หัวข้อ: (เรื่องฝันๆ) -----------ละเมอ-------------

[nana]

กลับมาแล้ว

[andyus1]

หง่อย จะเอางัยกะชีวิดเอ่ย

เปนกำลังจัยละกันคั้บ

[broke-back]

จันทร์เอ๋ย...จันทร์เจ้า
ไม่ขอข้าว...ไม่ขอแกง
พระจันทร์...ผิดสำแดง
ไม่มีแรง...แต่ไปเที่ยว หุหุ

จันทร์เอ๋ย...จันทร์เจ้า
ไม่ขอช้าง...ไม่ขอม้า
พระจันทร์...เหนื่อยอ่อนล้า
แต่วิ่งร่า...ไปกินเหล้า ฮ่าฮ่า

จันทร์เอ๋ย...จันทร์เจ้า
ไม่ขอตั่ง...ไม่ขอเตียง
พระจันทร์...โคตรลำเอียง
ไปนอนเคียง...ไอ่พี่แทน ฮือฮือ


 :pig4:ขอบคุณครับ นายตัวเล็ก แล้วไล่จิ้ม(+1) ไอ่ตัวเล็ก ฟิ้วววววววววววววว

[||WiTHOuT_YoU||]

 

พูดไม่ออก บอกไม่ถูก ไม่รู้จะพูดอะไร

 

[chatkub]

ขอบคุณที่มาต่อหั้ยอ่านครับ

ทำไมไม่ลงรูปอ่ะ

[bixzz]

  ขอบคุณที่มาลงต่อนะครับ...
ยิ่งอ่านยิ่งเหงาปนเศร้ายังไงไม่รู้ 

[SunintheNight]

คืนที่สิบแปด



“ไงไปลอยกะเทยที่ไหนมา”เสียงพี่แทนถามผมผ่านโทรศัพท์มือถือ
“จะไปไหนล่ะคับ กินข้าวกับเพื่อนๆพี่ๆแหละ” ผมตอบคำถามหลังจากเพิ่งแยกย้ายกับพวกเฮียๆเจ๊ๆ
“อ้าว อะไรกัน นึกว่าโดนจับลอยกะเทยไปแล้ว” ไอ้เฮียบ้ามันขำสนุกสนาน แซวเด็กล่ะมีความสุข ชิชิ
“เฮียนั่นและ ใครเอาไปลอย อารมณ์ดีเชียว”
“โอย แก่แล้ว ลอยคลองหน้าบ้านเนี่ยะแหละ” อ่อคลองน้ำใสไหลเย็นเห็นตัวปลานั่นอ่ะหรอ อิอิ
“ไม่ลงทุนเลย ไปให้มันไกลกว่าคลองหน้าหมู่บ้านหน่อยเฮ้อ”
“อ้าว ไอ้นี่ คลองนี่มันเชื่อมกับแม่น้ำเจ้าพระยานะเว้ย ลอยนี่ก็เหมือนได้ไปลอยแม่น้ำ”
“เหอะๆ คลองนั่นอ่ะนะ”
“เออดิ ไม่รู้อะไรซะแล้วไอ้น้อง”

ผมนั่งยิ้มกับความบ้าบอของตาลุง อืมมม ลอยกระทง เทศกาลนี้ เท่าที่จำได้ เป็นวันที่พระจันทร์สวยงามและมีมนต์เสน่ห์ ทำให้ผู้ที่มองเห็นเหมือนถูกสะกด

“แล้วไม่ไปลอยกับแฟนหรอคับ” ผมถามเขาต่อ
“ไม่อ่ะ อยู่แถวๆนี้่ล่ะ”
“ตามประสาลุงแก่ๆอ่ะดิ” ฮ่าๆๆๆ ไม่ได้อยากจะว่าน้า ที่พูดเนี่ยเพราะรักรู้ป่าว ไอ้เต้คิดในใจ
“เออ แค่นี้นะ”
“งอนๆ โอ๋ๆๆๆ ขอให้ลอยกระทงปีนี้ มีความสุขสมหวัง ได้ทำในสิ่งที่รักนะคับเฮีย”
“นึกว่าจะไม่อวยพรกันซะแล้ว”
“เอ๋า”
“เราก็เหมือนกันนะ ขอให้มีแฟนดีดีเร็วๆ”
“ค้าบผม”

หลังจากวางโทรศัพท์ผมก็ทั้งยิ้มให้พระจันทร์ และตั้งคำถามให้ใจตัวเอง

เอ็งรู้ไหมไอ้พระจันทร์ที่บางวันยิ้มได้ มีคนนึงบนโลกนี้ที่ชอบมองเอ็งทุกวันกำลังมีความสุขและความเศร้า
 แล้วมึงรู้ไหมไอ้เต้ว่านั่นเป็นคำอวยพรที่มึงอยากฟังจากปากเขามากที่สุด หรือไม่อยากฟังเลยมากที่สุด

ทำไมมันยิ้ม ไม่มีน้ำตา ยิ้มได้เต็มที่ รู้สึกรอยยิ้มวันนี้ มันมีความหมายว่า นี่แหละชีวิต(กู)

แล้วหลังจากวันนั้นเขาและผมก็จากกันไปนาน ผมไม่ได้เจอเขาเกือบๆเดือน ไม่ได้คุย ไม่ได้ติดต่อ
 รู้แต่ว่าผมยิ้มทุกครั้งที่คิดถึง ไอ้คนที่เคยถามผมว่า รู้มั้ยขนมกล่องนี้ใส่อะไรไว้

“ช่วงนี้เจอพี่เขาบ้างป่ะ” ไอ้พลถามผม ตอนเรานั่งดูไฟคิดมากกันอยู่แถวๆแยกบรรดาตึกต่างๆ ตามท้องถนน แถวแยกราชประสงค์
“หึ เบื่อกูแล้วมั้ง”
“ฮ่าๆ เอาน่ะจะปีใหม่แล้วหาใหม่ดิวะ” คำแนะนำของไอ้พล มันเป็นคำแนะนำที่ดี แต่ปฏิบัติยากไปหน่อยนะมึง
“ไม่ว่ะ กูไม่ได้อยากมีแฟนขนาดนั้น”
“แล้วมึงจะมาจมปลักอยู่กับแฟนชาวบ้านเขาเนี่ยนะ”
“ป่าว กูแค่รู้สึกกูเจอคนที่กูอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ถ้ามีแฟนกูก็อยากได้คนที่ทำให้กูรู้สึกแบบนี้”
“ก็เพราะมึงไม่ได้เป็นแฟนเค้า มึงเลยมีความสุข ลองมึงเป็นแฟนเค้าแล้วเขามีเด็กคนอื่นแบบนี้ มึงคงไม่สุขหรอก”

“ไม่รู้เว้ยยยย” ผมลุกขึ้น แล้วเดินไปตามแรงลมที่เริ่มเย็นลงของธันวาคม ณ กรุงเทพฯ พ.ศ.  2551

เดินไปเรื่อยๆ เดินไปตามแสงไฟสาดทั่วหล้า สาดสว่างราตรีให้ไม่เผลอนิทรา สาดสว่างส่องหล้าแข่งแสงจันทร์ มันคือแสงไฟสวยงาม
หรือนี่คือฝัน นี่หรือความงามอันไม่จีรัง ต้นคริสต์มาสเหล่านั้น ประดิษฐ์วิจิตรจากสิ่งอันใด

“กูว่าปีนี้หนาวว่ะ”
“เออ ดีแล้ว กูจะได้เอาเสื้อที่ซื้อมาใหม่มาใส่”
“อ่อ ขนฟูๆที่ซื้อมาจากชิดลมวันนั้นอ่ะนะ” ผมล่ะขำไอ้พล เห็นเสื้อโค๊ตตัวนึงสวยดี มันลดราคาอยู่ มันเลยรีบไปซื้อทันที แล้วก็ไม่ได้ใส่
เพราะกรุงเทพฯปีไหนๆ มันก็ร้อนเหี้ย ยกเว้นวันนี้ ไม่รู้ทำไมมันหนาว แต่ก็ดี หนาวอีกหลายๆวัน จะได้ขนเสื้อผ้าหนาๆ นุ่มๆ มาใส่ให้อบอุ่น อุ่นให้มันถึงขั้วหัวใจเลยดีป่ะวะ

ห่างหายไปเนิ่นนาน

กับลมหนาวของธันวา

“เฮียตี๋โทรมาและ” ผมหันไปบอกไอ้พลรับโทรศัพท์ หลังจากที่เราสองคนนั่งรอ เดินเล่นรอเฮียแกมาสักพัก

“ว่าไงคับเฮีย”
“เออ มึงอยู่ไหนอ่ะ ถึงแล้วๆ”
“หน้าเวิลด์เทรดคับ”
“เออ เดี๋ยวเดินไปหา รอแป๊บๆ”
“ค้าบผม”

“ว่าไงคับเฮีย” ผมรับโทรศัพท์อีกครั้ง ด้วยคำทักทายเดียวกัน
“ไงเรา อยู่ไหนอ่ะ”
“หน้าเซ็นเวิลด์คับ เป็นไงบ้างพี่ สบายดีเปล่า” คำถามแบบนี้คงเหมาะสมกับคนที่ไม่ได้คุยกันสักพัก
“สบายดีค้าบ เราล่ะ ไปซนไรแถวนั้นตัวเล็ก”
“มาหาไรกินกับเพื่อนๆอ่ะคับ” ผมตอบไป โดยมีคริสต์มาสคอยยืนเคียงข้างซ้าย และไอ้พลอยู่ด้านขวา บาลานซ์กันหรือเปล่าอันนี้ กูไม่รู้ กูบ้า
“อ่ะ แล้วไปไหนต่อป่ะ”
“คงนั่งลานเบียร์ไฮเนเก้นมั้งคับ ไม่มีไรทำอ่ะวันนี้ วันศุกร์ด้วย”
“อืมมม มาบ้านพี่ดิ”
“ฮะ ไรอ่ะเฮีย อารมณ์ไหนเนี่ย”
“อารมณ์คิดถึง อยากกอด” เหอะๆ ไอ้เต้งง หายไปเกือบเดือน อยู่ดีๆ โทรมาชวนไปบ้าน
“อืมมม เอางี้ละกัน เต้ดูก่อนว่าเพื่อนมันว่าไง ถ้ามันไม่ไปไหนเดี๋ยวเต้โทรบอกนะคับ ขอหม่ำๆก่อน”
“ได้คร้าบ งั้นพี่ไม่กวนและ อย่าเดินตากลมมากล่ะ วันนี้อากาศเย็นๆ”
“ค้าบผม”

บอกช้าไปเสียแล้วไอ้เฮียบ้า ตากลมมาตั้งนาน เพิ่งจะโทรมาบอก ไอ้บ้าเอ้ย

“ว่าไงวะ”
“เฮียเค้าชวนไปบ้านเค้า”
“ตอนนี้อ่ะนะ” ไอ้พลทำหน้าตาตกใจ เพิ่งทุ่มกว่าเองนะเมิง
“เออ เค้าคิดว่ากูอยู่แถวนั้นมั้ง”
“เออ แล้วมึงไปป่ะ”
“ไปดีป่ะ”
“อยากไปล่ะสิ”

ฮ่าๆ ผมขำ แต่ไม่ได้ตอบ อยากไปมั้ยหรอ คิดถึงหนิ ตอบว่าอยากก็โกหก แต่จะไปมั้ยนั่นอีกเรื่องหนึ่ง ค่อยว่ากันละกัน ตอนนี้ มุ่งตรงไปยังร้านข้าวก่อนด้วยความหิวโซ

“ตกลงไปไหนต่อ” ไอ้พลถามหน้าตาเจ้าเล่ห์หลังจากกินข้าวกันเสร็จ ทำไมกินเสร็จกันไวจังวะ
“ว่าไงอ่ะมึง” เฮียตี๋ถามผม ไอ้เต้จะตอบว่าไงดีล่ะคับงานนี้
“ก็ แล้วแต่”
“มึงจะไปบ้านไอ้พี่แทนนั่นมั้ยล่ะ” ไอ้พลแววผม เฮียตี๋หันมาทำหน้างงๆ
“อะไรของมึงวะ”
“ก็พี่เค้าชวนไปบ้าน” ผมตอบคำถามเฮียตี๋ไป กลัวโดนด่าเหมือนกัน
“มึงจะนั่งรถไปหาถึงที่เลยเนี่ยนะ แล้วมันทำไมไม่มารับ” ว่าแล้ว เฮียแกเริ่มสวดยับ เหอะๆ
“ก็ แฮะๆ ไม่ไปหรอกมั้ง”
“ให้แน่ ตกลงไปไม่ไป แล้วบ้านมันก็อยู่ตั้งไกล อันตรายจะตายไปกลางค่ำกลางคืน”
“อย่างไอ้เต้ไม่อันตรายหรอกเฮีย” ไอ้พลแม่งเสริมนะ หลอกด่ากูอีก ฮึ่ย แค้น แต่ไม่กล้าเถียง

“ก็ไปไหนก็ต่อก็ได้ ไม่ไปบ้านเค้าหรอก” ผมตอบไปเสียงอ่อยๆ
“จะไปไหนล่ะ”
“เอาน่ะ กูยอมกลับบ้านเร็วศุกร์นี้ ให้มึงไปเจอไอ้พี่แทน ไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่หว่า กูเข้าใจความสุขเพื่อน”
 ไอ้ห่าพลเอ้ย กัดกูอีกละนะฝากไว้ก่อน ที่มึงกูไม่ว่าที่ข้ามึงอย่าโวยละกัน

“ถ้าจะไปเดี๋ยวขับไปส่งว่าไง” หยึ๋ย เฮียตี๋จะไปส่งเลยหรอ เหอะๆ
“ไม่ดีกว่าเฮีย ไกลอ่ะ”
“เออไม่เป็นไร จะไปดูหน้ามันด้วย”
“ฮ่าๆ ดีๆเฮีย เผื่อไปเจอแฟนเค้าจะได้ช่วยทัน” ไอ้พลมันพูด
“ช่วยไรวะ”
“ช่วยรุมมึงไง” แม่งเอ้ย นึกว่าจะช่วยอยู่ฝ่ายกู ไอ้เพื่อนชั่ว ชิ
“ไปๆ เดี๋ยวไปส่ง ไอ้พลไปด้วยป่ะ” เฮียตี๋ถามมัน
“ไม่ดีกว่า กลัวอดใจไม่ไหว ฮ่าๆๆ” ไอ้พลหัวเราะชอบใจ และมันก็ขอแวะลงตรงแถวๆบ้านมัน ซึ่งก็ผ่านอยู่แล้วถ้าจะไปบ้านไอ้พี่แทน

“เฮียอ่ะ เกรงใจอ่ะ มาส่งเต้ตั้งไกล”
“กูเป็นพี่ ก็สมควรจะห่วงมึง แล้วมึงควรจะเกรงใจแฟนเค้ามากกว่ามาเกรงใจกู จบๆกันไปซะทีเหอะ กูก็ไม่อยากพูดมาก”
เฮียตี๋พูดเรื่อยๆไม่ได้ด่าผมหรอก แต่ก็ทำให้รู้สึกตื่นได้เหมือนกัน

“ก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก”
“เออ ไหนจะขอดูหน้ามันหน่อย แม่งมาหลอกฟันน้องกูอยู่ได้” เย้ยยยยย พูดจาอาไรอ่า เขาไม่ได้เป็นคนแบบนั้นเว้ยยยยยยยยยยยเฮียยยยยย

“อ่านะ เพลงเพราะดีเนอะ” ไอ้เต้เปลี่ยนเรื่อง ฟังเพลงที่เปิดอยู่ในรถ เป็นเพลงโปรดเพลงหนึ่ง ซึ่งความหมายแม่งโดน เหอะๆ

To have and not to hold
So hot, yet so cold
My heart is in your hand
And yet you never stand
Close enough for me
to have my way

To love but not to keep
To laugh, not to weep
Your eyes, they go
right through
And yet you never do
Anything to make me
want to stay


Like a moth to a flame
Only I am to blame
Ba ba da ba ba ba
What can I do?
Ba ba da ba ba ba
I go straight to you
Ba ba da ba ba ba
I've been told
You're to have, not to hold


To look but not to see
To kiss but never be
The object of your desire
I'm walking on a wire
And there's no one at all
To break my fall


“เลี้ยวหมู่บ้านเนี่ยคับ” ผมบอกทางเฮียตี๋คนขับเข้าหมู่บ้านไอ้พี่แทน
“เลี้ยวขวาแล้วก็ซ้ายเลยคับ”
“เออ หลังไหนวะ”
“เนี่ยๆ หลังเนี่ยคับ”

รถเฮียตี๋จอดอยู่หน้าบ้านสองชั้นสีขาว ในซอยของหมู่บ้านแห่งหนึ่งชานเมือง ผมเห็นเจ้าของบ้านกำลังเดินงุ่นง่านอยู่หน้าบ้านยกเก็บของอะไรดูวุ่นๆเล็กน้อย

“เฮ้ยไอ้เต้ นี่มันไอ้แทน เพื่อนของเพื่อนพี่นี่หว่า” เฮียตี๋หันมาบอกผม หน้าตาตกใจเล็กๆ
“อ้าว ตกลงเฮียรู้จักหรอ”
“ก็ไม่เชิง มันไม่รู้จักพี่หรอก แต่พี่เคยเจอมันตอนไปงานกับเพื่อนสองสามครั้ง”
“อ้าวเวรกรรม ซวยมั้ยล่ะเนี่ย แล้วรู้จักแฟนเค้าด้วยป่าวคับ” ไอ้เต้หมาหงอยอีกระลอก อย่านะ อย่าเชียว
“ไม่หรอก” อ่าาาาา โล่งงง”
“แต่ว่า เฮ้ย ตลกว่ะ แม่งนึกว่าใคร ไอ้ห่าแทนนี่เอง มันเป็นไฮโซด้วยนี่ นึกไงมาเอามึงเนี่ย เด็กกะโปโลแบบมึงไม่น่าจะเป็นสเปคมัน”
“อ่ะ เต้ดูแย่มากเลยใช่ป่ะ” เดี๋ยวแม่มงอนอีกคนเลย
“ก็ป่าวเว้ยๆ ฮ่าๆๆ ขำเว้ย อึ้งด้วย ฮ่าๆๆๆๆ ว่างๆ ลองแกล้งถามเพื่อนกูดีหว่า ว่าแฟนมันเป็นใคร ไปๆลงไปได้แล้ว มันมองมาในรถแล้ว เดี๋ยวมันเห็นกูละจะซวย”
อ่านะเฮีย มาส่งถึงปากถ้ำเสือ แล้วปล่อยให้เดินเข้าไปคนเดียวเลยยย โหยยย
“อ่ะคับ ไงก็ขอบคุณมากนะคับ เออลืมๆ ประทับตราบัตรผ่านรถด้วยนี่หว่า”
“เออใช่ ซวยแล้วดิ เอางี้ มึงเอาลงไปประทับแล้วเอามายื่นให้ละกัน”
“คับๆ”

ผมเปิดประตูลงไป ไอ้พี่แทนเห็นก็ทำหน้างงๆ
“ใครมาส่งอ่ะ” เขาเดินมาเปิดประตูรั้วเตี้ยๆให้ผม
“อ่อพี่คับ ประทับตรารถให้หน่อยดิเฮีย” ผมยื่นใบขาวๆ ที่ยามปากซอยหมู่บ้านส่งให้มา
“เออๆ แล้วไมเค้าไม่ลงมาอ่ะ”
“อ่อเขารีบๆ” ผมนึกขำในใจ ปนงง ตกลงไอ้พี่แทนเขาเป็นใครกันแน่วะ แต่ก็ช่าง จะไอ้พี่เคน ไอ้พี่แทน หรือจะใครอีกก็ตาม แค่วันนี้มีความสุขก็พอละกัน

 อะไรที่มันไกลไป ก็ไม่อยากไปวิ่งไปให้เหนื่อยเปล่า



   ________________________________________________________

ปล.เพลง to have not to hold ของ madonna นะคับ

[broke-back]

อ่านเสร็จแล้วนะครับ
แต่ต้องขอโทษตัวเล็กด้วย 
อารมณ์นี้ยังเม้นท์อะไรไม่ออกครับ
ยังไงๆ เด๋วจะเข้ามาใหม่นะครับ
 

Edit..........................
พระจันทร์เฉา...เหงาใจ...ใครจะรู้
พระจันทร์เฉา...เหงาอยู่...จะรู้ไหม
พระจันทร์เฉา...เหงาเอง...วังเวงใจ
พระจันทร์เฉา...เหงาทำไม...ใครบอกที

 :pig4:ขอบคุณครับ นายตัวเล็ก +1 จิ้มตัวเล็กให้หายเหงา

[nana]

ขอให้มีความสุขค่ะ

[Eis]

อยากเชียร์พี่ตี๋ ให้เอาอึไปปาหลังคาบ้านไอพี่แทนจัง มาหลอกฟันตัวเล็กอยู่เรื่อยเลยย 

[zingiber]

เฮ้อ!!!  ไม่รู้จะเม้นต์เชียร์ รึด่าพี่แทนดีอ่ะ

เหอะๆๆ สับสนชีวิต

แต่ยังไงก็ขอให้น้องเต้มีความสุขละกันนะคะ 

[||WiTHOuT_YoU||]

พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เมื่อไหร่จะเคลียร์ๆซักที

มันคลุมเคลืออยู่อย่างนี้ มันหงุดหงิดแทน

 

[FÂntastic 1st™]

ง่ะ

จะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ยอ่า

......ไอ้เตเต้เอ้ย !!!!!!!!!!!   

[nOn†ღ]

ยิ่งละเมอนานจะยิ่งเจ็บมากหลังจากตื่นขึ้นมารึป่าวนา

ยังไงก็เอาใจช่วยเตเต้ต่อไปนะจ้ะ 

[Tifa]

ต่างฝ่ายต่างไม่แน่ชัด

ปล่อยไว้แบบนี้

รู้ว่าไม่ดี




แต่จะให้ทำไงล่ะ ใช่มั้ย

[namtaan]

เต้เอ๊ย จะสงสาร จะเห็นใจ หรือยังไงดีเนี่ย 
แต่หงุดหงิดพี่แทนจังเลย พี่เค้าจะเอายังไงกันแน่นะ
มันไม่มีอะไรชัดเจนเลย เด๋วห่างไป แล้วเด๋วก้อชวนไปบ้าน เว้ยยยยยยยยยยยยย 

กดบวกให้นะจ๊ะ 

[leogemini]

อ่านเรื่องของคุณเต้ แล้วเศร้าทุกเรื่องเลยอ่ะครับ 

ไม่ว่าจะเป็นพี่เซน หรือ พี่เกียร์

แต่ก้อเข้าใจว่าบางอารมณ์ คนที่หน้าตาดี (อย่างเราสองคน) ก้ออกหักได้เหมือนกัน

อ่านแล้วเส้า


คิดถึง คนเก่า ๆ ....

ตอนนี้ผมกำลังร้องไห้

เพราะคุณเต้ครับ

[chatkub]

เข้ามาดูเพื่อจะมาอัพเพิ่ม

แระแล้วก็ไม่มาเพิ่มเลย

แงแงแงแงแงแงแงแงแง

[SunintheNight]

แวะมาทัก อิอิ ไม่อัพดีกว่า รอให้อ่านกันครบๆก่อน 

ฝากถึง leogemini เคยเหนผมหรอคับ รุ้ได้ไงหน้าตาดี ฮ่าๆ แต่ก็ขอบคุณที่เอาเขากลุ่มนะคร้าบ 

[broke-back]

งั้นนน...ผมคงอยู่คนละกลุ่มกับ SunintheNight แน่เลยครับ
 
 
 

[leogemini]

แวะมาทัก อิอิ ไม่อัพดีกว่า รอให้อ่านกันครบๆก่อน 

ฝากถึง leogemini เคยเหนผมหรอคับ รุ้ได้ไงหน้าตาดี ฮ่าๆ แต่ก็ขอบคุณที่เอาเขากลุ่มนะคร้าบ 

งั้นนน...ผมคงอยู่คนละกลุ่มกับ SunintheNight แน่เลยครับ
 
 
 

อ่าวเต้  งั้นผมคงจินตนาการพลาด   

วันนี้เจอคุณ broke-back สองที่เลยครับ ทั้งที่นี่ (ของเต้) และของพี่เอก 

ยินดีที่ได้เจอกันนะครับ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

 
อ่านทันไปอีกเรื่องละ อิๆ

[bixzz]

พี่แทน...จะเอายังไงกับเต้ล่ะเนี่ย  สงสารเต้จริงๆ เอาใจช่วยนะครับ

[loveyous]

น่ารักดีคับผม

[Sith]

ผมเดาว่าโกหกว่ามีแฟนแล้ว   (คิดแบบนี้มาตั้งนานแล้วละ - -" )

[ronlbb]

เด็กใหม่ค่ะเด้กใหม่ 

พี่ตี๋  พึ่งรู้หรอค่ะว่าโลกมันกลมมมม
ว่าป่ะพี่ตัวเล็กกกกกกก  5555+

ปล** สงสารเต้จับใจ  เพราะเคยแอบชอบแฟนชาวบ้านเขาเหมือนกัน

แต่สุขก็เคแล้วววว

[leogemini]

เข้ามารอ 

[broke-back]

 
พรุ่งนี้วันจันทร์...นี่ก็ดึกแล้ว
ขอตัวไปนอนแล้วนะครับ...พระจันทร์ 
Good Night, ครับ พระอาทิตย์เที่ยงคืน 

[jeaby@_@]

คิดถึงนะ มาต่อได้เเล้วตะเอง

รักเต้จัง

เรื่องนี้คล้ายๆเราเลยบางตอนเลย

เป็นกำลังใจให้นะ ตัวเล็ก

 

[SunintheNight]

คืนสุดท้ายของปี

“วันนี้มีของโปรดเราด้วย” ไอ้พี่แทนเดินหายเข้าไปในห้องครัวแล้วหยิบขนมขาไก่มาให้ผม (ไม่รู้ซื้อที่ไหน อร่อยกว่าพวกมียี่ห้อตามเซเว่นเยอะเลย อิอิ)
“อ่า ขอบคุณคับ” ผมยิ้มหน้าบาน รีบรับห่อขนมมาแกะกิน อร่อยจังวุ้ย
“อ่ะ มากินมั่ง” ไอ้พี่แทนแบมือให้ผมเทขนมใส่มือ โห แย่งอ่ะ งี้ต้องหาเหตุผลไม่ให้ลุงมาแย่งหม่ำๆ
“คนแก่แล้วกินไม่ดีนะเฮีย ดึกๆกินแป้งมากๆจะลงพุงเอา” อิอิอิ พูดให้เห็นข้อเสียไว้ก่อน
“ซิตอัพได้เว้ย มาเลย อย่างก”
“โห่”
“เดี๋ยวจะโดน เทมาอีก” ไอ้พี่แทนดุผม พอเห็นได้เต้เทให้ไปนิดเดียว หวงนี่หว่า ให้แล้วมาเอาคืน ไอ้บ้าเอ้ย งอน

ผมก็นั่งหม่ำไปหม่ำมา หม่ำขาไก่มั่ง ขาไอ้พี่แทนมั่ง เพราะเวลาขาไก่ในมือเค้าหมด ชอบยืนปลายเท้ายาวๆมาเขี่ยขาไอ้เต้ที่นั่งอยู่อีกมุมของโซฟา
ให้ไปเทเติมใส่มือเขาอีก ชิ เป็นเด็กรับใช้เลยเว้ยกู

“ปีใหม่ไปเที่ยวไหนอ่ะ” ไอ้พี่แทนถามผม
“อืมม แถวนี่ล่ะคับ เพชรบุรี อัมพวามั้ง” ผมตอบๆไปตามที่คุยๆกับเพื่อนไว้แต่ยังไมไ่ด้ตกลง
“แม่ง ไม่เบื่อไงเนี่ย”
“พี่ไปไหนอ่ะ”
“เชียงใหม่”
“โห ไปตอนนี้อากาศเย็น น่าอิจฉาเว้ย คนได้ไปแอ่วเมืองเหนือ” นึกถึงเชียงใหม่ทีไรอยากไปอีกทุกที เป็นเมืองที่มีเสน่ห์จริงๆ
“แล้วไปกับแฟนหรอคับ”
“ไปกับที่บ้าน พาแม่ไปเที่ยว” ผมหันไปมองหน้าไอ้คนพูดแวบนึง
“หน้างี้เนี่ยนะเฮีย เป็นลูกที่ดีกับเค้าด้วย”
“เอ้าไอ้นี่ หาเรื่อง เดี๋ยวเถอะ ทำไมหน้าแบบนี้ทำไมวะ” ผมขำ ท่าทางตลกๆของลุง ปีใหม่คงอยู่กับแม่วันนึง อยู่กับเพื่อนอีกวันนึงแหละเนาะ ตามประสาวัยรุ่น

“แล้วเราล่ะไม่ไปกับแฟนหรอ” ไอ้พี่แทนถามขึ้น กูบอกตอนไหนวะว่ากูมีแฟนแล้ว
“มีก็คงไปแล้วล่ะ”
“ยังไม่มีอีกหรอ ไม่เจอกันตั้งนาน” อ่านะ เฮ้อ ไอ้บ้า ไม่เจอกันแต่ไม่เคยลืม แล้วแบบนี้จะมีใจไปเหลือให้ใครวะกู ชีวิตแม่งน้ำเน่า ฮ่าๆ

“เฮีย รู้ไรป่ะ”
“ไรอ่ะ”
“อืมมม ไม่เคยมีคนซื้อขนมให้ผมกินแบบเฮียเลยนะ” ผมพูดในสิ่งที่ไม่ได้คิดแต่แรก แต่แทนความรู้สึกบางอย่าง ทำแบบนี้แล้วผมจะมีปัญญาไปมีใครอีกล่ะ
“อืม ไว้จะซื้อมาฝากอีก”
“คับ” ซื้อมาอีก ให้กูไปไหนไม่รอดอีก แม่ง หงุดหงิดตัวเองในใจ แล้วไอ้เฮียบ้าก็ล้มตัวเอาหัวมานอนหนุนตักผมซะงั้น อืมมม ให้มันได้งี้สิเว้ย

วัันนี้อากาศเย็นๆ อย่างว่าแหละธันวาคมนี่นา เฮียตี๋โทรกลับมา
“ว่าไงคับ”
“เออ ว่าไง ทำไรกันอยู่ ฮ่าๆ กูเพิ่งถึงบ้าน เลยโทรมาขัดจังหวะซะหน่อย” เสียงเฮียตี๋หัวเราะชอบใจ ไอ้พี่แทนก็ยิ่งได้ใจ มาสาละวนกับตัวผมอยู่ได้ ยั่วจริงเว้ย
“เอ่อ จะนอนแล้วคับ”
“นอนไรวะ เพิ่งห้าทุ่ม นอนหลับหรือหลับนอนมึง”
“อ่านะเฮีย นอนหลับๆคับ” ไอ้พี่แทนแอบฟัง หัวเราะชอบใจ แล้วแกล้งถามเสียงดัง
“จะนอนยังคับเต้” เหอะๆ สยิวเว้ยยยย
“คับๆ” ผมหันไปตอบ พยายามจะลุกหนี แต่ไม่รอดมือมาร
“อ่ะเค้าเรียกแล้วไปนอนเถอะมึง” เฮียตี๋วางสายไป ส่วนไอ้พี่แทนยังไม่ละวางจากตัวไอ้เต้เลย เหอะๆ

ทำอะไรกันไม่รู้ รู้แต่ว่าผิดศีลข้อสามอ่ะ เหอๆ ต้นงิ้วขึ้นรอบบ้านอีกแล้วว่ะ เฮ้อออออ ไม่อยากปีนนะเว้ย อย่าเอาหอกมาจิ้มก้นได้มั้ย ขอลงจากต้นงิ้วซะที

ผมนอนหมดแรงอยู่บนเตียงนอน รอไอ้พี่แทนอาบน้ำ หยิบหนังสือที่ว่างอยู่บนโต๊ะข้างเตียงเขามาอ่านเล่น อืมมม มีแต่หนังสือน่าอ่านเยอะเหมือนกันนะเนี่ย

“อ้าว นึกว่านอนไปแล้ว” ไอ้พี่แทนถาม หลังจากเปิดประตูห้องน้ำมาเจอผมยังไม่หลับ
“ยางอ่า อ่านหนังสือก่อน”
“ดึกๆดื่นๆ ไม่ง่วงรึไง”
“ก็อ่านแปบนึง รอนอนพร้อมเฮียด้วยไง” ผมไม่ชอบหลับก่อนอ่าแปลกๆ
“อ่านะ งั้นเดี๋ยวขออ่านหนังสือแป๊บละกัน”
“ค้าบ”

ผมนั่งอ่านหนังสือเงียบๆต่อไป ไอ้เฮียก็งุ่นง่านเก็บของสักพักก็มาล้มตัวลงนอนอ่านหนังสือข้างๆผม
“รู้ป่ะอ่านหนังสืออ่ะดีนะ” ตาแก่เริ่มบ่นละ ผมขยับหนังสือวางลงแล้วหันไปคุย
“ค้าบ ผมก็ชอบอ่านนะ”
“จะได้ฉลาดๆ ไปอ่านๆซะ อย่ากวนล่ะ” อ่านะ ตาลุงบอกผม แต่จำได้ว่ากวนผมก่อนนะ  ว่าแล้วก็หยิบขึ้นมาอ่านต่อ


“อ่านเข้าใจหรอเรา”
“ฮะ” ผมงง อยู่ดีๆก็หันมาถาม ภาษาไทยนี่หว่า ทำไมจะอ่านไม่เข้าใจวะ
“ก็อ่านรู้เรื่องมั้ย เล่มนั้นดีนะ พวกจิตวิทยาพัฒนาตนเอง” อ่านะ ปกติก็อ่านอยู่แล้วเฟ้ย โห่ ดูผิดกันจังไอ้พี่แทน
“เข้าใจๆ อ่านแล้วจะเป็นคนจิตใจดี คิดแง่บวกแบบเฮียใช่ป่ะ” เหอะๆ ผมพูดไปแบบไม่ได้กัดฟันเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ หมันไส้จริงๆ ได้คนภูมิใจในตัวเองเอ้ย
“เดี๋ยวเถอะ อย่ามากัด” อิอิอิ ก็เห็นคิดดีตลอด
“ฮ่าๆ ป่าวซะหน่อย”
“เออ อ่านต่อ อย่ากวนๆ”

เอ้า ไรวะ อีกแล้ว ได้ข่าวว่าตัวเองเริ่มก่อนทุกที

ผมอ่านเพลินๆ ไอ้เฮียก็เอื้อมตัวข้ามตัวผมไปเล่นเอาตกใจ นึกว่าจะทำไรอีก ที่แท้ เอาหนังสือไปวางเก็บไว้นี่เอง อิอิอิ
“ง่วงแล้วนอนละนะ จะนอนปิดไฟด้วยนะ”
“เอ้า นอนด้วยดิ” คนเราไรวะ บทจะนอนก็นอนเลย ทิ้งกันซะงั้น ผมวางหนังสือแล้วลุกไปปิดโคมไฟใกล้ๆ

“เฮีย ขอกอดหน่อยดิ” ผมเป็นคนชอบนอนกอดโดยปกติ แต่มักจะได้แต่กอดหมอนข้าง ฮ่าๆ
“อ่ะ ไม่เอา”
“งก”
“ก็ปกตินอนคนเดียวอ่า มีคนมากอดนอนไม่หลับ”
“งั้นจับมือก็ได้”
“อืมมม ก็ได้”
แล้วไอ้เฮียก็เอื้อมมือมาให้ผมจับไว้

เราสองคนนอนหงาย หมอนใครหมอนมัน ผ้าห่มคนละพื้น บนเตียงคนละด้าน หากมองจากมุมมองบนเพดาน จะเห็นว่าเราห่างกันพอสมควร
มีเพียงมือสองมือที่จับกันอยู่ให้รู้ว่าคืนนี้ ไม่ได้นอนคนเดียว

“อืม ขอมือคืนได้มั้ยอ่าคับ” เสียงไอ้พี่แทนพูดขึ้น
“อ่ะ” ไอ้เต้ไม่ยอมปล่อย
“นอนไม่หลับอ่า” ไอ้พี่แทนอ้อนเป็นเด็กๆไปได้ ฮ่าๆ
“งั้นรอเต้หลับก่อนดิ แล้วค่อยดึงไปน้า”
“อืม หลับไวๆล่ะ” เสียงดุขำๆ ของลุงแกตลกดี ผมก็เลยพยายามหลับ แล้วสักพักกำลังเคลิ้มๆก็รุ้สึกว่าเขาดึงมือกลับไป แต่ผมก็ผลอยหลับไปเสียแล้ว


“อืมเต้ ช่วงคริสมาสต์อย่าโทรหาพี่นะ” หลังจากเงียบไปสักพักเหมือนคิดอะไรบางอย่าง พี่แทนก็เอ่ยบอกผมตอนเรานั่งอยู่บนรถ
“อ่าคับ” ผมไม่อยากถามเหตุผล แต่สายตาผมมันคงถามไปแล้ว เขาจึงตอบ
“พี่อยู่กับแฟนช่วงอาทิตย์นั้นอ่ะ”

อืมคับ ผมบังเอิญตื่นมาเจอความจริงสินะ

“คับ ไปเที่ยวหรอคับ”
“ป่าวๆ อืมไงมีอะไรยิงมาละกันเดี๋ยวพี่โทรกลับ แล้วก็เมสเสจอย่าส่งมาล่ะ” พี่เขาพูด
“คับ”
“เป็นเด็กดีนะ แล้วพี่จะโทรหา”
“คับผม”

อืม ผมรู้และก็ก็ทำใจมาตลอดแหละมั้ง การที่รู้ว่าตลอดว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่เราจะครอบครอง มันก็คงดีตรงนี้แหละ มันเลยไม่ผิดหวัง
แม้จะไม่ได้ทำให้เกิดรอยยิ้ม แต่ผมก็ยังฝืนยิ้มบางๆให้เค้าเป็นการตอบรับ เขาเอามือมาขยี้หัวผมแบบที่เคยทำ กล่าวออกมาเบาๆ

“พี่ขอโทษนะ”

“ผมก็ขอโทษคับ” ผมเงียบไป

“ผมผิดเองแหละ” ผมพูดต่อ เพราะถ้าผมไม่อยากไปรู้จักเค้า เรื่องมันก็คงไม่เกิด

“ก็ผิดทั้งสองคนนั่นแหละ” มือนั้นมาวางบนฝ่ามือผม แต่ผมยังคงเป็นเช่นเดิม ได้แต่วางไว้เฉยๆ ไม่กล้าดึงออกและไม่กล้าพอจะบีบตอบ


แล้วผมก็ร้องไห้ให้กับช่วงที่หนาวที่สุดของปีจนได้ มันเป็นฤดูหนาว ที่หนาวที่สุดทั้งอากาศและใครคนหนึ่งคนนี้ ผมกระดกเบียร์มากมาย
ไปลานเบียร์วนเวียนสลับไปมา ใช้ยอดตึกชั้นสิบแปดของลานเบียร์ไฮเนเก้นเป็นที่สิงสถิตย์
ไมไ่ด้เมามายเพราะอกหัก แค่ไปดื่มเพื่อให้มันไม่เหงาเพราะความหนาวจนแข็งตายไป

อย่างน้อยก็ได้เจอคนอื่นที่ผมรัก เพื่อนๆพี่ๆ และก็รู้ว่านี่แหละ ชีวิตมันไม่ได้มีแค่ความรักจากคนที่เราวิ่งไล่ตาม หลงเพ้อละเมอฝัน

ผมยังมีเฮีย มีพี่ มีเพื่อนดีๆ ที่อย่างน้อยก็พร้อมจะเดินรวมกลุ่มไปด้วยกัน ยามที่ใครคนหนึ่งในกลุ่มนั้นอ่อนแอ พากันเดินไปไม่ให้ล้ม พ่ายแพ้อยู่ระหว่างทาง

อย่างน้อยแม้ใครจะไม่รู้แต่ผมรู้ว่าอีกรักหนึ่งที่ล่มสลาย ทำให้รู้ว่ามีอีกหลายรักที่อยู่เคียงข้างเรา แล้วแบบนี้ผมควรจะตื่นได้หรือยัง

ในคืนสุดท้ายของปี ผมอยู่กับเพื่อนๆบนคอนโดสูงย่านปิ่นเกล้า วิวมันดีพอจะเห็นพลุที่จุดอยู่ทั่วกรุง จะยกเว้นก็เสียแต่ด้านฝั่งสีลม สาทร
แต่ก็ช่างมันเถอะ พวกเราทำสุกี้กินกัน อยู่กันหกคน ดูอบอุ่นแบบคนแก่ดีแฮะ เป็นการอำลาปีเก่าครั้งแรก ที่ไม่ต้องการคนมากมาย
เพียงแค่มีคนดีๆ ไม่กี่คน ที่พร้อมจะข้ามพ้นปีนี้ไปด้วยกัน มันก็พอแล้ว

รู้ตัวเองอีกทีก็ผ่านพ้นมาจนปีใหม่...

   ------------------------------------------------------------------------