Fall in love แล้วคุณจะหลงรักผม
By Chocolate love ~
กับดักรัก หลุมที่ 15.2
*************************************
“พวกมึงแดกไปถึงไหนกันแล้วเนี่ย” ผมเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับพวกไอ้เตอร์ไอ้อาร์ โดยมียูนิตมันเดินตามมาด้านหลัง เมื่อกี้มันแวะทักรุ่นน้องนิดหน่อย ก็มันเป็นประธานสภากีฬานี่ครับ ลูกน้องมันเยอะแยะ
“ไม่ถึงไหนหรอกมึง เมื่อกี้ทำการบ้านกันก่อน เพิ่งสั่ง มึงกินไรสั่งดิ แต่กูสั่งคอมโบ้ไว้แล้ว” ไอ้เตอร์เงยหน้าตอบ เพราะเมื่อกี้มันก้มหน้าเขียนการบ้านอยู่ครับ พวกผมชอบมานั่งทำการบ้านในร้านผู้พันขายไก่ครับ ผู้จัดการไม่กล้าไล่ พนักงานไม่กล้าไล่ เพราะหลานเจ้าของห้างมาเอง ก็ผมไง เหอะๆ
“งั้นกินอันที่มึงสั่งก่อนก็แล้วกัน ไม่อิ่มค่อยสั่งเพิ่ม” ผมหลิ่วตาให้ไอ้ยูมันลุกไปเอาพวกจาน ช้อนกับซ้อม ซอส ทิชชู่ ซึ่งมันก็ทำตามแต่โดยดี
“การบ้านอะไรกันอ่ะ ทำไมยูนิตมันไม่ได้ทำ” ผมมองไอ้อาร์ที่ไม่สนเหี้ยไรหน้าไหนทั้งนั้น ชาตินี้กูก้มหน้าก้มตาเขียนต่อไป แม่งลอกได้ขั้นเทพมากอ่ะ
“มันเสร็จแล้วน่ะ แต่เตอร์กับอาร์ยังไม่เสร็จ”
“แล้วทำไมไม่ขอมันลอก แล้วส่งพร้อมกัน”
“แหะๆ มันให้ลอกตั้งนานแล้ว แต่เตอร์กับอาร์ไม่ค่อยสนใจ ก็เลยปล่อยทิ้งไว้ แล้วมันถึงกำหนดส่งแล้วไง ก็เลยรีบทำกันอย่างที่เห็น”
“สมควรแล้วว่ะ”
ที่รักเดินกลับไปกลับมา เอาโน่น เอานี่บริการผมเต็มที่ นักเรียน นักศึกษามองไอ้ยูเหลียวหลังเลยครับ คือผมไม่ชอบให้คนมองมันอ่ะ จริงๆ ไม่ชินซักที ทำไงก็ไม่ชิน แบบว่ามันเห็นเต็มๆตาอ่ะ ผู้หญิงผู้ชายมองแล้วยิ้มให้ ยิ้มแบบหากินอ่ะ เชอะ!!! ใครหน้าไหนมันจะทำใจได้
“หมีสั่งข้าวยำเพิ่มไหม เผื่อไม่อิ่ม” มันนั่งลงข้างๆผมแล้วทำหน้าทำตาประมาณว่า หน้ากูเหงื่อออกนะ เช็ดเหงื่อให้หน่อย ฮ่าๆ สาดดดดดด บอกตรงก็ได้ กูเต็มใจอยู่แล้ว
“อยู่ในห้องแอร์ แต่แม่งเหงื่อไหล นับถือมึงจริงๆ” ยูนิตขี้ร้อนครับ แต่สำหรับผมพอดีๆ หนาวก็ชอบ อุ่นก็ชอบ แต่ถ้ามากไปก็ไม่ดีนะครับอย่างห้องไอ้ยูเนี่ย อุณหภูมิติดลบมั้งบางที
“อ่ะๆ เช็ดยังไม่หมดเลย เอาให้มันทั่วหน้าซิครับ” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ก็นะ ใกล้ๆอย่างนี้ มึงหล่ออ่ะ คิ้วเข้ม ปากบางเรียว ตาคมดุๆ ลงตัวทุกอย่าง นี่ผัวผมหรือเปล่าเนี่ย ทำไมมันดูดีอย่างนี้ล่ะน้อ
“ดูดปากกันเลย กูไม่ว่า” ไอ้อาร์เงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มล้อเรียน คุณคิดว่าผมกับไอ้ยูแคร์ไหม ไม่นะ เพราะผมเฉยๆ บ้างครั้งการแสดงออกของพวกผมมันก็มากไป แต่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนี่ครับ เพื่อนๆหลายคนเขาก็บอกว่าน่ารักดี ไม่ได้แรงอะไร
“คนแถวนี้จะยอมไหม กูถามแค่นั้นแหละ” เมื่อกี้มึงยังเป็นเจ้าชายอยู่เลยอ่ะ ทำไมตอนนี้แปลงร่างเป็นอสูรแล้วว่ะ
“อย่ามาๆ หาช่องหาทางตอดกูตลอดอ่ะ”
“อะไรครับ ยูยังไม่ได้ออกชื่อหมีเลยอ่ะ”
“อ้าววววววววววว งั้นถึงจะไปดูดปากชู้เหรอ”
“ฮึๆ ไหลอ่ะ ไอ้เรื่องแบบนี้น่ะ ไหลมันได้ตลอด มีที่ไหนล่ะครับ เมียดุ”
“ว่ากูเป็นหมาเหรอ” ผมสอดแขนเข้ากับแขนข้างขวาของมันแล้วซบหัวลงถูๆไถๆไปมาอ้อนๆอย่างลูกแมว ซึ่งบุคลิกอย่างนี้ผมทำไม่บ่อยนัก ทำเฉพาะตอนอยู่บ้าน และอยู่กับมันสองคนด้วยนะ ถ้านอกเหนือจากนั้นพ่อเหวี่ยงงทันที
“แมวต่างหาก .....กิ๊วๆ แมวน้อย” แหนะๆ ยังมีการเอามือมาเกาคางผมอีกต่างหาก ฮ่าๆ
“ช่วยไปนั่งสร้างโลกส่วนตัวกันข้างนอกนะครับ คือพวกกูเอียน” ไอ้อาร์คนหล่อก็ยังกวนตีนเหมือนเดิม พวกมันต้องคัดสรรหน้าตาก่อนรวมตัวกันเป็นเพื่อนแน่ๆ ก็ดูดิ ไอ้ยู ไอ้อาร์ ไอ้เตอร์ ทุกคนแบบ หล่อไปคนละแบบอ่ะ
“เมื่อไรจะเลิกเห่าวะ รีบทำได้แล้ว พรุ่งนี้จะส่งแล้ว ส่งช้าโดนแม่กานต์ด่าเละแน่มึง” ยูนิตมันเอาแขนออกจากการกอดของผม ตอนแรกก็งงอยู่ว่ามันทำอะไรจน ณ ตอนนี้บรรลุแล้วครับ มันดึงเก้าอี้ผมเข้าไปหาเก้าอี้มันแล้วก็พาดแขนของมันไปตามพนักเก้าอี้ผม ชัดเจนและแจ่มแจ้ง โอบและกอดไปในตัว
“สาดดดดดดดดดดดดดดด อย่าพูดให้เป็นลาง” แม่กานต์ ที่ว่าคืออาจารย์สอนเคมีครับ ใจดี ตีเจ็บ งานหนัก และตรงต่อเวลา แก่สั่งงานล่วงหน้าเลยนะ กำหนดก็สองเดือนข้างหน้าอะไรประมาณเนี่ย แต่ไอ้อาร์มันไม่ทำ มันเอาเวลาทั้งเดือนไปทำเหี้ยไรไม่รู้
นั่งกินกันไปเรื่อยๆ ไอ้ฟอส กับไอ้กรรก็ตามมาสมทบ ตอนนี้โต๊ะครื้นเครงได้อีก รั่วกับรั่วมาเจอกัน อะไรจะเกิดขึ้น ก็บ้าไงครับ พนักงานเดินผ่านแซว ลูกค้าเดินผ่านจีบ จนไม่มีใครกล้าเดินผ่านโต๊ะพวกผมแล้ว ลำบากต้องอ้อมไปอีกแถวหนึ่ง
“อื้ออออออ อิ่มมมมมมมมมมมมมมม” กินไก่ทอดทีไร มันอิ่มถึงหัวใจเลยครับ อิ่มมากกกกกกกกกกกก ทำไมนะ แป๊ปซี่ในเคเอฟซี่ถึงได้ซ่าและอร่อยอย่างนี้ นี่คืออีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ผมอิ่ม หมดไปกี่แก้วก็ไม่รู้ จนไอ้ยูมันดุนั่นแหละถึงได้หยุด
“กินเยอะ” มันก้มลงมากระซิบที่ข้างๆหูผม มันติดแล้วครับไอ้เรื่องกระซิบ จริงๆ ลักษณะอาการอย่างนี้ผมไม่ได้เฟรคเอานะ มันเป็นไปตามอัตโนมัติ ไม่ว่าคนจะเยอะ จะน้อย ผมกับมันชอบกระซิบข้างๆหูเอาครับ และส่วนมากจะปิดท้ายด้วยการหอมแก้ม
“จุกอ่ะ อย่ากดดิ” ก็มือมันน่ะล้วงเข้ามาในเสื้อนักเรียนผมตอนไหนไม่รู้ ล้วงเข้ามาแล้วก็แกล้งกดลงที่ท้องผม ย้ำว่ากด สาดดดดดดดดดดดดดดดด เดี๋ยวก็อ้วกใส่หัวแม่ง
“โอยยยยยยยยยยยยย สาดดดดดดดดด ผู้หญิงใจสลายหมดแล้ว” ไอ้ฟอสพูดเสียงขำ คือผมนั่งท่าเดิมครับ พิงและเกยตัวไอ้ยูมันไปเกือบครึ่ง และมือมันก็อยู่พนักเก้าอี้เหมือนเดิม มันจะกินอะไร ถึงจะเป็นคนป้อน
“มึงก็เข้าไปดามดิวะ ชอบนักไม่ใช่เหรอ” ไอ้ฟอสทำหน้าเซ็ง แล้วก้มหน้าเมาส์เรื่องชะนีกับพวกไอ้อาร์ไอ้เตอร์ต่อ ผู้ชายเหี้ยก็อย่างนี้แหละครับ นินทาผู้หญิง ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“แม่งแดกไม่ลงว่ะ เมื่อวานก็เจอคนหนึ่ง หน้าห้างนี่แหละ สาดกำลังจะเข้าไปจีบอยู่แล้ว เสือกยกกระจกขึ้นมาส่องฟันตัวเองซะงั้น หมดรมย์” ไอ้ฟอสมันชอบผู้หญิงที่ส่องกระจกตลอดเวลาครับ แล้วก็พวกที่ส่องไม่ดูสถานที่ครับ ผมก็เลยถามถ้าไม่ให้เขาส่องตรงนี้แล้วจะให้ส่องตรงไหน มันบอกว่าต้องดูดีมาจากบ้าน หรือไม่ก็ห้องน้ำ แล้วพออยู่ในที่สาธารณะ ต้องมั่นใจ อะไรประมาณนี้ นั่นแหละเหี้ยแม่งหาแฟนไม่ได้ซักที เลือกมาก
“หมี พกกระจกไหม” คนมันหล่อทุกมุมมอง ไม่จำเป็นต้องมีสิ่งที่สะท้อนตัวตนครับ ฮ่าๆ
“ไม่อ่ะ”
“แล้วพกแป้งไหม” หน้าผมมันเนียนอยู่แล้ว พกแป้งทำไมไม่ได้เป็นกระเทยนะเว้ย
“ก็ไม่อีก”
“แล้วในกระเป๋าเป้ ตัวเองใส่อะไรมาครับ”
“หนึ่งผ้าเช็ดหน้าสองผื่น ผื่นแรกของกูผื่นที่สองของมึง สองหูฟัง สามกระเป๋าสตางค์ สี่ทิชชู่ ห้ายาแก้ปวดเอาไว้ให้มึงเวลาซ้อมกีฬา หรืออะไรก็ตาม หกยานวด เพราะมึงชอบบ่นว่าปวดขา เจ็ดการะบู มึงบอกว่าดมแล้วมีแรง อะไรอีกว่ะ จำไม่ได้ว่ะ แม่งเยอะเกิน มีแต่ของมึงทั้งนั้นแหละ”
“น่ารักจัง” ไม่พูดเปล่าครับ มันก้มลงจุ๊บหัวผมแล้วก็หัวเราะกับไอ้อาร์สองคน เออเว้ย
“กูเหรอ” ชี้ตัวเอง ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไร เพราะผมไม่ค่อยทำอะไรน่ารักๆให้มันเห็น ผมห่ามไงล่ะ ผมไม่หวาน ไม่ค่อยชอบเอาใจ แต่จะใส่ใจตรงลายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่คนอื่นมองไม่เห็น เท่านั้นเอง
“ครับ หมีน่ารัก .......”
“เอากันกลางร้านเลยดีไหมว่ะไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย” ไอ้กรรลุกขึ้นยืนแล้วดึงหัวผมออกมาจากไหล่ไอ้ยูอย่างแกล้ง เพราะถ้ามันหมั่นไส้หรือไม่ชอบไอ้ยู ผมไม่มีทางได้มานั่งอยู่ตรงนี้หรอกครับ ผมยอมรับเลยว่าผมค่อนข้างแคร์พวกมันมากเหมือนกัน
“ได้ก็ดี ไปเอามุ้งกับหมอนที่บ้านมึงให้กูหน่อยดิ”
“ครับไอ้เหี้ย ด้านตลอด จะแดกกันเข้าตัวอยู่แล้ว” ไอ้กรรยังไม่เลิกครับ มันปาเฟรนฟายมาทางผมอ่ะ แต่ไอ้หมีมันไว เพราะรับปุ๊ปก็เอาเข้าปากมันทันที ก๊ากกกกกกกก
“ก็คนรักกันอ่ะ ทำไม อิจฉา หาผัวดิ”
“สาดดดดดดดดดดดดดดด กูหาเมียเหอะ” น้องกรรไกรยังไม่ยอมแพ้ครับ ยังสู้ทุกลมหายใจอยู่
“แน่ใจ!!!!!!!!!” ผมกับไอ้ฟอสประสานเสียงกัน ใจตรงกันอย่างนี้ลุกเทคมือกันทันทีครับ ไอ้กรรก็ทำมือกีดกันไม่ให้ผมเทคมือกับไอ้ฟอส แต่รุ่นนี้แล้ว ห้ามไม่อยู่หรอกครับ
“เออออออออออ แน่ซิวะ พวกมึงไม่ต้องมาทำหน้าเหี้ยๆใส่กูเลย”
“ร้อนตัวนี่หว่า” ไอ้ฟอสก็กัดไม่ปล่อยเลยครับ
“เหี้ยฟอสสสสสสสส เดี๋ยวกูเอาน่องยัดปาก หุบปากไป จะแดก”
“ยูนิต อยากกินไอติม”
“ไหนว่าอิ่มไงครับ” มือมันก็ลูบท้องผมไปมาเหมือนเดิม
“ก็อิ่ม แต่อยากกินไอติมอ่ะ นะครับ ไปสั่งให้หน่อย”
“เดี๋ยวปวดท้องนะ ไม่ต้องกินครับ กินเยอะเดี๋ยวอ้วก”
มันเป็นธรรมดาของโลกอยู่แล้วที่ใครก็ตามที่กินมากกกกกกกกกกก ถึงมากที่สุดมันจะอ้วก ซึ่งผมก็เป็นอย่างนั้น ทรมานมากมากกกกกกกกกกก สุดๆอ่ะ เสียดายที่กินไปเหมือนกัน เพราะฉะนั้นเชื่อมันดีกว่า เดี๋ยววันหลังค่อยมากิน
“เสร็จแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!” ไอ้อาร์แหกปากร้องอย่างดีใจ มันลอกได้ประมาณ 10 มั้ง โอ เร็วได้โล่มากครับ
“แสดงความดีใจด้วยครับ” ที่รักผม แสดงความดีใจด้วยการจะเอากระดูกไก่ที่แทะแล้วไปใส่จานไอ้อาร์ ผัวผมก็กวนตีนเหมือนกัน ฮ่าๆ
“พ่อมึงซิ เอาล่ะกูจะแดกอีกรอบ ไอ้เตอร์ขออีกชุด”
“จัดไปเพื่อนรัก” ไอ้เตอร์เดินไปสั่งโดยความเร็วแสงทันที ก๊ากกกกกกกก
***************************************************
วันนี้ค้างบ้านไอ้ยูครับ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ ช่วงนี้ยูนิตมันทำอะไรหลายๆอย่างพร้อมกัน แล้วไม่ค่อยดูแลตัวเอง งานที่สภาก็เยอะ การบ้าน รายงาน โครงงาน ก็เยอะ ผมนี่ไม่เป็นไร เพราะทำได้เต็มที่อยู่แล้ว ทำเร็วอีกต่างหาก แต่ยูนิตมันมีงานที่สภามาให้ทำอีกไง ก็เลยยุ่งยิ่งกว่าเดิมอีก
“เดี๋ยวช่วงนี้ลดน้ำเย็นลงหน่อยแล้วกันนะ มึงใช้เสียงตะโกนด่ารุ่นน้องจนเสียงแหบหมดแล้ว”
“ครับๆ” พยักหน้ารับคำแล้วเดินไปถอดเสื้อผ้า เหลือแต่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว แล้วไปนั่งรอผมที่เตียง คือผมกำลังเดินตรวจห้องมันครับ
“กีตาร์เล่นแล้วเก็บ ไม่ต้องเอามาวางเกยเตียงไว้อย่างนี้ เดี๋ยวก็เดินสะดุดมันพังจนได้” ไอ้ยูกระโดดไปเอากีตาร์ตัวโปรดใส่ตู้เก็บทันที แล้วเดินตามผมอย่างเงียบๆ
“ผ้าขนหนูใช้แล้ว ผึ่งด้วยนะ ทำไมไม่ชอบผึ่งนะ บอกกี่ครั้งแล้วเดี๋ยวมันอับ” แล้วผมลำบากผมอีก คือห้องนี้ผมเสมือนคุมเองกรายๆนั่นแหละครับ เสื้อผ้าหรืออะไรของใช้ส่วนตัวของยูนิตผมจะทำเองหมด ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน หาคำตอบไม่ได้ ทำมาตั้งแต่ ม.ต้นแล้วอ่ะ
“เมียครับ ไม่ง่วงเหรอครับ”
“ยังอีกนาน ง่วงก็ไปอาบน้ำ จะได้นอน” ผมจัดของเล็กๆน้อย หนังสือพวกการ์ตูน หนังสือรถก็วางไม่ค่อยระเบียบเท่าไร เพราะสองอย่างนี้ไอ้ยูมันอ่านบ่อยที่สุดครับ
“ไม่เอาครับ จะนอนพร้อมกัน”
“หวังอะไรอยู่หรือเปล่าไอ้เหี้ย รู้สันดารหมดแล้ว”
“หึหึ เปล่าครับ ไม่ได้หวังจริงๆ แค่จะรออาบน้ำพร้อมกันเท่านั้นเอง”
“แน่ใจ”
“ยิ่งกว่าแน่ครับ”
“งั้นเดี๋ยวทำตรงนี้เสร็จก่อน แล้วไปอาบน้ำพร้อมกัน”
ยูนิตพยักแล้วอย่างดี๋ด๋า หางกับหูมันก็กระดิกๆ ดุกดิกไปมาหมั้นไส้มากอ่ะ เชอะ ไอ้ปลากระดี๋ได้น้ำ
.
**************************
ง่วงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ปวดหลังสุดๆ เร่งเต็มที่ พิมไปผวาไป เพราะหนังสือยังไม่ได้อ่าน
บวก + ด้วยนะคะ พลีสสสสสสสสสสสสสสสส สมองไปต่อไม่ไหวแล้วอ่ะ เบลอ [/b]
หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] ♥ Fall In Love' แล้วคุณจะหลงรักผม ตอน สมรภูมิ P.30 {18/พฤษภาคม/56} (อ่าน 238658 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก