เที่ยววันนี้มันส์สุดเหวี่ยงไปเลยครับ
ทั้งเต้นทั้งดื่ม เอาให้ตายกันไปข้างนึง
พรุ่งนี้ หัวผมระเบิดแน่เลย
ใกล้เวลาร้านปิด โทรศัพท์ผมมันก็ร้องครับ
อ้อ ไม่ใช่ใครหรอกครับ
ไอ้โอนั้นเอง
“ว่างัยมึง”กรอกสายไปอย่างนุ่มนวล
“มึงออกมาคุยข้างนอกร้านได้มั้ย เสียงดัง”มันตะโกนใส่โทรศัพท์มา
“เออๆๆๆ รอแป้ป”ผมพยายามนำร่างตัวเองออกมาจากร้าน
“เออว่างัย”ผมถามมันไป
“จะกลับยัง”เกี่ยวอะไรกับมึงว่ะ
“ใกล้แล้ว”ผมตอบมันไป
“กลับยังงัย”ห่วงกูอ่ะดิ ผมแอบคิดในใจ
“แท็กซี่มั้ง”
“อ้าว แล้วไม่มีใครมาส่งหรอ”นี่มึงห่วงกูจริงๆหรอว่ะ
“ไม่ กลับเอง”
“แล้วมึงกินเหล้าไปเยอะรึป่าว”
“พอสมควร เหอะๆ”ว่าแล้วก็แอบลองใจมันหน่อยดีกว่า
“มึงมารับกูหน่อยดิโอ”ว่าแล้วก็อ้อนมันหน่อยครับ
“มึงอยู่ร้านไหนล่ะ”เห้ย มันจะมาจริงหรอว่ะ
“อยู่ร้าน....”ผมก็ว่าไป
“งั้นเดี๋ยวกูไปถึงจะโทรเรียกนะ”พูดเสร็จแล้วมันก็วางสายไป
เห้ยนี่มันจะมารับผมจริงๆหรอเนี้ย
มันห่วงผมหรอ ทำแบบนี้กูหวั่นไหวนะเว้ยไอ้โอ
ผมนั่งงงอยู่หน้าร้านกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ไอ้โอมันกำลังจะมารับผม
ทำไมผมตื่นเต้นแบบนี้เนี้ย
ไม่ถึงชั่วโมงไอ้โอก็มาถึงครับ
ผมร่ำราเพื่อนๆแล้วก็กลับมาหอพร้อมไอ้โอ
เชื่อมั้ยครับ
อยู่บนแท๊็กซี่ไม่มีใครพูดกันเลยครับ
ต่างคนต่างมองออกไปนอกรถ
ตอนนั้นผมยอมรับเลยครับว่ารู้สึกแปลกๆ
มันตื่นเต้นอ่าครับ
ไม่รู้สิบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม~
โทษทีนะสั้นไปหน่อย