จบแล้ว.....
รู้อะไรมั้ยคะ ไผ่กับริว ทำให้เราทิ้งทุกสิ่ง มาขลุกอยู่กับ 2 คนนี้ และคิสมี หมดเลย
ทิ้งทวิตเตอร์ ทิ้งหนุ่มๆในโลกแห่งความเป็นจริง(ชั่วคราว) ทิ้งงาน (เมื่อไหร่ที่เริ่มอ่าน งานการไม่กระดิกเลย
)
น้องริวทำให้รู้สึกราวกับว่า ในโลกนี้ความรักคือ "ลมหายใจ" จริงๆ มันสวยงาม อบอุ่น นุ่มนวล หอมหวาน ฯลฯ
ยังคิดอยู่ ถ้าคนที่เปรียบดั่ัง ลมหายใจ ของน้องริว ไม่ใช่ ไผ่ ชีวิตริวจะเป็นยังไง
เรื่องนี้ นอกจากความรักขอไผ่กับริวแล้ว ยังให้หลายๆกับคนอ่านอย่างเราค่ะ
- ความรักความเข้าใจของครอบครัว แม่สุดา ป้าใจ หรือแม้แต่ พรเทพ หรือ อลัน ทำให้คนอ่านซาบซึ้งน้ำคลอไปด้วย
จริงๆ กับครอบครัว เวลาเป็นสิิ่งสำคัญจริงค่ะ ความสูญเสียของไผ่ ทำให้เราหันมาดูตัวเอง ว่าบางที เราควรคิดได้อย่างไผ่บ้าง
กับคนในครอบครัวการพูดคุย เปิดอก โดยไม่สนทิฐิบ้างก็จำเป็น บางที เราสนทุกคนบนโลก ยกเว้น คนในครอบครัว
เพียงเพราะความคิดที่ว่า คนในครอบครัวต้องรู้จักเราดีกว่าใคร ดังนั้น ไม่จำเป็นต้องพูด ไม่จำเป็นต้องรักษาน้ำใจ
- ความรักระหว่างเพื่อน ทั้งๆที่ทุกคนก็มาจากคนละทีแท้ๆ แต่ก็ผูกพันธ์กันราวกับครอบครัว อ่านไปอดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้จริงๆ
ปกติเป็นคนอ่านนิยายที่ค่อนข้างไปทาง อ่านข้ามๆ ค่ะ โฟกัสเอาที่ตัวละครหลัก ซะส่วนใหญ่
แต่กับเรื่องนี้ อ่านทุกบรรทัด ทุกย่อหน้าเลยทีเดียว มันซาบซึ้งสุดๆ
ขอบคุณคนแต่งคุณภาพ ที่สร้าง ไผ่กับริว และคิสมี รวมถึงคนอื่นๆให้เราได้รู้จักนะคะ
นอกจากเรื่องราวที่ ไม่แค่สักแต่แต่งให้จบเท่านั้น เพราะอ่านไป เราก็พอจะรู้ว่า คนแต่งปราณีตกับเรื่องราวแค่ไหน
ไหนจะยังภาษาที่คัดกรองมาอย่างดี สละสลวย และความรู้ต่างๆที่ผู้แต่งสอดแทรกไว้ตลอดทั้งเรื่อง
ณ วันนี้ เธอคือ...ลมหายใจ เป็นนิยายในดวงใจคนอ่านอย่างเราค่ะ
ขอบคุณคนแต่งอีกครั้ง รวมถึง คนโพสต์ ด้วยนะคะ ขอบคุณจริงๆ
หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus (อ่าน 2516318 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก