กรู(ไม่เคย)เกลียดเมิงจริงๆนะ..ไอ่เลว
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: กรู(ไม่เคย)เกลียดเมิงจริงๆนะ..ไอ่เลว  (อ่าน 171073 ครั้ง)

ออฟไลน์ boboaje

  • ไม่ชอบหวาน ชอบครบรส
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4


 . . . .โกทิ้งมันเลย เรื่องมากจริง แล้วจะรู้สึกเน้อ ไม่มีเรา  5 5 55   .. . .ดูสิ จะทำไง  . . . . ใกล้จบแล้วเหรอคะ


  .. .

LovE YuNJaE

  • บุคคลทั่วไป
ไมมันถึงเศร้าจังอ่ะ

แง้ ๆๆ  :sad4:

โก สู้ต่อไปน้า



เย้ ๆๆ :z2:

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3
+1  ติดสินบนคนแต่ง   แต่งให้รักกันทีเถิด     :sad4:
ต้องการความหวานนนนนนน

C2U

  • บุคคลทั่วไป
โห เศร้า   

มอสใจร้ายอ่ะ   :o12: 

[H]a[N]m[E]i[I]

  • บุคคลทั่วไป
แอบน้ำตาซึม
เมื่อไหร่พี่มอสจะยอมรับพี่โกเข้าไปในใจซักทีนะ
 :monkeysad:

Salim021

  • บุคคลทั่วไป
หรือจริงๆมันมีอะไรมากกว่านั้นปะ



แบบว่ายังไงๆก็ยอมรับไม่ได้


เดาไปเรื่อยแฮะกุ  :t3:

xiiiNG

  • บุคคลทั่วไป
 :sad4:

ม๊ายยยยยย

อีมอสสส

ทามโก ของฉันร้องไห้
 :m31:

โก สู้ๆ ๆ นะ  :L1:


Ekk_J

  • บุคคลทั่วไป
เศร้าอ่า...... :o12:


ทำไมต้องยึดติด กับการที่เป็นผู้ชายด้วยกันด้วยน้า

ความรักน่ะ มันมีเพศซะเมื่อไหร่   สังคมและตัวเราเองต่างหากที่ไปเลือกเพศให้มัน (มีคนเคยเขียนไว้แบบนี้ผมว่าจริงนะครับ)


สู้ๆ  โกๆ

dengerous

  • บุคคลทั่วไป
ดีคร๊าฟฟฟ มาต่อซะช้าเลย แต่ก็ยังคิดถึงทุกเป็นเลยยยย


  ผมรู้สึกถึงแสงอะไรบางอย่างที่มากระทบกับเปลือกตา ค่อยๆลืมตาขึ้นมันเป็นภาพมัวๆของแสงที่ส่องเข้ามาผมพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นพลางขยี้ตาตัวเองเบาๆ เห็นไอ่เลวยืนหันหลังให้ข้างหน้ามันเป็นวิวทิวทัศน์ของต้นไม้มากมาย แสงแดดเล็ดลอดผ่านกิ่งก้านพวกนั้น มันเป็นแสงในยามเย็นแล้ว ผมเปิดประตูออกไปไอ่เลวก็ค่อยๆหันมามอง
"ตื่นแล้วหรอ?.."

"อืม...นี่ที่ไหน?"

"ไม่รู้เหมือนกัน ข้างทางน่ะ แต่เห็นมันสวยดีเลยจอดแวะ"

"คงจะเหนื่อยละซินะ" ผมเดินเข้าไปยืนข้างๆมัน

"ไม่...ก็บอกแล้วไงว่าไม่เคยเหนื่อย"

"เห็นนกนั่นมั้ย?" ผมขี้ไปที่นกตัวหนึ่งที่กำลังบินถลาไปจับกิ่งไม้

"ไหน?" มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้

"นี่...ไม่ต้องใกล้ขนาดนั้นก็ได้นะ" ผมหันไปบอกมัน

"อ๋อ เห็นละ ทำไมหรอ?"

"ป่าว...ก็ถามดู อยากรู้ว่าสมองเมิงยังดีอยู่ป่าว" ผมหันไปมองหน้ามัน มันทำหน้าเอ๋อ ครับ..."555+ " ผมหลุดขำ

"สาด  กรูงอนแล้ว" มันหันหลังแล้วกอดอก

"ทำเป็นตุ๊ดไปนะเมิง เดี๋ยวกรูถีบอัดต้นไม้ซะเลย"

"555+ อย่าเมิงเนี่ยนะจะถีบกรู" มันหัวเราะแล้วหันมาตั้งท่าจะจับผม ผมเลยรีบถอยออกมาก่อน

"หยุดเลยเมิงง..." ผมขี้หน้ามัน

"โห...ชี้หน้าเลยหรอเมิงงง!!"

"ก็เอ่อดิ อย่านะเมิง..." ผมเดินไปที่รถ

"มอส..."

"อะไร..." มันทำหน้าปั้นหน้าเศร้าแล้วเดินเข้ามาหาผม เสียงมันดูแผ่วๆลง

"มาให้กรูกอดทีดิ นะๆ"

"เรื่องอะไร?..."

"อืม..." มันหยุดยืนตรงหน้าผมแล้วก้มหน้า "กรูว่าคงถึงเวลา..."

"..." ผมขมวดคิ้วท่าทางของมันแปลกๆว่ะ

"ตอนกรูขับรถกรูก็คิดถึงเรื่องของเมิงมาตลอด มันทำให้กรูแทบจะคลั่ง แต่พอกรูได้เห็นหน้าเมิงจากกระจกหลัง..." มันกลืนน้ำลาย "แค่นั้น ความคิดทุกอย่างมันก็หลุดหายไป หายไปเลยจริงๆ"

"..." มันเงยหน้ามองผม

"กรูตัดสินใจแล้ว ว่ากรูจะทำใจเรื่องของเมิง.."

"อืม..." ทำไมวะ? ทั้งๆที่ถ้ามันพูดแบบนั้นกรูไม่ใช่หรอที่ควรจะเป็นคนดีใจ แต่ทำไมหัวใจมันถึงหดเหลือสองเซนวะ!!

"แต่กรูขออย่างหนึ่งได้มั้ย?"

"ขอ? ขออะไร?"

"มาอยู่กับกรูนะ กรูสัญญาว่าจะไม่คิดอะไรกับเมิงไปเกินเลยกว่านี้แล้วจริงๆ"

"เฮ้ยย...อะไรของเมิงเนี่ย?"  ผมหันหลังเปิดประตูรถทันทีแต่มันคว้าแขนผมไว้ก่อน

"นะมอส...พอกรูมีเมิงอยู่ใกล้ๆแล้วกรูรู้สึกไม่เหนื่อยเลยจริงๆวะ"

"โก...เมิงบอกว่าเมิงจะทำใจจากกรู แต่เมิงจะให้กรูไปอยู่ด้วยเนี่ยนะ!"

"ก็ใช่งั้น...แบบเพื่อน แบบผู้อาศัย"

"กรูไม่เชื่อหรอกว่าเมิงจะทำได้น่ะ นี่ขนาดไม่ได้อยู่ด้วยกันเมิงยังขนาดนี้ แล้วถ้าอยู่ร่วมบ้านเดียวกันมันจะไม่เกินเลยไปกว่านี้รึไง?"

"แต่..."

"พอเหอะโก...เมิงทำใจเหอะจริงๆนะ"

"ทำไมวะ? มอส...เมิงจะทำร้ายจิตใจกรูอีกมากแค่ไหน แค่ไหนเมิงถึงจะยอมรับกรูได้"

"..."

"แค่ไหนถึงจะพอกับความรักของกรูที่เมิงจะรับได้??"

"..."

"เมิงต้องเกลียด ต้องโกรธ ต้องทรมานกรูไปอีกนานแค่ไหนละมอส..."

"..."

"กรูต้องรอเมิงอยู่แบบนี้อีกนานแค่ไหน กรู...กรูต้องร้องไห้ให้เมิงอีกกี่ครั้ง" มันเสียงสั่น

"..."
   มันค่อยๆคลายมือผมออก ผมควรจะทำยังไง ทุกคำพูดที่มันพูดออกมา ผมรับมันไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมตัดสินใจเปิดประตูรถแล้วเข้าไปนั่ง มันมองผมก่อนจะทำท่าหัวเสียแล้วกลับไปยืนที่เดิม  โอ๊ยยยย..
อย่าทำให้กรูต้องสับสนไปมากกว่านี้ได้มั้ย? อย่าทำให้กรูต้อง....

"เฮ้ยยยย..."

"...."

"มอส..."
   ผมกอดมันแน่นไม่มีใครคิดว่าคนอย่างผมจะวิ่งเข้าโผลกอดมัน ผมเองก็ไม่คิดเหมือนกัน ว่าทำไม? แต่รู้สึกดีจังวะ

"ขอบคุณนะ..."

"..." ผมค่อยๆคลายมือออกจากตัวมัน "ถ้าเกิด...สิ่งที่เมิงทำมาตลอดเพื่อกรู"

"..." มันหันหน้ามามองผม

"แล้วสิ่งที่กรูควรทำคืออะไร?..."
  ไม่มีคำพูดใดๆตอบกลับมา ความเงียบเกาะกินบรรยากาศโดยรอบ ตาผมประสานกับตามมันราวกับกำลังใจกระแสจิตแทนภาษาพูด ผมพึ่งสังเกตเห็นความรักมากมายจากแววตาของมัน...

**************************
   อ๊าาาาาาาาาาาา คิดถึงทุกผู้ทุกคนเน้อ ต่อช้าไปหน่อยไม่ว่ากันเน้อ(กำลังซุ่มโปรเจคใหม่อยู่ อิอิ)  ไงอย่าพึ่งเบื่อน๊าาา ตามกันเยอะๆเน้อคับผมมม


จ๊วบบบทุกคนน ใกล้วันมาฆบูชาละ อย่าลืมไปทำบุญเน้ออออ ชาติหน้าเผื่อจะได้มาเจอกานนน 555+

ออฟไลน์ woradach

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 717
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-1
ไม่เบื่อหรอกค๊าฟฟฟ รักคนเขียน อิอิ สู้ๆครับ ยั่งรอตอนถัดไป อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ boboaje

  • ไม่ชอบหวาน ชอบครบรส
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4


 . . . .โกก็ขู่ไปเลยดิ ว่าจะกระโดดลงหน้าผาไรเงี้ย  มอสมันจะได้โดดตามจบเลยเป็นไง  . ..ล้อเล่ง เมื่อไหร่จะเปิดใจซะทีน้า

—“L•nely_l3”—

  • บุคคลทั่วไป

imageriz

  • บุคคลทั่วไป
มอสรีบ ๆ ใจอ่อน แล้วเปิดใจยอมรับโกมาสักทีเหอะ
สงสารโก จังเลย  :m15:

ออฟไลน์ ||WiTHOuT_YoU||

  • ที่รักของใครสักคน
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2633
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-6
    • MoSHI
บอกๆไปเหอะมอส ยังไม่แน่ใจอะไรอี๊ก

ที่เป็นอยู่อ่ะเค้าเรียกว่ารัก คนอ่านเค้าลุ้นจนเหนื่อยแล้วเนี่ย

ยังคิดอะไรอยู่

 :z3: :z3: :z3:

ออฟไลน์ Min*Jee

  • เอวรี่ติงจิงกะเบล
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2797
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-5

ออฟไลน์ [N]€ẃÿ{k}uñĢ

  • ~ῲเจ้าแม่Dramaῴ~
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5186
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +740/-5
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เราก็ไม่รู้นะว่าอย่างที่เป็นอยู่ในตอนนี้เรียกว่าเปิดใจได้หรือยัง
แต่ก็กล้าที่จะบอกว่า โก ยังทำใจเรื่องมอสไม่ได้
ขณะเดียวกันนั้น มอส ก็เริ่มรับรู้ถึงความต้องการบางอย่างที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ
เพียงแค่รู้ว่ามันรู้สึกดีที่มี โก อยู่ใกล้
โกเองก็เป็นเช่นนั้นจากคำพูดที่โกได้บอกออกมา
"มาอยู่กับกรูนะ กรูสัญญาว่าจะไม่คิดอะไรกับเมิงไปเกินเลยกว่านี้แล้วจริงๆ"
"เฮ้ยย...อะไรของเมิงเนี่ย?"  ผมหันหลังเปิดประตูรถทันทีแต่มันคว้าแขนผมไว้ก่อน
"นะมอส...พอกรูมีเมิงอยู่ใกล้ๆแล้วกรูรู้สึกไม่เหนื่อยเลยจริงๆวะ"

ถึงอย่างั้นก็เถอะ มอส หัวใจของนายเริ่มที่จะแง้มมองสิ่งรอบตัวบ้างแล้วใช่ไหม?
ขอบอกไว้อย่างหนึ่งว่า ความเงียบที่เกิดขึ้นในท้ายตอนนี้มันสะท้อนให้เห็นชัดเจนว่า
มอส รับรู้แล้วว่า ตัวเองก็ควรที่จะทำไรบางอย่างตอบแทนกลับไปบ้าง
ส่วนโก ก็ขอแค่ให้ได้อยู่ใกล้ๆรักตอบบ้างไม่ขออะไรไปมากกว่านี้แล้ว
ถ้าจะถามว่าในตอนหน้าจะเป็นเช่นไร ก็เดาได้หลากหลายทาง
แต่ นิว จะขอเดาว่า
"โก กูว่าเราควรจะอยู่ๆห่างกันว่ะ ห่างกันจริงๆ กูขอลาออก"
"จนถึงตอนนี้มึงยังไม่เข้าใจกรูใช่ไหม มอส กูขอแค่อยู่ใกล้ๆก็พอ"
"กูไม่ขออะไรมากกว่านี้ แต่มึงอย่าทำอย่างนี้จะได้ไหม กูเจ็บมามากแล้ว"
และแล้วก็คงต้องรออ่านตอนหน้าต่อไป
 :z2: :z2: :z2: :z2:

ออฟไลน์ Ak@tsuKII

  • Honeymoon
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3845
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +685/-3

ออฟไลน์ SweetSacrifice

  • I always get,what I aim for
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +479/-1
อยู่ด้วยกัน มอสจะได้ใจอ่อน อิอิ

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2



ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง




มาลงต่อด่าวนๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



ออฟไลน์ menano

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1463
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-0
 :a5:

เอริ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

มาต่อตอนต่อไปเลยได้ป่ะ

อยากอ่านแล้วอ่ะ

นะนะนะนะนะนะนะนะนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






mantdash

  • บุคคลทั่วไป
เด๋วพอโกตัดใจได้แล้วอย่ามาง้อนะเว้ยไอ้มอส ชิชิชิชิชิ  :m16:

ออฟไลน์ mist

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4505
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +263/-3

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
ไม่อยากจะคาดเดาเหตุการณ์

มันแปลกๆอ้ะ
แต่ก้ออยากให้มอสเห็นใจโกบ้าง รู้ใจตัวเองซะที :เฮ้อ:

บวก 1 ให้คนแต่งนะจ๊ะ

pattyam

  • บุคคลทั่วไป
โกเอ๊ยยย ทำไมเอ็งถึงรักมากขนาดนี้เลยเนี่ย

ส่วนมอส ใจอ่อนได้แล้วลูก ไหนๆก็เสียตัวให้เขาแล้ว เดี๋ยวเขาน้อยใจหนีหายไปลูกในท้องไม่มีพ่อไม่รู้ด้วยนะ


รอตอนต่อไปเจ้าคะ อ่านแล้วลุ้นมากมายคู่นี้ อยากมีคนที่รักเรามากๆแบบโกสักคน เฮ้อ...

ออฟไลน์ amito

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1943
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +222/-0
โกบอกจะทำใจ แต่ขอให้มอสไปอยู่ด้วย

ถ้าเห็นกันอยู่ทุกวันแล้วจะทำใจได้ไงคะ

 :serius2:

เราว่าเว้นระยะห่างสักนิดก้อดี ต่างคนต่างไปทบทวนสิ่งที่ผ่านมา อะไรที่มันอยู่ใกล้เรามากเกินไปบางทีเราก้อมองไม่เห็นนะคะ

 :z3: 

Jeremy_F

  • บุคคลทั่วไป
จริงๆ โก มันก็น่ารักดีนะ มอส
 :L2: พยายามเข้าเจ้าตัวเล็ก เอิ้กก
 :bye2:

sharp2

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ shiawase

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 259
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-2
เศร้า รัน ทด จริงๆเลยคู่นี้

เมื่อไหร่จะสมหวังกันซะทีนะคู่นี้

อุปสรรคเยอะจริงๆเลย

โกจ๋าสู้ต่อไป

มอสกำลังจะใจอ่อนแล้วววววว   o13

dengerous

  • บุคคลทั่วไป


กำลังคิดอยู่ว่าจะจบไงดีวะ 55+ แต่ก็ต่อกันเถอะเนอะ

   วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้า วันนี้มันก็เหมือนกับวันเดิมๆ เหมือนวันก่อนๆที่ตัวกรูเองก็เผชิญมันมาแต่ทำไม? วันนี้กรูถึงได้รู้สึกเหงาอย่างนี้วะ แต่เอาถึง...ชีวิตมันคงต้องเดินต่อไปจะมานั่งเศร้าตลอดไม่ได้หรอก ผมมาบริษัทแต่เช้าแต่พี่นิดแกก็มาก่อน...
"หวัดดีคับพี่นิด คนอื่นๆยังไม่มาหรอคับ?" ผมยกมือไหว้แล้วยิ้มให้แก

"อ๋อ...ยังเลย พี่ก็มาคนแรกเสมอแหละ แล้ว...ทำไมวันนี้มาเช้านักละ?"

"พอดีนอนไม่ค่อยหลับน่ะคับพี่.."

"..." แกหันมายิ้ม

"อะไรคับ..." แกทำหน้ายิ้มๆแล้วเดินมาหาผมหันซ้ายหันขวาดูแปลกๆ

"คิดถึงเขาละสิ..." แกยิ้มคำพูดนั่นมันทำให้ผมถึงกับสะอึก

"ค...ใคร?"

"ไม่ต้องมาปากแข็งเลย ตั้งแต่ผู้จัดการเขาไปดูงานมาเนี่ยพี่ก็เห็นน้องดูซึ้มซึม..."

"ไม่นี่คับ...ผมคงจะเหนื่อย" ผมพูดปัดแล้วเดินไปที่โต๊ะแต่พี่แกยังไม่เลิกเดินมาหลังผมมา อะไรเนี่ย ผมอึดอัดรู้มั้ยคร๊าฟฟ

"พ่อผู้ร้ายปากแข็ง...พี่รู้นะว่าแกน่ะชอบเขา ก็ยอมๆเขาไปเถอะหน่าาาา พี่ลุ้นอยู่นะ"

"พี่นิดคับ...ผมไม่ได้คิดอะไรกับมันเลยนะ" ผมหันไปโต้บ้าง

"มอส...พี่พูดจริงๆนะ คือ พี่ว่าผู้จัดการเขาคงต้องชอบแกแน่ๆเลย เขาเคยหลุดปากบอกกับพี่นะ เมื่องานฉลองปีใหม่ที่แล้ว เขาบอกพี่ว่า..."

"หือ?..." ผมขมวดคิ้ว

"เขาบอกพี่ว่า...เขาเกลียดงานพวกนี้มากๆเพราะเขาไม่เคยจะชอบมันเลย แต่เขาบอกว่ามีคนๆหนึ่งทำให้เขารู้สึกดีกับการได้อยู่ใกล้งานพวกนี้"

"..." ผมกลืนน้ำลาย "แล้วไงคับ ไม่เกี่ยวกับผมซักหน่อย..."

"มันก็คงไม่เกี่ยวหรอก ถ้าพี่ไม่รู้ว่าเพื่อนที่ผู้จัดการพูดถึงหมายถึงแกน่ะ..."

"..." เอ๋อแดกคับพี่น้อง สาดนี่กรูต้องมารับรู้เรื่องบ้าๆที่มันทำ ที่มันพูดอีกมากแค่ไหน

"มอส...ใจอ่อนเถอะ พี่ว่าเขาคงรอแกมานานแล้วละ"

"..." ผมหลับตาพยายามฝืนใจให้ตัดใจ พี่นิดไม่น่าจะพูดถึงมันเล้ย "พี่นิดคับ...ฟังครั้งสุดท้ายนะคับ ต่อให้มันจะทำอะไรมากกว่าผมก็คงจะทำอะไรอย่างที่พี่ต้องการไม่ได้หรอกนะคับ" ผมพูดแล้วเดินห่างออกจากพี่นิดไปที่โต๊ะทำงาน ทำทีเป็นจัดนู้นจัดนี่

"แล้วถ้าเขาถึงขนาดสละคลีนิกหมอฟันแล้วยอมเสียตังค์เป็นล้านๆเพื่อมาเปิดบริษัทนี้ให้แกละ??"

"...." ตายคับ อึ้งสุดๆ อะไรกันเนี่ย? ทำไมมันถึงไม่บอกอะไรผมเลย นี่มันเรื่องอะไรกัน

"มอส...ถือว่าพี่ขอร้องนะ ผู้จัดการน่ะ เขา..."

"นี่มันให้พี่มาพูดเรื่องบ้าๆนี่กรองหูผมใช่มั้ย?..."

"หือ?..."

"มันต้องการอะไรจากผมกันแน่ ไอ่บ้านั่นน่ะ!!!"
   ผมพูดแล้ววิ่งออกไปจากบริษัท นี่มันเรื่องอะไรกัน ถึงกับยอมเสียคลีนิกหมอฟันแล้วมาเปิดบริษัทแบบนี้ ไอ่เลว...เมิงทำบ้าอะไรของเมิงเนี่ย!! ที่เมิงทำไปมันมากเกินไปแล้ว มากเกินไปแล้ว ผมล้วงโทรศัพท์จากกระเป๋าแล้วกดโทรหามันทันที

"....ฮัลโหล..."

"ฮัลโหล...ไอ่เลวเมิงอยู่ไหน?!!"

"หือ?...อะไรของเมิงเนี่ย"

"กรูถามว่าเมิงอยู่ไหน..."

"กำลังขี่รถกลับแล้ว..."

"อืม...ถึงแล้วมาหากรูด้วย กรูมีเรื่องจะคุยกับเมิง"
   แล้วผมก็กดวางไป ตอนนี้ความรู้สึกมันจะโมโหก็ไม่ใช่จะเห็นใจมันก็ไม่เชิง อยากจะรู้ว่าที่มันทำไปมากมายขนาดนั้นเพื่ออะไร? ตั้งแต่วันที่ไปเที่ยวกันวันนั้นผมก็ไม่ได้คุยกับมันอีกเลยเกือบสองอาทิตย์จนมันไปดูงาน จนถึงวันนี้...อะไร?คือสิ่งทีเกิดระหว่างกรูกับเมิง เมิงรู้มั้ยยิ่งกรูรับรู้เรื่องราวของเมิงมากขึ้นแค่ไหน ยิ่งกรูต้องมองเห็นเมิงจากอีกมุมที่ต่างออกไป ยิ่งเมิงทำให้กรูใจอ่อนลงเรื่อยๆ
มันก็ยิ่งทำให้กรูสับสน ลังเล ต่อให้กรูจะเสียตูดให้เมิงไปแล้วถึงสองคราแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่กรูร้องขอ กรูไม่ต้องการให้เมิงมาคิดอะไรแบบนี้กับกรู กรูก็แค่คิดว่าเมิงควรจะเกลียดกรูตอบบ้าง ก็เท่านั้น...แต่นี่! แต่นี่สิ่งที่เมิงทำ มันทำให้หัวใจกรูจะพังทลายลงตรงนี้แล้วจริงๆ ไอ่เลว!!



"มอส...มอส!"
  เสียงไอ่เลวตระโกนมาจากที่ประตู ผมซึ่งกำลังแปรงฟันจะพูดก็คงจะไม่รู้เรื่องเลยเดินไปเปิดประตูให้มันในสภาพนั้น

"เฮ้ย..." มันตกใจ "555+ ไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนก็ได้เมิง"
  แล้วผมก็เดินเข้าไปแปรงฟันต่อในห้องน้ำซักพักก็เดินออกมา ไอ่เลวกำลังดูนู้นดูนี่อยู่

"ทำไร?..." ผมพูดมันหันมาแล้วยิ้มให้ผม

"ป่าว?...ว่าแต่เมิงแหละมีอะไรโวยวายใส่กรูใหญ่"

"ก็แค่มีเรื่องอยากจะเคลียร์กับเมิงก็เท่านั้น..."

"เรื่อง? เคลียร์? เรื่องอะไร?..."

"อืม..." ผมเดินไปนั่งลงกับพื้น "นั่งดิ" มันนั่งลงข้างๆผม

"เรื่องอะไรวะ?"

"ไอ่เลว...ถ้ากรูจะขออะไรเมิงอีกซักอย่าง..." ผมหันไปมองหน้ามัน "เมิงจะให้กรูได้ป่าว?"

"หือ?...อืม คิดก่อน"

"อะไรวะ? โห..."

"55+ เอ่อๆ ให้ดิ กรูก็ยอมเมิงมาตลอดแหละ"

"ช่วยเล่าเรื่องที่กรูไม่รู้...ให้กรูฟังได้มั้ย?"

"..." มันยิ้ม

"หือ...ว่าไงละ?"

"อยากรู้หรอ?...ทำไม?"

"เอาหน่า...ตอบกรูมาดิ"

"อืม...จะตอบอะไรละ?"

"อ่าว...ก็กรูบอกว่าเล่าเรื่องที่กรูยังไม่รู้น่ะ ให้กรูฟังหน่อย? กรูถามเมิงอยู่เนี่ย..."

"อยากรู้คำตอบจากกรูหรอ?..."

"ก็เอ่อดิ..."

"จะให้กรูตอบอะไรละ...ในเมื่อคำตอบของกรู ก็นั่งอยู่ข้างๆกรูนี่ไง?..."

"..."

"แล้วยังจะให้กรูตอบอะไร? เมิงยังอยากจะรู้อะไรอีกละ? ในเมื่อ เมิงก็รู้ดีว่าทุกเรื่องของกรูก็เพื่อเมิงทั้งนั้น..."

"..."

"มอส...เฮ้ออออ...พอกรูอยู่ใกล้เมิงทีไรกรูก็รู้สึกมีความสุขดีจังงง เฮ้ออออ"  มันถอนหายใจแล้วบิดขี้เกียจ สาด...มันจับมือผม อีกแล้ว ไอ่บ้านี่ฉวยโอกาสจริงๆ แต่กรูก็ยอมวะ..

"..." ผมหันไปมองหน้ามันแวบหนึ่งแล้วหันกลับ

"มอส...กรูไม่เคยจะเข้าใจเมิงเลยจริงๆถึงสาเหตุที่เมิงเคยเกลียดกรูจนเข้าไส้ขนาดนั้น" มันหันมามองหน้าผม "แต่กรูก็ยอม...เพราะกรูรู้ว่าคำแก้ตัวของกรูคงจะไม่ช่วยอะไร? กรูเลยพยายามทำให้เมิงเห็นกรูอยู่ในสายตามาตลอด"

"..."

"แต่ก็ใช่ว่าจะได้ผล..หึ ก็ตลกดีนะที่คนๆหนึ่งยอมทุ่มเททุกๆอย่างให้กับอีกคน ซึ่งก็รู้ว่าเขาเกลียดเราจนเข้าไส้"

"..."

"แต่ก็นั่นแหละ...เพราะกรูหน้าด้านมั่ง 55+"

"..." มันหัวเราะแต่เป็นเสียงหัวเราะที่เศร้าที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมา

"หรือเพราะว่ากรูรักเมิงจนเข้าไส้ก็ไม่รู้ว่ะ"

"..."
  เท่านั้นแหละคับ ผมจะตายให้ได้เลยจริงๆนะ หูตามันร้อนผ่าวไปหมดเลย ไม่รู้เพราะอะไร มันค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้แต่คราวนี้แทนที่ผมจะหลับตาปี๋แต่กลับอยากจ้องหน้ามัน อยากมองหน้ามันให้เต็มตาจริงๆนะ

สำหรับผม...ความรัก อะไรวะ? กรูพึ่งอกหักมานะ!!

สำหรับมัน...ความรัก กรูรอมาตลอดชาติเลยจริง สาดดด


   และตอนนี้ ผมก็คงจะรับรู้มามากพอแล้วกับความรักมากมายของมัน ตอนนี้...


...ผมรู้แล้ว

ว่าผมควรจะ...ทำยังไง?

**************************

อ๊ากกกกก เศร้าอ่าจะต้องจากทุกคนไปแล้วหรือนี่ อีกสองตอนจะจบแล้วเด้อคร๊าฟฟฟฟฟ จ๊วบประทับหน้าผากทุกคนๆๆ อิอิ อ๋อ....แล้วอย่าลืมตามอ่านนิยายเรื่องใหม่ของผมเน้อ กางลางซุ่มอยู่ อิอิๆๆๆ
วาเลนท์ไทน์นี้รักกันให้มากๆเน้อ   รักคนเขียนคนนี้มั่กมากด้วย อิอิ บายคร๊าฟฟฟ

marchmenlo

  • บุคคลทั่วไป

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด