:กอด1:มาต่อให้ก่อนนะจ้าจุ๊บแจงพึ่งกลับมาจากซ้อมละครเวทีมา....เหนื่อยมากมาย
ลงเสร็จก็ต้องไปนั่งสัมมนาต่ออีก...ฮืออออออออออ(ไม่รู้ได้นอนมั้ย
)
อิ่มเอมกับแต๊ปแล้วก็กรนะจ้าทุกคน อ่านไปอย่างมีความสุขนะ
ไปอ่านกันๆๆ...............
++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 10
วันนี้ผมมีเรียนตอนบ่าย3 เลยกะไปกินข้าวเที่ยงกับว่าที่สุดที่รักซะหน่อย เมื่อคืนหลังจากออกจากหอไอ่เต้ ผมก็ไปส่งมันที่บ้าน บ้านมันอยุ่ละแวกเดียวกับหอผมเลย แต่เมื่อคืนก็ได้แค่ยืนส่งมันหน้าบ้าน มันไล่ผมกลับใหญ่เลย ไม่ยอมให้เข้าบ้านบอกเดี๋ยวเสียงดังคนในบ้านจะตื่น ผมก็งอแงอยู่หน้าบ้านมันพักหนึ่ง จนมันส่ายหัวพูดออกมาเสียงอ่อน
“เดี๋ยววันหลังค่อยเข้านะ วันนี้มันดึกแล้วกลับเถอะ ขับรถคนเดียวมันอันตราย”พูดเสร็จก็ทำหน้าทำตาลุ้นเลย ว่าจะได้ผลมั้ย
“อืม..ก็ได้..เข้าบ้านสิ”พยักหน้าบอกมัน มันก็ยิ้มเปิดรั้วบ้านเดินเข้าไป
“ไปสิ”ไล่เชี่ยวนะเดี๋ยวเปลี่ยนใจ ลากกลับหอเลยนิ
“อืมๆ..ปิดประตูซะ”มันก็ทำตาม แต่ยังยืนมองผมอยู่ ผมก็เดินมาขึ้นรถแล้วลดกระจกอีกด้านลงมองมัน
“ไปนะ....”มันก็พยักหน้าขึ้นลงเบาๆจากนั้นผมก็ออกรถกลับหอ มานึกแล้วก็ขำตัวเองเหมือนกัน งอแงเป็นเด็กเลยแค่มันไม่ให้เข้าบ้าน เป็นคนอื่นเหรอเปิดบ้านรับผมแทบไม่ทัน โทรหามันก่อน
“อยู่ไหน”
“คณะทำไม”
“หิว ไปกินข้าวเที่ยงกัน”
“เรื่อง....ไปกินคนเดียวสิ”
“ไม่เอากินด้วยกันนะเดี๋ยวไปหา”
“อยากกิน ก็ไปกินคนเดียว เดี๋ยวจะไปกินกับเพื่อน”
“กร”เสียงเตือนภัยมาอีกแล้ว
“โอ๊ย..รำคาญจะให้รอที่ไหนว่ามา!”ฮ่าๆยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะที่รัก
“เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรหาอยู่แถวนั้นไปก่อนนะ”
“……กึก!” วางไร้เยื่อใยอีกแล้วนะ เห็นที่ต้องลงโทษกันบ้างแล้ว...หึหึ
ตอนเกือบเที่ยงแบบนี้หาที่จอดรถยากเหมือนกันนะเนี้ยคณะมัน ผมเวียนอยู่สองรอบกว่าจะได้ที่จอด จอดเสร็จเรียบร้อยก็คว้าหยิบหนังสือเรียนลงมาเลย ขี้เกียจเดินมาหยิบอีกรอบ คณะผมกับคณะมันอยู่ไม่ไกลกัน เรียกว่าอยู่ติดกันเลยดีกว่า เดินเข้าไปใต้คณะมันก็มองหาดู นั่งอยู่นั้นเอง
“ป่ะ”ผมเข้าไปชวนทันที เพราะตอนนี้มันนั่งอยู่กับไอ่เต้
“อ้าวแต๊ปหวัดดี”ไอ่เต้มันพูดทักผมก่อนสุดที่รักของผมอีก
“มาพากรไปกินข้าวเหรอ งั้นกรูกลับก่อนนะกร”พอผมพยักหน้าบอก มันก็ขอตัวกลับเลย ดีจะได้หวีดๆกันสองคน
“ไปนะแต๊ป ”พอมันเดินไปเสร็จ ผมก็หันมามองสุดที่รักต่อหน้านี้บึ้งไม่เปลี่ยนเลยครับ
“ป่ะ..กินที่คณะนี้แหละนะ” คว้ามือมันมาจับ แล้วออกแรงดึงให้ออกเดินไปด้วยกัน
“ไม่ต้องจับก็ได้ ปล่อยเถอะคนอื่นเข้ามองกันหมดแล้ว” ฟังมันก็บ้าแล้ว จับเดินต่อนั้นแหละดีแล้ว...ในมันรู้ซะมั้งว่าของใคร
“นั่งตรงนั้นแล้วกัน”ตอนนี้ในโรงอาหารคณะมัน มีคนเยอะพอสมควร ผมจูงมันมานั่งโต๊ะที่ว่างอยู่
“กินอะไรเดี๋ยวไปซื้อให้”
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปซื้อเอง” ดูตอบๆหน้านี้ไม่มองด้วยซ้ำ โต๊ะไม่ได้หน้าเหมือนแต๊ปนะมองอยู่นั้นแหละ
“ตามใจ” มันเงยหน้ามองแบบอึ้งๆ อึ้งอะไรของมันแค่บอกว่าตามใจ
“มีอะไร”
“เปล่า.....แค่เปลกใจ ไปซื้อข้าวสิเดี๋ยวเฝ้าโต๊ะเอง”มันก็ทำหน้าเฝ้าโต๊ะของมันไป ผมก็เดินดูของที่อยากกิน อะไรก็ดูน่ากิน กินอะไรดีล่ะเนี้ย
“บุกจังนะมึง”ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ เสียงแบบนี้ไอ่เน็ตชัวร์ๆ
“ไม่บุกจะได้เหรอ มึงดูหมาจ้องแดกของกรูเป็นร้อย”ไอ่เน็ตหันไปมองรอบๆ หันกลับมาขำเบาๆ
“เดี๋ยวเฝ้าให้คร้าบ.....กระเพราไข่เยี่ยวม้า ไข่ดาวนะ” ผมยกยิ้มให้ รู้หน้าที่ดีมากเพื่อน อย่างงี้ค่อยสมเป็นเพื่อนกันมานาน
พอเดินมาถึงโต๊ะไอ่สองคนนั้นก็กำลังคุยกันอย่างเมามัน ขนาดผมมาแล้วว่าที่สุดที่รักยังไม่หันมามองเลย เฝ้าเกินหน้าที่ไปมั้ยมึง ไอ่เน็ตมันก็เหมือนรู้ มองผมที่ตอนนี้กำลังวางจานข้าว 2 จานไว้บนโต๊ะ ลงนั่งเสร็จก็เลื่อนจานหนึ่งไปหน้ากร อีกจานอยู่ที่ผม
“เดี๋ยวไปเอาข้าวก่อน คงเสร็จแล้วล่ะที่สั่งไว้ “ ไอ่เน็ตบอกแล้วลุกเดินไปหน้าร้านข้าว
“นี่อะไร”
“ก็ข้าวไง”
“ของใคร”
“แล้ววางอยู่หน้าใครล่ะ”
“.......ก็ไหนบอกว่าตามใจ”
“อืม..ก็ไม่บอกว่ากินอะไรก็ตามใจไง ไม่ได้บอกว่าตามใจให้ไปซื้อเอง”
“ชักจะมากไปแล้วนะ “
“ตรงไหนที่ว่ามาก”
“เฮ้ยๆ....เป็นอะไรกันว่ะ”ไอ่เน็ตเขามาห้ามทัพทันทีเลย มันก็มองผมแบบไม่พอใจเอามากๆ แต่ก็ช่างมันสิเรื่องอะไรจะยอมให้มันไปซื้อคนเดียว
“ไม่มีอะไร นั่งกินได้แล้วมึง แล้วก็กินได้แล้วไม่ต้องมอง” มันเหลือบมามองอีกที่แล้วสะบัดหน้ากลับไปมองจานข้าวที่อยู่ตรงหน้า แล้วทำท่าเหมือนจะลุกขึ้น
“จะไปไหน”
“ซื้อน้ำ ต้องของอนุญาตมั้ย”
“ได้ก็ดี….” ฟังเสร็จมันก็สะบัดตัวเดินไป หน้านี้อย่างจะฆ่าคน ดีแบบนั้นจะได้มีคนกล้าเขาใกล้
“คงติดอยู่นะมึงแบบนี้”
“อะไรมึงรักกันดีจะตายไม่เห็นหรือไง”
“เอ่อๆอย่าให้มันมากเกินแล้วกัน เดี๋ยวเพื่อนสะใภ้กรูจะบ้าไปซะก่อน “
“หึหึ....ถึงจะบ้าก็บ้ารักกรู มึงไม่ต้องห่วง” ไอ่เน็ตถึงกับช้อนตก แต่ก็ต้องรับกลบกลืนเพราะตอนนี้มันเดินกลับมาแล้ว
“เอาไป!! ส่วนอันนี้ของเน็ต ซื้อมาเผื่อ”โห....จับจูบสั่งสอนเลยมั้ย คนละคีย์เลยนะเสียงเนี้ย
“อืมขอบคุณ”ไอ่นี้เหมือนกัน ถ้าไม่เห็นเป็นเพื่อนมึงได้อาบแทนดื่มแน่ หน้าระรื่นนอกหน้าเลยนะ
กินเสร็จก็เกือบบ่ายโมงแล้ว ด้วยความที่นั่งกินไปคุยไป ผมก็พึ่งรู้ว่ามันเป็นคนคุยเก่งเหมือนกัน เพราะตอนนี้มันกับไอ่เน็ตคุยกันใหญ่เลย ผมก็แทรกบ้างเป้นบางทีส่วนมากจะนั่งฟังมากกว่า เก็บข้อมูล แล้วอีกอย่างที่รู้เพิ่มขึ้น มันสองคนอยู่กลุ่มเดียวกัน ดีมากนะเน็ตนะบอกเพื่อนสักคำเป็นไม่มี หลังไมค์มึงโดนแน่กรูจะไปฟ้องไอ่ชิน ไอ่ก้อง
ออกจากโรงอาหารผมก็แยกกับไอ่เน็ต และว่าที่สุดที่รัก เพราะสองคนนั้นมีเรียนตอนบ่ายโมงครึ่ง ยังมีเวลาอีกเยอะเลยผมแต่ก็ต้องไปทำรายงานกับเพื่อนที่คณะอยู่ดี ก่อนแยกกันผมก็คว้าแขนกรไว้ บอกว่าเรียนเสร็จให้รอกลับพร้อมกัน มันไม่พุดอะไรแต่พยักหน้ารับ ผมส่งสายตาไปที่ไอ่เน็ต เชิงบอกดูแลคนของกรูด้วย มันก็ยักไหล่ใส่ผมที่หนึ่ง แล้วเราก็แยกกัน
TBC. +++++++++++++++++++
ตอนใหม่คงต้องให้รอนานเลยนะ เพราะว่าเสาร์อาทิตย์นี้ซ้อมละครเวทีแล้วก็แสดงจริงวันอาทิตย์
วันจันทร์กับอังคารก็ไม่อยู่อีกไปออกพื้นที่วิชาทัวร์ที่นครศรีธรรมราชกับตรัง มันคงจะเป็นทิปที่สนุกกว่านี้ถ้าไม่ต้อง
พุดภาษาจีน......
......ใครว่าง 19 กับ 20 นี้เจอกันที่นคร กับตรังนะจ้า
ด๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
หัวข้อ: << เดี๋ยวจะโดน...นะ >> ตอนที่23 .....END [30.01.2011] (อ่าน 429542 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก