หัวข้อ: EP.31 (END) ♠ 04/08/15 M ♠ M 『 ▷ ▷ ▷ ▸ ครูผมเป็นมาเฟีย (จริงดิ!!!?) 』

[nco1236]

 

[foyer]

M ♠ M
 
   ครูเมฆจะสอนผมว่ายน้ำ แล้วก็สอนต่อสู้ !!!
         เย้ ๆ ๆ คราวนี้ถ้าโดนถีบตกสระอีก ผมจะได้ไม่จม
            หรือถ้าโดนซ้อมอีก ผมก็อาจจะเอาคืนพวกมันได้บ้าง แต่ทั้งนี้ผมแค่อยากเรียนไว้เพื่อป้องกันตัวเองนะครับ เป็นไปได้ผมก็ไม่อยากมีเรื่องกับใครเลย ถ้าใครมันไม่มาหาเรื่องผมก่อน
      ผมเชื่อมั่นในตัวครูเมฆเต็มที่ ! เพราะว่าตั้งแต่ครูเขาช่วยชีวิตผม ผมก็ซาบซึ้งใจมาก
         ถึงแม้ว่าครูจะดูไม่ติดใจอะไร แต่ผมก็ระลึกอยู่เสมอว่าผมเป็นหนี้บุญคุณเขา
            และครั้งนี้ก็เหมือนกัน
   “ครูครับ”
   “หืม?”
   “ถ้าครูมีอะไรให้ผมช่วย ครูบอกผมเลยนะครับ ผมจะช่วยครูเต็มที่”      
   “เหรออออ?” ครูเมฆลากเสียงกวน พลางท้าวคางจ้องหน้าผม
   “คุณคิดว่าจะช่วยอะไรผมได้มั่งล่ะ ?” พอครูถามแบบนี้ ผมรู้สึกราวกับว่าตัวเองไม่เอาไหน
      ซึ่งผมก็พอรู้ตัวว่าไม่ได้เรื่องไม่ได้ราวหลายอย่าง แต่บางเรื่องผมก็ทำได้ดีนะครับ โดยเฉพาะงานบ้าน ส่วนเรื่องเรียนก็ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดี
  
   “เอาเถอะ ไว้ถ้าผมเข้าตาจนจริง ๆ ผมจะใช้บริการคุณแล้วกัน” อยู่ๆ ครูเมฆก็ตัดบทแล้วมีสีหน้าเปลี่ยนไป คือจากสีหน้าสบาย ๆ เป็นขมวดคิ้วเคร่งเครียด
“คุณ เดี๋ยวผมมานะ เอ้านี่ บัตรเครดิต อยากกินอะไรต่อก็รูดใช้ได้ตามสบาย”
“ครูจะไปไหนครับ !?” ผมเรียกไว้ทันก่อนที่เขาจะลุกออกไป
“ห้องน้ำ สงสัยข้าศึกบุก” ครูเมฆตอบ “ถ้าไงคุณรอผมแป้บนึงละกัน”  

   ผมมองตามหลังครูอย่างงง ๆ และก็จำต้องนั่งรออยู่คนเดียวอย่างที่เขาบอก
แต่ว่ารอแล้วรอเล่าครูก็ไม่มาซักที ผมเลยตัดสินใจเรียกพนักงานมาเก็บตังค์แล้วไปตามหาครูเมฆที่ห้องน้ำ
   

“ไม่เห็นมีคนอยู่เลย....” ห้องน้ำว่างเปล่าครับ และห้องน้ำอื่น ๆ ที่ให้คนนอกมาใช้งานได้ก็ไม่เจอเหมือนกัน

‘ครูกลับไปแล้วรึเปล่าเนี่ย ?’


 

ผมคิดคนเดียวอย่างน้อยใจที่เขาไปแล้วไม่บอก ตอนนี้ผมไม่มีมือถือแล้วก็ไม่มีเงินเพราะพวกไอ้โจ้แกล้งเอาไปซ่อนตั้งแต่วันนั้นยังหาไม่เจอเลย แต่ถึงจะมีมือถือแต่เบอร์โทรของครูเมฆผมก็ไม่รู้อยู่ดี
 
   ขณะที่ผมกำลังยืนอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรอยู่นั้นเอง ผมเห็นผู้ชายใส่สูทสามคนกึ่งเดินกึ่งวิ่งผ่านไปพลางพูดกันอย่างกระวนกระวายว่า
   “ไอ้เหี้ยหมงมันว่าไงนะ คนของไอ้ฤทธิ์อยู่แถวห้องเครื่องชั้นใต้ดินใช่ไหม?”
   “เออ แม่งซวยจริง มันมาทำเชี้ยอะไรที่นี่วะ”
   “เพิ่งหลุดจากไอ้คมมาเจอไอ้เมฆ กูจะรอดไหมเนี่ย”
   “ใจเย็นน่ะ พวกเราก็ใช่ว่ากระจอกซะเมื่อไหร่ ถ้าพูดกับมันดี ๆ ไม่ได้ก็ใช้ลูกปืนเลย”
       ผมฟังพวกเขาพูดกันจบก็เป็นอันต้องชะงักกึก !

คม ?


เมฆ !!!!?


และ.... ลูกปืน !!!!!!!!!


   ยะ...อย่าบอกนะว่า...สองคนเมื่อกี้กำลังพูดถึงครูเมฆแล้วก็พี่คมอยู่ !!?  
ผมดูจากลักษณะท่าทางแล้วคงเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่ ๆ
พวกนั้นจะทำอะไร... ! แล้วทำไมถึงพูดเรื่องน่ากลัวแบบนั้น !!

ด้วยความกังวลและกลัวจะไม่ทันการณ์ ผมมองซ้ายมองขวาอย่างตื่นตกใจแล้วตัดสินใจตามพวกเขาไปเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่ผมคิดอยู่เป็นจริงหรือไม่
   
   ผมค่อย ๆ แอบตามชายชุดดำทั้งสามด้วยใจระทึก เหงื่อกาฬแตกพลั่กเพราะกลัวจะถูกจับได้ แต่อีกใจก็เป็นห่วงว่าถ้าคนที่พวกเขาพูดถึงเป็นครูเมฆจริง ผมก็กลัวว่าครูจะเป็นอันตราย ทั้งที่ยังคิดไม่ออกด้วยซ้ำว่าจะช่วยครูยังไง

และเมื่อผมตามไปถึงที่หมายซึ่งเป็นซอกซอกนึงของชั้นใต้ดิน

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก!!!”



         หวา..........!!!! ~ ~ ~ ~  :

    ครูเมฆรึเปล่า !!!?
      ผมตกใจนึกว่าเสียงร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดนั้นเป็นของครู แต่เมื่อขยับเข้าใกล้ที่มาจนมองเห็นสถานการณ์ทั้งหมดแล้วมันกลับไม่ใช่
         
“อะไรวะ ขอยืมกุญแจเซฟแค่นี้ก็ไม่ได้” นี่ต่างหากล่ะครับเสียงครู แถมเขายังกำลังเอาเท้าเหยียบหน้าคนอื่นอยู่ด้วย !!!  
         “ก...กูให้ไม่ได้......โอ๊ยย ๆ ๆ ไอ้เมฆกูให้ไม่ได้จริง ๆ”
         “ป่ะป๊ามึงสอนให้เรียกกูว่า ‘ไอ้’ เหรอหา...!!!?”
      พูดจบครูกระแทกเท้าลงจุดเดิมอย่างไม่ปราณีปราศรัย !  
ผมยืนมองดูเหตุการณ์อย่างตกตะลึง  
เพราะหกคนนั้น ซึ่งรวมถึงสามคนเมื่อกี้ที่ผมตามมาด้วย ตอนนี้กำลังล้มลุกคลุกคลานเพราะถูกครูใช้ทั้งมือและเท้าฟาดใส่อย่างไม่ยั้ง
  
      “อย่าทำให้กูเสียเวลาจะได้มั้ย...?” ครูเมฆพูดพลางหยิบไฟแช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิร์ตแล้วเคาะหน้าคนที่นอนอยู่สองสามที
“บ...บอกแล้ว ๆ อย่าทำอะไรผมเลยครับ!”  ดูเหมือนเขาคนนั้นจะกลัวครูมาก ทั้งที่ครูยังไม่ทันทำอะไรมากกว่านั่งยองถาม

“ก...กุญแจอยู่ในตู้จดหมายเบอร์ 54 ตึก ยูซีไอทาวเวอร์” เขาละล่ำละลักบอกสิ่งที่ครูถามออกมา
      “ก็แค่นั้น...ลีลาจริงนะไอ้สัดเอ๊ย !” ครูเมฆฟาดกำปั้นเข้าใบหน้าอีกทีแล้วเขาก็เดินมาก้มหยิบอะไรบางอย่างสีดำ ๆ มาไว้ในกระเป๋ากางเกง

   ผมยืนตัวแข็งทื่อกับภาพที่เห็นจนขาไม่สามารถขยับไปไหนได้ รู้สึกทั้งกลัวทั้งตกใจกับสิ่งที่เห็น
จนกระทั่งครูเมฆเดินผ่านมา เพียงแค่หางตาที่เขาเห็นว่ามีคนยืนอยู่ชั่ววินาทีเท่านั้น เขาก็พุ่งเข้ามากระชากคอผมจนตัวปลิว
   “คุณ !? มาได้ไงเนี่ย ?” พอครูรู้ว่าเป็นผมเขาก็รีบปล่อยมือจากคอ แล้วดึงแขนผมออกมาจากที่นั่นทันที

จนกระทั่งถึงลานจอดรถ และเข้าไปนั่งในรถได้ ครูก็ถอนหายใจหนัก ๆ ไปหนึ่งเฮือก
“เห็นของเด็ดแล้วล่ะสิ” ครูเมฆเลิกคิ้วถามหน้าเซ็ง
   “ครูไปทำอะไรตรงนั้น !!? ผมได้ยินพวกมันพูดกันว่ามีปืนด้วย !!!”  
   “อ่อออ ปืนที่ไม่มีกระสุน มันเป็นปืนเด็กเล่น แล้วถ้ามันจะทำอะไรได้จริง ๆ อย่างมากก็แค่ฟาดกบาลหมาแตกเท่านั้นล่ะ” ครูเมฆพูดแล้วขับรถออกจากโรงแรม
   
      ท่าทางของเขาดูไม่สะทกสะท้านอะไร ต่างจากผมที่ยังตกใจไม่หายเลย ที่ครูโม้ว่าเก่งกีฬาหลายอย่าง ผมเริ่มจะเชื่อแล้วว่าไม่ได้โม้ แต่พูดจริง ๆ แต่ว่า..ถ้าเก่งแล้วต้องไปเจออะไรแบบนั้นมันก็อันตรายเกินไป

“ทำไมครูถึงไปมีเรื่องกับพวกนั้นได้ล่ะครับ ?” ผมถามด้วยความสงสัย ไม่ว่าจะเป็นในตัวคนที่เกี่ยวข้องหรือแม้แต่เรื่องที่เขาพูดกัน
“ปัญหาประสาทแดรกของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว” เขาตอบทันที
“แล้วผมบอกให้คุณกินขนมรอ ทำไมคุณไม่ฟัง”
      หง่ะ คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง... แย่เลย
         “หรือว่าขนมไม่อร่อย ?” ครูเมฆคิดไปอีกเรื่อง
         “เปล่าครับ”
         “บรรยากาศห่วยใช่ไหม คุณถึงนั่งรอไม่ได้”            
            “ม..ไม่ใช่ครับ เห็นครูหายไปนาน ผมก็เลยเป็นห่วง”
         “...................”

   “ครูไม่เป็นไรใช่ไหมครับ ? ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหม ?” ผมถามเพราะรู้สึกอย่างที่บอกจริง ๆ แต่เท่าที่ดูก็ไม่เห็นร่องรอยบาดแผลอะไร มีเพียงเสื้อผ้าเท่านั้นที่ดูยับๆ หลุดลุ่ยจากการเคลื่อนไหว

   “อ..โอ๊ยย ~” จู่ ๆ ครูเมฆก็ร้องออกมา แล้วยกมือกุมหน้าอกกับข้างแก้ม
      “ผมโดนอัดซะเละ ถึงภายนอกไม่เจอความเสียหาย แต่ข้างใน...ผมเหลวเป๋วไปหมดแล้วว โอ๊ยยย เจ็บบบ มากมายย จะตายมั้ยก็ไม่รู้ ~”
         ผมมองครูเมฆอย่างงงๆ เพราะเมื่อกี้ไม่เห็นเขาจะมีท่าทีแบบนี้เลย                  
แล้วที่ผมเห็นก่อนมา เขาก็ไม่เห็นจะโดนอัดอย่างที่ว่าเลยซักนิด
            “คุณ...ผมเจ็บจริง ๆ นะ ไม่เชื่อลองเอามือจับตรงนี้ดูดิ บวมเลยเห็นไหม ?”
            ครูคว้ามือผมไปแปะที่หน้าอก ผมลองลูบ ๆ ดูอย่างที่เขาบอกเพราะไม่แน่ใจว่าเจ็บจริงหรือเปล่า
   “คุ๊ณ !!! อย่ากดแรงดิ ผมเจ็บ” ก็ไม่เห็นว่ามันจะบวมตรงไหนเลยนี่นา ผมว่ามันก็เรียบ ๆ แข็ง ๆ ดี
   “ไปโรงบาลกันดีไหมครับครู ให้หมอเช็คก่อนเผื่อเป็นอะไรขึ้นมาจริง ๆ จะได้รักษาทัน” ผมชักจะกังวลไปกับเขาด้วย
   “โอ้ย ไม่ต้องถึงมือด๊อกให้เมื่อยหรอก แค่คุณช่วยนวดให้ผมก็พอแล้ว”

หง่ะ !

   นวด !?

“นวดยังไงอ่ะครับ ?” ผมงง
“แล้วมันจะหายเหรอ ?”
“หายดิ เดี๋ยวผมสอนวิธี ง่าย ๆ เคล็ดไม่ลับจากวัดเส้าหลิน มันเป็นการใช้พลังภายในรักษา คุณก็เคยได้ยินใช่ป่ะล้ะ ?”
“ก็.......ครับ เคยดูในหนังจีน” ? ? ?  
“นั่นแหล่ะ ๆ แต่อาจจะ advance กว่านั้นปรี๊ดนึง”

หือ ? ผมคิดตามแล้วก็เง็ง
“คุณช่วยผมได้ใช่มะ ?”

   ต้องช่วยสิครับ... ผมอยากให้ครูหายเจ็บไว ๆ

   “เออ ตอนนี้บ้านคุณมีคนอยู่รึป่าว ?” ครูเมฆถามและผมก็ตอบว่า ‘ไม่’ แม่ผมทำงานและกลับไม่เป็นเวลาครับ ส่วนใหญ่จะมาแวะมาตอนบ่าย ๆ แล้วก็ไปต่อ กว่าจะกลับอีกทีก็เกือบเช้าหรือไม่ก็ไม่กลับเลย
      เพราะฉะนั้นเมื่อคืนที่ผมหายไปแล้วแม่ไม่รู้เลยไม่ใช่เรื่องแปลก
         
   พอถึงบ้านผม ครูเมฆก็จอดรถและเดินตามเข้ามาช้า ๆ ด้วยท่าทางเหมือนเจ็บ  
   “ครูนั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาให้”
   “ขอบใจ เอ้อ นี่ก็เย็นมากแล้ว ทำอาหารให้ผมกินด้วยนะ ผมหิว” ผมหันขวับไปมองครู เขารู้ได้ไงเนี่ยว่าผมทำกับข้าวเป็น
      เอ ? หรือว่าผมเคยบอก... จำไม่ได้แฮะ
          “ผมทำได้แต่อาหารพื้น ๆ นะครับ” ก็วันนี้เขาพาผมกินหรูเลย ผมก็ชักไม่แน่ใจว่าครูเป็นไฮโซรึเปล่า ทั้งที่ท่าทางก็ไม่ให้เท่าไหร่
         “don’t worry. นกกระจิบ นกกระจอกผมก็กินได้ ผมเป็นคนกินง่าย โตเร็ว และสมองไว” แหง่ะ ก็ว่าอยู่... ตัวใหญ่ชะมัด

      พอเอาน้ำมาให้ครูเสร็จ ผมก็เข้าครัวเตรียมของสำหรับมื้อเย็น แม่ชอบซื้อของสดมาทิ้งไว้เยอะแยะครับ แต่ก็ไม่มีเวลาทำให้ นอกจากผมต้องทำกินเองหรือไม่ก็อุ่นกับข้าวที่แม่ซื้อมา
      “ให้ผมช่วยไรมั้ย ?” ครูเมฆเดินตามมาที่ครัวแล้วถาม
      “ไม่เป็นไรครับ ครูเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ นั่งพักก่อนจะดีกว่า”
      “อืม ก็จริง” ครูเมฆพยักหน้า
“งั้นผมนั่งดูคุณทำแล้วกัน” ครูเมฆเลือกเก้าอี้โต๊ะกินข้าวตัวหนึ่งนั่งแล้วเท้าคางจ้องหน้าผมเขม็ง
“.......................” ผมเหลือบ ๆ ตามองบ้าง

จ้องอะไรผมอ่า... ทำตัวไม่ถูกนะ !


ซักพักเขาก็ยิ้มออกมาเหมือนขำอะไรซักอย่าง  
“คุณชื่ออะไรนะ ?” ครูเมฆถาม
“มายด์ครับ” คุยกันตั้งนานยังไม่รู้ชื่อผมอีกเหรอเนี่ย เชื่อเขาเลย  
“โอเค มายด์ เบบี้ มาย โชว์เสน่ห์ปลายจวักให้ผมกินจนติดใจตายไปเลยนะ”  



H
มาแล่ว  
MILD BABY MINE  

[Newvy_lovely_world]

 

หวานซะ
แต่ว่านวดแบบไหนอ่ะ 

[u-only-one]

น้องมายด์จะรอดมั้ยเนี่ย 
ครูเมฆเริ่มส่อแววจิ้งจอกเฒ่าจะขย้ำหนูมายด์หมวกแดงแล้วเหอะ 

[w1234]

ครูเมฆเริ่มสส่อแววแล้ว จะให้มายด์นวดแบบไหนนะ

[BeeRY]

เดี๋ยวก่อนน้าครูเมฆ จะให้น้องมายด์นวดแล้วนาบ เอ๊ยย ทำไรต่ออ๊ะป่าวเนี่ย
สำออยซะเนียน (ประชด) มากอ่ะ ดีนะน้องมายด์เค้าใสซื่อและน่ารัก เลยเชื่อสนิท
ชอบๆอ่ะ มายด์ เบบี้ มาย แอร๊ยยย
+1 ขอบคุณค่าพี่โบ

[EunJin]

แอร่กกกกกก น่ารักอ่ะ อิจฉาครูเมฆแล้วนะ
อะไรจะได้เด็กขนาดนี้มาอยู่ใกล้ๆเนี่ยยยย

[Piloy]

ฮิฮิ เรื่่องนี้หนุกจัง ขอตามอ่านนะค๊า

 

[sin]

โอ้วว มายด์เบบี้มายย 
ครูเมฆเนียนเชียว ฮ่าๆๆๆ

[nunamicky]

น้องมายด์เคัาน่ารักเกินห้ามใจ ใช่มั๊ยคะครูเมฆ

[m_pop91]

เอาอีก  เอาอีก  ฮ่าาาาาาาาาาาาาา

[Phantom]

อ่านเพลิน ๆ ขำ ๆ ดี

ชอบความคิดในหัวแต่ละคน ฮาจริง ๆ

ขอบคุณเรื่องสนุก ๆ นะคะ

รออ่านตอนต่อไป ท่าทางครูเมฆจะใจอ่อนแล้ว

[A-J.seiya*]

ครูมเฆ ท่าทางจะไม่พ้น งาบลูกศิษย์ ตัวเองเลยนะ
เหอะๆๆๆ
น้องมายด์ก็ใสซื่อมากมายเลยอ่ะ
เริ่ดมากหนู ใสๆเข้าไว้ลูก!!!

[kslave]

น้องมายด์หนูตามตามไม่ทันครูเมฆจริงๆ หนูยังอ่อนต่อโลกเกินไป 
รอดูการนวดแบบวัดเส้าหลิน   

[gayraygirl]

และแล้วครูเมฆก็หางโผล่ 
ว่าแต่เขาเราก็แอบอยากรู้นวดแบบวัดเส้าหลินเป็นยังไงหว่า 

[YELLOWSTAR]

ครูเมฆเจ้าเล่ห์ จะกินเด็กก็ไม่บอก 

มีนงมีนวดขั้น advance ด้วยโว๊ยยย เลือดคนอ่านจะไหลกันอีกมั๊ยเนี่ย?? 

[pattybluet]

MILD BABY MINE.... อาฮะ แล้วครูเมฆก้อจัดเต็มกันไป~~
เจ้าเล่ห์สุดยอด ชักจะสงสารน้องมายด์ขึ้นมาตงิดๆแล้วซิ

[indy❣zaka]

มีสำออยนะยะครูขาาาา
เป็นญาติกะต้านรึป่าวเนี่ย นิสัยคือกันเลย

[bellity]

คืออีกคนก็เจ้าเล่ซ่ะขนาดนั้น

อีกคนก็ซื่้อซ่ะขนาดนั้น ไม่แปลกที่มายด์จะปั่นหัวเมฆได้ด้วยความซื่อ(ในอนาคต) 55+

[sam3sam]

ร้ายนะยะครูเมฆ
เจ้าเล่ห์ฝุดๆ
มายด์ยิ่งซื่อๆอยู่ด้วย
ว่าแต่จะให้มายด์นวดให้จริงๆป่าว
คนอ่านคิดล่วงหน้าไปไกลรอแล้วนะ

[watop]

จะนวดกันอย่างไรน้อ???

 

[mayuree]

อ่ะฮ้า..คารมคมหอกของเฒ่าลามกนี่ไม่กระจอกจริงๆ
อย่างฮาคิดได้นะ..ใช้พลังภายในจากเส้าหลิน..ตาคนนี้นี่..เหนือคำบรรยาย
สุดท้ายก็หลงมายด์จนคิดเก็บเป็นของตัวเองล่ะซี้  
ไหนใคร ใคร้ ใคร บอกว่า กระจอกอย่างนั้น สำออยอย่างนี้ เป็นไงล่ะ เสร็จ!!

เราชอบมากจะรอตอนต่อไปนะคะ

[nco1236]

  จิ่มเลย

[DexTunG]

 

[tarkung]

ร้ายนะยะครูเมฆ
เจ้าเล่ห์ฝุดๆ
มายด์ยิ่งซื่อๆอยู่ด้วย
ว่าแต่จะให้มายด์นวดให้จริงๆป่าว
คนอ่านคิดล่วงหน้าไปไกลรอแล้วนะ

เห้นด้วยๆ จะรอติดตามตอ่ไปนะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะ

[altctrldelete]

คุณครูร้ายขึ้นทุกวันน

[MokGaLaKom]

รู้สึกว่าความหื่นของครูเริ่มที่จะแสดงออกมาให้เห็นแล้ว
เอาใจช่วยครูเมฆ 

[✪PATTY✪]

เสร็จแน่ 

[tantansin]

มายด์ เบบี้ มาย

มายด์ เบบี้ มาย

ขุ้ก ๆ  อิอิ

[ordkrub]

ครูเมฆ  หื่่นเพิ่มขึ้นทุกวัน