หัวข้อ: [นิยาย] Romance Of My Own

[SunLoveMoon]

ได้รับแล้ววว
ขอบคุณมาก
รอ part 2
แบบว่ามันค้างงง
กด+1ให้ คนส่งของ
น่ารักที่สุด 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   พอบอกว่า...จบบริบูรณ์ ให้ไปจิ้นซ์ต่อเอาเองแถมขึ้นหน้าใหม่อีกต่างหากนี่.......

แทบอยากลุกไปฆ่าคนเขียนเลยนะเนี่ยยยยยยยยยย   

  ขอบคุณคนลงที่ไม่ปล่อยให้ลงแดงตายยยยยยยย   

คุณพี่แชมป์แกล้งได้สุดยอดมั๊กๆ  (จะลงแดงตายเอา)   

ขอกลับไปอ่านต่อล่ะ   

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

     อ่านรวดเดียวจบหมดเลยค่ะ     ขอรางวัลให้ไอบ้างสิ  มาขอวันนี้ช้าไปไหมคะ?  ส่งมาให้ไอด้วยคนทีนะๆๆๆๆ 

แบบว่า..เดาไม่ออกเลยแห๊ะว่าครายรับครายรุกง่ะ แต่..... (นั่นแหละๆ)   

ปล.รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ   

[tarkung]

อืม.......ไม่เข้ามาหลายวัน พลาดไป พลาดตอนพิเศษ เสียดายจัง

เหอะๆ ไม่เป็นไร

เหมือนเดิมนะ ขอเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆนะ และจะติดตามต่อไปนะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   ขอบคุณค่ะ  ได้รับแย้วววววว   ถ้ามีแบบนี้อีก ขอล่วงหน้าเลยนะคะ      

[cutekanny]

ขอบคุณมากๆเรยจ้า....มีตอนใหม่ส่งมาอีกนะ...น่ารักสุดๆ
อ่านไปหัวใจเเทบหยุดเต้นไปด้วย..วี๊ดวิ้ว...อิจฉาพี่เเชมป์โคตร...
ปล....+1ให้เเว้วจ้า

[paryjt]

ง่าาาาาาาาาาาา  ขอตอนพิเศษด้วยคนตอนนี้ยังจะทันมั้ยง่ะ ติดธุระอ่ะคับ

เอาเป็นว่าทันละกันนะคับ  ขอบคุณคับ

[mantdash]

ตามมา +1 ให้คนส่งของครับ อิอิ

[BeePed]

 
มาให้กำลังใจคนแต่งและคนโพสต์

อย่าลืมส่ง part 2 ให้เค้าด้วยนะ  ลุ้นมาก ถ้าเป็นอย่างที่อิฉันคิด อยากจะกรี๊ดเพราะมันผิดอิมเมจมากกกกกก

ขอบคุณค่ะ

[filmfujii]

ได้รับแล้ว  ขอบคุณมากค่า
รอตอนพิเศษ 2 อยู่น้า
ขอบคุณล่วงหน้าเลยจ้า 

[Manji+]

บทที่ 4 เพื่อนร่วมสาบาน




“แชมป์ วันนี้กูไปไม่ได่อ่ะ พ่อกูมีเรื่องจะคุยด้วย บอกให้กลับด่วน “ มันทำหน้าหงอยๆ
“ก็ไม่เห็นมีใครจะชวนมึง” เสียงกวนๆดังพอๆที่กะจะให้คนทั้งห้องได้ยิน คงเป็นเสียงใครไปไม่ได้ นอกจากไอแทค

“เฮ้ย กูพูดกะไอแชมป์ มึงเกี่ยวไร” เด๋วนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่ผมจะปล่อยให้ไอสองตัวนี้มันลับฝีปากกัน  เรื่องพวกนี้คงเป็นปกติของพวกผมไปแล้วล่ะ


เพื่อนในห้องก็แซวว่าเป็น รักสามเศร้าอยู่บ่อยๆ ใครจะไปรู้ มันเป็นรักปกตินี่แหละ เพียงแต่มีเพื่อนร่วมสาบานมาอีกหนึ่งหน่อเท่านั้นหล่ะ


อยู่ๆไอจอนก็ดึงไอแทคไปกระซิบกระซาบอะไรข้างหู แล้วมันทำหน้าเย้ยๆ ไอแทคมันหูเหอแดง หันหน้ามามองผมสลับกับไอจอน
“ยังงั้นกูคงต้องไปก่อนแล้ว เด๋วโดนเฉ่ง ไปนะครับ   ที่รัก” คำสุดท้ายมันพูดให้แค่ผมกับไอแทคได้ยินเท่านั้น แค่นี้ก็จะทำให้ผมหยิบรองเท้าไปโยนเขวี้ยงหัวมันแล้ว ไม่ดูสถานที่เลย

“......” ไม่มีปฏิกริยาตอบรับจากคนข้างหน้าที่ท่านเรียก ผมยืนเรียกไอแทค ดูสมองมันจะลอยไปไกลซะแล้ว


“เฮ้ย แทคไป วันนี้จะไปหาชุดไม่ใช่เหรอ” ผมจิ้มไปที่เอวมัน
“อ๋อ เออๆ ไป” มันตอบท่าไร้อารมณ์ซะเหลือเกิน





 ดูการเดินซื้อของเรารอบนี้มันอึดอัด พิกล
“มึงเป็นไรไปวะ แทค วันนี้มึงเงียบผิดปกติ” ผมเริ่มฉากสนทนา มันหันหน้ามามองผม สายตาที่คาดคั้น


“มึงเป็นแฟนกับมันแล้วใช่มั้ย” มันถามผมเน้นๆ

“มันไหน กูไม่รู้จัก” ผมเฉไป ไม่รู้จะตอบยังไงว่าใช่

“มึงอย่ามาทำเล่นลิ้น มึงก็รู้ว่าหมายถึงใคร” จริงๆผมยังไม่เคยบอกไอแทคตรงๆ เพราะผมว่ามันดู มันก็คงจะรู้ แต่วันนี้มันมาแปลกกว่าปกติ แต่เราสาบานกันแล้วนี่ ว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป
“อือ” คำตอบสั้นๆ ที่ทำให้มันหันมามองผมอีกที ก่อนที่จะทำอะไรที่ผมคาดไม่ถึง มันเอามือมาฟาดที่ก้นผม ผมก็สะดุ้งดิ นี่มันกลางห้างนะ

“มึงทำเชี่ยไรเนี่ย ประสาทเปล่าวะ นี่...นะเว้ย” ผมถามมัน
“ทำไมมึงต้องสะดุ้ง” มันถามผม

“ลองให้กู ฟาดมึงมั่งมั้ยล่ะ” ผมย้อน
“เอาดิ กูไม่สะดุ้งหรอก เมื่อคืนกูไม่ได้ผ่านศึกมาอย่างมึง” คำตอบที่เล่นเอาผมงง

“ผ่านศึก ไมกูไม่รู้ว่ากูไปรบมาเมื่อไหร่” ผมถามมันงงๆ



“ ไหนมึงบอกว่ากูเป็นเพื่อนรักมึง เดี๋ยวนี้อาไรมึงก็ไม่เคยจะบอกกู ช่ายดิ มึงเป็นแฟนไอจอนแล้วนี่ กูก็แค่ถูกเขี่ย” มันประชด
“มึงเป็นไรของมึงอีก มึงดูสถานที่บ้างดิ พูดห่าไรคิดบ้าง”

 “กูไม่เคยจะคิดเขี่ยใคร มึงยังเป็นเพื่อนรักกู ที่กูไม่ได้บอกว่ากูเป็นแฟนกับไอจอน กูก็นึกว่ามึงรู้อยู่แล้ว”

“กูก็อยากถามมึงมานานแล้วว่า มึงบอกว่ามึงไม่ชอบผู้ชาย..” ผมรีบลากมันออกไป ก่อนมันจะประกาศอะไรๆ ให้คนรู้ไปหมด พอมาถึงที่ปลอดคน

“ไหนมึงบอกกูว่ามึงไม่ชอบผู้ชาย มึงไม่มีทางชอบกู” มันถามผมเสียงหนัก

“...” ผมไม่รู้จะตอบไรมัน มันเป็นคำตอบที่ผมตอบไม่ได้ ทำไมผมถึงชอบไอจอน ทำไมผมถึงไม่ได้ชอบมันอย่างนั้น

“เงียบทำไม กูอยากถามมาตั้งนานแล้ว”
“ไหนมึงบอกว่าเราเป็นเพื่อนรักกันไง มึงจะคาดคั้นอะไร”ผมพูดอ่อยๆ
“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง กูถามว่าทำไมมึงชอบไอจอนได้ แต่ชอบกูไม่ได้”


“กูไม่รู้ แทคอย่าถามกูเลย กูไม่รู้จะบอกยังไง”
“.....”  “มึงจะบอกว่ามันดีกว่ากู เด๋วนี้กูเป็นทั้งประธานนักเรียน ทั้งกิจกรรม ทั้งกีฬา กูก็ดีกว่า”

“มันไม่ได้เกี่ยวกับว่า ใครดีกว่าใคร กูไม่ได้ดูพวกนั้น”

“แล้วมึงดูไร มึงรู้มั้ย ว่ากูยังเจ็บทุกครั้งที่กูเห็น มึงกะไอจอนสวีทกัน”มันเริ่มสั่นๆ

“มึงยังไม่เลิก...”

“มึงคิดว่าเริ่องแบบนี้มันเลิกกันง่ายเหรอในเมื่อมึงยังดีกับกูอย่างนี้ กูคิดว่าหลังจากวันนั้นกูกะมึงจะอยู่กันอย่างสบายใจ แต่มึงกลับตกลงเป็นแฟนกับไอจอน”

“กูขอโทษ” ผมพูดได้แค่นั้นจิงๆ
“แล้วมึงดันไปมีไรกัน แต่มึงไม่เคยจะบอกอะไรกูเลย มึงเห็นกูเป็นเพื่อนมึงอีกมั้ย” ได้ฟังคำนี้ก็ทำผมงง





“มีไรกัน” ผมถาม
“ใช่ มีอะไรกัน หรือมึงอยากให้กูว่า มึงเอากัน”

“แทคกูยังไม่เคยเอาใคร และยังไม่เคยถูกใครเอา” ผมพูดพยายามให้สั้นที่สุด ไม่อยากพูดเรื่องแบบนี้มากๆ

“นี่กูรู้ขนาดนี้มึงยังโกหกอีก ไอจอนมันบอกกูเองว่ามันหลายครั้งแล้ว เมื่อคืนพวกมึงก็เพิ่ง๐” มันดูเริ่มผ่อยคลายบ้างแล้ว


“ไอจอนบอก” มันเริ่มทวน

“แล้วมึงคิดว่ามึงเชื่อกูหรือควรเชื่อไอจอน กูบอกมึงอยู่แล้วถ้ากู ..” ผมบอก
“กูลืมคิดไป กูแค่หงุดหงิด” มันยังดูเซ็งๆ

“กูเข้าใจว่าเรื่องอย่างนี้มันก็อย่างนี้แหละ เป็นกูอาจยิ่งกว่านี้ แต่กูอยากบอกมึง ว่าเรื่องอย่างนี้กูบังคับใจไม่ได้จิงๆ มึงเข้าใจกูนะ กูกับไอจอนก็คุยกันแล้ว ว่ายังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ ซักวันเราก็ต้อง...” ผมไม่อยากคิดถึงคำพูดที่จะต่อไป




“ทำไมเป็นไปไม่ได้” มันถาม
“มันลูกคนเดียว ของตระกูล... มึงก็รู้ แล้วกูก็ใช่ว่าจะทำไรตามใจได้”

“งั้นมันไม่ได้ กูได้ กูไม่สนใจจะลูกคนเดียว ลูกหลายคน ถ้ากูรัก กูก็จะรัก” มันเป็นประโยคที่ผมเคยคิดถึง แต่มันไม่ได้หรอก ผมยังอยู่โลกแห่งความเป็นจริง เราไม่ได้เกิดมาโดยไม่ต้องใส่ใจใคร เราต่างคนต่างมีคนที่ต้องดูแล มีงานที่ต้องสืบทอด



“แทค มันเป็นไปไม่ได้ ในฐานะอย่างมึง มึงก็น่าจะเข้าใจ ว่าเราตามอารมณ์ชั่ววูบของตัวเองไม่ได้หรอก มึงอย่าหลอกตัวเอง”
“กูไม่ได้หลอกตัวเอง กูรักก็คือรัก” มันเป็นคำที่ผมฟังแล้วมันกระทบใจอย่างจัง แต่....

“มึงอย่าพูดต่อเลย” ผมเริ่มเสียงสั่น
“กูโทดหว่ะ แชมป์ วันนี้มึงอุตส่าห์มาซื้อเสื้อเป็นเพื่อนกู กูยังหาเรื่องให่มึงเครียดอีก เอางี้ เด๋วซื้อเสร็จ กูพามึงไปงานวัด” ผมละขำกับมัน นี่ที่ๆมันจะไปเวลาเครียดๆคงป็นงานวัดแหงๆ

“ไม่อ่ะ แต่วันนี้ไปกินข้าวกันดีกว่า ไม่ได้กินด้วยกันสองคนมาตั้งนาน”ผมบอก เสียงเริ่มใสๆ
“ไอจอนมันจะว่าไรป่าว” มันถามเกร็งๆ

“นี่ มึงเพื่อนกูนะ ไม่ใช่ชู้”


“อ่าว ไม่แน่หรอก ซักวันอาจจะเลื่อนขั้น” ผมหันไปมองหน้ามัน

“ล้อเล่น นี่ไปกิน....ดีกว่า เพิ่งเปิด เห็นว่าไฮโซเยอะ เผื่อกูไปเจอไฮโซน่ารักๆมั่ง เด๋วกูเลี้ย....” ดูเหมือนมันจะรู้ หันมามองหน้าผมแหยๆ

“นี่ครั้งที่เท่าไหร่แล้ว กูรู้ว่ามึงรวย แต่กูอยากคบกับมึงแบบเพื่อนจริงๆ กูไม่ได้อยากเกาะมึงกิน” ผมพูดเซ็งๆ
“กูไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย กูรู้นิสัยมึงหน่า ไม่งั้นป่านนี้ มึงปั่นหัว กูกะไอจอนเล่นไปนานแล้ว” ผมไม่ค่อยชอบฟังเรื่องแบบนี้ ผมไม่ชอบอ่ะ

“รู้ก็ดี วันหลังลดมั่งก็ได้นะ ไม่ต้องเลี้ยง  เลี้ยง แล้วก็เลี้ยง”ผมบอกมัน
“ค้าบ หยั่งงั้น ไปกินนะ”มันอ้อนและ คงหายเครียดแล้ว

“เอาดิ ตามบัญชา คับท่าน” ผมทำท่าตะเบะ
แล้วเราก็ไปซื้อของแล้วกินข้าวกัน วันนั้นผมเปิดมือถือสั่นไว้ แล้วผมก็ไม่รู้สึกไรเลย









ผมกลับมาบ้านประมาณ 4 ทุ่มกว่า ก็ร้านที่มันพาไปนี่ ไฮโซจริงๆ มื้อบ้าอะไร สองคนโคตรแพง แล้วอาหารก็อย่างช้า ถ้าไม่ต้องรักษามารยาท คงเกิดจราจลคนหิวมั่งหล่ะ
“ แชมป์ ลูกจะไปไหน ก็โทรมาบอกมั่งสิลูก แม่โทรตั้งนานไม่รับเลย นี่ถ้าจอนไม่โทรมาบอกว่าไปกับแทค แม่คงจะแจ้งความแล้ว” กลับมาก็เจอบทสวดของแม่ผม ปกติไม่เห็นห่วงเว่อร์ขนาดนี้



“โทรไปบอกจอนรึยังล่ะ เสียงลูกเค้ากังวลมากนะ” แม่บอกผม
“ยังเลยคับ เด๋วโทรไปเนี....” ผมต้องอึ้ง ที่เห็นจำนวนมิสคอล 49 มิสคอล


ช่วงนี้ยุ่งมาก แล้วจะมาลงอีกตอนดึกๆ นะค้าบ ชดเชยหลายวัน

ส่วนตอนพิเศษยังไม่ได้เลยง่า รอกันก่อนนะนะ

[Poes]

ยังรออยู่นะ  ตอนพิเศษ

[palpouverny]

ขอตอนพิเศษตอน 2 ได้มั้ยอ่า
ยังไม่ได้เลย อ่านตอนหนึ่งและ
มันค้างคาอ่าาาา

[M@nfaNG]

ยังดีที่แทคเข้าใจ แต่ตอนนี้คนที่จะไม่เข้าใจน่ะจอนรึเปล่า

[imageriz]

มาเป็นกำลังใจให้อีก 1   

ชอบนิสัยแชมป์นะ  (สงสัยจะเป็นรุกแน่ ๆ )

มาอ่านวันเดียวจบเลย  ชอบน่ารักดี

จะติดตามไปเรี่อย ๆ  นะ


ปล.  แล้วตอนพิเศษเนี๊ยะจะมีมาลงไหม  ถ้ามีก็จะรออ่านนะ  แต่ถ้าไม่มีส่งให้ด้วยได้ไหมอ่ะ



 

[Manji+]

บทที่ 5 คุณชายไร้เหตุผล







“โทรไปบอกจอนรึยังล่ะ เสียงลูกเค้ากังวลมากนะ” แม่บอกผม
“ยังเลยคับ เด๋วโทรไปเนี....” ผมต้องอึ้ง ที่เห็นจำนวนมิสคอล 49 มิสคอล สถิติใหม่เลยนะเนี่ย แม่ผมเพิ่ง 5 มิสคอล ที่เหลือนี่ของยอดรักหมดเลย มันโทรไงเนี่ย ตายแน่เลยตู ผมรีบโทรศัพท์หามัน

“สวัสดีค่ะ บ้าน......ค่ะ” แม่บ้านเสียงคุ้นเป็นคนรับ
“ป้าหมอนคับ แชมป์นะคับ ขอสายจอนหน่อยคับ”ผมรีบพูดบอกไป
“จอนจ๊ะ แชมป์โทรมาแล้วแน่ะ” ป้าหมอนตะโกนบอกคุณชาย


“บอกว่าจอนหลับแล้ว แล้ว ไม่ต้องโทรมาอีก” เสียงมันชัดๆยังมีหน้ามาบอกว่าหลับ

“ป้าหมอนคับ บอกจอนให้หน่อยว่า แชมป์มีเรื่องสำคัญจะบอก ถ้ามันไม่คุยพรุ่งนี้แชมป์คงต้องไปต่างประเทศกับแทคนะคับ” ผมงัดไม้เด็ดโง่ๆ อีก แต่ก็รู้อยู่แล้วมันทนไม่ได้หรอก ป้าหมอนบอกมัน

 แต่ผมคิดผิดมันยังตะโกนกลับมาบอกว่า ให้ไปเลยอีก อะไรว้า นี่จะไม่สนใจกูจิงๆเหรอ แล้วยังมาเล่นบทงอนให้พี่เลี้ยงดูอีก มิน่าถึงกังวลว่าพ่อจะรู้

“แชมป์จ๊ะ ป้าไม่รู้หรอกนะว่าทะเลาะอะไรกัน แต่เมื่อกี้จอนเค้ากังวลมากเลยนะ เห็นโทรศัพท์ตลอด เดินไปเดินมาไม่อยู่กะที่เลยละจ๊ะ”
“เหรอคับ ยังงั้นไม่เป็นไรคับ แค่นี้ละกันคับ “ผมเริ่มรู้สึกผิด หลังจากวางสายผมก็เก็บกระเป๋า

“แม่ค้าบวันนี้ แชมป์ไปนอนบ้านจอนนะคับ พุ่งนี้มีสอบสำคัญ ลืมไปเลย”
“อ่าวเหรอ ได้ๆ มิน่าจอนโทรมาซะขนาดนั้น” แม่ผมโอเค แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น



“ฮัลโหล คับผม” ผมรีบรับเสียงใส รู้แล้วล่ะว่าใครโทรมา
“.....”

“ค้าบ แชมป์ผิดไปแล้ว ขอโทดนะ นะ”
“.....”

“อย่าเงียบดิ” ผมบอก
“ไม่มีไรจะพูด” มันบอกเสียงเรียบ อ่าวไม่มีแล้วโทรมาทำไม อยากถามมัน แต่ใครจะกล้า


“น้าๆ พูดเหอะ เรื่องไรก็ได้”ผมพยายามง้อ

“นี่ถ้าจอนไม่โทรมา เรากะลังจะไปบ้านจอนแล้วแหละ” ไม่น่า ซวยเลย

“เหรอ ......ตู๊ด ๆๆๆ” ตัดสายไปแล้ว ปากพาจนจริงๆ ผมหนีการไปนอนบ้านมันมานานแล้วหล่ะ ผมเป็นพวกติดบ้าน แล้วไปนอนบ้านไฮโซอย่างนั้นไม่ค่อยชินอ่ะ เคยไปก็ไม่กี่ครั้ง ไปบ้านไอแทคครั้งนึงนี่ก็เข็ดแล้ว แต่ทำไงได้ คราวนี้ผิดจิงๆนี่

“ไปแล้วนะครับแม่”
“จ๊ะๆ ถึงแล้วโทรมาด้วยนะ ให้พี่เชนเค้าไปส่งล่ะ”
“ค้าบ”





(ต่อบทที่ 6 บ้านไฮโซกะคุณชายหัวดื้อ)

สั้นใช่ม้า ทำไงได้แฮะ  ว่างๆจะมาอีกทีละกันนะ ตอนพิเศษ จริงๆมันจบในตอนนะเนี่ย ดูค้างเหรอครับ

ส่วนตอนพิเศษสอง ใกล้คลอด กลัวสปอยล์
เพราะฉะนั้น จะส่งให้แฟนประจำละกันเนอะ โดนด่าว่าปอยล์เกิน ลองอ่านและ มันปอยล์จริงๆ ลวงหลอกที่สุด
ดังนั้น ผู้โชคดี คงได้รับในอาทิตย์นี้ รอหน่อยนะครับ

  ป้องกันการโวย โวยก่อนได้เปรียบ เหอๆ

[M@nfaNG]

มันสั้นนนนน....ไปไม๊

[imageriz]

สั้นไปหน่อยอ่ะ   


แต่ดูแล้วตอนต่อไปน่าจะยาวกว่านี้


คุณชายไม่ไร้เหตุน๊า    เป็นธรรมดาต้องงอนอ่ะ  ก็คุณหนูไปกับคู่แข่งแล้วยังกลับดึกอีก


  คืนนี้จะมีอะไรรึเปล่าแชมป์กับจอน 

[crazykung]

Manji+ ฆ่ากานเลยดีกว่าครับ

ยังงี้ตายดีกว่า เหนบอกตอน 5 ดีใจเปิดไป

โอ้วววว พระเจ้า นี่หหน้าจะเป็น 4.1 มากกว่า

ไม่น้า รออ่านอยู่ได้โปรดเถิด

เดวใส่เสื้อม่วงประท้วงเลย

[palpouverny]

ตอนนี้สั้น มากกกกกกกกก

[zilveria]

สั้นมากค้าบบบบบบ


รอตอนพิเศษตอนสองด้วยคับ ตอนแรกแอบค้าง  เหอๆ

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

สั้นมากๆงะ แล้วจะรออ่านตอนพิเศษต่อนะ คราบ อิๆ

แหมแต่ท่าทางคราวนี้จะง้อยากนะเนี่ย

[~Kalianeko~]

สั้นมากมายคับ


 

มาต่อไวๆนะคับ

[pihchy]

สั้นก็ยังดีกว่าไม่มา ใช่ม้าาา



ได้รับตอนพิเศษแล้วนะคะ ขอบคุณมาก รอตอน 2 อยู่นะ



รีบแต่งเร็วๆนะจ๊ะ

[cutekanny]

มันสั้นอ่า ....ค้างหงะๆ
หงิๆแต่เข้าใจอ่านะคนลงไม่ค่อยว่างใช่ป่ะ....ว่างเเล้วรบมาลงนะจ๊ะมังจิ
ชอบเเทคกะจอนอ่า...เปิดเผยดีได้ใจๆ
แล้วอย่าลืมส่งตอนพิเศษสองนะจ๊ะ

[SunLoveMoon]

แชมป์
มันค้างงงงงงงงงงงงงง
มันคือไร
แล้วมันจะเป็นไงต่อ
เข้ามา รวบทีเดียว 2 ตอน
แต่มันค้างงงงงงงงงงงงง
พลีสสสสสสสสสสสสสสสสส
โปรดมาต่อด้วย
อย่าทำอย่างนี้
กดให้คะแนน+1ใต้โต๊ะ รีบเอามาลงนะ พลีสสสสสสสสสสสส สงสารจอนนนนนนนนนน

[Manji+]

บทที่ 6 บ้านไฮโซกะคุณชายหัวดื้อ
 



 ติ๊งต่อง ๆ ผมกดกริ่งหน้าบ้านมโหฬารที่มีคนในบ้านแค่สามคน ที่เหลือก็คนดูแลในบ้าน
“สวัสดีค่ะ บ้าน....” เสียงเดิม
“พูดเหมือนในโทรศัพท์เลยนะครับ ป้าหมอน”ผมบอกไปทาง speaker กริ่งบ้านมันยังไฮยังงี้ ไม่ต้องพูดถึงในบ้านหรอก

“แชมป์จ๊ะ เด๋วป้ากดเปิดประตูให้ “พูดจบ ประตูรั้วบานใหญ่ก็เปิดออก ถ้าไม่รู้คงเห็นเป็นหนังผีแน่ๆ แล้วรถกอล์ฟก็ขับมาเทียบอยู่หน้าประตู คนขับดูสะลึมสะลือ คงโดนปลุกให้มาขับรถมารับ ก็นะถ้าให้เดินเข้าบ้านมันเอง คงประมาณชั่วโมงนึง ทางโคตรยาว เว่อร์ไปและ เคยมานอนก็จริง แต่มากับจอนครับ เลยไม่เคยผ่านด่านแบบนี้


“ขอโทษนะครับ ผมไม่นึกว่าจะลำบากอะไรอย่างนี้” ผมรีบขอโทษพี่เค้าทันทีที่ขึ้นรถ
“ไม่เป็นไรหรอกคับ ปกติผมไม่ค่อยได้ทำหน้าที่นี้หรอกครับ แขกที่มาปกติจะขับรถมา แล้ว รถไม่ได้ใช้งานนานๆมันจะเสีย ยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่

เอ่อ นี่ตูเป็นแขกคนเดียวที่ไม่เอารถมาเอง แขกที่มาคงต้องมีแต่ระดับบิ๊กๆแน่เลย คิดไปงั้นแหละ มากี่ครั้งก็ยังเกร็งกับบรรยากาศพวกนี้ ที่บ้านผมออกจะชิวๆ บางที ผู้จัดการที่บ้านผมอาจมานั่งกินข้าวด้วยบางครั้ง ไม่ได้ตั้งป้อมเหมือนบ้านไอจอน


“แชมป์ ทางนี้เลยจ่ะ เมื่อกี้ จอนบอกป้าแล้ว ว่าแชมป์จะมา” นี่มันเอาจibงแฮะ เล่นวางโทรศัพท์กันดื้อๆ บังคับกันชัดๆ
“คับ” แล้วผมก็เดินตาม แค่หน้าบ้านยังกะประตูชัยที่ฝรั่งเศส รถเบนซ์จอดเป็นแนว บ้านนี้นิยมแต่เบนซ์ แต่ผมก็ชอบนะ
บันไดแยกสองทาง รูปครอบครัวที่ติดอยู่กลางบันได เป็นรูปเด็กตัวเล็กๆท่ามกลางพ่อแม่ที่นานๆผมจะเจอ อย่าว่าแต่ผมเลย เจ้าตัวลูกเอง นานๆจะเจอซักที ก็พ่อแม่เล่นไปติดต่องานต่างประเทศทั้งปี 
“จะรับอะไรมั้ยจ๊ะแชมป์ เด๋วป้าเอามาให้”ป้าหมอนถามผมอย่างยิ้มแย้ม
“ไม่เป็นไรคับ กินน้ำในห้องไอจอนก็พอแล้ว ราตรีสวัสดิ์คับ” ผมยกมือบ๊ายบายป้าหมอน

“จ๊ะ  ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ”   ผมค่อยๆเปิดประตูบานใหญ่เข้าไป ไฟยังเปิดสว่าง มีร่างเจ้าของห้องนอนเต๊ะอ่านนิยายอยู่บนเตียงที่คนนอนได้ 5-6 คน ผ้าม่านรอบเตียวขยับเบาๆจากแอร์ท่อ ที่ติดทั่วห้อง




“หนาวจัง อยู่ได้ไงเนี่ย อยากเป็นโพล่า แบร์เรอะ”ผมเริ่มบทสนทนาขำๆ


“.....”


................................................. ผมยังร่ายบทสนทนาอีกยาวยืด แต่ไร้วี่แวว ว่าเจ้าของห้องขี้เก็กจะหันมามอง คงต้องเล่นบทหวานซะแล้ว ผมค่อยๆเดินไปบนเตียงมัน

“จอน แชมป์ยังไม่ได้อาบน้ำเลยอ่ะ ไปอาบกันไป” ปกติถ้าธรรมดาผมคงถูกเล่นต่อแล้วหล่ะ

“ทำไรอยู่หล่ะ ไปเที่ยวจนดึกขนาดนี้ คราวนี้ งานวัด หรือ งานโรงเรียนยามดึกหล่ะ” เสียงแสดงความไม่เป็นใบ้ที่ จิก กัดซะ

“โห ก็ร้านอาหารมันช้า แล้วโทรศัพท์ ก็ตั้ง silent อ่ะ โทดนะ”ผมอธิบาย

“เห็นมั้ยว่ากี่มิส คอล”
“44” ผมตอบแห้งๆ

“เหรอ รู้มั้ยว่าโทรขนาดนี้ ใช้เวลานานขนาดไหน”
“ ชั่วโมงนึงมั้ง”

“เหรอ แค่ชั่วโมงนึง โทรให้รับนะ ไม่ใช่โทรไปยิง”
“....” ผมเงียบ

“แล้วดู voice ยัง อีกกี่อัน”
“ยังอ่ะ” ผมตอบแห้งหนักกว่าเดิม


“แล้วคิดว่าควรอภัยให้กับคำขอโทดง่ายๆที่กี่ครั้งก็ยังเหมือนเดิมมั้ย”
 “ไม่” ผมก็ตอบไปตรงๆ

“....”
“จอนอยากให้แชมป์ทำยังไงหล่ะ”



“.... ไม่ต้องทำไร ถือว่ากูโง่ ที่ห่วงมึงละกัน ”
“จอน”   

“ถ้าเป็นมึง มึงจะทำไง”มันถาม
“ก็ทำเหมือนมึง หรือยิ่งกว่า”ผมตอบ

“กูก็รู้”
“แต่ถ้ากูไม่ได้ไปกับแทค มึงจะโทรยังงี้มั้ย” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง

“แล้วมึงว่าไง”
“กับใคร มึงก็คงโทรอย่างนี้”ผมขุดหลุมฝังตัวเองซะแล้ว

“รู้ก็ดี” มันยังนั่งอ่านหนังสือ ผมก็เลย กระดึบๆไปหยิบหนังสือมันออก มันก็ปล่อยแต่โดยดี แต่ดันนอนแทนซะงั้น


“อ่าว” ผมทัก
“มึงไปอาบน้ำเหอะ กูเหม็นเน่า” มันบอก ผมต้องทำตามอย่างว่าง่าย ผมก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเสร็จ ก็เช็ดตัวและผมก็คิดแผนได้


ถ้าผมต้องแกล้งลื่นล้มในห้องน้ำ ถ้ามันเห็นผมเจ็บ แล้วใส่แค่ผ้าเช็ดตัวเนี่ย มันต้องหายโกรธแน่เลย 55

ผมเลยเริ่มตามแผน ทำให้ห้องน้ำเปียกๆก่อน แล้วก็




“โอ้ย” ผมเอามือไปทุบที่ประตูเลื่อนของที่อาบน้ำฝักบัว แล้วต้องแกล้งล้ม เพื่อความสมจริง เจ็บอยู่นะเนี่ย  เป็นไปตามคาดเสียงฝีเท้า เดินมาอย่างเร็ว แล้วเปิดประตูออก ประตูบ้านมันล็อคไม่ได้อ่ะ ไม่ได้จะตั้งใจยั่วไรหรอกนะ
“แชมป์ เป็นงัย” มันรีบเปิดประตูประตูมาดู แอบยิ้มในใจ หายโกรธแล้วแน่เลย


“มึงโดนอะไร”


“หัวมันโขกตรงนี้ กูเจ็บอ่ะจอน” ผมเริ่มตามแผน
”ไหน มันเดินมาดู ไม่เป็นไรนี่” มันเดินผ่านผมแล้วไปดูไอประตูห้องน้ำมัน แล้วมันก็เดินออกไป โดยไม่แยแสผมเลย

“มึงทำอย่างนี้ ใช่มั้ย” ตอนนั้นผมคิด และโกรธมันมาก มันจะรู้ว่าผมแกล้งทำหรือไงผมไม่สนใจ แต่นี่มันไม่สนใจแม้จะดูผมเลย ผมรีบแต่งตัว แล้วก็เดินออกจากห้องน้ำ เก็บของใส่กระเป๋า

แล้วเดินไปหน้ามัน ดึงแหวนที่นิ้วผมออก ปกติใส่ตลอดอ่ะ ถ้าไม่ไปโรงเรียน แล้วก็เขวี้ยงใส่หน้ามัน ผมไม่ได้ดูหน้ามันหรอก แล้วผมก็รีบเดินออก






 ทางนี่ไกลโคตร กว่าจะผ่านบ้านไปถึงหน้าประตูบ้าน ผมเดินไปถึง ยามกำลังคุยกับใครบางคนอยู่



“พี่คับ ช่วยเปิดประตูให้หน่อยคับ” ผมบอกยาม
“อ๋อ คุณหนู โทรมาบอกว่าไม่อนุญาตคับ” ยามบอกผม

“ถ้าพี่ไม่เปิด ผมจะโทรไปแจ้งตำรวจ ข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยว” ผมขู่เค้า ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นเหตุผลโง่ๆ เดินเข้าบ้านเค้ามาเอง ยามทำหน้าอึกอัก ก่อนจะเปิดประตูให้ผม ผมรีบเดินออกจากบ้าน นี่ไม่รู้ว่าต้องเดินไกลแค่ไหน ในซอยก็ไม่มีแท็กซี่เลย ผมเดินไป น้ำตาเจ้ากรรมก็ดันพลอยจะไหล






“ขึ้นมา”


 

ชดเชยด้วยตอนนี้ ยาวพอแล้วเนอะ ดูใจร้าวจบ รู้สึกว่านางเอกเนี่ย นางเอกได้ที่เลยครับ
จะมีชีวิตคนจริงๆ นางเอกอย่างนี้ได้มั้ย มีใครดูมั่งป่ะครับ งานเยอะแต่ยังดูหนัง

[Sith]

โอ๊ะโอ ไม่สังเกตว่าคุณมังจี่มาที่นี่ด้วยนะเนี่ย คริคริ  // กระผมเป็นใครไปเดาเอาเอง (คิดว่าเดาไม่ยาก  )

[Manji+]

^
^
จิ้มเด็กใหม่ครับ 

กะว่าจะไปชวนมาบอร์ดนี้อยู่เหมือนกัน
เรีนกผมว่ามั้งก็ได้ มังจี่ดูจะยากไปหน่อยนะ เผื่อจะได้รู้ว่า Edition นี้มันต่างไปเยอะมั้ย
พี่แชมป์เขาใส่ไข่เยอะแฮะคราวนี้
 

[zilveria]

โห  ออกไปกันงี้เลยเหรอ   เหอ ๆ

มาต่อไว ๆ นะคับ