้ก็อยู่บนรถแล้ว

“พี่โชว์ครับ คุยกับผมนะครับ” ไม่รู้จะง้ออย่างไงแล้ว อ่อนให้สุดๆ เลยละกัน ยังเงียบยังเล่นตัวไม่เลิก

“พี่โชว์โกรธน้องตุลย์เลยนะ น้องตุลย์ขอโทษ” ผมพูดๆไป  กระดากตัวเองเหลือเกิน

“แล้วทำไมถึงไม่ค่อยฟังกันบ้างเลย” พูดแล้วๆ แต่ทำไมต้องว่าด้วยก็ไม่รู้

“ขอโทษๆๆๆๆ จะเชื่อฟังทุกอย่างเลย”

“จริงหรอ เชื่อแน่นะ” มันพูดยิ้ม มันต้องแกล้งอะไรผมแน่เลย

“อืม เชื่อครับ” ผมจำต้องยอมเพื่อจะได้หายงอลสักที

“งั้นอย่างแรกเลย พูดเพราะแบบนี้ตลอดเลยนะ” คำสั่งเริ่มมาแล้วไง

“ครับ”

“เรียกพี่โชว์ด้วย เป็นรุ่นน้องแท้” มันยังออกคำสั่งไม่เลิก

“ครับพี่โชว์” ในใจก็ได้แต่สบถ กวนตีน อย่าให้ถึงทีกูบ้างเหอะ

“ดีมากไอ้น้อง” ฮึย หมั่นไส้ว่ะ สักพักก็กลับมาถึงห้องครับ ยังอิ่มไม่หายเลย

“นี่ตุลย์ มาสระผมให้พี่หน่อย เพราะเราเลยทำให้พี่ต้องหัวเหม็น” โอ้ยยจะบ้าตาย สรุปกูต้องพูดแบบนี้ใช่ไหมเนี้ยะ ผมก็ต้องทำตามที่มันสั่งแหละคร้าบบบ ทุกอย่าง อยากไปรับปากมันเอง แต่ไม่บอกหรอกว่ามันสั่งอะไรผมบ้าง ความลับครับ อิอิ



.........................................................................................


“สวัสดีครับพี่ตุลย์ อยู่ตรงไหนครับผมมาถึงแล้ว”  น้องวินโทรศัพท์หาผม

“รอที่ท่ารถนะ เดี๋ยวพี่เข้าไปรับ” ผมมากลับไอ้โชว์ครับ มารับน้องวิน

“วินทางนี้” ผมเปิดกระจกรถแล้วเรียก เพราะจอดนานไม่ได้ ป้ายรถเมล์ รถตู้วุ่นไปหมด

“หวัดดีครับพี่ตุลย์ หวัดดีครับพี่โชว์” มาถึงก็สวัสดีพวกผม

“กินไรมายัง นี้เลิกเรียนก็มาเลยสินะ” ผมถามน้อง เพราะยังคงใส่ชุดนักเรียนอยู่

“ยังไม่ได้กินไรเลยพี่ตุลย์ เลิกเรียนก็รีบมาเลย”

“แล้วทำไมมาคนเดียวอ่ะ เพื่อนไม่เรียนด้วยหรอ”

“ไม่อ่ะ มันบอกว่าเรียนแถวนั้นก็ได้”

“อ้าว แล้ววินไม่เรียนกะเพื่อนอ่า”

“ผมอยากมาเปิดหูเปิดตาบ้าง อีกอย่างจะได้มาเจอพี่ตุลย์ด้วยไงครับ”  น้องวินพูดร่าเริง ผิดกับไอ้คนขับที่หน้าเป็นตูด

“ให้มันน้อยๆ หน่อยเหอะ” ไอ้โชว์พูดปรามน้อง

“โถ่ พี่โชว์ทำเป็นหวงไปได้ พี่ตุลย์เค้าพี่ผมนะ”

“ถึงเป็นพี่ก็เหอะ ยังไงมึงก็เคยคิดที่จะจีบแฟนกู ไว้ใจไม่ได้หรอก”

“คิดได้เนอะพี่” มองคนนี้จะญาติดีกันได้ไหมเนี้ยะ

“แล้วนี้ไม่มีที่ซุกหัวนอนที่อื่นรึไง” ไอ้โชว์ถาม

“อยากอยู่กับพี่ตุลย์ ไม่ได้รึไงคร้าบบบ คุณพี่โชว์สุดหล่อ” ปากหวานจริงๆ ไอ้น้องวินเนี้ยะ แต่ก็กวนตีนใช่เล่น

“แล้วไงจะมานอนนานแค่ไหน”

“ก็ทุกอาทิตย์จนจบคอร์สแหละครับ” อ้าวเป็นงั้นไป ตอนแรกบอกอาทิตย์เดียวไงว่ะ

“ชักเยอะไปแล้วนะมึงอ่า ใครเค้าอนุญาต”

“พี่ตุลย์ไง ห้องพี่ตุลย์ไม่ใช่ห้องพี่ ใช่ไหมพี่ตุลย์” มันหันมาถามความเห็นจากผม

“อืม” ผมก็ได้แต่มองหน้าไอ้โชว์แล้วยิ้มเจื่อนๆ ไปให้ งานเข้าแล้วไงกู

“พี่โชว์ผมหิวข้าว”

“แดกตีนกูไหม”

“โชว์ พูดดีดีกับน้องไม่ได้หรอว่ะ” ผมรีบปราม

“กวนตีน” มันยังว่าไอ้วินไม่เลิก ผมก็พามันมากินข้าวแถวมอแหละครับ

“อิ่มมั้ย สั่งอีกได้นะ” ผมถามน้องวิน

“จ่ายเองนะ” ไอ้โชว์กัดน้องไม่เลิก เฮอออ ผมได้แต่ถอนใจ ศึกนี้ยังอีกยาวไกล

“เออ เดี๋ยวกูจ่ายเอง มึงนี่นะจะว่าน้องมันไปถึงไหน” ผมหันไปว่าไอ้โชว์

“เออ ถือหางกันเข้าไป น้องรักมึงนิ อย่าให้เกินนี้นะมึง ตาย” มันทำสีหน้าข่มขู่

“โห ถึงขั้นตายเลยหรอพี่โชว์ โหดว่ะ”

“เออ กูก็จะฆ่ามึงให้ตายไปด้วย” มันทำท่าจริงจัง มีหรือไอ้น้องวินจะไม่กลัว เพราะมันเคยเกือบจะโดนมาแล้ว

“พูดเชี้ยะไรกันก็ไม่รู้ เพ้อเจ้อแล้วมึงอะ” ผมว่าไป แล้วก็มาถึงเวลาในห้องของเรา สามคนแล้วครับ

“ไปอาบก่อนไปวิน”  ผมไล่น้องวินไปอาบน้ำ

“มึงไปนอนห้องกูมั้ย ให้วินมันนอนนี้แหละ” มันพูดขณะที่ผมปูที่นอนให้นอนวินข้างเตียง

“จะบ้าไง น้องอุตส่าห์มานอนด้วยจะหนีไปได้ไง”  โตซะปล่าวคิดอะไรไม่เข้าท่าเลย สักพักไอ้น้องวินก็ออกมาจากห้องน้ำ

“พี่ตุลย์ครับ ผมนอนข้างนอกก็ได้ครับ” ไอ้น้องวินรีบบอกเพราะเห็นผมปูที่นอนให้เรียบร้อย

“ ไม่เป็นไร ข้างนอกมันร้อน นอนด้วยกันนี้แหละ” ผมรีบบอกน้องวิน

“อึดอัดจะตาย” ไอ้โชว์พูดขึ้น

“ไปอาบน้ำเลยมึง อยู่เงียบๆ ด้วย” ผมไล่มันไปอาบน้ำ

“ไปก็ได้ว่ะ อย่าทำไรกันนะมึง ไม่งั้นตาย” ผมชี้หน้าผมสองคน

“ไอ้สัสส แค่สิบนาที กูทำไรกันไม่ได้หรอก” ผมบอกมัน มันรับหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปเลย

“ทำก็ได้นะพี่ ผมเร็ว” ไอ้น้องวินพูด เมื่อเห็นไอ้โชวืเข้าห้องน้ำไปแล้ว

“ทะลึ่ง”

“แฮะๆๆ พี่โชว์นี้โหดชะมัด ขี้หึงมากๆๆๆ” น้องวินหัวเราะเขิลๆ

“อืม แล้วพรุ่งนี้ไปยังไง กี่โมง”

“อ่อ ผมนั่งรถเมล์ ไปลง BTS แล้วค่อยต่อไปครับ” ไอ้น้องวินคงศึกษาเส้นทางมาอย่างดี

“ไปตอนไหนปลุกพี่ละกัน เดี๋ยวไปส่งไปรถเมล์”

“ไปประมาณ 9 โมงครับ ผมไม่รบกวนหรอกครับ ไปเองได้” ไอ้น้องวินนี้ขี้เกรงใจจริงๆ

“เอาเหอะๆ หน่าปลุกด้วยละกัน จะทิ้งได้งั้น”

“เอางั้นก็ได้ครับ”

“คุยเชี้ยะอะไรกัน” แป็บเดียวจริงๆ มันออกแระ

“จู๋จี๋กันนิดหน่อยพี่” ไอ้น้องวินกวนตีน

“หรอ เดี๋ยวกูก็จับตัดจู๋ซะหรอก” ไอ้โชว์พูดพร้อมทำหน้าโหด

“หวา ไม่เอาหรอกพี่ ขอให้ผมไว้ใช้ก่อนดีกว่าครับ” ไอ้น้องวินทำท่าตกใจ

“ไปอาบน้ำก่อนนะ”  ผมก็ขอตัวไปอาบน้ำบ้างปล่อยไว้สองคนจะเป็นไงเนี้ยะ  คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง






*******************************************************
โปรดติดตามตอนต่อไป

[theLUST]

 

คนแรก  อะคริ อะคริ

[Phichchii]

คนแรก  อะคริ อะคริ

ดีใจป่ะล่ะ