ตัวร้าย
27
“ไง ห่างกันเกินสามเมตรไม่ขาดใจตายหรือมึง”
ทายซิเสียงใคร คำพูดคำจาแบบนี้คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้คุณเท่าฟ้าผู้มีความกวนตีนสูงพุ่งทะลุชั้นบรรยากาศ ผมกลอกตาถอนหายใจทิ้งตัวนั่งลงข้างสกาย เมื่อเห็นว่าผมไม่โต้ตอบมันก็ยิ้มชอบใจเหมือนผู้ชนะ
สกายแกว่งเท้าเล่นให้น้ำกระจายเท้าคางกับแขนที่วางพาดราวกั้นไม้ไผ่ที่พี่ชายผมทำใว้ให้ ตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่ที่ลำธารเล็ก ๆ ไม่ไกลจากบ้านของผมเท่าไหร่ ระหว่างรอยายและสาว ๆ ทำอาหารเย็น พวกผู้ชายก็ฟรีสไตล์บีสท์นอนดูการ์ตูนกับเชน ผมเห็นสกายหายออกมานานแล้วจึงออกมาดูมันหน่อย กลัวจะคิดสั้นฆ่าตัวตายแต่ถ้ามันจะโดดน้ำคงไม่ตายหรอกเพราะลำธารบ้านผมลึกสุดก็ระดับสะโพก
ก็ว่าไปเรื่อย...จริง ๆ ผมเป็นห่วงเขาน่ะ สกายดูไม่ค่อยร่าเริงเท่าไหร่หลังจากกลับมา ผมว่าคนที่ได้รับผลกระทบจากการเจอมีนพอ ๆ กับบีสท์ก็คงเป็นเขานี่แหละดีไม่ดีอาการอาจจะหนักกว่าบีสท์ด้วยซ้ำเพราะเขาอยู่กับไทน์จนนาทีสุดท้าย
“รู้เรื่องไทน์แล้วใช่ไหม”
น้ำเสียงเรียบเรื่อยของสกายเอ่ยถามโดยไม่หันมามองผม
“อืม บีสท์เล่าให้ฟังหมดแล้วน่ะ มึงโอเคหรือยัง”
หนุ่มรอยสักส่ายหน้าถอนหายใจก้มหน้ามองเท้าตัวเองที่จมอยู่ในน้ำ
“กูอยู่กับไทน์ในตอนนั้น เห็นทุกอย่างทุกภาพเหตุการณ์ กูเกลียดผู้หญิงคนนั้น เกลียดจนอยากจะฆ่าให้ตายตามเพื่อนกูไปด้วยซ้ำ แต่ก็อย่างที่แพรวพูด กูไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนั้น...”
“...”
“กูอยากให้เธอทรมานอย่างที่พวกเราเป็น ถึงพวกเราจะทำทุกอย่างที่ทำได้แล้ว พรากทุกอย่างไปจากเธอทั้งอนาคต ฐานะ เงินทอง ความรัก แต่กูก็ไม่เคยรู้สึกว่ามันสาสม”
“มึงเป็นอนาคตหมอนะสกาย คีพลุคหน่อย”
ผมพูดเล่นกับเขาไม่อยากให้บรรยากาศมันเครียดจนเกินไป สกายหัวเราะเบา ๆ แล้วเตะน้ำใส่ผม
“ไอ้นี่!”
ผมถลึงตาใส่มัน กางเกงกูเปียกเป็นดวงเหมือนคนฉี่รดกางเกงเลยเนี่ย
“เพราะไทน์นี่แหละกูถึงเลือกเรียนหมอ แต่กูก็ไม่มั่นใจหรอกนะว่าถ้าคนไข้กูเป็นเพื่อนตัวเองกูจะมีสติหรือเปล่า”
“เอ๊า ไอ้นี่!”
ผมหลุดหัวเราะ อะไรของสกายมันเนี่ย
“เสี้ยววินาทีความเป็นความตายน่ะพลาดครั้งเดียวไม่มีทางกลับมาแก้ไขเลยนะมึง”
ผมเงียบ ก็จริงอย่างที่สกายว่าเพราะถ้าเป็นผมต้องช่วยชีวิตคนสำคัญของเราที่นอนจมกองเลือดอยู่ตรงหน้าผมก็คงทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน สกายพ่นลมหายใจออกช้า ๆ
“เพราะฉะนั้นกูจะต้องเก่งกว่านี้ เพื่อที่จะดูแลพวกมันแต่ถ้าเลือกได้กูก็ไม่ได้อยากให้ใครเป็นอะไรหรอกนะ”
ผมพยักหน้าเข้าใจ
“ความคิดมึงขัดกับหน้าตามากเลยรู้ป่าว”
สกายมองผมด้วยหางตา ผมอมยิ้มยักไหล่แล้วพูดต่อ
“อย่ามามองกูแบบนั้น กูเห็นมึงครั้งแรกนึกว่ามึงเรียนเทคนิคเถอะสกาย คนบ้าอะไรสักเยอะขนาดนั้น”
“ก็กูชอบ”
“เออ แต่ลุคหมอเขาต้องดูสะอาดสะอ้านไม่ใช่หรือไง”
“เขามีเขียนในคู่มือการเป็นหมอหรือไงว่าเป็นหมอห้ามชอบสัก”
ผมนิ่งไป เออว่ะ ก็จริงของมัน
“เออว่ะ”
“ไอ้เอ๋อเอ๊ย”
“มึงสิเอ๋อ”
ผมด่ามันกลับพร้อมกับเตะน้ำไปทางมัน สกายหน้าเหวอแล้วชี้หน้าผม
“จะเปิดศึกกับกูใช่ไหม ได้! มึงเจอกูซัน”
พูดจบมันก็ลุกขึ้น ผมมองตามมันที่เดินมาด้านหลังผมด้วยความสงสัย แต่ก็สงสัยได้ไม่นาน เมื่อ...
ตู้ม!!!!
“แค่ก ๆ สกาย ไอ้สัด!!!”
สกายแรงช้างอุ้มผมแล้วเหวี่ยงผมลงน้ำ ผมตะโกนด่ามันน้ำหูน้ำตาไหลเพราะสำลักน้ำ มันหัวเราะสะใจอยู่ริมตลิ่ง
ปั่ก!
ตู้ม!!
“ไอ้เชี่ยบีสท์!!!!!!”
สกายโผล่ขึ้นจากน้ำชี้หน้าด่าเพื่อนตัวเองที่เป็นคนถีบมันตกน้ำตามผมมา บีสท์ยักคิ้วเป็นต่อ
“มึงทำแฟนกูก่อนนะ”
“ไอ้เชี่ยกูเพื่อนมึงนะ”
“ก็เพื่อนไง เห็นมึงขี้ร้อนเลยอยากให้เล่นน้ำเป็นเพื่อนซัน”
“สีข้างถลอกแล้วไอ้สัด แม่ง! กูต้องการกำลังสนับสนุน!!!”
สกายตะโกนเสียงดัง บีสท์ยืนเท้าเอวหัวเราะเพื่อนที่ตีน้ำโวยวายไม่พอมันยังวักน้ำใส่ผมเพราะมันทำอะไรเพื่อนมันไม่ได้ แล้วผมยอมที่ไหนก็ทำคืนสิ
“ไหนใครเรียกกองกำลังสนับสนุนค้าบบบ พี่เชนมาแว๊วววว เพื่อนเปาเพื่อนยูเพื่อนมาร์คจัดการไอ้อสูรเร็ว!!”
“รับทราบ!!!!!”
“เฮ้ย!!!!!!”
ตู้ม!!!!
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ”
“ทำดีมากทหารกล้าทั้งหลาย”
สกายหยุดสาดน้ำใส่ผมแล้วหันไปหัวเราะสะใจเพราะพวกเพื่อน ๆ ล็อคขาล็อคแขนบีสท์แล้วโยนเขาลงน้ำ ตามมาด้วยมาร์คถูกเปาถีบตกน้ำ ยูเองก็ถูกเชนผลักตกน้ำตามมาติด ๆ จนถึงมวยคู่เอก เปากำลังจะถีบเชนแต่คนขี้เล่นยกมือห้ามไว้ก่อน
“หยุด!!! กูโดดลงไปเอง!”
ว่าแล้วเขาก็ถอดเสื้อแล้วกระโดดลงน้ำตามพวกเรามา เปายกกล้องถ่ายรูปพวกเราที่อยู่ในน้ำและทำท่าทางประหลาดอยู่หลายรูปสักครู่ก็ถอดเสื้อกระโดดตีลังกาตามลงมา
“สนุกว่ะ”
มาร์คหัวเราะชอบใจดำผุดดำว่ายแกล้งคนโน้นคนนี้ไปมา เชนขี่คอเปาให้อีกคนช่วยสปริงตัวให้ตัวเองตีลังกากลับหลัง ผมขี่หลังบีสท์แช่น้ำเล่นเฉย ๆ สกายหันไปเปิดสงครามสาดน้ำกับยู
“อารมณ์ดีขึ้นเยอะเลยนะ สกายน่ะ”
“อืม เห็นมันยิ้มได้เหมือนเคยกูก็สบายใจแล้ว”
บีสท์ยิ้มมองสกายที่หัวเราะเพราะยูสำลักน้ำที่ตัวเองสาดไป เมื่อยูแพ้มันก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่เชนและเปา แต่คุณเท่าฟ้าพลาดแล้วที่ไปท้าทายหัวหน้าและรองหัวหน้าแก๊งสี่กุมารเลยโดนเพื่อนทั้งสองรุม เจ้าตัวได้แต่ร้องโวยวายให้พวกที่เหลือไปช่วย มาร์ครีบไปช่วยเพื่อน...ผมหมายถึงมันไปช่วยเชนกับเปารุมสกายนะ ยูเองยังไปช่วยฝั่งสามคนเลยกลายเป็นสกายโดนรุมร้องโวยวายใหญ่แต่คนถูกรุมกลับมีสีหน้าและรอยยิ้มสดใส
“ไอ้พวกบ้าเล่นน้ำไม่ชวนเลยนะ!”
เสียงแหวดังขึ้นจากริมตลิ่ง พวกผมทั้งหมดหยุดการกระทำแล้วหันไปมองต้นเสียง แจมยืนเท้าเอวทำหน้าถมึงทึงส่งมาให้ข้าง ๆ เธอก็อยู่กันครบเลยแก๊งสาว ๆ
“มันสุดวิสัย”
สกายบอกแล้วเดินฝ่าน้ำไปเกาะริมฝั่งเงยหน้ามองแจม
“สุดวิสัยยังไงฮะ!”
แจมก้มหน้าถาม ผมไม่รู้ว่าสกายทำหน้าอย่างไรแต่ภาพที่เห็นต่อมาก็คือ
“อย่างนี้ไง”
“กรี๊ด!”
สกายดันตัวขึ้นจากน้ำดึงแขนแจมตกน้ำลงมา พวกผู้ชายหัวเราะเสียงดังด้วยความสะใจไม่เว้นแต่พวกผู้หญิงที่อยู่ริมฝั่งเองก็หัวเราะแจมเช่นกัน หญิงสาวสวยหวานใจคุณชายยูโผล่ขึ้นมาจากน้ำแล้วกระโดดขี่หลังสกายกดหัวมันให้จมน้ำ สกายร้องโอดโอยไม่ใช่เพราะโดนกดน้ำแต่มันโดนแจมกระชากหัวต่างหาก ยูหัวเราะสมน้ำหน้าเพื่อนได้ไม่เท่าไหร่ก็เข้าไปจับแยกแฟนตัวเองออกมาท่ามกลางเสียงโห่แซวของเพื่อนในกลุ่มเพราะชายยูเขากอดเอวแฟนเขาจากด้านหลัง ให้อารมณ์พระเอกนางเอกซีรีย์เกาหลีมาก
“โอ๊ยอิจฉา”
“ฮิ้วววววววว”
“ว่ะ ๆ ๆ ๆ แจมเขินโว้ย”
มาร์คชี้หน้าเพื่อนสาวแล้วกวักมือเรียกให้เพื่อน ๆ ดู เป็นอย่างที่มาร์คว่าจริง ๆ แจมเขินหน้าแดงเลย ยูหัวเราะยิ้มเอ็นดูแฟนตัวเองแล้วขยี้หัวเธอเบา ๆ สาว ๆ ที่เหลือกระโดดน้ำตามลงมา คราวนี้สงครามที่แท้จริงก็เริ่มขึ้น ทุกคนสาดน้ำเล่นกันเสียงดัง แล้วเราก็แข่งขี่ม้าส่งเมืองในน้ำกันโดยระยะทางคืออีกฝั่งไปยังอีกฝั่ง ลำธารยาวประมาณห้าเมตรและน้ำไม่ลึก กระแสน้ำไหลเอื่อยไม่อันตราย
แบ่งคู่กันเรียบร้อย ผมอาสาเป็นกรรมการให้พวกเขาเพราะว่าถ้าผมเล่นบีสท์ต้องคู่กับผมแล้วคิดดูสิน้ำหนักผู้ชายหนักกว่าผู้หญิงตั้งกี่โลแถมยังเดินฝ่าน้ำอีก ไม่เอาด้วยหรอก ผมกลัวแฟนผมแพ้เลยให้อสูรของผมคู่กับแพรว ยูกับแจม เชนกับเจน เปาแตงกวา สกายเมเปิ้ล และคู่สุดท้าย คู่สเมิร์ฟมาร์คนาฟที่เห็นแววแพ้มาแต่ไกลเพราะถ้าเทียบขนาดตัวและพละกำลังแล้ว มาร์คสู้ไอ้พวกที่เหลือไม่ได้สักนิด
“พร้อมนะ ๆ”
“เดี๋ยว ๆ ๆ”
มาร์คยกมือ ผมหันไปเลิกคิ้วถามเขา
“ถ้าชนะแล้วได้อะไรอ่ะ”
“แหมไอ้มาร์คกล้าถามถึงคนชนะ มึงแบกนาฟให้ได้ครึ่งนึงก็ถือว่าบุญแล้วเว้ย”
สกายจิกกัดเพื่อนตัวผอม มาร์คเบ้ปากเชิดหน้าใส่
“อย่ามาดูถวกกูไอ้ไพร่”
“เดี๋ยวถีบ”
“อย่าเพิ่งกัดกัน ที่มาร์คมันพูดก็ถูกชนะแล้วได้อะไรวะ”
เมเปิ้ลเองก็ถามขึ้นมาเช่นกัน ทุกคนทำหน้าครุ่นคิดถึงของรางวัลจนกระทั่งเปาดีดนิ้วขึ้นมา ทุกคนหันไปมองหนุ่มแว่นที่ตอนนี้แว่นเขาเริ่มขึ้นฝ้าแล้ว
“เอางี้ป่ะ คนชนะสามารถขอสิ่งของได้หนึ่งอย่างจากเพื่อน”
“แค่สิ่งของหรือมึง”
นาฟถาม เปาพยักหน้า
“ใช่แค่สิ่งของแล้วต้องเป็นสิ่งของที่เป็นไปได้ด้วย แต่จะหายากหาง่ายก็แล้วแต่บุญแต่กรรม ใครโดนขอก็ซวยไป”
ทุกคนต่างเหล่ตามองกันแล้วกระหยิ่มยิ้มย่องมีเลศนัยกันสุด ๆ ผมว่าพวกนี้ต้องขออะไรแปลก ๆ กันแน่นอน ผมเห็นพวกเขาแล้วกลัวใจ
“โอเคตามนั้นนะ ซันเอาเลย ๆ”
เชนร้องบอกผม ผมพยักหน้าบอกให้ทุกคนเตรียมเข้าที่ อยากจะขำหน้าตาแต่ละคน จริงจังกว่านี้มีอีกไหม กำลังจะอ้าปากเริ่ม ไอ้แมวมาร์คเจ้าเดิมก็ยกมือขึ้นอีกแล้ว
“อะไรของมึงอีกฮะไอ้หมาก!”
เมเปิ้ลว่าแล้วเอื้อมมือไปตบหัวเพื่อน มาร์คลูบหัวป้อย ๆ ยิ้มแฉ่ง
“กูว่าโออาจับคู่แข่งกันเป็นรอบ ๆ ดีป่ะตื่นเต้นดี”
“เออกูเอาด้วย”
เชนยกมือออกเสียงตามมาร์ค สรุปพวกเขาก็เอาตามที่มาร์คเสนอจับคู่แข่งกันแล้วเปาก็ชี้หน้าถามมาร์คว่ามีอะไรจะเสนออีกไหมเพราะถ้ามันยกมืออีกเขาจะถีบมัน คนไฮเปอร์สะบัดผมจนน้ำกระจายคราวนี้เลยโดนนาฟตบหัวเต็ม ๆ เพราะเธอขี่หลังมันอยู่และน้ำกระเด็นเต็มหน้า
การแข่งขันคู่แรกคือคู่ยูแจมและสกายเมเปิ้ล
“ระวังงงงงงงงง....ไป!!”
เมื่อสิ้นเสียงผมสองคู่ก็วิ่งในน้ำกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เมเปิ้ลจิกหัวสกายแล้วโยกเหมือนตัวเองขี่ม้า สกายร้องเสียงหลงแต่ก็ไม่ยอมหยุดฝีเท้า แต่สุดท้ายเขาก็แพ้ให้กับคู่ของยูแจม
“อ่อนว่ะอ่อนนน”
มาร์คเยาะเย้ยแลบลิ้นปลิ้นตาใส่สกายที่พิงตลิ่งหอบโกยอากาศเข้าปอดพลางนวดหัวตัวเองที่โดนเมเปิ้ลประชากเอากระชากเอาไปด้วย
“อย่าให้กูเห็นว่ามึงก็แพ้ไอ้หมาก”
“เดี๋ยวกูจะชนะให้มึงดู”
“ถรุ้ยยย กูจะคอยดูไอ้กุ้งแห้ง”
คู่ที่สองบีสท์แพรวและเปาแตงกวา ผลคือคู่ของเปาชนะไปอย่างเฉียดฉิว บีสท์หอบเหนื่อยเดินมาหาผม ผมยิ้มยื่นมือไปจับให้เขามายืนใกล้ ๆ และเริ่มการแข่งขันของคู่ต่อไป เชนเจนและมาร์คนาฟ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อมาร์คมันโคตรเร็ว แบกนาฟชนะคู่เชนขาดลอย คนเคยถูกดูถูกหันมองเหยียดสกายแล้วยิ้มเยาะ สกายได้แต่บ่นอุบอิบหันหน้าหนี
รอบตัดสินแข่งพร้อมกันสามคู่ ทุกคนจริงจังเหมือนจะไปแข่งทีมชาติ แล้วก็นะแต่ละคู่นอกจากคู่ยู ผมล่ะกลัวใจเหลือเกินว่าถ้าหนึ่งในสองคู่นั้นชนะแล้วจะขออะไรแผลง ๆ
“เอานะ เข้าที่ ระวัง....ไป!!!”
“สุดสาครฉันเลือกนาย!!!!!”
นาฟตะโกนเสียงดัง พวกผมหัวเราะไม่เว้นแม้กระทั่งสองคู่ที่แข่งขันอยู่ ถือว่าเป็นการตัดกำลังคู่ต่อสู้ได้ทางหนึ่ง และผลการแข่งขันก็คือ คู่ของสุดสาครชนะไป ทุกคนต่างมองกันตาค้างไม่คิดว่ามาร์คที่ผอมที่สุดดูไร้เรี่ยวแรงที่สุดจะเป็นคู่ที่ชนะไป มาร์คส่ายคอแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เพื่อนทุกคนด้วยความสะใจ
“ชิส์! จะเอาไร ขอมา!”
“กูขอบลูเลเบิ้ลหนึ่งลัง!!.....จากกกกกกกกกกก”
มาร์คลากเสียงยาวมองเพื่อนแต่ละคนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์และสุดท้ายหวยก็ไปตกที่....
“ยูกับแจม! เพราะหมั่นไส้! เห็นแล้วคู่ควร เค้าอิจฉา รวมตังกันแล้วซื้อมาให้ด้วย!”
พวกที่เหลือเฮด้วยความโล่งใจ ขวดนึงไม่ใช่ถูก ๆ แต่นี่ไอ้มาร์คขอเป็นลัง น้ำตาได้ตกในแน่ชายยูเอ๋ย ยูเกาหัวปลงตกแต่ก็ยอมรับ แจมกลอกตาเซ็งแต่ก็พยักหน้าตอบรับมาร์คเช่นกันมาถึงนาฟ หญิงสาวตัวเล็กมองตรงไปที่สกายแล้วหัวเราะหึหึ สกายกลืนน้ำลายดังเอื้อกหน้าตาซีดเผือด เธอยื่นมือไปหาสกายก่อนจะเอ่ยขอสิ่งที่ทำให้สกายแทบร้องไห้
“กูขอจากสกาย...หึหึหึ สกายเอ๋ย
เอามือถือมึงมาให้กูใช้หนึ่งวันตั้งแต่ขึ้นจากน้ำจนกลับถึงกรุงเทพ”
ตายแน่ ๆ สกาย ความลับมึงไม่เหลือแน่ ๆ ฮ่า ๆ ๆ
ความรักหน้าตาประมาณไหน
ความรักจะใจดีแบบเธอไหม
เก็บซ่อนความรักไม่ใกล้ไม่ไกล
หน้าอกข้างซ้ายตรงใจของเธอ
รักฉันเรียกว่าเธอ - กามิกาเซ่
tbc
talk. ดราม่ากันได้ไม่เกินสองตอนกลับมาบ้ากันอีกล๊าววววว น้องสกายลูกแม่มีอะไรคะทำไมหน้าซีดส่วนชายยูยังคงทำร้ายหัวใจเมียคนนี้อย่างต่อเนื่อง กระซิกกกกกกก เจอกันตอนหน้าจ้า
#นิยายตัวร้าย
หัวข้อ: :. t h u g ♡ ตัวร้าย -แจ้งข่าวหนังสือและE-book- update 11/11/2018 P.34 end (อ่าน 395054 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก