Part 81
เขาสวย..น้ำใส..กรุ่นไอรัก.
.
.
.
.
วันนี้สอบปลายภาควันสุดท้าย โค้ชหยุดให้สอบไม่มีการซ้อมหนึ่งอาทิตย์
แต่หลังสอบเสร็จวันจันทร์ต้องเดินทางแล้ว พี่ชนะนัดทุกคนให้ไปเจอกันที่สนามบินสุวรรณภูมิเลย
ไฟล์บิน 10.00 น. ปลายทางสนามบินเชียงใหม่ แล้วรถตู้ของรีสอร์ทจะมารอรับที่สนามบิน....
พาเข้าที่พัก...
ข่าวดี!...ครอบครัวกูที่เชียงราย จะยกโขยงกันมาเยี่ยมกูวันเสาร์วันอาทิตย์...
สัปดาห์ที่สองของการซ้อม เพราะโค้ชปล่อยให้หยุดสองวันนี้ นักกีฬาสามารถรีแลกซ์ไปเที่ยวได้
ทั้งเดือนให้หยุดแค่สองวัน แต่ความจริงแล้วมีเวลาเบรคช่วงซ้อม 11.00 – 15.00 น.
ทุกวัน...ถือเป็นเวลาพักผ่อนเหมือนกัน ที่สำคัญพ่อสิงห์แม่อร
และไอ้พี่เต้ก็จะนั่งเครื่องขึ้นไปเยี่ยมพวกกูด้วย กลายเป็นว่าครอบครัวเราได้อยู่เจอกันพร้อมหน้า
พ่อเกริกจองห้องพักไว้แล้วเรียบร้อย คราวนี้เป็นการพบหน้าครั้งแรกตั้งแต่กูมาเรียนที่นี้
กว่าสี่เดือนไม่ได้กลับบ้านเลย จะได้เจอพ่อเกริก แม่ษา พี่กูล พี่การ
และไอ้ตระกองน้องสาวพร้อมกันเสียที กูนั่งนับวันเลยทีเดียว ต้องบอกว่าดีใจสุด ๆ
สอบรอบเช้าแล้วหนึ่งวิชา เหลือบ่ายอีกวิชาเดียว ตอนนี้พักกินข้าวรอสอบบ่ายเสร็จก็เลิก
พวกกูออกจากห้องสอบรอพร้อมกันทุกคนแล้ว พากันตรงดิ่งมาโรงอาหารทันที
วันศุกร์เป็นวันสอบของม.ปลายวันสุดท้าย น้อง ๆม.ต้น สอบเสร็จเมื่อวานกันก่อนแล้ว
โรงอาหารจึงไม่แน่น มาถึงโต๊ะประจำ..นั่งได้แป๊ปหนึ่ง ยังไม่ทันมีใครตัดสินใจว่าจะกินไรกันเลย
พวกพี่อังพากันเดินมาเป็นกลุ่ม มาพร้อมกับเหยี่ยวเวหา ลืมไปเลยว่า
พวกเค้าเรียนม.5 ซ้ำอยู่ห้องเดียวกันด้วย เมื่อเห็นพวกกู ก็ตรงรี่เข้ามาไม่ต้องรอให้เรียกแล้ว
มาถึงไอ้พี่พรตก็จัดการออกคำสั่งให้ลากโต๊ะมาต่อยาวให้นั่งได้ยี่สิบกว่าคนเลย
ส่วนตัวมันคงไม่ต้องบอกนั่งลงข้างไอ้พี่รันกุนซือกูทันที ยังกะรู้หน้าที่เลยมึง
พี่รสาก็นั่งข้างไอ้พี่บอมย์ พี่อังกะพี่คนางมียิ้มทักทายกูด้วย
ไม่ได้แสดงท่าทางไรให้รู้สึกเหมือนแต่ก่อน ที่น่าแปลกคือพี่คนางนั่งข้างไอ้พี่ต้า...
แถมท่าทางไม่ต้องบอกเลยว่าอะไรยังไง ส่วนพี่อังก็นั่งกะไอ้พี่เทค
อืม..ลงตัวดีไม่มีข้อกังขา ส่วนไอ้พี่โทนี่ก็ยังเป็นขวัญใจ...
โดนประกบจากพวกพี่กระเทียมสามหลีบทั้งซ้ายทั้งขวา แถมสามัคคีกันอีกด้วย
ไม่มีใครแย่งซีนใครอีกตะหาก.....ไอ้หล่อเทพจัดการบริการข้าวให้กูเรียบร้อย
หลังจากทุกคนกระจายกันไปซื้อของแต่ละคน สุภาพบุรุษที่ต้องดูแลคู่ของตนเอง
ก็ทำหน้าที่ไปตามระเบียบ คงมีคู่ไอ้พี่พรตกะไอ้พี่รัน ที่มันกอดคอไปกันสองคน
บรรยากาศชื่นมื่นมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ กำลังเป็นที่ครื้นเครงสำราญอุราในการกิน...
และการพูดมุกตลกไปเรื่อยเปื่อย ทุกคนก็รู้สึกกร่อยไปทันที
เมื่อศรีริต้าถือจานข้าวและแก้วน้ำเข้ามานั่งแหมะแบบไม่ต้องเชิญ
แล้วไม่ต้องบอกนะครับว่าเธอเลือกเบียดลงตรงไหน
ก็อย่างที่รู้กัน..เธอแหวกแทรกลงระหว่างไอ้พี่บอมย์กับไอ้พี่โต๋
โดยไม่แค่สายตากว่ายี่สิบคู่ที่มองเธอแบบเอือม ๆ ก่อนที่เธอจะนึกได้ว่าไม่ได้รับเชิญ...
แล้วขอมีส่วนร่วมนั่งกะเค้าด้วย จนลืมไปว่าคงไม่จำเป็นต้องขอแล้วมั้ง
เพราะก้นเธอแหมะลงไปก่อนคำพูดจะเอ่ยจากปากเสียอีก
“ริต้านั่งด้วยคนนะค่ะ แหมข้อสอบยากชะมัด กว่าจะทำเสร็จออกมาก็เกือบบ๊วยเลยหละค่ะ”
พูดจบปรายตาส่งยิ้มไปทั่ว เพื่อหาพวกสนับสนุน แต่แป๊กไม่มีใครพูดด้วย
ต่างพากันกินหน้าตาเฉย แถมคราวนี้ตั้งหน้าตั้งตากิน ไม่มีใครพูดไรกันอีกตะหาก
แต่..คุณเธอก็ไม่ยอมแพ้ รับหน้าที่ดำเนินรายการต่อทันที
“ได้ข่าว..อาทิตย์หน้าพวกโต๋ จะไปเก็บตัวซ้อมที่เชียงใหม่แล้วนี่...พักกันที่ไหนค่ะ?”
เจตนาถามไอ้พี่โต๋ กูเฉยปล่อยมันคุยเอง
“ก็รีสอร์ทนะครับ...” มันก็ตอบสั้น ๆง่าย ๆ
“เหรอค่ะ..ดีจัง...อีกสองอาทิตย์ เดดดี้กับมามี๊ริต้าก็มาพักร้อนที่เชียงใหม่ด้วยหละ
คิดว่าคงได้เจอกันที่นั่นนะค่ะ..แล้วไงริต้าจะให้เดด..กับมี๊ ไปเยี่ยมพวกโต๋ที่รีสอร์ทด้วยค่ะ...”
เธอพูดจบ..หลายคนปรายตามอง แต่ไม่มีใครพูดไร ก่อนจะหันมากินกันต่อให้เสร็จ ๆ
จะได้ไปกัน ไอ้พี่โต๋ก็ได้แต่หันไปยิ้ม ๆให้ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ
จนกินกันอิ่มพากันไปเตรียมตัวสอบวิชาสุดท้ายนั่นแหละ....
บัดนี้..ตะเกียงทัวร์..ขอพาท่านชมที่พักสุดสวย ภายใต้ชื่อว่า..รีสอร์ทxxx...
บนดอยอ่างขางสูงกว่าระดับน้ำทะเล 800 เมตรขึ้นไป รายล้อมไปด้วยแมกไม้ขุนเขา
ท่ามกลางธรรมชาติ ป่าไม้เบญจพรรณ ไม้ดอกไม้ประดับ
และบ้านพักที่ปลูกลดหลั่นกันตามไหล่เขา พวกกูทั้งสิบสองคน..ได้บ้านอิงดอย
และบ้านเคียงเขา สองหลังปลูกติดกัน มีชานระเบียงเดินถึงกันด้วย แต่ละหลังมีสามห้องนอน
มีห้องน้ำในตัวหมดทุกห้อง ลักษณะบ้านเป็นไม้ซุงผ่าซีกขวางแนวนอนเป็นผนังด้านนอก
ทาทับด้วยสีไม้โอ๊ค ส่วนผนังด้านในฉาบปูนดิบ ตกแต่งด้วยภาพเขียนสีน้ำมัน
แลดูให้บรรยากาศแบบบ้าน ๆสบาย ๆไปอีกแบบ พวกเราแบ่งกันเข้าพัก...
โดยจัดรายชื่อจับคู่เข้าบ้านสองหลังดังนี้
บ้านอิงดอย...มี กู&ไอ้พี่โต๋ ไอ้พี่พรต&ไอ้พี่รัน ไอ้พี่บอมย์&ไอ้พี่โทนี่ หกคน
บ้านเคียงเขา ไอ้พี่กาน&ไอ้พี่ชัด ไอ้พี่วิน&ไอ้พี่ต้า ไอ้พี่หน่อง&ไอ้พี่เทค หกคนเหมือนกัน
แยกกันห้องละสองคน แหม ๆ...ไม่อยากคิดว่าความคิดจัดห้องเนี๊ยะ กุนซือกูมีส่วนเต็มที่
ยังกะมาฮันนีมูนซะงั้น เค้าให้มาเก็บตัวซ้อมเหอะ...อย่าเข่าอ่อนตอนวิ่งในสนามแล้วกัน
ไอ้ตะเกียงจะคอยดู...หวาย...หวาย..ไม่เอาดีก่า...ขืนเข้าตัวจะซวยเอาได้...
แห่ะ!..แห่ะ!..แห่ะ!...กูไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้พี่โต๋..เดือนหนึ่งมันคงทนหรอกนะ..เผลอ ๆ
ไม่พ้นคืนแรกชัวร์...ต้องมีอ้อนขอ...วุ้ย!..ไม่ทายล่วงหน้าหรอก...ทายทีไหร่....แม่นซ่า...
หลังจากเอากระเป๋าเข้าไปเก็บกันเรียบร้อย มีเวลาพักจนถึงสามโมง ตอนนี้เพิ่งบ่ายโมงเอง
เหลือเวลาเกือบสองชั่วโมง ใครจะทำอะไรแล้วแต่สะดวก สามโมงต้องเปลี่ยนชุดซ้อมให้เรียบร้อย
แล้วไปเจอพี่ชนะที่สนาม พี่แกได้ห้องเดี่ยวบ้านหลังเดียวถัดไปอีกหลัง ชื่อบ้านม่อนเขา
กูขอนอนหลับสักตื่นก่อน ไม่ได้เจอบรรยากาศบ้านเกิดแบบนี้มาร่วมสี่เดือน
ว่าแล้วก็ล้มแผล่ะลงบนที่นอนเตียงเดี่ยวนอนคู่ทันที ไอ้พี่หล่อมันเห็นแบบนั้นก็ไม่ว่าไร
ทำอะไรมันต่อก็ไม่รู้ ก่อนกูจะผล่อยหลับไปในที่สุด
มาสะดุ้งตื่นก็เมื่อรู้สึกจักกะจี๋แถวต้นคอ ก่อนจะลามมาตามหลังหู ค่อย ๆงัวเงียตื่น
น้านเลย..ใช่แล้ว...มันเลยแหละ...ไอ้หล่อเทพ....เลื้อยกูอยู่นี่...กูเอามือไปยันหน้ามันไว้
มีการจูบมือกูอีก หื่นไม่เลือกเวลาเลยจริงเชียว
“อือ..อะไรเนี๊ยะ...พี่โต๋..อย่าเพิ่ง..แน่ะ..ว่าแล้วยังไม่หยุดอีก” ก็พอกูดันหน้ามันไว้
กลับเอามือล้วงเข้าในเสื้อกูลูบขึ้นมาจนถึงนมกูแหละ มีสะกิดหัวนมกูอีก พาเอาขนลุกซู่เลย
“หยุดดดดๆๆๆ!!!...ก่อน” กูห้ามเสียงสูง ได้ผลมันมองหน้ากูอมยิ้ม ตานี่เยิ้มซ่า
“อืม..ก็พี่ปลุกตะเกียงไง....ใกล้ได้เวลาต้องไปซ้อมแล้ว เห็นหลับไม่ยอมตื่น พี่เลยปลุกให้ไงครับ”
ดูมัน...มีหน้ามาพูดเอาความดีความชอบอีก....นี่มันใช่วิธีปลุกปกติหรือไง
พาลจะปลุกอย่างอื่นกูตื่นอะดิไม่ว่า....ไอ้บร้า....
“ไมไม่เรียกเล่า...มา..มา..อืม..ปลุกแบบนี้ได้ไง” กูทำหน้าง้ำใส่แม่งแหละ...จะพูดก็กลัวเข้าทาง
เดี๋ยวยาวไม่จบอีก
“อ้าว!...ก็ปลุกแบบนี้มันได้ผลเร็วไง เห็นไม่...ตะเกียงกระปรี้กระเป่าเลยทันที...
ไม่ต้องงัวเงียเมาขี้หูขี้ตาเหมือนปกติ...ไม่งั้นเดี๋ยวนอนไม่เต็มตื่นจะปวดหัวอีก
แต่ปลุกแบบนี้รับรอง สดชื่นทันทีจริงไหม?” บ๊ะ!...ไอ้พี่บ้านี่มันแถได้อีก....ไปเรื่อยเลยวุ้ย....
ไม่ไหว..ไม่ไหว...รีบออกไปจากสถานการณ์ล่อแหลมตอนนี้
ก่อนที่มันจะทำให้กูกระปรี้กระเป่าจนเกินเหตุ ไม่งั้นเดินขาถ่างไปซ้อมมีหวังโดนแซวไม่เลิก...
เอ๋!..แต่ไอ้พี่พรตกับไอ้พี่รัน...ระหว่างสองคนนี้จะมีใครเดินขาถ่างกันหรือเปล่าว่ะ!...
เห็นพอได้ห้องแล้ว..ลากกันเข้าประตูก่อนใครเพื่อน...ดีหละ..เดี๋ยวกูต้องคอยสังเกตุ...
หุหุหุ...ใครกันแน่สองคนนี้...จะ..ขา..ถ่าง...อิอิอิ.....แต่ตอนนี้..
เห้ย!...ไม่ไหว..ไมเผลอแป๊ปเดี๋ยวถอดเสื้อกูเร้ว...ไอ้หยา...ไวปานลิงเลยมึงไอ้พี่หื่น...
จิตชะมัด..รักษาไม่ยอมหาย..โรคติดเซ็กส์มึงเนี๊ยะ...ลำบากกูจริ๊งงงงๆๆๆ!!...
ตาย..ตาย...ไม่เอาตอนนี้...แทนที่จะคอยจับผิดไอ้พี่พรตกะไอ้พี่รัน
กลายเป็นมันมาสังเกตุกูเดินขาถ่างแล้วยุ่งแน่ ๆ...หวาย..หวาย..ไม่เอา....???????
“ไอ้พี่โต๋....หยุดดดดๆๆๆ!!!....ก่อน...อรึ้ยยยยๆๆๆ!!!...ไอ้พี่บร้า....บอกให้หยุด..
อืม..อือ..อ่า...อืมมมมๆๆๆ!!!..แฮ๊กกกๆๆๆ!!..อ่า...ฮ้าาาาๆๆๆ!!.”..??????????
คิดว่าสิงห์โต๋จะหยุดไหม.....อ้อยเข้าปากสิงห์...จะเหลือเหรอ..กร๊ากกกๆๆๆ
Luk.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
