มาต่อให้ก่อนนะครับ
เพราะจะอ่านหนังสือเตรียมสอบแล้ว
ไม่ค่อยมีเวลาแล้ว
ขออภัยไว้ล่วงหน้า
ไปอ่านตอนนี้กันก่อนละกัน
โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว
ตอนที่ 38 จะทรมานกูไปถึงไหน
“ไปดิ” เราก็ไปเดินซื้อของกันครับ หัวหินนี่มันเจริญจริงๆครับ เดินไปทางไหนก็มีแต่ฝรั่ง สรุปผมเดินอยู่เมืองไทยป่าวเนี้ยะ ก็เดินช็อปกันไปเรื่อย โป้งจ่ายให้ผมครับ ผมบอกจะจ่ายเองมันก็บอกให้เก็บเงินไว้ซื้อของให้มัน ดูมันดิ มันไม่ยอมให้ผมออกตังส์ เงินผมเหลือนะเนี้ยะ อิอิ
“โห ของฝากเต็มเลย มีของเรามั้ยน้อ” มันแซวผม
“ไม่มีอ่ะ ก็บอกว่าซื้อของฝากไปฝากเพื่อน” แต่ผมซื้อให้มันแล้วละครับแอบซื้อ อิอิ เป็นหอยที่เค้าเอามาทำตุ๊กตาสองตัวคู่กัน น่ารักดี กะไว้ให้ที่หลัง
“ไม่เอาก็ได้” มันทำท่างอนๆ
“อย่างอนดิ อะให้” ผมยื่นตุ๊กตาให้มัน มันก็ยิ้มๆ
“ไหนของกูอ่ะ” ผมทวงของผมบ้าง
“หันหลังดิ หลับตาด้วย” ผมก็ทำตาม ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาสวมที่คอ ใช่แล้วครับเป็นสอยคอเงิน มีจี้เงิน น่ารักดีครับ
“ชอบมั้ย” มันถามหลังจากผมลืมตา
“อืม” อะไรที่มึงให้กูก็ชอบทั้งนั้นแหละ
“ป่ะ กลับได้แล้ว แม่รอแล้วแหละ” ผมกับมาก็กลับมาหาแม่ที่นั่งกันอยู่ที่เดิม เราก็นั่งยคุยกับแม่ๆแหละครับ คุยเรื่องเรื่อยเปื่อย นานพอสมควร
“พี่ตุลย์ไหนบอกจะตามไปไง” ไอ้วินครับ มันเดินขึ้นมาตาม
“พี่ไม่อยากเล่นน้ำอ่า”
“โหไรมาทะเล ทำไมไม่เล่นน้ำ เร็วดิพี่ไอ้ป่าน ไอ้เต้ยรออยู่พี่” ผมหันไปมองหน้าไอ้โป้ง
“ปะไปเล่นน้ำกัน” ไอ้โป้งก็ลุกขึ้นดึงมือผมลุกตาม ไปเล่นน้ำกันครับ
“ทางนี้โป้ง” ไอ้ป่านเรียกพี่มันครับ ไอ้โป้งก็วิ่งไปหาน้องมัน
“พี่ตุลย์ เรียนที่เดียวกับพี่โป้งหรอ” ไอ้วินมันถาม
“ป่าว คนละที่ เป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมอ่า”
“อ่อ อย่างนี้นี่เอง” อะไรของมึงว่ะเนี้ยะ
“พี่ตุลย์ ลงน้ำได้แล้ว” มันเอาน้ำสาดตัวผมเลย เปียกหมดเลยครับ
“ตุลย์มานี้เร็ว” ไอ้โป้งเรียกผม ตอนนี้มันลอยคออยู่ลิบๆ ผมก็ว่ายน้ำไปหามัน
“พี่ตุลย์รอวินด้วยดิ” มึงก็ตามมาดิว่ะ
“เหนื่อยมั้ย” ไอ้โป้งถามผม
“มั้ยอ่า แสบตาอ่า” เมื่อกี้มุดน้ำไป รีบไปหน่อย เราก็เล่นกันไปสักพักเห็นสมควรแก่เวลาก็พากันขึ้น ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
“ห้องน้ำเต็มอ่า” ผมบอกไอ้โป้ง ตอนนี้พวกไอ้ป่าน ไอ้เต้ย ไอ้วินเข้าห้องน้ำไปแล้ว
“นั้นไงว่างแล้ว” พอดีมีคนออกมาพอดีครับ
“เฮ้ยยย!!” ผมตกใจเพราะมันดันผมเข้ามาในห้องน้ำห้องเดียวกับมัน
“ชูวว” มันรีบเอามืออุดปากผม
“อาบน้ำกัน” เราก็อาบน้ำพร้อมกัน อาบอย่างเดียวนะครับ ไม่มีอย่างอื่น อิอิ ไม่อยากเป็นข่าว เสร็จก็ออกมาเจอคนอื่นรออยู่หน้าห้อง มองแปลกๆ อิอิ รีบหนีเลยครับ อาย ผู้ชายสองคนอาบน้ำด้วยกัน แปลกตรงไหน
“แม่กลับบ้านยัง” ไอ้โป้งถามแม่มัน ตอนนี้ก็ 4 โมงเย็นแล้ว
“อืม กลับได้แล้วแหละ เดี๋ยวมืด แต่ไปกินข้าวกันก่อนนะ”
“งั้นไปกินที่เขาตะเกียบนะแม่ เดี๋ยวโป้งเลี้ยงเอง”
“หาตั้งใช้เองแล้วหรอ” แม่ลูกยอกกันน่ารัก
“แม่ป่านหิวอ่ะ” ไอ้ป่านเดินมาพอดี
“ป่ะ ไปได้แล้ว” แม่สรุป แล้วเราก็ขับรถไปกินข้าวที่เขาตะเกียบกัน แต่ผมเป็นคนไม่ชอบกินอาหารทะเลอ่ะ เลยไม่ได้ มีความสุขเท่าไหร่ แต่มีความสุขตรงที่ได้มองหน้าคนที่นั่งด้านข้างนี่แหละ อิอิ แม่ผมครับ
“อะกินนี้เยอะ จะได้ตัวโตๆพี่” ไอ้วินตักกุ้งมาให้ผม อะไรของมึงเนี้ยะ
“ใจจร้า”
“อะหึม” เสียงไอ้โป้ง ทำให้ผมสะดุ้ง
“อะมึงกินนี้ อร่อยเว้ย” ผมเลยตักกับข้าวเอาใจมัน มันก็ยิ้มๆ อาหารมื้อนั้นก็ผ่านไปด้วยดี เราก็พากันขับรถกลับ ส่งแม่ไอ้โป้งกับน้องมันที่ตัวเมืองก่อน แล้วก็ค่อยมาส่งแม่ที่บ้าน แล้วลากลับ เพราะผมกับมันต้องกลับกรุงเทพกัน กว่าจะถึงกรุงเทพก็ห้าทุ่มกว่า เหนื่อยมาก
“สนุกป่ะ” โป้งถามผม
“สนุกดี”
“ไว้คราวหน้าเราไปเที่ยวกันสองคนเนอะ” มันบอกผม
“อืม” ตอนนี้หัวผมถึงหมอนไม่อยากฟังไรแล้ว ง่วงมาก
“อย่าเพิ่งนอนตุลย์ ไปอาบน้ำก่อน” มันเรียกผม
“อือ” ผมส่งเสียงอย่างรำคาญ
“ลุกไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนสบาย” มันยังเขย่าตัวผม
“ไม่เอาง่วงโว้ย” ผมบอกอย่างรำคาญ
“เฮออ” มันถอนหายใจ แล้วเงียบไป สักพักผมก็รู้สึกว่ามันมาถอดเสื้อผม แล้วก็รู้สึกเย็นครับ ใช่แล้วครับ มันเช็ดตัวให้ผม เฮออ สบายตัว ผมก็นอนให้มันเช็ดไปอย่างนั้นแหละครับ แล้วก็หลับไป ตื่นเช้ามามันก็นอนกอดผมอยู่ ขอให้มึงรักกูอย่างที่กูรักมึงนะ
------------------------------------------------------------------------------------
“เฮ้ย!!!!” ผมโดนอุ้มตัวลอยเลยครับ แล้วก็ถูกยัดเข้าไปในรถคันหนึ่ง แล้วเจ้าของรถก็ขับรถออกมา
“ไอ้โชว์” ใช่แล้วครับ ไอ้เชี่ยกร่าง
“ไปกินข้าวกันนะ” มึงอุ้มกูมาแล้วมาพูดดีกับกูนี่นะ โรคจิต
“ไอ้เชี่ย จอดรถ กูจะลง” ผมโมโหมากครับ
“ทำไมมึงต้องหลบหน้ากู โทรไปก็ไม่รับ ที่ห้องก็ไม่เคยอยู่ ที่ซุ้มก็ไม่มา ทำไม ทำไม” มันพูดเป็นชุด
“มันก็เรื่องของกู จอดรถกูจะลง”
“ไม่ มึงต้องไปกับกู” มันพูดเสียงดัง ผมตกใจเลยครับ ตอนนี้มันขับรถเร็วมาก ผมก็ได้แต่เงียบ
“โชว์”
“หุบปาก” สัสสเอ้ย อะไรของมึงเนี้ยะ แล้วมึงจะพากูไหนเนี้ยะ มันพาผมมาที่คอนโดหนึ่ง
“ลง” มันจอดรถ แล้วบอกให้ผมลง ผมก็นั่งเฉยๆ ไม่ลงครับ
“มึงจะเล่นแบบนี้กับกูใช่ไหม” มันลงรถมาแล้วมาเปิดประตูฝั่งผม
“ลง” มันพูดเสียงเย็น ผมก็นิ่ง
“เฮ้ย ปล่อยกูกูเดินเองได้” มันอุ้มผมพาดบ่า แล้วกดสิบขึ้นไปชั้น 16 ได้ ดีที่ไม่มีคนในลิฟต์ ผมก็ดิ้นไม่หยุด มันก็ไม่ปล่อยผมลง ผมจำต้องนิ่งให้มันพูด มันเปิดประตูห้อง แล้วโยนผมลงไปบนโซฟา
“โฮ้ยยยยยยยย” เจ็บดิครับโยนมาได้
“ไอ้เชี่ย” ผมลุกคนประจันหน้ากับมัน
“ผลั๊ก” ผมต่อยมันไปทีหนึ่ง มันหันกลับมามีเลือดซิบๆ ที่มุมปาก มันมองหน้าผมอย่างโกรธจัด หมัดหนักใช่เล่นนะเรา
“มึง” มันจะต่อยผมกลับ แต่มันรั้งหมัดเอาไว้ แล้วหันหน้าไปทางอื่น
“ตุลย์ มึงจะทรมานกูไปถึงไหน” มันพูดด้วยสีหน้าเจ็บปวดสุดๆ
“เลิกยุ่งกับกูสิ” ผมตอบกลับไปอย่างนิ่ง พูดได้ว่าตอนนี้ผมกลัวครับ ผมไม่รู้ว่ามันจะอารมณ์ไหน
“มึงว่าอย่างไงนะ ให้กูเลิกยุ่งกับมึงกูฆ่ามึงให้ตายตรงนี้เลยดีกว่า” มันพูดพร้อมเดินเข้ามาประชิดตัวผม สายตาเกรี้ยวกราด ผมก็ถอยสิครับ
“เอาเลย ฆ่ากูเลย ฆ่ากูสิ ดีกว่ากูจะต้องมาเจอมึงคอยรังควาญชีวิตกู” ผมเหนื่อยกับการที่ต้องมารับอารมณ์บ้าๆของมัน
“ตุลย์” มันเรียกผมแล้วมองหน้าผมนิ่ง ราวสักสิบวินาที
“อุ๊บ” มันประกบปากผม ผมก็ดันตัวมัน มันก็ไม่ปล่อย
“อื้อ” ผมร้องในลำคอ สักพักมันก็ปล่อยปากผมเป็นอิสระ แล้วมองตาผมอย่างหาคำตอบ ผมก็หลบสายตามัน
“ขอร้องเถอะ เหลือหัวใจให้กูบ้าง” มันเริ่มเย็นลงครับ
“มันจะเป็นงั้นได้ไงโชว์ กูมีแฟนแล้วนะ ถ้ากูทำงั้นกูไม่เลวไปหน่อยหรอ” ผมก็พูดกับมันดีๆ
“แล้วกูละ กูทรทานขนาดไหนมึงรู้ไหม กูชอบมึงขนาดไหน กูชอบตั้งแต่กูเห็น จนกูไม่สามารถถอนตัวได้แล้ว แล้วสิ่งที่กูให้มึงมันช่วยอะไรไม่ได้เลยหรอ กูยังไม่ดีพอใช่ไหม” มันเริ่มน้ำตาคลอ แต่มันกลับหันไปทางอื่น เหมือนไม่อยากให้ผมเห็น ผมนั่งลงบนโซฟา
“แล้วมึงจะให้กูทำอย่างไร จะให้กูเลิกกับโป้งแล้วมาคบกับมึงหรอ กูทำไม่ได้”
“ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ แค่มึงไม่หนีหน้ากู ให้โอกาสกู ไปกินข้าวกับกู คุยกับกูบ้าง ให้กูได้อยู่ข้างมึงได้ไหม” เฮออกูละเหนื่อยใจกับมึงจริงๆ
“เออ ก็ได้ แต่มึงช่วยไปส่งกูได้แล้ว”
“เดี๋ยวก่อนได้ไหม อยู่กับกูก่อนได้ไหม กูขอร้อง” ผมไม่ได้ปฏิเสธอะไรได้แต่นั่งนิ่ง ไม่พูดอะไรอีก มันก็เดินเข้าไปในครัว ทำอะไรก็ไม่รู้ หอมชะมัด
“ตุลย์กินข้าวกัน” มันมาเรียกผมที่ตอนนี้แอบงีบที่โซฟา ผมก็ตื่นมาอย่าง งงๆ
“อืม” ผมก็ลุกไปกินข้าวกับมัน เป็นกับบข้าวง่ายๆ ไข่เจียวหมูสับ ต้มจืดเต้าหูอ่อน ผัดคะน้าหมูกรอบ ก็อร่อยดีครับ แต่รู้สึกแปลกๆครับ
*******************************************************************
ติดตามตอนต่อไป
หัวข้อ: โทษที..ทำไงได้ก็กูรักมึงไปแล้ว ตอน พิเศษ (ความในใจผู้ชายชื่อโป้ง) น.122 06/05 (อ่าน 1190782 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก