[Story] ปาท่องโก๋...เด็กใส่แว่น...กับร้านกาแฟ
By......เอกน้อย
ตอนที่ 6 ลูกชายนายตำรวจ(ต่อ)
-------------------------------------------------------------------------
"อืมมมม....."
เหนื่อยเหมือนกันนะ แค่ใช้มือกับปากปฏิบัติกิจกรรมร่วมกับไอ้แว่นเมื่อสักครู่
(สงสัยเบนซ์กับแว่นเล่นตีแบตกัน 555+
)
มันก็มีประสบการณ์มาหลายรอบแล้วนะ ว่าไม่เคยรอดพ้นมือผมไปได้สักครั้ง
แต่ก็ยังจะ สะดีดสะดิ้งทำไม ให้มันเหนื่อยแรงปล่าวๆ แล้วในที่สุดเช้านี้ ไอ้แว่นก็ตก เป็นของผมอีกครั้ง
พวกเรายังนอนแก้ผ้ากอดกัน ผมจูบปากไอ้แว่นเล่นเบาๆ ก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้วนี่
เพราะเมื่อกี้เสียไปตั้ง2น้ำแล้ว
ง่ามขาพวกเรา เอาขัดกอดกันไว้
ทำให้แท่งทอง2ดุ้น มันสัมผัสกัน ไอ้แว่นมันไม่ขัดขื่น มันจูบปากตอบผมกลับมาด้วย
"แว่นรู้สึกดีมั้ย ที่ได้ทำแบบนี้กับกู"
"อือ...."
"แล้วทำไมถึงยังขัดขื่นอีกล่ะ"
"ก็กูอยากให้มึงคิดถึงความรู้สึกกูบ้าง"
"อ้าว มึงบอกชอบ แล้วจะให้กูคิดถึงอะไรอีก ชอบก็มาทำกับกูบ่อยๆสิ"
"มึงรอให้กูเต็มใจทำกับมึงไม่ได้หรอเบนซ์"
"เต็มใจ ?? หมายถึง มึงจะให้กูทำ หลังจากมึงหายโกรธกูหรอ แล้วเมื่อไหร่ว่ะ"
"ให้กูได้ไหมเบนซ์ ครั้งต่อไปมึงต้องให้กูเต็มใจ"
"อือ ได้ กูจะไม่ขื่นใจมึงอีกโอเคมั้ย"
"อือ ขอบใจว่ะเบนซ์ที่ยังคิดถึงใจกูมั่ง"
"แว่นมึงเป็นอะไรว่ะกูไม่เข้าใจเลย"
"เบนซ์มึง...เมื่อไหร่จะรู้ใจกูสักที "
"..............................."
"มึงก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ไม่เคยรู้อะไร ซื่อบื้อ"
"แว่นยิ่งพูดกูก็ยิ่งงง มีอะไรในใจมึงทำไมไม่บอกกู"
"กูกลัว"
"กลัวอะไรแว่น กูให้มึงหมดทั้งตัวทั้งใจ อะไรก็ให้ได้ จะกลัวอะไรว่ะ"
"มึงก็เพิ่งจะให้กู............"
"ไม่เอาแล้วแว่น ไม่พูดอะไรแล้ว รู้ว่าตอนนี้กูหนีมึงไปไหนไม่พ้นแล้วก็พอ"
"เบนซ์ ขออะไรได้ไหม"
"อือ ว่ามาเลย"
"อย่าเพิ่งเข้ามายุ่งเรื่องของกูกับพวงบุพผา เมื่อถึงเวลากูจะกลับมาหามึงเอง"
"...................................."
"แล้วอย่าน้อยใจ อย่าหึงด้วย"
"จะพยายาม"
"เบนซ์ กูไม่เคยนอนกอดใครแล้วก็ทำอะไรกับใครแบบนี้"
"...................................."
"มึงอย่าทำร้ายกูนะ"
ไอ้แว่นหยุดพูดซุกหัวมาซบกอดอยู่ที่หน้าอกของผม เรากอดกันแนบแน่น
ผมเอานิ้วกับผ่ามือลูบแก้มไอ้แว่นเบาๆให้มันเพลิดเพลิน ใจก็ยังคิดถึงเรื่องราว
ที่ยังเป็นปริศนา ที่ไอ้แว่นมันบอกผม ผมยังไม่เข้าใจอะไรสักอย่างในตัวไอ้แว่น
จะต้องหาคำตอบให้ได้
อยากนอนกอดไอ้แว่นแบบนี้ทุกคืนจัง มันจะรู้ไหมนะว่าเมื่อคืนผมเกื่อบจะปล้ำคนผิดแล้ว
เกือบปล่อยตัวปล่อยใจไปกับไอ้รุติสุดหล่อ ลูกชายตำรวจนั่น รุติกับแว่น ถึงไอ้รุติจะหล่อกว่าก็จริง
แต่ผมรักไอ้แว่นมันไปหมดใจแล้ว ที่ผมหวั่นไหวกับรุติ อาจจะเพราะหลงในรูปร่างหน้าตามันชั่ววูบเท่านั้น
++++++++++++++++++++++++
"เบนซ์ ตื่น"
"..............."
"เบนซ์ ตื่น....."
"ถ้าไม่ตื่น กูปลุกแบบเรื่องแฟนฉันนะ"
"เออๆๆๆ....ตื่นๆแล้ว"
ไอ้แว่นจะทิ้งดิ่งเอาเข่าลงมาใส่ผมอีกแล้วละสิ เลยจำยอมต้องตื่น
"หิวแล้ว ไปหาอะไรกินบ้านกูปะเบนซ์"
"อือ"
ผมกับไอ้แว่นลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า ผมไม่วายที่จะไปจูบมันทิ้งทายขณะที่มันกำลังใส่เสื้อ
มันยอมผมทุกอย่าง ไม่ขัดขืน ผมจูบเล่นกับมันอยู่นานพอควรก็ถอนปากออก ไอ้แว่นหน้าแดง
หลบหน้าผมตั้งหน้าตั้งตาใส่เสื้อต่อ หน้าตาไอ้แว่นตอนเพิ่งตื่น มันช่างยั่วยวนผมซะจริง
มันดูแบบหื่นๆ กำลังเบลอๆอะไรแบบนี้
ผมไปกินข้าวกลางวันที่บ้านไอ้แว่น กับข้าวมีแกงเป็ด ต้มจืด แล้วก็ทอดมันปลาอินทรี
"เบนซ์บ่ายกูไม่ว่างนะ"
"อ้าว ไปไหนว่ะ"
"เดี๋ยวผามาหากูที่บ้าน"
"......................"
หมดอร่อยเลยอาหารกลางวัน
:เฮ้อ:ผมรีบๆกินไม่พูดอะไรกับไอ้แว่นสักคำ
แล้วก็กลับบ้านมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด หึง โมโห สารพัด
พวงบุพผา .......เธอเป็นหนามแทงใจผม เธอจะรู้หรือปล่าว......
------------*-------------*-----------------------------------------------
เอาสั้นๆไปก่อนนะ อิอิ เพราะเอกกำลังเบลอ ง่วงนอนอ่ะ พิมผิดพิมถูก
หัวข้อ: ปาท่องโก๋...เด็กใส่แว่น...กับร้านกาแฟ (อ่าน 241973 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก