อยากฟังของผมมั้ย
- กูไม่อยาก-
นี่แนะ ไม่อยากแต่จะยัดเยียดแหะๆ
ที่ผ่านมาสำหรับผมแล้วนะ ผมไม่รู้ว่าที่ผมทำไปกะคนที่ผมแอบมีใจด้วยหรือรู้สึกดีด้วยนี่มันเป็นการจีบหรือป่าว เพราะผมไม่คิดว่าคนอย่างผมจะจีบใครได้หรือจีบใครติดเลย เพราะผมคิดว่าผมจีบคนไม่เป็น ที่ทำไปทำจากความรู้สึกที่ดี ทำไปที่เปนผู้ให้และห่วงใย
เข้าเรื่องกันเลย กาลครั้งหนึ่ง เมื่อไม่นานมานี้ ณ ดินแดนไกลแส้นไกลในประเทศไทย
ปรกติแล้วทุกเย็นๆผมจะถือแรคเกตแบท พร้อมทั้งใส่เสื้อกีฬาเต็มยศ เลย ออกไปตีแบทหลังเลิกงาน ครับ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากแค่อยากไปออกกะลังกายผ่อนคลายจากความเครียดจากการทำงานกะไปเล่นกะคนน่ารักๆ รู้สึกว่าเป้าหมายอย่างหลังนี้จะรุรนแรงกว่า 55+ แต่ก็ไม่เคยมีเล้ยให้ตายสิโรบิน
จนได้มาเจอน้องคนนึงเข้า ตอนแรกๆผมก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ หน้าตาน้องเขาก้ธรรมดาจัด ไม่ได้ดูดีอะไรเลย เคยเล่นด้วยแต่ก็ไม่เคยถามชื่อ ไม่เคยถามว่าเรียนอะไรปีไหน
จนผมได้ถามว่า
--น้องชื่อไรครับ- ถามแบบหน้าซีเรียส เพราะเหนื่อยจากในสนามมา น้องก็หันมาตอบแบบซีเรียส
--เล้งครับ-- ไรวะหน้าก็กันดาน เหลี่ยมๆแต่ชื่อ จีนมาก(ล้อเล่นๆ)
--ปีไหนแล้วละ-- ผมถามต่อแต่ไม่ได้ถามว่าน้องเค้าเรียนอะไรเพราะรู้แล้วว่าเรียนอะไรลายเสื้อมันบ่งบอกชัดเจนขนาดนั้น
--ปี 3 ขึ้นปีสี่ครับ--
-อ้าวหรือ นึกว่า ปี1 ไม่ก้ปี2 ซะอีก -- หยอดครั้งที่1
-โอ้ยพี่ ผมแก่แล้ว-- น้องเขาอมยิ้มออกแนวตลก
นั่นเป็นจุดเริ่มต้นให้เราได้คุยกัน
หลังจากนั้นผมก้ได้คุยกะน้องเค้าเพิ่มขึ้นกว่าเดิม บ้างการคุยก้เหมือนคุยกันปรกติิครับไม่มีหยอดไม่มีไร มีครั้งนึง ที่น้องที่เล่นกีฬาด้วยกันจะต้องไปฝึกสอนที่อื่นจะไม่ได้มาเล่นด้วยกันอีกแล้ว
เลยพากันไปเลี้ยงส่งที่หลังมอ ไปกันกรุปใหญ่ๆกรุบนึงเลย ผมนั่งตรงข้ามน้องเขา ข้างๆเป็นน้อง โรงเรียนผม น้องเค้าก้ดีริน(โค็ก)ให้ตลอด พักหลังยกบ่อยเกิน ผมเริ่มไม่ไหว ผมเดินไปห้องน้ำแล้วออกมานั่งพักข้างนอก
--อ้าวพี่ ทำไมนั่งนี่ละ-- ผมไ้ด้ยินเสียงมาแต่ไกล อ้อน้องเล้งนี่เอง
-- ขอพักก่อนเหอะ ยกโค้กบ่อยเกิน-- มึน
--55+ -- มันหัวเราะไรวะหาว่าตรูคออ่อนงั้นหรอ แล้วน้องมันก็มานั่งคุยด้วย ข้างๆ ที่ผมนั่งมันเป็นม้านั่งยาว มีที่พิง เป็นที่สำหรับให้พวกดูดซิกกาแลต หลังร้าน
คุยกันได้สักหน่อย น้องเค้าขอตัว ไปห้องน้ำ ผมเลยกลับไปนั่งที่โต๊ะ เหมือนเดิม เพื่อไม่ให้เค้ารู้ว่าตรูคออ่อน หนีไปอาเจียรโค้กที่ไหนก็ไม่รู้
พอจะกลับ ร้านมันจะปิด ไอ้น้องคนนี้เดินไปไหนก็ไม่รู้ คนอื่นก็ลุกหนีไปหมด แต่ผมเห็นซองแรกเกต ของน้องห้อยอยุด้านหลังของผมเนี๊ยะมันฝากไว้ตั้งแต่ตอนแรกๆที่มา เลยเลยหยิบเอามาแล้วถามคนอื่นๆว่า ---อ้าวเล้งมันไปไหน มันลืมหรือป่าวเนี่ย---- ผมเดินไปที่จอดรถ ในขณะที่กลุ่มผมก้ถามกันว่าเปนไงมั่งกลับไหวป่าว ๆแต่ไม่ได้ถามผมน่ะ ผมก้มองหาไอ้เล้ง
แล้วมันก็เดินมา ผมเลยยื่นซองให้มัน
--ไปไหนมาเนี่ยอะลืมป่าว -- หยอดครั้งที่2 ทำความดีให้ 55+
-ขอบคุณครับพี่-- มันยิ้มมุมปาก
-ผมไปส่งเพื่อนมา พี่ไหวมั้ยกลับไหวป่าวพี่--
--ไหวดิ (ระ)ดับนี้แล้ว เราล่ะกลับได้นะ พรุ่งนี้อย่าให้ได้รู้นะว่าขับรถ วัดขอบถนน--- ผมแซว
--สบายมากพี่--
เอ่อเริ่มง่วงละครับเด่วกลับมาเล่าต่อ