หัวข้อ: [นิยายหน่วงจิต]คุณครับกรุณาหวานบ้างก็ได้ TT^TT - 11/15/63

[snowboxs]

"ผม" ก็ยังใจอ่อนกับคนที่รักอยู่ดี
เห็นข้อดีที่เฮียกระทำแทนที่จะพูดออกมาหรือยัง
จะมีผมกับเฮียต่อไปหรือไม่ ขึ้นอยู่กับใจของผม
ส่วนเฮียก็ได้ประโยชน์ไปเต็มๆ จากความใจอ่อนของผม
โดยไม่ต้องรับผิดชอบความรู้สึกอะไรของผมเลยสักนิด

เป็นกำลังใจให้ "ผม" หลุดจากความรู้สึกเศร้าเร็ว ๆ นะคะ

[Dark_Deep]

พึ่งได้อ่านจริงจัง สนุกมาก 

[papikochan]

ดีแล้วค่ะที่ได้รู้ จะได้ตัดเฮียออกไปจากวงจรชีวิตซะเลย

เกลียดเฮียมากมาย ขอให้คุณ ผม อย่าได้กลับมาใช้ชีวิต

แบบมีความทุกข์กับเฮียเลยนะคะ

 

[Gutjang]

หลอกตัวเองอยู่อีกรึป่าว จะทนต่อไป? มันชาจริงๆ

[kyoya11]

บางทีเจอเรื่องแบบนี้หลายๆครั้งก็เบื่อๆเนอะ

[iammoonoi]

จะรับชากับอะไรดีคะ นม ครีม หรือน้ำผึ้ง?

มันอาจจะขำผิดเวลาไปหน่อย..

แต่แม่ยกก็อยากให้ยิ้มได้จริงๆ น้า นิดหนึ่งก็ยังดี แฮร่ๆๆๆๆๆๆ 

[Zitraphat]

จะรับชากับอะไรดีคะ นม ครีม หรือน้ำผึ้ง? มันอาจจะขำผิดเวลาไปหน่อย.. แต่แม่ยกก็อยากให้ยิ้มได้จริงๆ น้า นิดหนึ่งก็ยังดี แฮร่ๆๆๆๆๆๆ 

V
V
V

มะลิ...ชากับมะลิ...ยิ้มอยู่ ..ตอนนี้ก็ยังยิ้มอยู่ ยังยิ้มรอเฮียอยู่ เฮียยังไม่กลับมาเลย ..ตอนนี้ไม่หวังอะไรแล้ว หวังแค่อย่างเดียว หวังไม่ให้เฮียพาอีนั่นมา....หวังแค่นั้นจริงๆ

[arun]

  เศร้า ว่าแต่ไปอัพเรื่องอื่นด้วยสิค่ะ

[Zliezen]

คนอย่างเฮียเลิกๆไปเถอะ หาใหม่ มันไม่รักไม่แคร์ ก็จะไปรักมันให้เจ็บทำไม จะรอให้ถึง 7 ปีแล้วค่อยเลิกแบบที่อิฐหรือไง อย่างน้อยพี่อิฐก็ไม่เคยปกปิดเรื่องไปนอนกับใครมา ไม่เคยทำเหมือน 'ผม' เป็นตัวน่ารำคาญจนออกนอกหน้าด้วย แสดงว่าเซ้นส์คุณย่าท่าจะแม่นที่ทักเรื่องเฮียไว้ ไปหาคนอื่นเถอะ ตัวเรามีค่ากว่าผู้ชายแย่ๆแบบนี้

[minere_mi]

เอาจริงๆนะ เรา(ข้าพเจ้าคนเดียว555)คิดว่า ณ ตอนนี้ถึงจับได้ว่าเฮียมีคนอื่นจริงแล้วสถานะมันจะเลวร้ายกว่านี้อีกหรอ(นี่ก็ดูแย่แล้วนะ) มันไม่สำคัญว่าเฮียจะมีใครอื่นรึไม่เพราะคุณผมก็มีแม้กระทั่งพี่อิฐก็มีกิ๊กๆกั๊ก...คือในเรื่องนี้ถ้าเป็นนิยายก็จะบอกได้เลยว่าพวกคุณก็พอๆกัน คือมันไม่ได้มีใครที่ซื่อสัตย์สักคน ไม่รู้นะแต่เราคิดว่าถ้าเราทำอะไรก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะไม่ทำกับเรา เราทำได้เค้าก็ต้องย่อมทำได้ ....
ถ้ามันจะผิดก็ตรงที่ใจเรานี่แหละ ใจคนทุกคนมักจะอยากครอบครองสิ่งที่เป็นที่รัก ยิ่งรักยิ่งคาดหวัง ยิ่งหวังยิ่งหวงยิ่งหวงยิ่งเสียใจเวลาไม่เป็นอย่างที่ต้องการ... ยังไงก็ขอให่คุณผมค้นหาความสุขที่แท้จิงได้เร็วนะเอาใจช่วยจ้าา

[sukaz]

 

อยากฆ่าเฮียอ่ะ

[indy❣zaka]

ผู้หญิงท้องรึป่าว  เลยปิดกันทั้งบ้านแบบนี้

[Rafael]

กอดแรงๆ

[som]

ทั้งบ้าน ...............พี่ผมทนเพื่อ?

[saotome]

เก็กซิมมากกกก

[Fujoshi]

ถึงตอนนี้แอบเชียร์พี่อิฐ
คุณผมเลิกกับเฮียเถอะค่ะ ไม่ต้องทนแล้วล่ะ

[killerofcao]

อ่านเรื่องนี้แล้วอิน (ดีนะที่เป็นเรื่องแต่ง)

[drasil]

งืออ ชีวิตมันเศร้า

[Zitraphat]

คุณครับกรุณาหวานบ้างก็ได้ TT^TT


สมองผมโล่ง....
.
.
.
โล่งมากจริงๆ ..
ท้ายทอยชาหนึบ แล้วมันก็เย็นๆ ...ในขณะที่ขมับปวดเป็นพักๆ ..
ไม่ได้ร้องไห้ ..ร้องไม่ออก น้ำตาเหมือนมันไม่มี..
.
.
.
ผมไม่ได้งี่เง่า ...
แต่ผมทิ้งเฮียไปไม่ได้ ปล่อยมือเฮียไม่ได้ ..
.
.
.
ทำอะไรไม่ได้สักอย่างนอกจากนั่งเก็บของที่อยู่ในตู้ใส่กระเป๋า...
.
.
.
เกือบสามทุ่มเฮียโทรเข้าเบอร์คอนโด..
บอกว่ากำลังจะกลับแล้ว...รอทานข้าวนะ..
อยากทานอะไร?
.
.
.
...ผมไม่ได้ตอบอะไร...
นอกจากถามกลับไปว่าเฮียคบพี่ยุ้ยตั้งแต่ตอนไหน?
.
.
.
เอียไม่ได้ตอบ...
ไม่ได้ตอบจนเฮียวางสาย..
.
.

ผมรอจนสี่ทุ่ม....โทรไปหา...เฮียปิดเครื่องไปแล้ว ...
.
.
.
....เฮียมาถึงห้องเกือบห้าทุ่มกว่า ...
หิ้วของมาเยอะแยะเลย...มาถึงก็บ่นหิว ..วางของแล้วเปลี่ยนเสื้อ..ผมนั่งนิ่งเล่นเน็ตฯ บนที่นอนไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น ..ไม่พูดไม่ตอบ..ไม่หันมอง...
.
.
.
เฮียเรียกผมไปทานข้าว บอกว่ารอซื้อข้าวอยู่นานมาก รอซื้อข้าวหน้าคอนโดฯ...เฮียทั้งเรียกและเร่งให้ผมไปทานข้าว ...
.
.
.
ผมบอกไม่หิว..ไม่อยากทาน..แล้วนั่งเล่นเน็ตฯ ต่อไป..
.
.
.
แล้วเฮียก็เรียกอีก..
.
.

ตอน #22 ไม่ใช่...

ผมเดินมาหยิบจานและช้อน ยืนนิ่งอยู่ตรงชั้นวางจาน นาน...นานสักพักกว่าผมจะลุกไปหาเฮีย...
ถึงได้รู้ว่าที่โต๊ะเฮียเตรียมทุกอย่างมาให้ผมหมดแล้ว...
ไม่ได้ทาน..ผมเขี่ยข้าวในจานอยู่อย่างนั้น มองแต่ข้าวไม่ได้มองหน้าเฮีย...
เฮียบ่นว่ารอนาน..
.
.
.
ไม่มีเนื้อย่าง มีแต่หมูย่าง ...ต้มยำ...กับข้าวสวย...
มีส้มตำปู รสแบบที่ผมเคยบ่นอยากทานเมื่อนานมาแล้ว....นานเป็นชาติ..
แต่ก็ไม่เคยได้ทาน เพราะเฮียไม่ทาน ผมไม่ชอบของเผ็ด..แต่เฮียทานเผ็ด..
.
.
.
ไม่หิว...ไม่รู้สึกอยากทานอะไรเลย...

"เฮียคบพี่ยุ้ยมานานหรือยัง?"

ผมถามแล้วตักข้าวเข้าปาก..อ้าปากแทบไม่ออก..
.
.
.
เฮียเงียบ..
เงียบไม่ตอบอะไร แต่ก็ไม่ปฏิเสธ...
.
.
.
เราทานข้าวเงียบๆกันอยู่อย่างนั้น...
.
.
.
เฮียบอกให้ผมทานเยอะๆ..
.
.
.

เก็บจานของตัวเอง..แค่ของตัวเอง...
แล้วผมก็มานั่งบนที่นอน  ไม่ได้หิว แต่อยากอ้วก...มันพะอืดพะอมไปหมด...
.
.
.
เฮียเก็บจานวางในซิงค์ แล้วไปอาบน้ำก่อนขึ้นมาบนที่นอน..
.
.
.

เราไม่ได้พูดกัน เฮียไม่ได้กอดผมดูโทรทัศน์ ไม่...นานมาแล้วนับแต่จำได้ลางๆ  ...คงตั้งแต่เอียคบพี่ยุ้ย ...ข้อมูลที่ผมเจอ..มันตั้งแต่เมื่อไหร่?
.
.
.
บลูเดย์?
.
.
.
คงตั้งแต่เดือนกุมภา...
.
.
.
ห้องเงียบมีแค่เสียงโทรทัศน์...
เฮียไม่ยอมพูดอะไร ...ไม่พูดอะไรสักอย่าง...
ทำเหมือนทุกอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น...ไม่ยอมรับ ...ไม่สารภาพ...ไม่พูดถึง...
.
.
.
...ไม่ทำอะไรสักอย่าง...

"เฮีย...คบอยู่กับพี่ยุ้ยหรือ?"
.
.
.

ผมเอ่ยปากถามเฮียอีกครั้ง....
.
.
.

"...ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว... ดึกแล้ว.."
.
.
.

นั่นคือคำตอบที่ผมได้รับ...
.
.
.
.
น้ำตาผมไหลลงมาตอนนั้น...
.
.
.
ผมนอนมองเพดานห้องนิ่งๆ หยุดน้ำตาไม่ได้...ไม่ได้ร้องหรือสะอื้นอะไร แต่น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง...เฮียดูโทรทัศน์ไปเงียบๆ..
.
.
.
บอกว่าดึกแล้ว...แต่ก็ยังดู ...ดูได้...
.
.
.
แต่คุยไม่ได้?

.
.
.

ผมไม่ใช่นางเอกนิยาย...แต่ผมห้ามตัวเองไม่ได้ ...
กระเป๋าเป้ที่ใส่เสื้อผ้าผมไว้ซุกอยู่ข้างเตียง ..เฮียคงเห็น..แต่ไม่พูดถึง...
.
.
.
ผมนอนมองเพดานห้อง...
.
.
.
จนรู้สึกอยากอ้วก...
หัวปวดหนึบ..สมองเย็นๆ ...
ลุกไปอ้วกพอเงยหน้า...ประกายสว่างๆก็เต็มตา...มันเหมือนสะเก็ดดาวที่ร่วงลงมาจากฟ้า...
.
.
.
หัวปวดหนึบอีกแล้ว...
.
.
.
...ออกมาจากห้องน้ำเฮียยังดูโทรทัศน์อยู่ ...
.
.
.
ไม่ถาม ไม่พูด แล้วก็ไม่เข้ามาใกล้...
.
.
.
เรานอนกันคนละฟากที่นอน...
.
.
.

...เฮียไม่พูดอะไร..
.
.
.
เฮียก็ไม่พูดเพราะมันดึกแล้ว?!
.
.
.
ผมลุกขึ้นไปปิดไฟ ...ดึงปลั๊กโทรทัศน์ที่เอียกำลังดูแล้วขึ้นมานอน...
.
.
.
....เฮียยังคงนิ่งไม่ยอมพูดอะไร..
แต่การที่เฮียไม่ว่าไม่โวยวาย...มันบอกทุกอย่างได้ดี....ทุกอย่าง..มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ..
.
.
.
ร้องไห้จนหายใจไม่ออก...
.
.
.
.
แต่ไม่ได้ส่งเสียงสักเสียง....
.
.
.

ผมไม่ใช่ พี่ยุ้ยขี้แย ..ไม่ใช่พวกตัวอิจฉาในชีวิตจริงที่จะได้ส่งเหี้ยห่าเหวอะไรมาบอกใครสักคนว่า ตัวเองทรมานจนนอนไม่หลับ เพราะรอแฟนของคนอื่น ...
.
.
.
เฮียนอนนิ่ง..
.
.
.
ผมไม่รู้หรอกว่าเฮียหลับหรือไม่หลับ..
ผมรู้แค่เฮียไม่สนใจผม..ไม่ได้รักผมแล้ว ..ไม่ได้กอดผม...อีกแล้ว...
.
.
.

ร้องจนต้องลุกขึ้นมานั่ง...
.
.
.
ตามันช้ำจนเจ็บตอนหลับตา..
จมูกผมชื้น..ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือผมหายใจไม่ออก..
.
.
.
เข้าห้องน้ำไปอ้วก...อ้วกแล้วก็ปวดหัว...ปวดหัวแล้วก็ร้องไห้ ...
.
.
.
ผมผุดลุกผุดนั้งระหว่างเตียงนอนกับห้องน้ำ..เฮียคงหลับไปแล้วเพราะเฮียนอนนิ่งไม่ได้บ่นอะไร
.
.
.
เพราะถ้าเฮียตื่น ปกติเวลาผมนอนดิ้นไปดิ้นมาเฮียมักจะบ่นให้นอนนิ่งๆ ..
.
.
.
จนทนไม่ได้ ..
ผมลุกขึ้นมาหายาแก้ปวดที่พอจำๆได้ว่าเฮียวางไว้แถวๆโต๊ะคอมฯ ...
.
.
.
ลุกไปเปิดตู้เย็นเทน้ำใส่แก้ว แล้วเดินมาหายา..
เปิดฝาขวดยาแล้วหยิบมันออกมาใส่ปากสองเม็ด...
.
.
.

"กินยาอะไร?"

เสียงเฮียโผล่งถามขึ้นมา..แต่ผมไม่ได้ตอบ..
.
.
.
ผมนอนไม่ได้...หายใจไม่ออก...
ลุกขึ้นมานั่ง..แล้วพยายามสูดหายใจ ..แต่ไม่ดีขึ้นเลย
.
.
.
เฮียถามว่าหายใจไม่ออกหรือ?
แล้วดึงผมลงไปนอน เฮียสั่งให้ผมนอนตะแคงจะได้หายใจได้ ...
.
.
.
ไม่ได้ทำ..
ผมนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้นแล้วร้องไห้...
.
.
.
เฮียดึงชายเสื้อผมไว้...แล้วกระตุกบางครั้ง...
.
.
.
.
จนผมเดินเข้าห้องน้ำไปอ้วกอีกรอบ...
ปวดหัวแล้วก็ร้องไห้ ...ทรมานเพราะหายใจไม่ออก..วนเวียนทรมานอยู่อย่างนี้..
.
.
.
ถ้าไม่รักมาก...ก็คงไม่เป็น อย่างนี้..
ถ้าไม่รักมากก็คงไม่ทรมานขนาดนี้...
.
.
.

แค่มีเซ็กส์..สนุกแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร ...
แค่มีเซ็กส์..แล้วก็ต่างคนต่างไป..
.
.
.
ผมเคยคิดอย่างนี้ ...ขอแค่ให้สนุก...
.
.
.

แต่กับเฮียมันไม่ใช่..
.
.
.
ตอนนี้แค่กอด..เฮียยังไม่มีให้ผม...
ไม่...มานานสักพักแล้ว...แต่เพราะรักผมเลยไม่ได้เอ๊ะใจ ...แค่คิดว่าที่เราไม่ได้มีอะไรกันเพราะเฮียเหนื่อยกับงาน...ตอนนั้นไม่ได้คิดจริงๆ...ว่าเฮียอาจเหนื่อยกับใคร...คนอื่น..
.
.
.
.
ผมร้อง...ร้อง...กับร้อง...
.
.
.
ร้องเท่าไหร่มันก็ยังมีน้ำตาออกมาเรื่อยๆ...
.
.
.
ร้อง..แต่ไม่มีเสียง..
ไม่ได้งี่เง่าแต่ไม่อยากทำตัวไร้สาระเรียกร้องความสนใจ..
.
.
.
แค่ร้อง แต่ไม่ได้ส่งเสียงอะไร เฮียคงนอนหลับได้..เฮียคงไม่ได้ใส่ใจ ก็เท่านั้นเอง..
.
.
.
ห้องมืด...
.
.
.
แต่ผมเห็นเพดานห้องชัดเจน..
.
.
.
ห้องที่เคยเป็นของผม...
.
.
.
คนข้างๆ ที่เคยเป็นคนของผม...
.
.
.
เตียงที่ผมเคยนอน..
.
.
.
กอดที่ผมเคยได้...
.
.
.

กำลังจะกลายเป็นของคนอื่นแล้ว...
ไม่สิ...บางทีมันคงเป็นของคนอื่นมา...นานแล้ว....
.
.

เฮียนอนอยู่ใกล้ๆ...
แต่ไม่มีมือมากอดผมเหมือนทุกครั้ง...
.
.
.
พรุ่งนี้เช้าผมคงต้องปล่อยมือเฮียไปใช่ไหม?

'เฮียไม่เคยทิ้งใครก่อน...'

นานมาแล้วเฮียเคยบอกผมอย่างนั้น..
ตอนที่ผมถามเรื่องความสัมพันธ์ของ 'เรา'
.
.
.
ใช่....
.
.
.
เฮียไม่ทิ้งใครก่อน ....
.
.
.
เฮียแค่ปล่อยทุกอย่างไว้...
ไม่พูด..ไม่ตอบ..ไม่บอก..
.
.
.
ปล่อยให้ผมทรมาน...และเป็นฝ่ายปล่อยมือเฮียไป...
.
.
.



เฮียเคยบอกว่าผม 'ดื้อ' ...ดื้อ และฉลาดมากกว่าใครที่เฮียเคยคบ...
.
.
.

...และผมก็ดีกว่าหลายคนที่เฮียเคยมี...
.
.
.
ผมไม่เรียกร้อง...ไม่วุ่นวาย....ไม่ตามจิก...
ไม่งี่เง่า...
.
.
.

....และดูเหมือนจะไปจากเฮียได้ทุกวินาที...
.
.
.




ไม่ใช่...
.
.
.

ผมว่าเฮียคิดผิด...
.
.
.



ผมไม่เรียกร้อง...ไม่ได้แปลว่าผมไม่รัก...
ผมยอม...ไม่ได้แปลว่าผมจะต้องเสียเฮียไป...
.
.
.

เฮียไม่จับมือผม....
.
.
.
..มันไม่ใช่ว่า...ผมจะจับมือเฮียไม่ได้ ...
.
.
.

แค่คิดว่าพรุ่งนี้มือเฮียจะไม่ใช่ของๆผม ..
.
.
.
ผมก็คว้ามือเฮียที่นอนข้างๆมาจับไว้ ...จับไว้แน่น จนเฮียรวบแขนผมมาจับ..
.
.
.
เราไม่ได้กอดกัน...
เฮียนอนตะแคงมาทางผม..ส่วนผมนอนแหงนหน้าร้องไห้ ...
.
.
.
ผมไม่ได้โง่..
แต่ผมก็ยอมเสียของที่เคยเป็นของผมไปไม่ได้...
.
.
.
ผมจับแขนเฮียแล้วกดนิ้วบีบแน่น...ไม่อยากเสียไป...ไม่ยอมเสียไป..
.
.
.
ผมมาก่อน ..
.
.
.
ผมรักของๆผมก่อนหน้าเธอคนนั้น...
แล้วทำไมผมต้องเป็นฝ่ายไป...
.
.
.
แล้วทำไมผมต้องปล่อยเฮียให้เธอ...
.
.
.

งี่เง่าแล้วไง..
อ่อนแอแล้วไง...
.
.
.
เฮียเคยบอกว่าผมเป็นคนที่ฉลาดที่สุด...
.
.
.
ผมร้องไห้...ไม่ได้ร้องโฮจนน่ารำคาญ..
.
.
.
ก็แค่ร้องให้รู้ แต่ไม่เอ่ยปาก...
เฮียดึงผมเข้าไปกอด..ลูบแขนเบาๆ ..
.
.
.
จนมันเปลี่ยนเป็นทั้งลูบและล้วง...
.
.
.
ของมันเคยๆ แค่แปลกกว่าคนอื่นที่เฮียเคยคบบ้างก็เท่านั้น...
แล้วยิ่งเรายิ่งห่าง...เรื่องบางอย่างมันเลยยิ่งทวีความรุนแรง ...
เฮียโถมตัวเข้ามาจะผมสะดุ้ง ...ผมได้แต่จิกไหล่เฮียแล้วบอกว่า
 
'อย่าทิ้งผมไปนะ...'

เสียงเตียงที่เสียดสี เสียงคราง เสียงหอบหายใจ..
.
.
.
ไม่ใช่...
.
.
.
ไม่ใช่ผมแน่ที่จะเดินจากไป...
.
.
.

เฮียนอนกอดผมตลอดทั้งคืน..
ตื่นเช้ามามีเฮียบอกว่าให้นอนต่อไป...ผมบ่นเบาๆว่าปวดหัว...เฮียกดตัวผมลงให้นอนต่อแล้วไปอาบน้ำ ...เฮียปลุกผมอีกครั้งด้วยจูบเย็นๆ ...ลูบหัวผมแล้วลูบแก้มเบาๆ...
.
.
.
จับหน้าผมแล้วหอมแก้มซ้ายขวา..จูบหน้าผากแล้วจูบปาก..ก่อนจะดึงผมขึ้นไปกอด..
.
.
.

"เฮียอย่าทิ้งผมไปนะ.."

ผมคล้องแขนกอดคอแล้วบอกเฮียเบาๆ ...กอดแน่นๆ ...
เฮียดึงผมลุกขึ้นไปส่งที่ประตูห้อง ...ก้มลงมาหอมแก้มผม แล้วกอดแน่นๆ...
.
.
.
ย้ำว่าให้ทานข้าวทานยา ...
.
.
.

ผมบอกให้เฮียกลับเร็วๆนะ..
.
.
.
เฮียไม่ได้รับปาก..แค่บอกว่างานยังเยอะอยู่เลย...งานทุกอย่างเฮียจะเคลียร์ก่อนวันที่ 5 นี้..
.
.
.
เรากอดกันหน้าห้อง....
.
.
.

ผมปิดประตูห้อง...
.
.
.
ห้องของเฮีย....ห้องของผม...
.
.
.
นึกไปถึงวันที่มีผู้หญิงมาเคาะห้องเรียกเฮีย...
.
.
.
ผมถึงยิ้มได้...
.
.
.
เป็นผู้หญิงแล้วไง?
ออดอ้อนไอ้เฮียแล้วไง?
.
.
.

ถ้าสำคัญจริง....
.
.
.
ทำไมไม่มีกุญแจห้องของเฮีย....




แบบที่ผมมี??


อย่างที่เฮียว่า.... ผมฉลาด...
.
.
.
แล้วคนฉลาดๆจะมาดราม่าร้องไห้เหี้ยอะไรอีก..แค่เมื่อคืนก็มากเกินพอแล้ว...
.
.
.
ผมหยุดงานอีกแล้ว..เมื่อวันจันทร์ ไข้ขึ้น แต่มาวันนี้ตาบวม กับไมเกรนเล่นงาน...
.
.
.
แถมให้อีกอย่าง....ผมเรียกร้องความสนใจจากไอ้เฮีย..
ผมทรมานเฮียก็ต้องทรมาน...
วันนี้ผมจะนอนเล่นเน็ตฯ แต่งเรื่องด้วยความสบายใจ ส่วนเฮียก็ทำงานต่อไปด้วยความรุ้สึกผิดเถอะนะ...เอาให้สนุก..
.
.
.
แล้วเย็นนี้เฮียค่อยมาทรมานต่อกับพี่หนึ่งแล้วกัน...
ผมไม่ได้อยากฟ้อง...แต่บางทีพี่หนึ่งก็ต้องรู้สึกผิดบ้างที่หลอกผม...
.
.
.
นอนกลิ้ง หยุดงาน เล่นเกมส์...น้ำตาผมหมดตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...เมื่อเช้าก็แค่สับสนกับมึนๆ สับสนว่าเรื่องที่ผ่านไป ผมฝันไปใช่ไหม ฝันว่าเฮียมีคนอื่น ฝันว่าเฮียกำลังจะไป...
.
.
.
ไปก็ไป...ไม่ไปก็ไม่ไป..แล้วไง?
.
.
.

ผมฉลาดพอที่จะไม่ปล่อยมือเฮียอยู่แล้ว... และผมก็ยังเชื่อว่า...นอกจากผม..ไม่มีใครหน้าไหนทนนิสัยของเฮียได้แน่ๆ..
.
.
.
พี่ยุ้ยก็พี่ยุ้ย...
อยากทรมาน พี่ก็ทนไป...เฮียมันไม่เลิกกับผมง่ายๆหรอกพี่...
เอาให้สะใจกันไปข้างหนึ่งเลยถ้าพี่ทนได้..ก็ทนไป..
.
.
.

แหม...เรืองเหี้ยๆของเฮีย...ผมชิวๆ ...

[Rafael]

 

[kyoya11]

มันก็ออกแนวประชดหน่อยๆล่ะนะ

[Poes]

แปลว่าใครอึดสุดก็คว้าไป 

[๛ナーリバス๛]

ถือว่า คนนั้นก็ผิดนั้นนั้นก็เลวไปหมด

เรื่องราวในโลกนี้ไม่ว่าจริงหรือแต่ง แน่นอน ไม่มีใครทุกคนเป็นคนดี ได้100เปอเซน

แม้แต่คุณเอง เราก็รู้สึกแย่นะ ที่ยืนตรงกลางไม่ปล่อยมือใครไปทั้งเฮียทั้งพี่อิฐ

ถือว่า ตัวเอกร้ายๆก็ต้องมีมั่งนะ... แต่เราเข้าข้างคุณเพราะคุณคือคนถ่ายทอดเรื่องราว

[papikochan]

ฮะๆ

คุณผมกลายเป็นของตายของเฮียไปซะแล้ว...

เดินออกจากกระทู้ไปเงียบๆ

[Zitraphat]

แปลว่าใครอึดสุดก็คว้าไป   

V
V
V

ผมว่าถ้าอย่างนั้นก็รอฉลองให้ผมเลยครับ เพราะคนองค์กรการกุศล อย่างผม ทั้งทนอึดและทรหดครับ คุณ พอส ^___^

[rainiefonnie]

  เฮ้อออ ผม 

[Aomampapeln]

คนของเราก็ต้องเป็นคนของเรา!!แต่ถ้ามันไม่ใช่ต่อให้ยื้อยังไงมันก็ไม่ใช่อยู่ดี.....

[l6duh]

 

[loveaaa_somsak]

ทำในสิ่งที่ตนเองคิดว่าทุกข์น้อยกว่า คือทางออกที่ดีที่สุด

[yanggi]

นั่นสินะ  บางที การยอมจากมา อาจไม่ทำให้อะไรดีขึ้น  อะไรที่เป้นของ ย่อมเป็นของเรา 

แต่เราคนนึงนะ ที่คิดแบบนั้นไม่ได้  การที่ต้องมานั่งทรมานว่าระหว่างที่เราอยู่นี่ แล้วเค้าไปไหนเนี่ย มันทรมาน มากกว่าอีก

ถ้าเป็นเรา ต่อให้มาก่อน เรายอมไปซธดีกว่าที่จะต้องมานั่งทนอะไรแบบนี้  เราทนไม่ได้จริงๆ

ยังไงก็สู้ๆนะคะ