“กาย. .. ”ผมถามมันด้วยน้ำเสี่ยงอ่อยๆ ที่อ่อยๆนีเพราะไม่มีแรงนะ ไม่ใช่อะไร. .
“หืม ว่าไง !” แต่ด้วยสายตาและน้ำเสียงของไอกายในตอนนี้ มันตั้งใจอ่อยกันชัดๆ . . อ๊ากๆ ใจเย็นเจ มึงป่วยอยู่น่ะ. .ห้ามไปหลงสายตาของมันเด็ดขาด . . ><
“กูนอนไม่หลับ. .”
“อยากทำกิจกรรมกลางดึกหรอ. . . ”ป้าป! ฝ่ามือของผมลอยไปกระทบเข้ากับหัวของมัน โดยอัตโนมัติครับ.
“กูจะบอกให้มึงลุกไปปิดไฟให้กูต่างหาก กูแสบตานอนไม่หลับ.หื่นไม่รู้เวล่ำเวลาเลยนะมึงเนี้ย”กายมันนอนยิ้มๆ และใช้มือลูบหัวของผมเหมือนลูบหัวหมา. . แถมยังเกาคางให้อีกตั้งหาก . . = =’[ เอ่อกูคนนะครับมึง. . .] ก่อนมันจะยอมลุกขึ้นและเหมือนจะเดินไปปิดไฟแต่เปล่าครับ มันดันตะโกนออกไปที่ด้านหลังของโซฟาแทน. .
“น้องเอิร์นครับ พี่รบกวนขอผ้าห่มผืนนึงหน่อยได้ไหม. . .”เดี๋ยวๆ ยัยเอิร์นมายังไง. . .
“แหม่ !! หนูว่าหนูซุ้มเนียนแล้วนะ พี่กายยังจะเห็นอีกหรอค่ะ ฮ่าๆ รอแปปนะค่ะเดี๋ยวเอิร์นขึ้นไปเอาผ้าห่มมาให้”สิ้นสุดบทสนทนาของไอกายยัยเอิร์น ผมรีบหันไปมองหน้ามันเลยละครับ.
“มองหน้าสงสัยอะไรอีกละทีนี้ . . ?”มันถามผมขึ้นมาหังจากที่ผมแสดงทีท่าสงสัยมันขึ้นมา
“เปล่า มึงเห็นเอิร์นนานแล้วหรอ ?”
“ก็พักนึงแล้ว ตั้งแต่ไอวินมันเดินออกไป. . ”ชิบหายละสิ อย่างงี้ น้องเอิร์น ก็เห็นทุกอิริยาบถที่ผมทำกับไอกายแล้วละสิ . . หึหึ !
“ กลัวน้องเอิร์นจะไปเล่าเรื่องของมึงกับกูให้คนอื่นฟังหรอ.?”
“ก็เปล่า แล้วนี้มึงทำไมยังไม่กลับบ้านอีก ดึกแล้วนะมึง. . เออแล้วคนอื่นๆ ละ กลับกันหมดแล้วหรอ”กายมันนั่งครุ่นคิดอยู่พักนึงก่อนจะตอบผมกลับมา
“ที่ยังอยู่ก็มี อาม่ากับ พี่อิน แล้วก็พี่ริวอีกคน นอกนั้นกลับกันไปหมดแล้ว. . ”
“อ๋อ. .”
“ถามแบบนี้ยังกับว่ามึงแอบคิดถึงใครที่ไม่ใช่กูอยู่ใช่ไหมห้ะ”
“ห้ะๆ บ...บ้า ป่าวซะหน่อย . . ” แอบเสียงสูงครับกะอำมันเล่นเฉยๆ ฮ่าๆ เสี่ยงตีนดีไหมละเจเอ้ย
“หึ. .แต่ยังไงก็ได้แค่คิด แหละนะ เพราะตอนนี้ มึง . . เป็น ของ กู. . สำเนียกไว้ด้วยว่ากูไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร. .”สีหน้าของไอกายดูจริงจังขึ้นมาทันทีครับ . .
“แหม่ๆเป็นห่วงตัวมึงเองดีกว่าไหมครับไอคุณชาย. . ไอที่ต่อคิว ยาวเป็นทางรถไฟเมื่อก่อน ไม่ใช่เด็กมึงรึไงห่า. . ”
“. . . . ”กายมันไปเงียบครับ พอผมสวนเขาหน่อยละมันเถียงต่อไม่ออกเลย . .นี้สินะที่เขาเรียก. แทงใจดำ .. หึหึ แทรงตรงจุดซะด้วยผม เอาซะไอคุณชายมันหงอยไปเลยละครับ . . .เออแต่จะว่าไป วันนี้ ตั้งแต่เช้ากายมันหายไปไหนของมัน นะ . . เห็นไอตินบอกว่ากายไปหาญาติผู้ใหญ่อะไรของมันนี้ละ .. . . ไหนๆ ก็เผลอคิดมาได้แล้วก็ลองแกล้งๆ แถมมันดูหน่อยก็แล้วกัน. . หวังว่ามันจะไม่เป็นการก้าวก่ายมากเกินไปนะ . .
“นี่คุณชาย”
“หืม. . ”
“วันนี้ที่มึงบอกไอติน ว่าไปหาญาติ หน่ะ ใครหรอวะ . . . . ”กายมันดูตกใจกับคำถามที่ผมพูดเมื่อครู่มาก. . . ดูจากสีหน้าและแววตาของมันตอนนี้แล้วเหมือนมันกำลังปิดบังอะไรผมอยู่ . .
“มาแล้วค่า! . . .”และในที่สุดตัวจังหว่ะก็มาครับ. . .ยัยเอิร์นชอบโผล่มาตอนที่ผมกับลำเข้าเรื่องสำคัญกับไอกายอยู่เรื่อยเลย = =’
“ขอบคุณครับ. . ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ .. งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นเอิร์นขอตัวก่อนนะคะ . .. อ๋อ อีกอย่างถ้าเกิดมีอะไร ที่เอิร์นพอจะช่วยได้ตะโกนเรียก ได้ตลอดเลยนะค่ะ เอิร์นเต็มใจค่ะ ^ ^”ทีกับผมยัยเอิร์นนี้คนละเรื่องเลยครับ . . หลังจากที่ยัยเอิร์นพูดจบก็รีบวิ่งขึ้นห้องของตัวเองไป เหลือ ไว้แค่เพียงผมกับกาย ที่ห้องนั้ง เล่น พร้อมกับไฟที่สว่างอยู่กลางห้องเพียงดวงเดียว กายเดินไปปิดไฟก่อนจะกลับ มานอน ข้างๆผม. . .
“.แต่. . .กายปิดไฟงี้มึงจะนอนหลับหรอวะ. . มึงไม่กลัวความมืดแล้วหรอ?”ถึงการปิดไฟจะสามารถช่วยให้ผมนอนหลับสนิทได้. . แต่ถ้าต้องแลก ด้วยการที่กายไม่ได้นอน . . . ผมก็ไม่ ต้องการหรอกครับ. .
“ก็กลัว. . .”
“กลัวแล้วปิดทำไม เดินไปเปิดไปเดียวก็นอนไม่หลับหรอก ”กายมันยังนิ่งไม่ยอมขยับขเยื่อนไปไหนเลยครับ . . จนผมตัดสินใจที่จะลุกขึ้นไปเปิดไฟเอง หากแต่ ไม่มีมือของกายกดที่ไหล่ให้ผมนอนนลง ซะก่อน . . ผมคงทำได้ไปแล้ว . .
“อะไรของมึงเนี้ยกาย. . กูจะไปเปิดไฟ. .”
“ถ้าเปิดไฟมึงก็นอนไม่หลับน่ะสิ นอนอยู่นิ่งๆ แหละดีแล้ว. . ”
“มึงไม่นอนกูก็ไม่นอนเอาสิ. . .”ผมยังยืนยันคำตอบเดิมว่าครั้งนี้ผมจะไม่ยอมมันแน่ๆ
“อย่าดื้อดิ่เจ . มึงป่วยอยู่นะ ”ผมไม่สนใจคำพูดของไอกายแล้วรีบพยุงตัวเองลุกขึ้นจากโซฟา. . .แต่ดูเหมือนผมจะลืมไปว่าอาการของผมในตอนนี้ ไม่เหมาะที่จะเดินหรือวิ่งไปไหนเลยทันทีที่ผมลุกขึ้นร่างกายของผมมันก็ล้มกลับไปนอนที่เดิม.
“ไงละ. . ยังจะลุกขึ้นอยู่อีกไหม บอกแล้วว่าอย่าฝืนตัวเอง.. รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองป่วยอยู่มึงก็ยัง. จะ. เห้อ . . พอๆ หยุดเลย ไม่ต้องร้องไห . . ”ผมไม่สามารถกลั้นน้ำตาของความกดดันนี้ออกมาได้ ผมเองก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าที่ตัวเองร้องออกมาเป็นเพราะสมเพศสภาพตัวเองในตอนนี้หรือ. . เป็นเพราะผม. .เป็นห่วงไอกายก็ไม่รู้. .
“กูขอโทดนะเจ . . ที่ทำให้มึงไม่สบายใจ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่กูทำไปก็เพราะกูเป็นห่วงมึงมาก.. เพราะชะนั้นมึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอกเจ. .แค่มึงกอดกูไว้แบบนี้กูก็ไม่เป็นอะไรแล้ว. . ”ในหัวของผมตอนนี้มีแต่คำถามอยู่มากมาย. . ที่อยากจะถามกับกายมันไปตรงๆ. . .แต่ด้วยสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออำนวย แถมยังเป็นสภาพของผมในตอนนี้อีก ทำให้ผมไม่สามารถที่จะพูดอะไรออกมาได้เลย ตอนนี่สิ่งที่ผมทำได้ก็มีแต่พักผ่อนตัวเองให้หายดี ก่อน แล้วค่อยมาต่อเรื่องความสงสัยของผมกันครั้งหน้า. .. ถึงผมเองจะยังไม่รู้ว่าตัวเองจะมีความกล้าที่จะพูดเมื่อไหร่ก็เถอะ. . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . .. .
หลังจากที่ผมพึ่งจะผ่านวันคืนอันโหดร้ายมาได้ตอนนี้ เวลาก็ได้ผ่านล่วงเลย ไป หลายเดือนแล้ว . . . สภาพของผมตอนนี้ ก็ถือว่าดีขึ้นมามากแล้ว [คงเพราะมีหมอดี]คอยดูแลผมทั้งวี่ทั้งวัน . . ส่วนเรื่อง เรียน ผมก็ไม่ได้ขาดตกบกพร่องแต่อย่างใด รวมถึงเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับการก็พัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ จนตอนนี้ผมกับกายแทบจะรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้วครับ .และ . . อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะถึงช่วงสอบไฟนอลแล้ว ช่วงนี้ผมกับกายเราเลยไม่ค่อยได้ติดต่อกันเพราะต้องเอาเวลาไปติวหนังสือกันหมด . . .แต่กายมันก็ไม่วายที่จะหาเวลาที่มีอันน้อยนิด โทรมาถามไถ่ว่าผมทำอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่อย่างนี้เป็นประจำทุกวัน รวมถึงไอวินที่ชอบโทรมากวนประสาทผมเวลากำลังจะอ่านหนังสือทุกทีเลย ไม่เว้นแม้แต่วันนี้. .
“(ฮัลโหล เจ มึงอยู่ไหน)?”
“กูอยู่บ้านโทรมาทำไมมีอะไร. . ”
“ป่าวก็แค่จะโทรมาถามดูว่ามึงว่างไหม จะชวนไปเที่ยวซักหน่อย!”คือ อีก สามวันจะ สอบแล้วแท้ๆ ทำไมเพื่อนผมมันถึงอินดี้ได้ขนาดนนี้ก็ไม่รู้นะ = =’
“หึ ! อีกไม่กีวันก็สอบแล้วยังจะเสือกชวนกูไปเที่ยวอีกนะมึงนิ่. . กูไม่ว่างหรอกอ่านหนังสืออยู่”
“ว้าน่าเสียดาย ไอกายก็ไปด้วยอย่างงี้แม้งมันคงจะเหงาแย่”
“ห้ะ! กาย กายไหน ? ”
“ก็ น้องกายของมึงไง มีอยู่คเนดียวนั้นแหละ สรุปไงจะไปไหม. . .” ทีแรกผมก็สองจิตสองใจนะ แต่ พอได้ยินชื่อของไอกายขึ้นมาก็อดไม่ได้ที่จะ...
“อือ..จะว่าไปหนังสือไว้อ่านวันหลังก็ได้เน้อ ไปก็ไปสิ. . ”เพียงเท่านั้นแหละครับไอวินมันระเบิดเสียงหัวเราะใส่ผมใหญ่เลย - -*
“ว๊ากกๆๆ ฮ่าๆ ๆ ๆ [เห็นไหมกูบอกมึงแล้ว] ”ผมมีความรู้สึกเหมือนไอวินมันกำลังคุยซักคนอยู่ในสาย.. .
“แต่กูไม่มีรถนะ ถ้าอยากให้ไปก็มารับกูด้วยละกัน. . .”
“เออ เอาไงก็เอางั้น อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันนะ มึง ก๊ากกกๆๆ !!!”ไอวินนี่มันยังไม่เลิกขำผมอีกครับ ไอนี้ท่าทางจะบ้า !
ตื๊ด! ผมกดตัดสายมันไปก่อนจะปิดสมุดหนังสือที่กำลังอ่านอยู่แล้ววิ่งตรงเข้าไปที่ห้องน้ำทันที . . . .แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เปิดประตูห้อง น้ำ ก็มีเสียงเรียกเข้าจาก ไอโฟนของผมดังขึ้นมซะก่อน . . .ขัดจังหว่ะกูซะจริง
“เพื่อนหมูตุ๋น”อุ๊ ไอกายนี้น่า
“ฮัลโหลสวัสดีครับ คุณแฟน. . เจสุดหล่อพูดสายครับ ” ไม่ได้คุยกันตั้งหลายวันขอตอดๆ คุณชายมันซักหน่อยละกัน..คิคิ
“โทดครับผมโทรผิด”. . . . เอ่อนั้นมุขมึงใช่ไหม?
“เฮ้ย กายกูเอง เจ ไง มึงจำไม่ได้อ่อ?”
“อ๋อมึงเองหรอ . . ”ตีหน้าซื่อจริงนะมึง = =’
“เออสิวะจะให้กูเป็นใครละครับ โดมปกรณ์ หรือหมากปริณดี คึคึ”
“หึ กวนตีน”
“มึงโทรมาเพื่อจะขำให้กูฟังใช่ไหมไอห่ากาย = =’”
“ป่าวจะโทรมาถามว่าทำอะไรอยู่ เลิกอ่านหนังสือรึยัง?”
“เออเลิกอ่านเมื่อกี้นี้เองกำลังจะไปอาบน้ำรอไอวินมารับกู . .”
“รับ ? รับไปไหน”อ้าว. . ไหง กายมันถึงไม่รู้เรื่องเลยละ
“ก็รับไปเที่ยวกับพวกไอวินไง มึงก็ไปกับพวกมันด้วยไม่ใช่หรอ ?”
“เที่ยวบ้าอะไรละ. .เวลาอ่านหนังสือยังแทบจะไม่มีเลย แล้วจะเอาเวลาไหนไปเที่ยวได้ละ. . ”อ้าวสรุปนี้ผมโดนไอวินมันต้มจนเปื่อยอีกแล้วใช่ไหมเนี้ย. . ..ผมน่าจะเอ๊ะใจตั้งแต่มันชวนทีแรกแล้ว แหม่ มึงนะมึง เจอหน้าเมื่อไหร่พ่อจะซัดให้เดี้ยงเลย. . . . กล้าดียังไงเอาไอคุณชายมาหลอกผมได้เนี้ย. . .
“เออสงสัยกูโดนไอวินมันหลอก ฃ่างแม้งเถอะ. แล้วนี้มึงทำอะไรอยู่อะว่างนักรึไงถึงโทรมากวนกูเนี้ย.. . ”
“ก็ไม่ถึงกับว่างหรอก หายใจอยู่!”งั้นเดี้ยวกูจะเป็นคนปลิดลมหายใจมึงเองละกันไอห่ากาย - -
“เอองั้นแค่นี้แหละ. .!! ”กูอุตส่าห์ถามดีๆ แท้ๆ กลับกวนตีนมาได้หึหึ !
“อ้ะๆ เดี๋ยวๆ กูโม้เล่น ไม่ฮากับกูหน่อยหรอ ?”
“จุดไหนที่กูต้องฮาไม่ทราบครับมึง ?”
“กูขอโทด. . .กูไม่หยอกแล้วก็ได้. . โถ่ๆ”
“แล้วสรุปมึงทำอะไรอยู่?”
“ก็กำลังจะเลิกอ่านหนังสือ แล้วก็นอนพักซักหน่อย แต่บังเอิญ คิดขึ้นมาได้ ว่ามีคนให้คิดถึงอยู่ก็เลยโทรมาถามดู ไม่รู้เขาจะคิด เหมือนกับที่กูคิดรึเปล่านะ?” >.< เอิ่ม . . .เขินครับพูดอะไรไม่ออก . . . .อย่าบอกนะที่ไอคุณชายมันหายไปหลายวันเพื่อจะคิดมุขมาหยอดผม แบบนี้เนี้ยนะ เห้อๆ . . . ไอห่า กลัวกูจะไม่เขินรึไง . . .
“ . . . .”ผมเงียบไม่ยอมตอบมันเพราะกำลังเขินจนพูดอะไรไม่ออกอยู่. . . .
“เจ. . .เงียบทำไมอ่ะ. . . ฮัลโหล . . เจ. . . เจครับ เจไม่คิดถึงกายแล้วหรอ . . .หื้อ!”โอ้ยย น้ำเสียงหลังๆของมันทำเอาใจผมแทบ. . แต่ถ้าขืนผมยังเงียบอยู่ต่อไปมันคงทำเสียงอ้อนผมแบบนี้ไม่หยุดแน่. . เลยต้องยอมๆ ตอบไอกายมันไปครับ. .
“ก. . . ก. .ก็คิดถึง. . .”
“คิดถึง... . . กู. .. หรือคิดถึงใคร ?”น้ำเสียงของไอกายดูนิ่งและจริงจังมากครับ ถึงขนาดมันยอมปิดเสียงเพลงที่อยู่ในห้องมันเพื่อรอฟังคำตอบจากผมเลยทีเดียว 5 5 5
“คิดถึง. . .. หมูตุ๋น. . .. ไม่เจอหน้าหลายวัน กูโคตรอยากกอดมันเลยวะ ฮ่าๆ”
“เออ ใช่สิ เดี๋ยวนี้สนิกับหมูตุ๋นจนลืมกูแล้วนิ่. ... งั้นกูไม่มีอะไรจะคุยละ แค่นี้ นะ. . ”
“ด..เดี้ยวๆ. . .กาย กูยังพูดไม่จบ. . .”ผมรรีบชิงพูดก่อนที่ไอกายมันจะกดวางสายไป. .
“มีอะไรอีก?”แหนะๆ น้ำเสียงมีแอบนอยๆ ฮ่าๆ
“ที่กูบอกคิดถึงหมูตุ๋นมันก็จริง. . . แต่. . . . กู. . . . คิดถึงเจ้าของๆมัน . . . มากกว่านะเว้ย. ”จบคำพูดผมรีบวางโทรศัพท์ไว้ที่เตียงก่อนจะรีบวิ่ง ออกมาพร้อมกับ ตะโกนดังๆ ว่า . . .
“โอ้ยย ไอเหี้ย กูเขินโว้ยยย !!!”แต่หลังจากที่ผมออกมาตะโกนเท่านั้นแหละครับ . . .พี่อินแกก็รีบเดินขึ้นมาโดยที่มือข้างนึงถือกะทะอีกข้างถือตะหลิว ยืนจ้องหน้าผมตาขวางเลย
“นี่ พ่อหนุ่มจ้ะ นี้ที่บ้านนะไม่ใช่คอนเสริต์ . . นึกจะตะโกนก็ตะโกนขึ้นมา ดังซะขนาดนั้น ”ผมรีบหันไปสบตาพี่อินช้าๆ ก่อนจะส่งยิ่มเจื่อนๆ ไปให้พี่แกก่อนจะเดินกลับเข้าห้องของตัวเองไป . . .
“ฮัลโหล. .เจ .. ฮัลโหลล . ”
“เออ ยังอยู่. . . พอดีออกไปคุยธุระข้างนอกมา. . ”
“ธุระอะไร มีใครมาหารึไง?”
“เจ๊โหดของบ้านไง. . เมื่อกี้เขาจะเอากระทะฟาดหน้ากู หึหึ! ”
“แล้วมึงไปทำอะไรให้ข้าวของขึ้นละ . .ขืนหลุดปากบอกไอกายไปว่า ที่พี่อินแกเดินจะเอาของมาทุบหัวผม เป็นเพราะผม ตะโกนออกไปด้วยความเขินละก็ มีหวัง โดน ไอคุณชายมันล้อ ยันลูกบวชแน่เลยครับ. . .
“ก็เปล่าหรอก เขาเรียกไปใช้งานแต่กุยังไม่ลงไปเข้าเลยขึ้นมาตาม. .”เหตุผลฟังขึ้นไหมละ หึหึ
“แต่เมื่อกี้เหมือนกูได้ ยิน เสียงใครตะโกน ว่า อะไรนะ เขินอะไรๆ ซักอย่างกูฟังไม่ค่อยถนัดเลย. . ”อะจึ้ยย ไหงไอกายถึงได้ยิน ซะละ(ตะโกนเสียงดังขนาดนั้น ปากซอยก็ยังได้ยินครับน้องเจ !)
“เออช่างเถอะ. . ว่าแต่. .”อยู่ๆ ผมก็นึกถึงเรื่องคำถามต่างๆ ที่ตัวเองสงสัยขึ้นมา . . . ตั้งแต่วันที่ผมเป็นลมหมดสติไป. . คำถามที่ยังค้างคาอยู่ในใจ. . ที่ยัง รอฟังคำตอบจากปากของเจ้าตัวอยู่. . ถ้าติดที่ว่าผมจะกล้าพูดออกไปป่านนี้ คงได้รู้คำตอบหมดทุกอย่างไปแล้ว. .
“กาย หลังสอบเส็รจแล้วว่างไหม ?”
“ก็ว่างนะ. .ทำไมมีอะไรรึเปล่า?”ถึงมันจะเป็นสิ่งที่ผมอยากจะรู้มากเท่าไหร่ก็เถอะ. . แต่ถ้าหากผมพูดมันออกไปตรงๆ มันอาจจะดูเป็นการก้าวก่ายชีวติส่วนตัวของกายมันก็ได้
“ก็มี. . .”แต่อยู่ที่ว่า ผมจะกล้าเอ่ยปากถามมึงรึเปล่า ? เท่านั้นเอง
TBC. . . . . . . . . .. .
#[คิมกอนอู] #ขอโทดนะครับที่หายไปโดยไม่บอกกล่าวพอดีมีธุระกับทางบ้านนิดหน่อยเลยไม่มีเวลาว่างเท่าไหร่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
