หัวข้อ: [END]「WAIT FOR LOVE」รักแล้วรอหน่อย ♡ | แจ้งรายละเอียดหนังสือ [18:09:2016] P.1

[Malila]

ยัง  ยังไม่จบเรื่องยัยแป้งอีก

[maemix]

แป้งเธอต้องการไรอีก
พี่เจ้าบอกให้ฟ้ามารอแล้วมาเจอแบบนี้
กลับหอดีกว่า นอยส์แด๊ก

[ยอดมนุษย์ขนมปัง]

ยัยแป้ง... 

เค้าไม่รักยังจะพยายามยัดเยียดตัวเองอีกนะจ๊ะเธอ 

[iceman555]

อีชะนีแป้ง. ไปไหนก็ไปไป

[zleep]

ไม่จบไม่สิ้นซะทีกับแป้งเนี้ย5555

[cross]

บางที ก็เบื่อเจ้า จะเก๊กห่านไรหนักหนา สักวันเพลิงฟ้ามันจะถอย ต่อให้รักมากขนาดไหน แต่ไม่มีไรพัฒนา ไม่ชัดเจนสักอย่าง ถ้าวันที่เพลิงฟ้ามันเหนื่อยที่จะวิ่งตามจะ สมน้ำหน้าให้นะเจ้า

[snowboxs]

แป้งก็คงจะอ้างในฐานะเพื่อนตามเคย
เพลิงฟ้าใจเย็นๆนะ เด๋ว fc c หงอย

[nemesis]

รอต่อจ้า

[BaZkon]

คุณพระ ค้างแรง โอ้ยยยย แล้วแป้งนี่อะไรเนี่ย ตัดใจได้แล้วแน่หรอวะ ฮึ่ม 

[monetacaffeine]

เบื่อพี่แป้งอ่ะ เป็นตัวละครที่แบบ เซ็งงงงงงง =______=
ปกติเวลาไปสารภาพรักกับใครแล้วโดนปฏิเสธมาตรงๆมันต้องหลบไปทำใจป่ะวะ ไม่กล้าสู้หน้าป่ะวะ
นี่อะไร ตามตื๊อไม่เลิก คือแบบ มันไม่โอเคแรงงงงงง นิสัยแบบนี้มันไม่ไหวสุดๆ -_-
เหมือนผู้ชายเค้าไม่เอาก็ยังจะหน้าด้านอ่ะ /แรงไปป่ะ - . - แต่ถ้าเป็นเราเราคงไม่ทำแบบนี้อ่ะจริง
เอือมมมมมมมมมม รออ่านต่อค่ะ ชอบน้องเพลิงฟ้ามากๆ เชียร์สุดๆ *โบกธงรัว*

[BoolinMini]

อย่าบอกว่าคิดเอง นอยด์เองนะเพลิงฟ้า

รอฟังมายเจก๊อนนนนนนน

แต่ถ้าแป้งฉวยโอกาสจากคำว่า เพื่อน ละก็ บวกเลยลูกกก

[arissara]

ความในใจของเจ้าาน่ะบอกให้ดื้อรู้บ้างนะ

[♠♥♦♣]

หายไปนอนค้างอ้างแรมกะผู้ชายซะหลายคืน แม่ไม่ว่าเหรอทำตัวแบบเนี้ย คริๆๆๆ
ระวังนังกุหลาบด้วยนะเพลิงฟ้า
คนใกล้ตัวเนี่ยร้ายที่สุด!!

[nunnuns]

นอยด์ เหมือนกัน

[mek_it]

อ๊ายยยยยย นางร้ายนะคะหัวหน้า จัดการมันเลยคะ ^^

[pannuna]

ไม่รู้สึกอะไรกับแป้งเลยยยยยังไงเจ้าก็รักแต่เพลิงฟ้าอยู่แล้ว  5555

[pipoo]

 :mew5:ริอออ

[paladin.kn]

ไหนเจ้บอกจะตัดใจไงวะ

ยังมายุ่งไรอี๊กกกกกก

ไอ้พี่เจ้าก็เหมือนกัน ฮ่วย

[Sugar_Halloween]

แป้ง กลับมาทำไมเนี่ย 

[Shinning_day]

พี่เจ้าหลบไปก่อนค่ะ พี่กรี้ดของนุ้งกำลังมาาาาาา แม่คะพี่เค้าเจอเนื้อคู่แล้วววววววววววววววววววววววววว
กรี้ดดดดดดดดดดดดด ดีใจมาก จะดีกว่านี้ถ้าไรท์เขียนเรื่องของพี่กรี้ด นุ้งสัญญาว่าจะรักและตามซัพพอร์ตพี่กรี้ดตลอดไป
ถวายชีให้พี่กรี้ดคนเดียวคนอะไรไม่รู้ ยิ่งอ่านยิ่งน่าร้ากกกก ถึงโผล่มาน้อยๆแต่ได้ใจนะเออออ 

[HEARTBREAKER]

รอที่ 11


อย่าคิดไปเอง

　　- Phloengfa’s Part -
　　
　　
　　ผมมองไปที่สองคนนั้นด้วยสายตายังไงไม่รู้หรอก.. โคตรอยากฟาดตัวเองเข้ากับต้นหูกวางใกล้ ๆ นี่ มีชั่วแวบหนึ่งที่เห็นทั้งคู่เดินมาแล้ว..
　　
　　
　　ดูเหมาะสมกัน..
　　
　　
　　คนหนึ่งก็หล่อ อีกคนก็สวย ราวกับกิ่งทองกับผีเน่า.. /ผิด
　　
　　เอาจริง ๆ ตอนี้คือเริ่มจะนอยด์แดกอีกแล้ว ขอโทษพี่ซีด้วยครับ
　　
　　“เป็นไรวะ” เหลือบมองพี่ชิคแล้วสั่นหัว
　　
　　แต่พี่ชิคมันกดมาตรงหัวคิ้วผมแล้ว “คิ้วขมวดเชียว”
　　
　　“ใจเย็น มันไม่ได้คิดอะไร” พี่ขลุ่ยว่างั้น
　　
　　ผมเชิดหน้า แค่นเสียง “ฮึ!”
　　
　　
　　เหยียดแขนพาดกับโต๊ะหินอ่อนแล้วฟุบลงไป เจ้าชีวันกับพี่แป้งกำลังเดินใกล้เข้ามา มีแวบหนึ่งที่สบตากับไอ้เจ้าก่อนที่จะฟุบกับแขนตัวเอง
　　
　　ไม่อยากเห็นหน้า หึ! วันนี้จะหยิ่ง ไม่สนใจหรอก!
　　
　　แต่ฟุบไม่นานโทรศัพท์ในกระเป๋าก็กรีดร้อง ผมหยิบมันมาดูแล้วขมวดคิ้ว ทำไมไอ้กวางโทรเข้าเครื่องไอ้เจ้า...
　　
　　
　　“ว่า?”
　　
　　(“มึง!!! ฟิกเกอร์คอลเลคชั่นใหม่มาแล้ว!!!”) สงสัยจะตั้งใจโทรหาผมจริง ๆ พอได้ยินมันบอกว่างั้นผมก็เหยียดตัวตรงทันที
　　
　　“เชี่ย! เมื่อไหร่วะ ตอนนี้มึงอยู่ไหน”
　　
　　(“เพิ่งมา แต่ยังไม่วางขาย กูอยู่.. เอ่อ ห้อง”
　　
　　“สาดดดดด! มึงรู้ได้ยังไง!!”
　　
　　(“ใจเย็นไอ้เชี่ย คือแบบ.. พี่ที่กูรู้จักเขาเป็นคนนำเข้าอ่ะ”)
　　
　　“อ้าว หรอ ทำไมกูไม่เคยรู้เลยวะ”
　　
　　(“เออน่า ช่างเถอะ มึงจะเอาป่ะเดี๋ยวกูบอกพี่เขากั๊กไว้ให้”)
　　
　　“เอาดิ! แต่ขอไปดูก่อนได้มะ”
　　
　　(“เออ ๆ แล้ว.. / กวาง! เข้ามาหาพี่!” ผมมุ่นคิ้วกับเสียงที่แทรกเข้ามา เสียงเข้ม ๆ ฉบับผู้ชาย.. ใครวะ..
　　
　　“มึงอยู่กับใคร”
　　
　　(“เอ่อ..”)
　　
　　“ใคร”
　　
　　(“อย่ากดดันกูดิ!”)
　　
　　“...........” ผมเงียบ เงียบเพราะกำลังตั้งใจฟังเสียงที่เล็ดลอดเข้ามา..
　　
　　(“มึง เพลิงฟ้า  โอ๊ย! อย่ากัด!”) ทำเหี้ยอะไรกัน (“อย่าเพิ่งครับ! กวางคุย อือ.. กับเพื่อนอยู่นะ แฮ่ก..”) ชัดเจน.. เสียงมาขนาดนี้ไม่ต้องเดาแล้วโว้ยยยยยย!
　　
　　“กวาง.. มึง.. เอ่อ.. วาง.. ก็ได้นะ”
　　
　　(“พ เพลิงฟ้า เดี๋ยว อึก.. เดี๋ยวกูโทรกลับ! โอ๊ยย! พี่คริน!”)
　　
　　
　　ผมกระพริบตาปริบ ๆ ทัชจอวางสายด้วยมือสั่น ๆ ที่ต้องวางเองเพราะปลายสายไม่สนใจจะตัดสายทิ้งแน่ ๆ ให้เดาตอนนี้สิ่งที่เรียกว่าโทรศัพท์คงถูกโยนไปมุมไหนสักมุมในห้อง.. เสียงของไอ้กวางเมื่อกี้ยังหลอนอยู่ในหู โคตรสยิว ขนลุกเกรียวเลยเนี่ย แล้ว แล้วพี่ครินของมันนี่ใครวะ!! ทำไมไม่ได้ยินมันพูดถึงเลยสักครั้ง!!
　　
　　พรุ่งนี้มึงโดนกูจ้วงแน่!
　　
　　
　　“เป็นอะไรมึง ปวดขี้เหรอ” สะบัดค้อนใส่พี่ขลุ่ยแล้วแยกเขี้ยวให้ ผมปัด ๆ เล่น ๆ โทรศัพท์ในมือ จากหางตาเห็นพี่แป้งมองอยู่ผมเลยเงยหน้าไปยิ้มให้แล้วคุณเธอหันหน้าหนีไป
　　
　　คงข้องใจที่ผมเอาโทรศัพท์ไอ้เจ้ามาเล่นอย่างนี้มั้ง..
　　
　　..ก็แล้วแต่
　　
　　
　　
　　---------------
　　
　　
　　“เอ๋.. แจ็คเก็ตตัวนี้ที่แป้งซื้อให้เจ้าหรือเปล่าคะ?” ไอ้เจ้านิ่งไปพักนึงไม่ตอบแต่พยักหน้า ผมกัดปากแล้วถอดเสื้อที่ใส่อยู่ออก
　　
　　ไอ้เจ้าเลิกคิ้วขึ้น “ถอดทำไม?”
　　
　　“คัน : )”
　　
　　“ใส่ทั้งวัน”
　　
　　“ตอนแรกก็ไม่คันหรอก แต่พอคันเท่านั้นแหละ.. ก็คันเลย”
　　
　　ผมสะบัดเสื้อนิดหน่อยสองสามทีแล้วส่งไปให้ไอ้เจ้า มันก็รับไปแล้วพลิก ๆ ดู หาหวยหรอครับ ..
　　
　　“ป้ายก็ไม่แกะ”
　　
　　“วิถีคนแมน”
　　
　　ครับ ป้ายมันยังไม่ได้แกะเลย ผมคิดว่ามันซื้อมาใหม่ก็เลยเอามากะจะชิงใส่ก่อน ไม่คิดว่าพี่แป้งจะเป็นคนซื้อให้ ถึงว่า.. เอาไปเก็บไว้ซะชั้นล่างสุดของตู้เลย.. แต่รสนิยมพี่แป้งก็ดีใช้ได้นะครับ ตัวนี้มากกว่าครึ่งหมื่น เป็นรุ่นลิมิตเต็ดด้วย
　　
　　“เจ้าไม่ได้ใส่เลยหรอคะ”
　　
　　เจ้าสตั๊นไปเล็กหน่อย “อือ ครับ”
　　
　　“...........”
　　
　　“พอดีมีแจ็คเก็ตอยู่เยอะแล้ว ไม่ค่อยได้ใส่ด้วย อีกอย่าง...” ผมเผลอจ้องหน้าไอ้เจ้าอย่างลุ้น ๆ ว่ามันจะพูดอะไร และเป็นจังหวะที่มันหันมาพอดี เราเลยได้สบตากัน “ก็ไม่ได้บอกให้ซื้อให้”
　　
　　
　　เต๊ง!!!
　　
　　น็อคเอาท์!!
　　
　　
　　
　　ผมเม้มปากแน่นห้ามตัวเองไม่ให้หลุดยิ้มหรือหัวเราะ จิกมือกับหน้าขาตัวเอง ไอ้พี่ชิคหันมาเจอมันเลยเตะขาผมไปที ที่นั่งก้มหน้ากันเนี่ย ไม่ใช่สะเทือนใจหรอกครับ ต้องซ่อนสีหน้าที่ไม่สะเทือนใจเนี่ยแหละ ทรมานสัดอ่ะ
　　
　　“จ เจ้า..”
　　
　　เจ้าถอนหายใจ “โทษที”
　　
　　“ถ้าไม่อยากได้ก็น่าจะบอกกันนะ..” แป้งซื้อมาแพงไม่รู้หรอ.. ผมแอบต่อประโยคในใจ โคตรเลว..
　　
　　“ให้โอกาสผมบอกหรอครับ” อ่า.. เจ้าชีวันเริ่มอารมณ์เสียแล้วครับ
　　
　　“เจ้า.. “
　　
　　“เมื่อวานคุยกันว่ายังไง? ลืมแล้ว?”
　　
　　หืม.. เมื่อวาน คุยอะไรกัน..
　　
　　“แป้ง..”
　　
　　“เพื่อนแป้งมาแล้ว กลับเถอะครับ”
　　
　　“ไล่แป้งหรอ?” พี่แป้งถามเสียงติดจะสั่นหน่อย ๆ ดวงตามีหยาดน้ำเอ่อคลอ
　　
　　“อือ”
　　
　　เชี่ย..
　　
　　ลั่น..
　　
　　ผมหลุดหัวเราะออกมาแล้วรีบยกมือปิดปากตัวเองไว้ แอบเห็นพี่แป้งตวัดตามองด้วย กรรมของเวร แต่ขอหัวเราะก่อนได้มะ
　　
　　เจ้าชีวันแม่ง.. บทจะตรงก็ตรงจนน่ากลัว..
　　
　　“ได้ค่ะ เสื้อตัวนี้ ถ้าไม่อยากได้แป้งของคืนแล้วกันนะ บายค่ะ” พี่แป้งกระชากเสื้อไปแล้วสะบัดตูดเดินหนี ผมมองตาม พี่แป้งเดินไปหาถังขยะแล้วโยนเสื้อตัวนนั้นทิ้งไปอย่างไม่ใยดี..
　　
　　โหดสัด.. เสื้อแพงด้วย.. เสียดาย..
　　
　　
　　
　　
　　- Jaochiwan’s Part -
　　
　　
　　“ทำไมมาด้วยกัน?” พอแป้งเดินออกไป ไอ้เด็กที่นั่งตรงข้ามก็เปิดประเด็นทันที ไอ้ชิคไอ้ขลุ่ยทำเมินก้มหน้าเล่นโทรศัพท์เหมือนไม่สนใจ
　　
　　“เขามาขอมารอเพื่อนด้วย” ผมบอก
　　
　　“อื้อหืออออออ มารอกับผู้ชาย ว้าว!”
　　
　　“น้อย ๆ หน่อย”
　　
　　เพลิงฟ้าเบ้ปาก “เอาคืนไป”
　　
　　ผมรับโทรศัพท์ตัวเองมาแล้วเอาของมันคืนให้เจ้าของไป แล้วถามไอ้ชิคกับไอ้ขลุ่ย “พวกมึงจะไปไหนกัน ไหนบอกจะกลับก่อนไงวะ”
　　
　　“จริง ๆ ก็ว่าจะกลับแล้ว แต่ออกเจอไอ้ซีศิลป์กรรมเต๊าะเด็กมึงอยู่” ผมเลิกคิ้วแล้วมองคนที่นั่งตรงข้าม
　　
　　“มองอะไร? เขาแค่เอาขนมมาให้” นิ้วเรียวชี้ไปที่ซองขนมกลางโต๊ะ “พี่ขลุ่ยอ่ะมั่ว เขาไม่ได้เต๊าะสักหน่อย”
　　
　　“อ๋อ เหรอจ๊ะ”
　　
　　“ก็แล้วแต่” เพลิงฟ้าแบมือสองข้าง ไอ้ซีผมก็รู้จัก มันเป็นแฟนคลับเพลิงฟ้า แล้วมันก็เคยฝากของผ่านผมไปให้ไอ้เด็กประหลาดนั่นอยู่หลายครั้ง อีกอย่าง.. ซีมีแฟนแล้ว
　　
　　“กลับเหอะ”
　　
　　“อืม”
　　
　　
　　----
　　---
　　
　　
　　“ไปไหน?” ผมเหลือบมองคนถาม เพลิงฟ้านั่งประจำที่คนขับแทนผม ..ก็แค่ไม่อยากขับรถเอง
　　
　　“มึงอยากไปไหน”
　　
　　“กลับห้อง”
　　
　　“อือ”
　　
　　“อือคือ? ไปห้องกูหรอ?” เด็กเหี้ยทำหน้างงตอนที่ผมพยักหน้า มุ่นคิ้วเข้าหากันแต่ก็ออกรถไป
　　
　　
　　“เออมึง เมื่อวาน คุยอะไรกับพี่แป้งหรอ”
　　
　　“ไม่บอก” คนไม่ได้รับคำตอบหันมาทำตาขวาง เหยียบเบรกแบบจงใจทำให้ผมที่ไม่ได้ตั้งตัวโยกไปด้านหน้านิดหน่อย หึ “กูบอกให้เขาตัดใจ”
　　
　　“หะ!!!! ตัดใจ? แล้วเขายอมหรอ”
　　
　　“อื้อฮึ”
　　
　　“แน่ใจได้ไง อาจจะพูดไปงั้น เขาชอบมึงมานานแล้วนี่ อยู่ ๆ ก็จะยอมง่าย ๆ ไม่น่าเป็นไปได้ ดูอย่างเมื่อกี้ดิ!” พูดรัวอย่างกับจะมีคนแย่งพูด..
　　
　　“ไม่ได้บอกว่าแน่ใจ”
　　
　　“แต่เจ้า.. ผู้หญิงรักแรงเกลียดแรงนะเว้ย! ยิ่งมึงไปหักหน้าเขาด้วย ระวังจะโดนตามฆ่า!”
　　
　　“ไร้สาระ”
　　
　　ผมยื่นมือไปดึงแก้มยุ้ย ๆ ของมัน เจ้าตัวสะบัดหน้าหนี “ฮึ!!”
　　
　　
　　
　　-------------------------
　　
　　

　　“อ่าาาาาาา ห้องจ๋าาาา คิดถึงจังเลยยยยยย” เจ้าของห้องวิ่งไปทิ้งตัวนอนบนโซฟา L-shape
　　
　　ผมเดินเข้าไปที่ครัว หยิบเบียร์ในตู้เย็นมาหนึ่งกระป๋อง อืม.. ในตู้เย็นมันมีแต่ของไร้สาระ เยลลี่ ช็อกโกแลต เค้ก มันฝรั่งทอดกรอบ บลา ๆๆ ยังดีที่มีของสดอยู่บ้าง
　　
　　
　　“ฮัลโลลลลลลลล ชินา! มึง มึงได้คุยกับไอ้กวางป่ะ .... คืองี้เว้ย! ตอนประมาณสี่สิบนาทีก่อนมันโทรหากู กูอยากรู้ว่าตอนนี้มันเดทกับใครอยู่ ... อ้าว ไม่รู้หรอ .... มีดิ! ไว้คุยกันพรุ่งนี้ .... อือ ๆ บาย” มันโยนมือถือลงบนพื้นพรมแล้วตบโฟซาแรง ๆ และทำเสียงฟึดฟัดขัดใจก่อนจะพลิกตัวนอนหงาย ตาคมมองตรงมาที่ผมแล้วยกเท้าเตะ.. - -
　　
　　
　　“เบื่อหน้ามึงว่ะเจ้า”
　　
　　อ้าว ไอ้สัด
　　
　　ผมมองหน้ามัน ยกเบียร์ขึ้นดื่ม แล้ว... “เลิกยุ่งกับกูสิ”
　　
　　“ไม่ล่ะ เดี๋ยวมึงคิดถึงจนขาดใจตาย” มันว่าแล้วหัวเราะร่วน ผมสั่นหัวไปมา
　　
　　
　　ยิ้มก็ดี ทำหน้าหมาหงอยแล้วไม่เห็นจะน่ามองสักนิด
　　
　　
　　ปกติก็หน้าตาน่าเกลียดอยู่แล้ว พอทำหน้าซึมก็ยิ่งน่าเกลียดไปใหญ่
　　
　　เห็นแล้วทุเรศตา. . .
　　
　　
　　
　　“เจ้า..”
　　
　　ผมละสายตาจากรายการแข่งรถในจอโทรทัศน์ “ว่า?”
　　
　　“เมื่อตอนเที่ยง.. พี่แป้งไลน์มา”
　　
　　“แล้ว?”
　　
　　มันลุกขึ้นนั่ง คว้าหมอนอิงใบใหญ่ไปกอดแล้วเกยคาง “ไม่รู้.. แต่.. ไม่ชอบเลย”
　　
　　“.........”
　　
　　“ผู้หญิงคนอื่นที่มาจิ๊จ๊ะกับมึงกูเฉย ๆ มากนะเว้ย แต่พอเป็นพี่แป้งแล้วมัน..”
　　
　　ผมขยับเข้าไปใกล้ วางมือบนเลือนผมนุ่มแล้วยีเบา ๆ “บอกแล้วไงว่าอย่าคิดไปเอง”
　　
　　เพลิงฟ้าขยับศีรษะดุนฝ่ามือผม “ฮื่อ!”
　　
　　จะทำยังไงกับมันดี..
　　
　　“จำเอาไว้ กูไม่ได้ชอบแป้งหรือคิดอะไรกับใครทั้งนั้น คราวหน้าก็อย่าคิดไปเองแล้วนอยด์แดกอย่างนี้อีก”
　　
　　“ง่ะ..”
　　
　　“มีอะไรก็ถามกู เข้าใจหรือเปล่า”
　　
　　เด็กดื้อพยักหน้า “อือ”
　　
　　ผมยกยิ้มไม่ให้มันเห็นแล้วดันหน้าผากให้เด็กที่ชอบคิดไปเอง(กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง)จนมันหงายหลัง
　　
　　
　　---------
　　-----
　　
　　
　　“ต้องส่งเมื่อไหร่” ผมถามคนที่นั่งกับพื้นร่างแบบอะไรสักอย่างอยู่
　　
　　“ก่อนหมดเทอมหนึ่งอาทิตย์” ตอบโดยไม่ละจากกระดาษตรงหน้า หลังจากที่มันกวนประสาทผมไปก็นึกได้ว่ายังไม่เริ่มทำงาน แล้วตอนนี้ก็นั่งขีด ๆ เขียน ๆ อยู่อย่างนั้นมาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว กระดาษแผ่นแล้วแผ่นเล่าถูกฉีกออกแล้วขยำทิ้งไว้รอบ ๆ พื้นที่ที่มันนั่งอยู่
　　
　　อืม.. เด็กถาปัตย์ช่วงมีงานห้องรกก็คงไม่แปลก
　　
　　
　　
　　เวลา 19.30 น.
　　
　　คนที่จมอยู่กับงานเงยหน้าขึ้นมาแล้วบิดขี้เกียจ แม่ง.. ตั้งแต่ห้าโมงเย็นจนทุ่มครึ่ง
　　
　　“เจ้า.. หิว” ไม่ต้องมาทำหน้าอ้อนไอ้เด็กเวร
　　
　　“จะกินอะไร”
　　
　　“อือ.. ร้านข้าวหน้าคอนโดอร่อย”
　　
　　“อาฮ่ะ”
　　
　　
　　
　　เพลิงฟ้าพาผมไปที่ร้านข้าวที่อยู่เยื้อง ๆ กันกับทางเข้าคอนโดมัน
　　
　　
　　“คนเยออะสัด” ผมบ่นออกมาทันทีที่มาถึงร้าน กวาดตามองแล้วกลับไปเจียวไข่กินที่บ้านดีกว่ามั้ง ยั๊วเยี๊ยะไปหมก ทั้งที่นั่งอยู่ในร้าน ทั้งที่ยืนต่อแถวเข้าคิดกันอยู่ แค่เห็นก็ท้อแล้วว่ะ
　　
　　ร้านเป็นห้องสองคูหาที่ทุบรวมกัน ด้านหน้าเป็นตู้กระจกที่มีไก่เป็นตัว ๆ ห้อยด้วยและมีทั้งที่สับแล้ว ยั่วน้ำลายดี ที่สำคัญคือคนเยอะมาก!!! ทั้งพนักงานบริษัททั้งนักศึกษา บลา ๆ
　　
　　
　　“ของดีก็งี้”
　　
　　“เหอะ” ไอ้ดื้อแลบลิ้นใส่แล้วเดินไปหาคนคนหนึ่งเหมือนจะเป็นพนักงานของร้านสักพักก็กลับมา
　　
　　“คิวที่ 47”
　　
　　“กลับเถอะ”
　　
　　“เดี๋ยววววว เมื่อกี้ไปส่องมาแล้วตอนนี้ถึงคิวที่ 33 แล้วนะ”
　　
　　“นาน”
　　
　　ถึงอย่างนั้นก็เถอะผมก็ต้องรออยู่ดี ไอ้เด็กข้าง ๆ ดื้อด้านแค่ไหนก็รู้กันอยู่ ถ้าไม่อร่อยตามที่บอกไว้นะ.. จนเกือบยี่สิบนาทีต่อมาก็ถึงคิวพวกผม
　　
　　
　　
　　“วันนี้จะกินอะไรดีเพลิงฟ้า” พนักงาน น่าจะนะ 30 นิด ๆ เข้ามาถาม ท่าทางจะมาบ่อยนะเนี่ยถึงกับรู้จักชื่อไอ้ดื้อด้วย
　　
　　“แป๊บนะครับ เจ้ามึงกินไร” ผมเลื่อนสายตามองรายการอาหารก่อนจะบอกให้มันเป็นคนสั่ง “งั้นเอาไก่ทอด ไก่ต้ม ไซส์เอ็มอย่างละ 1 ครับ ข้าว 2 แยกนะฮะ แล้วก็ปีกไก่น้ำแดง 1 เกี๊ยวทอดด้วยครับ”
　　
　　“เครื่องดื่มเอาอะไร”
　　
　　“อ่า.. นมเย็นเฉาก๊วย”
　　
　　“มะนาวโซดา”
　　
　　“รอแป๊บนึงเน้อ” เพลิงฟ้ายิ้มรับ แล้วหันกลับมาค้ำคางแล้วมองหน้าผม..
　　
　　
　　“อะไร?”
　　
　　“เปล่า อ๊ะ! อาม่าสวัสครับ” มันยกมือไหว้สวัสดีหญิงชราคนหนึ่งที่กำลังจะเดินผ่าน ท่านหันมาแล้วยิ้มให้เพลิงฟ้า
　　
　　“อ้าว.. อาเพิงฟา เป็นยังงาน สบายลีน้า”
　　
　　เด็กดื้อยิ้มกว้าง พยักหน้าหงึก ๆ “สบายดีครับ อาม่าอ่ะ สบายดีเปล่า ผมไม่ได้มากินสองวัน คิดถึงผมไหมครับ?”
　　
　　อาม่ายิ้มนิด ๆ “ลื้อมันกวนปาสาท ใครจาไปคีดถึงงง”
　　
　　“โธ่..”
　　
　　“อั้วล้อเล่งน้า แล้วนั้นคาย แฟนลื้อหรอ” โอ้โห.. ถึงกับสำลักน้ำลาย
　　
　　“ไม่ใช่ ๆ ไม่ใช่แฟนคร้าบบบ แต่อีกไม่นานก็จะเป็นแล้วล่ะ ฮ่าฮ่า” ผมไม่ได้พูดอะไร..
　　
　　“หรอ ๆ หล่อดีน้า รักกันดี ๆ ล่ะ อั้วขอไปพักก่อนน้า”
　　
　　“ครับผม!”
　　
　　
　　--------------
　　
　　
　　“มาบ่อยหรอวะ”
　　
　　“ไม่บ่อยหรอก แค่พอจะรู้จักกับคนที่ร้านทุกคนแล้ว” อืม.. จากการพูดคุยกับอาม่า(ที่เพิ่งรู้มาว่าเป็นเจ้าของร้าน)แล้วก็ไม่น่าจะมาบ่อยเท่าไหร่ ...ถุย
　　
　　จากนั้นไม่นานอาหารที่สั่งไปก็มาเสิร์ฟครับ อืม กลิ่นหอมดีเหมือนกัน แล้วมันก็อร่อยสมกับที่เด็กตรงข้ามมันโม้ไว้นั้นแหละครับ
　　
　　“เป็นไง อร่อยป่ะ” ผมพยักหน้าตอบคนถาม มันยักคิ้วให้สองจึก
　　
　　“ก็สมกับที่รอนานดี”
　　
　　“อื้อฮึ บางอย่างแม้จะรอนานแต่มันก็คุ้มกับเวลาที่เสียไป...”
　　
　　“............”
　　
　　“ความรักก็เช่นกัน”



------------------TBC--------------------
อีดิทเพิ่มเนื้อหามานิดนึง
 

[patchamai28]

กรี๊ดๆๆ ประโยคสุดท้ายของเพลิงฟ้านี่น็อคเอาท์เลยคะ

[Shinning_day]

ความรักก็เช่นกัน กรี้ดดดดด อีแม่ใจบ่ดี เขิมมั้กกกกกกก
พี่เจ้าเป็นผู้ชายที่แสดงออกตรงดี ชอบก็บอกว่าชอบ
ถึงบางทีมันจะซึนไปนิด ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เปิดพรีนิยายอย่าลืมให้น้องฟรีนะ 555555 

[maemix]

ปิดท้ายได้คมมากเพลิงฟ้า
อิพี่เจ้าบทจะตรงก็ตรงเกิ้น
บทจะซึนก็น่ามะเหงกจริงๆ

[BaZkon]

โอ้ยยยตาย หวานซะ

[snowboxs]

เพลิงฟ้าน่ารักเนอะ
จีบประมาณอย่างนี้แหล่ะ
คนถูกจีบอย่างเจ้าเลยไม่อึดอัด

[cross]

อิเจ้าาาาา เลยซึนได้ยัง เพลิงฟ้าน่ารักขนาดนี้

[iceman555]

เอ่อมม  สะใจ อีแป้ง จะเอาหน้าไปไว้ไหนอะ อิอิอิ

[BoolinMini]

เออเอ้า เราเข้าใจมาตลอดว่ากวางเป็นผู้หญิงงงงงง

พลาดตรงไหนวะ ต้องไปอ่านใหม่ก่อน

แต่แป้ง หึ หน้าด้าน หน้าทน ยิ่งกว่าปูนซีเมนท์เสริมใยเหล็กอีกนะ

เจ้าบางอย่างนานเกินไปก้อไม่ดีนะ ไหนจะแป้ง ไหนจะเหนือ ไหนจะโรส

[qilarsy39]

ความรักก็เช่นกัน