หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ใกล้อีกนิด ก็จะรักแล้ว!.

[IRome]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

[IRome]

# เรื่องนี้คล้ายหนังสั้นเรื่องหนึ่ง? ถ้าคุณดูคุณจะรู้ว่าเรื่องอะไร คนแต่งไม่ได้ต้องการจะก๊อปปี้แต่อย่างใด แค่ชอบจริงๆ มีการดัดแปลงนิดหน่อย เพื่อที่จะไม่เหมือนจนมากเกินไป อุอิๆ -~-'

- คุณเคยคิดไหม? ว่ารักแท้คืออะไร? จะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ เหมือนในหนังรึป่าว? หรือว่าต้องทำอะไรมากมายเพื่อให้ได้มันมา!
แต่ผมเคยอ่านในการ์ตูนเรื่องหนึ่งว่า .. พรหมลิขิตต้องสร้างด้วยมือของตัวเอง :')

ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง
"ครับๆ" ใครมากดกริ่งดึกๆดื่นๆ แบบนี่กันนะ -___-?

"โว๊ะๆ" ผมรีบเข้าไปรับร่างบางที่ทำท่าจะล้ม แต่ก็ไม่ล้มครับ = =' เขาเอื้อมมือไปเกาะขอบประตูไว้ทัน เลยใช้หลังตัวเองนั้นพิง
กับกำแพงบ้านผมเอาไว้ เพื่อจะได้พยุงตัวเองไม่ให้ล้ม
"เอ่อ..นี่คุณมาหาใครเนี่ย?"
"นี่นายเป็นใคร! เข้ามาทำอะไรในบ้านผมได้ยังไง ขโมยรึป่าว?" ห่ะ? บ้านนาย? เมาป่ะเนี่ย!! - -' แต่สงสัยจะเมาจริงๆ กลิ่นเหล้า
หึ่งเลย ยืนก็แทบยืนไม่อยู่ เฮ้ออ ~
"เห้ยย! คุณหยุดก่อน อย่าโวยวายๆ" ผมรีบเอามือไปมุดปากของร่างบางไว้ ก่อนที่เขาจะโวยวายอะไรไปมากกว่านี้ เพราะดีไม่ดี
เสียงของเขาที่โวยวายอาจจะทำให้คนข้างบ้านหรือบริเวณใกล้เคียง ตื่นมาแหกปากด่าผมก็เป็นไปได้ = ='
"อุ๊บบ" รู้สึกร่างบางข้างหน้าทำท่าจะอ้วกแหะ
"คุณจะอ้วกป่ะเนี่ย?" ถามก่อนเพื่อความแน่ใจ
"( =x=)(=x= )( =x=)" แต่ร่างบางทำเพียงแค่ส่ายหน้าปฏิเสธเบาๆ เท่านั้น
"แน่นะ?" ผมถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ก่อนที่จะได้เอามือออก
"( =x= )(_ _)( =x= )"ร่างบางก็พยักหน้ารับอีกครั้ง แต่พอเอามืออกเท่านั้นแหละ
"อึก แหวะ!" เต็มๆ ครับ. ไม่น่าถามเลย

     เฮ้ออ! เหม็นชะมัด. แต่ผมก็คงทำอะไรไม่ได้ครับ ก็คนเมาอ่ะนะ สงสัยคงต้องพาเข้าไปพักในบ้านก่อน คิดได้ยังงั้น ผมก็จัดการอุ้มร่างบางเข้าไปนอนพักบนโซฟาในบ้านทันที
     เอาไงดีวะเนี่ย? เช็คหน้าให้คนตัวเล็กก่อนหรือเปลี่ยนเสื้อก่อนดี - -' หลังจากตัดสินใจได้ผมก็เดินไปหยิบกะละมังใบเล็กเข้าไปรองน้ำในห้องน้ำ หลังจากนั้นก็เดินออกมาพร้อมกับหยิบผ้าเช็คหน้าอีกผืน เดินตรงไปยังร่างบางที่นอนอยู่ อืมม ดูๆแล้วก็น่ารักแหะ ตัวเล็กๆ ขาวๆ แต่ก็ไม่ได้ดูผอมบางนัก ออกจะดูมีเนื้อมีหนังอยู่ แล้วไหนจะยังจมูกที่ดูรั้นๆ กับปากบางสีแดงสด ที่...เลอะอ้วกอยู่ รีบๆ เช็คดีกว่าจะได้ขึ้นไปนอน
 
"อุ๊บบ!"
"เห้ยๆ พอเถอะพ่อคุณ =[ ]=" ตกใจครับ ตกใจ คิดว่าจะแหวะอีกแหละ แต่ก็ไม่ ผมเลยเหลือบไปมองอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ แต่อีกฝ่ายก็เงียบไปแล้ว

     หลังจากที่ผมจัดการเช็คอ้วกเสร็จ ผมก็ขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อเตรียมนอน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าจะเอายังไงกับคนที่นอนอยู่ในห้องนั่งเล่นภายในบ้านของผมต่อดี แต่เอาเถอะ ค่อยคุยพรุ้งนี้แล้วกัน


- เพิ่งหัดแต่งครั้งแรก >w< ฝากตัวด้วยครับบ' 
ยังไงก็คอมเม้นกันบ้างน่ะ.

[IRome]

มาต่อ ฮ่าาา! 

     ภายในบ้านที่เงียบเชียบ ร่างบางหารู้ไหมว่าบ้านหลังนี้ไม่ใช่บ้านของตนแม้แต่นิดเดียว? แต่ร่างบางก็ยังคงเดินเซๆ เข้าไปในห้องครัว พร้อมกับหยิบแก้วกาแฟในตู้มาวางไว้ข้างหน้า ก่อนจะตักกาแฟใส่แก้ว แล้วก็หยิบน้ำตาลใส่ ใส่ ใส่ ไม่ได้ดูเลย ว่าหยิบไปแล้วกี่กำมือ = =; หลังจากชงกาแฟให้ตัวเองเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องครัว แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็รู้สึกถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้น ร่างบางเลยหันไปมองด้านหลังตัวเองว่าเกิดอะไรรึป่าว แต่พอหันไปเท่านั้นแหละ .. ก็เห็นคนแปลกหน้า กำลังบิดขี้เกียจอยู่บนบันไดบ้านของตัวเอง!!

"เห้ยยย! "
"อะไรๆ O[ ]O" ร่างสูงที่อยู่ตรงบันได ก็ทำแค่เพียงแหกปากร้องตะโกนกับมาเท่านั้น
"นี่นายเป็นใคร เข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง แล้วเข้ามาทำอะไรในบ้านฉัน! ขโมยรึป่าว? เออใช่ ขโมยแน่ๆ แกเป็นขโมยใช่ไหมไอ้โรคจิตตต!"
"ผมไม่ได้เข้ามาทำอะไรในบ้านคุณ ไม่ใช่ขโมยด้วย! -*-"
"แกไม่ต้องมาพูดมาก! ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้!! ไม่งั้นจะแจ้งตำรวจจ ~"
"พอ! หยุดเดี๋ยวนี้เลยน่ะ!" ร่างสูงทนต่อเสียงของ ร่างบางไม่ไหวเลยตะโกนกลับไปอย่างเหลืออด
"..."
"ที่ว่าบ้านคุณนะ ที่ไหน?"
"ลัดดาแลนด์ไง!" (หมู่บ้านนี้เข้ากับหนังรักโรแมนติกไหมเนี่ย = =')
"บ้านเลขที่อะไร"
"69"
"ที่นี่ 68 - - 69 โน้นน!" ร่างสูงบอก พร้อมกับชี้มือไปทางด้านขวาของตัวเอง ร่างบางเลยเดินมาดู ตรงตำแหน่งมือของร่างสูง
"..." ร่างบางทำหน้าคิด (ชิบหายแล้วกู! เข้าบ้านผิด เมาหัวราน้ำ ขนาดหนักเลย T^T แว๊กก! ขายหน้า : บูม)
" ^^ " ร่างสูงทำเพียงแค่ ยิ้มอย่างเป็นต่อ เท่านั้น
     หลังจากนั้นร่างบางก็หมุนซ้าย หมุนขวาสำรวจข้าวของภายในบ้าน แล้วก็ถึงกับหน้าซีดดด ~

"แล้วเมื่อคืน..." ร่างบางพยายามอย่างมากที่จะถามร่างสูงว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง?
"เมามากก ^ ^" เฮือกก! ร่างบางแทบจะกุมขมับ
"ตะ แต่ว่ากินไปแก้วเดียวเองนะ"
"หลายขวดรึป่าว?" ตึงง! เงิบเลย -___,-
"อ้วกไหม?"
"..." ร่างสูงไม่ตอบแต่ เอานิ้วชี้ ไปจิ้มตกอกซ้ายของตัวเองเบาๆ เท่านั้นร่างบางก็เข้าใจแล้ว
"แหะๆ กาแฟไหม?" ร่างบางพูดพร้อมกับยืนแก้วกาแฟที่ตัวเองถืออยู่ไปให้ ร่างสูงข้างหน้า
"อืม ก็ดี แหม๊เจ้าของบ้านใจดีใจดี๊"
     หลังจากร่างบางยืนแก้วกาแฟให้เจ้าของบ้านเสร็จ ก็รีบไปหยิบกระเป๋าตังค์ มือถือและรองเท้าของตัวเองอย่างด่วน. ร่างสูงทำ
เพียงแค่มองตามปฏิกิริยาที่รุกรี้รุกรนของร่างบางเท่านั้น หลังจากร่างบางเข้าไปอยู่ในเขตรั้วบ้านของตัวเองสำเร็จ ร่างบางก็หัน
มามองร่างสูงที่กำลังมองตัวเองอยู่ก่อนแล้ว ร่างบางรู้สึกอับอายมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยทำได้แค่ส่งยิ้มแห้งๆไปให้ร่างสูงเท่านั้น ร่างสูงก็ยักคิ้วกับ หลังจากที่ร่างบางหายลับเข้าไปในบ้านแล้ว ร่างสูงก็ค่อยๆยกแก้วกาแฟในมือขึ้นมาจิบช้าๆ
"แอ๊ะ พรวดดด! หวานชิบ = =" ร่างสูงทำหน้าเหยเก รับไม่ได้กับรสชาติของกาแฟที่อยู่ในมือ

สองคนบนดาวที่กว้างใหญ่ ฉันลืมไปแล้วว่าเมื่อไหร่ ที่เราได้เจอกัน
เมื่อฉันมองดูเธอและรู้สึก ไม่ใช่คนที่คุ้นเคย แค่มากกว่านั้น

เวลาหมุนไป แต่บางทีเวลาก็ช้าเกินไป .. ช้าเกิน

กว่าคืนและวันจะพา เรามาให้พบกัน
สร้างความผูกพันธ์ แต่ละวันนั้นมีความหมายต่าง ๆ
หากคืนและวันจะพา  เรามาให้คุ้นเคย
ไม่ต้องคิดเลยคำตอบนั้นเรารู้ในใจ

สักวันเธอคงมีคำตอบ สักวันเธอคงต้องยอมบอก ว่าเธอคิดยังไง?

- แค่เพลงเท่านั้น อิสๆ >w<


ยังไงก็ติชมบ้างนะ 

[Aomampapeln]

เข้าบ้านผิดเขิลเลยจิคึคึ>////<

[Zurruz]

เข้าบ้านผิดเลยเจอเนื้อคู่ 55

[IRome]

     ตอนนี้ผมรู้สึกโครตลั้นลาเลยครับ! หลังจากได้มองปฏิกิริยาของร่างบาง ฮ่าๆ เลยทำให้ตอนนี้ผมเป็นบ้า? เต้นอยู่คนเดียว ~
ถ้าพูดแบบนี้อาจะดูเกินไปหน่อย แต่มันรู้สึกมีความสุขอ่ะครับ! เอ๊ะ!! หรือคือ รักแรกพบ O[ ]O

หากฉันมีดวงตาที่มองผ่าน ลึกลงไปข้างในใจ ว่าใครอยู่ในนั้น

เวลาหมุนไป แต่บางทีเวลาก็ช้าเกินไป..ช้าเกิน
กว่าคืนและวันจะพา เรามาให้พบกัน
สร้างความผูกพันธ์ แต่ละวันนั้นมีความหมายต่าง ๆ
หากคืนและวันจะพา เรามาให้คุ้นเคย
ไม่ต้องคิดเลยคำตอบนั้นเรารู้คำตอบ

ก่อนคืนและวันจะพา เรามาให้พบกัน
สร้างความผูกพันธ์แต่ละวันนั้นมีความหมายต่าง ๆ
หากคืนและวันจะพา  เรามาให้คุ้นเคย
ไม่ต้องคิดเลยทุกอย่างนั้นเรารู้คำตอบ

     เต้นไปเต้นมา ก็ดันน! หันไปเจอร่างบางเข้า =[ ]= เงิบบ. คือ ห้องนอนของผมอยู่ตรงข้ามกันกับห้องนอนของร่างบางครับ ทำอะไรก็คงจะเห็นหมด แต่ประเด็นนี้ผมดันลืมไป. ร่างบางเลยพูดแบบไม่ออกเสียง และพูดช้าๆ ชัด ส่งมาให้ผมว่า โรค - จิต! งามหน้ามากไอ้รูปหล่ออ! แล้วหลังจากนั้นนั้นผมทำอะไรนะหรือครับ? ก็หลบไงครับ หลบนะ แต่พอเงยหน้าขึ้นมามองอีกรอบก็เห็นร่างบางนุงผ้าขนหนูแค่ผืนเดียวซะงั้น O.,O โอ้วว! สงสัยร่างบางก็คงจะลืมไปว่าห้องเราอยู่ตรงข้ามกัน!

เช้าวันต่อมา
"สุวิทย์ ติดใจการถ่ายคลิป เตรียมขึ้นแท่นเป็นผู้กำกับหนังใหญ่ ~" เสียงคนส่งหนังสือพิมพ์

ปิ๊งป่อง
"ครับบ"
"^ ^"
"ว่าไงครับ? คุณโรคจิตข้างบ้าน มีอะไรหรอครับ" อืมม = = ทักซะ ผมแทบหุบยิ้มไม่ทันเลย
"เต๋อครับ ^ ^ คุณขี้เมา"
"=[ ]=" นั้นไง! เงิบเลยย ฮ่าๆ
"ผมเอาของอร่อยๆ มาให้ครับ ต้อนรับเพื่อนบ้านใหม่" ผมพูดพร้อมกับยื่นแกงสายบัวปลาทูไปให้ร่างบางข้างหน้า
"ขอบคุณครับ" ว๊ากก! ยิ้มด้วย น่ารักอ่ะ >___<
"อ่ะ เดี๋ยวครับ คุณขี้เมา" ผมรีบเรียกร่างบางไว้ ก่อนที่เข้าจะหมุนตัวเดินเข้าบ้าน
"บูม ครับ ^ ^"

เช้าวันต่อมา
ปิ๊งป่อง
"เอ้า! คุณโรคจิตคนเดิมนิ วันนี้มีอะไรหรอครับ?" ปึก! โหยย ชื่อก็รู้แล้ว ทำไมยังเรียกแบบนี้อยู่ล่ะครับคุณ ~
"มีข้าวเหนียวมะม่วงมาฝากครับ"
"ขอบคุณครับ"
"หวาน ขาว น่ากินเนอะ ~ ^ ^" ยิ้มหล่อส่งไปหนึ่งที
"หึ" แล้วร่างบางก็หมุนเดินจากไปป ~

เช้าวันต่อมา
ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง
"เห้ย! จะกดทำไมเนี่ย ก็ยืนอยู่ข้างๆกัน"
"ก็มันกดทุกวันจนชินอ่ะ"
"เออ! ขอบคุณนะที่ช่วยมารดน้ำต้นไม้อ่ะ"
"อืม ^ ^" เอ๊ะ ผมบอกไปรึยังว่าลักษณะบ้านที่ผมพักเป็นแบบไหน? คือมันก็เหมือนหมู่บ้านจัดสรรทั่วๆไปแหละครับ ที่จะมีบ้านหน้าตาเหมือนๆ กันเรียงกันเป็นตับ! บ้านทุกๆ หลังจะเป็นสองชั้น ในชั้นแรกนั้นมีห้องครัว ห้องนั่งเล่น ห้องน้ำ ส่วนชั้นสองนั้นจะเป็นห้องนอน มีสองห้อง และห้องน้ำภายในตัว มีระเบียงยืนออกไปรับลมข้องนอกด้วยครับ บริเวณหน้าบ้านก็มีพื้นที่มากพอให้ปลูกต้นไม้กับจอดรถได้ เลยทำให้รู้สึกถึงความส่วนตัวในการอยู่อาศัย พอก่อนกับการอธิบายเรื่องบ้าน!
     เอาเรื่องผมดีกว่า. ตอนนี้ผมกำลังจีบบูมอยู่ ผมว่าทุกคนก็คงดูออกแหละ จริงไหม? แต่แหม่ อีกคนเฉยมากเลยอ่ะ T^T ผมเลยไม่รู้จะทำไง เลยได้แต่แอ๊บเนียนไปช่วยเขาทุกๆเช้าแบบนี้ แต่เอาจริงๆ เรายังไม่เคยไปเที่ยวไหนด้วยกันเลย จะชวนก็กลัวโดนปฎิเสธ เฮ้ออ! หน้าเศร้า หรือว่าผมต้องรุกให้หนักกว่านี้ดีล่ะ หึๆ ^^




... ~
     ในวันหนึ่งตอนที่ผมกำลังซื้อของเข้าบ้านที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งนั้น ดันบังเอิญไปเจอบูมเข้า ผมไม่ได้สะกดรอยตามนะ แค่บังเอิญจริงๆ >w< ตอนนั้นเขากำลังกดโทรศัพท์อยู่ ในมืออีกข้างก็ถือของเยอะเต็มไปหมด จนผมกลัวว่าข้อมือเล็กๆของเขานั้นอาจจะหักได้ ฮ่าๆ ผมเว่อร์ไปป่ะเนี่ย ~ ผมเลยเดินเข้าไปหาเขากะจะทัก แต่เขากับไม่มองผมเลย แต่พอเข้าเงยหน้าขึ้นมามองเท่านั้นแหละ
"เห้ยยย! มาได้ไงตกใจหมดเลย."
"มากับพี่บุป! ^ ^ "
" - -? "
"บุปเพสันนิวาสไง!" ฮิ้ววว!  เสี่ยวโครตเลยกู ฮ่าๆ
"..."ร่างบางทำเพียงส่ายหน้าอย่างระอา
"กลับบ้านยัง?"
"กลับเลยก็ได้"
"งั้นมาช่วยถือ" แล้วผมก็เอื้อมมือไปช่วยเขาถือของ อยากจะช่วยถือทั้งหมดให้แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะของเราเองก็เยอะ เฮ้ออ ~
"ขอบคุณ ^ ^" รอยยิ้มน่ารักละลายใจ ~

     ตลอดเส้นทางการขับรถกลับบ้าน ผมก็ชวนเขาคุยไปเรื่อย เล่าเรื่องต่างๆมากมายที่เป็นตำนานของหมู่บ้านให้ฟัง เขาทำเพียงหัวเราะ แล้วบอกว่า .. ไร้สาระ! แต่ถึงปากเขาจะพูดแบบนั้น สายตาของเขากับสั่นระริกเชียวล่ะ เป็นคนปากแข็งนี่น่ารักจัง. อ่ะๆ อย่างพึ่งมองว่าผมแกล้งเขาน่ะ ป่าวว! ผมป่าวเลย ก็แค่เล่าอะไรให้ฟังเฉยๆ เอง กลัวไม่มีเรื่องคุย ฮ่าๆ
     พอรถจอดหน้าบ้านปุ๊บ! ผมก็ไปช่วยเขาขนของหลังรถเข้าบ้าน และก็ เอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ ว่า..
"พรุ้งนี้ไปเที่ยวป่ะ? ^ ^' " รุกหนักไปป่ะวะเนี่ย?
" ^ ^ " ร่างบางเงียบไปนานจนผมแป๋ว แต่เขาก็ไม่ได้ตอบอะไร กับทำเพียงเอื้อมมือมารับของของเขาไป ไม่ให้ผมเข้าไปส่งในบ้านอีกตั้งหาก T^T แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ เลยต้องปล่อยเขาเข้าบ้านไป
    เอาไงดีวะเนี่ย! ถามอีกสักรอบดีไหม? แต่ถ้าเซาซี้มากไปเขารำคาญอ่ะ? เห้ยย! อย่าลีลาท่ามากดิมึง เขาจะเข้าบ้านแล้วน่ะเว้ยย ว๊ากก! สุดท้ายผมก็ไม่ทันได้ทำอะไร เขาก็เข้าบ้านไปซะแล้ว ได้แต่เพียงยืนเงิบแดกอยู่หน้าบ้าน =[ ]=
     อะไรกันแค่ลงมือจีบก็พลาดแล้วหรอ? ไร้น้ำยาวะ ผมได้แต่นั่งทำหน้าหงอย เหมือนหมาแดกยาฆ่าแมลง แต่แล้วไม่รู้อะไรดลใจให้หันไปมองทางหน้าต่างห้องที่อยู่ตรงข้าม และแล้วผมก็เห็น! O[ ]O ปิ๊ง! --> '10 โมงเจอกันนะ' ว๊ากกก! ดีใจที่สุดอ่ะ >w<
"วู๊ววว ~"

[Lily teddy]

เดินเรื่องเร็วมาก อ่านแล้วก็สบาย ๆ คราวหน้าได้ไปเที่ยวกันแล้วจะเป็นแฟนกันเลยไหมน๊า รออ่านจ้า 

[IRome]

เดินเรื่องเร็วมาก อ่านแล้วก็สบาย ๆ คราวหน้าได้ไปเที่ยวกันแล้วจะเป็นแฟนกันเลยไหมน๊า รออ่านจ้า 

-  คือกะหามุขมาเล่นเฉยๆ เลยไม่รู้จะแต่งแบบไหนดี อีกอย่างเป็นเรื่องแรกด้วย. T^T;
แต่ก็ขอบคุณสำหรับคำติชมค่ะ 

เป็นแฟน? อันนี้ไม่บอก ;p 

[Aomampapeln]

นิยายใสๆน่ารักอ่ะ

[IRome]

     ' อ่า ใส่ตัวไหนดีน่ะ?' อันนี้คือประโยคความคิดของผม ตั้งแต่ผมตื่น ตอนนี้ผมเลือกเสื้อผ้ามาเป็นชั่วโมงแล้วแต่ยังติดสินใจไม่
ได้สักทีว่า ควรใส่อะไรดี? ทำตัวยังกับสาวน้อยแหน่ะ ฮ่าๆ เดทแรกอะไรยังงี้ แต่พอผมเหลือบมองนาฬิกามันก็ใกล้ 10 โมงเลยแล้ว เลยตัดสินใจ ใส่แค่แม่ง! เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงยีนส์ขาดๆ แล้วก็ใส่แจ็คเก็ตทับอีกตัวพอ -____- อุส่าตื่นแต่เช้า แต่สุดท้ายก็แต่งตัวโครตธรรมดา ออกจากบ้าน. อาเมน

     พอผมออกมาก็เจอร่างบางยืนรออยู่แล้วที่รั่วประตูหน้าบ้าน ผมก็ไม่รีรอรีบใส่รองเท้า แล้วก็เดินไปหาร่างบาง
"ไปไหนกันดี?" ผมเอ่ยถามร่างบาง
"อืมม ไปไหนดีอ่ะ? ไม่ใช่คนแถวนี้ด้วยดิ" ไหนไง! ย้อนถามกลับซะงั้น = ='
"ลองบอกแนวมาดิ เดี๋ยวจัดให้ ^ ^"
"ก็แค่อยากรู้จักอะไรแถวนี้ให้มากขึ้น" นั้นไง! รู้จักผมก่อนดีกว่าไหมครับคุณ? ^ ^~ นึกหื่นอยู่ในใจเฉยๆ ครับ ฮ่าๆ
"แหน่ะ! งั้นเดี๋ยวไปรถสปอร์ต รอแปปนึง"
"..."
"บรืน บรื้นน " แล้วพอก็เดินเข้าไปที่โรงจอดรถพร้อมกับลากรถจักยานคันเก่งของผอมออกมา ร่างบางทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ฮ่าๆ ก็คง งง ว่า ไอ้รถสองล้อนี่ มันสปอร์ตตรงไหน?
"มาแหละ"
"เครื่องแรงเชียว - -' "
"..." แล้วผมก็ลองๆ ตบเบาะดู เช็คสภาพก่อนออกจากบ้าน
"ขี่ไหวหรอ?"
"โหยย ดูถูก ดูจากทรวดจากทรวง องค์เอวแล้วเต็มที่ก็ 65"
"นี่! 53 เหอะ"
"งั้นไหว" แล้วผมก็ขึ้นไปนั่งเบาะหลังของจักยาน แล้วก็ตบเบาะหน้าเบาๆ ให้ร่างบางขึ้นมานั่ง ร่างบางเลยชี้ที่เบาะหน้าถามผมอีก
ครั้งเพื่อความแน่ใจ แล้วผมก็พยักหน้าตอบว่า นั่งข้างหน้าถูกแล้ว แล้วผมก็ดันจักยานให้ทะยานไปสูงเบื้องหน้า บรื้นนนน ~







     ..


     เอ๊ะ? คุณคิดว่าผมจะให้บูมขี่จักยานนั้นจริงๆ หรอ? ถ้าคุณคิดอย่างนั้นคุณมองผิดแล้วล่ะ! ผมสุภาพบุรุษพอ ^ ^ (ยืดอกอย่าง
ภาคภูมิใจ) หลังจากสลับตำแหน่งคนปั่นกับคนซ้อนเรียบร้อย ผมก็พาเขา ปั่นรอบๆหมู่บ้านชมบรรยายกาศไปเรื่อยๆ แล้วก็พาเข้า
ไปกินข้าวกลางวันแถวๆ นั้นแหละ บรรยายของเราอบอวลไปด้วยไอแห่งรัก มีประกายสีชมพู วิ๊งๆ รอบตัวว โอเคพอ! ผมรู้ว่าคุณ
กำลังหาว่าผมเว่อร์อยู่ในใจ ใช่ไหม!? แต่ถึงจะไม่เว่อร์อย่างที่ผมอวดไว้ แต่มันก็มีความสุขนะเอออ
     พอกินข้าวเสร็จผมก็ปั่นจักยาน พาเขาไปชมส่วนสาธารณะใกล้ๆ ที่นี้มักจะเต็มไปด้วยครวบครัวสุขสันต์ เพราะถ้าในวันหยุด
สุดสัปดาห์ พวกเข้าจะพาครอบครัวของตัวเองมานั่งเล่น ไม่ก็พาสัตว์เลี้ยงมาเดินเล่น ที่แถวนี้สามารถออกกำลังกายได้ด้วย แถม
พื้นที่ก็กว้างสำหรับทำกิจกรรหลายๆ อย่าง บรรยายร่มรื่น มีต้นไม้สูงใหญ่ปลูกอยู่เต็มไปหมด เลยทำให้ช่วงกลางวันของที่นี้ไม่
ร้อนสักเท่าไหร่ และก็ในบริเวณนี้ มีร้านน้ำปั่นกับไอศครีมขายด้วย
"พักหน่อยไหม?" ผมหันไปถามร่างบางที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง เพราะตอนนี้มันบ่ายแล้ว เดินมันก็น่ะ ตรงหัวกลัวร่างบางจะไม่สบาย
เอาซะก่อน
"ก็ดี" พอร่างบางตอบตกลง ผมก็จัดการหาที่ร่มๆ หลังจากหาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ได้แล้ว ผมก็วิ่งไปซื้อน้ำกับไอศครีมมายื่นให้ร่างบาง
ที่นั่งพัดไล่ความร้อนให้ตัวเอง พอร่างบางเห็นผมก็ยื่นมือมารับ พร้อมกับพูดว่า 'ขอบคุณนะ' ให้เพียงเท่านี้ หลังจากนั้นก็ต่างคน
ต่างเงียบ แต่ผมไม่ยอมเสียเวลาอันมีค่าให้สูญไปหรอก ผมเลยชวนเขาคุยไปเรื่อย พอตกเย็นเราก็กลับกัน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น!

หรือว่าคุณอยากให้มี? ^ ^

     หลังจากวันนั้นที่เราไปเที่ยวด้วยกัน ก็ทำให้อะไรหลายๆ อย่างเปลี่ยนไป อย่างเช่นเดี๋ยวนี้ผมไปกินข้าวเย็นกับเขาแทบทุกวัน
หรือไม่ก็นั่งดูหนังด้วยกันในห้องนั่งเล่นบ่อยขึ้น บางครั้งผมก็ยกงานที่ปกติจะนั่งทำคนเดียวที่บ้านมานั่งทำกับเขา ทั้งที่งานก็คน
ละสาขาอาชีพ ไม่เว้นแม้แต่ออกไปเที่ยวกันสองคน ทั้งหมดนี้ที่ทำไปผมก็กลัวว่าเขาจะลำบากใจน่ะ แต่ผมก็เห็นเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเลยทำต่อไป ฮ่าๆ
     แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ เพราะอะไรๆในทางสถานะมันยังไม่ชัดเจนนะสิ! แต่ผมก็ยังไม่กล้าบอกความรู้สึกของผมที่มี
ต่อเขาอยู่ดี เลยคิดว่าขอเวลาที่จะอยู่กับเขาแบบนี้อีกสักหน่อยก็แล้วกัน คงไม่เสียหายหรอกเนอะ

"นี่ ครั้งหน้าเราไปเที่ยวที่ไกลกันมั่งดีม่ะ?"
"ไปที่ไหนอ่ะ?" แปลกแหะ เขาชวนผมเที่ยว? ทั้งที่ปกติส่วนใหญ่มักจะเป้นผมมากกว่าที่ชวนเขาออกไปไหนมาไหน
"เราชอบทะเลอ่ะ"
"งั้นไปภูเก็ตป่ะ?"
"ก็ดีน่ะ ยังไม่เคยไปเลย ^ ^"
"งั้นถามเราไปภูเก็ต ตอนกลางวันก็ไปดำน้ำดูปะการัง"
"อื้ม"
"ส่วนตอนกลางคืนก็นอนหรูดูสาหร่าย"
"ดูทำไมอ่ะ สาหร่าย?"
"..." ยักคิ้วให้ไปสองที
"ไอ้บ้า!" แล้วร่างบางก็ยื่นมือมาตีต้นแขนผมซะแดง
"ดูสาหร่ายเฉยๆเอง คิดอะไรเนี่ย" พอผมตอบออกไปแบบนั้น ร่างบางก็หันหน้าหนีทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ซะงั้น

     หลังจากวันนั้นที่ตกลงไปเที่ยวทะเลกันเสร็จ ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ดี เพราะอะไรน่ะหรอ? ก็เพราะผมยังนั่งดูหนังกับเขาที่บ้านเหมือนเดิมน่ะสิ! เฮ้ออ ไม่คืบหน้าเอาซะเลย ว่าม่ะ?
"กินขนมไหม?" ผมพูดแล้วก็ยื่นขนมในมือไปป้อนเขา เขาก็ตั้งใจกินอ่ะน่ะ ปากกิน ตามองทีวี - - ป้อนไปป้อนมา เขาก็ไม่สนใจผมสักที เลยเอาขนมที่จะป้อนเขา ป้อนตัวเองแทน
"เดี๋ยวจะโดนน่ะ!" นั้นไงสนใจผมขึ้นมาทันทีเลย โดนขัดใจนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้ แล้วเขาก็แย้งขนมในมือเขาไปถือเอง กินเอง
     น่ารักจัง > < แฟนในอนาคตใครเนี่ย! แล้วผมก็นั่งมองเขาไปเรื่อยๆ จนเขารู้ตัวนั้นแหละ ถึงหันมามองผมกลับ
"ไม่ดูหนังหรอ?"
"ไม่อ่ะ อยากดูเธอมากกว่า"
"อ้วกก!"
"..." แล้วร่างบางก็หันมาทำท่าอ้วกใส่ผม = =' พูดความจริงก็ผิดเว้ย
"เห้ยย! อดดูตอนสำคัญเลย"
"ทำอะไร กำลังดูอยู่"
"ย้อนกลับไปดูตอนสำคัญก่อน" แล้วก็เกิดสงครามการแย้งรีโมตขึ้น
     แย้งกันไป แย้งกันมา ไม่รู้ว่าผมแรงเยอะหรืออะไรหลังจากแย้งไปแย้งมาได้สักพัก แรงที่ผมดึงรีโมตเขาตัวอีกครั้งนั้น ทำให้
ร่างบางเสียท่า ล้มลงมาทับอยู่บนตัวผม หน้าเราห่างกันเพียงแค่นิ้วสองนิ้วเท่านั้น แต่ว่าน่ะ
"ไม่เห็นโดนเหมือนในละครเลย" นี่แหละ! ความจริงที่เกิดขึ้นคือ แก้มหรือปากเราไม่ได้สัมผัสกันเหมือนในนิยายหรือละครน้ำเน่า
ทั่วไปยังไงล่ะ เสียดายจัง

เพี้ยะ!
"ฮึ่ม" แหงะ ร่างบางฟาดผมซะงั้น แต่ถามว่ามีไรเกิดขึ้นอีกไหม? อย่าลุ้นกันเลยเพราะมันไม่มี = =' จนดูหนังจบนั้นแหละ พอดู
หนังจบผมก็กำลังจะกลับบ้าน ร่างบางก็เรียกผมเอาไว้
"เต๋อ 19 ที่จะถึงนี้ วันเกิดเรา มาด้วยน่ะ"
"ขอคิดดูก่อน ^ ^"
"ทำไมอ่ะ"
"ก็เราไม่รู้จัก เพื่อนบูมสักคนเลยนี่น่า"
"มาเหอะ"
"ขอคิดดูก่อน"
"เต๋อ" ร่างบางเรียกผมไว้อีกครั้ง ตอนที่ผมกำลังจากเปิดประตูเดินออกไป แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร และผมเองก็ไม่ได้ขยับไปไหน
เหมือนกัน แล้วจู่ๆ ร่างบางก็ ยืดตัวขึ้นช้าๆ พร้อมกับเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมเรื่อย เขากำลังจะจูบผมหรอ? O[ ]O เดี๋ยวดิ่! ตั้งรับไม่
ทันน่ะเห้ยย ใกล้แล้ว ใกล้แล้ว อีกสองเซ็นต์หน้าจะชนกันแล้ว




"พรุ้งนี้มาช่วยจัดของด้วยนะ" แป๋วว ~

[Lily teddy]

แหมตอนจบนี่คนอ่านก็แป๋ววเหมือนกันนะเนี่ยนึกว่าจะมีฉากหวาน ๆซะแร้ว
ขี่จักรยานกัน2คน น่ารักอ่ะ ไปนู่นมานี่กันขนาดนี้บูมมีใจแน่นอน ฟันธง อิอิ
รอติดตามตอนต่อไปจ้า ขอให้น่ารักกุ๊กกิ๊กอย่างนี้ตลอดเรื่องน๊า
  เป็นกำลังใจให้กันเหมือนเดิมจ้า

[IRome]

แฮ่ก แฮ่ก
"ตรงยัง?"
"อึก ซ้ายอีกนิด"
"ตรงยัง?"
"อือ อื้มม"
"ใกล้เสร็จยังเนี่ย?"
"อ๊ะ เสร็จล่ะ!"

     โอ๊ยย! เมื่อยชิบกว่าจะเสร็จ. ก็จะอะไรซะอีกล่ะครับ! คือผมเป็นฐานให้บูมปืนขึ้นไปติดของประดับบนเพดานยังไงล่ะ ตัวก็ใช่เล็กๆ หนักอีกตั้งหาก = =' กะอยู่นั้นแหละว่าจะตรงรึป่าว เอาอะไรสวยหนะกหนามันติดข้างบนน่ะเฟ้ย! ไม่มีใครเขามองหรอก ฮึย! และถามจะถามว่าทำไมไม่ใช้เก้าอี้? ก็ใช้น่ะครับใช้มันเป้นฐานของผมอีกที = =' แล้วบันไดล่ะ? ก็ไม่มีน่ะสิ แม่เจ้า T^T รันทดไปไหน?

"ปวดหลังจัง" งั้นขออ้อนสักหน่อยล่ะกัน
"งั้นพักก่อนก็ได้ เดี๋ยวไปเอาน้ำมาให้"
"อื้มม" ผมพูดไปก็แกล้งทุบหลังตัวเองเบาๆ เหมือนเป็นการนวดให้ตัวเอง

"อ่ะ น้ำ"
"^ ^"
"อ่านไรอยู่อ่ะ?"
     หลังจากเป็นฐานให้ท่านบูมเสร็จผมก็มานั่งพักแล้วก็อ่านหนังสือทำนายดวงเล่น สงสัยล่ะสิว่าอ่านทำไม? ก็คนส่วนมากชอบไม่ใช่หรือกับเรื่องแบบนี้ อ่านพอขำๆอย่าไปจริงจังมากเดี๋ยวจะเครียดป่าวๆ ถ้าอันไหนเขาบอกว่าทำแล้วดีก็ทำไป เพื่อความสบายใจ ผมไม่ได้ว่าคนที่ชอบอ่านอะไรแบบนี้ แต่บางครั้งก็ไม่ได้อยากให้ยึดติดจนตัวเองเป็นทุกข์ อ่านพอรู้ว่าอะไรดี อะไรไม่ดี อันไหนควรปรับไม่ควรปรับ เพื่อจะมีอะไรดีขึ้น เนอะ
"คนที่เกิด 19 ราศีพิจิก อารมณ์ของพวกเขาจะเอาแน่เอานอนไม่ค่อยจะได้ โดยทั่วๆ ไปแล้ว คนภายนอกอาจจะมองพวกเขาว่าไม่สนใจใคร เอาแต่ใจ มีความมั่นใจในตัวเองสูง แต่ที่เป็นเช่นนั้นเนื่องจากหนุ่มสาวในราศีนี้เป็นคนที่มีความสามารถมาก มีความรอบรู้เกือบทุกเรื่อง"
"อื้มม ไปเอามาจากไหนเนี่ย!"
"ร้านหนังสือ"
"กวน! ต่อๆ เรื่องความรักล่ะ?"
"เอาจริงอ่ะ ถ้ามันไม่ดีอ่ะ"
"ดีไม่ดี เราก็ต้องอยู่กับมันให้ได้ป่ะ?"
"บ๊ะ! ความรักของคนมีคู่ดูสดใส ส่วนคนยังโสดเตรียมตัวไว้ ยังมีคนใหม่จะเข้ามาทำให้หัวใจเต้นแร๊งง ตึกตักๆ"
"ตอนท้ายแต่งเองป่ะเนี่ย"
"จะบ้ารึ!"
"งั้นอ่านของเต๋อบ้างดิ"
"ไม่เอา ไม่ชอบอ่านของตัวเองให้ใครฟัง" พอตอบไปแบบนั้นร่างบางก็เท้าคางหันหน้าหนีไปซะงั้น
"งั้นเดี๋ยวเราออกไปข้างนอกน่ะ"
"ไปไหน? ให้ไปเป็นเพื่อนป่าว?" แต่อยากไปเป็นแฟนมากกว่า >w<
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราออกไปรับเพื่อนมาช่วยจัดงานน่ะ"
"อื้ม" แป่วเลยง่ะ
"แล้วอย่าลืมล่ะ"
"ลืมอะไร?"
"เอ้า! ของขวัญไง"
"อ่ออ"
"อย่าลืมนะ"
"อื้ม ^ ^"
"ไปล่ะนะ"
"เชิญครับ คุณผู้ชาย"


... ณ เวลากลางคืน!

     หลังจากกลับมาจากบ้านของบูมผมก็กลับบ้านมาอาบน้ำอาบท่า เพื่อเตรียมตัวไปงานวันเกิดของบูมที่จะเริ่มขึ้นตอนสองทุ่ม ก็นะไม่ได้รีบเลย ฮ่าๆ แต่่ว่าคนมันจะหล่อต้องใช้เวลาสักหน่อย หึๆ อยากรู้ป่ะว่าผมเตรียมอะไรไว้ให้บูม? นั้นก็คือ .. แพคเกจทัวร์ภูเก็ต ถ้าคุณยังไม่ลืมก็น่าจะจำได้เรื่องที่ผมคุยกับบูมว่าเราอยากไปเที่ยวที่ไกลๆ กัน? แล้วที่ตกลงกันได้ก็คือ ภูเก็ตช่ะ? นี่แหละคือของที่ผมแอบเตรียมให้เขา แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจรึป่าวน่ะสิ ค่อยคิดอีกทีแล้วกัน ตอนนี้ขอส่องกระจกอีกสักรอบเพื่อเช็คความหล่อสักหน่อย ^ ^  พอเช็คความเรียบร้อยเสร็จผมก็เดินไปบ้านของบูมที่ตอนนี้เพื่อนของบูมก็เริ่มมากันเยอะแล้ว
"เอาบัตรมาป่ะเนี่ยย" พี่ยามที่มายืนตอนรับอยู่หน้าประตูบ้านบูม ทักขึ้น
"แม่ไม่ให้พก"
"แม่ไม่ให้พก? แหม๊! ฮ่าๆ หน้าคุ้นๆน่ะเนี่ย วันนี้แต่งตัวซะดูดีเลยนะ"
"เอิ่ม พระที่คอนี้อะไรครับเนี่ย" ผมต้องรีบเปลี่ยนประเด็นครับไม่งั้นยาวๆ
"นี่น่ะรึ ขโมยของพ่อมาน่ะเนี่ย มีกระดูกฝั่งอยู่ด้วยมาจากราชบุรี....." แล้วลุงยาวก็ยาวเลยครับ ผมเลยใช้จังหวะนี้หนีมา ฮ่าๆ

     พอเดินเข้ามาข้างในก็ยิ่งแปลกใจคนมันจะเยอะไปไหนเนี่ย เกร็งแหะถึงจะเคยไปงานวันเกิดเพื่อนมาหลายคนแล้วก็เหอะ! แต่นี้มันวันเกิดคนที่แอบชอบน่ะเฟ้ย ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดาดิๆ ใจเย็นไว้เต๋อ ใจเย็นๆ อื้มม บรรยายต่างจากตอนเย็นเยอะเลย เพราะพอจัดการเปิดไฟที่ประดับไว้ ทำให้มันดูโมเดลเข้าไปอีก ไหนจะอาหารหลากหลายชนิดที่จัดวางอย่างไว้เป็นระเบียบในมุมขวามือ แล้วตรงเคาเตอร์บาร์ ก็มีบาร์เทนเดอร์สุดหล่อค่อยเสริฟ์ค็อกเทลสีสวยๆให้กลับสาวๆ ภายในงาน แต่เครื่องดืมยังอื่นก็มี เช่นพวกเหล้า เบียร์ ไวน์หรือแม้กระทั้งน้ำอัดลม ไว้ในมุมของเครื่องดื่มทางซ้ายมือ ส่วนตรงรับของขวัญก็จะอยู่หน้างาน
     อื้ม คนเยอะจังแหะ - - ผมพยายามสอดสายตาหาโต๊ะว่างๆ ภายในบ้านนั่งแต่มันก็เต็มไปด้วยผู้คน ผมเลยตัดสินใจเดินไปที่โต๊ะวางแก้ว ซึ่งไม่มีใครนั่งอยู่ อ่ะๆ อย่างมองว่าผมหลีกหนีผู้คนน่ะ! ผมป่าวคือแบบคนไม่รู้จักอ่ะ จะให้ไปทักมันไม่ช่ายย ~ จริงป่ะ? งั้นขออยู่เงียบๆดีกว่าเยอะ งั้นขอสอดสายตาหาบูมหน่อยดีกว่า อ่ะเขาอยู่นั้น! หน้าประตู พอเขาหันมาเห็นผม ผมก็พยักหน้าให้ เขายิ้มให้แล้วพูดแบบไม่ออกเสียงพอให้อ่านปากออกว่า แปปน่ะ แล้วเขาก็ทักทายเพื่อนที่อยู่ในงานต่อไปเรื่อยๆ ผมก็นั่งดื่มไวน์รอไป ดื่มไปเรื่อยๆ ดื่มจนตาเริ่มลาย ไม่นะ! ผมไม่ได้เมาไม่ได้คออ่อนขนาดนั้น แต่รอยังไงบูมก็ยังไม่เขามาคุยกับผม ไม่เป็นไร! ก็นานทีเจอเพื่อนนี่น๊า ทั้งทีผมก็คิดแบบนี่นแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้

"เต๋อ" อ่ะ! เขาเข้ามาคุยกับผมแล้ว ผมเลยรีบลุก แล้วหันหน้าไปพะเชิญหน้ากับเขา
"บูม เรา เอ่อ.. มีไรจะให้" ผมพูดพร้อมกับยืนมือล่วงไปในกระเป๋ากางเกง เพื่อจะได้ให้แพคเกจทัวร์ภูเก็ต กับเขา แต่ตอนที่บูมเดินเข้ามานั้น เขาไม่ได้เดินเข้ามาคนเดียว เขาเดินจูงมือใครเข้ามาด้วย?

"นี่เกิ้ลแฟนเรา"
"แฟน?" อึก! อึ้งครับ แฟน? โอเคผมยอมรับผู้หญิงคนนี้เขาน่ารัก น่ารักมากเลยด้วย
"เกิ้ล นี่เต๋อเพื่อนข้างบ้านผม ^ ^"
"สวัสดีจ๊ะ"
"..." ผมได้แต่หันหน้าไปมองเกิ้ล ผมไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย แม้แต่คำเดียว เหมือนคำว่า 'แฟน' ของบูมมันจะดูเสียงของผมไปจนหมด
"เต๋อเราขอตัวก่อนนะ"

     ผมไม่รู้ ไม่รู้เลยว่าตัวเองต้องทำยังไงต่อ ผมเลยเดินเบลอๆออกจากบ้านบูมกลับบ้านของตัวเอง ผมรู้สึกปวดหนึบไปทั้งใจ คิดอะไรก็ไม่ออก งง ไปหมดแล้วว่าควรจะทำอะไรก่อนดี? ทำไมเรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ โอเคผมยอมรับว่าผมไม่เคยถามเขาว่ามีแฟนรึป่าว? แต่ผมไม่คิดนิว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ ก็ได้ๆ ผมผิดเองแหละที่ไม่ถามเขาให้แน่ชัดและก็ไม่เคยที่จะบอกความรู้สึกของตัวเองให้เขารู้ แต่ถึงจะนึกได้ตอนนี้ก็คงสายไปแล้วใช่ไหม? เพราะถึงไปตะโกนว่ารักเขา เขาก็คงไม่สนใจในเมื่อข้างกายเขาก็มีคนที่เขารักและรักเขาอยู่แล้ว ผมมันบ้า! คิดเป็นตุเป็นตะว่าเขาอาจะมีใจ คิดไปเองทั้งนั้น ไม่เคยรู้เลยว่าสิ่งที่เขาแสดงออกนั้น ก็แค่เพื่อน เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น

ทุกความรู้สึก ทุกคำที่เอ่ย
เธอไม่เคยซึ้ง เธอไม่เคยเข้ามันสักครั้ง
ใกล้กันเท่าไหร เหมือนยิ่งไกลห่าง
ยังต้องอ้างว้าง ทำได้เพียงแค่รออยู่ตรงนี้

เธอรู้ดีทุกสิ่ง และเธอรู้ดีทุกอย่าง
แต่ก็ยังซ้ำเติมเหมือนเดิม ว่าเธอไม่รัก

บอกตรง ๆว่าใจฉันมีแค่เธอ ฉันมีแค่เธอเท่านั้น
แม้วันคืนผ่าน ภาพเธอก็ยังฝังใจ
บอกตรง ๆว่าใจฉันยังเฝ้ารอแม้นานแค่ไหน
ได้แต่เพียงหวังว่าสักวัน
เธอนั้นจะเปิดหัวใจให้คนใกล้ตัวอย่างฉัน

แม้นานเท่าไหร่ เธอก็เหมือนเก่า
เพียงเพื่อนเท่านั้น
เธอให้เราได้เพียงแค่เท่านี้











...
     หลังจากวันนั้น ในเช้าวันถัดมาผมเก็บกระเป๋าไปเที่ยวภูเก็ตเลย โดนไม่ได้บอกอะไรใครไว้นอกจากยาม เพราะต้องการให้เขาช่วยดุแลบ้านให้ ในระหว่างที่ผมไม่อยู่ก็เท่านั้น
     ผมไม่ได้อยากหนีปัญหาแต่ผมไม่รู้ว่าต้องยังไงเวลาเจอหน้าเขา ผมกลัวตัวเองจะหลุดแล้วทำอะไรแปลกๆ ออกไป ผมยังไม่พร้อมไม่พร้อมจริงๆ ถ้าเจอกันเราต้องทักกันแบบไหนถึงจะดี? ต้องทำตัวเป็นปกติอีก ผมคงทำไม่ได้จะให้ไป ดูหนัง กินข้าว เที่ยวเล่นกันเหมือนเมื่อก่อนนะหรอ? มันไม่ง่ายเลยน่ะ! ไม่ง่ายเลย ภาพความทรงจำระหว่างผมกับเขา มันหมุนวนซ้ำไปซ้ำมา ไม่รู้จบ สิ่งเดียวที่ผมคิดว่าผมทำได้ในตอนนี้คืออยู่ให้ห่างจากเขาซะ

     ในแพคเก็ตทัวร์ครั้งนี้พักสบาย 3 วัน 2 คืน ไหนวันแรกหลังจากที่ผมเข้าเช็คอิน ทางบริษัทได้มีการพาไปชมเขารัง เพื่อสัมผัสอากาศบริสุทธิ์บนยดเขารัง และให้มีการเก็บภาพเป็นที่ละลึกก่อนที่จะกลับมาพักผ่อนที่โรงแรม ส่วนในวันที่สองนั้นได้ออกเดินทางโดนเรือไปยังเกาะพีพี ชมทัศนียภาพของอ่าวมาหยา สถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่อง The Beach ด้วย และก็พาชมแหล่งปะการัง น้ำใสเห็นฝูงปลา สวยงามแหวกว่ายใต้ท้องทะเล และยังพาไปดำผิวน้ำชมปะการัง ส่วนตอนกลางวันก็รับประทานอาหารแบบ International Buffet Lunch จากกุ๊กฝีมือดีอีกตั้งหาก หลังจากชมจนทั่วเขาก็พาเรากลับ

     ยอมรับว่ามันเป็นทัวร์ที่สุดยอดจริงๆ ทำให้ผ่อนคลายได้มาแต่มันก็ไม่อาจทำให้ลืมเขาได้ ผมยังคิดเลยถ้าได้มากลับเขาคงดีไม่น้อย เพ้อเจ้อจริงผมเนี่ย! ฮ่าๆ ไม่เอาๆอาบน้ำนอนดีกว่า เหนื่อยมาทั้งวันพรุ้งนี้จะได้ไปทัวร์อ่าวพังงาต่อ


ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง
"เอ่อ..เข้าผิดห้องใช่ไหมครับ ^ ^?"

ผมไม่รู้หรอกนะ ว่าเขามาที่นี้ได้ยังไง? แต่ผมจะถือว่ามันเป็นพรหมลิขิต
ลิขิตให้เรารักกัน

[Aomampapeln]

บูมมีแฟนแล้วไม่น๊าาาาาา
อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้อืมๆน่าคิด
พรหมลิขิต บันดาลชักพา~

[Lily teddy]

ก๊าก มันคืออะไร  บูมมีแฟนแล้ว ไม่จริงใช่มั้ย เศร้าแทนเต๋อเลยอะเป็นเราคงช็อคมากจริง ๆ
แล้วตอนจบนี่ใช่บูมรึเปล่าที่มาเคาะห้อง ขอให้ใช่เถอะ 
แล้วบทสรุปของความรักจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย รอ ๆ จ๊า 
 เอ่อ  มันยังไม่จบใช่มั้ยอะ คงไม่ใช่ว่าให้เป็นไปตามพรหมลิขิตแค่นั้นนะ

[IRome]

ก๊าก มันคืออะไร  บูมมีแฟนแล้ว ไม่จริงใช่มั้ย เศร้าแทนเต๋อเลยอะเป็นเราคงช็อคมากจริง ๆ
แล้วตอนจบนี่ใช่บูมรึเปล่าที่มาเคาะห้อง ขอให้ใช่เถอะ 
แล้วบทสรุปของความรักจะเป็นยังไงต่อล่ะเนี่ย รอ ๆ จ๊า 
 เอ่อ  มันยังไม่จบใช่มั้ยอะ คงไม่ใช่ว่าให้เป็นไปตามพรหมลิขิตแค่นั้นนะ

- จบแล้วจ้า. ^ ^ ฮ่าๆ
จบแบบให้คิดม๊ากมาก >w<

ถึงมีแฟนแล้วก็เลิกได้! ถ้าเจอคนที่ใช่กว่า (//นั้นดูเลวไป แต่ส่วนมาก็จะเป็น )

[Lily teddy]

  งั้นก็จะคิดแบบเข้าข้างพระเอกของเราละกันเนอะว่าบูมเลือกที่จะทิ้งแฟนสาวแล้วออกตามรักแท้อย่างเต๋อ
แล้วพรหมลิขิตก็ให้ทั้งสองได้รักกัน และอยู่ด้วยกันตลอดไป อิอิ
อย่างนี้น่าจะะมีแต่งตอนพิเศษ แบบ part ความรู้สึกของบูม ก็ดีนะ
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดี ๆ จะเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า

[Aomampapeln]

จบแล้วหรอเนี่ย(แอบเสียดาย)
ไม่เป็นไรจิ้นต่อไป

[seaz]

อะไรยังไงเนี่ย แอบเศร้านะ

[Azakura_Hibari]

จบแล้ว??? จบแบบนี้เลย?? เงิบเลยจ้าาาา 
เนื้อเรื่องน่ารักดีนะคะ แต่มาใจแป้วก็ตอนที่บูมบอกว่ามีแฟนแล้วนี่แหละ
แล้วที่บูมตามมาที่ภูเก็ตนี่คืออะไร???
มันจบแบบไม่เคลียร์อ่ะค่ะ
มีตอนพิเศษมั้ยอ่ะ ขอเป็นแบบความรู้สึกของบูมบ้าง
อยากรู้ว่าบูมคิดยังไง เพราะที่เป็นอยู่แบบนี้ ดูก็รู้ว่าบูมเองก็รู้ว่าว่าเต๋อรู้สึกยังไง
มันก็เลยดูเหมือนบูมปั่นหัวเต๋อเลยอ่ะ
มันเงิบจริงๆนะ เหอๆ   

[IRome]

- บูม -

     แฮ่ม! แฮ่ม!

.. คุณคิดว่าผมโง่รึป่าว?

     คุณคิดว่าผมโง่มากจนดูไม่ออกเลยหรือว่าเต๋อ เขาคิดยังไงกับผม? ผมก็พอรู้หรอกว่าเขารู้สึกยังไง แต่จะให้ยอมรับตรงๆ? มันไม่ใช่นะ -___,- เขาสิต้องบอกผมว่า เขาคิดยังไงกับผม หรือไม่จริง? อย่าเข้าข้างเต๋อให้มากนักเลยเห็นใจผมบ้าง. งั้นผมจะเล่าให้ฟังล่ะกัน เกี่ยวกับความรู้สึกของผมที่มีต่อเขา พวกคุณคงจำได้ว่าครั้งแรกที่เราเจอกันมัน เอ่อ เลวร้ายแค่ไหน? งั้นย้อนหน่อยก็ได้ๆ

     คือว่า .. วันที่เจอกันครั้งแรกอ่ะ ผมเพิ่งย้ายบ้านมาใหม่ บ้านข้างเต๋อนั้นแหละ พอเพื่อนๆที่อยู่ในตัวจังหวัดรู้ เพื่อนมันก็เลยนัดออกไปฉลอง (คือเพื่อนบางคนงานไปทำงานต่างจังหวัดก็มี ผมก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ก็ย้ายกลับมา เพราะเบื่องานที่ทำ แหะๆ) แต่ไม่รู้ไงว่าตัวเองจะเมาเป็นหมาขนาดเข้าบ้านผิด แบบซวยอ่ะ! ซวยมากก ~ และก็น่าขายหน้ามากๆ ถ้าเป็นคุณจะรู้สึกยังไง? ไปอ้วกใส่ใครก็ไม่รู้ แถมไปด่าเขาสารพัดแล้วพอรู้ว่าเราเองที่ผิด หน้าแหกไหม? งั้นผมตอบให้ แหกมาก! แล้วในวันต่อมาเขากับมากดออดหน้าบ้าน เพื่อ? แต่ทำไงได้นอกจากเดินออกไปหาเขา

'ว่าไงครับ? คุณโรคจิตข้างบ้าน มีอะไรหรอครับ' - อย่าตกใจครับ! ผมแค่พยายามรักษาหน้าตัวเองเพียงเท่านั้น
'เต๋อครับ ^ ^ คุณขี้เมา'
'=[ ]=' เล่นเงิบเลยทีเดียว
'ผมเอาของอร่อยๆ มาให้ครับ ต้อนรับเพื่อนบ้านใหม่'
'ขอบคุณครับ'
'อ่ะ เดี๋ยวครับ คุณขี้เมา'
'บูม ครับ ^ ^'

     นี่อาจเป็นการรู้จักกันแบบจริงๆจังๆ ครั้งแรกเลยก็ว่าได้ และในวันถัดมาเขาก็มากดออดอีก สรรหาสารพัดของกินมายื่นให้ผมได้ทุกวัน บางครั้งก็ช่วยผมรดน้ำต้นไม้บ้าง พฤติกรรมพวกนี่ คงไม่ได้บอกผมเลย ว่าเขาจีบผมอยู่ ^ ^ และก็มีอีกที่ผมไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรือเขาสะกดรอยตามผมไป ทำให้ไปเจอกันที่ห้างสรรสินค้าใกล้ๆบ้าน ที่พวกผมอาศัยอยู่ ผมตกใจมาก ที่เจอเขา

'เห้ยยย! มาได้ไงตกใจหมดเลย.'
'มากับพี่บุป! ^ ^ '
' - -? '
'บุปเพสันนิวาสไง!' เสี่ยวชะมัด! คุณว่าไหม?

     ตลอดเส้นทางการกลับบ้านของพวกเรา เขาไม่ทำให้ผมเบื่อเลย เขาชวนผมคุยไปเรื่อยแล้วเรื่องที่คุยก็เรื่องผี? เอิ่มไม่อยากจะบอกว่าเกลียดแนวนี้ที่สุดอ่ะ! ผมอ่ะเป็นพวกจิตตกถ้าใครเล่าอะไรแนวนี้ให้ฟังมากๆ มันจะเก้บไปฝัน แต่ไม่อยากยอมรับกับเขาเลยแอ๊บว่าไม่กลัว แต่ผมก็รู้ว่าเขาไม่เชื่อหรอก เพราะอะไรนะหรอ? ก็สีหน้ายิ้มแย้มของเขานะสิ ชิ! คุยไปจนถึงหน้าบ้าน อยู่เขาก็เอ่ยปากชวนผมไปเที่ยว! ผมตื่นเต้นมากจนไม่ได้ตอบรับอะไรเขาไป ผมเห็น เห็นสีหน้าผิดหวังของเขา ^ ^ ก็แค่อยากแกล้งอ่ะ ฮ่าๆ แล้วพอผมเข้าไปในบ้านสงบจิตสงบใจได้สักพัก ผมก็ไปเขียนกระดาษ ว่า '10 โมงเจอกันนะ' ให้เขาเห็น ผมไม่รู้หรอกว่าเขาทำอะไรตอนที่ได้เห็นข้อความนี้ แต่ผมตื่นเต้นมาก ใจก็เต้นเหมือนมันจะหลุดออกมาข้างนอก ผมเลยบอกตัวเองว่าใจเย็นๆ แล้วก็ทรุดเข่านั่งอยู่ตรงนั้น นานกว่าจะลุกไปอาบน้ำได้

      คุณครงจำเดทแรกของเราได้? ใช่! ปั่นจักยานไง ^^. ตอนแรกผมก็อึ้งอ่ะนะ ตอนที่เขาให้ผมนั่งข้างหน้าเพื่อขี่ให้เขาซ้อน แหม๊ คุณชายเขาไม่ได้ดูหุ่นตัวเองเลย ว่าเขานะตัวเล็กมาก แต่ผมมีสิทธิเถียงรึ? ก็ไม่เลยยอมปั่นแต่อยู่ๆ เขาก็ให้ผมจอดแล้วเป็นคนปั่นเอง ผมก็เลยรู้ว่าเขาแกล้งผมอีกแล้ว เป้นคนที่นิสัยไม่ดีจริงๆ คุณว่าไหม?
     ผมนะมีความสุขมากเลยนะตอนที่อยู่กับเขา ผมรู้สึกเหมือนเขาเป็นได้ทั้ง เพื่อน พี่ แฟนหรือแม้แต่พ่อ ฮ่าๆ เพราะเขาดูแลผมได้ดีมาก เป็นห่วงผมแทบจะทุกเรื่องไม่ว่าจะเล็กแค่ไหนก็ตาม เขาก็มักจะสังเกตเสมอในความผิดปกติของผม ผมไม่รู้เลย ว่าผมจะหาคนที่ดีแบบเขาได้อีกจากที่ไหน


..

     เอิ่มม คุณคงสงสัยใช่ไหม? ว่าระหว่างผมกับเขา ถึงไม่มีอะไรพัฒนาเลย แล้วคุณจะให้อะไรพัฒนาล่ะ! ในเมื่อเขายังไม่เคยพูดว่ารักผมเลย?โอเค คุณคงคิดว่าในสิ่งที่เขาแสดงออกมันก็คงมากพอแล้ว แต่มันไม่ใช่สำหรับผมนะสิ ถ้าไม่ได้รับคำพูดอะไรที่ชัดเจนแล้วเราหลงคิดไปว่าเขาชอบเรา แล้วเราก็ดันไปชอบเขาตอบ พออยู่ไปแบบนี้เรื่อยๆ ณ วันหนึ่งเขามาบอกคุณว่า เขารู้สึกกับเราแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น มันจะไม่เจ็บหรอ? แล้วถ้าถามว่าทำไมผมไม่บอกชอบเขาก่อน ผมกลัวนะ กลัวว่าผมจะคิดไปเอง ว่าทั้งหมดที่เขาทำ คือเขาชอบผม ผมก็ไม่ใช่คนหลงตัวเองนะ ที่แบบใครมาทำดีด้วย ก็แปลว่าเขาชอบเรา บ้า!
     อีกอย่างผมไม่ใช่เกย์ แล้วไอ้ความรู้สึกชอบผู้ชายเนี่ย ผมก็เพิ่งเคยมี เขานั้นแหละที่เป็นคนแรกของความรู้สึกนี้ ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ามันใช่ความรู้สึกชอบรึป่าว? จนผมโทรไปหาเพื่อน แล้วปรึกษามันนั้นแหละ ถึงแน่ชัดในความรู้สึกของตัวเอง แล้วผมก็พูดถึงปัญหาเรื่องที่เขาไม่ยอมบอกว่า เขาชอบผมให้เพื่อนฟังด้วย! เพื่อนมันเลย พูดขึ้นมาว่า ที่เขาไม่พูดสักทีเนี่ย! เพราะเขากลัว หรือเพราะเขาไม่ชอบแกจริงๆ วะ! ผมเลยอึ้งไปเลย! ใช่ ที่เขาไม่พูดเพราะอะไร? อาจจริงแบบที่เพื่อนบอกก็ได้ อ่ะๆ คุณคงมองว่าผมโง่อีกล่ะสิ แบบ 'โหยย! ไอ้โง่ เขาแสดงออกขนาดนี้ไม่รู้ตัวเลยรึไงวะ' ป่าวๆ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น ไอ้แสดงก็แสดงสิ แต่การแสดงออกมันมีหลายอย่างนะเห้ย แต่ที่มันสำคัญคือคำพูดต่างหากเล่า!  ผมเลยวางแผนกับเพื่อน เพื่อพิสูจน์


     ผมพาเพื่อนที่ผมโทรไปปรึกษาด้วย ไปแนะนำให้เต๋อรู้จัก ในฐานะแฟนของผม คุณคงคิดว่าผมใจร้ายมากที่ทำแบบนี้ แต่นี้มันคือวิธีที่ดีสุดแล้ว และก็เห็นผลเร็วด้วย เพราะในวันต่อมา เขาได้หายไปเลย! =[ ]= ผมไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นแบบนี้! ผมคิดว่าเขาจะตะโกนว่าชอบผม จะมาสารภาพความรู้สึกที่มีให้ผมฟัง แต่อยู่ๆ ดันหายไปซะงั้น ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปไหน หนึ่งวันเต็มๆที่ ผมพยายามถามคนในหมู่บ้านที่เขาพอรู้จักกัน ถามว่าเขาไปไหน รู้บ้างรึป่าว? แต่คำตอบคือ ไม่ โอเคๆ มันเป็นอะไรที่ผิดพลาดครั้งใหญ่มาก = = แต่ให้ทำไงอ่ะ ทำไปแล้ว T^T จนสุดท้ายผมเลยเดินคอตกกับบ้าน แล้วไปเจอพี่ยามเข้า!
'อ้าว ไปไหนมาครับน้องบูม?'
'ไปเดินหาเต๋อมาครับพี่'
'อ่ออ! น้องเต๋อบ้านข้างๆนี้ป่ะ?'
'ครับ'
'มันไปทะเล! เห็นว่าภูเก็ตมั่ง มันฝากให้พี่มาดูบ้านให้อยู่เนี่ย' ห่ะ? ภูเก็ต! หนีไปไกลเกิ๊นนน! ไอ้บ้าเต๋อ ได้ๆ แล้วเจอกัน หึ
'อ่อครับ ขอบคุณนะครับ'





 . .

     ณ ภูเก็ต
'ขอโทษนะครับ มีแขกที่ชื่อ พุธิ พงศกร ไหมครับ?'
'สักครู่นะค่ะ ^^'
'ครับ ^ ^'  แฮ่มๆ ผมอยู่ภูเก็ตละครับตอนนี้กำลังไล่ถามหาไอ้คนชื่อ 'พุธิ พงศกร' อยู่ ถามมาได้ สามถึงสี่โรงแรมแล้ว แต่ก็ไร้วี้แวว T^T อุตส่าห์หนั่งไฟต์เครื่องบินที่ถึงที่ภูเก็ตเร็วที่สุดแล้วนะ เพื่อจะมาเคลียร์กับเขา! แต่ถามหาหลายทีแล้ว แต่ก็ไม่เจอ หมดหวังแล้วมั่ง เฮ้อออ
'คุณพุธิ พงศกรนะค่ะ ตอนนี้พักอยู่ที่ห้อง 402 ค่ะ แต่อีกสองชั่วโมงจะมีทัวร์ไปอ่าวพังงาค่ะ'
'ขอบคุณครับ!' เยสส เจอแล้ว แล้วเจอกันหนุ่มน้อยย. หึๆ ^ ^






      ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หน้าห้อง 402 แล้ว กดออดเลยดีไหมน่ะ? เห้ย! แต่ขอทำใจก่อนดิ อยู่ๆก็บุกมาหาเขามันไม่ใช่อ่ะ =[ ]= ถ้าเจอแล้วพูดว่าไรดีอ่ะ? อธิบายเรื่องเกิ้ล? หรือบอกชอบเขาอ่ะ? ไม่ดิไม่ เขาสิต้องบอกชอบเราใช่ม่ะ? ทำไมเราต้องพูดก่อน แม่ง!ก่อนมาทำไมไม่คิดสคริปพูดไว้ก่อนวะ พลาดๆ ตะ แต่ว่า ถ้าไม่กดตอนนี้ทุกอย่างมันอาจจะสายไปก็ได้นะ ทำไงดี

ปิ๊งป่อง ปิ๊งป่อง  - ว๊ากก! มือเจ้ากรรมกดไป ยิ้ม! เออยิ้มไว้ก่อน

"เอ่อ..เข้าผิดห้องใช่ไหมครับ ^ ^?" ผมรู้ว่าเขาอึ้งที่เห็นผม แต่ก็ยังกวนประสาท!
"ผม ชะ ชอบคุณ!" เย้ยย! บอกเขาทำไมวะ ต้องรอเขาพูดดิ =[ ]=
"ผมก็ชอบคุณ ^ ^"

ถ้าตอนนี้คุณมีคนแบบเขาอยู่ข้างๆกายคุณล่ะก็รีบคว้าไว้นะ ก่อนที่มันจะหลุดมือไป ;'p

[IRome]

มาอัพ ตามที่ขอ! 
- จบ จบแล้ว! จบจริงๆ น่ะเอ่ออ ~

ขอบคุณที่ติดตาม   

[Azakura_Hibari]

อั๊ยย่ะ!!!
จบแบบนี้ค่อยเคลียร์หน่อย โล่งเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆ
ไม่รู้สึกว่ามีอะไรค้างคาแล้ว
เอาจริงๆ ผู้หญิงคนนั้นในใจก็แอบคิดอยู่เหมือนกันว่าอาจจะเป็นคนที่บูมเอามาหลอกลองใจเต๋อ
แต่คิดอีกที อาจจะเป็นแฟนจริงๆก็ได้ เพราะอะไรๆเกี่ยวกับบูมมันไม่ค่อยเคลียร์
แต่พอมาเป็นอย่างนี้ แอบรู้สึกดีที่มันเป็นแบบที่คิด  อิอิ

+ เป็ดให้แก่ความประทับใจ ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่าน แต่งเรื่องใหม่ๆมาให้อ่านอีกนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่าาาา
 

[kamikame]

น่ารักมายเบยฮ๊าฟฟฟฟฟ ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟฟ

[loveyous]

น่ารักดี ... ขอบคุณครับ

[Bear Company]

 

[purple]

แอร๊ยยย น่ารักจังเลยยย ขอบคุณนะคะที่วางบทเกิ้ลมาแบบนี้ ฮาาา
ก็ถ้าเป็นแฟนบูมจริงๆ มันจะมีคนเสียใจหลายคนอ่ะเนอะ
ชอบมากๆเรื่องนี้ ดูอบอุ่นๆ ฟินๆ เบาๆ อิอิ
ขอบคุณมากๆนะคะ

[pogpax]

 

[boonpa]

  เอาจบอย่างงี้เลยเหรอ ไม่มีตอนพิเศษฉากหวานแหววแถมให้บ้างเหรอ เรื่องน่ารักดีค่ะ ใสๆอ่านได้เรื่อยๆ

[KKKwanGGG]

น่ารักมาก ๆ เลยครับ .... แต่จบจริง ๆ อ่ะ

ขอบคุณครับ

[DREAM COME TRUE]

น่ารักมากกกกกกกกก ชอบอะ สั้นๆแต่หวานประทับใจ
น่ารักจริงๆ แนะนำให้อ่านกันเลยครับ