ตอนที่ 29
มันก็จะหวง ‘ก้น’ หน่อยๆ
“อะ อ้าวหรอ มันเพลินไปหน่อย” ผมหัวเราะแห้งๆก้มมองสภาพหมอนแล้ว มีแต่รอยฟันของตัวเอง หนำซ้ำมีน้ำลายเปื้อนอีก
อื้อหือ เป็นเอามากนะผมเนี้ย
“เพลินอะไรของมึง” มันว่า มองผมอย่างจับผิดกอดลูกรักของมันแน่น ส่วนผมนี่ถึงกับนึกได้ว่าหลุดความในใจออกไป และเผลอคิดดังไปซะด้วย
“เปล่าๆ”ผมปฏิเสธรัวๆ
“มึงนั่งพักบ้าง ข้างหลังมึงเจ็บอยู่ไม่ใช่หรือไง” ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง ที่จริงผมก็เป็นห่วงมันนั่นแหล่ะ มัวแต่เล่นกับลูกมัน เดินก็แทบจะล้มอยู่แล้ว ยังจะห่วงเล่นอีก
มันน่าจับตีก้นจริงๆ
“แต่กูอยากเล่นกับมันหนิ” มันตอบเสียงอ่อย มันคงเจ็บแหล่ะ ถึงไม่เถียงผม โดนผมจัดชุดใหญ่ขนาดนั้น เดินได้ก็เก่งแล้ว
“ค่อยเล่น มันไม่หายไปไหนหรอก อีกอย่างมันง่วงแล้ว ปล่อยมันนอนมั้ง” ผมตีหน้าดุ เดินไปเอาลูกมันออกจากอ้อมกอดที่มันกกกอดหวงนักหวงหนา เห็นแล้วหมั่นไส้หมาตะหงิดๆ
“แล้วมันนอนไหน” ไอ้นนท์ถาม เดินเจ็บตูดตามผมมา เมื่อผมอุ้มลูกมันเดินไปที่มุมห้องใกล้หน้าประตู
“นี่ไง” ผมชี้พื้นพรหมให้มันดู พอไอ้นนท์เห็นเท่านั้นแหล่ะ รีบฉกลูกมันคืนจากผมทันที ไม่วายมองผมอย่างโกรธแค้นหนักหนา
ผมทำไรผิดว่ะ
“ที่นอนมันไปไหน!” มันแว๊ดใส่ผม แล้วมองผมอย่างเคืองๆ ผมถึงกับทำหน้าเอ๋อใส่ แล้วที่นอนที่ว่ามันเป็นไงว่ะ หมามันนอนตรงไหนก็ได้ไม่ใช่หรอ
“พรหมไง” ชี้เป็นหลักฐาน
ป๊าป
“โอ้ย ตีกูทำไมเนี้ย” ผมร้องโอด กุมไหล่ตัวเองอย่างงงๆ แม่งลงไม้ลงมือกับผมอีกละ อย่าให้ผมหน้ามืดจับมันกดหน้าประตูนะ
แต่จะว่าไปก็ความคิดดีนะ
“ให้มันนอนพื้นได้ไง!” มันต่อว่า ผมนี้ถึงกับ เอ้า ในใจ ส่วนมันมือก็ลูบหัวลูกรักมัน ราวกับว่าแค่นอนพื้นหลังมันจะหักอะไรเทือกนั้น
“นอนไหนก็เหมือนกัน” โหมดโหดเข้าสิงครับ เท้าเอวใส่แม่ง ตีนถีบหมามันดีมั้ย โดนด่าเพราะหมามันก็เคืองนะ เห็นหมาดีกว่าผัวตัวเองได้ไง
“แต่กูอยากให้มันนอนดีๆหนิ งั้นไปซื้อที่นอนให้มันกัน นะไอ้อิทนะ” พอเจอโหมดโหดผมไปปุ๊ปมันคงรู้ตัวว่าผมคงมีน้ำโหอยู่ไม่น้อย มันจึงเสือกใช้ลูกอ้อนกับผมซะงั้น ซึ้งมันได้ผลมั้ย ตอบเลย โคตรได้ผล
“เออ เย็นๆเดียวพาไป มึงไปนอนพักที่ห้องไป เดียวไข้ขึ้นอีก” ผมบอกเบาเสียงลงเล็กน้อย เมื่อเจอลูกอ้อนมันเข้าไป ไอ้อิทบทโหดเป็นอันต้องพับเก็บ เวลามันอ้อนแล้วใจไอ้อิทสั่นหนัก
“กูเอามันไปนอนด้วยได้มั้ยอะ” มันขออย่างเกร็งๆ มีช้อนตามองผมซะด้วย บอกเลยงานนี้ไม่ได้ผลโว้ย
“ไม่ได้” ตอบเสียงดังฟังชัด กอดอกหันหน้าหนีจากมัน ถ้าผมเห็นหน้ามันเดียวผมใจอ่อนอีก
“ไอ้อิท” นั่นไง เสียงเริ่มออดเริ่มอ้อน
“ไม่ได้ เอามันขึ้นไปนอนบนเตียงไม่ได้” ผมยังยืนยันคำเดิม หัวเด็ดตีนขาดยังไงผมก็ไม่ยอมให้มันไปนอนบนเตียงเด็ดขาด
“ทำไม” พอรู้ว่าใช้ลูกอ้อนไม่ได้ผล มันก็เริ่มขึ้นเสียงใส่ผมบ้าง
“กูหวง” ผมตอบมันสั้นๆกระชับ
“หวงเหี้ยไร” มันถามอย่างข้องใจ เดินมายืนตรงหน้าผม ส่วนผมพอเจอหน้ามันก็ยื่นหน้าไปใกล้แล้วบอกมัน
“เดียวมันมานอนทับที่กู” นี่คือเหตุผล
“มึงบ้าป่ะ นั้นหมานะ” มันโวยวายลั่น คงอึ้งกับเหตุผลอันลึกซึ้งของผมอยู่
“ถึงหมากูก็ไม่ให้นอน”
“แต่กูอยากให้มันนอนด้วย” พอเห็นผมตอบอย่างนั้น แม่งเริ่มงอแงใส่ผมละ มันตีหน้าเศร้าใส่ผมทำอย่างกับผมใจยักษ์ใจมารงั้นแหล่ะ
“ไอ้นนท์” ผมเรียกมัน เมื่อมันเริ่มจะเบะปากร้อง มือก็กอดลูกมันแน่น
“นะไอ้อิท” ดูน้ำเสียงมันเรียกผม ไม่ให้ผมใจอ่อนได้ไง ไม่วายมาดึงเสื้อผมอ้อนอีก มึงจะน่ารักเกินไปแล้ว อยากลากมันขึ้นเตียงจริงๆ
“เออๆก็ได้แม่ง” สุดท้ายใจอ่อนจนได้
“งั้นกูไปนอนก่อนนะ” พอได้ยินผมอนุญาตหน้าเปลี่ยนสีเลยนะมัน พลางบอกผมว่าจะรีบไปนอนอีก
“เดี๋ยว” ผมจับไหล่มันไว้ ก่อนที่มันจะเดินเข้าห้อง ไอ้นนท์มันหันตามเสียงเรียกผม
“อะ เฮ้ย” ก่อนมันจะร้องเสียงหลงเมื่อผมอุ้มมันเข้าไปแทน
“กูพาไปเอง หึหึ” หัวเราะในลำคอข่มขวัญมันเข้าไปอีก
“มึงจะทำอะไร ปล่อยกูนะไอ้อิท” มันหน้าตื่นดิ้นอยู่ในอ้อมแขนผมรัวๆ มันคงคิดว่าผมจะเอามันอีกรอบอย่างแน่นอน
“พาไปนอนไง”ผมบอก เดินเข้าห้องนอนตัวเอง
“กูไปเองได้” มันว่า สงสัยไม่ไว้ใจผม หน้าผมมันไม่น่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยหรอ จนผมหยุดเดินแล้วมองหน้ามันอย่างเซ็งๆ
“พูดมากวะ หรือจะให้มันนอนนอก” ขู่แม่งซะเลย
“ชิส์ เออก็ได้ แม่งขู่จริงสัส” ไม่วายด่าผมอีก ต่อให้มันคิดว่าผมจะเอามัน ผมก็เอามันไม่ลงหรอกแค่เมื่อคืนมันก็นอนครางจนสลบหลายแล้วกว่าผมจะเอาเสร็จ ดังนั้นผมต้องปล่อยให้มันพักฟื้นบ้าง วันหลังผมจะได้จัดการมันได้อีก
ผมห่วงมันแค่ไหนคิดดู
“ออกไปได้แล้ว กูจะนอน” พอผมวางมันลงเตียงปุ๊ป มันก็เอ่ยปากไล่ทันที จะใจร้ายเกินไปแล้ว ก่อนไปต้องคิดค่าอุ้มหน่อย
“ขอจูบก่อนดิ” ขอแม่งด้านๆนี่แหล่ะ
“ไม่เอา!” มันร้องเสียงดัง ยกมือดันไหล่ผมออก เมื่อผมยื่นหน้าทำจูจุ๊บใส่มัน
“กูยอมให้หมามานอนทับทีกูแล้ว มึงจะใจร้ายกับกูหรอ” ผมว่าอย่างงอนๆ ผมอุตสาห์ให้มันมานอนบนที่นอนผมแล้ว
“มีแต่มึงที่บ้าคิดแบบนั้น” เสือกว่าผมบ้าอีก บ้าตรงไหนวะ โดนหมามานอนทับทีเป็นใครๆก็โกรธป่ะวะ หรือมีแค่ผมที่โกรธ
“ตกลงจะให้จูบมั้ย” ผมกดดันใส่ มันมัวแต่ลีลาชักช้าไม่ทันใจผม มือทาบคร่อมมันซะเลย
“กะ กู อื้อออ” มันอึกอัก แก้มนี่แดงจนผมอยากจะฟัดมันจมเตียง ผมไม่รงไม่รอให้มันตกลงละ จูบแม่งเลย
ผมกดจูบมันจมมิดกับหมอน ตวัดดันลิ้นเกี้ยวพันกับลิ้นของมันอย่างเอาแต่ใจ เมื่อมันเผลออ้าปาก ไอ้นนท์มันร้องท้วงในลำคอหลับตาแน่น มือมันก็จับไหล่จิกผมจนเจ็บ ถึงอย่างนั้นมันก็ยอมให้ผมจูบเอาๆจนมันเริ่มหายใจไม่ออก ทุบไหล่ผมให้ปล่อย
ส่วนผมเริ่มจะไม่จบแค่จูบ ผมรู้สึกอยากดูดนมมันด้วยนี่สิ พอคิดได้แบบนั้นผมเลื้อยมือของตัวเองเข้าไปในเสื้อมัน ไอ้นนท์มันรู้ตัวว่าผมทำมากกว่าจูบแล้ว มันเริ่มทุบไหล่ผม ครางอื้ออึงพยายามจะผละจากจูบผม แต่ผมใช้ความเอาแต่ใจและกำลังกดจูบมันลึกซึ้งกว่าเดิม จนมันต้านไม่อยู่ เผลอไปกับรสจูบผม ส่วนมือผมก็สาละวนกับยอดอกมัน จับจุกนมมันสองข้างบี้ๆแล้วขยี้จนร่างมันสะท้าน จนผมไม่อยากจะให้มือแล้ว อยากจะใช้ปากดูดมันแทนขึ้นมา
ไม่ไหวแล้ว อยากดูดนม
จ๊วบ
“อื้ออ ไอ้อิท” ผมถลกเสื้อมันจนถึงอก ถอนจูบมันอย่างรวดเร็วโดยที่ไอ้นนท์ไม่ทันได้ตั้งตัว ก้มประกบจุกนมมันข้างหนึ่งแล้วดูดกลืนอยากหิวโหย
จ๊วบ จ๊วบ
“อื้ออ อื้มม” เสียงครางไอ้นนท์ดังขึ้นยิ่งทำให้ผมมัวเมากับนมมัน ผมดูดกลืนอย่างกับเด็กทารก ผมฟัดขยี้จุกนมมันสองข้างรัวๆ ทั้งดูดทั้งตวัด จนร่างมันหอบตัวโยนกุมหัวผมแน่น
“พะ พอแล้ว” มันห้ามเมื่อผมเอาแต่ดูดนมมันไม่หยุด จนนมมันแดงไปหมด และมันคงเสียวอยู่ไม่น้อย นอนกระสับกระส่ายผมปลิวไปมา ผมเหลือมองหน้าแดงกล่ำของมันไปด้วยที่หลับตาพริ้มอย่างทรมาน ปากแดงๆของมันกัดยั่วผมเข้าไปอีก
โอ้ย ไม่จบแค่ดูดนมแน่
ในขณะที่สติผมกำลังขาด คิดร้ายกับไอ้นนท์อีกรอบ ไอ้เวรลูกรักของมันก็กระโดดมาบนตัวไอ้นนท์แล้วเห่าอ้อนจนไอ้นนท์มันได้สติ
บ๊อก บ๊อก
แม่ง ขัดจังหวะ ไอ้หมาเวร
“บิ๊กแอส” ไอ้นนท์เรียกเสียงเบา จากนั้นมันก็เริ่มดิ้นขัดขืนผม จนผมดูดนมมันอย่างแรงส่งท้ายจนมันเบ้หน้าเสียว พร้อมตวัดสายตาเคืองๆส่งมาให้ผม
“ไอ้อิทมึงออกไปเลย” อ้าว ได้ผมแล้วไล่เลย แล้วทำไมมันต้องทำหน้าแบบนั้นใส่ผมด้วย ต้องเป็นผมสิที่หงุดหงิด
“กูค้าง” ผมบอกอย่างไม่สบอารมณ์ กำลังดูดนมอยู่ดีๆมีหมามาขัดจังหวะซะได้ งานนี้ไอ้อิทไม่ยอมโว้ย
“เรื่องของมึง” มันว่าอย่างไม่สนใจ ยกตีนถีบผมลงจากเตียงอีก
“มึงกล้าไล่กูหรอ” ผมหุนหันลุกขึ้นมองมันสลับกับหมาอย่างคาดโทษ
“เออ ออกไปซะ” มันไล่ซ้ำ อยากจะถามมันจริงๆใครเป็นเจ้าของห้องกันแน่วะ
จากนั้นก็เอาไอ้หมานั้นมากอดแล้วนอนต่อหน้าต่อตาผม แล้วไอ้หมานั้นมันก็ส่งเสียงตอบรับด้วย ผมที่ถูกทิ้งขว้างได้แต่ยืนหน้ามึนอย่างทำอะไรไม่ได้ จะไปเอาไอ้หมานั้นออกจากเตียงแล้วไปกระโดดนอนทับแทน ก็กลัวว่ามันจะด่าอีก ผมจึงได้แต่กัดฟันฟึดฟัด มองภาพบาดตาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเดินออกจากห้องไป
ไอ้นนท์เผลอเมื่อไหร่ เจอดีแน่ไอ้บิ๊กแอส
พอสี่โมงเย็นผมเดินกลับไปที่ห้องนอนตัวเองอีกครั้ง หลังจากผมไปทำงานที่ค้างจากมหาลัย เพราะใกล้ปิดเทอม งานมันเลยรุมเร้า ดีที่ผมตั้งนาฬิกาไว้ไม่งั้นผมคงทำงานเพลินจนลืมพาไอ้นนท์ไปซื้อของอย่างแน่นอน ส่วนไอ้นนท์ผมดูตารางเรียนมันแล้ว มันมีเรียนวิชาเดียวและไม่สำคัญอะไรมาก ผมคิดว่างั้น เลยให้มันโดดซะเลย ถึงไม่โดดผมก็ไม่ให้มันไปอยู่ดี
แอ๊ด
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนตัวเอง เห็นไอ้นนท์นอนกอดผ้าห่มแน่น ข้างๆก็มีลูกรักของมันนอนหลับไม่ห่าง ผมจึงเดินเข้าไปใกล้ แต่ไอ้นนท์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นหรือรู้ว่าคนเข้ามาข้างใน ผมยกยิ้มตวัดสายตามองลูกของมันอย่างมาดร้าย ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ จับตัวอ้วนๆของมันลงจากเตียง ใจจริงอยากจะโยนแต่กลัวมันส่งเสียงร้องปลุกไอ้นนท์อีก ผมจึงวางมันที่พื้นเบาๆ และมันก็นอนต่อไม่ยักตื่น
“หึหึ” จากนั้นผมหันมามองไอ้นนท์ที่นอนไม่รู้เรื่องอยู่บนเตียง พลางหัวเราะในลำคอเบาๆ หน้าผมตอนนี้ไม่รู้ว่าแสดงออกแบบไหน แต่ผมรู้ว่ามันคงโรคจิตไม่น้อย ยิ่งรู้ว่าผมจะทำอะไรต่อจากนี้ด้วย รู้สึกว่าตัวเองจะโรคจิตขึ้นทุกวัน
ว่าแล้วผมก็คลานขึ้นเตียง จับผ้าห่มที่คลุมตัวไอ้นนท์ไว้เปิดขึ้นแล้วมุดเข้าไปด้านใน ก่อนจะคลานไปใกล้เป้าหมายที่มันล่อตาล่อใจผมอยู่สองก้อน
ขอจับให้ชื่นใจหน่อย
“ไอ้สัสอิท!” เฮ้ย ตื่นตอนไหน
ผลัวะ
ก่อนที่ผมจะได้รู้หรือมือผมจะได้สัมผัสก้นอวบอั๋น ร่างทั้งร่างผมก็กระเด็นลอยพร้อมผ้าห่มที่อยู่บนตัว ความเจ็บปวดรวดร้าวแทรกซึมที่หน้าอกผมอย่างแรง จนผมต้องกุมหน้าอกตัวเองไว้ เมื่อเจอตีนพิฆาตของไอ้นนท์เข้า
ตีนหนักโคตร
เอ๊ง
อ้าว เวรละ
เสียงลูกรักของมันร้องโหยหวนขึ้นมา ผมตวัดมองหามันทันที จึงได้รู้ว่ามือผมกำลังทับขาเล็กๆของมันอยู่ ผมจึงรีบยกมือมันออกราวกับของร้อน พร้อมหันไปมองหน้าไอ้นนท์อย่างรวดเร็ว
ตายแน่กู
ตุบ
“โอ้ย ไอ้นนท์ เจ็บแล้ว โอ้ยๆ” ดอกแรกมันเขวี้ยงหมอนใส่ผมจนหน้าหงายไปกับพื้น จากนั้นมันก็ก้าวลงจากเตียง ระดมตบหัวผมเป็นว่าเล่น หนำซ้ำดึงหูผมจะขาดอยู่แล้ว
“มึงทำเหี้ยอะไร ห๊ะ ” น้ำเสียงมันโหดมากบอกเลย ยิ่งเห็นลูกรักมันสำออยร้องอย่างกับผมฆ่ามันแล้ว ไอ้นนท์แม่งแทบจะแดกหัวผม
“เปล๊า เปล่าไม่ได้ทำอะไรจ๊า” ผมรีบยกมือปัดป้องมัน ผมไม่รู้ว่าที่มันถามหมายถึงผมมุดใต้ผ้าห่มมันหรือผมทำลูกรักมันกันแน่ งานนี้ไอ้อิทปฏิเสธไว้ก่อน
“มึงจะมุดจับก้นกูหรอ!” มันปรามาสผมอย่างโหดร้าย
“และกล้าทำร้ายหมาอีก!” กูไม่ได้ทำโว้ย ผมได้แต่ร้องในใจ
“กูไม่ได้ตั้งใจ มือมันไปโดนเอง” ผมอธิบายรัวๆ ถ้าใครเห็นผมในสภาพนี้คงไม่อยากจะคิดว่าไอ้อิทคนโหดมันหายไปไหน มีแต่ไอ้อิทกลัวเมียอยู่ตรงนี้
“อย่าให้กูรู้ว่ามึงทำร้ายมัน” ไอ้นนท์มันว่าทิ้งท้าย ปล่อยหูผมอย่างแรงแล้ว เดินผ่านผมไปหาลูกของมัน แล้วอุ้มมาปลอบโอ๋ต่อหน้าต่อตาราวกับเจ็บนักหนา
แล้วผมหล่ะ
“กูก็เจ็บนะ” ผมอ้อน ชี้หูที่มันดึงจนแดงแทบหลุดคามือให้มันดู หวังว่ามันจะเห็นใจ
“สำออย” อ้าว พูดไม่ดูลูกตัวเองเลย มันสำออยกว่าผมอีก ร้องอะไรกันนักกันหนา ผมก็ไม่ได้ทับแรงจนขามันหักขนาดนั้น โคตรมารยาเลยมัน
“ไอ้นนท์” ผมเรียกมันเมื่อมันนั่งหน้าตึงอยู่ที่โซฟา ดูท่าทางมันแล้วมันคงโกรธผมอยู่มากที่เดียวที่มุดใต้ผ้าห่มหวังจับก้นมัน แถมไปทำร้ายลูกรักมันอีก
“อะไร!” แหม เสียงกับหน้าพร้อมใจกันมาก
“กูจะพาไปห้าง แต่ก่อนไป มึงไปเปลี่ยนกางเกงก่อน” ผมใช้วิธีพูดนิ่มๆใส่ กางเกงที่ไอ้นนท์ใส่ตอนนี้มันขาสั้นปกเข่าเพราะเป็นกางเกงของผม
“ทำไม” มันถามขึ้น หน้าไม่ลดความเคืองผมเลย
“มันสั้น เดียวกูไปเอากางเกงตัวใหม่มาให้ละกัน” พูดจบผมก็เดินเข้าไปในห้องนอน ค้นตู้เสื้อผ้าอยู่ไม่นาน เจอกางเกงขายาวผ้าร่มแบบยางยืดตัวสีฟ้าอ่อน ผมคิดว่าไอ้นนท์คงใส่ได้เพราะมันตัวเล็กสุดแล้วที่ผมมี ผมจึงเดินออกมาพร้อมยื่นให้มัน
“กูไม่ใส่” พอเห็นกางเกงที่ผมถือมาให้ มันก็ปฏิเสธทันที จนผมเริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มเอาแต่ใจขึ้นทุกที หรือว่าผมตามใจมันมากเกินไป
“จะไปไม่ไป” ผมถามเสียงเข้ม ถึงผมจะตามใจมันไม่โหดใส่เหมือนเมื่อก่อน แต่ใช่ว่าผมจะตามใจมันเสมอ มันดื้อ ผมก็โหดใส่แม่งเลย ถึงบางครั้งมันริอาจหาญทำร้ายผมมานักต่อนักก็ตามและดีที่ไอ้นนท์มันก็ยังคงกลัวผมอยู่
“เออ ใส่ก็ได้” มันดึงกางเกงจากมือผม แล้วลุกเดินไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ทิ้งลูกรักของมันไว้กับผม พอไอ้นนท์ไม่อยู่ไอ้เจ้าบิ๊กแอสก็เหมือนจะรู้ว่ามันจะโดนผมแกล้งแน่ มันวิ่งส่ายก้นอวบๆเหมือนแม่มันมุดหนีเข้าไปใต้โซฟา แต่สุดท้ายมันเข้าไปได้ไม่หมด เหลือตูดที่มันติดกับขาสั้นๆของมัน
“หึหึ มานี่เลยมึง” ผมจับขาเล็กๆของมันดึงออกมาให้พ้นจากโซฟา แล้วจับมันอุ้มขึ้น ไอ้เจ้าบิ๊กแอสมันก็ดิ้น ร้องหงิงๆให้ผมปล่อย พยายามจะให้ฟันของมันกัดมือผม แต่มันดันกัดไม่ถึงไง
“ร้ายนะมึง” ผมกำลังจะเอื้อมมือตบตูดไอ้เจ้าบิ๊กแอส ไอ้นนท์มันก็โพล่ออกมาจากห้องซะก่อน พร้อมทักผมเสียงดัง
“มึงทำไร” จากนั้นมันก็เดินมาเอาลูกมันคืนจากผม ส่วนผมก็ปล่อยง่ายๆ พร้อมยกมือสองข้างขึ้น
“เปล่า กูแค่เล่นกับมันเอง เนอะบิ๊กแอสเนอะ” ผมลูบหัวทุยๆของมันเล่น เป็นเชิงว่าผมเล่นกับมันจริง ไม่ได้คิดจะทำร้ายมันเลย จริงๆ
ทั้งที่จริงผมอยากจะตีก้นมันซักสองสามที
“ให้มันจริง” มันว่าแค่นั้น มันก็เลิกสนใจผม ส่วนผมก็มองกางเกงที่มันใส่แล้วพับขานิดนึง สงสัยมันจะยาวไป แต่ก็ดีกว่าขาสั้นตัวตะกี้
จากนั้นผมก็พามันมาห้างไม่ใกล้จากคอนโดผม ห้างนี้มันขายของพวกสัตว์เลี้ยงต่างๆมากมาย ที่สำคัญสามารถเอาสัตว์เลี้ยงเข้าห้างได้ด้วย พอมาถึงข้างใน ไอ้นนท์มันก็เดินนำไปยังโซนสัตว์เลี้ยง ส่วนผมก็เข็นรถตามมันต้อยๆ
“ขนาดใส่ตัวใหญ่แล้วทำไมมันยังเห็นวะ” ผมสบถอย่างหัวเสีย กางเกงไอ้นนท์มันรัดรูปเกินไปมั้ย ดูซิเห็นก้นอวบๆของมันแน่นตึงไปหมด ผมมองรอบๆก็เห็นผู้ชายมองก้นมัน ยิ่งทำให้ผมหัวเสียและหวงมันเข้าไปใหญ่ ผมว่าผมให้มันใส่กางกางตัวใหญ่แล้วนะ แต่ทำไมมันดูเล็กลงเมื่อมันใส่
สรุปกางเกงมันเล็กหรือก้นมันใหญ่กันแน่
และที่สำคัญก้นมันน่าตีจริงๆเลย และไวกว่าความคิดก็มือผมนี่แหล่ะ ดันเผลอไปตีก้นอวบๆของมันเข้าโดยไม่รู้ตัว
เพี้ยะ
อ้าวฉิบหาย มือลั่น
“โอ้ย ไอ้อิท มึงตีก้นกูเพื่อ!!” ไอ้นนท์ร้องลั่น จับก้นตัวเอง หันมามองผมอย่างหาเรื่อง
“ยุง กูตบยุง” แถสิครับงานนี้ ไม่รู้จะแถอะไร แม่งเอายุงมันนี้แหล่ะ ใกล้ตัวดี ถ้าบอกว่าก้นมันน่าตี เดียวผมโดนมันตบหัวแนบพื้นอีก ดังนั้นผมไม่เสี่ยง
“ยุงบ้านพ่องมึงหรอ อยู่ในห้าง” มันว่า
“มันบินมาตากแอร์ไง อากาศมันร้อน”
“ประสาทป่ะมึง ถ้ามันร้อนป่านนี้มันไม่แห่มาตากแอร์เป็นฝูงเลยหรอ” มันด่า พร้อมทำหน้าเอือมระอาใส่ผมแบบสุดๆ สงสัยเอือมกับมุกอากาศร้อนของผม
“แต่มันจะกัดก้นมึงไง กูเลยตี” ผมไม่สนที่มันว่า แถต่อทันที ไอ้นนท์มันถึงกับหันหน้ามาหาผมแล้วเท้าเอว คล้ายๆจะบอกว่า พูดๆให้จบ กูจะฟังไรงี้
“ถ้ากูไม่ตี มันดูดเลือดที่ก้นมึงจนมันลีบทำไง กูไม่ยอมหรอก” ผมว่าเสียงจริงจัง พอคิดว่าก้นของมันจากที่อวบๆแล้วฝ่อลีบไป ผมนี่แทบจะกลั้นใจตายเลยทีเดียว ผมกำลังจะพล่ามความร้ายแรงของมัน เงยหน้ามองมันอีกที ไอ้นนท์มันก็เดินหนีผมซะแล้ว
อ้าวไปก็ไม่บอก
ผมรีบวิ่งตามมันทันที พอไอ้นนท์มันเห็นผม มันก็เมินราวกับคนไม่รู้จัก เดินเลือกซื้ออาหารหมาหน้าตาเฉย ส่วนผมก็ไม่แคร์เดินตามมันต้อยๆตามติดมันแทบจะเป็นเงา ยืนประกบหลังไม่ห่าง คอยบดบังก้นงอนๆของมันจากสายตาคนอื่นที่ลอบมองมันอยู่อย่างหงุดหงิด
ก้นใหญ่ล่อผู้ตัวอื่นดีนัก
“ไอ้อิทมึงเดินดีๆดิ๊” ไอ้นนท์มันคงรำคาญที่ผมแทบจะสิงมัน มันเดินห่างจากผมไม่ถึงคืบ ผมก็ตามประชิดมันจนตัวแทบจะติดกัน
“เดียวคนมองก้นมึง กูหวง” พอผมพูดแบบนั้น ไอ้นนท์มันก็อ้าปากเหวอ หน้ามันแดงริ้วขึ้นมา ก่อนจะเดินหนีผม จนผมต้องรีบวิ่งตามไปประกบต่อ
จนมันคลาดจากตัวผมนิดเดียว มันก็เดินไปชนใครก็ไม่รู้ มันก้มหน้าขอโทษขอโพยยกใหญ่ สงสัยมัวแต่เขินอยู่จนไม่มองทาง ดีที่ลูกมันไม่หล่นลงพื้นด้วย ผมจึงเดินเข้าไปหามัน ก่อนที่ผมจะรู้ว่ามันเดินชนใคร
คู่อริผม
“อ้าว ไอ้อิท” มันทักผมขึ้น มองผมกับไอ้นนท์สลับไปมา จนผมต้องดึงไอ้นนท์มาข้างหลัง ประกาศความเป็นเจ้าของให้มันรู้
“ไอ้ทรอย” ผมทักเสียงนิ่งกลับ ไอ้ทรอยมันเป็นคู่อริผมตั้งแต่มอปลาย มันไม่ถูกกับผมและหาเรื่องลอบกัดในส่วนผลประโยชน์ใต้ดินที่พวกผมกำลังทำอยู่ ตอนนี้ผมกำลังตามกำจัดมันอยู่เงียบๆเพราะมันเริ่มจะตุกติกกับผมมากเกินไป แต่ผมกำจัดมันไม่ได้ซักทีเพราะมันมีแบล็คคุ้มหัว แต่มันก็ไม่ยากเพราะผมแบล็คใหญ่กว่า ผมจึงแค่รอเวลาเท่านั้น แต่ไม่คิดว่าจะเจอมันที่นี่ซะก่อน ผมจึงมองรอบๆตัวว่ามันพาพวกมาหรือเปล่า ต่อให้มันผมก็ไม่กลัว แต่ที่ผมกลัวเพราะผมมีไอ้นนท์มาด้วย กลัวว่ามันจะเจ็บตัวถ้าพวกผมมีเรื่องกัน
“ใครวะ” ไอ้ทรอยมันเอื้อมมือกำลังจะมาจับไอ้นนท์ ผมจึงผลักตัวมันออกห่าง
“อย่ายุ่งกับมัน” ผมว่าเสียงเหี้ยม ไอ้นนท์มันพอจะรู้ว่าไอ้คนตรงหน้ามาร้ายอย่างแน่นอน มันจับชายเสื้อผมแน่นอย่างกลัวๆ
“หวงไรวะ แต่จะว่าไปมันก็น่าเอาดีเหมือนกัน” ไอ้ทรอยมันว่า มองไอ้นนท์อย่างจาบจ้วง คำพูดของมันผมอยากจะถีบมันและซัดมันตรงนี้ แต่ติดที่ผมอยู่สาธารณะ ผมจะจัดการมันไม่สะดวก ผมจึงได้แต่นิ่งไว้ ทั้งที่ข้างในผมโคตรเดือด จนมันพูดขึ้นมา ความอดทนผมก็ขาดสะบั้น
“ถ้ามึงเอาแล้ว ก็ให้กูเอามั้ง เหมือนที่มึงเคยทำไง”
มาแล้วววว ช้าไปหน่อยย ขอโทษน้าา
หัวข้อ: OH! My Sexy ♥ รักนะนายก้นใหญ่ !!ตอนที่ 33สุขใดเล่าจะเท่า”ก้น”เมีย(จบ) 25/08/60 (อ่าน 125555 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก