หัวข้อ: [ครูหนุ่มสุดซ่าส์Vsเด็กบ้าสุดเกรียน]

[พี่แก]

เหลืออีก 7 วัน
พี่กอล์ฟจะกลับมาแล้ว

^
^
^
อีก 7 วัน...นับวันรอ...เป็นเพื่อนสารมีน้องโก๋ คิดถึงภรรเมียน้องแกจังเลย

[bixzz]

  โถน้องโก๋...ทำไมมันช่างเศร้ารันทดขนาดนี้
ครูกอล์ฟก็นะ...
สู้ๆ นะครับ 

[StillLoveThem]

 ....เศร้า....เนอะ...
...คิดถึงครูกอล์ฟเนอะน้องโก๋....
...ครูกอล์ฟรู้ไหมน้องโก๋หนาวนะรีบกลับมาให้น้องโก๋กอดด่วน..
...กทม. หนาวจริงๆๆช่วงที่ครูกอล์ฟไม่อยู่เนี่ย...
..ไปอ่าน blogมาแล้ว...
...ความคิดถึง..เป็นส่วนหนึ่งของ...ความร๊ากกกกกกกก...
...น้องโก๋เขียนได้ยอดเยี่ยม..สุดจะบรรยาย..

[Magnolia]

ครูกอล์ฟ ณ. ตอนนั้นจะรู้สึกยังงัยน้อ  ...  แต่ณ ตอนนี้ คงคิดถึงโก๋มากมาย   
 

                                             


น้องโก๋  ณ ตอนนั้น น่าสงสารมากกก  ... แต่ณ ตอนนี้ ดีใจด้วย

                                             

ดีใจที่โก๋ ได้เป็นเจ้าของความรักจากคนที่โก๋รักมากที่สุด  และได้รับความรัก จากทุกคนที่นี่อีกมากมาย



แต่ตอนนี้สงสัย ติดโรคน้องโก๋  .... คิดถึงครูกอล์ฟมากมาย  นับวันรอนะจ๊ะ คุณครูขา   

[GiNg]

สุดๆเลยคั๊บ

กว่าน้องโก๋คุงจะมีวันนี้ได้

[wan]

ความมุ่งมั่น และความจริงใจ + กับความมึนที่จะรัก ( มึน เป็นภาษาคุณสานนะครับ )

คงทำให้อะไรที่ดูเหมือนมันไม่มีโอกาส ได้เห็นแสงรำไรแห่งโอกาสบ้างแล้วละ

แต่... แล้วน้องต้นละจะทำยังไง มารอดูกันต่อไปดีกว่าว่า สุดท้าย และท้ายสุด

น้องต้นจะเป็นผู้เสียสละเดินออกไปจากชีวิตครูกอล์ฟยังไง

ปล. เป็นกำลังใจให้น้องโก๋  ช่วยกันนับวันที่ครูกอล์ฟจะกลับมาจากเมืองจีน

      อีก 6 วันเอง น้องโก๋ อดใจรอแล้วคิดดอกเบี้ยทบต้นทบดอกเลย  ความคิดถึงนะไม่ใช่อย่างอื่น 

[torto]

น้องโก๋  พี่ก็เกลียดการรอคอยเหมือนกัน  เห็นรอตั้งแต่เหลือ 9 วันแล้ว  ไม่รู้จะปลอบงัยดี

เป็นกำลังใจให้นะ    แต่การรอคอยมันช่วยทำให้โก๋รู้ว่ารักครูกอล์ฟมากแค่ไหนงัย  แล้วก็ความคิดถึงมันสร้างพลังนะ  อย่าลืมทำอะไรเป็นพิเศษตอน

เค้ากลับมาล่ะจะได้ surprise นะ  อะไรก็ได้ที่ครูกอล์ฟชอบ(ใครจะรู้ดีเท่าโก๋)

[nopkar]

ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าง่ะ 

[HydrA]

แสดงว่าสัญญาณดีเริ่มมาแร่ะ

[tagloveX-Mark]

อ่านตอนล่าสุดนี่แ้้ล้ว น้ำตาคลอเลย สงสารโก๋จับใจ เจ็บได้อีก
งัยก็ทนอีกหน่อยเน่อ เด๋วครูกอล์ฟก็กลับมาละ เข้มแข็ง ๆ สู้ ๆ

[marrybell]

 

[โน๊อา]

รักโก๋อ่ะ 


+ ให้อีก 1 นะ

[imageriz]

เหลืออีก 6 วัน  เองเน้อ

ครูกอล์ฟก็จะกลับมาแล้ว  ทนหนาว ทนเหงา ทน.....  อีกไม่กี่วันเอง   


ยิ่งอ่านบทเรียนหลักของครูกอล์ฟ ยิ่งสงสารน้องโก๋ แล้วยิ่งไปอ่านบล็อกของน้องโก๋

ยิ่งทำให้รู้ว่า น้องโก๋รักครูกอล์ฟมากมาย อ่านไปน้ำตาก็จะไหลไป   

 

[ultraman]

  สงสารน้องโก๋

[Ak@tsuKII]

มาให้กำลังใจโก๋ให้ต่อสู้กับความคิดถึง+เหงา   โก๋สู้ๆ   

ปล.  อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยล่ะโก๋   ทานข้าวให้ตรงเวลานะ     

[sodamini]

มาส่งดอกไม้เป็นกำลังใจให้ทุกวัน


แล้วก้อมาช่วยนายโก๋นับถอยหลังรอพี่กอล์ฟด้วย


อีก 6วันเองนะโก๋


สู้สู้คนเก่ง 


ปล..อีกนานมั้ยกว่าจะรักกันเนี่ยๆๆ อ่านแล้วก็เศร้า 

V

V

V.....พี่แจ๊ขอบคุณมากค่ะที่เป็นห่วงโซ หายดีแล้วค่ะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

[yunjaelover]

  น้องโซดา ได้ข่าวว่าป่วย หายป่วยแล้วหรอ รักษาสุขภาพด้วยนะ

อ่านแล้ว แม้จะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แม้จะเข้าใจไม่ได้ทั้งหมด แต่ทำไมรู้สึกเข้าใจ

อารมณ์ความรู้สึกของโก๋เลยว่าเป็นยังไง อ่านแล้วบีบคั้นความรู้สึกสุดๆ 

............. .............

[LOVE_Child]

บทเรียนที่ ๓๒

“ขอบคุณครับ ที่ให้อภัยผม”

หลังจากที่ไอ่เด็กเกรียนมันพูดจบลง ผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องของมันไปทันที พอลงมาถึงข้างล่าง อาแหมะก็รีบวิ่งเข้ามาถามอะไรต่อมิอะไรใหญ่เลย

“หนูกอล์ฟ ๆ ตาหนูว่ายังไงบ้าง ตาหนูยอมพูดอะไรกับหนูกอล์ฟไหม”

“กอล์ฟพยายามพูดให้อาแหมะแล้วครับ ที่เหลือคงแล้วแต่เจ้าตัวเขาตัดสินใจ แต่กอล์ฟยืนยันนะครับว่า นายศุภวัฒน์ไม่ได้ติดยาหรือไปเถลไถลที่ไหน ตอนนี้กอล์ฟว่าอาแหมะทำใจให้สบายก่อนนะครับ แล้วค่อยดูผลที่จะตามมา”ผมบอก

“จ๊ะๆ แหมะขอบใจหนูกอล์ฟมากเลยนะ นอกจากอาป๊ากับแหมะแล้วคนที่ตาหนูยอมฟังแล้วทำตามก็เห็นจะมีแต่หนูกอล์ฟนี่แหละจ๊ะ แหมะเองยังอยากให้หนูกอล์ฟว่าสอนตาหนูให้อีกเลย ตั้งแต่หนูกอล์ฟไม่มาสอน ตาหนูไม่ตั้งใจเรียนไม่ค่อยอ่านหนังสือเลย”แล้วอาแหมะก็พร่ำอีกยาว พยายามที่จะรั้งให้ผมกับไอ่ต้นอยู่ทานข้าวด้วย แต่ผมดูๆแล้ว ตัวผมเองกับไอ่น้องต้นคงไม่สะดวกใจเท่าไหร่ถ้าจะต้องร่วมโต๊ะเลยขอตัวกลับ

“พี่กอล์ฟ น้องเขาเป็นไงบ้าง ต้นนึกว่าพี่จะเคลียร์กับน้องเขาโอเคแล้วซะอีก”ไอ่น้องต้นเอ่ยถาม

“ไม่ต้องเลยนะเราน่ะ พี่ว่าพี่ก็เคลียร์โอเคแล้วนะ บอกไปอย่างชัดเจนว่าไม่ต้องมาเจอหน้ากันอีก พี่ไม่คิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้ เด็กอะไรมันบ้าชะมัดเลย”ไอ่กอล์ฟบ่นออกไปอย่างหัวเสีย

“พี่กอล์ฟ ต้นถามพี่กอล์ฟจริงๆเถอะ พี่ไม่สงสารหรือเห็นใจน้องเขาบ้างหรือยังไงกัน”

มองไม่ตอบ ได้แต่มองไอ่น้องต้นด้วยหางตา ทำให้ไอ่น้องต้นเงียบ

จากนั้นผมกับไอ่น้องต้นก็ไปหาอะไรกินกัน ก่อนที่จะเข้าไปนอนที่คอนโดของไอ่น้องต้น

“ต้น วันนี้ไปคณะใช่ป่าว ตอนเย็นขากลับ แวะที่หอพี่เอาชุดนักศึกษามาให้พี่ด้วยนะซักสองชุดก็พอ เอามาทิ้งไว้ที่ห้องต้นบ้าง เดี๋ยวจะเปิดเทอมแล้ว”ผมบอกไอ่น้องต้นในตอนเช้าที่ตื่นขึ้นมา

“พูดอย่างนี้ แสดงว่าวันนี้ไม่ไปที่คณะด้วยใช่ไหมครับนี่”ไอ่น้องต้นถามคืน

“อืม ๆ เพลียๆนะ”ผมตอบแล้วก็นอนต่อ

“เอาเปรียบกันนี่นา นอนก็นอนเท่ากัน นึกว่าจะไปขับรถให้นั่ง”ไอ่น้องต้นทำบ่นครับ

“ใครเอาเปรียบกันแน่ เมื่อคืนอ่ะ พี่ออกแรงทั้งคืน คนที่นอนสบายก็มีแต่เรานั่นแหละ”ผมย้อนแล้วหัวเราะออกมา ทำเอาไอ่น้องต้นที่แต่งตัวอยู่เขินจนแก้มแดง

“บ้า พี่กอล์ฟบ้า นับวันพี่ยิ่งทะลึ่งใหญ่แล้วนะ”ไอ่น้องต้นว่าผมแล้วรีบเดินออกไปจากห้อง

ผมนอนไปได้ซักพัก กำลังจะเคลิ้มหลับ เสียงมือถือก็ดังขึ้น

“สวัสดีครับ”ไอ่กอล์ฟรับสายอย่างงัวเงีย

“หนูกอล์ฟๆ ตาหนูยอมไปโรงเรียนแล้ว เนี่ยะตอนนี้กำลังทานอาหารเช้าอยู่ แหมะดีใจมากเลย ไม่รู้จะบอกใครเลยโทรมาบอกหนูกอล์ฟ หนูกอล์ฟนอนอยู่หรือเปล่า แหมะโทรมากวนแต่เช้าหรือเปล่า”

“ไม่ครับ ตื่นแล้วครับ กำลังจะลุกพอดีครับ”ผมบอกแต่ในใจแบบว่าอยากนอนสุดๆ

“จ๊ะๆ ขอบใจหนูกอล์ฟมากนะจ๊ะ แหมะว่าต้องเป็นเพราะหนูกอล์ฟมาเมื่อวานแน่ๆ ตาหนูถึงกลับมาทำตัวเหมือนเดิมแล้ว”แหมะขอบอกขอบใจผมใหญ่ แล้วก็คุยกันอีกแป๊บ อาแหมะก็วางสายไป เห็นบอกว่าวันนี้จะไปส่งไอ่เด็กเกรียนถึงที่โรงเรียนเลย จะไปบอกครูประจำชั้นว่าไอ่เด็กเกรียนมันไม่สบายเลยขาดเรียนไปสามวัน แล้วจะไปกำชับครูให้ช่วยดูแลพฤติกรรมมันอีกด้วย (เห้อ...กลุ้มใจแทนคนเป็นแม่เน๊อะ)

ผมหลังจากรับโทรศัพท์ของอาแหมะแล้วก็คิดอยู่ในใจว่าก็ดีแล้วที่มันกลับไปทำตัวเป็นปกติ คราวนี้คงคุยกันเข้าใจแล้วจริงๆ ก็ดีเหมือนกัน มันจะได้ไม่ต้องมาวุ่นวายในชีวิตของเราอีกต่อไป  ผมก็ทำโน่นทำนี่ไปเรื่อยในห้องไอ่น้องต้นระหว่างคอยไอ่น้องต้นกลับมา จนเย็นแหละครับ ไอ่น้องต้นเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับยื่นถุงอะไรบ้างอย่างให้กับผม

“ของพี่นะ”ไอ่น้องพูดพร้อมส่งถุงนั้นให้ผม

มันเป็นถุงของ 7-11 ผมเปิดออกดู ข้างในมีซาลาเปากระต่ายน้อยอยู่สี่ชิ้น ยังอุ่นๆอยู่เลย

“รู้ใจซะจริง ขอบใจที่ซื้อมาฝาก”ไอ่กอล์ฟบอกแล้วกำลังจะหยิบซาลาเปากระต่ายน้อยของโปรดขึ้นมากิน

“เปล่าครับ มีคนเขาฝากต้นมา”ไอ่น้องต้นพูดด้วยเสียงเบาๆเหมือนกลัวผม

เท่านั้นแหละครับผมวางซาลาเปาลง แล้วมองไอ่น้องต้นตาขวางเลย ทำไมผมจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนฝากไอ่น้องต้นมา

“อย่าเพิ่งโมโหต้นนะพี่กอล์ฟ พี่กอล์ฟฟังต้นก่อนซิ”ไอ่น้องต้นรีบเดินมานั่งลงข้างๆผมแล้วทำเสียงอ้อนๆทันที

“คือว่าตอนขากลับจากคณะ ต้นอ่ะไปที่หอพี่ ก็ไปเอาชุดนักศึกษาของพี่ตามที่พี่บอกเมื่อเช้านี่แหละ ต้นก็เห็นน้องเขานั่งอยู่ที่จอดมอเตอร์ไซค์ข้างล่างหอพี่ ต้นก็แค่มองแล้วเดินผ่านเลยไปเฉยๆ พอเอาชุดของพี่เสร็จ เดินลงมากำลังจะขึ้นรถ น้องเขาก็เข้ามาทัก เขามาถามหาพี่ ต้นก็บอกว่าพี่กอล์ฟไม่อยู่ ให้พี่มาเอาชุดนักศึกษาให้ แต่ต้นก็ไม่ได้บอกนะพี่กอล์ฟอยู่ไหน น้องเขาบอกให้ต้นคอยเขาแป๊บหนึ่ง แล้วน้องเขาก็เดินหายเขาไปในเซเว่นกลับออกมาพร้อมซาลาเปานี่แหละ บอกว่าถ้าเจอพี่กอล์ฟฝากให้ด้วย ต้นก็เลยต้องรับมาอ่ะ”ไอ่น้องต้นเล่าที่ไปที่มาของซาลาเปาให้ผมฟัง

“ที่จริงต้นก็ไม่ได้อยากเอามาให้พี่กอล์ฟหรอกนะ ใครเขาจะอยากทำกันล่ะ คนอื่นจะมาแย่งแฟนตัวเองไปนะ พี่กอล์ฟอย่าโกรธต้นนะ”ไอ่น้องต้นพูดพร้อมเอาหัวมาซบที่ไหล่ไอ่กอลืฟประมาณว่าอ้อนสุดฤทธิ์

“ครั้งนี้ถือว่าแล้วไป อย่าให้มีครั้งต่อไป เราจะโดนไม่ใช่น้อย”ผมพูดแบบคาดโทษไว้

“ครับๆ ต้นรักพี่กอล์ฟที่สุดเลยครับ ต้นรู้ว่ายังไงๆพี่ก็ต้องรักต้น ถึงแม้ต้นจะไม่เคยรู้ว่าพี่ชอบซาลาเปากระตายนี่”ไอ่น้องต้นแซวผมครับ (ไมว่ะ คนหล่อจะชอบกินอะไรๆที่มันน่ารักให้เหมาะกับตัวไม่ได้หรือไง”
“ที่นี้รู้แล้ว ต่อไปก็ซื้อมาฝากด้วย แต่ถ้าจะให้ดี พี่ว่าตอนนี้พี่อยากกินซาลาเปาไส้ต้นมากกว่า ฮ่าๆ”ไอ่กอล์ฟไม่พูดเปล่า ทำท่าขยับไปจะกอดไอ่น้องต้นด้วย

“พี่กอล์ฟอ่ะ ลามก ไม่ต้องเลย เดี๋ยวจะไปทานข้าวเย็น เร็วเลย”ไอ่น้องต้นรู้ทันเลยลุกหนีครับ

ผมเองก็หยิบเอาซาลาเปาในถุงนั้นไปทิ้ง แล้วเดินจะเอาชุดนักศึกษาที่ไอ่น้องต้นเอามาจากหอไปแขวนเก็บเข้าตู้

“อ้าวต้น ไม่ได้เอาเข็มขัดกับถุงเท้ามาให้พี่ด้วยเหรอ”ผมทักขึ้นเมื่อจัดชุดเข้าตู้จนเกือบเสร็จ

“ต้นลืมพี่กอล์ฟ พี่กอล์ฟใส่ของต้นก็ได้นะครับ”ไอ่น้องต้นบอก

“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่กลับไปเอาเองดีกว่า จะได้ไปเอาหนังสือด้วยสองสามเล่ม แล้วตอนเราไปเห็นรูมเมทพี่อยู่ป่ะ”ผมบอกแล้วถามต่อ

“ไม่เห็นมีใครเลยครับ เหมือนห้องร้างเลย สงสัยตั้งแต่พี่มาอยู่กับต้นบ่อยๆ ห้องนั้นคงแทบไม่มีคนอยู่”ไอ่น้องต้นมันสันนิษฐาน (แต่ก็เป็นจริงอย่างมันว่าครับ เพราะรูมเมทผมที่เป็นวิดวะมันไม่ค่อยอยู่ห้อง มันจะไปห้องเพื่อนที่คอนโดมากกว่า แล้วนี่มันคงออกฝึกงานมันมั้ง)

“วันจันทร์นี้เปิดเทอมแล้ว ลงทะเบียนเรียบร้อยหรือยัง”ผมถาม

“เรียบร้อยแล้วครับ เพื่อนๆก็เริ่มกลับกันมาเยอะแล้ว”ไอ่น้องต้นบอก

“เออ...พูดเรื่องเพื่อนขึ้นมา พี่คิดขึ้นได้พอดี คือว่าเรื่องที่พี่คบกับต้น ต้นอย่าเอาไปบอกเพื่อนนะ พี่เองก็จะไม่บอกเหมือนกัน แล้วที่ผ่านมาช่วงปิดเทอม เราไปไหนมาไหนด้วยกันสองต่อสองที่คณะบ่อยๆ หลังเปิดเทอมคงจะลดน้อยลง เพราะพี่ก็มีกลุ่มเพื่อนของพี่ ต้นเองก็มีกลุ่มเพื่อนของต้น”ผมอธิบาย

“เรื่องนั้นพี่ไว้ใจต้นได้เลย แล้วต้นก็เข้าใจพี่ด้วย”ไอ่น้องต้นพูดอย่างเข้าใจ

หลังจากนั้นไอ่กอล์ฟกับไอ่น้องต้นก็พากันไปกินข้าวแล้วดูหนังกันด้วย กลับมาก็นอน จนเช้าวันใหม่เราสองคนอยู่กันทั้งวัน วันนี้ไอ่น้องต้นไม่ต้องไปที่คณะครับ อยู่เอาใจไอ่กอล์ฟทั้งวัน ถึงเวลากินข้าวก็ออกไปด้วยกัน เป็นช่วงเป็นเวลาที่เราสองคนมีความสุข จนเย็นผมก็ขับรถไอ่น้องต้นไปที่หอ ไอ่น้องต้นไม่มาด้วยเพราะว่าจะโชว์ฝีมือทำกับข้าว (มาม่าทรงเครื่อง) ให้ไอ่กอล์ฟกิน ผมเลยมาคนเดียว

ไอ่กอล์ฟขึ้นไปที่ห้องก็เจอกันกับรูมเมทที่น้อยครั้งมากที่จะเจอกัน

“อ้าวภาค วันนี้อยู่ห้องเหรอ”ภาคคือชื่อรูมเมทไอ่กอล์ฟครับ มันเรียนวิดวะปีสี่

“เปล่า พอดีวันนี้ทางบ้านมาหา เลยเข้ามา เดี๋ยวก็จะไปแล้ว เออ ! กอล์ฟมีคนมาหานายด้วย เป็นเด็กมัธยมมั้งเห็นแต่งชุดนักเรียน เราบอกว่านายไม่อยู่ไปไหนก็ไม่รู้”ไอ่ภาคบอกผม

“อ๋อ สงสัยเป็นนักเรียนที่เราไปฝึกสอนมั้ง แล้วนี่นายไม่ฝึกงานเหรอ”ผมถามคืน เพราะผอจะเดาออกว่ามันเป็นใคร ถ้าไม่ใช่ไอ่เด็กเกรียนจอมบ้า

“คงใชมั้งเห็นเรียกว่าจารย์กอล์ฟ แล้วเทอมนี้เราคงไม่ค่อยได้กลับนะ ต้องไปฝึกงานที่โรงงาน จะเอาเพื่อนนายมานอนด้วยก็ได้ ไม่ว่ากัน”มันพูดยังกับว่าอยู่กันมาสี่ปีมันกลับห้องบ่อยอย่างนั้นแหละ

“เออๆ โชคดีในการฝึกงาน”ผมอวยพรให้มันแล้วมันก็เก็บของเดินออกไป

ไอ่กอล์ฟมองไปรอบห้องๆที่อยู่มาตั้งสี่ปีแล้ว เห็นแล้วก็อดคิดไม่ได้นะครับ อีกแค่เทอมเดียวเรียนจบ เดี๋ยวเราก็ต้องย้ายออกแล้ว มันเหมือนบ้านหลังที่สองของผมเลยจริงๆ (ถ้าไม่นับรวมบ้านเช่าที่ไปเช่าอยู่กับเพื่อนตอนฝึกสอน) ผมคิดไปก็เก็บของที่ต้องการไป เพราะไอ่น้องต้นจะคอยนาน  พอเก็บของเสร็จก็ลงมาที่จอดรถ

“สวัสดีครับจารย์ ผมนึกว่าจะไม่เจอจารย์แล้ว”ใช่เลยครับ เสียงนี้ เป็นใครไปไม่ได้ ยกเว้นไอ่เด็กเกรียน มันเล่นพูดซะเสียงดังเลยครับ เหมือนตะโกนออกมาแบบดีใจมาก จนคนที่อยู่รอบข้างหันมามอง มันยังแต่งชุดนักเรียนอยู่ ดูมันสดใสร่าเริงเหมือนเดิมแต่ร่างกายก็ยังดูโทรมๆ

“อืมๆ”ผมทักออกไปอย่างจำใจเพราะสายตาของคนรอบข้างที่มองมา

“จารย์ผมไปซื้อของโปรดของจารย์มาด้วย กะว่าถ้าไม่เจอจะเอาไปแขวนที่หน้าห้องไว้”มันบอกต่อ ทำเอาคนรอบข้างยิ่งหันมามองมากขึ้น (คือหอที่ไอ่กอล์ฟอยู่นี่เป็นหอพักของมหาวิทยาลัยครับ เป็นหอชายล้วน ถ้าใครที่เป็นผู้ชาย(ไม่ว่าแท้หรือเทียม ฮ่าๆ)ก็เข้าออกได้ตลอด 24 ชม.ครับ)

“พูดเสียงเบาๆหน่อย แล้วอยู่ที่นี้ไม่ต้องเรียกว่าอาจารย์”ผมบอกออกไปแล้วรีบเดินไปที่รถ เพราะคนรอบข้างมองตามเสียงไอ่เด็กเกรียนเยอะขึ้น ก็มันจะยังไงๆอยู่น้า เด็กนักเรียนซื้อของมาให้อาจารย์ฝึกสอนผู้ชายนี่ กลัวคนอื่นเขามองผมไปในทางที่ไม่ดี (เพราะอยู่ในมอ ไอ่กอล์ฟคือเด็กกิจกรรมที่เป็นผู้นำ นิสัยดี เป็นที่ไว้ใจของทุกคน ก็เรื่องเสียๆที่ไอ่กอล์ฟเคยทำ ไม่มีใครรู้นี่ครับ อิอิ)

“ไม่ให้เรียกว่าจารย์ แล้วเรียกว่าอะไรดีครับ”ผมเดินตามหลังไอ่กอล์ฟแล้วพูดขึ้นมา ไอ่กอล์ฟก็เงียบครับ ไม่อยากตอบ รีบเดินไปขึ้นรถให้เร็วที่สุด

ไอ่กอล์ฟเดินหนีมันจนขึ้นไปนั่งบนรถ กำลังจะสตาร์ทรถออกตัว ไอ่เด็กเกรียนมันเดินมาข้างๆกระจกแล้วก้มหน้าลงมาพร้อมเคาะกระจก ทำให้ไอ่กอล์ฟต้องลดกระจกลง

“พี่จะไปไหนครับ”มันถามแล้วยิ้มแบบเห็นเขี้ยวนิดๆที่แก้มมองเห็นลักยิ้มหน่อยๆ

“พี่ ใครเป็นพี่เธอ นายศุภวัฒน์”ผมพูดออกไปแบบฉุนๆ

“เอ๊า ก็ไม่ให้เรียกจารย์ ผมก็เรียกพี่แทนไงครับ นี่ครับ สำหรับพี่”มันพูดแล้วส่งถุงซาลาเปามาให้ ไอ่กอล์ฟจะกดกระจกหนีแต่มันเอามือมาค้ำไว้ ทำให้ต้องจำใจยอมรับ พอรับมาไอ่กอล์ฟก็โยนไปไว้เบาะหลังรถ ไม่ดูเลยด้วยซ้ำว่ามันกลิ้งตกออกมานอกถุงหรือเปล่า

“แล้วผมจะมาหาพี่หลังเลิกเรียนทุกเย็นนะครับ แต่เสาร์อาทิตย์ผมจะมาหาพี่ทั้งวันเลย ถ้ามาแล้วไม่เจอพี่ ให้ได้เห็นหอที่พี่อยู่ก็ยังดี”มันพูดแล้วเอามือที่ค้ำกระจกอยู่ออก ยกขึ้นมาโบกมือบ๊ายบายพร้อมยิ้มกว้าง

ไอ่กอล์ฟก็ออกรถทันทีครับ ในใจตอนนั้นฉุนเอามากๆ มันเริ่มกลับมาทำตัวเหมือนเดิม มาตามตื้อไอ่กอล์ฟเหมือนเดิม แล้วที่ผ่านมาที่ไอ่กอล์ฟลงทุนไปพูด ทำอะไรใส่มัน ประชดมันตั้งหลายก็เท่ากับว่ามันไม่มีความหมายเลยหรือไง แต่ตอนนั้นมันมีความรู้สึกแบบโล่งใจอีกอย่างหนึ่งเหมือนกันเกิดขึ้นมา ที่ไม่ต้องเห็นมันมาทำตัวเศร้าๆ ร้องไห้(ก็ไอ่กอล์ฟแพ้น้ำตาเด็กๆอ่ะ โดยเฉพาะเด็กๆน่ารักๆ อิอิ) เอาแต่เก็บตัวแล้วทำให้คนอื่น(อาแหมะ)เดือดร้อนอีก


OOO อ๊อด.........เสียงกริ่งหมดคาบเรียนในบทที่สามสิบสอง...... OOO


ปอลอ ป่อล่อ ป้อล้อ ป๊อล๊อ ป๋อล๋อ เดี๋ยวผมเปลี่ยน login เข้ามาคุยด้วยนะคั๊บ

[k@-nom_koe]

^
||

โพสเอง  จิ้มเองคั๊บ


วันนี้พี่กอล์ฟโทรมาตอนที่ผมเล่นบาสอยู่กับเพื่อน เลยม่ายด้ายรับสายเลยคับ เสียใจสุดๆเลย  ทุกคนเป็นพยานนะคับว่าผมม่ายด้ายไปเหลวไหลที่ไหนจนม่ายรับโทรฯของพี่กอล์ฟ 


เอาเพลงมาให้ฟังอีกแล้วคั๊บ หนึ่งในสิบเพลงที่ผมให้พี่กอล์ฟเอาไปฟัง เพลงนี้เก่าหน่อยคั๊บ (พี่กอล์ฟอ่ะคับ ชอบฟังเพลงสมัยเก่า ห็สมัยพี่เขาเป็นวัยรุ่นอ่ะคั๊บ บางเพลงผมอ่ะม่ายทันเลย แต่ก็ฟังได้คับ เพราะคนรักเราฟัง  )

ห่วงใยเหลือเกิน
แบงค์ ปฏิวัติ เรืองศรี

ฝากรักของฉัน ไว้แทนตัวและใจ
ฝากไว้ใจของเธอ ต้องจากกันไกล
เมื่อไรจะเจอ ฉันกลัวเธอจะลืม

ในยามห่างไกล หัวใจคงห่วงหา
ห่วงเธอทุกวันและทุกคืน

ฝากกับฟ้า เป็นเพื่อนยามเธอเศร้า
ฝากกับดาว ช่วยดูแลเธอ อยากให้รู้
ถึงแม้ไม่ได้เจอ อยากบอกเธอ
ว่าทั้งหัวใจ ห่วงใยเหลือเกิน

แผ่นน้ำและฟ้าที่ดูว่าใกล้กัน
แต่แท้ที่จริงแสนไกล ดังเธอกับฉัน
ไม่รู้ว่าวันไหน จะได้มาเจอกันอีกครั้ง

แม้ว่าเรานั้นห่าง แต่รักเราไม่ห่างกัน
และขอให้เธอมั่นใจ ไม่หวั่น
ว่าสักวันเราจะกลับมาเจอ

http://media.imeem.com/m/1WKuJhNRam

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

มาตอบโพสของเพื่อนๆแทนพี่กอล์ฟดีกว่าคั๊บ จะได้ไม่เหงามาก

กรี้สสสสสสสสสสสส
มาทันแล้วคะ

  ดีใจด้วยคั๊บที่อ่านมาทันแล้ว

น่าสงสาร

 

ใช่คับ ผมอ่ะน่าสงสารที่สุดเลย 

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

เมื่อไหร่จาลงเลยกันซักที

สงสารน้องโก๋

*****

แต่ แต่ แต่ เหลือแค่ 7 วันแล้วน้าาาา น้องโก๋

เดี๋ยวสุดที่ัก็กลับมาแระ

สู้ ๆ คับ

คิดถึงครูกอล์ฟ จัง

รัก 2 คนเลยค๊าบบบบบบบ

7 วันเหมือน 7 ปีเลยคับ นานมาก

สงสาร โก๋

  ผมก็สงสารตัวเองคั๊บ 

พี่โก๋น่าสงสารจังเรย


ฟังเพลงแล้วจาร้องไห้



คิดถึงมันอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

มีแต่คนสงสารผม แต่ทำไมตอนนั้นพี่กอล์ฟม่ายสงสารผมบ้างเลยอ่ะ 

โฮกกกกกกกกกกกกก

สงสารพี่โก๋อ่ะ

แต่ไม่น่าทำแบบนั้นเลย

สงสารแหมะด้วย

คงเป็นห่วงพี่โก๋น่าดูเลย

ตอนนั้นทำไปม่ายด้ายคิดถึงแหมะหรือคนอื่นเลยคั๊บ  คิดแต่ว่าถ้าผมนอนตายไปตรงนี้พี่กอล์ฟจะยอมมางานศพผมไหม

น่าสงสารอะ พี่กอล์ฟนี่ใจร้ายนะเนี่ย

พี่กอล์ฟใจร้ายสุดๆเลยคั๊บ  แต่ก็น่ารักน่าเอาสุดๆเหมือนกันคับ

ลองฟัง+นึกตามเพลง

มันก็ตรงกับโก๋ในช่วงนั้นจริงๆแหะ

แถมตรงทุกประโยคซะด้วย

ว่าแต่เพลงมันนานขนาดนั้นแล้วเหรอเนี่ย?

ผ่านคืนนี้ไปก็อีก6วัน
รีบๆนอนสิครับ จะได้ผ่านไปอีกคืน

จริงๆแล้ว ยิ่งมานั่งนับยิ่งรู้สึกว่ามันนานมากๆเนอะ

เพลงมันตรงด้ายใจผมมากเลยคับช่วงนั้น ก็ผ่านมา4ปีแล้วคั๊บ ถ้าให้ผมนอนเร็วๆ  ผมก็หลับฝันถึงพี่กอล์ฟเหมือนเดิมคั๊บ

นึกภาพตามที่ครูกอล์ฟบรรยายสภาพโก๋ตอนนั้น พร้อมฟังเพลงไปด้วย มันปวดตับจริงๆ

ช่างเลือกเพลงได้บีบคั้นอารมณ์ดีจัง...สงสารโก๋สุดๆเลย


ผ่านไปอีกวันละนะ

ย่งกว่าปวดตับอีกคั๊บ ปวดไปหมดทั้งตัวโดยเฉพาะหัวใจคั๊บ 

น่าสงสารโก๋ที่สุดเลยยยยยยย


ครูกอล์ฟจะใจร้ายไปถึงไหน



แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

สู้ๆนะโก๋

สู้อยู่แล้วคั๊บผม 

ไม่ไหวแล้วอ่า...

ตอนนี้เล่นเอาน้ำตาพรากเลย

เศร้าถึงใจขน๊าด ขนาด

+1 ให้เป็นกำลังใจทั้งคู่เยยนะคับ

 

ผมถึงม่ายอยากโพสเองไงคั๊บตอนนี้ เพราะผมเองก็น้ำตาคลอเหมือนกัน 

อ่านแล้วสงสารโก๋

กว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้ คงหนักหนาเหมือนกันนะ 


เหลืออีก 6 วันพี่กอล์ฟก็กลับมาแล้ว

สู้ๆน้องโก๋ 

กว่าจะผ่านตอนนั้นมาด้ายก็หนักคั๊บ ตอนนี้ที่คิดถึงอยู่ก็หนักพอๆกันคั๊บ 

อ่านแล้วฟังเพลงไปด้วย

เจ็บจริงๆ น้ำตาไหลเลย

นี่แค่เราอ่านนะ ยังเป็นขนาดนี้

แล้วโก๋ในตอนนั้นล่ะ

จะขนาดไหนกัน

 

ม่ายขนาดไหนหรอกคั๊บ แค่คิดว่าถ้าผมตายแล้วพี่กอล์ฟจะยอมมางานศพผมไหม  :dont2:เท่านั้นเอง

สงสารโก้สุดใจ

ผมก็อดสงสารตัวเองม่ายด้ายเหมือนกันคั๊บ

โก๋สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 

  สู้ม่ายมีถอยคั๊บ

:sad11:รอลุ้นครับ
คิดถึงคุณครูกอล์ฟ โก๋เขียนคำว่าคิดถึง
เท่าตัวครูกอล์ฟดิ  มาช่วยคิดถึง ห่างๆ อิ อิ

คงเขียนในนี้ม่ายด้ายอ่ะคั๊บ เพราะความคิดถึงถ้าเท่าตัวพี่กอล์ฟก็ตั้ง 173 cm. หรือว่าจะเอาขนาดพี่กอล์ฟน้อยก็พอด้าย  เริ่มรมณ์ดีด้ายแล้วคั๊บ

เกิดอาการน้ำตาคลอ แต่ร้องไห้ไม่ออก มันจุกอยู่ข้างในใจ

อยากบอกว่าสงสารน้องโก๋มากเลยอ่านตอนนี้

ยิ่งอ่านก้อยิ่งอยากรู้ว่าเส้นทางของครูกอล์ฟกับน้องโก๋จะมาบรรจบกันได้ยังไง

คิดถึงครูกอล์ฟ 

อาการอย่างนี้ผมเป็นบ่อยเลยคั๊บช่วงตามจีบพี่กอล์ฟใหม่ๆ เป็นจนมันเป็นเรื่องปกติเลยคับ 

ตดนนีเสงสารโก๋ง่ะ   


 

เดี่ยวครูกอล์ฟกัมาแล้วน๊า

คั๊บ ผมก็อยากให้พี่กอล์ฟกลับมาไวๆเหมือนกัน 

หลังจากแอบเข้าห้อง มานั่งทดลองเรียนอยู่หลายวัน

จนตอนนี้ เรียนตามเืพื่อนๆ ทันแล้วว

ก็เลยต้องออกมาลงทะเบียนเรียนซะหน่อย อิอิ

แล้วก็รอติดตาม บทเรียนต่อๆ ไป

อยากรู้ว่า เด็กเกรียนน้องโก๋ ทำไง

คุณครูพี่กอล์ฟถึงได้ยอมใจอ่อน อิอิ



ปล. เป็นกำลังใจให้เด็กเกรียนน้องโก๋ เหลืออีกแค่ เจ็ด วันแล้วววว

ก็จะำทำข้อสอบข้อความรักชุดนี้ เสร็จซะที สู้ๆ

  แอบเข้ามาม่ายเป็นไรคั๊บ เพราะถึงครูพี่กอล์ฟม่ายอยู่ แต่ผมที่เป็น ผอ.(ผัวอาจารย์)ของกอล์ฟอยู่คั๊บ  ผมอยากทำข้อสอบชุดนี้ให้เสร็จเร็วๆเหมือนกันคับ แล้วม่ายอยากให้มีชุดใหม่มาแล้วด้วย 

เศร้าจริง


(โพสแรกสำหรับเรื่องนี้ 55+)

แพ้ทางเพลงนี้และ โก๋น่าสงสารโคตรๆๆๆ

 :pig4:ขอบคุณสำหรับโพสแรกคั๊บ ผมก็ชอบเพลงนี้คั๊บในตอนนั้น  ตอนนี้ม่ายชอบแล้วคับ

เหลืออีก 7 วัน
พี่กอล์ฟจะกลับมาแล้ว

^
^
^
อีก 7 วัน...นับวันรอ...เป็นเพื่อนสารมีน้องโก๋ คิดถึงภรรเมียน้องแกจังเลย

ม่ายต้องมานับรอเป็นเพื่อนเลยนะเจ๊พี่แก (ขอบคุณคั๊บที่คอยชวนผมคุยเวลาเล่น msn ให้หายคิดถึงพี่กอล์ฟ  )

โถน้องโก๋...ทำไมมันช่างเศร้ารันทดขนาดนี้
ครูกอล์ฟก็นะ...
สู้ๆ นะครับ 

  เศร้าได้อีกอยู่คั๊บ

....เศร้า....เนอะ...
...คิดถึงครูกอล์ฟเนอะน้องโก๋....
...ครูกอล์ฟรู้ไหมน้องโก๋หนาวนะรีบกลับมาให้น้องโก๋กอดด่วน..
...กทม. หนาวจริงๆๆช่วงที่ครูกอล์ฟไม่อยู่เนี่ย...
..ไปอ่าน blogมาแล้ว...
...ความคิดถึง..เป็นส่วนหนึ่งของ...ความร๊ากกกกกกกก...
...น้องโก๋เขียนได้ยอดเยี่ยม..สุดจะบรรยาย..

ช่ายคั๊บผมหนาวมาก หนาวทั้งกายทั้งใจเลย  หนาวเหมือนโดนแช่ในน้ำแข็งที่อุณหภูมิหัวใจติดลบอีกต่างหาก  ผมเคยม่ายดีเท่าพี่กอล์ฟหรอกคั๊บ ใน blog ผมแค่เขียนตามอารมณ์มันพาไป ถ้าจะให้มาเขียนเล่าแบบพี่กอล์ฟคงม่ายไหวคับ

ครูกอล์ฟ ณ. ตอนนั้นจะรู้สึกยังงัยน้อ  ...  แต่ณ ตอนนี้ คงคิดถึงโก๋มากมาย   
 

                                             


น้องโก๋  ณ ตอนนั้น น่าสงสารมากกก  ... แต่ณ ตอนนี้ ดีใจด้วย

                                             

ดีใจที่โก๋ ได้เป็นเจ้าของความรักจากคนที่โก๋รักมากที่สุด  และได้รับความรัก จากทุกคนที่นี่อีกมากมาย



แต่ตอนนี้สงสัย ติดโรคน้องโก๋  .... คิดถึงครูกอล์ฟมากมาย  นับวันรอนะจ๊ะ คุณครูขา   

ติดโรคจากผมไปแล้ว มาช่วยกันป่วย(คิดถึงพี่กอล์ฟกันนะคับ )

สุดๆเลยคั๊บ

กว่าน้องโก๋คุงจะมีวันนี้ได้

วันนี้ก็ยังคิดถึงพี่กอล์ฟสุดๆคั๊บ 

ความมุ่งมั่น และความจริงใจ + กับความมึนที่จะรัก ( มึน เป็นภาษาคุณสานนะครับ )

คงทำให้อะไรที่ดูเหมือนมันไม่มีโอกาส ได้เห็นแสงรำไรแห่งโอกาสบ้างแล้วละ

แต่... แล้วน้องต้นละจะทำยังไง มารอดูกันต่อไปดีกว่าว่า สุดท้าย และท้ายสุด

น้องต้นจะเป็นผู้เสียสละเดินออกไปจากชีวิตครูกอล์ฟยังไง

ปล. เป็นกำลังใจให้น้องโก๋  ช่วยกันนับวันที่ครูกอล์ฟจะกลับมาจากเมืองจีน

      อีก 6 วันเอง น้องโก๋ อดใจรอแล้วคิดดอกเบี้ยทบต้นทบดอกเลย  ความคิดถึงนะไม่ใช่อย่างอื่น 

ผมเชื่อมั่นในความรักของผมที่มีให้พี่กอล์ฟคั๊บ จากโอกาสที่ม่ายมี มันเลยเริ่มมีอย่างที่บอกอ่ะคั๊บ แต่กว่าจะมีโอกาสก็  เกือบเอาชีวิตม่ายรอดคั๊บ

น้องโก๋  พี่ก็เกลียดการรอคอยเหมือนกัน  เห็นรอตั้งแต่เหลือ 9 วันแล้ว  ไม่รู้จะปลอบงัยดี

เป็นกำลังใจให้นะ    แต่การรอคอยมันช่วยทำให้โก๋รู้ว่ารักครูกอล์ฟมากแค่ไหนงัย  แล้วก็ความคิดถึงมันสร้างพลังนะ  อย่าลืมทำอะไรเป็นพิเศษตอน

เค้ากลับมาล่ะจะได้ surprise นะ  อะไรก็ได้ที่ครูกอล์ฟชอบ(ใครจะรู้ดีเท่าโก๋)

ผมเตรียมไว้แล้วคั๊บ รับรองคุ้มค่าการรอคอยแน่คั๊บ 

ยิ่งอ่านยิ่งเศร้าง่ะ 

เศร้ามากคั๊บ  เดี๋ยวก็จะหายเศร้าคับ แต่ม่ายรู้ตอนไหน พี่กอล์ฟเขียนช้าอ่ะคั๊บ ตอนที่จะให้ผมโพสก็ยังเศร้านิดๆอ่ะคับ

แสดงว่าสัญญาณดีเริ่มมาแร่ะ

แค่เพิ่งเริ่มเหมือนนับเริ่มนับ 0.0000000001 เลยคับ กว่าจะไปถึง 1 จนเต็ม 10 

อ่านตอนล่าสุดนี่แ้้ล้ว น้ำตาคลอเลย สงสารโก๋จับใจ เจ็บได้อีก
งัยก็ทนอีกหน่อยเน่อ เด๋วครูกอล์ฟก็กลับมาละ เข้มแข็ง ๆ สู้ ๆ

เข้มแข็งคั๊บ สู้ๆ 

 

รักโก๋อ่ะ 


+ ให้อีก 1 นะ

 

เหลืออีก 6 วัน  เองเน้อ

ครูกอล์ฟก็จะกลับมาแล้ว  ทนหนาว ทนเหงา ทน.....  อีกไม่กี่วันเอง   


ยิ่งอ่านบทเรียนหลักของครูกอล์ฟ ยิ่งสงสารน้องโก๋ แล้วยิ่งไปอ่านบล็อกของน้องโก๋

ยิ่งทำให้รู้ว่า น้องโก๋รักครูกอล์ฟมากมาย อ่านไปน้ำตาก็จะไหลไป   

 

ผมรักพี่กอล์ฟของผมมากมายคับ 

สงสารน้องโก๋

 

มาให้กำลังใจโก๋ให้ต่อสู้กับความคิดถึง+เหงา   โก๋สู้ๆ   

ปล.  อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยล่ะโก๋   ทานข้าวให้ตรงเวลานะ     

 :pig4:คั๊บ จะทานให้เป็นเวลาคั๊บ เดี๋ยวโรคกำเริบ 

มาส่งดอกไม้เป็นกำลังใจให้ทุกวัน


แล้วก้อมาช่วยนายโก๋นับถอยหลังรอพี่กอล์ฟด้วย


อีก 6วันเองนะโก๋


สู้สู้คนเก่ง 


ปล..อีกนานมั้ยกว่าจะรักกันเนี่ยๆๆ อ่านแล้วก็เศร้า 

V

V

V.....พี่แจ๊ขอบคุณมากค่ะที่เป็นห่วงโซ หายดีแล้วค่ะ อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

 

น้องโซดา ได้ข่าวว่าป่วย หายป่วยแล้วหรอ รักษาสุขภาพด้วยนะ

อ่านแล้ว แม้จะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แม้จะเข้าใจไม่ได้ทั้งหมด แต่ทำไมรู้สึกเข้าใจ

อารมณ์ความรู้สึกของโก๋เลยว่าเป็นยังไง อ่านแล้วบีบคั้นความรู้สึกสุดๆ 

............. .............

ดูแลสุขภาพกันด้วยนะคั๊บ 




ปอลอ  ป่อล่อ  ป้อล้อ  ป๊อล๊อ  ป๋อล๋อ

เหลืออีก 6 วันแล้วคั๊บ

[sodamini]

^

^

จิ้มก่อนอ่านทีหลัง  

สารมีโก๋ๆๆๆๆ

แล้วกลับเข้ามาคุยกันด้วยนะ

 


เมื่อไหร่พี่กอล์ฟจะใจอ่อนซักที สงสารคนบางคน 


ปล..พี่กอล์ฟชอบกินซาลาเปากระต่ายน้อยที่เซ่เว่นหรอกหรอ 

[NuPaTT]

^
^
^

^


^

จิ้มทะลุไปหาพี่โก๋


 



อยากรุจังตอนนั้นพี่คิดไง


ไมถึงมีแรงสู้ขึ้นมาอีก



 

[imageriz]

น้องโก๋ ตอนตามตื้อครูกอล์ฟเนี๊ยคิดอะไรอยู่

ไม่ทรมานรึไง  แต่ยอมรับนะว่าอดทนมากจริง ๆ   สุดยอดอ่ะน้องโก๋



ครูกอล์ฟ ใจแข็งมาก ๆ  เลย เมื่อไรจะยอมใจอ่อนสักที  

เข้ามารอเป็นเพื่อนน้องโก๋ทุกวัน   เพราะน้องโก๋เป็นเด็กดีของครูกอล์ฟอ่ะ  

[IZE]

สุดยอด เลย น้องโก๋  เนอะ  อย่างที่เค้าว่าไม่ตื้อก็ไม่ได้มาครอง อิอิ

[april]

โก๋อดทนมากจริงๆนะ กว่าจะได้หัวใจครูกอล์ฟมา

รักษาไว้ให้ดีนะ


ครูกอล์ฟขา....เป็นพยานค่ะว่าน้องโก๋เป็นเด็กดีทุกวัน 

เหลืออีก 6 วันแล้ววววว

[♥KïssKïss_KÚRÚ♥]

นับถือพี่โก๋มาก

อดทนจริงๆ สงสารพี่โก๋มาก

เป็นกำลังใจให้นะคับ

เหลืออีก 6 วันเองสู้ๆคับ

[ranny]

.
.
.

6
.
.
.

มาเป็นเพื่อนโก๋นับถอยหลัง
และช่วยยืนยันกับครูกอล์ฟว่า
น้องโก๋เป็นเด็กดี ไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหนเลยเนอะ

[snow_queen]

โห..น้องโก๋ ทำไมความพยายามสูงเยี่ยงนี้ เอาพลังใจมาจากไหนเนี่ย
เป็นคนอื่นเค้าคงยกธงขาวกันไปนานแล้ว
อยากรู้จังตอนนั้นโก๋คิดยังไง ทำไมยังกล้าตื้อต่อทั้งๆที่ครูกอล์ฟก็ออกจะเย็นชาขนาดนั้น

ช่วยยืนยันอีกคนว่าโก๋ไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหน มาเฝ้าทู้ให้พี่กอล์ฟทุกวัน

คิดถึงครูกอล์ฟเนอะ

แต่ก็...ผ่านไปอีกวันละนะ

[HydrA]

เพราะโก๋สู้ไม่ถอยอย่างนี้นี่เอง
ถึงมีวันของครูกอล์ฟกะโก๋

[Magnolia]

 

เรา ผ่านกันมาอีกวันแล้วนะครับ  โก๋

อาการทุเลา บ้างยัง  ...


สู้ๆนะครับ  ...

เดี๋ยวยาดีก็กลับมาและ  ....


โก๋ หายแต่พี่ละ  ...

[A-ram 70]

โก๋นี่ช่างมีความอดทนที่ฝ่าฟันจนได้เจอกับความรักที่แท้จริง

ยังไงก็ขอให้รักษามันไว้ให้ดีที่สุดนะคับ