“
อ่ะเจลองกินหน่อยไหม?”(เป็นไอตินครับที่พูดขึ้นมาขณะที่ผมตอนนี้หิวจนแทบจะกินช้อนที่คาอยู่ที่ปากได้แล้ว (อารมณ์คนหิวนี้
มันนน่ากลัวจริงๆนะครับบพี่น้อง)ผมก็ไม่กล้าที่จะปฎิเสธน้ำใจของมัน (ก็เลยต้องจำใจ(หรอ)กินไข่เจียวฝีมือน้องสาวของผมเป็นเพื่อนมัน))
“
จะทานแล้วนะค๊าบบบบ อ้า อ้ำ !!! หงับบบๆ! อึก! ! ”(สิ่งแรกที่ผมคิดหลังจากทานไขเจียวฝีมือน้องสาวเข้าไปในปาก คือ นึกว่า
รถโรงงานน้ำตาลคว้ำใส่ อะไรมันจะหวานขนาดเน้ !!! ผมน่าจะเอะใจตั้งแต่มันยอมแบ่งผมตั้งแต่ที่แรกแล้ว หืมม ถึงกินหมดนี้ได้
เบาหวานลงกันพอดี = =’)
พอหันแฉลบไปมองไอคุณชายเท่านั้นแหละครับ (ผมก็ต้องอึ้ง อึ้ง!! จริงๆ ที่ไอคุณชายนั่งกินไปนั่งเล่นโทรศัพท์อย่างสบายใจเชิบ ทำเอาผมที่กำลังอึ้งอยู่เนี้ยต้องเอ่ยปาก(ไม่สิเรียกว่ากระซิบถึงจะถูก)บอกมันไป)
“เฮ้ย ไออสูรกาย มึงไม่ต้องฝืนกินนขนาดนั้นก็ได้ เดี๋ยวก็ได้เบาหวานแดกกันพอดี” (พอผมพูดจบไอกายมันก็ละสายตาจากหน้าจอก่อนจะหันมาพูดกับผม)
“ก็ไม่เห็นเป็นไร นิ่ อร่อยดีออก !” (หึ้ยย รึว่า น้องเอิร์นจะวางยาแค่ไอติน ไม่ได้ละสงสัยจะต้องลองชิม ผมรีบแย่งซ้อมอยู่ที่มือ
ของไอกาย(มันทำหน้าเหวอๆ ) ก่อนจะรีบตักไข่เจียวเข้าปากไป หงับบบ!!! เอื๊อกกกก!!!! หนักกว่าเก่าอีกคครับพี่น้อง นี่มันรถ
น้ำตาลคว้ำสองคนแล้วมั้งเนี้ย (สงสัยจะเป็นน้ำตาลมิตรผลแน่ๆแม้งหวานนชิบบหายย )(ไม่ได้มีการโฆษณาแอบแฝงแต่อย่างใด ))
“ผม ได้แต่พยายามเคี้ยวๆ และกลืนเข้าไป เพราะตอนนี้น้องเอิร์นทีพึ่งจะลุกขึ้นมา(จาก อาการเขินแล้วนอนดิ้นไปดิ้นมา)ยืน
กอดอกจ้องหน้ามาที่ผม เหมือนจะรอ คำตอบอะไรซักอย่างจากผมอยู่)
“อื๊มมมม อร่อยยมากเลยครับบน้องเอิร์น”(สถานการณ์มันบังคับนะครับเลยต้องพูดอย่างงี้ไป ขืนบอกว่าไม่อร่อยไปมีหวังซี้แหงแก๋กันพอดี)
“จริงๆหรอค่ะ เอิร์นว่าแล้ว ว่าพี่กับเพื่อนๆพี่น่าจะชอบ งั้นเดี๋ยว เอิร์นจะไปทำส่วนของพี่เจมาให้นะคะรอ แปปเดียว ”
“เอ่อๆๆ!!!! น้องเอิร์นไม่ต้องลำบากหรอกนะครับ ตอนพี่ก็ได้กินฝีมือของน้องเอิร์นแล้วไม่เป็นไรจริงๆ”(ผมรีบหาทาง
พยายามปฎิเสธน้ำใจของน้องเอิร์นอย่างไวเลยหละครับ ผมแอบเหลือบไปเห็นไอคุณชายนั่งหัวเราะคิกๆ อยู่ในลำคอ
เหมือนมันจะแอบขำผมอยู่ แต่ก็แอบคิดไม่ได้นะ ว่าที่ไอวิน มันมาที่นี้ทุกๆวันๆเนี้ยมันทนกินอาหาร(ต้องเรียกว่ายาพิษ)
ฝีมือน้องเอิร์นเข้าไปได้ยังไง ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ หรือนี้คือสิ่งที่เขาเรียกว่า (พลังแห่งความรัก ฮ่าๆ))
“ส่วนอีกรายวิ่งออกไปคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกแล้ว สงสัยมันคงรู้ชะตากรรม”
“อ้าวๆ มัวแต่กินไข่เจียวอยู่นั้นแหละ แล้วอาหารบนโต๊ะที่เหลือนี้หล่ะทำยังไง”
(เสียงของพี่อินเริ่มบ่นฟึดฟัดหลังจากที่พวกผมทั้งสี่คนไปให้ความสนใจกับอาหารของน้องเอิร์นมากกว่าสงสัย พี่อินแกคงจะนอย)
“โอ๋ๆ ไม่นอย สิพี่อิน เจ ก็แค่ลองชิมอาหารฝีมือน้องดูเฉยๆ เจไม่มีทางลืมกินอาหารฝีมือของพี่อินหรอกน่า จริงไหม ไอวิน มัน
พยักหน้าแทนตอบ ว่า อืมม ใช่ ความเห็นตรงกัน !”
“อ้าวแล้วน้องตินน หายไปไหนแล้วเนี้ย พี่เข้าไปหยิบของมาแปปเดียว หายไปไหนซะละ”
“มันออกไปคุยโทรศัพท์กับกิ๊กมันละมั้งพี่อิน เห็นมันออกไปได้ซักพักแล้วอ่ะ” (ตายยากจริงๆพอผมพูดจบไอตินก็เดินเข้ามาพอดี)
“ฮัลโหลล ดาลิ้ง!! ว่าไง ไอ ออกไปแปปเดียว ก็บ่นถึงไอเลยหรอ” (มันเดินดุ่มๆมาก่อนดินมาข้างๆและก้มลงหอมของแก้มของผม)
“มั้ว!!!!(เสียงจูลหน่ะ แบบ มั่วๆ ม๊วฟๆ จุ๊ฟๆ อะไรงี้ ฮ่าๆๆๆ) เป็นไงหายคิดถึงรึยัง”
“คิดถึงห่าคิดถึงเหว อะไรมึง แล้วอยู่ดีๆ มึงมาหอมกูทำไมเนี้ย”(ผมรีบผลักหน้าของมันออกไป ก่อนจะยกมือของตัวเองขึ้นมาเช็ดหน้าอย่าง หย่ะแหยงง !)
“อ้าวก็เห็นยูบ่นถึงไออยู่ ไอก็เลยคิดว่า ยู คิดถึงไอมาก ไอก็เลยให้รางวัลอยู่ไปแทนความคิดถึงไง”(พูดจบมันก็ยืนขำอยู่คน
เดียวพักนึงก่อนจะนั่งลงข้างๆผม ) (แต่หลายคนคงจะแปลกใจว่าอยู่ๆไอตินก็เดินเข้ามาหอมแก้มผมทำไมถึงไม่มีใคร
เอะอะอะไรเลย เป็นเพราะว่า พวกพี่เขาชิน ใช่(พวกคุณฟังไม่ผิดหรอก)สมัยที่ผมมีมันเป็นเพื่อนตอนเด็กผมกับมันมักจะ
เดินไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด บาง ครั้ง ตอนที่คุณครูให้เล่นเกม ครูก็มักจะให้จับคู่หญิงชาย มีแต่ผมกับไอตินนี้แหละที่
เล่นคู่กันอยู่เสมอ ไอวินมันจะชอบหอมแก้ม ผม เวลาที่ผมทำหน้าบึ้ง รึตอนที่ผมร้องไห มันจะตบไหล่ผมเบาๆแล้วกระซิบ
ข้างๆหูผมว่า (ในวันที่เจเจไม่เหลือใคร เราอยากให้เจเจ นึกถึงเราเป็นคนแรก จะได้ไหม ?) ซึ่งพี่อิน ก็มักจะแอบเห็นอยู่บ่อยๆ
รายนี้เลยเฉยไป คงจะมีก็แต่ น้องเอิร์น ไอวิน และ..ไออสูรกาย ที่ตอนนี้มันทำหน้าอึ้ง ทึ่ง(ไอกายถึงกับทำซ้อมหล่นจากมือเลย
ย ท่าทางคงจะช็อคหนักมาก) กับสิ่งที่พึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อครู่ สงสัยคงจะช็อคไปตามกัน)
“เงียบกันทำไมวะ?”(บรรยากาศที่ครึกครื้นเมื่อครู่ตอนนี้กับมีแค่เสียงของแอร์ภายในร้านที่ดังสะนั่น ถ้าหากตอนนี้ใครแอบตดนะ
รับรองได้ยินถึงปากซอยย )
“มึงกับไอติน………..”
“พอ พอเลยมึงคิดอะไรกันอยู่เนี้ย กูกับไอตินแค่เพื่อนกัน อย่าคิดอะไรกันไปทั่วหล่ะ”
“แต่เมื่อกี้พี่เจกับพี่ติน……..อร้ายยยยย หอมแก้มกัน ><”(อ้าวไอผมก็นึกว่าน้องเอิร์นจะตกใจซะอีกที่ เห็นไอตินมันเข้ามาหอมแก้ม ผม ไหงเป็นีง้ไปก็ไม่รู้)
“มันชอบลวนลามพี่อย่างงี้แหละครับน้องอินอย่าไปสนมันเลย ! (ส่วนผมก็รู้สึกเฉยๆแล้ว นะกับการกระทำที่อุกอาดของมัน)”
“ตายๆ ทำมานานแล้วด้วยย อร้าย!”(หน้าของน้องอินตอนนี้แดงเป็นลูกตำลึงเลยละครับ ไม่รู้จะน้องแกจะเขินอะไรกันนักกันหนา)
“มึงกับมันเป็น……..”
“มึงเลิกคิดอะไรเลวๆได้เลยไอกาย กูก็เพิ่งจะบอกไปหยกๆ ว่ากูกับมันแค่เพื่อนกัน จริงไหมไอติน?”
“ห๊ะ หืมม จริง ครับ จริง”(มันมัวแต่มองโทรศัพท์และยิ้มเหม่อเหมือนคนไม่ค่อยจะเต็มอยู่ข้างผม สงสัยมันจะไม่ได้ฟังที่ผมพูดไปเลยแหะ)
“งั้นเพื่อนๆทุกคนก็สามารถทำอย่างนี้ กับมึงได้เหมือนกันหรอ”(ไอคุณชายหันกลับมาถามผมที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าก้มตากินกุ้งอบวุ้นเส้น ฝีมือของพี่อินอยู่)
“ก็ถ้าพวกมึงบริสุทธิใจ กูก็ไม่ว่าอะไร”(ผมหันไปมองคุณชาย ซึ่งหน้าของมันในตอนนี้คงจะอึ้งกับคำตอบของผมเป็น อย่างมาก
ทำเอามันหยิบจับอะไรไม่ถูกเลย หยิบช้อนมากินกุ้งอบวุ้นเส้น ส่วนส้อมมันก็ไปจิ้มอยู่ที่ต้นขาของไอวินทำเอาตอนนี้มันสั่งเสียง
ร้องควรญครางด้วยความเจ็บปวด)
“โอ้ยย ไอคุณชายย มึงจะจิ้มขาของกูเพื่อ มันแดกไม่ได้นะสัด!!!! ร…….รึว่ามึงจะเป็นลูกหลานของซีอุยยย ไม่นะ ม้ายยยย”
พลั่ววววว!!! (กลางกะบาลนั้นแหละผมละโคตะระ ซะใจจริงๆ)
“ฝ่ามือยาวๆของไอคุณชายเอื้อมไปตบหัวของไอวินที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของมัน (ระยะห่างกันเพียงนิดเดียว )”
“จะแหกปากทำไม เดี๋ยวคนอื่นเขาก็พากันตกใจกันหมดหรอก”(คนอื่น ? ผมมองหาทั่วร้าน ก็เจอลูกค้า อยู่ประมาณ สองสามโต๊ะ
ที่ดูจะคุ้นหน้ากันอยู่บ้าง สงสัยจะเป็นลูกค้าประจำของพี่อินแกละมั้งนอกนั้นก็มีแค่กลุ่มของพวกผมนี้แหละ)
“แล้วมึงเหม่อลอย จิ้มกูทำไมละครับ ไอคุณชาย น่องกูนะ ไม่ใช่น่องไก่ แม้งจิ้มกูจะพลุนเลย มึงดูดิ่เจ”(มันเอามือไปถูที่น่อง
เบาๆ ก่อนนจะหันหน้ามามองที่ผม เห้อๆ น่าจะทำแรงๆ กว่านนี้นะไอคุณชาย)
“ไหนๆ เออ ๆ ไอคุณชายมึงจะไปแกล้งมันทำไม เห็นไหมมันเจ็บหมดไปหมดแล้วเนี้ย”(พอผมพูดจบไอวินก็เดินอ้อมเข้ามาตรง
ที่ๆผมนั่งอยู่มันเอาหัวเข้ามาซุกอยู่ที่อกของผมเหมือน (ตอนที่โดนเพื่อนแก้งสมัยเด็กไอวินมันจะชอบวิ่งเข้าไปกอดและฟ้องคุณ
ครู) สมัยนั้นมันกะโหลกกะลามากครับ มันมักจะโดนเพื่อนแกล้งอยู่ตลอดๆ ฮ่าๆ)
“โอ๋ ไม่ร้องนะวินนี่ของพี่ ไหนๆ มาหอมที”(ไอวินที่กำลังนั่งกอดกับผมก็เงยหน้าขึ้นมาก่อนจะหันแก้มที่ขาวๆของมันเข้ามาใกล้กับริมฝีปากของผม)
“ผม ไม่เป็นไรแล้วครับ พี่เจ ขอบคุณพี่เจมากๆนะครับ อะซิกๆ” (เสียงร้องไหของมึงนี้มารยาจริงๆผมรีบผละตัวมันออกก่อนจะแถมฝ่ามือพิฆาตไปให้มันอีกที)
“พอๆ ลุกไปได้แล้วมึง เดี๋ยวน้องเอิร์นเดินมาเห็นเข้า ได้ กรี๊ดบ้านแตกแน่ (กรี๊ดนี้ชอบนะไม่ใช่ตกใจ ฮ่าๆ) และมันก็เดินกลับนั่งที่โซฟาของมันแต่โดยดี”
……………………………………………………………………………………………………………………………
(ผ่านไปซักพักนึง อาหารที่เคยมีอยู่จนแทบจะล้นโต๊ะก็หายไปในพริบตา (สาบานนะว่าไม่หิว = =’) สภาพของไอวินในตอนนี้ ดู
ไม่ได้เลยครับ มันนอนแอ้งแม๊ง อยู่บริเวณโซฟา ส่วนไอติน ก็ออกไปคุยโทรศัพท์รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ส่วนไอคุณชาย ก็
เผลอหลับไปเพราะความเพลีย สงสัยมันคงจะง่วงจริงๆนั้นแหละ ผมไม่รอช้า รีบ หยิบไอโฟนของผมขึ้นมาก่อนจะกดถ่ายรูปของ
ไอวินและไออสูรกาย แช๊ะๆ!)
(ตอนนี้ทั้งตัวผมและอีกสองชีวิตที่นอน อืดอยู่ตรงนี้ได้แต่บ่นว่าหิวน้ำๆ อะไรซักอย่าง ถ้าตอนนี้มีอะไรมาล้างปากด้วยก็คงจะดี ทัน
ใดนั้นเองไอวินก็สะดุ้งตัวเองขึ้นมา ก่อนจะเอ่ยปากพูดอะไรที่ดูจะเข้าหูผมเอามาก หึหึ)
“มึงๆ ไม่รู้สึกคอแห้งกันบ้างหรอวะ?” (ไอวินหันหน้าของมันไปถามเพื่อนทุกคน ด้วยสีหน้าที่ดูเจ้าเล่ห์ ก่อนที่ได้กายจะพูดแทรกขึ้นมา)
“มีอะไรวะ ” “นี้ไง แท่น แทนน แท๊นนนนนน ไอวินก้มหน้าไปหยิบอะไรสักอย่างจากกระเป๋าเป้ที่มันหิ้วมา”
“มันคือ?” “เหล้าขาวมั้งไอสัด ก็เห็นกันอยู่ มันคือ น้ำปฏิเสธ”
“น้ำอะไรวะน้ำปฏิเสธ”
“น้ำเปล่า แฮ่”
“มึงรีบลุกหนีไปให้ไว ก่อนที่กูจะโดนถีบมึง ไอห่าวิน !!” (มุขหรือเปลือกหอยกันวะ ไม่ฮาแถมกูเคียดอีก ไอห่า)
” ( ไอตินที่พึ่งจะเดินเข้ามาหลังจากทีออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกอยู่นานสองนานก็ทำหน้างง ที่เห็นหน้าไอวินมันแดงก่ำขนาด
นั้น ก่อนที่มันจะเดินกลับมานั่งที่โซฟาของตัวเอง)
“เงียบทำไมกันวะ”(เสียงของไอตินเอ่ยปากถามหลังจากที่มันเดินเข้ามานั่งข้างๆผม)
“กูก็ไม่รู้ว่าแม่งจะเงียบกันทำเชี่ย!!!!!!!!!!!!อะไร กูแค่เอาน้ำปฏิเสธมาให้พวกมันแดกกันเนี้ย”(ไอคุณชายที่สะดุ้งตื่นจากเสียง
ของไอวิน ที่มันตะโกนโหวกเหวก อยู่ในร้าน ตอนนี้ก็เวลาประมาณสองทุ่มกว่าๆ ลูกค้าหลายๆคนพอกินอาหารเสร็จก็ต่างพากัน
กลับไปหมดแล้วจะเหลือก็แต่ โต๊ะผมอยู่ตัวเดียวภายในร้าน ที่ยังนั่ง งุ้งงิ้ง คุยอะไรกันอยู่ก็ไม่รู้ผมก็เริ่มจะไม่เข้าใจกับภาษาที่ไอวินมันพูดแล้วเหมือนกัน)
“น้ำปฏิเสธอะไรวะ?” (นั้นไงสงสัยมุขกระบือเข้าอีกคนละ)
“พอๆเป็นอะไรเนี้ยไอเหี้…วินมึงเมากาวรึเปล่า?”(ผมตวาดมันกลับไปหลังจากที่นั่งฟังมันบ่นอะไรพึมพำเกี่ยวกับไดโนเสาซักอย่าง)
“กูไม่ได้เมากาว แต่กูเมา ไอนี้ แท้แด่มม” (ไอวิน ยื่นขวดน้ำคริสตัล ที่มีน้ำใสๆ อยู่ใน ขึ้นมาชูไม่ที่หน้าของผม)
“มึงเมาน้ำเปล่าเนี้ยนะ”
“หึ้ยยยย ไม่ช่ายยยๆ มึงลองงงกินดู” (หลังจากที่พูดจบไอวินก็ยื่นขวดน้ำมาให้กับผม ซึ่งผมก็รับแบบลวกๆก่อนจะค่อย เปิดฝาขวดน้ำออก)
“หึ้มม ไอเหี้…ยย ชัดเลยย เหล้านี้หว่า”(ที่จริงก็แอบสงสัยมาตั้งแต่แรกๆแล้ว ว่าทำไม เห็นมันก้มไปกินน้ำเปล่าจากขวดบ่อยจังๆ
ทั้งๆที่บนโต๊ะก็มีทั้งโค้ก แปปซี่ โคล่า แฟนต้า สไปร์(จริงๆแล้วก็มีแค่โค้กกับน้ำเปล่านั้นแหละพูดให้มันดูเย๊อะนี๊ดดดนึง))
(กว่าจะรู้ตัวอีกที ตอนนี้ไอวินมันก็หน้าแดงก่ำ(คงเพราะพิษของแอลกอฮอล)จนตอนนี้มันก็เปิดประเด็นเกี่ยวกับไอโนเสาอีกครั้ง
แล้วละครับ มันพูดไปพลางรินเหล้าที่อยู่ในขวดแก้วของมันอีกหนึ่งขวดให้กับ ไอติน และไอกาย ส่วนผมไม่ได้กินกับพวกมันด้วย
หรอก กลัวจะเพ้อถึงไดโนเสาเหมือนมัน )
“นี้ พวกมืงงง รู้อะไรมั้ยย ก่อนไดโนเสาจะออกลูกเป็นไข่เนี้ย มันออกลูกเป็นตัวมาก่อนน้าเว้ยยย เอิ่กๆ” (ไปหมดแล้วสินะสติมึง
ไหนๆ ก็มีหลุดมาแล้ว ขอถ่ายวดีโอไว้ประจานซักหน่อยก็แล้วกันผมรีบควานหามือถือที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก่อนจะยกขึ้นมาถ่าย
ช็อตเด็ดของไอวินเอาไว้ก่อน) (มึงเสร็จกูแล้ววไอวินน ฮ่าๆ)
“แล้วมึงรู้ได้ไงวะว่ามันออกเป็นตัว ที่กูเรียนมาเขาก็บอกว่ามันออกลูกเป็นไข่นี้หว่า” ไอคุณชายที่ยั่งนิ่งอยู่นาน อยู่ๆก็เปิดประเด็นถามไอวินเกี่ยวกับเรื่องของไดโนเสา)
“รู้แล้วมึงอย่าไปบอกใครนะ เอื้อก ! เอาหู มานี้ คือมันเป็นอย่างนี้น่ะ @)*^(IY^&^%#$#*& เรื่องทั้งหมด มันก็เป็นอย่างนี้แหละ”
“อ๋อเป็นอย่างงี้นี้เอง” (หลังจากที่ไอคุณชายขยับหูเข้าไปใกล้ๆ กับปากของไอวิน มันก็พูดอะไรซักอย่างดูแล้วไม่เหมือนจะใช่
ภาษาของมนุษย์โลกอย่างเราๆหรอกนะ คงเป็นภาษาของ ยุคหินมันละมั้ง หึหึ ! ไอนี้ก็บ้าจี้ฟังไปกับมัน)
“มึงฟังมันรู้เรื่องด้วยหรอวะ ”(ผมหันไปถามมันทันที ที่มันพยักหน้าหลังจากได้ยินคำตอบของไอวิน)
“ป่าวหรอก กูไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันพูดว่าอะไร” “แล้วเมื่อกี้มึงจะอ๋อทำพระแสงอะไร?”
“ก็แค่แกล้งๆ เข้าใจ ไป ไม่งั้นเดี๋ยวมันได้บ่นยาวถึงเช้าอีก ” (ดูเหมือนจะไม่ใช่ผมเพียงคนเดียวแล้วที่รู้เรื่อง ไอวินตอนเมาเนี้ย
สงสัยมันสองคนคงจะสนิทกันจริงๆถึงได้รู้เรื่องพวกนี้) (ผมพยักหน้าเข้าใจไอคุณชายหลังจากที่มันพูดจบขณะเดียวกัน พี่อินก็
เดินออกมาจากครัวพอดี)
“อ้าวนี้หนุ่มๆ ยังไม่กลับกันอีกหรอจ๊ะ” (นั้นสินะ ผมนั่งฟั่งไอวินมันบ่นถึงญาติ ยุคไทไดโนซอรัสของมัน ตั้งนาน จนลืมดูเวลาไป
เลย ตอนนี้ก็เวลาสามทุ่มกว่าๆ ได้เวลาที่ผมและพี่อินจะช่วยกันเก็บข้าวของ ปิดร้านแล้ว)
(ส่วนไอตินมันกลับไปได้ซักพักแล้วเห็นบอกว่ามีธุระต้องรีบไปทำ ส่วนน้องเอิร์นตอนนี้ที่กำลังจะเข้านอน ก็ชงนมอุ่นๆ สี่แก้ว มาให้มาให้พวกผมที่ตอนนี้กำลังนั่งนอนๆ ด้วยความเมา )
“อ้าวพี่ตินไปไหนแล้วละค่ะพี่เจ ” (น้องเอิร์นเดินถือถาดมาวางไว้ที่หน้าของผม ก่อนจะเอ่ยปากถามถึงบุคคลซึ่งไม่ยู่ตรงนี้แล้ว)
“อ๋อมันขอตัวกลับบ้านไปแล้วครับ น้องเอิร์น” (เสียงไอวินตอบบบ)
“อ๋องั้นหรอค่ะ เอิร์นยังไม่ทันจะได้บอกลาพี่เขาเลย ว้า! น่าเสียดาย”
‘เสียดายที่ไม่ได้ลา เขา หรือเสียดายที่ไม่ได้เบอร์ของเขามากันแน่ จ้ะ ยัยเอิร์น ” (เสียงพี่อินตะโกนข้ามฟากมาจากอีกมุมนึง ทำเอาน้องเอิร์นนี้ถึงกับเขิลจนพูดอะไรไม่ถูกเลย ^^ )
“แหม่พี่อินก็ พูดดักคอน้องอยู่เรื่อยเลย อุ้ย พี่กาย ยังไม่กลับอีกหรอค่ะ ”(เสียงหวานๆของน้องเอิร์นเรียกชื่อไอกาย ที่ตอนนี้มันกำลังนั่งหัวสัพหงกอยู่ตรงโซฟาด้วยความเมาเช่นกัน)
“อ๋อพี่ว่าจะกลับบ้านแล้วละครับ ” (สำเนียงมันตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่ไหวเลยแหะ ไอกายมันกินไปได้ไม่กี่แก้วเอง ก็ แทบจะสลบอยู่แล้ว หึ คออ่อนชิบหายเลยไอคุณชาย สงสัยจะยังไม่ชินกับเหล้าขาว ฮ่าๆๆๆๆ)
“อุ้ยดู พี่กายของน้องเอิร์นจะไม่ไหวเลยนะคะ ให้พี่เจไปส่งดีรึเปล่า?” (น้องเอิร์นคงจะยังไม่ชินกับการเห็นคนหล่อๆลากไส้อย่างกาย จะเมาเสียสติได้ถึงขนาดนี้ ถือว่าเป็นบุญตาของน้องเอิร์นจริงๆ)
“นี้ยัยเอิร์นรีบมาช่วยพี่เก็บข้าวเก็บของปิดร้านเร็ว อย่าไปยุ่งกับหนุ่มๆ เขา”(พี่อินแกเดินถือตะหลิวมาแต่ไกล ทำเอาน้องเอิร์นที่กำลังยืนคุยกับพวกผมอยู่ถึงกับชะงัก)
“ค่า!! จะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” (น้องเอิร์นรีบเดิน เข้าไปในห้องครัว ก่อนจะสิ้นเสียงของพี่อิน)
(เอาละสิ แล้วผมจะทำยังไง กับศพของไอสองตัวนี้ดีละ? โอ้ย ไอห่าตินแม้งก็รีบชิงกลับไปซะก่อน เห้อ รึจะปล่อยให้มันนอน
พะเนินกันอยู่ตรงนี้ดี (ผมไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอกน่า)ผมรีบลุกพยุงไอวินเดินขึ้นไปบนห้องของพี่ชายผม(สามีพี่อิน)ห้องนี้ไม่ได้
ใช้งานมาซักพักแล้วละครับเลย มีฝุ่นอยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่ถือว่าเยอะมาก อย่างน้อยก็น่าจะพอให้มันใช้ซุกหัวนอนได้ซักคืน (ใครที่มีเพื่อนอย่างนี้ก็ทำใจกันหน่อยละกันนะครับบบ เห้ออออ) เหนื่อยๆ!)
(หลังจากที่ส่งไอวินเข้าไปนอนตายข้างในห้อง ผมก็รีบเดินลงมาที่โต๊ะเพื่อดูอาการของไอคุณชาย ตอนนี้มันตื่นแล้วครับ ดูเหมือนมันกำลังจะหาอะไรอยู่ด้วยผมไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปหามันทันที)
“
เห้ยไออสูรกาย มึงกำลังหาอะไรอยู่ ให้กูช่วยไหม”
“หืมม! อ๋ออออกูหาโทรศัพท์อยู่หน่ะไม่รู้ไปลืมไว้ที่ไหนนน”(โอ้ยอาการชักจะหนัก ผมเดินเข้าไปใกล้ๆมันก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เหน็บหาหูของมันอยู่)
“นี้ไง โทรศัพท์ของมึงเนี้ย ควาย เมาแล้วเลอะเลือนนะมึงอ่ะ”
“มึงเอาโทรศัพท์กูไปซ่อนใช่ไหมห้ะ ๆ”
“ซ่อนเซิ้นอะไรหล่ะ กูเห็นเหน็บอยู่ที่หูของมึงเนี้ย”(ซักกพักมันก็นั่งยิ้มกับโทรศัพท์ของมัน อยู่นาน ทำเอาผมที่เป็นคนมองงยังรู้สึกเอือมไปกับมัน )
“อ้อออ อยู่นี้นี่เองแม้งสงสัยจะมีขาแน่ๆแม้งวิ่งไปทั่วเลย”(มันบ่นพึมพำกับโทรศัพท์ของมันไปพักนึงก่อนจะหยิบขึ้นจิ้มๆหาเบอร์ใครซักคนอยู่ แต่ด้วยอาการที่มันเมาบวกด้วยตาของมันที่แทบจะลืมไปขึ้นอยู่แล้ว ด้วยความที่ผมเป็นหนุ่มที่หน้าตาและจิตใจดี(><พูดเองเขิลเอง) จึงยื่นมือเข้าไปแสดงน้ำใจ ช่วยมันกดโทรศัพท์หาเบอร์ให้)
“อ่ะๆ เอามานี้เดี๋ยวกูกดให้ บอกเบอร์มา”(ผมคว้าโทรศัพท์จากมือมันมา ก่อนจะที่จะกดเบอร์ปลายสายตามที่มันบอก)
“ศ ศูนนย์ ป ป แปดด ก้าววววว ”
“โอ้ยชาตินี้มึงจะได้โทรไหมเนี้ย”
“ก้าวว ศูนนนย์ สี่ๆๆ แปดดด สองง สา….ฟุบบบ” (ไปแล้วครับ มันเดินทางไปเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้หน้าของมันฟุบลงอยู่ที่หน้าอกของผม มันหายใจ ฟืดๆๆ ใส่ที่เสื้อของผม ก่อนที่มันจะบ่นพึมพัมๆอะไรซักอย่าง จนผมต้องแนบบหูเข้าไปใกล้ๆถึงจะได้ยินในสิ่งที่มันกำลังจะพูด)
“
มึงงงงเกลียดดด กู ขนาดนั้นเลยหรออออ”
“ห้ะ ใครๆ กูรึไง”
“ก็เอ่ออสิว้าแค่มาเดินช่วยยกูซื้อของงงแค่เนี้ยยยมันน่ารำคาณณมากกเลยยรึ ไงง” (หลังจากที่มันพูดจบก็ทำให้ผมอึ้งกับสิ่งที่มัน
พูดเลย ก็วันนี้ตอนนี้ผมไปช่วยมันซื้อของ(ไม่สิถือของ)ผมก็เอาแต่บ่นๆมันจนถึง ตอนที่กำลังจะเอาของไปเก็บไอวินก็โทรเข้ามา
แล้วผมก็ใส่ๆไปไม่ยั้งเลยไม่คิดว่ามันจะแอบน้อยใจขนาดนี้ (ผมแคร์ความรู้สึกของเพื่อนทุกๆคนที่ผมรู้จักนะ ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่เกิด
ขึ้นเพราะผมนะผมยิ่งรู้สึกผิดเขาไปใหญ่ ช่วยไม่ได้เหมือนกันมันกลายเป็นนิสัยของผมไปซะแล้ว ไอเรื่องแคร์ คนอื่นมากกว่าตัวเองเนี้ย))
(ซักพักไอคุณชายมันก็ผลอยหลับไปด้วยความเมา ผมพยายามพยุงตัวมันขึ้นแต่ก็เกินกำลังที่คนอย่างผมจะลุกขึ้นไหว ก็ดูจาก
ขนาดตัวแล้วมันสูงกว่าผมตั้งเยอะ ผมสูงแค่ร้อย เจ็ดสิบต้นๆ ส่วนมัน น่าจะประมาณ ร้อยแปดสิบเก้าได้มั้ง (บวกด้วยหุ่นล่ำๆ
ของมัน หนักตรงนี้สินะ)ยิ่งทำให้ตัวของมันหนักเข้าไปใหญ่) ผมเลยต้องพยายามสะกิดมันอยู่เรื่อย เพื่อให้มันตื่นแต่ดูเหมือนคง
จะหลับลึกแหะ ไม่เห็นมันรู้สึกอะไรเลยๆ)
Trrrrrrrrrrrrrrrrrrrr! (เสียงโทรศัพท์ของไอคุณชายสั่นอยู่ในมือของผมที่กำลังจะพยุงมันไว้ที่โซฟาผม รีบทุ้มตัวมันลงและ
มองกลับไปที่โทรศัพท์ของมันทันที)
“
เอื้อย” (ขอถือวิสาสะ หน่อยละกันนะ ไอกาย)
“ฮัลโหล สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ กายอยู่รึเปล่าค่ะ ”(เสียงหวานๆของบุคคลที่ส่งเสียงมาจากปลายสายทำเอาผมที่ได้ยินนิ่ถึงกับเขิลเลยทีเดียว)
“อ๋อๆอยู่ครับ แต่ คงจะไม่สะดวกรับสายหรอกครับ”
“ห่ะ กายเป็นอะไรไปหรอค่ะ ”(ดูเหมือนบุคคลปลายสายจะตกใจกับสิ่งที่พึ่งจะได้ยินไป ทำเอาเสียงหวานๆเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเสียงของกาการตกใจแทน )
“ไม่ได้เป็นอะไร หรอกครับมันแค่เมา( และสลบเป็นตายก็เท่านั้นเองครับบบ ^^” )
“อ๋อค่ะๆ เอื้อยก็ตกใจหมด นึกว่ากายจะเป็นอะไรไปซะอีก แล้วนี้ คุณณณณณ”
“ผม เจเจครับ เรียกเจเฉยๆก็ได้”
“อ๋อคุณ เจเจ เป็นเพื่อนของกายหรอค่ะ”
“ใช่ๆครับผมว่าจะพามันไปส่งบ้านอยู่พอดี แต่มันดันหลับไปซะก่อน เลยไม่รู้เลยว่าบ้านมันอยู่ที่ไหนอะครับ คุณเอื้อยพอจะรู้ที่อยู่ของมันรึเปล่าครับ”
“รู้ รู้ค่ะ แต่ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วขับรถดึกๆดื่นๆ มันอันตราย ให้ กายนอนอยู่ที่นั้นแหละค่ะ จะเป็นการรบกวนไหม?”(แหม่ถ้า คุณเอื้อยพูดมาซะขนาดนี้ผมจะปฎิเสธไปก็ยังไงๆอยู่)
“ไม่รบกวนเลยครับคุณเอื้อยให้มันนอนอยู่ที่นี้ซักคืนนึงก็ได้ครับ”
“ค่ะแล้วบ้านของคุณเจเจ อยู่ที่ไหนหรอค่ะ ตอนเช้าเอื้อยจะได้ให้คนไปรับกลับมา”
“ตั้งอยู่ ที่ร้าน อิน&เอิร์น คอฟฟี่ ครับคุยเอื้อยพอจะรู้จักรึเปล่าครับ”
“แหม่ทำไมเอื้อยจะไม่รู้จักละคะ เอื้อยนี้แหละค่ะแฟนตัวยงของร้านนี้เลย”
“คุณเอื้อยมาบ่อยขนาดนั้นเลยหรอครับ?”
“.ก็บ่อยนะคะ แต่ช่วงนี้ เอื้อยไม่ค่อยได้ไป เพราะว่าเอื้อย ติดธุระนิดหน่อยหน่ะค่ะ”
“อ๋อ อย่างนี้นี่เอง”
“ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เอื้อย ฝากคุณเจเจ ดูและ กายให้ด้วยนะคะ ไว้พรุ่งนี้เอื้อยจะให้คนไปรับ”
“อ๋อๆได้ครับบคุณเอื้อยไม่ต้องห่วงเลยนนะครับเดี๋ยวผมจะดูแลมันเป็นอย่างดีเลยละครับ”
“ค่ะๆขอบคุณมากๆนะคะคุณเจเจ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ”
“ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับคุณเอื้อยย”
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
“คร๊าบบบ ไม่เป็นไรเลยครับบบ”
ตื๊ดดดด !!!!!!! (เสียงตัดสายจากปลายทางทำเอาผมอดไม่ได้ที่จะเผลอยิ้มออกมาด้วยความเขิลอาย อาจเป็นเพราผมไม่ได้คุยโทรศัพท์กับสาวๆมาพักนึงแล้วพอได้มาคุยใหม่อาการมันเลยกำเริ่บฮ่าๆ)
(ผมนั่งยิ้มคนเดียวอยู่นานกว่าจะตั้งสติได้ว่ามีหัวอันทรงคุณค่ากำลังหล่นมาซุกอยู่ที่หน้าอกของผมอีกรอบ เห้อ หลับลึกจริงๆนะคุณชาย)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
