ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0**************************
เรื่องของเด็กชายตะวัน ฝันหวานของเจ้าชายกบ กับน้องชายที่เกือบจะไม่มีบทบ้านใกล้ๆ# 1เด็กชายพระอาทิตย์โลกนี้มีแต่เรื่องที่ผมไม่เข้าใจอยู่เต็มไปหมด...ทั้งเรื่องที่ผมว่ามันยากแต่คนอื่นว่าง่าย...เรื่องที่ผมว่าง๊ายง่ายแต่คนอื่นกลับว่ามันยาก...เรื่องเล็ก เรื่องเล็กกว่าแล้วก็เรื่องใหญ่ๆ...เรื่องไกลตัวแล้วก็เรื่องใกล้ตัว...อย่างชื่อของผมไง!
ตั้งแต่เด็ก ใครๆก็เรียกผมว่าตะวัน...ผมรู้ว่าตัวเองชื่อตะวันก่อนที่จะรู้ซะอีกว่าตะวันน่ะแปลว่าอะไร...
ตะวันแปลว่าพระอาทิตย์... และพระอาทิตย์ในโลกนี้ก็มีอยู่แค่ดวงเดียว ผมพยายามถามใครๆว่าทำไมต้องเรียกพระอาทิตย์ว่าตะวัน แล้วทำไมผมไม่ชื่อพระอาทิตย์ ทำไมทุกคนต้องทำเรื่องง่ายๆให้เป็นเรื่องยากๆ... เรื่องเล็กๆให้เป็นเรื่องใหญ่ๆ...เรื่องๆเดียวให้เป็นสองเรื่อง...ชื่อเดียวให้เป็นสองชื่อ...ทำไมต้องตั้งชื่อเล่นให้พระอาทิตย์ว่าตะวัน...แล้วพระอาทิตย์มันรู้หรือเปล่าว่าตัวเองชื่อตะวัน...แล้วถ้ามันรู้ มันชอบหรือเปล่า...มันอาจจะสงสัยเหมือนที่ผมสงสัย...ทำไมมันไม่ชื่อตะวันเหมือนที่ผมสงสัยว่าทำไมตัวเองไม่ชื่อพระอาทิตย์
“มันเป็นสุนทรีย์ทางภาษา!”ไม่ว่าจะถามพ่อกี่ครั้ง พ่อก็บอกผมอย่างนั้น ผมไม่ได้ถามอะไรพ่อต่อ เพราะตอนนั้นผมไม่รู้ว่า...สุนทรีย์...ที่พ่อว่าน่ะ มันคืออะไร...
“เป็นความงามทางอารมณ์!”ส่วนแม่ผมบอกแต่อย่างนี้...ผมไม่ได้ถามอะไรแม่ต่อเหมือนกัน ก็ผมรู้จักแต่...อารมณ์ดีกับอารมณ์เสีย...เวลาแม่ยิ้มแปลว่าแม่อารมณ์ดี เวลาแม่ไม่ยิ้มก็แปลว่าแม่อารมณ์เสีย...
“แล้วทำไมตะวันชื่อตะวัน?”ผมเปลี่ยนคำถาม เมื่อสองคำตอบที่ได้ฟังยังไงก็ไม่เข้าใจ
“ก็ตอนตะวันเกิด พระอาทิตย์อยู่เหนือหัวพอดี...”แม่บอก...นั่นไง! แม่ยังเรียกว่าพระอาทิตย์เลย แล้วทำไมมาตั้งชื่อผมว่าตะวัน!
“แล้วทำไมตะวันไม่ชื่อพระอาทิตย์?...แต่ น้าโอ๋บอกว่า ตอนตะวันเกิด ฟ้าดำปี๋เหมือนขี้จิ้งจก...พระอาทิตย์นอนหลับอุตุ...”ผมถามก่อนนึกได้อีกอย่าง แต่ผมพูดได้เท่านั้น แล้วแม่ก็จุ๊บปากผมเบาๆ...ผมทำปากจู๋อีกแล้ว แม่เลยจุ๊บปากผม ใครๆชอบหัวเราะเวลาผมทำปากจู๋ แม่ก็หัวเราะแต่แม่จะหัวเราะแล้วก็จุ๊บปากผมหนึ่งที ให้ผมรู้ว่า ปากผมกำลังจู๋...
“พระอาทิตย์นอนอุตุ...”ผมพูดใหม่ ไม่ให้ปากตัวเองจู๋
“...ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่น”
“ไร้สุนทรีย์ทางภาษา!”พ่อว่างั๊น
“ไร้ความงามทางอารมณ์!”ส่วนแม่ว่างี๊
“หรือตะวันอยากชื่อขี้จิ้งจก?”แม่บีบแก้มผม ถามแล้วก็หัวเราะ
ผมรีบส่ายหัวไม่อยากชื่อขี้จิ้งจก
“แล้วทำไมตะวันไม่ชื่อพระอาทิตย์?”ผมถาม แก้มยังติดอยู่ที่นิ้วแม่
“ตะวันอยากชื่อพระอาทิตย์เหรอ?”แม่ถาม และผมกำลังจะส่ายหัวอีกทีก่อนจะนึกได้ว่าชื่อพระอาทิตย์ก็น่าจะดี
ผมหลับตาลองนึกว่า ถ้าแม่แล้วก็พ่อแล้วก็น้าโอ๋กับน้าเจดเรียกผมว่าพระอาทิตย์จะเป็นยังไง...
ผมหลับตาแล้วก็คิด
แม่เรียกผมว่าพระอาทิตย์...พระอาทิตย์ตื่นได้แล้ว ฉี่รดที่นอนอีกแล้ว!...
พ่อก็เรียกผมพระอาทิตย์...พระอาทิตย์เอาสีของพ่อไปไว้ไหน?!
น้าโอ๋ก็เรียกผมว่าพระอาทิตย์...พระอาทิตย์ ฟังน้าพูดหรือเปล่า?!...
น้าเจดก็เรียกผมว่าพระอาทิตย์...พระอาทิตย์ เด็กดีต้องฟังที่แม่พูด เข้าใจไหม?
แล้วผมก็ลืมตา จะบอกพ่อกับแม่ว่า ผมจะชื่อพระอาทิตย์..แต่แม่กับพ่อไม่ได้ยืนอยู่กับผมแล้ว
ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับตาไปนานเท่าไหร่ ผมเลยมองดูนาฬิกาบนฝาผนังบ้าน...ผมมองดูนาฬิกาเพราะใครๆก็มองดูนาฬิกาเวลาอยากรู้เวลา...ผมเลยมองดูนาฬิกาบ้าง...นาฬิกามีเข็มกับตัวเลข ที่ผมไม่รู้จักสักกะตัว...ผมเลยเลิกมองนาฬิกา เปลี่ยนมามองรอบๆตัว...แต่ก็ไม่มีใครยกเว้นจิ้งจกสองตัวบนเพดาน...
ผมกำลังจะตะโกนเรียกว่าใช่พ่อกับแม่หรือเปล่า แต่ก็นึกได้ ถ้าพ่อกับแม่ปลอมตัวเป็นจิ้งจก แม่กับพ่อต้องไม่อยากให้ผมจำได้แน่ๆ ผมเลยแกล้งทำไม่รู้ เดินออกจากบ้านปั่นจักรยานไปบ้านน้าโอ๋...
“น้าโอ๋!”ผมตะโกนเรียกน้าโอ๋ตอนปีนขึ้นจักรยานที่น้าเจดเพิ่งซื้อให้
“น้าโอ๋!”ผมตะโกนเรียกน้าโอ๋ตอนที่เริ่มปั่นจักรยาน
“น้าโอ๋!”ผมตะโกนเรียกน้าโอ๋ตอนที่ปั่นจักรยานชนประตูเล็กๆที่กั้นระหว่างบ้านน้าโอ๋กับบ้านผม...มันเปิดแค่นิดเดียวแล้วก็ปิดกลับมาเหมือนเดิม
“น้าโอ๋!”ผมตะโกนเรียกน้าโอ๋ตอนเอาเท้าถีบพื้นให้จักรยานมันถอยกลับ
“น้าโอ๋!”ผมตะโกนเรียกน้าโอ๋แล้วก็ปั่นจักรยานชนประตูเต็มแรง...มันดีดเปิดแล้วผมก็รีบปั่น
“น้าโอ๋!”ผมตะโกนเรียกน้าโอ๋อีกตอนที่ประตูมันกำลังจะปิดกลับมา ผมนึกเห็นภาพตัวเองกับจักรยานโดนหนีบคู่กันอยู่ตรงประตู...
“น้าโอ๋!”ผมตะโกนแล้วประตูมันก็หยุดกึก พร้อมน้าโอ๋ที่ยืนมองผม มือหนึ่งจับประตูอีกมือก็เท้าสะเอว...
“ก็ทำไมไม่ใช้มือเปิดเล่า?”น้าโอ๋ถามแล้วดึงประตูเปิดกว้างๆให้ผมปั่นจักรยานเข้าไป
“มือตะวันจับจักรยานอยู่”ผมตอบ ปั่นจักรยานต่อโดยมีน้าโอ๋เดินตามมา
“น้าโอ๋!”ผมเรียกน้าโอ๋ เพราะล้อจักรยานมันติดหลุมแล้วผมก็ปั่นมันไปไม่ได้ น้าโอ๋ถอนหายใจก่อนยกท้ายจักรยานขึ้นจากหลุมให้แล้วผมก็ปั่นต่อ แล้วน้าโอ๋ก็เดินตาม
“แล้วนี่ยังไม่นอนหรือเพิ่งตื่น”
“ตื่นแล้วตะวันก็ไปหาพระอาทิตย์มา”
“เจอไหม?”น้าโอ๋ถามและผมส่ายหัว
“พ่อกับแม่ล่ะ?”น้าโอ๋ถามตอนผมปีนลงจักรยาน
“เป็นจิ้งจกอยู่”ผมตอบ แล้วก็วิ่งเข้าไปในบ้านน้าโอ๋
“วันนี้ตะวันยังไม่ได้กินปีโป้”ผมบอกน้าโอ๋ก่อนปีนขึ้นเก้าอี้ แล้วก็มองน้าโอ๋เดินไปหยิบชามแล้วก็เปิดตู้เย็น
“ตะวันขอหนึ่งอัน...”ผมบอกชูนิ้วให้น้าโอ๋ดู
“น้าให้หนึ่งอันอยู่แล้ว แล้วที่ตะวันชูน่ะ มันสองนิ้ว..”
“...นี่ หนึ่ง...แล้วก็นี่สอง...”น้าโอ๋บอกแล้วก็จับนิ้วของผมทีละนิ้ว
น้าโอ๋บีบปีโป้ใส่ชาม...สีแดงอันเดียวเอง...
“ขอสองอันนะน้าโอ๋? ตะวันอยากได้สีเขียว...”ผมบอกชูนิ้วให้น้าโอ๋ดูอีกรอบ
“สองอันก็ได้ แต่ที่ตะวันชูน่ะมันแค่นิ้วเดียว!”
น้าโอ๋ว่างั๊นแล้วก็บีบปีโป้สีเขียวใส่ชามให้ผมอีกอัน พร้อมน้ำแข็งก้อนเล็กๆแล้วก็น้ำหวานเป็นสีๆ
“น้าโอ๋ ทำไมตะวันชื่อตะวัน?”ผมถามแล้วก็ตักปีโป้เข้าปาก แต่มัวแต่มองดูน้าโอ๋ ปีโป้เลยไม่เข้าปาก มันเข้าแค่ที่ข้างปากแล้วก็หล่นลงไปในชาม
“ก็แม่ตั้งให้”น้าโอ๋ตอบแล้วก็เอาผ้าเช็ดปากให้ผม
“น้าดาบอกว่าตะวันเป็นพระอาทิตย์ ทำไมตะวันไม่ชื่อพระอาทิตย์”ผมตักปีโป้เข้าปาก
“ก็จะชื่อพระอาทิตย์ทำไมล่ะ?”น้าโอ๋ตอบหรือเปล่าก็ไม่รู้...
“คายออกมาทำไม?!”แต่คราวนี้น้าโอ๋ถาม เสียงสูงจนเกือบถึงเพดาน ตอนผมคายปีโป้จากปากใส่ลงในถ้วย
“ตะวันกลัวมันหมด...”ผมตอบ เอาช้อนเขี่ยปีโป้ก่อนตักกลับเข้าไปในปาก...
“ห้ามคายออกมาเชียวนะ!”น้าโอ๋สั่ง ตอนผมกำลังคายปีโป้ออกจากปากอีกครั้ง
ผมมองน้าโอ๋ แล้วก็มองชามที่เหลือแต่น้ำแข็งกับน้ำหวาน...ถ้าไม่คาย ปีโป้ของผมก็หมด...
“บอกว่าอย่าคาย!”น้าโอ๋เท้าสะเอว ยกมือขึ้นให้ผมรู้ว่า ถ้าไม่ฟัง น้าโอ๋ก็จะตี
“อมก็ไม่ได้ กลืนลงไปเดี๋ยวนี้!”พอผมไม่คาย แต่เลือกเก็บปีโป้อันสุดท้ายไว้ในปาก น้าโอ๋ก็สั่งให้กลืนอีก ผมเลยต้องกลืน...ชามปีโป้ของผมเลยเหลือแต่น้ำแข็งกับน้ำหวาน
“ตะวันขออีกอันนะ”ผมขอปีโป้แล้วก็ชูนิ้วให้น้าโอ๋ดู
“ขอแค่อัน แต่นิ้วตะวันน่ะมันสองนิ้ว!”
“สองอันก็ได้...”
“สองอัน แล้วที่ชูน่ะมันกี่นิ้ว?”
“ชูนิ้วให้ถูกแล้วน้าถึงจะให้...จะเอากี่อัน?”น้าโอ๋ถามแล้วผมก็นั่งมองนิ้วของตัวเอง
“เอาห้าอัน”ผมตอบแล้วก็ชูนิ้วให้น้าโอ๋ดูใหม่
น้าโอ๋เท้าสะเอว...แล้วก็มองผม...
“ถูกหรือเปล่าน้าโอ๋?”ผมถามเพราะตั้งนานแล้ว น้าโอ๋ก็ไม่ยอมพูดอะไร เอาแต่ท้าสะเอวแล้วก็มองผม
“ถูก!...”น้าโอ๋บอกก่อนบีบปีโป้ใส่ถ้วยให้ผม
“น้าเจดบอกว่า...ตะวันหัวเราะฮ่า ฮ่า ฮ่า...ตะวันจำได้...”ผมบอก ชูมือ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ให้น้าโอ๋ดูอย่างที่น้าเจดสอน
“น้าโอ๋...ตะวันจะชื่อพระอาทิตย์”ผมนึกได้เลยบอกน้าโอ๋
“น้าโอ๋เรียกตะวันว่าพระอาทิตย์นะ ...ตะวันไม่ชื่อตะวันแล้ว”
“ปีโป้ถ้วยนี้ของใครเอ่ย?”น้าโอ๋ถาม คราวนี้ในชามมีปีโป้ตั้งหลายสี
“ของตะวัน!”ผมบอกแล้วก็ยกมือ
“ของใครนะ น้าไม่ได้ยิน?”
“ของตะวัน”ผมตะโกนดังขึ้นอีก ปีนขึ้นเก้าอี้ แต่น้าโอ๋ก็ยกชามสูงขึ้นไปอีก
“ฟังไม่ชัด...พูดดังๆ!”
“ของตะวัน!”ผมตะโกนสุดเสียง
“อ้าว! แล้วพระอาทิตย์หายไปไหนแล้วน้า?”น้าโอ๋ถามแล้วก็วางชามปีโป้ให้ผม
“พระอาทิตย์อยู่บนฟ้า...”ผมบอกแล้วน้าโอ๋ก็หัวเราะ
“ตะวันอยากมีน้องไหม?”น้าโอ๋ถามตอนผมกำลังกินปีโป้สีเหลือง ผมเลยส่ายหัวเพราะผมอยากได้ปีโป้มากกว่า
“ความลับนะ ห้ามบอกใคร น้าจะมีน้องให้ตะวัน”
“น้องตัวเล็กๆ เหมือนน้องฟ้าน้องพี่นพไง ตะวันอยากได้ไหม?”น้าโอ๋ถาม คราวนี้ผมพยักหน้า
“ตะวันห้ามบอกใครนะ...ความลับ!”น้าโอ๋บอกแล้วผมก็พยักหน้าอีก
“ตะวันอยู่นี่หรือเปล่า?!”เสียงแม่เรียก ผมเลยรีบตักปีโป้ในชามเข้าปากก่อนปีนลงเก้าอี้แล้ววิ่งไปหาแม่
“แม่!...ตะวันมีความลับ...”ผมตะโกนบอกแม่ แล้วก็ได้ยินเสียงน้าโอ๋เรียก
“ตะวันจะมีน้อง!”ผมบอกแม่ ตอนที่แม่อุ้มผมขึ้น
“เหรอ? ทำไมพ่อไม่รู้ล่ะ?”พ่อถามแล้วก็มองแม่
“นั่นสิ ทำไมแม่ไม่ยักรู้!”แม่บอกแล้วก็หันไปมองพ่อ แล้วแม่ก็ส่งผมให้พ่ออุ้ม
“น้าโอ๋รู้...น้าโอ๋บอกตะวัน...”ผมบอกพ่อ
“ไอ้ตะวัน!”น้าโอ๋เรียกผมอีกแล้ว แต่พอผมหันไปน้าโอ๋ก็ไม่พูดอะไร พูดแต่กับแม่กับพ่อ พูดกันเสียงดัง...แล้วก็หัวเราะ
น้าโอ๋เปิดการ์ตูนให้ผมดู...ผมก็นอนดูแล้วก็หลับ ตื่นอีกครั้งก็ตอนได้ยินเสียงรถน้าเจด
“น้าเจด...ตะวันมีความลับ!”ผมนึกได้ กระโดดลงจากเก้าอี้แล้วก็วิ่งไปหาน้าเจด พ่อกับแม่กับน้าโอ๋เรียกผมแล้วก็วิ่งตาม
“น้าเจด ตะวันมีความลับ...”ผมบอกตอนน้าเจดอุ้มผมขึ้น
“ตะวันจะมีน้อง...”แล้วน้าเจดก็จับผมโยน พอตกลงมา ผมก็ห้อยอยู่ที่เอวน้าเจด
“ไม่ใช่ชั้น!”เสียงแม่พูด แต่ผมไม่เห็นแม่ เห็นก็แต่พื้น ผมเลยกางมือเป็นนกบินอยู่ที่เอวน้าเจด
“ไอ้ตะวัน... ก็บอกว่าความลับ!”แล้วก็เสียงน้าโอ๋
“ความลับแปลว่าอะไรตะวัน?”น้าเจดถาม แล้วผมก็ส่ายหัว
“ความลับแปลว่าห้ามบอกใคร!”น้าโอ๋บอก
“ตะวันไม่บอกใคร...”
“ไม่บอกคนเดียวน่ะสิ!”น้าโอ๋พูด
“แล้วนี่ตกลงจะไม่ดีใจใช่ไหม?!”แล้วน้าโอ๋ก็พูดอีก
“อ้าว!...ลืม โทษที...”น้าเจดพูดแล้วก็หัวเราะ
ผมยังเป็นนกบินอยู่ที่เอวของน้าเจด ตอนน้าเจดเดินเข้าไปในบ้าน...
แล้วแม่กับพ่อกับน้าโอ๋แล้วก็น้าเจดอีกคน ก็คุยกันแล้วก็หัวเราะ...
แม่กินข้าวไปแล้วก็ป้อนข้าวให้ผมด้วย แล้วน้าโอ๋ก็อาบน้ำให้ผม...น้าเจดนั่งที่เก้าอี้แล้วก็เอาผมมานั่งกอดแล้วพ่อก็เปิดการ์ตูนเรื่องใหม่ให้ผมดู...แล้วผมก็นอนหลับอยู่บนตักของน้าเจด...
จบ...เด็กชายพระอาทิตย์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
