เอ่อ คือแบบว่า ไม่รู้จะพูดยังไง ก็แบบ ขอโทษค๊าบที่ไม่ได้มาต่อ
ตามอ่านต่อได้เลยคับ
เช้าตรู่ที่หน้าบ้าน แม่ของเตชสิทธิ์ เปิดประตูต้อนรับคนที่มากดออดเรียก นางมองแขกของบ้านด้วยแววตาเรียบเฉย ก่อนจะเชิญเข้าไปในบ้านอย่างเสียไม่ได้
“ไต๋ ยังไม่ได้ออกไปใช่มั๊ยครับ”กฤตภาษเอ่ยถามคนเดินนำหน้า หลังจากที่ฝ่ายนั้นเดินนำเขาเข้ามาสู่ตัวบ้านได้แล้ว ชายหนุ่มมาที่นี่แต่เช้าเพราะต้องการมาดักพบเจอกับคนที่ตนถามถึงเมื่อครู่ให้ได้ เหตุการณ์เมื่อคืนนี้มันยังค้างคาใจเขายิ่งนัก เขาอยากรู้เหลือทนว่าเพื่อนรุ่นน้องที่เขากำลังจ้องจะงาบนั้นไปรู้จักมักจี่กับคนอย่างภูมิได้ยังไง เมื่อคืนนั้นฝ่ายนั้นก็ไม่ได้ให้ความกระจ่างอะไรได้เลย นึกถึงแล้วก็โมโห หนอย อวดอยู่นั่นล่ะว่า ไต๋มาหาผมเอง ไต๋ขอค้างกับผม ไต๋บอกว่าผมน่าคบ ไต๋บอกว่าผมดุอบอุ่น โอ้ยย!! ไม่ได้ถามเล้ย ว่าน้องฉันจะรู้สึกยังไงกับแก แถบอกอยู่ได้ ไอ้เกย์แอ้บแมน!!
“ยังไม่ออกไปหรอก เขาดูไม่สบายตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว น้าเลยให้เขาลาป่วยไป ตอนนี้คงนอนยังไม่ตื่นมั้ง”หญิงเจ้าของบ้านเอ่ยบอก ก่อนจะย้อนนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อคืนตอนที่ลูกชายกลับเข้าบ้านมา
เตชสิทธิ์กลับเข้ามาด้วยอาการอิดโรย แวบแรกที่ได้สบตาลูกชาย น้ำตานางแทบไหลเมื่อมองเห็นริ้วแดงบนใบหน้าฝ่ายนั้น ใช่มันเกิดจากฝีมือของนางเอง แต่นอกเหนือจากรอยริ้วแดงนั่น ยังมีรอยช้ำหลายจุดที่นางมองเห็นร่วมอยู่ด้วย จึงได้ถามเจ้าตัวว่าหายไปไหนมา และเกิดอะไรขึ้น คำตอบที่ได้ตอนนั้น ลูกชายเพียงแต่บอกว่าไปขอค้างบ้านเพื่อน แล้วกัณตินันท์โทรตามบอกให้เข้าบ้าน จึงกลับเข้ามา ส่วนรอยช้ำแดงที่เกิดขึ้นนั้น ก็เกิดจากการเกาที่โดนยุงกัดขณะรอรถ
สองแม่ลูกขอโทษกันและกันในตอนสุดท้าย ก่อนที่คนเป็นแม่จะบอกให้ลูกชายไปพักผ่อน เพราะเห็นอาการเจ้าตัวเริ่มอิดโรย ที่สุดลูกชายก็บอกว่ารู้สึกเหมือนจะไม่สบาย คนเป็นแม่จึงบอกให้หยุดเรียนไปสำหรับวันรุ่งขึ้น ส่วนตัวนางเองนางก็คงจะหยุดงานเหมือนๆกัน เพื่อที่จะใช้เวลาพูดจาถกปัญหากัน เพื่อหาแนวทางแก้ไขกับการกลับมาเป็นแม่ลูกที่รักกันดีดังเดิม
“ไปทำอะไรมาถึงกับไม่สบาย”กฤตภาษเอ่ยคล้ายประชด ภาพหลอนสายตาเมื่อคืนลอยเด่นมาให้เห็นในห้วงอากาศ หนุ่มน้อยร่างเปลือยท่อนบนโผล่ร่างออกมาจากห้องเกย์หนุ่มเจ้าคารม ก่อนหน้านั้นสองคนนั่นจะทำอะไรกัน โอ้ย ไม่จริง มันต้องไม่จริง นายไต๋นี่ไม่สบายคงเพราะพิษไข้ธรรมดาเล่นงาน คงไม่ใช่เพราะเสียน้ำเสียแรงจากการทำกิจกรรมอะไรเป็นแน่แท้ ก็เจ้าตัวบอกเองนี่ว่าเหตุการณ์คืนนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด หึ เกย์ขี้อวดอย่างไอ้ภูมิ มันคงตอหลดตอแหลทำท่าเอาเองน่ะแหละว่าเมื่อคืนนี้ได้กินเด็กหนุ่มหล่อวัยละอ่อน คิดแล้วมันน่าเจ็บใจ ไม่น่ารีบออกมาจากที่นั่นเลยให้ตายเถอะ น่าจะอยู่ง้างปากเอาความจริงให้หลุดออกมาจากปากไอ้ภูมินั่นซะก่อนค่อยเชิดหนี ดูสิ สุดท้ายก็ต้องถ่อสังขารมาง้างปากเพื่อความจริงจากคนที่ถูกอ้างว่าไปเสนอตัวให้ไอ้เกย์นั่นถึงที่จนได้ ใจหนึ่งก็กลัวอยู่หรอกว่าจะสู้หน้าเด็กนี่ได้ยังไง เพราะมันคงสงสัยอยู่ในทีว่าเขาไปโผล่ที่บ้านไอ้เกย์ร่านนั่นได้ยังไง วันก่อนยิ่งเพิ่งพามันเข้าม่านรูดอยู่ด้วย ปัญหาเดิมยังไม่แก้ ปัญหาใหม่ก็แถเข้ามาให้ปวดเศียรเวียนกบาลได้อีก โอ้ย มันอะไรกันนักหนาชีวิตฉันช่วงนี้ เครียด เครียด เครียด!!
“ใครมาอ่ะแม่”หนึ่งเสียงดังมาจากบนบ้าน เสียงนั่นโผล่มาก่อนตัว แน่นอนที่สุดว่าเจ้าของเสียงเป็นลูกชายของเจ้าของบ้านที่กำลังเดินหน้ายุ่งลงมา
“อ้าวพี่เอสเองเหรอ มาทำไม”เด็กหนุ่มเอ่ยทักแขกของบ้านหลังจากเดินลงมาจนสายตามองเห็นว่าเป็นใคร ร่างสูงนั่นหยุดยืนอยู่ที่เชิงบันใด ตอนถามเสร็จ
“พี่นึกว่านายจะไปโรงเรียน เลยแวะมารับ”คนถูกถามเอ่ยออกไป นึกใจเสียในท่าทีเหินห่างที่ฝ่ายตั้งคำถามมีให้ ชายหนุ่มหันกลับมามองใบหน้าหญิงเจ้าของบ้านเป็นเชิงบอกว่าอยากคุยกับลูกชายนางสองต่อสอง ฝ่ายถูกจ้องหน้าเหมือนรู้เลยจำใจเลี่ยงไป
“แม่ทำกับข้าวอยู่ในครัวนะ มีอะไรก็เรียกละกัน”นางเอ่ยบอกลูกชายตอนจะผละหนี เมื่อบอกเสร็จจึงปล่อยให้สองคนรุ่นพี่รุ่นน้องได้อยู่กันตามลำพัง
“คุณน้าบอกนายไม่สบายเหรอ”คนเป็นพี่เอ่ยถามก่อน
“หายแล้ว”คนเป็นน้องตอบห้วนๆ การสนทนาจึงเริ่มขึ้น
“งั้นก็ไปเรียนได้แล้วสิ”
“ก็ว่าจะไปอยู่”
“ไปสิ ไปพร้อมพี่เนี่ยแหละ เดี๋ยวรอ”
“ไม่ต้องหรอกครับ ผมไปเองได้”
“เถอะน่า ไหนๆพี่ก็มาแล้ว”
“ผมขอให้พี่มาเหรอ”
“นี่นายกำลังรวนพี่นะไต๋”
“โดนแค่นี้ทำเป็นโวยวาย คนอื่นเขาโดนมากกว่าพี่เขายังทนได้”
“นี่นายหมายถึงนายกัณตินันท์นั่นใช่มั๊ย”
“ผมเรียกเขาพี่ตฤณ”
“ให้เขาเป็นพี่สาวหรือพี่ชายล่ะ”
“สำหรับตอนนี้เขาจะเป็นอะไรให้ผม ผมยอมทั้งนั้นแหละ”
“ตายล่ะ นี่พี่หูเฝื่อนไปหรือเปล่า นายไปญาติดีกับเกย์ออกสาวนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
“อย่างน้อยพี่ตฤณเขาก็กล้ายอมรับว่าเขาเป็นอะไร พี่อย่าไปว่าเขาดีกว่าพี่เอส”
“น้อยๆหน่อย พี่เป็นพี่ชายนายนะ นายนั่นเป็นใครพี่ถึงจะแตะมันไม่ได้”
“เขาเป็นครูผม”
“พี่ก็เป็นเหมือนกัน”
“พอเถอะ คนเป็นครูยังไงความคิดความอ่านเขาก็ยังเป็นครูวันยังค่ำ ความคิดพี่กับพี่ตฤณมันต่างกัน ผมอยากที่จะเป็นคนดีของแม่แล้ว ขอโทษนะถ้าผมจะบอกว่าผมจะเรียนหนังสือกับคนที่เขาเรียนจบมาแล้วจริงๆ สำหรับพี่เราอาจจะยังเป็นพี่น้องกันอย่างเดิม แต่ก็ควรห่างๆกันไว้แหละดี พี่เดินไปตามทางของพี่เถอะ อย่าพยายามฝืนตัวเองต่อไปเลย วันนี้ผมรับสภาพได้แล้วว่าพี่เอสคนเก่าของผมหายไป”
“นี่นายหมายความว่ายังไง”
“เรื่องที่รู้ๆกันอยู่ผมไม่อยากพูดถึง เอาเป็นว่าผมขอให้พี่ออกจากชีวิตผมไปก่อน วันนี้ตอนนี้ผมยังไม่อยากมีเรื่องอะไรให้ปวดหัว ผมต้องการเรียนให้หนัก เพื่อที่จะได้ทันคนอื่นๆเขา ผมเกเรมามากพอแล้ว ผมไม่อยากให้พี่มาชักนำให้ผมกลับไปที่จุดเดิมอีก”
“นี่นายกำลังดูถูกพี่นะนายไต๋”
“ผมไม่ได้ดูถูกพี่นะพี่เอส พี่ต่างหากทำตัวพี่เอง พี่ตฤณอยู่กับผมมาหลายเดือน ไม่มีซักครั้งที่เขาจะชวนผมไปเที่ยวโน่นเที่ยวนี่ ไม่มีซักครั้งที่เขาจะหลอกผมเข้าไปในสถานที่ที่ไม่เหมาะไม่ควร ไม่มีซักครั้งที่เขาจะนินทาว่าร้ายใครให้ผมฟัง ทั้งๆที่เรื่องบางเรื่องเขารู้อยู่เต็มอก ซึ่งต่างจากพี่ ที่ทั้งสามข้อบน พี่ได้ทำกับผมมาหมด ผมพูดแค่นี้พี่น่าจะเข้าใจนะครับว่าผมไม่ได้ดูถูกหรือกล่าวหาอะไรพี่ลอยๆ”
“มันจะเกินไปแล้วนะนายไต๋ นายเองก็ใช่ว่าจะดีหมดจดนักหรอก เมื่อคืนนี้อีตาภูมินั่นมันบอกพี่หมดแล้วว่านายไปขอค้างกับมันที่ห้อง อย่าบอกนะว่าไม่รู้มาก่อนว่ามันเป็นเกย์ อย่างนี้มันดีแต่ปากนี่หว่าที่บอกว่าเกลียดคนเป็นเกย์เข้าไส้ ไงอยากได้ของเล่นอะไรล่ะ ถึงได้เอากายเข้าแลก”
“อย่าทำปากพล่อยแบบนี้ใส่ผมนะพี่เอส นี่ดีนะที่เป็นพี่พูด ถ้าเป็นคนอื่นพูด ผมต่อยคว่ำไปแล้ว ผมยอมรับว่าผมขอไปค้างห้องพี่ภูมิจริงเพราะผมทะเลาะกับแม่ แต่ผมไม่ได้ยอมให้เขาทำอะไรผมแบบนั้นอย่างที่พี่คิดหรอก ก็อย่างที่พี่พูดน่ะแหละ ผมไม่รู้ว่าพี่ภูมิเขาเป็นเกย์ ซึ่งถ้าผมรู้ ผมไม่เอาชีวิตผมไปเข้าใกล้เด็ดขาด เหมือนพี่น่ะแหละ ถ้าผมรู้ซักนิดว่าพี่เองก็กลายพันธุ์ไปเหมือนกัน ผมก็คงไม่ขอแม่ให้วานพี่เข้ามาช่วยสอนหนังสือผมหรอกรู้เอาไว้ด้วย แล้วก็ฝากบอกคู่ขาของพี่ด้วยว่าอย่าเที่ยวโพทะนาปากพล่อยในทำนองนี้อีก ถ้าได้ยินเข้าหูผมอีกเมื่อไหร่ เป็นพี่ก็เป็นพี่เถอะ ผมไม่เอาไว้แน่”
“เออ พ่อนักเลงใหญ่ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว รู้ความจริงซะหมดเลยก็ดี ต่อจากนี้ฉันจะได้ไม่ต้องแอบหลบๆซ่อนๆความต้องการของตัวเอง”
“หมายความว่าไง”
“หมายความว่ายังไงก็คอยดูต่อไปละกัน ไอ้ภูมินั่นจัดการนายไม่ได้ก็ใช่ว่านายจะรอดจากการเสียความบริสุทธิ์ให้กับเพศที่นายเกลียดนักเกลียดหนาหรอกนะ ระวังให้ดีเถอะ เผลอเมื่อไหร่ ฉันนี่แหละ จะพาพวกมาถล่มนาย”
“ผมไม่คิดเลยจริงๆว่าพี่จะเป็นไปได้ขนาดนี้พี่เอส ”
“ไม่คิดก็คิดซะ นายเองน่ะแหละที่ประกาศเป็นศัตรูกับฉันก่อน เวลาที่นายด่ายัยกัณตินันท์นั่น ฉันเองก็สะอึกร่วมไปด้วยหลายครั้ง แต่ต้องเก็บเอาไว้ แต่วันนี้ฉันจะไม่มีการเก็บอารมณ์ใดๆทั้งสิ้นแล้วจำไว้ ฉันจะบอกให้รู้นะ ว่าเด็กผู้ชาย ร้ายๆ เถื่อนๆแบบนี้แหละพวกฉันชอบนัก”
“ก็ลองดูสิ ถ้าพี่จะทำอะไรผมในทางแบบนั้นล่ะก็ ผมเอาเรื่องที่พีพูดทั้งหมดวันนี้ไปบอกที่บ้านพี่แน่ ผมเชื่อว่าที่บ้านพี่คงจะยังไม่รู้หรอกว่าแท้จริงแล้วพี่เป็นแบบนี้ มันคุ้มกันมั๊ยกับการที่พี่คิดแค้นเคืองผมแล้วพาพวกมาเล่นงานผม แล้วพี่จะโดนเล่นกลับจากที่บ้าน คิดดูให้ดีๆละกัน”
“ขู่ฉันงั้นเหรอ นายมันก็แค่เด็กเกเรเหลือขอที่แม่นาย เอาไปแฉให้พ่อให้แม่ฉันฟังหมดเปลือก นายคิดเหรอว่าพ่อแม่ฉันจะพูดคำพูดลอยๆของนาย จะบอกให้รู้นะ คนเป็นเกย์สมัยนี้เขาไม่ไง่ ไม่ได้เซ่อพอที่จะให้ที่บ้านรับรู้พฤติกรรมตัวเองได้ง่ายๆหรอก ไอ้เด็กบื้อ”
“สรุปพี่จะเป็นคู่อริกับผมให้ได้ใช่มั๊ยไ
“แน่นอน ไม่ใช่แค่ฉันด้วย นายภูมินั่นของนายก็ใช่ว่ามันจะรามือจากนายง่ายๆแน่”
“เลวกันทั้งคู่ ออกไปเลยนะ ออกไปจากบ้านผม แล้วจะไปคิดแผนการณ์ชั่วร้ายอะไรด้วยกันก็ไปเลยผมไม่กลัวหรอก เพราะต่อไปนี้ผมไม่ยอมให้พวกพี่เข้าใกล้ผมได้แม้แต่ปลายก้อยแน่ๆ”
“เออ เก่งให้ตลอดเถอะพ่อคู๊ณ ถึงพวกฉันจะเข้าใกล้นายไม่ได้ แต่นายก็อย่าลืมแล้วกัน ระวังยัยกัณตินันท์นั่นจะเป็นหอกข้างแคร่ หรือแม่ชีริกินเด็กวัดเข้าซักวันก็แล้วกัน”
“ผมบอกแล้วไงว่าความคิดของพวกพี่กับพี่ตฤณมันต่างกัน พี่ตฤณไม่ใช่เพิ่งรู้จักผม เขาอยู่กับผมมาตั้งนานแล้ว ขนาดเส้นผมเส้นเดียวของผมเขายังไม่คิดจะแตะ ไม่มีทางซะล่ะที่เขาจะมีความคิดแปลกๆแบบพวกพี่”
“ปกป้องกันเข้าไปเถอะ ฉันจะรอดูว่าเรื่องราวต่อไปมันจะเป็นยังไง จำคำพูดของฉันไว้ให้ดี คนเป็นเกย์ยังไงมันก็ยังเป็นเกย์วันยังค่ำ ยัยกัณตินันท์นั่นไม่วูบไหวกับการอยู่ใกล้นายจนคิดอยากที่จะงาบนายเข้าซักวันให้มันรู้ไปสิ”
“ผมเชื่อใจเขา พอๆกับที่ผมเชื่อใจแม่ผมน่ะแหละ พี่เลิกพล่ามอะไรได้แล้ว ออกไปจากบ้านผมซะ ก่อนที่ผมจะเตะพี่ออกไป”
สองคนต่างวัยมองจ้องตากันอย่างประกาศตัดขาดพี่น้องเคยสนิทกันอย่างสิ้นเชิง กฤตภาษหงุดหงิดใจอย่างที่สุดที่ถูกเตชสิทธิ์ตอกกลับคำพูดที่เสียดแทงได้อย่างเจ็บแสบ หมดแล้ว ปัญหาคาใจทุกอย่างที่อยากจะได้คำตอบเรื่องไอ้ภูมินั่น ต่อแต่นี้ไปคือปัญหาใหม่ที่เขาจะต้องสะสาง กัณตินันท์ หล่อนกำลังจะได้ใจนายเตชสิทธิ์ไปอย่างงั้นเหรอ มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก ฉันขอเตือน!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แร๊งง!!.......พูดได้แค่นี่แหละ ก่อนจะบอกว่าติดตามตอนต่อไป
ขอบคุณครับ
Boy
หัวข้อ: Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเร By Bboyseries (อ่าน 529943 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก