[Story]ปาท่องโก๋...เด็กแว่น....กับร้านกาแฟ
By......เอกน้อย
ตอนที่ 5 วิชาเลือกเสรี(1ต่อ)
-------------------------------------------------------------------------
http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?Autoplay=1&songID=V2BCAAB7PD(เปิดเพลงข้างบนฟังด้วยนะตอนอ่าน เดี๋ยวนี้เอกไฮโซนะ มีเพลงมาลงให้ด้วยอิอิ)
.......กว่าจะรู้ฉันก็เสียเธอไป เผลอทำร้ายหัวใจของคนที่มีแต่ฉัน
ถ้าให้วันเวลาย้อนวน เริ่มต้นตอนที่เราพบกัน
วันนั้นจะไม่ทำอย่างนี้ ....
......แต่เวลาไม่เคยหมุนคืนกลับ สายเกินไปจะทำให้เธอกลับมาตรงนี้
เสียดายวันที่ปล่อยพ้นไป ไม่เคยทำอะไรที่ดี
ทำได้แค่ให้เธอผิดหวัง .....
.........................* ภาวนา...หากชาติหน้ามีจริง ขอให้ฉันพบเธออีกสักครั้ง
จะใช้ทั้งชีวิต แก้ไขที่ผิดพลั้ง จะรักเธอไม่จางตลอดไป ....
..................** กี่ชาติพบถึงจะลบความผิด ที่ฉันค้างฉันติดที่ทำกับเธอเอาไว้
ฉันจะยอมจะทำทุกทาง ขอแค่เพียงให้เธอรู้ไว้
ที่แท้แล้วหัวใจฉันรักเธอ ....
ผมเปิดเพลง ภพรัก เพลงประกอบละครเรื่องปีแก้วนางหงส์ ที่เพิ่งจบไปเมื่อเดือนที่แล้ว
นอนฟังไป มือก็ลูบแผ่นกระดาษโน๊ตที่ไอ้แว่นเขียนทิ้งไว้ให้ ใจก็นึกถึงเรื่องเมื่อก่อน..
ทำไมนะ ทำไมแค่ผมปฏิเสธไม่ไปอยู่กลุ่มเดียวกับมัน ผมผิดมากเลยหรอ
ผิดมากจนทำให้ไอ้แว่นโกรธผมได้ขนาดนี้เลย ผมไม่เข้าใจไอ้แว่นจริงๆ
มันเป็นอะไรของมัน ...
เมื่อก่อนมันจะเป็นอะไรของมัน ก็ไม่สำคัญสำหรับผม แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว
ผมต้องรู้สาเหตุให้ได้ เพราะจะได้เข้าใจคนที่ผมรัก จะได้แก้ไข ....
ผมนอนฟังเพลงวนไปวนมากี่รอบก็ไม่รู้ ฟังจนง่วง แล้วจึงลุกขึ้นไปปิดเพลงปิดไฟมานอน
++++++++++++++++++++++++++
หลับ...~ไม่หลับ...~หลับ...~ไม่หลับ...~หลับ...~ไม่หลับ...~.....
ใน่ช่วงที่ผมกำลังจำเคลิ้มหลับ ไฟในห้องก็ถูกเปิดสว่างขึ้น
ผมงัวเงียมอง ร่าง ร่าหนึ่ง ที่ยืนอยู่ที่ปลายเตียง
~
"ไอ้แว่น !!!"
"อือ กูเอง หลับหรือยังเบนซ์"
"อือ เกือบหลับแล้ว"
ผมกำลังเรียกสติให้ฟื้นคืนมาให้ครบ 100% มารับรู้ความเป็นจริงที่ว่า
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม ในห้องของผม คือไอ้แว่น ผู้ที่ผมคิดถึงอยู่แทบจะตลอดเวลา
ผมดีใจมาก หัวใจลิงโลด ฟูฟ่อง โปร่งเบา ประดุจว่าหัวใจของผมได้พบกับหัวใจอีกดวง
ที่ผมเอาไปฝากไว้กับไอ้แว่นมัน
ผมลุกขึ้นนั่งมองหน้าไอ้แว่น ส่วนมันก็มองหน้าผมกลับมาเช่นกัน
"เบนซ์....~~~"
"หือ...??"
"คืนนี้กูนอนกับมึงที่นี่นะ"
อะไรดีนะ...?? จะดีใจ ตกใจ แปลกใจ ??? หรือจะรู้สึกแบบไหนดี
มันเกิดในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึง ไอ้แว่นขอนอนกับผมที่ห้อง !!!!!!!!!
ที่จริงปากผมอยากจะตะโกน ถ้อยคำอะไรสักอย่าง ที่จะสือความหมายบงบอกว่า
ผมดีใจสุดๆ ....แต่ไม่รู้สิ ผมนึกคำอะไรไม่ออกเลย ปากผมไวกว่าความคิด พูดออกไปว่า
"อือ...เอาสิ"
ประโยคนี้ดูธรรมดามาก เมื่อเที่ยบกับความดีใจตื่นเต้นของผม
ผมกลัวว่าไอ้แว่นจะคิดไปเองว่าผมไม่ได้ดีใจ ผมจึงลุกไปดึงไอ้แว่น
กอดมันแล้วก็ล้มตึงลงมาบนที่นอน
"มึงพูดจริงนะแว่น ไม่ได้แกล้งกูเล่นนะ"
ผมอดหมั่นเขี้ยวไม่ได้ หอมแก้มไอ้แว่นไปฟอดใหญ่หลังจากพูดจบ
"อื้อ..พูดจริงไม่ได้แกล้ง"
อร๊ากกกกกกกกก.....
ไอ้แว่นยิ้มดีใจด้วยที่ผมหอมแก้มมัน
รอยยิ้มกว้างๆของไอ้แว่น ทำเอาทั้งตัว ทั้งใจผมแทบละลายไปกองไว้กับตัวไอ้แว่น
จากนั้นผมก็กระหน่ำทั้งหอม ทั้งจูบ มีแอบไปขบกัดคางไอ้แว่นเบาๆด้วย
มันจั๊กจี้หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
ตอนนี้ไอ้แว่นนอนหงายอยู่บนที่นอน หัวมันหนุนหมอนของผม
ส่วนผมนั่งขัดสมาสจับมือไอ้แว่นไว้ แล้วก็จ้องหน้าคุยกับมัน
"เบนซ์ วันนี้ป่วยเป็นอะไรหรอ"
ไอ้แว่นพูดพร้อมเปลี่ยนท่านอน เอาหัวมาหนุนตัก มองหน้าผมตาแป๋ว
หน้าหล่อๆคมๆของวัยรุ่นที่เพิ่งผ่านวัยเด็กมา .....มันน่าร๊ากกกกก.....
ไอ้แว่นทำไมทั้งหล่อ ทั้งน่ารักขนาดนี้
"ก็มึงนั่นแหละไอ้แว่นที่ทำให้กูไม่สบาย"
"อ้าว ทำอะไรอีกล่ะ วันนี้ก็ไม่ได้ทะเลาะกับมึงแล้วนี่"
"ก็....มึงไปนั่นกินข้าวกับพวงบุพผาจู๋จี๋กัน2คนที่โรงอาหารทำไม....กู....หึงนะ!!
แล้วตอนเย็นมีคนบอกว่ามึงพากันไปหาอะไรกินที่ข้างโรงเรียนอีก"
"โหยยย ..ไม่ต้องหึงแล้ว กูบอกเลิกพวงบุพผาไปแล้วว่ะเบนซ์ วันนี้เอง"
"เฮ้ย จริงดิ..!!!"
"อื้อ...จริง"
โอ๊ยยย...อะไรกัน...ดีใจ...ดีใจมากๆ...โอ๊ยยย......
ดีใจสุดๆในรอบกี่ปีมาแล้วนะ ที่ผมไม่เคยดีใจอะไรขนาดนี้ แค่ไอ้แว่นบอกเลิกกับพวงบุพผา
แค่นี้เอง มันยังไม่ตอบรับรักผมด้วยซ้ำ ผมยังดีใจขนาดนี้
ไอ้แว่นไม่พูดเปล่า ยังเอามือล้วงเข้ามาในเสื้อผม(ปล.ผมนั่งขัดสมาส ไอ้แว่นนอนหนุนตักผมอยู่นะ)
ไอ้แว่นเอามือลูบแผ่นอกของผม มีสะกิดหัวนมด้วย แต่ที่ทำให้ผมเสียวมากกว่านั้นคือ
มันเอาปาก กับจมูก มาขบกัดซุกไซ้อยู่ที่หน้าท้องผม
ไอ้แว่นผลักให้ผมเอนหลังนอนราบกับพื้นเบาๆ
มือซ้ายมันค่อยๆลูบแผ่นอกแล้วก็ค่อยถลกเสื้อผมออกจากตัว
ปากมันก็ไซ้ที่ท้องผมจนร้อนวาบๆ มือขวาก็เอาลูบคลึงน้องชายผม
ที่กลายเป็นแท่งหินแข็งปั๋งไปแล้ว จากด้านนอกกางเกง
กางเกงในก็ไม่ได้ใส่ เลยทำให้แท่งสวรรค์ชี้โด่เด่ภายใต้กางเกงบอลสีขาวลื่นๆ
"แว่น....อืมม...จะทำไรว่ะ"
แนะ
ผมจะถามมันทำไมล่ะ ทำแบบนี้มันคงกำลังจะเล่นขายของมั้ง ถามไปได้
"ก็ทำให้เบนซ์มั่งไง มึงทำให้กูหลายรอบแล้ว"
ไอ้แว่นถอนปากออกมาพูดตอบ จากนั้นมันก็กลับไปตั้งหน้าตั้งตา ไซค์ ลูบคลำ คลึง ฯสารพัด
ทำไมไอ้แว่นมันเก่งแบบนี้นะ ~~~มันเหมือนชำนาญมากๆ ทำเอาอารมณ์ผมกระเจิง
ครางออกมาไม่อายอะไรมันแล้ว
ผมเคยแต่เป็นฝ่ายกระทำมัน แต่ตอนนี้ผมเป็นฝ่ายถูกไอ้แว่นกระทำมั่งแล้ว
มันได้ความรู้สึก ได้อารมณ์ต่างกันจริงๆ~~
ไม่นานนักพวกเราแก้ล้อนจ้อน เสื้อผ้าถูกพวกเราช่วยกันปลดออกไปอย่างง่ายดาย
ไอ้แว่นนอนทับร่างผม ทั้งจูปปาก ทั้งไซค์ซอกคอ สารพัดที่มันจะทำให้ผม
ทำเอาอึ้งไปเหมือนกันว่าทำไมมันเก่งขนาดนี้...??~~~
(จิ้นเอาเองนะ ว่าเบนซ์จะเสี่ยวขนาดไหน เพราะบรรยายมะเป็นอ่าคับ
)
~
~
~
~
"....อ่า...อืมมมม....อ่า...."
"อืมมม...เหอออ....อืมมม"
ไอ้แว่นค่อยๆเลือนปากลงไปที่กึ่งกลางลำตัวผมแล้ว มันเลือนไปช้าๆ
แล้วก็จัดการเขมิบน้องชายของผม ราวกับว่าราหูกำลังอมพระจันทร์อะไรแบบนั้น
ทั้งดูด ทั้งดุนลิ้น มือก็รูดขึ้นลง.... :oมันเก่งกว่าผมอีก
ผมครางกระเส่าออกมาไม่อายฟ้าอายดินแล้ว
"ซี๊ดดดด...โอ๊ววววว...อ่า..."
"โอว้ววววว....ซี๊ดดดดด...อ่า"
"อืมมม.....ซี๊ดดดดด...อืมมมมม"
เสียว.....เสียวมากจริงๆ เสียวอะไรกันขนาดนี้นะ......~~~~
~~~
~~
~
.......แต่...แต่เอ๊ะ...
ทำไมไอ้แว่นยิ่งดูด ความเสียวเริ่มลดลงล่ะ ...นี่มันนานแล้วนะ
ที่ไอ้แว่นดูดให้ผม นานมากๆ ทำไมมันไม่ถึงจุดสุดยอดปรารถนาสักทีล่ะ....
แล้วที่สำคัญยิ่งมันดูดไป ผมยิ่งจะไร้ความรู้สึก ปากมันก็ยังอมของผมอยู่ เอวผมก็โยกไป
แต่ทำไมมันเหมือนไม่มีอะไรมาแตะต้องน้องชายผมเลยล่ะ.........
.....~...~....~..และแล้วผมก็ตื่น ....
......ตื่น !!!!
ในห้องมืดสนิท ไม่มีไอ้แว่น ไม่มีอะไรเลย เสื้อผ้าผมยังใส่อยู่ปกติ
หมอนข้างที่ผมกอดยังอยู่ที่หว่างขาผม ...
ผมตกใจนี่ผมเอากับหมอนข้างรึนี่ (ทะลุแล้วมั้งเจอแท่งปืนใหญ่ของเบนซ์ เอิ๊กๆ)
ผมลุกไปเปิดไฟ ...ประตูยังถูกล็อคกลอนจากด้านใน......
ฝัน !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ผมฝันบ้าบออะไรแบบนี้ เมื่อกี้ไม่มีไอ้แว่นมาทำให้ผมจริงๆรึ ผมแค่กำลังเย่อกับหมอนข้าง
"เป็นหนักขนาดนี้เชียวหรือว่ะไอ้เบนซ์"
ผมสบทกับตัวเอง คิดมากจนเก็บเอามาฝัน ในฝันก็ยังไม่วายหื่นกามอีกนะเมิงงง
นานๆผมถึงจะฝันสักที แต่คราวนี้ฝันไปเป็นตุเป็นตะเลย........
สติผมฟื้นกลับมาครบสมบูรณ์จริงๆ เรื่องที่ทำให้ผมดีใจเมื่อครู่มันเป็นแค่ฝัน...
ไม่มีไอ้แว่นมานอนกับผม ~~~~ไอ้แว่นไม่ได้บอกเลิกกับพวงบุพผา ~~~~
ไอ้แว่นไม่ได้บอกรักผม ไอ้แว่นไม่ได้เป็นห่วงผม......
ยิ่งคิดยิ่งชอกช้ำใจ
ความจริงกับความฝันมันช่างแตกต่าง
โหดร้ายกับผมยิ่งนัก ถึงจะเป็นฝันดีก็เถอะ แต่พอตื่นมารับรู้กับความเป็นจริง
มันทำให้ผมรู้สึกเจ็บกว่าตอนก่อนฝันซะอีก
เหตุการณ์แบบในฝันมันจะมีทางเกิดขึ้นมาจริงๆไหมนะ ยิ่งคิดยิ่งอ่อนใจ
รีบๆหลับไปอีกทีดีกว่า นี่มันก็เพิ่งจะตี1กว่าๆเอง
.....เห้ออออ....เห้ออออออ....เห้อออออ....เห้ออออ....
ผมน่าจะนับเสียงถอนหายใจของผม แทนนับแกะแล้วแหละ เพราะมันมากมายเหลือเกิน
++++++++++++++++++++
++++++++-----------++++++++++++++++++++++
-------------------*------------------------
มะวานเค้าขอโทษนะตะเอง ยกโทษให้เค้านะ
ถ้ายกโทษให้เด่ววันนี้อัพอีก2ตอน
แงแง :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:.....-*-
งุงิ...--*-
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
