หัวข้อ: ]Lov3 SeeeDz + :: เพาะรัก (จบ) แจ้งข่าว ให้ติดตามในแฟนเพจ

[BeeRY]

ถ้ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยก็คงจะดีกว่านี้นะ
สมมติว่าโตไม่ได้ทำอะไรซีจริงๆ แล้วมารู้ว่าซีระแวงเพื่อนแบบนี้ก็คงเสียใจ
แต่ถ้าโตหรือก้องเกิดทำอะไรซีขึ้นมาจริงๆ ซีก็คงเซ็งได้เล่นหนังเพื่อนกูรักมึงว่ะภาค 2 ทันที
แล้วถ้านะรู้ก็คงเป็นห่วงซีมาก สรุปไอ้ตี๋แกไม่ระวังตัวเองเลยวุ้ย
ขอให้เคลียร์กันได้เร็วๆ ยังไงงานนี้อาจมีเสียเพื่นกันไปข้างอ่ะ ถ้ามันเป็นอย่างที่ซีคิด

[wan]

ที่จริงเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่จำเป็นต้องคิดมาก เพราะมันได้เกิดจากความร่วมมือกันทั้งสองฝ่าย
ไม่เหมือนคืนนั้นที่เชียงใหม่
+1 ให้กับบททดสอบบทนี้ ครับ ต่นต๊น 

[ExecutioneR]

เราเดาเอาอ่ะนะ
มันไม่น่าจะใช่พี่โต
จากประสบการฌ์ที่อ่านวายมา
เช้าๆมันก็..ทุกคนไม่ใช่เหรอ
ที่แปลกสุดก็คือก้อง
มันแบบเกรงใจแปลกๆ
มีพิรุจมากกกกกกก~
ไม่อยากให้ซีเก็บไว้คนเดียว
บอกนะไปเลยดีกว่า
ซีไม่ได้เต็มใจซะหน่อยเนอะ
จะได้หาทางแก้ไขด้วยกันไง

ขอแก้ความเข้าใจผิดนะครับ สงสัยวายที่อ่านมาอาจจะผู้หญิงแต่งมั้งครับ อิอิ
เพราะเช้าๆ ผู้ชายเจี๊ยวแข็งเนี่ย ไม่แปลกครับ แต่น้ำแตกเนี่ย แปลกแน่ๆๆๆ ส่วนมากถ้าหากผู้ชายฝันเปียกเอง (นั่นคือถึงขั้นหลั่ง)
พอหลั่งเสร็จ มักจะรู้สึกตัวและตื่นขึ้นครับ

สนับสนุนให้สาววาย (และหนุ่มเกย์ฝึกหัด) ทุกคน เข้าใจธรรมชาติของชายรักชายอย่างเถิกต้องครับ งิงิงิ

[keang]

ไม่ได้มีแค่ก้องกับโตนะ

ยังมีนาย ไมค์ และนาย รัน อีก2คน

คงคิดว่าจะมอมนายซีแล้ว.....

[โจ๊กกุ้ง]

เรื่องนี้จะทำให้เพื่อนแตกแยกซะแล้ว และที่สำคัญจะทำให้นะกับซีผิดใจกันอีกด้วย
ซีก็บอกนะไปเถอะเก็บไว้ทำไม คิดมากเปล่าๆ

[NewYearzz]

จากประสบการณ์สอนว่าอย่าเดา เดี๊ยวเจ็บปวดจากการเดาพลาด

ซีเอ๊ย บอก บอกนะไปเต๊อะ 


  ดีใจที่มาต่อนะครับ จะรอตอนต่อไปครับ

[yayee2]

เราว่าไม่ใช่โตง่ะ ต้องเป็นก้องแน่เลย

ใช่  คิดเหมือนกันเลย

[samsoon@doll]

ไม่อยากเดาว่าเป็นน้ำของใคร แต่ทุกเรื่องส่วนใหญ่ถ้าเมาไหนกันส่วนมากจะมีเรื่อง มีปัญหาตามมาตลอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉะนั้นทีหลังก็อย่าไปดื่มมันเลยเหล้าเนี้ย ไม่เห็นเรื่องไหนดื่มแล้วได้ดีสักคน 55+

[londoneye]

ซีเข้าใจอะไรผิดไปอ๊ะเปล่าเนี่ย

ไม่ใช่ว่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่รันกำลังจะเล่าเหรอ

อย่ามัวแต่คิดมาก....เดี๋ยวนะเป็นห่วงน้า

[LittlePrince]

เขาเป็นใครหนอ เขามาจากไหน
ซีก็เอาซักอย่างเหอะครับ ถ้าไม่อยากจะคิดก็ต้องไม่คิด
แต่ถ้าคิดว่าเอาออกไปจากหัวไม่ได้ก็คุยให้มันเคลียร์ๆจบๆกันไป

แต่เรื่องอย่างนี้ก็คุยยากเน้อ

[Cc-kun]

แอร้ยยยย

ตามล่าหาคนกระทำชำเราน้องซี

[evilheart]

โตมันอยากกินวิตามิน ซี หรอ หวังว่าคงไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกนะ

[Pupay]

  เกิดอะไรขึ้นนนนน
มันอาจจะไม่มีไรก็ได้นะซี อย่าเพิ่งคิดมาก  เด๋วนะคิดมากด้วย 
 :pig4:นะคะ

[amito]

ซีโดนลักหลับจริงๆเหรอ หรือว่าเข้าใจผิดไปเอง

[นอนกินแรง]

ซีโดนลักหลับ

[PetitDragon]

ซีเมาแล้วเผลอทำเองรึเปล่า? 

[winnie_the_far]

ใครกันที่เป็นคนทำ... บางทีไม่ใช่โตก็ได้นะ ดูแล้วเหมือนก้องจะมีอะไรแน่ๆ...

[comics_boy]

สรุปซีละเมอลุกขึ้นมาทำเอง 5555

[NewYearzz]

คิดถึงแล้วนะครับ

[Also]

มารอซีกะนะด้วยคนค้า

[neo1of9]

อยากรู้ว่าเพื่อนๆกลุ่มนี้จะเป็นไงต่อไป

[ToffeE_PrincE]

ใครนะ อย่างนี้ต้องเรียกโคนันมาพิสูจน์

ติดตามๆ

จากกองพิสูจน์หลักฐาน จากหลักฐานที่รวบรวมได้
ผู้ที่เข้าข่ายเป็นผู้ต้องสงสัยที่มีพิรุจมากที่สุด
ได้แก่ "นายก้อง"

[ExecutioneR]

SeeeDz ที่ 19

ผมกับเพื่อนๆ ในกลุ่มก็หลีกเลี่ยงการพูดถึงเรื่องเมื่อคืนนั้นไปได้เกือบหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ช่วงนั้น ไอ้โตกับไอ้ก้องก็ทำตัวเป็นปกติเกือบทุกอย่าง แม้บางครั้งไอ้ก้องจะดูเกร็งๆ เวลาอยู่กับผมบ้าง และถึงแม้ผมจะรู้สึกว่าไอ้โตไม่ได้เล่นหัวใกล้ชิดกับผมมากเหมือนเมื่อก่อนก็ตามที แต่ผมก็ไม่ได้แคร์พวกมันมากมายนักหรอก เพราะผมค่อนข้างมั่นใจว่าผมคือผู้ที่เสียหาย ไม่ใช่พวกมัน

ในขณะเดียวกัน ความลำบากใจที่ผมต้องปิดบังเรื่องนั้นกับนะก็ดูเหมือนจะค่อยๆ ลดลงเรื่อยๆ เมื่ออะไรหลายๆ อย่างในกลุ่มของพวกเราดูจะไปได้ด้วยดีจนผมคิดว่า หากเราต่างก็แกล้งทำเป็นว่าเมื่อคืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้อย่างนี้ไปตลอด ทุกอย่างก็คงไม่มีปัญหา และสักวันผมก็คงลืมมันไปได้เอง แต่สุดท้ายแล้วผมก็ไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เมื่อ...

“ไอ้ซี วันศุกร์นี้วันเกิดไอ้แบงค์นะเว้ย มึงรู้ยังวะ” ไอ้ไมค์พูดกับผมในขณะที่เรากำลังเดินกลับจากไปส่งงานอาจารย์ด้วยกัน

ไอ้แบงค์คือเพื่อนของพวกเราคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกับผม แต่เราก็สนิทกันพอสมควร

“เฮ้ย จริงดิ วันศุกร์นี้เนี่ยนะ”

“ช่ายยย มันชวนพวกเราไปงานมันด้วยนะเว้ย”

“เหยดเข้ แม่งจะจัดงานวันเกิดเลยเหรอวะ ที่ไหน ร้านอะไร”

“ร้านเหล้าหน้ามอนี่แหละ” ไอ้ไมค์หัวเรา

“ฮ่าๆๆ ไอ้เหี้ย กูก็นึกว่าจะไปวิป ไปรู้ท สุดท้ายก็จบที่เพิงหน้ามอ”

“เออ นั่นแหละ แล้วมึงจะไปมั้ยล่ะ”

“ก็ไปดิวะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว ว่าแต่คนอื่นล่ะ พวกมันรู้กันรึยัง”

“กูก็ไม่แน่ใจว่ะ ยังไม่ได้คุยกับพวกมันเลยเหมือนกัน แต่ก็น่าจะรู้ล่ะมั้ง...” มันมองหน้าผมแล้วยิ้มๆ

“ยิ้มเหี้ยอะไรของมึงวะ”

“ป๊าวว ไอ้เหี้ย กูก็แค่นึกขึ้นมาได้ว่าคืนนั้นที่มึงเลี้ยงเหล้าพวกกูอะ มึงแม่งเมาเหี้ยๆ ขนาดไหน หนนี้อย่าเมาขนาดนั้นอีกนะเว้ย ฮ่าๆๆ ขี้เกียจแบกว่ะ”

“ครวยเหอะ! กูไม่ได้เมาขนาดนั้นบ่อยๆ สักหน่อย!”

“วันนั้นกูกับไอ้ก้องต้องช่วยกันแบกมึงขึ้นห้องไอ้เชี่ยโตเลยนะเว้ย”

“อ้าว มึงน่ะเหรอ เฮ้ย... เดี๋ยวนะ คนที่แบกกูขึ้นห้องไอ้โตเนี่ย ไม่ใช่ตัวมันเองเหรอวะ”

“เปล่าๆ มึงจำผิดแล้ว ไอ้หอยแหลม คืนนั้นอะ ไอ้โตแม่งไม่ได้ช่วยแบกมึงเลยแม้แต่นิดเดียวเหอะ แม่งแค่ช่วยหามพามึงออกจากร้านกับลากมึงขึ้นรถเฉยๆ แต่ตอนลงจากรถอะ กูกับไอ้ก้องต่างหากที่ช่วยกันดูแลพามึงไปจนถึงเตียงแม่งได้ แล้วจากนั้นพวกกูก็ออกไปแดกเบียร์แล้วก็กินข้าวต้มกันต่อ ปล่อยพวกมึงนอนกันไปนั่นแหละ”

ผมไม่เคยรู้เรื่องนั้นมาก่อนเลย!

“ไอ้คำว่า ‘พวกมึง’ กับ ‘พวกกู’ ของมึงเนี่ย ใครมั่งวะ”

“อ้าว ไอ้เหี้ย ‘พวกกู’ ก็กู ไอ้รัน แล้วก็ไอ้โต ส่วน ‘พวกมึง’ ก็มีมึงกับไอ้ก้องแค่สองคนอะดิ ไอ้เชี่ยโตแม่งไม่ได้เมาขนาดจะนอนเลยสักหน่อย ปกติแม่งแดกเหล้ายังกะน้ำ มึงก็รู้ไม่ใช่เหรอวะ” มันหัวเราะเบาๆ “แต่จริงๆ แล้วไอ้สองคนนั้นมันก็บอกกูว่าไม่ต้องพูดให้มึงรู้อะนะ โดยเฉพาะไอ้ก้องมันบอกกูว่ามึงอาจจะไม่ค่อยพอใจถ้าได้ยินว่าตอนนั้นมึงเมามากแค่ไหน อะไรเงี้ย จริงรึเปล่าวะ”

ผมชะงักฝีเท้าลงทันที รู้สึกราวกับถูกใครบางคนตบเข้าที่หน้าอย่างจัง

“เป็นอะไรวะ ไอ้ซี หยุดเดินทำไม” ไอ้ไมค์หันมามองผมงงๆ “อย่าบอกนะว่ามึงไม่ชอบเวลากูพูดเรื่องคืนนั้นจริงๆ น่ะ เฮ้ยย ไม่เอาน่า ไอ้ห่า กูไม่ได้คิดอะไรหรอกนะเว้ย พวกกูทุกคนนั่นแหละ แค่เมานิดๆ หน่อยๆ สักหนสองหน ไม่เห็นมันจะปละ...”

“ล... แล้วคืนนั้น ไอ้โตมันกลับห้องไปอีกครั้งพร้อมกับพวกมึงรึเปล่าวะ” ผมถามขึ้นก่อนที่มันจะพูดจบ “กี่โมง”

“เออ ก็กลับดิ แต่กับกูคนเดียวนะ เพราะไอ้รันมันกลับบ้านไปแล้ว แล้วกูก็เป็นคนเดินไปส่งไอ้โตมันที่ห้องเองด้วย จำได้ว่าตอนนั้นก็ราวๆ ตีห้าได้แล้วอะนะ แล้วแม่งก็เมาด้วย แม่งงงง มึงคิดดูดิ กว่าแม่งจะเมาได้ก็เกือบสว่างอะ เชี่ยแม่งโคตรเป็นไอ้ตัวแดกเหล้าเปลืองเลย”

“มึงได้เข้าไปในห้องรึเปล่า”

“ก็เข้าอะ กูแวะเข้าไปเยี่ยวก่อนกลับหอตัวเอง... ทำไมวะ”

“และ... แล้วตอนนั้นกูก็กำลังนอนอยู่กับไอ้ก้องใช่มั้ยวะ”

“ก็เออดิ อะไรของมึงวะเนี่ย ไอ้ซี มึงเป็นเหี้ยอะไร ทำไมทำหน้างั้นวะ”

“เปล่าหรอก ไม่มีอะไร... เดี๋ยวมึงจะกลับบ้านเลยใช่ปะ ไอ้ไมค์”

“เออ ก็คงงั้นอะว่ะ วันนี้กูมีนัดต่อ” มันตอบผมด้วยสีหน้างงๆ

“งั้นแยกกันตรงนี้เลยแล้วกันนะเว้ย กูขอไปธุระก่อนว่ะ พอดีเพิ่งคิดอะไรขึ้นมาได้” ผมตบบ่ามันเบาๆ จากนั้นก็เดินแยกไปอีกทาง

ผมดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง... สี่โมงครึ่งแล้ว มันน่าจะกลับถึงห้องได้แล้วล่ะมั้ง เพราะมันบอกผมเองว่ามันต้องกลับห้องไปเคลียร์รายงานกลุ่มที่ยังไม่เสร็จ

ผมขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ที่หน้ามหาวิทยาลัยไปยังหอของมันซึ่งตั้งอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยไปอีกหน่อย และเมื่อไปถึงแล้ว ผมก็โทรไปตามให้มันลงมาเปิดประตูหอให้ ซึ่งผมต้องใช้ความอดทนอย่างมากี่จะไม่โพล่งเรื่องที่กำลังอัดอั้นอยู่ในใจออกไปตั้งแต่มันลงมาหาที่หน้าหอ

“ตกลงมึงมีอะไรวะ ไอ้ซี จะมาทำไมไม่บอกกูก่อน” ไอ้ก้องพูดพลางเปิดประตูห้องออก

ผมดันมันเข้าไปในห้อง “กูมีเรื่องอยากจะคุยกับมึง”

“เฮ้ยๆๆ เรื่องอะไรวะ”

ผมดึงคอเสื้อของมันเข้ามาหาพร้อมกับใช้เท้าเตะปิดประตูห้องลง

“คืนนั้นมึงทำอะไรกู!”

แววตาของไอ้ก้องเบิกโพลงด้วยความตกใจ “เฮ้ย อะไรของมึงวะเนี่ย!”

“มึงอย่ามาทำไก๋ ไอ้ก้อง กูรู้ความจริงหมดแล้วนะเว้ย!”

เราสองคนจ้องตากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่มันจะปัดมือผมออก “มึงรู้ความจริงเหี้ยอะไรวะ มึงพูดเหี้ยอะไรของมึง ถ้ามึงมีอะไรอยากจะพูด กูว่ามึงพูดออกมาให้ชัดๆ ตอนนี้เลยดีกว่า ไอ้ซี”

“ไอ้ไมค์มันบอกกูหมดแล้ว!”

“บอกอะไรมึง”

“มันบอกว่ากว่าที่พวกมันรวมทั้งไอ้โตจะกลับมาถึงห้องก็ปาไปเกือบสว่างแล้ว เพราะงั้น...” ผมชะงักไป เพราะไม่รู้จะพูดอย่างไรดี “คืนนั้นจึงมีแค่กูกับมึงเท่านั้นแหละ ที่นอนกันอยู่สองคนเกือบตลอดน่ะ ไอ้ก้อง”

“แล้วยังไงวะ”

ผมอ้าปากเกือบจะหลุดด่าไอ้ความดื้อดึงสุดจะทนนี้ของมันออกไปแล้ว แต่ก็ยังตัวเองเอาไว้ได้ทัน “ก็ได้... กูจะพูดกับมึงตรงๆ ก็ได้!”

มันจ้องตาผมไม่กะพริบ ถึงแววตาของมันจะแลดูแข็งกร้าว แต่ผมก็ยังแอบเห็นความหวั่นไหวลึกๆ ที่ถูกซ่อนเอาไว้อยู่เหมือนกัน

หรือผมแค่คิดไปเอง...?

“แต่กูขอถามหน่อยว่าทำไมมึงต้องกำชับคนอื่นไม่ให้บอกอะไรกูเรื่องคืนนั้นด้วย”

“อ้าว ไอ้เหี้ย ก็กูเห็นมึงท่าทางไม่พอใจ กูก็ไม่อยากให้คนอื่นไปสะกิดอะไรมึงอีกน่ะสิวะ”

จริงๆ เหตุผลนี้มันก็พอฟังขึ้นอยู่หรอก...

“คืนนั้นมึงบอกกูว่ามึงเห็นไอ้โตมันนอนกอดกูแล้วทำอะไรกู...”

มันดูอึ้งๆ ไปเล็กน้อย “อันนั้นกูพูดเล่น กูก็เคยบอกไปแล้วไงว่ากูพูดเล่น”

“แล้วมึงล่ะ”

“อ... อะไรวะ”

“แล้วมึงล่ะ ได้ทำอะไรกูรึเปล่า”

ไอ้ก้องหน้าแดงขึ้นทันที “มึงพูดเหี้ยอะไรของมึงวะ!!”

“กูก็พูดอย่างที่มึงได้ยินนั่นแหละ!”

“มึงไปไกลๆ ตีนกูเลย ไอ้ซี!!” มันผลักอกผม จากนั้นก็เดินหลบออกไป

“มึงตอบคำถามกูสิวะ ไอ้สัตว์! หรือมึงจะให้กูไปถามไอ้โตแบบนี้ด้วยอีกคน!”

มันหันกลับมามองหน้าผมทันที คิ้วของมันขมวดเข้าหากัน ใบหน้าแดงก่ำและสีหน้าแลดูโกรธเกรี้ยว

“มึงกลับไปเลย ไอ้ซี! กูไม่อยากจะทะเลาะกับมึงจนเสียเพื่อนนะเว้ย!!”

“ถ้ามึงไม่คุยกับกูให้รู้เรื่องวันนี้ตอนนี้ มึงก็จะเสียกูไปเหมือนกัน!!”

อีกครั้งที่มันผงะไปเพราะคำพูดของผม ไอ้ก้องมองหน้าผมด้วยแววตาที่เริ่มสะท้อนความลังเลใจออกมา แต่ผมก็สังเกตเห็นแค่เพียงแวบเดียวเท่านั้น ก่อนที่มันจะหันหน้าหลบไปทางอื่น

เราต่างเงียบกันไปหลายนาที

“ไอ้ก้อง...”

“กูก็อยากจะขอถามอะไรมึงด้วยเหมือนกัน ไอ้ซี” มันพูดขัดขึ้นเสียก่อน

“อะไร”

“เราสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน จริงมั้ยวะ”

“เออ จริง”

“งั้นมึงตอบอะไรกูมาตามตรงอย่างนึง”

อะไรของมันวะ ตอนแรกมันบอกว่าขอถามอะไรผมหนึ่งอย่าง แล้วตอนนี้มันยังจะให้ผมตอบอะไรมันอีก แบบนี้ไม่เท่ากับว่ามันถามผมสองคำถามแล้วรึไง

“เออ ก็ถามมา”

“มึงกับไอ้นะเป็นมากกว่าเพื่อนกันใช่มั้ยวะ”

เมื่อเจอคำถามนี้เข้าไป ผมก็ถึงกับต้องสะอึก

“มึงตอบกูมาตามความเป็นจริง ไอ้ซี แล้วหลังจากนี้กูก็จะพูดความจริงกับมึงทุกอย่างเหมือนกัน” มันรีบพูดดักผมเอาไว้ก่อนที่ผมจะทันได้ปฏิเสธ

“แล... แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้วะ!”

“เกี่ยว”

“ไอ้เหี้ย! อยู่ดีๆ ทำไมมึงถึงคิดว่ากูกับไอ้นะต้องเป็นแฟนกันด้วยล่ะวะ!”

“มึงอย่ามาโยกโย้ ไอ้ซี รีบๆ ตอบคำถามของกูมาได้แล้ว ถ้าใช่ก็ตอบว่าใช่ ถ้าไม่ก็แค่ปฏิเสธ ไม่เห็นแม่งจะยากตรงไหน”

“ไอ้...!!” ผมอ้าปากค้าง สีหน้าและแววตาของไอ้ก้องทำเอาผมพูดไม่ออก

“ตอบมา”

“อ... คือ... ไอ้ซีกับกูมะ...” ผมอำอึ้ง “ฮึ่ยยย!! เออ! กูกับมันเป็นแฟนกัน! พอใจมึงรึยัง! แล้วสุดท้ายมึงจะบอกได้รึยังว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับที่กูถามมึงว่าคืนนั้นมึงทำอะไรกูยังไง!!” ผมใช้นิ้วชี้จิ้มลงบนหน้าอกของมัน

“คืนนั้นกูไม่ได้ทำอะไรมึงทั้งนั้นแหละ”

“ไอ้เวรเอ๊ยยยย! ป่านนี้แล้วมึงยังจะปฏิเสธอีกเหรอวะ!” ผมเริ่มหัวเสียอีกครั้ง

“กูต้องปฏิเสธสิวะ ก็กูไม่ได้ทำเหี้ยอะไรมึงจริงๆ!”

“ไอ้เหี้ยก้อง! นี่กูเห็นมึงเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของกู แล้วกูก็ยอมบอกความจริงเรื่องของกูกับไอ้นะให้มึงฟังไปแล้ว แต่สุดท้ายมึงก็ยังจะปฏิเสธ นี่มึงอยากจะเสียกูไปจริงๆ ใช่มั้ยวะ!”

“ถ้ามึงเห็นกูเป็นเพื่อนสนิทมึงจริง มึงก็หัดฟังกูบ้างสิเว้ย!” มันคว้าคอเสื้อของผม “กูไม่ได้ทำเหี้ยอะไรมึงทั้งนั้นแหละ! กูไม่ได้เป็นเกย์ และกูก็ไม่เคยคิดอะไรกับมึงเลยด้วย!”

“ไอ้...!!”

“แต่ไอ้โตมันคิด!” ไอ้ก้องพูดแทรกขึ้นก่อนที่ผมจะพูดชื่อมันจบ “เพราะมันชอบมึงมาตั้งนานแล้ว!!”

[londoneye]

หง่ะ

ไอ้โตคือคนๆนั้นหรือนี่

แล้วไงต่ออ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

คุณต้น.....มันค้างนะเนี่ย

[river]

ตัวการเป็นก้องเหรอเนี่ย
ซีคงเสียความรู้สึกน่าดู โดยเฉพาะเรื่องที่โกหกซ้ำแล้วซ้ำอีก

[โจ๊กกุ้ง]

ตกลงใครกัน ทั้งสองคนเลยป่ะเนี่ย แต่ก้องน่าสงสัย โยนไปให้โตป่าว
ตอนนี้ไม่มีนะโผล่มาเลยอ่า

[m_pop91]

มันค้างอ่ะ

[NewYearzz]

อ่าว เอาแล้วจุ้ย หมดสต๊อกแล้วด้วย 

แล้วน้ำ...นั่น ของใครหง่ะ? โต? ก้อง? ใคร?

มันผุดออกมาจากผิวหนัง? ไม่ใช่หรอก เอ๊ะยังไง?


รอตอนต่อไปครับ 

[yeyong]

ยังไม่เคลียร์ ค้างงงง ใครเป็นคนทำกันแน่
ที่จริงก็อยากรู้นะถ้าซีไปบอกนะ นะจะว่ายังไง

[malula]

เหอ เหอ ผู้ร้ายยังลอยนวล
ผู้ต้องสงสัยให้การปฏิเสธ
ต้องตามไอ้โตมาสอบอีกคน