ไม่รู้ครูกอล์ฟกลับไปหาโก๋หรือยังนะ
อ่านข้อความของโก๋แล้ว น้ำตาร่วง....ไม่ค่อยเจอคนรักมั่นแบบนี้มานาน
หัวใจน้องน่านับถือมากๆ....ความรักของน้องก็น่านับถือ
ทุกอย่างในโลก มันมีคำนึงสั้นๆ"พอดี"มันสั้นและง่าย...อ่านง่าย เขียนง่าย
ทั้งครูกอลฟ์และโกํ ลองทำความเข้าใจกับมันสิค่ะ...เน้นว่า ทั้งสองคน....
แล้วปัญหาเล็กๆแบบนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีก....
กินข้าวกินปลา อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ ให้อาหารกระต่าย รดน้ำต้นไม้
เปิดมือถือซะ.....แล้วพิมพ์คำสั้นๆว่า"คิดถึง"ส่งไปหาคนที่โก๋รัก...ที่เหลือก็ภาวนา
ให้คำที่ส่งไป มันไปถึงใจของคนที่โก๋รัก....
ถึงครูกอลฟ์ถ้าเข้ามาอ่านเจอ อยากขอโทษที่มาก้าวก่ายชีวิตคู่ของครู
ดีใจกับครูด้วยที่ในชีวิตหนึ่งมีคนมารักครูแบบนี้ จริงๆอยากพูดอะไรมากกว่านี้
แต่กลัวจะตีครูของนักเรียนเสียก่อนนะสิ เลยเว้นไว้ดีกว่า...
เป็นน้องเป็นนุ่ง โดนวาตีตายแน่ขอบอก.....กลับบ้านได้แล้วค่ะ
ปล่อยว่าที่สามีนอนหิวข้าว มันไม่ดีนะคะ...
ปล.แล้วจะมารออ่านนิยายตอนใหม่ อย่านานนะ