-1-
"ดิน พราวกลับก่อนนะวันนี้มีนัดกินข้าวที่บ้านสุดสัปดาห์"
พราวบอกลาเมื่อควิซเสร็จก่อนเวลา ผมพยักหน้าบอกกลับบ้านดีๆแล้วนั่งทบทวนที่ควิซไป ผมเป็นคนเอาจริงเอาจังพอตัวเพราะไม่อยากให้เกรดหลุดเรทมากนัก ลำพังแค่เรียนคนละสายกับที่พ่อแม่ตั้งใจให้เรียนท่านก็กังวลจะแย่แล้ว
ปกติเรียนเสร็จผมก็จะกลับหอเลยแต่ถ้าวันไหนไอ้ดินบอกให้รอผมก็จะนั่งรอเช่นวันนี้ เพื่อนในห้องเรียนมอปลายที่เรียนมาด้วยกันต่างก็รู้ว่าพวกผมคบกัน ที่จริงก็ไม่ได้ประกาศหรือบอกเพื่อนกันนะครับดินมันชัดเจนในส่วนของมันส่วนผมก็ทำตัวปกติเหมือนเดิม
"เฮ้ยดิน"
เสียงเรียกดังขึ้นพร้อมกับคลิปบอร์ดวางลงตรงหน้าผม ผมมองหน้าพี่พาร์ทรุ่นพี่อดีตเดือนคณะวิศวะแต่คนละสาขากับผม กระดาษบนคลิปบอร์ดเป็นช่องตารางเปล่าๆที่หัวกระดาษเป็นชื่อประเภทกีฬา
"สนใจลงกีฬาให้กูหน่อยมั้ย"
เป็นคำถามที่ฟังไม่เหมือนคำถามสักเท่าไหร่ เพราะปากถามแต่เขียนชื่อดินลงไปในใบรายชื่อแล้ว
"ผมไม่เล่นฟุตบอลนะพี่"
ผมบอกรุ่นพี่ที่เขียนชื่อเล่นผมไว้ลวกๆอย่างมั่นใจในใบจั่วหัวข้อฟุตบอลเรียบร้อยแล้ว
"อ่าว ไอ้เจษบอกกูว่าให้เอามึงลงฟุตบอล"
"ผม? ผมว่าพี่เจษคงไม่ได้หมายถึงผม น่าจะหมายถึงดินเครื่องกลรึเปล่าพี่"
"กูก็นึกว่าดินมึง แล้วกูจะไปหามันที่ไหนวะ แล้วนี่มึงเล่นอะไรได้กูไม่อยากเสียเที่ยว"
"บาสครับ"
"เออดีๆในที่สุดก็มีคนลงกับกู คณะเราแม่งเป็นห่าไรไม่รู้หาคนลงบาสแม่งโคตรยาก ทีฟุตบอลนี่ตัวสำรองเป็นสิบๆ"
พี่พาร์ทบ่นไปเปิดหาใบกีฬาบาสไปแล้วจดชื่อดินใส่วงเล็บไว้ว่าคอมท้ายชื่อไว้แถมดอกจันกำกับเพิ่มอีกตัว
"ว่าแต่มึงรู้มั้ยว่าไอ้ดินฟุตบอลมันเรียนตึกไหน"
"พี่รีบมั้ยครับ ถ้าไม่รีบพี่รอมันที่นี่ก็ได้เดี๋ยวมันก็มา ถ้าพี่รีบก็ลงชื่อมันไปเลยก็ได้เดี๋ยวผมบอกมันให้"
"กูไม่รีบหรอก แต่ฝากบอกมันให้ด้วยกูไปละ ต้องไปหาคนลงอีกเดี๋ยวซ้อมกันไม่ทัน"
ผมมองตามคนที่บอกไม่รีบแต่ก็ไม่รอลุกเดินจากไป เรื่องกีฬาไอ้ดินไม่น่าจะมีปัญหาเพราะปกติมันก็ชอบเล่นฟุตบอลของมันประจำอยู่แล้วมันคงไม่ปฏิเสธ
"ใครวะ?"
เสียงถามดังขึ้นจากด้านหลัง ผมหันไปมองเป็นไอ้ดินมีไอ้ปายที่เดินตามหลังมันมาติดๆ
"มันหึงมึง"
ไอ้ปายพูดขึ้นก่อนจะวางของลงบนโต๊ะแล้วสอดตัวลงนั่งเอนตัวบิดขี้เกียจ ผมหันมองหน้าไอ้คนที่นั่งลงม้านั่งตัวเดียวกับผมซึ่งมันมองผมอยู่ก่อนแล้ว ผมไม่ได้เชื่อที่ไอ้ปายมันพูดผมว่าดินมันคงแค่สงสัยว่าใครมาคุยด้วยมากกว่า
"พี่พาร์ทมาหาคนลงกีฬา พี่เจษบอกให้เอามึงลงฟุตบอล"
"ผิดดิน?"
"เออ แกนึกว่าดินกู"
"ก็ดินมึงไง ดิน...มึง"
มันนิ้วชี้ที่ตัวมันแล้วชี้มาหยุดที่ผม ผมหลุดยิ้มกับมุกหยอดง่อยๆของมันส่วนมันน่ะยิ้มกว้างไปแล้ว
"ถามจริงพวกมึงนี่เคยมีโมเม้นต์หึงหวงกันบ้างมั้ยวะ"
"มึงเคยเห็นมั้ยล่ะ"
"ไม่เคยสิวะ ถ้าเคยกูจะถามมั้ย"
"ไม่เคยก็แปลว่าไม่มีปะวะ มึงยังจะถามทำไม?"
"ไอ้สัสนี่! แต่พี่พาร์ทหล่อนะเว้ยดีกรีเป็นถึงเดือนคณะแน่ะ ถ้าสมมุติว่าเขาสนใจไอ้ดินล่ะ?"
"กูไม่คิดว่าพี่เขาจะชอบผู้ชายนะ อีกอย่างกูเองก็หล่อ"
"เออไอ้หล่อ ขนาดมึงกูก็ยังไม่คิดว่ามึงจะชอบผู้ชายเลย"
"กูชอบไอ้ดิน"
"ก็ใช่ไง ไอ้ดินมันก็เป็นผู้ชายไง"
"ไม่ มึงไม่เข้าใจ ที่รู้สึกมันแค่ไอ้ดิน"
ผมปล่อยให้พวกมันเถียงกันไป มือเก็บชีทที่ยังอ่านไม่จบดีกับของใช้ใส่กระเป๋า สงสัยไอ้ปายแหย่ไอ้ดินไม่ได้เลยเปลี่ยนเป้าหมายมาหาผมแทน
"ดินถามจริงนะ มึงเขินบ้างมั้ยเวลามันบอกรักบอกชอบมึงแบบนี้"
ผมเงยหน้าจากกระเป๋าที่จัดเสร็จแล้วขึ้นมองคนถามแล้วหันมามองคนข้างๆที่มันนั่งเท้าคางหันมาจ้องผมอยู่มันเลิกคิ้วค้างอย่างรอคำตอบทั้งที่มันน่าจะรู้ดีอยู่แล้ว
"มึงเคยเห็นมั้ยล่ะ?"
ผมย้อนถามไอ้คนช่างซัก มันทำหน้าเอือมๆแล้วไม่พูดอะไรต่อ มันไม่เคยเห็นหรอกครับพวกเพื่อนไม่มีใครเคยเห็นโมเม้นต์นั้น ด้วยความที่ดินมันชัดเจนและเป็นคนตรงๆตั้งแต่แรกเลยทำให้ผมชินกับการบอกชอบของมัน ยกเว้นตอนอยู่ด้วยกันตามลำพังก็มีบ้างที่มันทำให้ผมทำตัวไม่ถูก
"วันนี้กลับบ้านนะ"
ผมบอกไอ้ดินเพราะแม่ไลน์มาบอกให้กลับไปกินข้าวบ้านบวกกับเสาร์อาทิตย์นี้มีแพลนไปค้างบ้านสวนปู่กับย่าเหตุผลก็คือพวกท่านบ่นหาอยากเจอผม
"อือ กลับหอก่อน"
ผมพยักหน้ารับ สะพายกระเป๋าแล้วบอกลาเพื่อน ไอ้ดินอยู่คุยกับไอ้ปายสองสามประโยคแล้วเดินตามผมออกมา มันยกแขนขึ้นพาดคล้องคอผมไว้หลวมๆเดินข้างกันไปโรงรถ
"กลับบ้านมั้ย"
"ไม่อ่ะมีงานกลุ่ม นัดทำที่หอนะ"
"แล้วบอกแม่ยัง เดี๋ยวก็โดนบ่นอีกหรอก"
"ยังไม่ได้บอก ทำไงได้วะมันติดงานจริงๆ งานเดี่ยวยังพอหอบกลับไปทำที่บ้านได้"
"แต่ก็ควรโทรบอกก่อน ท่านจะได้ไม่ต้องรอ"
"เออ ถึงหอค่อยโทร"
พอถึงหอก็แยกย้ายกันทำธุระส่วนตัวไอ้ดินกดโทรหาแม่บอกสัปดาห์นี้มีทำงานกลุ่มไม่ได้กลับส่วนผมวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำเลย กลับออกมาก็เจอมันนอนพิงหัวเตียงเล่นเกมอยู่
หอผมเป็นหอใกล้มอมีตู้เตียงโต๊ะยาวติดผนังที่ใช้ทั้งวางของ ทำงาน เป็นที่กินข้าว สารพัดประโยชน์ใช้สอยตามแต่พื้นที่จะอำนวยให้ แต่พวกตู้เย็นเครื่องใช้ไฟฟ้าคือของตัวเอง แต่งตัวเสร็จผมเลือกหยิบโน๊ตบุ๊คแล้วเดินไปหย่อนตัวลงนั่งขอบเตียงก่อนจะเปิดเครื่องเพื่อเข้าเน็ตหาข้อมูลงานที่อาจารย์สั่งไว้
"ดิน"
"หืม?"
ผมละสายตาจากจอโน๊ตบุ๊คมองคนเรียกผมที่นอนเล่นมือถือพรวดพราดดีดตัวนั่งอย่างสงสัย
"มึงคิดว่ามึงชอบกูตรงไหนวะ เพราะกูหล่อปะ? "
"มั่นหน้าไปดิน คนอื่นหล่อกว่ามึงก็มี"
"งั้นเพราะอะไร"
ผมอดส่ายหัวให้ความหลงตัวเองของมันไม่ได้ ถ้าให้คิดหาเหตุผลคงเพราะผมชอบความชัดเจนของมัน ชอบบอกชอบ แบบพอดีไม่ได้ให้อารมณ์หวานเกินไป ไม่ก็คงเป็นความสบายใจบนความสัมพันธ์ที่มันให้ ผมไม่เคยต้องอึดอัดใจกับความชอบผมของมันเลยสักครั้ง หรือไม่ก็คงเป็นความเอาใจใส่เล็กๆน้อยๆที่ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่ากำลังถูกเอาใจ ชอบทั้งหมดนั่นแหละครับ ทั้งหมดที่มันมี ทั้งหมดที่มันเป็น และทั้งหมดที่ได้จากมัน
"เพราะเป็นมึงมั้ง"
"อันนี้ดี เหตุผลเพราะเป็นกูที่มึงชอบ ดีว่ะ ฟังแล้วรู้สึกดีชิบหาย ฟังแล้วแบบต่อให้ใครหล่อและดีกับมึงมากแค่ไหน แค่ไม่ใช่กูมึงก็จะไม่ชอบ"
ไอ้คนพูดมันขยับมานั่งหน้าผมวางมือบนหัวผมแล้วโยกเบาๆมันยิ้มกว้างจนตาปิดจนผมเผลอยิ้มตาม มืออีกข้างมันฉวยมือผมไปทาบทับหน้าอกฝั่งซ้ายก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผมมีอาการทำตัวไม่ถูกขึ้นมา
"มึงดูดิใจกูเต้น.... กูจูบนะ"
มันเลื่อนมือที่วางบนหัวลงรั้งต้นคอผมเข้าหาก่อนจะขยับหน้าเข้ากดปากจูบ สัมผัสนุ่มยุ่นบดปากผมเบาๆก่อนที่ สัมผัสชุ่มชื้นจะแทรกเข้ามา ผมเปิดปากรับสัมผัสที่มันมอบให้ ใจของผมรู้สึกได้ว่าจังหวะมันเปลี่ยนไปเต้นหนักขึ้นของไอ้ดินก็ไม่ต่างเพราะมือผมที่วางทาบอกซ้ายมันอยู่ไม่ได้ย้ายไปไหน
ดินมันขยับตัวเข้าหาผม ปากยังบดจูบไม่ได้ห่างออกไป ผมรู้สึกว่ามือถูกมือหนาของมันดึงออกจากอกมันกดลงกับเตียงพร้อมๆกับแผ่นหลังผมที่สัมผัสที่นอนนุ่ม อารมณ์ตอนนี้คือวูบวาบไปทั้งตัว
จูบของผมกับมันเป็นรสชาติที่ไม่เคยชิน เหมือนความแปลกใหม่ที่ทำให้ตื่นเต้นประหม่าได้ทุกครั้งไป มันบดจูบอย่างเอาแต่ใจผมก็ตอบรับอย่างยินยอม ผมใช้มือข้างที่ว่างรั้งท้ายทอยมันไว้เอียงหน้ารับความดูดดื่มที่ทำให้ใจเต้นระรัว มือมันเริ่มบีบเค้นตามตัวผมส่วนล่างภายใต้ชายผ้ากั้นเบียดเสียดกันจนรู้สึกได้ถึงความโป่งพอง
ผมขืนตัวก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปกว่านี้ มันยอมผละหน้าออกห่างแค่จมูกเฉียดกัน รู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆของกันและกันได้ดี
"ต้องไปบ้านสวน"
"อยากไปด้วยว่ะ"
ผมรู้ว่ามันหมายถึงอะไร บ้านสวนคือที่ที่ครอบครัวผมรวมญาติ ไม่ว่าจะเทศกาลหรือวันสำคัญต่างๆก็รวมตัวกันที่บ้านสวนครับ เราต่างยังไม่มีใครบอกครอบครัวว่าคบกันเพราะเหตุผลหลายๆอย่าง
"ไปจัดการตัวเองก่อนเลยมึงอ่ะ"
"ทำด้วยกัน"
"แม่นัดไว้ห้าโมง"
ผมบอกปัดก่อนจะดันตัวมันออกแล้วลุกขึ้นนั่ง ถ้าทำด้วยกันอย่างที่มันขอคงเลทนัดแม่แน่ๆ ผมกับมันต่างแยกย้ายไปจัดการตัวเอง ตั้งแต่ตกลงคบกันเรายังไม่เคยมีเซ็กส์กันเลยสักครั้ง มีแค่ทำด้วยกันนั่นแหละครับ..
สี่โมงกว่าๆไอ้ดินก็ขับรถมาส่งผมที่บ้าน แม่เลยชวนให้มันอยู่รอกินข้าวด้วยกันอย่างหลายครั้งที่มันมาบ้านผม จนกินข้าวเสร็จมันก็ขอกลับไป
ผมที่ไม่รู้จะทำอะไรเพราะว่างแล้วเลยกดเข้าเแอพพลิเคชั่นน้ำเงินขาว ดูความเคลื่อนไหวทั่วไปของเพื่อนๆ ส่วนของผมนั้นแทบจะไม่ค่อยได้อัพเดทอะไรเลยครับ นานๆทีเดือนละครั้งสองครั้ง
ดิน บดินทร์
5hr ago
หมี่ขาวหมูน้ำตกมั้ยครับ
328Likes 25comments
ผมกดไลค์แล้วเลื่อนผ่านไป ไอ้ดินมันชอบเล่นโซเชียลครับ อัพแทบจะทุกวัน บางวันก็อัพหลายรอบ เรียกได้ว่าเป็นนักโซเชียลเลยล่ะ คนติดตามมันก็เยอะด้วยความหน้าหล่อบวกกับอัธยาศัยดีของมันทำให้มันค่อนข้างเป็นที่รู้จักพอตัว ผมเลื่อนอ่านสเตตัสของเพื่อนไปเรื่อยดูอะไรเรื่อยเปื่อยแล้วกดรีเฟรชหน้าฟีดใหม่
ดิน บดินทร์
10m ago
แค่เป็นผมคุณก็ชอบแล้ว ชีวิตนี้ขนอื่นก็คงไม่จำเป็น
123Likes 40comments
Tiw Tawiphob ขนขา
ตั้ม อัศวิน ขนแขน
Jessada kub ขนในที่ลับ
Spy On the way Jessada kub เช่นขนรักแร้
U Utthapat ขน*มอยเป็นต้น
พราว พราว เหี้ยไรวะเนี่ย! Phuwa Din
ผมเลื่อนอ่านคอมเม้นท์ หยุดคิดไปนิดก่อนจะคอมเม้นท์ลงไป
Phuwa Din แล้วขนของมาอยู่กับพี่ล่ะครับจำเป็นมั้ย?