หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค อารยะ-อิท By aoikyosuke

[white coat]

มารอ

 เดี่ยวต้องมีตอนหวานๆ แถมการรอคอยด้วย 

 น้องแยม มีพ่อ 2 คน

 พ่อ ยะ กับ พ่อ อิท 

[Dangerous_patz]

มารอ ตอน 15



ด้วย สายตาละห้อย




 

[nanalonely]

นอกรอบ.....อารยะ-อิท ....คำสัญญา




“ปากแตกอีกแล้วสิมึง......ใครถามก็บอกเขาไปเลยว่ามึงไปมีเรื่องกับพวกโรงเรียนอื่นเด่ะ เจ๋งออก”

เสียงหัวเราะของอิทธิพลทำให้อารยะค่อยยิ้มออกมาได้บ้าง

“พ่อมึงขยันซ้อมลูกเนอะ....สงสัยเขาเห็นมึงเป็นลูกฟุตบอล”

เสียงทุ้ม ๆ ของเพื่อนที่นั่งอยู่เคียงข้าง และตบที่ไหล่เบา ๆ ทำให้หัวใจที่เหือดแห้ง ค่อยชุ่มชื้นขึ้นมาบ้าง

“ขอบใจเว้ย ไอ้อิท....กูมีมึงนี่แหละเป็นเพื่อนตาย......ไม่มีมึงก็ไม่มีกูเหมือนกัน ขอบใจจริง ๆ เว้ยเพื่อน”

ใบหน้าที่เคร่งขรึมอยู่เสมอ ค่อยหันมามองเพื่อนและยกมือขึ้นตบที่ไหล่ของเพื่อนกลับไปบ้าง

“ไอ้อิท........มึงเป็นเพื่อนกูนะ....เพื่อนตายเลย กูให้มึงเป็นเพื่อนตาย กูดีใจจริง ๆ ที่เกิดมาเป็นเพื่อนมึง”

ใบหน้าที่ค่อยมีรอยยิ้มเจือจาง ทำให้อิทธิพลหัวเราะชอบใจ

“เหี้ยยะ .... กูซึ้งนะเนี่ย น้ำตากูจะไหลว่ะ.....” ทั้งที่แกล้งพูด แต่อิทธิพลกลับเทน้ำในขวดน้ำดื่ม เอามาป้ายที่ดวงตา และทำหน้าเหมือนกับว่าซาบซึ้งใจ จนอารยะหัวเราะออกมาได้

“แล้วน้องมึง........เอาไง.....” คำถามถูกเอ่ยถาม อารยะนิ่งเงียบลง และกลับมีใบหน้าเคร่งขรึมเหมือนเดิม

“กูเจอยาคุม...ดายอมรับแล้วว่ากินจริง ๆ กูจะทำยังไงดีวะ..ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าดามีแฟน....แล้วกูไม่ดูแลดาให้ดี ๆ
พ่อต้องเอากูตายแน่เลย.......กูจะทำยังไงดีวะ....แต่ดาร้องไห้บอกว่าอย่าบอกพ่อกับแม่....แล้วก็เห็นว่าไอ้ห่านั่นมันมาขอเลิกไปแล้ว ตอนที่กูไปบอกให้มันเลิกกับดา.....แต่ทำไมดายังกินยาคุมอยู่อีก....กูจะทำยังไงดีวะอิท........ทำไมน้องกูถึงเป็นแบบนี้.......”

ฝ่ามือที่กุมเข้าที่ศรีษะ พร้อมกับที่ต้องบีบนวดขมับไปมา ทำให้อิทธิพลต้องลูบหลังปลอบใจเพื่อน

“เดี๋ยวดาก็เลิกได้.... เชื่อกู.... มันต้องมีทางแก้ล่ะวะ”

คำปลอบใจยิ่งทำให้อารยะเครียดหนักขึ้นกว่าเก่า

“เลิกได้แน่เหรอวะอิท.....ถ้าเลิกได้จริงก็ดี...ถ้าพ่อรู้ขึ้นมา...จะทำยังไงวะ”
น้ำเสียงที่สั่นเครือของเพื่อนทำให้อิทธิพล เครียดตามไปด้วย

อะไรกันนักหนาวะบ้านนี้ ชอบบีบให้ลูกเครียด ไม่รู้อะไรกันนักกันหนา เห็นแล้วอยากจะบ้าตาย

“เอาน่ะ เชื่อกูเหอะ เลิกได้ก็คือเลิกได้....มันคงไม่ได้รักอะไรดานักหรอก...เดี๋ยวกูจะช่วยดูให้....”

อารยะเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน แล้วค่อยพยักหน้ารับ

เรื่องที่บ้าน เรื่องส่วนตัว เรื่องครอบครัว ปรึกษาไอ้อิทแล้วมีแต่ความสบายใจ ดีแล้วที่เป็นเพื่อนกับมัน ดีแล้วที่ได้เป็นเพื่อนกัน ไอ้อิทมันเป็นเพื่อนแท้จริง ๆ

“กูเชื่อมึงอิท...กูเชื่อมึง...แล้วกูก็เชื่อว่าคนอย่างมึงจะเป็นเพื่อนกับกูไปตลอด แล้วมึงก็ไม่มีวันหักหลังกูหรอก.....”

กำปั้นที่กระแทกเข้าหากัน ทำให้อิทธิพลหัวเราะออกมา ก่อนจะเอ่ยบอกอย่างมั่นใจ

“เออ........กูไม่มีวันหักหลังมึงหรอกไอ้ยะ....กูสัญญา”



Fin….



เง้อออ มีใครลงเพลงจาก imeem เป็นบ้างคะ ช่วยสอนแนนลงทีได้ไหมคะ 

ใกล้ถึงตอนที่ต้องมีเพลงประกอบแย้วว แต่แนนทำม่ะเป็น


ปอลอที่1 ไม่เกินตี1 จะมาลงตอนที่ 15 ให้นะคะ

ปอลอที่2 +1 คืนให้กับคนที่บวกให้แนนนะคะ

[akaipee]

ได้จิ้มแนนด้วย

ตอนที่ 15 ถ้าไม่ง่วงจะรอนะค่ะ 

[Dangerous_patz]

แง่ะ




ถึงว่า ไม พ่อยะ ถึงแค้น พ่ออิท



รอ ตอน 15 




นานเท่าไหร่ ก็รอ



แต่ถ้านาน เกิด จากระโดด กัด หู เยยย


หึหึ

[tatum1234]

 :z3:ตีหนึ่งเลยหรือคร๊าฟฟฟฟพรุ่งนี้มีงานเช้าอ่า


 :เฮ้อ:เอาวะสายเป็นสายรอคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[nanalonely]

ตอน   ลังเล



แสงแดดที่ลอดเข้ามาที่บานหน้าต่าง ปลุกให้อารยะรู้สึกตัวตื่นขึ้น แสงแดดยามเช้าที่ทำให้ต้องขยี้ตา

ฝนตกแล้วตอนเช้าแดดออกแบบนี้ก็ดีนะ สดชื่นดี

ใบหน้านิ่งเฉย ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ก่อนจะกลับไปเครียดขรึมเหมือนเดิมอารยะ เหม่อมองเพดานห้อง นิ่งนานอยู่อย่างนั้น ก่อนจะผุดลุกขึ้นนั่ง และหันไปมองร่างที่ยังคงหลับใหลอยู่เคียงข้าง

ไอ้อิท.....................

อารยะจ้องมองร่างที่ยังคงหลับใหล ลมหายใจสม่ำเสมอ ไม่มีทีท่าจะตื่นขึ้นเลยสักนิด

ดวงตาคมจ้องมองร่างนั้นนิ่งงันอยู่อย่างนั้น ปล่อยความคิดให้ไหลเรื่อยไปอย่างช้า ๆ
หน้าของไอ้อิท.......จมูก...ปาก..แก้ม คิ้วคาง
แขน ..........ขา ฝ่ามือ
ไอ้อิทเหรอ............ทุกอย่างที่ประกอบกันขึ้นมา คือไอ้อิทใช่มั้ย ไอ้อิทที่คอยอยู่ข้าง ๆ เวลาที่มีความทุกข์


ถ้าไม่มีไอ้อิท ถ้าไม่มีมัน ถ้าไม่รู้จักกับมันตั้งแต่แรก คงไม่ต้องเสียใจขนาดนี้
คงไม่ต้องทุกข์ใจขนาดนี้

ดวงตาจ้องนิ่ง อยู่ที่ร่างนั้น

เร็วกว่าความคิด

ฝ่ามือที่กำแน่น ค่อยคลายออก และก้าวขึ้นคร่อมทับร่างที่ยังหลับใหล
ก่อนจะค่อยกดมือทั้งสองข้างลงที่ลำคอ ของอิทธิพล

แค่ออกแรงตอนนี้ เวลานี้ ทุกอย่างมันจะจบลง จะไม่มีไอ้อิท จะลืมไอ้อิทให้ได้ ความเกลียดก็คงหายไป
ทุกสิ่งทุกอย่างมันจะได้จบไปซะที ไม่ต้องมีอะไรยืดเยื้อกันต่อไป แค่กดมือลงไป
กดลงไปอย่างช้า ๆ ทุกอย่างมันก็จะได้หยุดลงเพียงแค่นี้

ใช่แล้ว นี่ไงล่ะ ทางออก ทางออกที่ค้นหามานาน ให้ทุกอย่างมันจบสิ้นกันไป

ให้มันจบ ให้มันจบสิ้นกันไปซะ

...........................มึงร้องไห้ทำไมไอ้ยะ..............อย่าหนีสิเว้ย.........ไอ้โง่ยะ............มึงจะโง่ไปถึงไหน
ไอ้เหี้ยเอ้ย มึงมันโง่ แถมยังงี่เง่า ……

อ้อมแขนอุ่น ๆ ของอิทธิพล ดึงร่างของอารยะเข้าไปกอดแน่น ทั้งที่ปากยังพร่ำแต่คำด่า

“ร้องไห้ไปเลย มึงจะฝืนทำไม.....อายหรือไง.....กูเพื่อนมึงนะ..มันจะเป็นเหี้ยอะไรวะ ไอ้น้องอารยะ เอาเลย
พี่ให้ยืมไหล่ ......... ร้องให้พอ ให้แม่งหายไปเลย อย่าให้ใครเห็นน้ำตามึงรู้มั้ย....... กูเข้าใจเว้ย.... ร้องให้มันพอไปเลย ร้องก็ร้องครั้งเดียว ให้มันจบ ๆ ไปซะ ”

ฝ่ามือที่ตบเบา ๆ ที่ศรีษะ แสนอ่อนโยน อ่อนโยนจนจดจำได้ถึงทุกวันนี้ คนที่คอยอยู่ข้าง ๆ คนที่คอยปลอบโยนอยู่เสมอ เมื่อต้องเจอกับเรื่องราวที่ทำให้ปวดร้าวหัวใจ จนแทบจะทนไม่ไหว

ภาพคืนวันเก่า ๆ ที่เคยมีร่วมกัน ไหลเวียนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในสมอง

ความอบอุ่น ที่เคยได้รับ ความอ่อนโยนที่คนเลว ๆ อย่างไอ้อิท มีให้.....

กูเกลียดมึง...............กูเกลียดมึงเหลือเกินไอ้อิท.....มึงเลว มึงหักหลังกู.....
มึงทำอย่างนี้กับกูได้ยังไง มึงเป็นเพื่อนตายของกูนะ.....ทำไมมึงถึงใจร้ายกับกูได้ถึงขนาดนี้....ทำไมต้องเป็นมึงด้วย

กูเกลียดมึง........ถ้าไม่มีมึงกูก็คงไม่ต้องทุกข์ใจแบบนี้….กูคงไม่ต้องเสียใจขนาดนี้ เพราะมึงไอ้อิท
เพราะมึง...........................

หัวใจที่เจ็บแปลบ ปวดร้าวเกินจะทน หยดน้ำคลอปริ่มอยู่ที่หน่วยตา ก่อนจะค่อยหลั่งรินลงอย่างช้า ๆ

“กูเกลียดมึง.........ไอ้อิท....คนอย่างมึงมันไม่สมควรที่จะมีชีวิตอยู่หรอกนะ....”

ฝ่ามือที่กดอยู่ที่ลำคอของอิทธิพล ค่อยผละจาก ก่อนจะลากไล้ปลายนิ้ว จากหน้าผาก ผ่านลงที่ดวงตาที่ยังปิดสนิท...และระเรื่อยลงมาที่ข้างแก้ม

ไอ้อิท...........หน้าของไอ้อิท........หน้าตาของคนที่เกลียดแสนเกลียด......

ใบหน้าที่มักขมวดคิ้วมุ่น เหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา ค่อยก้มลงประทับริมฝีปากเข้าที่หน้าผากมนนิ่งนาน

ก่อนจะผละออกอย่างช้า ๆ

สายตายังคงจับจ้องใบหน้าของอดีตเพื่อน ที่ยังนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น

คนที่นอนหลับตา....ค่อยปรือตาขึ้น เมื่อรับรู้ถึงสัมผัส อ่อนโยนแผ่วเบา

ภาพที่ได้เห็นภาพแรกของเช้าวันใหม่ คือใบหน้าของอารยะ ที่ยังคงมีหยดน้ำคลออยู่ที่หน่วยตา

ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันอยู่อย่างนั้นเป็นนาน

อารยะค่อยก้มหน้าลง และนิ่งเงียบ

ไม่มีคำทักทาย ไม่มีคำพูดใด ๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากของทั้งคู่
มีแต่ความเงียบงัน ต่างฝ่ายต่างครุ่นคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา คิดถึงเรื่องอดีตเก่า ๆ ที่ย้อนเวลากลับไปเอาคืนมาไม่ได้

อารยะค่อยลุกขึ้นยืน และก้าวขาลงจากเตียง

และเดินเข้าห้องน้ำไปเหมือนทุกวัน

ร่างที่นอนอยู่บนเตียง ค่อยเอียงหน้าหันไปมองร่างที่ก้าวลับเข้าไปหลังบานประตูห้องน้ำ ก่อนจะถอนใจยาวเหยียดและครุ่นคิดบางสิ่งบางอย่างที่ยังคงคลุมเคลือ และไม่เคยเข้าใจ ว่าจะต้องทำอะไรต่อไปบ้าง

“ทำไมมึงไม่หักคอกูซะ....มึงลังเลอะไรอยู่กันแน่.....มึง..ยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่มั้ย....วันนี้กูยังเป็นเพื่อนมึงอยู่หรือเปล่า.....คนอย่างกู....ยัง.....เป็น...เพื่อนมึงได้อีกเหรอ”



TBC….





มาตามคำสัญญา เนี่ยลงให้ก่อนเวลาด้วย

เข้าใจหัวอกคำทำงานแล้วติดนิยายอ่ะ เป็นเหมือนกันอ่ะ 

เมื่อวานหลังจากโพสนิยายให้เสร็จ ชิ่งไปอ่านมาฮาเดลที่อ่านค้างไว้เหมือนกัน อ่านจนจบเลย

 :a5:จ๊ากกก ดูเวลาอีกที่เกือบตีสี่แย้วว  กรำ แล้วพรุ่งนี้ตรูจะตื่นไปทำงานได้ไหมเนี่ย

งานนี้เมคอัพช่วยได้คะ คืนสภาพจากผีดิบ+แพนด้าให้กลับมาเป็นผู้เป็นคน

วันนี้เลยซ่าส์ไม่ออกเลย คงต้องนอนเร็วๆ คืนนี้ฝันดีนะคะ

[Dangerous_patz]

กระโดด กอด พี่แนน



ด้วยความดีจาย อย่างล้น หลาม



55+



จุ๊ฟๆๆ




เห้อ


ตอนนี้้้ๆๆๆ



เศร้า อีกแล้ว 

 

[Dangerous_patz]

ฝันดีค้าบ พี่แนน


หึหึ


ปล.



ไปนอนมั้ง 55+

[white coat]

จะ คอย เจ๊ แนน ต่อไป

คาดว่าฉาก หวานๆ ของพ่อ อิท กับ พ่อ ยะ จะ ตามมาในไม่ ช้า 

 คุณแนน หลับฝันดีนะครับ
 

[aaron670826]

นั่งทำงานไปหลับไปอีกแล้ว อะดิ เที่ยงคืนครึงแหละ อือือๆๆๆๆๆ

ยะ ทำมัยไม่หักคอมันเลยละ  

อือๆๆๆ ชื่อยะหรอเพิ่งคิดได้เคยมีน้องคนหนึ่งชื่อยะเหมือนกัน ได้เจอกันแล้ว............ก็ต่างคนต่างไป คิดถึงจัง

ไอ้อิทนี้ก็ นะ ขาไม่ได้โดนมันถีขไข่แม่งให้แต่งเลยดิ

มัวรีรออะไรอยู่ คนอ่านเครียสแทนนะ จะทำอาไรก็รีบทำแกรงใคคนอ่านมั่ง อารัยเอากันทุกวัน อิจฉานะ

อิอิ

ป.ล. พอดีว่าเขาชอบโหดๆๆอะครับ ไม่ว่ากันนะ

[YO DEA]

 


ร้องไห้อีกและ

[Bg LoVe NT]

น้องแนนมาต่อแล้วววว

เมื่อไหร่ล่ะเนี่ย

เมื่อไหร่จะเข้าใจกัน

สงสารทั้งคู่อ่ะ

[both^^]

มาตามอ่านเสียหลายตอน

เง้ออออออ เครียดๆๆ

สงสารพ่ออิท  คงคิดถึงลูกแยมแย่แล้ว

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

[||WiTHOuT_YoU||]

 
ความในใจที่ไม่กล้าพูดออกไป เหนื่อยใจแทนจริงๆ
 

[Mp_qM]

 

[kit]

ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[benxine]

จะ คอย เจ๊ แนน ต่อไป

คาดว่าฉาก หวานๆ ของพ่อ อิท กับ พ่อ ยะ จะ ตามมาในไม่ ช้า 

 คุณแนน หลับฝันดีนะครับ
 

^
^
^
^
^
^

รออีกแปป น้า


555+


แอบสปอย


^^

[akaipee]

  :m15:ยังเศร้าต่อไป

[Kipper]

  เข้ามาอ่านครับแนน   ตอนสาย ๆ คร๊าบบบบ

     แล้วก็ +1 ให้ตามธรรมเนียมเนอะ  เป็นกะลังจายยยย

   แล้วมีใครแนะนำวิธีลงเพลงให้แนนหรือยังเนี่ยยย

    แนนเข้าไปที่กระทู้  "เสร็จกูแน่ไอ้หน้าหล่อ" สิครับ
ถามเจ้าของกระทู้  คุณพากย์นะ  เขาคงแนะนำได้นะ
เพราะเขาเอาเพลงมาลงประกอบนิยายด้วยหล่ะ
อยากฟังจัง...แนนจะเอาเพลงอะไรมาให้ฟังน๊า....
  จ้า

[FOAM]

จะรักกันยังไง

[three]

เศร้าสุดๆ

[Junrai_Hyper™]

เครียด

เครียด

เครียด

 

[[€]ŝĊörŦ]

เครียดด้วยคน

    

[patee]

รออ่านต่ออยู่นะคะ

สงสารพ่ออิท

[Black Angel]

 

[nai_nai]

 

 

 

 

 

[โพ่มือคลี่]

จะ คอย เจ๊ แนน ต่อไป

คาดว่าฉาก หวานๆ ของพ่อ อิท กับ พ่อ ยะ จะ ตามมาในไม่ ช้า 

 คุณแนน หลับฝันดีนะครับ
 

[tatum1234]

 :z2:มานั่งรอตอนที่สิบหก คร๊าฟฟคุณแนน




  :laugh:เมื่อคืนรีบอ่านจนลืมเม้นแถมตอนเช้าไปทำงานสายเหอๆโดนเจ้านายแซว




 :เฮ้อ:ยังที่คุณแนนเมคอัฟปกปิดร่องรอยของการติดนิยายได้แต่ผมอะดิแย่ไม่สามารถเพราะไม่เคยเมคอัฟอะ

[mantdash]

ตั้งแต่ติดตามซีรี่นี้มา ผมว่าเรื่องนี้สะเทือนอารมณ์มากที่สุดเลยนะครับ

ขอบคุณครับแนน