ตอนที่ 38
เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้นเป็นระยะ บอกให้เจ้าของตื่นมารับสักที
“ฮัล.......โหล” เสียงพูดแหบๆเปล่งออกมา
“พี่บั้มพ์ ไอซ์ถึงแล้วนะ จะมารับไหมเนี้ย”
“เฮ้ย จริงด้วย โทดทีๆๆๆ” ผมตาโตทันที เพราะไม่นึกว่าจะนอนเลยเถิดมาได้ขนาดนี้
“ไม่ต้องมาแล้ว เดี๋ยวไอซ์ไปเอง ถ้ารอให้พี่มานะ คงอีกชาติแน่ๆ”
“ครับผม โทดจริงๆ รีบมานะ คิดถึงจนทนไม่ไหวแล้ว”
“ทนอะไรไม่ไหว อยากขนาดนั้นเลย” ไอซ์คงหมายถึงว่าผมคงอยากเอาเร็วๆ
“โธ่ เห็นพี่เป็นคนแบบนั้นไปได้ รีบๆมานะครับ”
“ครับผม”
พอวางโทรศัพท์ ก็กระโดดโล้ดเต้น กับการรอคอยอันแสนนาน
จนลืมไปว่า เมื่อคืนทำอะไรกับใครไว้
พอนึกได้ ก็ถอนหายใจ ทีไบรท์เข้าใจผม แต่ก็อดสงสารไม่ได้เหมือนกัน
อย่างน้อยผมกับไบรท์ก็ได้สร้างมิตรภาพขึ้นมา แม้ไม่ได้รักกันในฐานะคนรัก แต่เป็นเพื่อนก็รักกันได้
เอาเป็นว่า ตอนนี้ต้องจัดการกับห้องที่เละเทะตุ้มเป๊ะดีกว่า จะให้รังรักของผมกับน้องไอซ์รกไม่ได้
เพราะคาดว่าคงได้ใช้ทำภารกิจหลายคืนแน่
************************************************************************************************
ผมเปิดประตู เมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งหน้าห้อง
ภาพหนุ่มน้อยหน้าใส ผมซอยยาวประมาณบ่า พร้อมกับรอยยิ้มที่ใครๆเห็นก็ต้องหลงรัก
“รอนานป่าว อุตส่าห์รีบมาเลยนะเนี้ย”
ผมไม่ตอบอะไรครับ ได้แต่ยิ้มจนจะฉีกไปถึงรูหูอยู่แล้ว
ไอซ์เดินมานั่งที่โซฟา พร้อมวางสัมภาระที่แบกมาลงข้างๆตัว
ผมรีบเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้ทันที
น้องไอซ์รับแก้วน้ำจากผมพร้อมดื่ม ผมยืนมองทุกอริยบทของน้องไอซ์
“จะไม่ทักทายเลยเหรอมัวแต่มองอยู่ได้” น้องไอซ์พูดหลังจากกินน้ำเสร็จ
“ก็อยากมองให้เต็มตาว่าไม่ใช่ความฝัน” ฝันถึงวันนี้มานาน ก็ต้องมองให้คุ้มกับที่รอคอยหน่อย
ไอซ์ลุกขึ้นมากอดผม แล้วก็เขย่งตัวขึ้นมาจุ๊บแก้มผม “แล้วคิดว่าเรื่องจริงหรือความฝันหล่ะครับ”
ผมแทบจะเป็นลมเลยครับ ไม่นึกว่าคนที่จู่โจมจะเป็นฝ่ายน้องไอซ์
“ยังไม่แน่ใจ ขออีกได้ป่าวครับ” ผมอ้อน พร้อมยื่นหน้ามาใกล้
ไอซ์สบตาผม พร้อมยิ้มให้อีกครั้ง แล้วจูบผม
รสชาติจากการจูบคราวนี้มันสัมผัสได้จนถึงหัวใจเลยครับ
“เอาไปแค่นี้ก่อน ขอนอนเอาแรงหน่อยนะ เดินทางมาเหนื่อยมากๆ” น้องไอซ์พูดกับผม แต่ยังคงกอดผมแน่น
“ได้ครับ เพราะได้ใช้แรงแน่ๆคืนนี้” ผมพูดออกมา ทำเอาน้องไอซ์หัวเราะ ก่อนจะจุ๊บแก้มผมอีกครั้ง
แล้วน้องไอซ์ก็ปล่อยตัวออกจากผม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
โอ้ยยยยย! กูทำไมโชคดีอย่างนี้ว่ะเนี้ย
************************************************************************************************
น้องไอซ์ในชุดนอนที่เป็นเสื้อยืดกับกางเกงเลย์ นอนหลับปุ๋ยไปข้างๆผม
การเดินทางคงทำให้หนุ่มน้อยคนนี้เพลียจนหมดแรงไป
ผมได้แต่นั่งมองน้องไอซ์หลับ คนอะไรมันจะน่ารักได้ตลอดเวลา ขนาดนอนยังน่ารักเลย
ผมนั่งมองอยู่อย่างนั้นแหล่ะ ใครจะหาว่าผมบ้าก็ตามใจ ผมก็ไม่รู้ทำไมถึงได้เป็นมากขนาดนี้
ตกลงกูรักหรือคลั่งน้องเขาว่ะเนี้ย
ผมว่าเอาเวลามานั่งมองน้องไอซ์สุดที่รักกำลังหลับ ออกไปหาซื้อของกินดีกว่า
ผมเลยเดินออกมาจากห้องปล่อยให้น้องไอซ์หลับไป
เมื่อมาถึงตลาด มองหาของกินหลายร้าน ไอ้นี้ก็อยากกิน ไอ้นู้นก็น่าทาน ไอ้นั้นก็ของชอบ เลยซื้อแม่งทุกอย่างเลย
พอกลับมาที่ห้อง เห็นสุดที่รักนั่งยิ้มแป้นทำท่าสะลึมสะลือ
“ได้กลิ่นของกินหล่ะซิเลยตื่น จมูกไหวจริงๆ” ผมพูดพร้อมเอามือไปยีหัวสุดที่รัก
“ซื้ออะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะ กินกี่คนเนี้ย” ไอซ์เดินตามผมมาที่ตรงที่วางจานข้าว พร้อมช่วยผมเทอาหารใส่จาน
“กินสองคนนั้นแหล่ะ ฉลองที่ไอซ์มาหาพี่ไง” พูดเสร็จก็หอมน้องไอซ์ไปอีกฟอด
พอจัดจาข้าวเรียบร้อยเสร็จก็นั่งลงเริ่มที่จะสวาปาม
ภาพข้างนอกหน้าต่างเริ่มเข้าสู่ตอนค่ำ ผมเองเริ่มอยากให้บรรยากาศมันโรแมนติก
โต๊ะทานข้าวที่ติดกับหน้าต่างห้อง ทีมองออกไปเป็นภาพทิวทัศน์ของกรุงเทพในยามค่ำคืน
ผมว่ามันก็โรแมนติกแล้วน่ะ แต่เหมือนยังขาดอะไรอยู่
ผมเดินเข้าไปค้นของในตู้
“พี่บั้มพ์หาอะไรอ่ะ” น้องเค้าคงสงสัยที่จู่ๆผมเดินมาหาของที่ตู้
“ก็หาเทียนไง ว่าจะมาจุด จะได้โรแมนติกเหมือนมนหนัง”
“ไม่ต้องเว่อร์เลย มานั่งเลยมา” เสียงของน้องไอซ์เหมือนคำสั่ง ทำให้ผมต้องเดินกลับมาที่โต๊ะ
“ก็อยากให้ไอซ์ประทับใจอ่ะครับ” ผมมองไอซ์ทำหน้าจ๋อย
“แค่ได้อยู่กับพี่สองคนก็ประทับใจสุดๆแล้ว” ไอซ์มองผมพร้อมรอยยิ้ม
คำพูดนี้ทำเอาผมตัวลอยเลยครับ ผมยิ้มค้างอยู่อย่างนั้นจนน้องไอซ์ต้องบอกให้กินข้าวได้แล้ว
ผมนั่งกินไปได้สักพัก ก็เดินมานั่งข้างๆน้องไอซ์ พยายามเบียดตัวเข้าไปเพราะมีเก้าอี้แค่ตัวเดียว
“จะมาเบียดทำไมเล่า” น้องไอซ์บ่นเมื่อเห็นผมกระแซะตัวเข้าไป
“นั่งคนเดียวมันเหงาอ่ะครับ ขอนั่งด้วยคนได้ไหม” งงตัวเองทำไมทำตัวเป็นเด็กเชียว
ไอซ์ไม่ได้ว่าอะไรปล่อยให้ผมนั่งเบียดไปอย่างนั้น
“ป้อนให้ด้วยได้ป่าวครับ” ผมยื่นหน้าไปจนเกือบจะชิดแก้มของน้องไอซ์
“ขี้อ้อนจริงๆ” ปากว่า แต่ก็ตักข้าวมาให้
ผมงับกับข้าวในช้อนพร้อมเคี้ยวเต็มปาก
“รีบๆกินนะ เครื่องมันชักร้อนแล้ว” ผมเหล่ตามองน้องไอซ์
“อะไรเนี้ย กะจะเอากันทันทีเลยเหรอ” ว่าแล้วต้องโดนด่า
“ก็ใกล้ไอซ์ที่ไร มันมีอารมณ์ทุกทีเลยอ่ะ” พูดแล้วเอามือไปกอดตัวไอซ์แน่น
“แล้วพี่บั้มพ์ซื้อมาเยอะทำไม กว่าจะกินหมดคงอีกนาน รอไปแล้วกัน” ไอซ์กินข้าวต่อไปทำเป็นไม่สนใจผม
ผมเลยรีบกินข้าวให้หมดๆจะได้ขึ้นเตียงสักที
ไอซ์อาศอกมากระทุ้งทองผม
“โอ้ย..” ผมเจ็บจนร้องออกมา
“ไม่ต้องรีบเลย อยากมากเลยเหรอไง” ไอซ์ว่าอีกแล้วครับ
“ก็ใช่สิ คนมันคิดถึงนี่หว่า แล้วไอซ์คิดถึงพี่หรือป่าวครับ” ผมทำหน้าหวานใส่
“เออ...” ไอซ์หลีกเลี่ยงไม่ตอบ พยายามหลบหน้าหนี
“ว่าไงนะ คิดถึงหรือเปล่า” ผมถามอีกครั้ง
“คิดถึงครับ” ไอซ์ตอบเบาๆ
“ไม่ได้ยินเลย ตกลงคิดถึงหรือเปล่าเนี้ย” ผมแกล้งอีก
“คิดถึงครับ พอใจยัง” คราวนี้พูดเสียงดังเลยครับ พร้อมกับรีบกินข้าวกลบเกลื่อน
ผมยิ้มหัวเราะกับท่าทีของน้องไอซ์ นานๆจะเห็นน้องเค้าเขิน
แล้วเราก็นั่งทานอาหารกันต่อภายใต้บรรยากาศของค่ำคืนหนึ่งในเมืองหลวง
คนมันมีความสุขทำอะไรมันก็มีความสุขเนอะ
-----จบตอนที่38-----
คงไม่คิดว่าจะมีฉากกุ๊กกิ๊กล่ะซิ ใครว่านายบั้มพ์หื่นอย่างเดียว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
