★.:***♡มหาลัยวุ่นรัก♡...เดอะ ซีรี่ย์❥***:.★
เรื่อง
♡.:*ผัวขี้หึงVSเมียขาโหด*:.★❥
❤❤❤❤❤❤❤❤❤
ตอนที่ 59 (ทิวVSมิน) รักแท้ดูแลได้ครับ
ผมฝันครับ ผมฝันไว้ไอ้แห้งของผมมันนอนร้องไห้ทุกวันเลย ไอ้ดื้อของผมมันร้องไห้จนผมต้องเข้าไปปลอบใจมันๆ ถึงจะหยุดร้อง มันเป็นอย่างนี้ทุกครั้งเลย พอผมได้ยินเสียงมันร้องไห้ทีไรน้ำตาผมก็พานจะไหลตามมันไปด้วยครับ ตอนนี้มันก็ร้องไห้อีกแล้วแต่ที่ผมรู้สึกไม่เหมือนเดิมคือผมรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งตัวเลยครับ ตอนที่ผมจะขยับแขนไปกอดเพื่อปลอบมันครับ พยายามที่จะลืมตาขึ้นด้วยความยากลำบาก ปากก็พยายามที่จะเรียกชื่อมัน เฮ้ออ.. ไอ้ดื้อของผมร้องไห้ไม่ยอมหยุดอีกแล้ว!!
มินอย่าร้องไห้!! ผมพูดเท่าไหร่มินมันไม่ได้ยินที่ผมพูดเลยครับ ผมได้ยินแต่มันต่อว่าผมบอกว่าผมโกหกมัน บอกว่าผมจะทิ้งมัน บ้าไปแล้ว!! ผมจะทิ้งมันลงได้ยังล่ะครับ
ผมรักมันจะตาย...
"ฮือออ... ฮืออ... มึงต้องไม่ทิ้งกูไปไหนนะทิว กูรักมึงนะ"
"อืม... กูก็รักมึงเหมือนกัน" ผมพูดบอกมันครับ เสียงแทบจะไม่ได้ยินคอก็แห้งฉิบหาย!!
"ฮืออ... เออ!! กูก็รักมึง!! ถ้ามึงยังไม่ตื่นกูจะไม่รอให้มึงทิ้งกูแน่ๆ กูจะทิ้งมึงเอง!!" ดูมันดิครับ โวยวายผมใหญ่เลยครับ แต่มันยังไม่เงยหน้าขึ้นมองผมเลยด้วยซ้ำ
"หึหึ ตื่นแล้วเหรอวะ ปล่อยให้แฟนมึงร้องไห้อยู่ได้ตั้งนานนะไอ้ห่าทิว!!"
"ตื่นแล้วเหรอทิวเป็นไงบ้างลูก เจ็บตรงไหนรึป่าว?" แม่ยายผมถามผมครับ
"ไม่ครับ..." ผมพูดบอกแม่ยายผมครับ แต่เสียงผมแทบจะไม่ได้ยินเลยเพราะมันเบามากๆ ตอนนี้มีอยู่แค่คนเดียวที่กอดผมแล้วร้องไห้โดยไม่สนใจผมสักนิดครับ
"มิน... อย่ากอดพี่เขาแน่นซิลูก พี่เขาเจ็บไปหมดแล้วมั้งนะ" มินมันก็ยังคงกอดผมแล้วร้องไห้เหมือนเดิมครับ
"ดี!! มันเจ็บซะก็ดี มันจะได้ตื่นซะทีไงแม่!!"
"มิน...." ผมพยายามเรียกมันครับ
"น้องมิน..." ไอ้เนย์ก็ช่วยเรียกมันอีกแรงครับ
"ผมอยากอยู่คนเดียวก่อนครับพี่เนย์" มินมันพูดไปก็สะอื้นไป หึหึ ขี้แยฉิบหายเลยว่ะ เมียใครวะ!
"มิน...."
ผมพยายามเรียกมันอีกครั้งมันก็ไม่ยอมตอบครับ ผมเลยพยายามยกแขนข้างขวาที่เจ็บน้อยที่สุดเอื้อมไปจับที่หัวมันก่อนจะลูบลงเบาๆ ด้วยมือที่ค่อนข้างสั่นและอ่อนแรง ไอ้เนย์ก็ยืนยิ้มมองดูไอ้ดื้อของผมตั้งหน้าตั้งตาร้องไห้ส่วนแม่ยายผมก็ยืนเช็ดน้ำตาตัวเองอยู่ข้างๆ ไอ้เนย์ครับ มินมันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองที่หัวของมันก่อนจะหันมาหาผมที่กำลังนอนมองมันอยู่ครับ
"ทิว!!!" มินมันแหกปากเรียกผมเสียงโคตรดังเลยครับ หึหึ
"ร้องไห้ทำไม เลิกร้องได้แล้วไอ้แห้ง!!" ผมพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งจนแทบจะไม่ได้ยินเสียงของตัวเองเลยครับ
"ทิว!! มึงฟื้นแล้ว!! แม่... พี่เนย์ ทิวมันฟื้นแล้ว!!!" มินมันหันไปพูดบอกไอ้เนย์กับแม่ยาผมที่ยืนอยู่ข้างหลังครับ
"หึหึ ถ้าหายดีใจแล้วบอกพี่ด้วยนะ พี่จะได้ตรวจร่างกายให้ไอ้ทิวมัน"
"เออใช่!! ตรวจเลยพี่เนย์ ทิวมึงเจ็บตรงไหนบ้างรึป่าว? มึงดูนี่ๆ กูชูนิ้วกี่นิ้ว? นั่นแม่กูไงมึงจำแม่กูได้ไหม? ไหนๆ มึงจำอะไรได้บ้างพูดให้กูฟังหน่อย..."
ผมได้แต่นอนยิ้มดูมันที่กำลังตื่นเต้นเหมือนผมไม่ได้อยู่กับมันนาน พอมินมันสงบลงได้ไอ้เนย์ก็เข้ามาตรวจร่างกายให้ผมครับ ไอ้เนย์มันบอกว่าจากการตรวจเบื้องต้นร่างกายของผมปกติดี แต่เดียวมันจะพาไปตรวจสมองให้ละเอียดกว่านี้ครับ มันบอกว่ากลัวผมจะเอ๋อแล้วโง่กว่าเดิมครับ หลังจากตรวจเสร็จแม่ยายผมก็ขอตัวออกไปโทรบอกที่บ้านผมว่าผมฟื้นแล้วส่วนไอ้หมอไอ้เนย์ก็ออกไปดูคนไข้ของมันครับ ส่วนไอ้ตัวดีของผมก็นั่งมองหน้าผมตาปริๆ อยู่ข้างๆ ผมนี่แหละครับ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...แกร็ก..."ตื่นได้แล้วเหรอไอ้ลูกชาย"
"สวัสดีครับป๊า สวัสดีครับแม่" ป๊ากับคุณแม่สุดสวยของผมกำลังเดินเข้ามาหาผมครับ
"สวัสดีจ๊ะ พี่เขาตื่นนานรึยัง?"
"สักพักแล้วครับ" มินมันยิ้มกว้าง
"เป็นไงบ้างลูกเจ็บตรงไหนบ้าง?"
"ไม่เป็นไรแล้วครับแม่ ผมโอเคครับ"
"หึ!! กว่าจะตื่นขึ้นมาได้ทำเอาเด็กแถวนี้เป็นห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับเกือบเดือนเลยนะไอ้ลูกตัวดี" ป๊าผมพูดครับ
"ป๊าอย่าไปล้อมินมันซิครับ เดี๋ยวป๊ากลับแล้วผมก็แย่ซิครับงานนี้ หึหึ"
"เรื่องนี้ป๊าไม่เกี่ยวนะ เจ้ามินมันคงมีเรื่องสะสางกับแกเยอะนะป๊าว่า... หึหึ ใช่ไหมเจ้ามิน?"
"ครับป๊า..."
"โหห... อะไรกันครับ ผมเพิ่งฟื้นนะครับป๊า"
"คุณคะ... พอเถอะค่ะ ลูกเพิ่งฟื้นนะคะ มินจ๊ะเดี๋ยวรอให้พี่เขาหายดีก่อนนะแล้วค่อยจัดการทีเดียวเลยนะลูก" ดูดิครับ ไม่มีใครเข้าข้างผมเลยสักคน
"เออใช่! เรื่องคนที่ชนรถแกป๊าจัดการให้แล้วนะ เดี๋ยวแกหายดีเราค่อยมาคุยรายละเอียดกันอีกที ตอนนี้รักษาตัวให้หายดีซะก่อน"
"ครับป๊า..."
"’งั้นเดี๋ยวป๊าพาแม่แกไปทำธุระก่อนแล้วกัน ป๊าฝากดูเจ้าทิวมันด้วยนะมิน"
"ครับ..."
"พักผ่อนเยอะๆ นะลูก แม่รักลูกมากนะครับ"
ฟอดดดด....
"ขอบคุณครับแม่ ผมก็รักแม่เหมือนกันครับ"
ฟอดดดด....
"มินครับ แม่ฝากดูแลพี่เขาด้วยนะจ๊ะ แล้วเดี๋ยวแม่จะมาเยี่ยมใหม่จ๊ะ"
"ได้ครับแม่..."
"ไปเถอะคุณเดี๋ยวจะไม่ทันเวลา"
"สวัสดีครับป๊า, สวัสดีครับแม่"
หลังจากพ่อกับแม่ผมกลับไปพวกเพื่อนๆ ผมกับเพื่อนๆ ไอ้แห้งก็มาเยี่ยมผมกันครบทุกคนเลยครับ โรงพยาบาลแทบแตกแน่ะ พวกมันแม่งแย่งกันพูดแย่งกันถาม ไม่รู้ว่าพวกแม่งเก็บกดกันมาจากไหน กว่าผมจะไล่พวกมันทุกตัวกลับไปได้ก็เหนื่อยเอาการเลยครับ คือผมอยากอยู่กันสองคนบ้างอะไรบ้างไงครับ แต่พอทุกคนกลับไปเท่านั้นแหละครับ หึหึ
"เป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะ? หื้ออ..."
"มึงโกหกกู!!"
"โกหกเรื่องอะไร? ไหนบอกกูมาซิ"
"มึงโกหกกู มึงบอกกูว่ามึงไม่ได้เป็นอะไร"
"ห๊ะ!!"
"มึงโกหกกูว่ามึงไม่เป็นไรแต่มึงกลับอาการหนักกว่ากูอีก!! นอนไม่รู้สึกตัวอยู่ตั้งหลายอาทิตย์ มึงปล่อยให้กูอยู่คนเดียว... มึงโกหก!!" ไปกันใหญ่แล้วเมียกู เรื่องนี้ผัวไม่รู้เรื่องเลยนะครับ
"สรุปกูไม่รู้สึกตัวเลยหลังจากเกิดอุบัติเหตุใช่ไหม?" มันพยักหน้าครับ
"แล้วกูก็มาหามึงบอกมึงว่ากูไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"
"อืม..." มันตอบแล้วพยักหน้าหงึกๆ เฮ้ออ... เมียกู
"มึงเลยเป็นห่วงกูมากใช่ไหม?"
"เออดิ!! กูเป็นห่วงมึงมาก เป็นห่วงมึงแทบแย่!! กูนึกว่ามึงจะทิ้งกูไว้คนเดียว มึงแม่ง!!" มันทำหน้าโมโหแบบสุดๆ เลยครับ แต่น้ำตานี่ปริ่มจนจะไหลอยู่แล้วครับ
"หึหึ กูก็นึกว่าเรื่องอะไร เอาน่า... ตอนนี้กูก็ไม่เป็นอะไรแล้วไงมาให้กูกอดหน่อยเร็ว" ผมก็พยายามคุยกับมันทั้งๆ ที่เสียงผมแม่งแหบแห้งอย่างนี้นั้นแหละครับ จิบน้ำไปเยอะนะแต่ไม่ได้ช่วยอะไรเล๊ยยย....
"เออ! ว่าแต่กูไปบอกมึงตอนไหนวะมินว่ากูไม่เป็นไรนะ มึงบอกูเองว่ากูก็นอนไม่รู้สึกตัวอยู่อย่างนี้"
อันนี้ผมก็สงสัยดิครับ มันบอกว่าผมนอนไม่รู้สึกตัวมาตลอดหลังจากเกิดอุบัติเหตุแล้วผมไปบอกมันตอนไหนฟร่ะ!! ว่าผมไม่เป็นอะไร คือกูงง!!
"สงสัยกูฝันมั้ง!! แม่ง!! ขนาดในฝันมึงยังหลอกกูได้เลยทิว!!"
"ฮ่าๆๆ มึงนี่จริงๆ เล๊ย!!"
ผมแม่งอยากลงไปนอนขำให้ดิ้นตาย ใครจะรู้วะว่าผมจะเข้าไปหลอกมันในฝันได้ด้วย กูเทพฯ มาก!! แต่อย่าว่าไปนะครับ ผมอาจจะส่งจิตถึงกันได้จริงๆ ก็ได้ครับ คงเป็นเพราะผมเป็นห่วงมันมากและมินมันก็คงเป็นห่วงผมมากเหมือนกัน ถ้าผมเข้าไปปลอบมันในฝันได้จริง ภาพที่ผมเห็นว่าผมกอดมันเพื่อปลอบมันไม่ให้มันร้องไห้นั่นก็คงจะเป็นจิตของผมกับมันที่สื่อถึงกันได้ไงล่ะครับ
"มึงอย่าทำอย่างนี้อีกได้ไหม?"
"อืม... กูจะพยายาม มินขยับเข้ามาใกล้ๆ กูหน่อย เร็วดิ!" มินมันก็ขยับเข้ามาใกล้ๆ อย่างว่าง่าย ผมมองไปที่ขาข้างที่มันใส่เฝือก แล้วลูบลงที่ขามันเบาๆ
"เจ็บไหมวะ?" ผมถามมันครับ
"ไม่เจ็บ มึงเจ็บกว่ากูอีก" มันตอบผมด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างสั่นเครือ
"อย่าบอกนะว่ามึงจะร้องไห้อีก หึหึ"
"ไม่ร้องแล้ว!! มึงอย่าล้อกูดิวะ!!"
"เออๆ ไม่ล้อแล้วคร๊าบ... มาให้กูกอดทีดิ กูโคตรคิดถึงมึงเลยว่ะ"
ผมอ้าแขนรอมันเลยครับ รู้สึกเหมือนไม่ได้กอดมันมานานอยากกอดมันฉิบหายเลย มินมันก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ ผมก่อนจะนอนทาบลงที่ตัวของผมแล้วซบหน้าลงที่อกผมครับ ผมใช้มือขวากอดหมับเข้าที่ตัวของมัน มินมันก็ค่อยๆ ขยับตัวเข้าหาผมแล้วกอดผมให้แน่นขึ้นกว่าเดิม
"หายเร็วๆ นะทิว ถ้ามึงเจ็บตรงไหนมึงต้องรีบบอกกูทันทีเลยนะ"
"อืม... รู้แล้ว มึงก็เหมือนกันนะ รักษาตัวให้หายไวๆ ถ้ามึงเจ็บตรงไหนก็ต้องบอกกูเหมือนกันรู้ไหม?!"
"อืม... เข้าใจแล้ว"
หลังจากวันที่ผมฟื้นขึ้นมาผมรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลอีกหนึ่งอาทิตย์ครับ จากนั้นเราก็ตัดสินใจขอกลับไปรักษาตัวกันต่อที่บ้าน แต่แม่ยายผมบังคับให้ไปอยู่ที่บ้านท่านด้วยกันอีกสิบวันเต็มๆ ท่านบอกท่านอยากทำอะไรเพื่อตอบแทนผมบ้างครับ ผมบอกแม่ยายผมว่า... ถ้ามินมันเป็นอะไรไปจริงๆ ผมคงทนไม่ได้ยิ่งกว่ามันเห็นผมเจ็บอีกครับ ผมยอมเจ็บแทนมันดีกว่าที่ผมต้องทนเห็นมันเป็นอะไรไปต่อหน้าต่อตาผม แม่ยายผมได้ยินแค่นั้นก็ร้องไห้โหทันที แต่มินมันบ่นผมยับเลยครับ ไม่ยอมพูดกับผมจบผมต้องง้อมันอยู่ตั้งสองวันมันถึงจะยอมพูดด้วย ช่วงที่ผมรักษาตัวอยู่ที่บ้านมินแม่ยายผมก็ดูแลผมเป็นอย่างดี เรื่องอาหารการกินนี่ไม่ต้องห่วงครับ จัดหนักทุกมื้อ พ่อกับแม่ผมก็ขับรถมาหาผมที่บ้านมินมันนะครับ หึหึ ช่วยไม่ได้นิครับ ผมเป็นลูกเขยสุดที่รักนิครับ เนี้ยะ!! ตำแหน่งประจำตัวผมเลยนะคร๊าบ....
พ่อผมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟังเกี่ยวกับไอ้เสี่ยวันชัยครับ ผมอยากจะไปฆ่ามันทิ้งซะตอนนั้นเลย แม่งเลวจริงๆ ที่กล้าลอบกัดผมแบบนี้ พ่อผมขอไว้ว่าให้เรื่องมันจบโดยปล่อยให้ไอ้เสี่ยวันชัยมันไปรับใช้กรรมในคุกครับ มินมันก็ขอร้องผมด้วยอีกคนผมก็เลยต้องยอมทำตามคำขอของมันครับ ทั้งที่ใจจริงของผมอยากจัดการมันด้วยตัวผมเองแต่พอหันมาเห็นอีกคนที่อยู่ข้างๆ ผมตอนนี้ซิครับ ผมเลยเลือกที่จะทำตามคำขอของมันครับ ผมไม่อยากเห็นมินมันเสียใจเพราะผมอีก ผมต้องทำตามสัญญาที่ผมให้ไว้กับมันครับ ว่าผมจะไม่ทิ้งมันไปไหนและจะอยู่กับมันตลอดไปครับ
หลังจากขออนุญาติแม่ยายผมมาอยู่ที่คอนโดกันสองคน เราก็ต่างดูแลซึ่งกันและกันเป็นอย่างดีครับ แม่ผมแวะเอากับข้าวมาให้บ้าง แม่มินมันก็แวะมาบ้างครับ พูดง่ายๆ ว่าเราสองคนไม่เคยอดอยากเลยครับ จะลำบากก็ตอนจะอาบน้ำนี่แหละ ถึงจะลำบากยังไงเราสองคนก็ต่างช่วยเหลือกันเป็นอย่างดีนะครับ แต่ไอ้ที่มันควบคุมยากนี่ดิ!! มันโคตรทรมารเลยครับ มินมันก็เข้าใจผมนะ พูดง่ายๆ ว่ามันยอมผมทุกอย่างครับ ทุกอย่างจริงๆ หึหึ ผมโคตรรักมันเลย
นอกจากเราสองคนจะดูแลกันเองแล้วผมกับมินก็ไปตรวจร่างกายตามที่ไอ้หมอเนย์นัดจนครบทุกครั้งนะครับ ปกติดีทุกอย่างครับ ขาเราก็เริ่มหายดี แขนผมที่หักก็เริ่มหายดีตามลำดับ ผมกับมินเราไปถอดเฝือกพร้อมกันครับ พอได้ถอดเฝือกออกก็โคตรโล่งเลยจะทำอะไรก็สะดวกขึ้นเยอะเลยครับ
"ทิวววว....."
"คร๊าบบบ......"
"ทิวหิวข้าวรึยัง?" เสียงเมียรักของผมถามขึ้น
"แล้วมึงล่ะหิวรึยัง?" ผมตะโกนกลับไป
"หิวแล้ว.." มันตะโกนตอบกลับมาครับ คือมินมันอยู่ในครัวครับ ส่วนผมอ่ะนั่งอยู่ในห้องทำงาน
"อืม... งั้นกูก็หิวเหมือนกันครับ"
"โอเค งั้นรอแป๊ปนะ"
"มินมึงค่อยๆ ทำนะไม่ต้องรีบรู้ไหม?"
"คร๊าบ... รับทราบครับไอ้ป๋า"
ตอนนี้มินมันคงกำลังเตรียมอาหารอันเลิศรสให้ผมอยู่มั้งครับ แต่อย่าคิดนะครับว่าอาหารที่ว่านะเมียผมเป็นคนทำ หึหึ เมียผมไม่ได้ทำคร๊าบบ... แต่แม่ยายกับแม่ผมต่างหากที่เป็นคนทำอาหารแล้วขับรถเอามาส่งให้ถึงคอนโดเลยครับ ส่วนเมียผมนะเหรอครับ แค่เอาเข้าไมโครเวฟได้โดยที่จานไม่ตกแตกก็ถือว่าเก่งสุดๆ แล้วครับ ฮ่าๆๆๆ แอบนิทาเมียตัวเอง นิสัยไม่ดีว่ะ!!
หลังจากเหตุการณ์ร้ายๆ ผ่านไปมินมันก็ดูแลผมดีทุกอย่างเลยครับ ผมอยากทำอะไรอยากได้อะไรมันก็ไม่ขัดใจผมเลยสักอย่างพูดได้ว่าผมขออะไรมันให้หมดเลยครับ พูดก็ง่ายขึ้นบอกให้ทำอะไรก็ทำหมดครับ มินเลิกดื้อกับผมแล้วด้วยแต่มันจะเป็นอย่างนี้ได้นานแค่ไหนนี่ซิครับ หึหึ
"ทิวกับข้าวเวฟเสร็จแล้วจะกินเลยไหม?"
"อืม... ไปดิ" ผมกำลังจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงาน
"โอ๊ยยย!!!"
"เฮ้ยยย!!! มึงเป็นอะไรทิว!!" มินมันรีบเข้ามาประคองผมทันที
"รู้สึกเจ็บแปล๊บๆ ที่ขานะ" หึหึ...
"มึงเจ็บตรงไหนทิว?" ยิ้มกริ่มที่เมียเป็นห่วง
"เจ็บที่ขานะแต่ไม่เจ็บมาก มึงช่วยพยุงกูไปที่โต๊ะอาหารได้ไหม?"
"ได้ดิๆ ค่อยๆ เดินนะทิว ถ้ามึงเจ็บอีกบอกกูนะ"
"คร๊าบ..." มีความสุขจุงเบย
ผมกอดคอมินไว้ครับแล้วให้มันช่วยพยุงผมเข้ามาในครัว พอเดินมาถึงในครัวแค่นั้นแหละกับข้าวที่เมียผมอุ่นไว้ห๊อมหอมครับ บนโต๊ะมีกับข้าวอยู่สามอย่างเป็นกับข้าวง่ายๆ ที่ผมสองคนชอบกินครับ
"ค่อยๆ นั่งนะทิว"
"คร๊าบผม..." ผมก็ค่อยๆ นั่งลงตามที่มันบอกครับ ที่จริงผมก็ไม่ได้เจ็บอะไรหรอกครับ ผมแอคติ้งอ้อนเมียตัวเองเฉยๆ ครับ กร๊ากก...
"รอแป๊ปนะ เดี๋ยวกูไม่เอาน้ำก่อนนะ"
"มินไม่ต้องรีบเดี๋ยวแก้วแตก" มันหันมาทำหน้างอใส่ผมทันทีเลยครับ
"รู้แล้วน่า!!!"
"หึหึ เร็วๆ ครับที่รักผัวหิวข้าวแล้วคร๊าบ..."
พรึ่บ!!!มินมันหันตัวมองมาที่ผมก่อนจะใช้มือขวาท้าวสะเอวก่อนจะถอนหายใจเฮื้อกใหญ่แล้วพูดว่า...
"คร๊าบ... คุณสามีรอสักครู่นะคร๊าบ... เดี๋ยวผมจะรีบทำให้ทันทีเลยคร๊าบ..."
"น่ารักว่ะ!!" ผมชมเมียตัวเองครับ
"กูน่ารักก็กินเข้าไปเยอะๆ อ่ะนี่น้ำ กินข้าวซะจะได้กินยา"
"คร๊าบ... รู้แล้วครับที่ร๊าก...."
"หึหึ รู้แล้วก็รีบกินซะ เดี๋ยวกับข้าวจะเย็นซะก่อน"
หลังจากคนละครเรื่องผัวกวนเมียจบไปเราก็นั่งกินข้าวด้วยกันจนอิ่มครับ มินมันจะล้างจานเองครับแต่ผมไม่ยอมมันเลยต้องยืนมองผมจนผมล้างจานเสร็จ ผมไม่ยอมให้มันล้างจานเองหรอกครับ เพราะนอกจากผมจะได้ซื้อจานใหม่แล้วที่สำคัญคือผมกลัวมือเมียรักของผมจะโดนน้ำยาล้างจานกัดมือมันนะครับ เดี๋ยวมือเมียผมไม่สวยกันพอดี หึหึ
"ทิวจะอาบน้ำนอนเลยไหม?"
"อยากอาบน้ำเหมือนกัน มินอาบให้ทิวหน่อยได้ไหมครับที่รัก?"
"อืม... ไปดิเดี๋ยวอาบให้" ป๊าดดด... ชีวิตกูดี๊ดีครับ
"’งั้นเราไปอาบน้ำกันก่อน จากนั้นก็มานอนดูหนังกันสักเรื่องแล้วค่อยนอนเนอะ ดีไหม?"
"อืม... เอาดิ! แล้วมึงอยากดูเรื่องอะไรล่ะ?"
"เรื่องอะไรก็ได้ที่มีมึงดูด้วยกับกูไงครับ หึหึ"
"แหวะ!! ตลอดเลยนะมึงอ่ะ"
"อ๊ะ!! แน่นอนครับผม"
"ป่ะ! รีบๆ เข้าไปอาบน้ำจะได้รีบออกมาดูหนัง วันนี้กูไม่อยากให้มึงนอนดึกมากนะทิว"
"คร๊าบ... รู้แล้วครับผม" แล้วผมสองคนก็เดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยกันครับ มินมันก็เดินไปเตรียมผ้าเช็ดตัวส่วนผมก็เปิดน้ำในอ่างรอมันครับ
"ทิวยกแขนขึ้นดิ" ผมยิ้มกริ่ม ช่วงนี้ผมแทบจะไม่ต้องทำอะไรเองเลยครับ เพราะเมียผมทำแทนผมแทบจะทำอย่าง โปรโมชั่นดีๆ อย่างนี้ต้องรีบคว้าไว้ก่อนครับ
ผมยกแขนให้มินถอดเสื้อให้ผมอย่างว่าง่าย พอถอดเสื้อเสร็จเราก็มายืนแปรงฟันแล้วมองหน้ากันผ่านกระจกบานใหญ่ มือข้างขวาของผมจับด้ามแปรงสีฟันไว้แน่นแล้วขยับแปรงขึ้นลงวนซ้ายขวาจนทั่วทั้งปาก ส่วนมือซ้ายก็โอบที่ไหล่เมียรักไว้ไม่ให้ห่าง พอแปรงฟันสะอาดแล้วกลั้วปากด้วยน้ำสะอาดปากก่อนจะบ๊วนน้ำลงอ่างล้างหน้าด้วยกันครับ
"ทิว..."
"หือ..."
จุ๊บบบบบ.....มินมันจุ๊บที่ปากของผมแบบไม่ล่วงล้ำ
"หึหึ..." ผมได้แต่ขำกับความน่ารักของเมียตัวเองครับ
"เป็นไงสะอาดยัง?"
"คร๊าบ... สะอาดแล้วครับผม แถมยังหอมอีกต่างหาก"
"งั้นไปอาบน้ำกันเถอะเดี๋ยววันนี้กูจะถูกหลังให้มึงเอง"
"ถูให้สะอาดเลยนะ"
"โอเค... เดี๋ยวแถมนวดให้ด้วยอะ"
ผมกับมินก็ลงไปนั่งแช่น้ำอุ่นๆ ในอ่างอย่างสบายตัว มินมันก็ถูหลังให้ผมตามที่มันบอกนั่นแหละครับ พอถูหลังให้ผมเสร็จก็ตามนวดตัวจนผมเคลิ้มเกือบจะหลับคาอ่าง เราแช่น้ำกันเกือบครึ่งชั่วโมงก็มายืนถูสบู่หอมๆ กันที่ใต้ฝักบัวโดยมีเมียรักผมอาบน้ำให้จนสะอาดครบทุกตารางนิ้วเลยครับ หึหึ
"ทิวใส่ตัวนี้แล้วกัน" เมียผมยืนเลือกชุดนอนให้ผมใส่ครับ
"อืม..." ผมเอื้อมมือไปรับกางเกงนอนขาสั้นที่สุดแสนจะสบายมาจากมือเมียรักของผม เห็นไหมครับว่ามันทำทุกอย่างจริงๆ
"ทิวมึงอยากดูช่องไหน?"
"เอาช่องยี่สิบห้าดิเผื่อมีหนังดีๆ ให้ดู" ผมเดินมานั่งลงข้างเมียรักแล้วกอดคอมันให้มินมันล้มตัวลงนอนที่โซฟาตามผมครับ
"ช่องเนี้ยะนะ มันมีแต่เอ็มวีนะทิว ตอนนี้คงไม่มีหนังหรอก"
"เออว่ะ!! จริงด้วยกูลืมไปเลย งั้นเปลี่ยนช่องก็ได้"
"เฮ้ยๆ ทิวเดี๋ยวก่อนกูขอฟังเพลงนี้ให้จบก่อน"
ผมก็นอนฟังเพลงนั้นกับมันครับ มินมันก็นอนฟังเพลงนั้นเงียบๆ ดึงมือผมไปโอบกอดที่เอวของมันก่อนจะจับมือผมไว้จนแน่น
ฟอดดดด....ผมหอมลงที่หัวของมันเบาๆ อย่างอ่อนโยนแล้วนอนฟังเพลงนั้นไปพร้อมๆ มันจนจบครับ
"เพลงเพราะดีเนอะ มึงว่าไหมทิว?" มันถามผมครับ
"อืม... เขาร้องเพราะดีกูก็ชอบ"
"อืม... กูชอบความหมายของเพลงนี้อ่ะ"
"หึหึ ฟังแล้วซึ้งจนน้ำตาไหลเลยรึป่าววะ?"
"เฮ้ย!! น้ำตาไหลที่ไหน ป่าวเล๊ยย..."
"หึหึ ไม่ไหลก็ไม่ไหลคร๊าบ..."
"มึงล้อกูเหรอทิว?!!"
"ป่าวครับผม... ไม่ได้ล้ออะไรเล๊ยย... จริงๆ นะเนี้ยะ หึหึ"
"หึ!! เดี๋ยวจะโดน!!"
สรุปแล้วผมกับมินก็ไม่ค่อยได้ดูหนังสักเท่าไหร่หรอกครับ เรานอนคุยกันซะมากกว่า... มินมันก็พูดนู้นพูดนี่ให้ผมฟังไปเรื่อย หลักๆ ก็เกี่ยวกับเรื่องเรียนกับเรื่องเพื่อนๆ ของมันนั่นแหละครับ เราสองคนคุยกันมากขึ้นกว่าเดิมครับ มีอะไรก็เล่าให้กับฟังตลอด มินมันบอกผมว่าที่ผมต้องเจ็บตัวเพราะมันเป็นเพราะมันไม่ยอมเล่าเรื่องไอ้สัสนั่นให้ผมฟังซะก่อน ถ้ามันเล่าให้ผมฟังเลยเรื่องแย่ๆ แบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้นกับเราสองคน ผมก็ได้แต่ปลอบใจมันครับ บอกมันไปว่าเรื่องทั้งหมดไม่ใช่ความผิดของมันแต่เป็นผมเองที่ดูแลมันไม่ดี คนเลวๆ พวกนั้นถึงได้มีโอกาสมันทำเรื่องเลวทรามอย่างนี้กับมันได้ไงครับ
ผมนอนคุยกับมันอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีอยู่สักพักเสียงของเมียรักผมก็หายไป แต่ไม่ทันไรผมก็ได้ยินเสียงนี้มาแทนครับ
คร่อกฟี้..... คร่อกฟี้....."หลับง่ายจริงๆ เล๊ยยย..."
ฟอดดดด...ผมหอมลงที่แก้มของมันก่อนจะลุกขึ้นยืนจนสุดความสูงแล้วอุ้มมินเข้าไปในห้องนอนครับ ผมค่อยๆ วางมินลงบนเตียงอย่างเบามือ มินมันก็คว้ามือผมไปจับไว้ทั้งที่ตายังคงหลับสนิท ผมค่อยๆ แกะมือมินออกแล้ววางมือมันลงบนที่นอนก่อนจะเดินออกไปปิดทีวีและปิดไฟจนครบทุกดวง ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนอนแล้วล้มตัวลงนอนข้างมินเหมือนทุกๆ คืนก่อนจะรวบตัวมันเข้ามากอดไว้ในอ้อมกอดของผม หอมลงที่แก้มมันเหมือนทุกครั้งที่เคยทำก่อนนอนแล้วกอดมันให้หลับฝันดีในอ้อมกอดอันอบอุ่นของผม
"ฝันดีนะครับ เมียรักของไอ้ป๋า หึหึ"
เช้า......"มินตื่นได้แล้วคร๊าบ..."
"อืม... ตื่นแล้วเหรอทิว?"
"ตื่นแล้วครับผม วันนี้มีเรียนไหม?"
"หื้อ... วันนี้ไม่มีเรียนอ่ะ ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ"
มินยังคงเป็นมินคนเดิมที่เพิ่มเติมคือการทดเวลาบาดเจ็บบนเตียงนอน ผมว่ามินมันคงจะเหนื่อยพอสมควรแหละครับ เพราะตั้งแต่ผมออกจากโรงพยาบาลมามันก็คอยแต่จะทำนู้นทำนี่ให้ผมตลอดเวลา ผมบอกว่าไม่ต้องทำมันก็ไม่ยอมครับ เฮ้ออ... ผมสงสารมันครับ ไม่รู้อีกนานเท่าไหร่มินมันถึงจะเลิกคิดว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเพราะมัน ผมว่าเรื่องนี้คงต้องใช้เวลาอีกสักพักใหญ่ๆ เลยครับ
ฟอดดดด....ผมนอนมองมันหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของผม ยิ่งได้มองมันก็ยิ่งรู้สึกขาดมันไม่ได้ครับ ผมรักมันมากจริงๆ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยครับว่าคนที่ผมแค่บังเอิญเจอมันในห้องน้ำตอนมันเข้ามานั่งขี้ในผับของผมจะทำให้ผมหลงรักคนอย่างมันได้มากขนาดนี้ ผมกับมันได้ผ่านช่วงเวลาที่ทั้งดีทั้งร้ายมาด้วยกันมากมาย เคยเสียใจที่มันแกล้งทำดีหลอกผม เคยทะเลาะกันหลายๆ เรื่องที่ทำให้เราสองคนต่างเสียใจที่ทำให้อีกคนต้องเสียใจกว่าและที่ลืมไม่ได้เลยก็คือเราเคยผ่านเวลาวินาทีเฉียดตายมาด้วยกันไงครับ ต่อไปนี้คงจะไม่มีเรื่องร้ายๆ แบบนี้เกิดขึ้นกับเราอีกแล้วใช่ไหมครับ ผมภาวนาขอให้มันเป็นอย่างนั้น เพราะผมไม่อยากเสียคนที่ผมรักมากคนนี้ไปครับ
จุ๊บบบบ...."อือออ.... "
"หึหึ... ไม่กวนแล้วครับ นอนซะนะ..."
TBC.
ยิ้ม ^_^ น้องมินดูแลไอ้ป๋าคนจะเหนื่อยแย่เบย หุหุ
จากที่มีคนขู่เราว่าถ้าไอ้ป๋าตาย ก.ไก่+สระอู จะเลิกอ่าน เราเลยต้องรีบวิ่งไปตบหน้าไอ้ป๋าแรงๆ ให้ตื่น
เพราะคนขู่เขาบอกมาว่า... นิยายวายนะจ๊ะไม่ใช่นิยายฝรั่งเศษ กร๊ากกก... ผมนี่ลั่นเลย
ปล. เดี๋ยวเราจะไปหัดเขียนนิยายแบบฝรั่งเศษนะ รอหน่อย หุหุ
ตอนต่อไปขอลงคู่เฮียปูจนจบนะคะ เพราะป๋าก็จะแล้วในตอนหน้า
กอดคนอ่านที่ให้กำลังใจกันมาตลอดทุกตอน
แล้วพบกันใหม่ค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
