หัวข้อ: Sex Toy…ผมถูกบังคับให้ขายตัว!! Yaoi (Boy’s Love) 18+อัพตอน20 (02/07/59) END

[Yara]

คุณแม่น่าร๊ากกกกกกกที่สุด อิอิ

[Paparazzi]

แม่อีจินอย่างน่าร้ากกกก

[iceman555]

 

[mystery Y]

ดีกันได้ไม่เท่าไหร่ เฮ้อ~

[PrimYJ]

ดีที่พี่จินรู้ใจตัวเองสักทีนะ
ทีนี้ก็ไปปรับความเข้าใจกับน้องซะ
ถ้าจินไม่ซื้อตัวเบียร์มาจากป้า ไม่รู้ว่าวันข้างหน้าป้าจะหน้าเงินขายเบียร์ให้กับใครอีก
พี่จินดูแลน้องเบียร์ด้วยนะ

ปล. ปรบมือให้คุณแม่ค่ะ
 

[purpleguy]

  รัวๆ ให้หญิงแม่ 

[kitwiphat]

มันง่ายๆๆไปไหมครับ..ก็นิยายนะเนอะจะเหมือนชีวิตจริงได้ไง

[jimmyjimmy]

อั้ยย่ะ...ได้แม่สามีดี มีชัยไปกว่าครึ่ง ไม่ต้องตกนรกแล้วนะเบียร์

[angel_Z4]

เฮ้ย! คือดีงามมากค่ะคุณแม่!!แอร๊ยยยย

[Minty]

ป้าใจร้าย ไม่ต้องกลับไปหาป้าอีกแล้วนะเบียร์

[Jang_B2UTY]

Sex Toy 15

 

          เบียร์รู้สึกอึดอัดใจไม่ใช่น้อยที่สายตาคมของอีกคนมองมาที่เขาขณะที่กินข้าวเย็น ร่างบางเอาแต่ก้มหน้าก้ม

ตากินข้าวโดยที่ไม่สนใจอีกคนเพราะสิ่งที่อีกคนทำกับเขามันทำให้เขาโกรธมาก เขาเป็นคน ไม่ใช่สิ่งของถึงได้ซื้อขาย

กันแบบนี้ เขามีชีวิตจิตใจ มีศักดิ์ศรี มีความเป็นคน


          “อร่อยมั้ยคะน้องเบียร์” คุณหญิงจิตราถามร่างบางขึ้นด้วยน้ำเสียงเอ็นดู


          “อร่อยครับ” เบียร์ตอบสั้นๆ


          “จินตักต้มอันนั้นให้น้องเบียร์หน่อยสิคะ ดูท่าทางน้องจะชอบ” คุณหญิงจิตราหันไปสั่งลูกชาย

 
         “เอ่อ...ผมตักเองได้ครับ” เบียร์ว่าพร้อมทำท่าจะตักต้มดังกล่าวแต่มือหนาของอีกคนก็คว้าช้อนกลางไว้ก่อน

ก่อนจะตักต้มมาใส่จานของเขา เบียร์มองหน้าอีกคนทำให้ตาคมสบเข้ากับตากลมก่อนที่เบียร์จะเป็นฝ่ายหันหนี


          “ต่อไปเวลาไปเรียนน้องเบียร์ก็ไปพร้อมกับพี่จินนะคะ ยังไงก็มหาวิทยาลัยเดียวกัน” คุณหญิงจิตราว่า


          “ผมไปเรียนเองได้ครับ คงไม่รบกวนดีกว่าครับ” เบียร์รีบปฏิเสธออกมา แม้ว่าจะรู้สึกเสียมารยาทกับแม่ของ

อีกคนไม่ใช่น้อย ยิ่งแม่ของอีกคนเอ็นดูเขามากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากเท่านั้น เขาไม่อาจรับสิ่งที่โดยหยิบยื่นมา

ให้ได้ แค่นี้เขาก็รู้สึกเกลียดตัวเองมากพอแล้ว เขาถูกปฏิบัติเหมือนไม่ใช่คน เขาถูกปฏิบัติเหมือนเป็นสิ่งของเพราะ

ฉะนั้นเขาจะไม่ขอยอมรับอะไรจากอีกคนอีก


          “อย่าดื้อ” จินพูดออกมาสั้นๆ


          “ผมไม่ได้ดื้อ” เบีนร์รีบเถียงกลับทันที

 
         “ถ้าไม่ได้ดื้อก็ทำตามที่แม่ฉันบอกซะ” จินว่าเสียงเรียบ เบียร์กัดปากอย่างไม่พอใจกับคำพูดของอีกคน

ดวงตากลมร้อนผ่าวไปหมด คำพูดของอีกคนมันตอกย้ำสิ่งที่เขาเป็นอยู่ เขาไม่คนเหรอ? เขาไม่มีสิทธิ์ทำตามใจตัว

เองบ้างเลยเหรอ? หรือเขาเป็นเพียงสิ่งของที่อีกคนใช้เงินซื้อมาแล้วต้องทำตามสิ่งที่อีกคนสั่งเท่านั้น


          “เข้าใจละ” เบียร์ตอบสั้นๆพร้อมก้มหน้ากินข้าวเงียบๆ คุณหญิงของบ้านทำหน้าลำบากใจสุดๆกับบรรยากาศ

ขุ่นมัวระหว่างคนทั้งคู่ เธอไม่ได้บังคับร่างบางแต่เธอแค่อยากให้ทั้งคู่มีเวลาร่วมกันต่างหากแต่บางทีคำพูดของเธอ

อาจจะไปทำให้อีกคนคิดมากก็เป็นไปได้ ยิ่งเห็นดวงตากลมโตมีน้ำตาหน่วงคลอเธอก็ยิ่งสงสารจับใจ...หลังจากกิน

ข้าวเสร็จจินก็ขอตัวไปเคลียร์งานที่ห้องทำงานเหลือแค่เบียร์กับคุณหญิงของบ้านเท่านั้นที่อยู่ในห้องรับแขก


          “น้องเบียร์อย่าโกรธพี่จินเลยนะคะแล้วแม่เองก็ไม่ได้บังคับน้องเบียร์ด้วย”คุณหญิงจิตราพูดขึ้น


          “ผมเข้าใจจสถานะของผมดีครับ” เบียร์ตอบด้วยน้ำเสียงหม่นๆ


          “สถานะอะไรกันคะน้องเบียร์ แม่เอ็นดูน้องเบียร์เหมือนเป็นลูกของแม่อีกคนนะคะ” คุณหญิงของบ้านว่า

พร้อมลูบหัวอีกคนเบาๆ น้ำตาที่พยายามสะกดกั้นเอาไว้ไหลลงมาจากดวงตากลมโตทันทีที่ได้รับความอ่อนโยนจาก

หญิงสาวที่เขาไม่เคยได้รับจากคนที่มีชื่อว่าแม่มาก่อน


          “ฮึก ผมยังเป็นคนอยู่ใช่มั้ยครับ ฮึก ทำไมพวกเขาทำ ฮึก เหมือนผมเป็นสิ่งของ”เบียร์สะอึกสะอื้นออกมา


          “โธ่น้องเบียร์ ไม่มีใครเห็นน้องเบียร์เป็นสิ่งของทั้งนั้นแหละค่ะ” คุณหญิงจิตราพยายามพูดปลอบประโลมร่าง

บาง เบียร์ได้แต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นโดยไร้คำพูดใดๆออกจากปากบาง จินที่เดินลงมาจากข้างบนก็เห็นว่าร่างบางนั่ง

ร้องไห้อยู่โดยมีแม่ของเขากำลังนั่งปลอบ อวัยวะในหน้าอกด้านซ้ายของเขาสั่นไหวไปหมดเมื่อเห็นน้ำตาของอีกคน

มือหนายกขึ้นมาเสยผมตัวเองอย่างใช้ความคิด เขาควรทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี...กลางคืน...เบียร์นั่งเอาน้ำแข็ง

ประคบดวงตาอยู่ในห้องนอนสาเหตุเพราะเขาร้องไห้หนักทำให้ดวงตาบวมไม่ใช่น้อยแต่อย่างน้อยการร้องไห้มันก็

ทำให้เขาได้ระบายออกมา ยิ่งความอบอุ่นของหญิงสาววัยกลางคนที่แสดงออกกับเขามันยิ่งทำให้เขารู้สึกอบอุ่น

หัวใจ ตอนเด็กๆเขาเคยใฝ่ฝันถึงความอบอุ่นของพ่อและแม่ เขาอิจฉาเพื่อนที่โรงเรียนไม่ใช่น้อยที่มีพ่อแม่คอยมารับ-

ส่งที่โรงเรียน ในขณะที่เขาต้องขึ้นรถเมล์ไปเรียนเอง งานวันแม่ที่โรงเรียนมีงานพวกเพื่อนๆก็จะมีแม่มาร่วมงานต่าง

จากเขาที่ไม่มีใครเลย พอขึ้นถึงเรื่องนี้ทีไรนัยน์ตาก็ร้อนผ่าวอีกแล้ว เบียร์อดยิ้มเยาะสมเพสในความ

อ่อนแอของตัวเองไม่ได้ ทั้งๆที่เขาเข้มแข็งมาตลอดแต่ช่วงนี้รู้สึกว่าเขาจะอ่อนแอมากเสียเหลือเกิน



ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ร่างบางวางห่อน้ำแข็งแล้วเดินไปเปิดประตูก่อนจะพบกับคนที่เขาไม่อยากเจอ


          “มีอะไร” เบียร์ถามเสียงเรียบ


          “...” จินไม่ตอบแต่กลับยื่นมือมาสัมผัสที่ตากลมที่ยังคงบวมแดงอยู่ เบียร์สะดุ้งทันทีที่มือหนาสัมผัสที่ดวงตา

ของเขาก่อนที่มือบางจะรีบปัดออกทันที


          “มีอะไรก็พูดมาหรือว่า...” เบียร์เว้นวรรคกับสิ่งที่คิดขึ้นได้ เขาก็ไม่น่าถามว่าอีกคนมาหาเขาทำไม คนที่ถูกซื้อ

มาด้วยเงินอย่างเขาจะมีหน้าที่อะไรได้นอกจากระบายความใคร่


          “อะไร” จินขมวดคิ้ว


          “คุณคงอยากสินะ งั้นเข้ามาสิ” เบียร์ว่า แม้ว่าจะไม่ต้องการเรื่องพรรค์นั้นแต่เขาก็ต้องยอมรับมัน เขากลาย

เป็นสิ่งของอขงอีกคนไปโดยสมบูรณ์แล้ว เขาไม่มีปัญหาหาเงินมากมายขนาดนั้นมาไถ่ตัวตัวเองหรอก สิ่งที่ทำได้ก็

คือรอให้อีกคนเบื่อเขาตามที่ป้าของเขาบอกนั่นแหละ


          “พูดบ้าอะไร” จินขมวดคิ้วเป็นปมหนักกว่าเก่า


          “ก็มันหน้าที่ผมไม่ใช่หรือไง คุณซื้อผมมาเพื่อทำเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรือไง” เบียร์ว่า


          “ถ้านายคิดอย่างนั้นก็ได้” ว่าแล้วร่างสูงก็เดินเข้ามาในห้องนอนของอีกคนทันทีมือหนาปลดกระดุมเสื้อนอน

ของตัวเองทันที เบียร์หันหน้าหนีแผงอกขาวๆของอีกคนที่ปรากฏแก่สายตาทันที ตัวบางสั่นเทาขึ้นมาเมื่อนึกได้ว่า

ต้องเจอกับอะไร ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เขาก็ไม่เคยต้องการเรื่องพรรค์นี้


          “อ๊ะ” มือหนาเกี่ยวเอวอีกคนเข้ามาจนร่างกายแนบชิดกัน เบียร์ยังคงหันหน้าหนีอีกคนพร้อมกับนัยน์ตาที่ร้อน

ผ่าวอีกครั้ง พยายามบอกตัวเองว่าอย่าร้องไห้ออกมาห้ามอ่อนแอเด็ดขาด


          “รังเกียจฉันหรือไง” จินถามเสียงเรียบ


          “ใช่” เบียร์ตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าคำตอบที่ออกมามันคือสิ่งที่หัวใจคิดหรือเปล่า


          “แน่ใจ” จินถามอีกครั้งพร้อมกับเชยคางอีกคนให้หันมาสบตา ตากลมยังคงหน่วงคลอด้วยน้ำตาและสั่นระริก


          “ขี้แย” จินว่าพร้อมกับเอามือขึ้นมาปาดน้ำตาของอีกคนที่หยดลงมา ความอ่อนโยนของอีกคนมันยิ่งกระตุ้น

ให้เบียร์อยากร้องไห้เข้าไปใหญ่ จากน้ำตาหนึ่งหยดก็ลงมาสองหยด สามหยดจนนับไม่ถ้วน


          “ผมเกลียดคุณ” เบียร์ว่าออกมา

 
         “แต่ฉันไม่เกลียดนายเลยสักนิด” จินว่าพร้อมจูบซับน้ำตาที่ใบหน้าของอีกคนก่อนจะมาจบที่ริมฝีปากของอีก

คน จินไม่ได้เข้าไปชิมความหวานข้างในโพรงปากของอีกคนเขาเพียงแต่กดจูบที่ข้างนอกเท่านั้น


          “ทำแบบนี้ทำไม” เบียร์ถามขึ้น


        “...” ไม่มีคำตอบออกมาจากปากหนา

 
         “คุณทำร้ายผมแล้วก็มาทำดีตลบหลัง ตบหัวแล้วลูบหลังหรือไง!” เบียร์ว่าเสียงดังด้วยความอัดอั้นตันใจ เขา

สับสนไปหมดแล้ว ตอนกลางวันอีกคนทำเรื่องเลวร้ายกับเขาแต่ตอนนี้อีกคนกลับมาปลอบประโลมด้วยความอ่อน

โยน อันไหนคือความรู้สึกจริงๆของอีกคนกันแน่ อันนั้นคือตัวตนของคนๆนี้กันแน่

 
         “ไม่ใช่” จินว่า


         “แล้วทำแบบนี้ทำไม ตอบผมมาสิ!” เบียร์ถามเสียงดัง


          “ไม่มีคำตอบให้หรอก...” จินตอบ เบียร์กัดปากจนขึ้นห้อเลือดกับคำพูดที่ออกมาของอีกคน


          “...รู้แค่ว่าไม่ชอบน้ำตาของนายชะมัด” จินว่าต่อ เบียร์ชะงัก ตาคมสบเข้าที่ตากลมทำให้เบียร์สามารถมอง

เห็นตัวเองที่อยู่ในแววตาของอีกคนอย่างชัดเจน หัวใจของร่างบางสั่นไหวขึ้นมา


         “อย่าร้องไห้อีก” จินพูดก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากบางอีกครั้ง ริมฝีปากหนาบดคลึงที่ริมฝีปากของอีกคนจน

เบียร์ยอมที่จะเปิดปากให้อีกคนเข้ามา ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากบางก่อนจะเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กด้วย

ความร้อนแรงปนอ่อนโยน ทั้งคู่พากันมาที่เตียงนอนตอนไหนไม่อาจรู้ตัวได้



ตุบ

ร่างสองร่างทิ้งตัวลงบนเตียงนอนโดยมีร่างสูงที่คร่อมอยู่ข้างบน จินถอนจูบจากอีกคนพร้อมกับตาคมที่สบเข้ากับ

ตากลมอย่างสื่อความหมาย

 
         “มะ...มองอะไร” เบียร์ถามเสียงสั่น ตอนนี้เขารู้สึกอ่อนระทวยไปหมดเพราะรสจูบเมื่อครู่ เพราะสายตาของ

อีกคนที่กำลังมองมา ทั้งๆที่คิดว่าโกรธอีกคนมากที่ทำกับเขาแบบนี้แต่ทำไมกันนะ ทำไมหัวใจยังเผลอไผลยอมอีก

คนไปเสียได้


          “มองไม่ได้?” จินเลิกคิ้ว


          “...” เบียร์ไม่ตอบแต่กลับหันหน้าหนี ใบหน้าใสตอนนี้ขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารักจนจินอดใจไม่ไหวที่จะสูดดม

ความหอมจากแก้มนิ่มของอีกคน


          “คุณ!” เบียร์หันกลับมามองอีกคนหน้าแดงก่ำ


          “เป็นของฉันนะ” เสียงทุ้มว่า

 
         “เป็น...เป็นอะไร” เบียร์ถามกลับเสียงสั่น จินกระตุกยิ้มุมปาก


          “เป็นเมีย” สิ้นเสียงทุ้มปากหนาก็ประกบลงมาอีกคนก่อนที่บทรักที่ร้อนแรงจะเริ่มขึ้นด้วยความเต็มใจของคน

ทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้ไม่มีเอ็นซีจ้า 55555 สมองตันแต่งไม่ออกจริงๆ อิพี่จินยังคงไม่ชัดเจนเหมือนเดิมเนอะ รักก็บอกแต่นางยังคง

ซึน อิๆ ยังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ

___จางบิวตี้___

[puchi]

จินเลิกปากแข็งได้แล้ว รู้ใจตัวเองสักที  บอกให้เบียร์รู้ไวๆเลย

[Wut_Sv]

กรี๊ดดดดดด อีพี่จิน ตอบน้องไม่ได้ แต่มาขอน้องให้น้องเป็นเมียเนี่ยนะ

[jimmyjimmy]

เป็นเมียพี่จินแล้วน้องเบียร์ ต่อไปเอาคืนให้หนัก 555

[iceman555]

 

[Paparazzi]

อีจิน รู้ตัวแล้วก็ทะนุถนอมน้องหน่อยนะ
คุณแม่นิน่ารักสุดๆ

[Minty]

เบียร์ ยอมซะแล้ว

[yowyow]

 

[angel_Z4]

ง่อววววววววหวานซะ...ว่าเเต่น้องเขาจะยอมเหรอจิน? เหอะๆ

[little_munoi]

พี่จินเอ๋ยย รู้ใจตัวเองซักทีนะ
แบบว่า บอกเอาไปเหอะ
น้องเบียร์รอจนเหรื่อยแล้ว

[mystery Y]

รอตอนต่อไป~

[PrimYJ]

โถ่~ พ่อคนปากแข็ง 

[lizzii]

เขินแทนนนนนน อิพี่จิน บทจะหวานจะเลี่ยนก็เอาซะเขินเลยนะ

[Jang_B2UTY]

Sex Toy 7

( Shut x Pitcha )

        เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของพิชชาชัชจึงชวนผู้มีสถานะเป็นแฟนหมาดๆออกมาเดทกัน แม้ว่าจะเคยออกเดทกับเด็กใน

สต็อกมาหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่มีครั้งไหนที่หนุ่มเพลย์บอยอย่างชัชจะตื่นเต้นขนาดนี้  ในหัวของร่างสูงวาดฝันการเดทที่สุด

แสนจะโรแมนติกกับอีกคน นั่งดูหนังที่ที่นั่งสวีทในโรงหนังนั่งจับมือกัน อิงแอบกันหรือแม้กระทั่งจูบกันแค่คิดร่างสูงก็อดยิ้มไม่ได้


          “ยิ้มอะไรของคุณ” พิชชาถามขึ้นขณะที่นั่งอยู่ในรถคันหรู


          “เปล่าครับๆ” ชัชว่า


          “ว่าแต่คุณจะพาผมไปไหน” พิชชาถามขึ้น


          “กินข้าว ดูหนังไง” ชัชตอบยิ้มๆ


          “ใครบอกว่าผมจะไป” พิชชาขมวดคิ้ว ชัชหันมามองอีกคนงงๆ


          “เดทแรกของเราต้องไปที่นั่นสิ” พิชชาคลี่ยิ้ม...ชัชมองสถานที่ตรงหน้าด้วยสภาพหน้าซีดเหงื่อตก เดทในฝันที่เขาวาด

ฝันไว้พังทลายทันทีที่อีกคนบอกให้เขาขับรถออกจากกรุงเทพมาที่ปทุมธานี รู้ใช่มั้ยว่าที่นี่ที่ไหน...ดรีมเวิร์ลนั่นเอง


          “ว้าว คนเยอะจัง” พิชชาว่าอย่างตื่นเต้น ตากลมมองซ้ายมองขวาไปมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง ชัชยกยิ้มกับท่าทางน่ารักแบบ

เด็กๆของอีกคน บางทีมาเที่ยวแบบนี้ก็ได้เห็นอีกมุมของอีกคนนะ


          “คิดยังไงมาที่นี่” ชัชถามขึ้น


          “ก็ผมอยากมานี่หน่า ไม่ได้มาเที่ยวสวนสนุกมานานเท่าไหร่แล้วนะ...” พิชชาว่าแล้วทำท่าครุ่นคิด


          “...อืม เกือบสิบปีแล้วสินะ” พิชชาว่าต่อ ชัชเลิกคิ้ว


          “ก็ตั้งแต่ผมขึ้นม.ปลายก็เคร่งเครียดกับเรื่องเรียนอย่างเดียว พอเข้ามหาวิทยาลัยก็ไม่มีเวลาแล้ว ยิ่งช่วงทำงานยิ่งแล้ว

ใหญ่” พิชชาว่า เขาเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านความหวังทุกอย่างก็ย่อมตกอยู่ที่เขา พ่อหวังกับเขามากทั้งในเรื่องเรียน

และการงานทำให้ชีวิตของเขาเคร่งเครียดไม่ใช่น้อย พอมีวันหยุดและมีอีกคนเข้ามาในชีวิตแบบนี้สถานที่แรกที่เขาอยากจะมา

ด้วยกันก็คงเป็นที่สวนสนุกนี่แหละ


          “ผมอุตส่าห์วาดฝันเดทโรแมนติกซะดิบดี” ชัชว่าขำๆ


          “ชิ เดทโรแมนติกของคุณเก็บไว้ใช้กับเด็กๆคุณเถอะ” พิชชาว่า


          “เด็กที่ไหนกันเล่า ผมมีแค่คุณ” ชัชว่าพร้อมคว้ามืออีกคนมาจับไว้ พิชชายิ้มเขินๆ


          “ให้มันจริงๆ แล้วก็ไม่ต้องเนียนจับมือผมเลย ไปซื้อตั๋วเลย” พิชชาว่า ชัชต้องปล่อยมือนิ่มอย่างเสียดายแต่ใบหน้าหล่อก็

ขยับเข้ามาชิดหูบางก่อนจะกระซิบว่า


          “ผมจะตามใจคุณก็ได้แต่ตอนกลางคืนคุณต้องตามใจผมนะ”...พิชชาลากอีกคนไปที่เครื่องเล่นนั่นทีนี่ทีอย่างตื่นเต้น

เริ่มตั้งแต่เครื่องเล่นไม่หวาดเสียวยันหวาดเสียวมากๆ ชัชก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเพราะเขาก็ไม่ได้กลัวความสูงหรือกลัวเรื่อง

หวาดเสียวอะไรอยู่แล้วแต่อีกคนที่สิ เล่นเครื่องเล่นหวาดเสียวทีก็ซบเขาที แบบนี้ก็กำไรเขาเต็มๆ หึๆ


          “อยากเข้าอ่ะ” พิชชาว่าพร้อมกับชี้ไปที่snow townซึ่งเป็นเมืองหิมะจำลองที่เป็นที่ชื่นชอบสำหรับผู้ที่มาเที่ยวที่นี่

มากเพราะอากาศข้างในหนาวเย็นเหมือนกับหลุดไปอยู่ต่างประเทศจริงๆ มีละอองหิมะจำลองบวกกับเนินน้ำแข็งสำหรับ

สไลเดอร์ลงมา


          “ป่ะ” ชัชว่าพร้อมกับจับมือบางไปยังsnow town ทั้งคู่ต้องทำการใส่เสื้อกันหนาวและรองเท้าบูทให้พร้อมก่อนที่จะ

พากันเข้าไปข้างใน พิชชาตาเป็นประกายด้วยความตื่นตาตื่นใจเดินไปทางนั่นทีทางนี้ทีเพื่อให้ร่างสูงถ่ายรูปให้ ชัชเองก็ยิ้มๆกับ

ท่าทางของร่างบาง ไม่เคยเห็นอีกคนยิ้มกว้างขนาดนี้มาก่อนสงสัยจะมีความสุขมากจริงๆ


          “ถ่ายรูปคู่กันนะคุณ” ชัชว่า พิชชาพยักหน้ารับก่อนที่ทั้งคู่จะเซลฟี่กัน


          “ฮ่าๆๆ ดูหน้าคุณสิ ตลกจัง” พิชชาว่าพร้อมหัวเราะร่าเพราะเขากดถ่ายรูปเร็วไปหน่อยทำให้ร่างสูงไม่ทันได้เก๊ก


     “คุณแกล้งผมหรือเปล่าเนี่ย” ชัชว่าหน้างอ


          “เปล่าสักหน่อย ฮ่าๆๆ” พิชชายังคงหัวเราะไม่เลิกจนชัชหมั่นเขี้ยวก้มลงไปจูบปากอีกคนแรงๆหนึ่งที


          “คุณ!” พิชชาร้องอย่างตกใจก่อนที่ตากลมจะมองซ้ายมองขวาว่ามีใครเห็นเหตุการณ์เมื่อครู่หรือเปล่าแต่ปรากฏว่าตรงที่

พวกเขายืนถ่ายรูปกันอยู่ไม่ใครนอกจากพวกเขาสองคน


          “หมั่นเขี้ยว” ชัชว่ายิ้มๆ พิชชามองตาเขียว


          “คุณ!” พิชชาร้องอีกครั้งเมื่อร่างสูงก้มลงมาจูบปากเขาอีกครั้ง ใบหน้าสวยแดงจัดด้วยความเขินอาย


          “หมั่นเขี้ยวอีกละ” ชัชว่าหน้าระรื่น พิชชามองอีกคนตาเขียวอีกครั้งแต่ครั้งนี้ร่างบางรีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเอาไว้

ป้องกันอีกคนลวนลาม ชัชหัวเราะร่าทันทีกับท่าทางของอีกคนก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายจากปากนิ่มๆเป็นแก้มใสทันที


          “คุณ! ฮึ่ย์ๆ ไอ้คนโรคจิต” พิชชาเดินหนีร่างสูงทันที...เวลาทั้งวันผ่านไปอย่างรวดเร็วอย่างที่เขาบอกกันว่าเวลาแห่งความ

สุขย่อมผ่านไปเร็วเสมอ พิชชาก็คิดแบบนั้นเช่นกัน แม้ว่าจะเหนื่อยมากแต่ก็แฝงไปด้วยความสุขที่พิชชาจะไม่มีวันลืมวันนี้เลย


          “นี่ไม่ใช่ทางกลับบ้านผมนี่” พิชชาพูดขึ้นขณะที่กำลังขับรถกลับ


          “ใครบอกว่าผมจะไปส่งคุณที่บ้าน” ชัชว่า พิชชาขมวดคิ้ว


          “ไปกินข้าวบ้านผมนะ ผมให้แม่ครัวทำอาหารไว้รอคุณแล้ว” ชัชพูดให้ร่างบางหายสงสัย พิชชาพยักหน้ารับโดยที่ไม่ได้

เอะใจอะไร...มื้อเย็นผ่านไปอย่างรวดเร็วทั้งๆที่ชัชควรจะไปส่งร่างบางที่บ้านแต่ร่างสูงก็มัวแต่อิดออดไม่อยากให้อีกคนกลับประวิง

เวลาจนตอนนี้เกือบห้าทุ่มแล้ว


          “มันดึกแล้วนะไปส่งผมสักทีสิ ง่วงแล้ว” พิชชาว่าตาปรือๆเพราะเขาก็เริ่มง่วงนอนแล้ว อีกคนยื้อให้เขาอยู่ตั้งแต่หนึ่งทุ่ม

ยันปัจจุบัน ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้จะคือวันหยุดอีกวันแต่เขาก็ยังมีงานที่ยังเคลียร์ไม่เสร็จเหมือนกัน


          “ง่วงแล้วงั้นนอนนี่นะ” ชัชว่าพร้อมรอยยิ้ม พิชชามองอีกคนอย่างไม่ไว้ใจทันที


          “หน้าตาคุณไม่น่าไว้ใจ” พิชชาว่า ชัชหัวเราะ


          “ไม่น่าไว้ใจยังไง” ชัชยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีกคนพร้อมถามขึ้น พิชชาขยับหน้าหนี


          “คุณ...จะขยับเข้ามาทำไม” พิชชาว่าเสียงสั่นๆเมื่อร่างสูงขยับหน้าเข้ามาเขาอีกแม้ว่าเขาจะขยับหนีแล้วก็ตาม


          “อยากจูบ” ชัชพูด พิชชาหน้าแดงทันทีมือบางพยายามดันอีกคนออกห่างแต่มือหนาก็รวบมือบางเอาไว้


          “จูบนะ” ชัชว่าพร้อมยื่นหน้าเข้ามา พิชชาทำท่าจะหันหน้าหนีแต่ไม่ทันเสียแล้วปากหนาประกบเข้ากับปากบางอย่างอ่อน

โยนก่อนที่ลิ้นหนาจะค่อยๆเลียเพื่อให้อีกคนเปิดปาก พิชชาเปิดปากรับอีกคนอย่างเต็มใจก่อนที่ลิ้นหนาจะเข้ามาเกี่ยวพันกับ

ลิ้นเล็ก จากความอ่อนโยนเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความร้อนแรงจนพิชชาร้อนวูบวาบไปหมด มือหนาค่อยๆสอดเข้ามาในเสื้อของร่าง

บางโดยที่พิชชาไม่อาจรู้ตัวได้


          “อ๊ะ” พิชชาครางในลำคอเมื่อมือหนาสะกิดเข้ากับยอดอกของเขา ตากลมสบเข้ากับตาคมที่กำลังมองมาที่เขาราวกับเสือ

ร้ายที่กำลังจะกินเหยื่อ


        “สรุปนอนนี่นะ” ชัชว่าด้วยน้ำเสียงแหบพร่าอย่างมีเสน่ห์ ทำให้พิชชาเผลอพยักหน้ารับโดยไม่รู้ตัว...พิชชาอยากจะทึ้ง

หัวตัวเองแรงสักสามทีที่เผลอไผลไปกับอีกคน รู้ทั้งรู้ว่าร่างสูงร้ายกาจกับเรื่องนี้แค่ไหนแต่ก็ยังเผลอไปพยักหน้ารับนอนค้างกับอีก

คน งื้อออออ แล้วคืนนี้เขาจะรอดมั้ยเนี่ย? พิชชาเอามือทึ้งหัวตัวเองทันทีขณะอาบน้ำตากลมมองหาเสื้อผ้าที่ต้องเปลี่ยนแต่ก็นึก

ขึ้นได้ว่าลืมเอาเข้ามา


          “คุณ!” พิชชาเรียกอีกคนแต่ก็มีแต่ความเงียบเท่านั้นที่ตอบกลับมา พิชชาค่อยๆแง้มประตูห้องน้ำเพื่อชะเง้อดูอีกคนแต่

ปรากฏว่าไม่พบใคร สงสัยจะออกไปข้างนอกมั้ง ว่าแล้วพิชชาก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยสภาพเช็ดตัวพันเอวผืนเดียวเพื่อไป

หยิบเสื้อผ้าที่วางอยู่ปลายเตียงโดยหารู้ไม่ว่ามีสายตาคมกำลังมองมาจากโซฟาที่เยื้องจากโซนเตียงนอน


          “อ๊ะ” พิชช่าสะดุ้งทันทีเมื่อรับรู้ถึงแรงกอดจากด้านหลัง


          “อาบน้ำแล้วหอมจัง” ชัชว่าพร้อมสูดกลิ่นของอีกคนเข้าเต็มปอด พิชชาหน้าแดงจัดด้วยความเขินตัวแข็งทื่อไปหมด

อย่างทำอะไรไม่ถูก


          “คะ...คุณ” พิชชาว่าเสียงสั่น


          “ซอกคอหอมขนาดนี้ ส่วนอื่นจะหอมขนาดไหนนะ” ชัชว่าเสียงพร่าพร้อมกับค่อยๆสูดดมกลิ่นกายของอีกคนไล่ลงจาก

ซอกคอมาที่หัวไหล่บางและหลังเนียน


          “ปะ...ปล่อยนะ” พิชชาว่าพร้อมกับพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของอีกคนแต่มีหรือที่ชัชจะยอมร่างสูงจับอีกคนหันมา

ประชันหน้าก่อนจะจู่โจมด้วยริมฝีปากทันทีโดยที่พิชชาไม่ทันตั้งตัว


          “อื้ออออออ” พิชชาครางออกมาทันทีกับรสจูบที่ร้อนแรงและนิ้วร้อนๆของอีกคนที่กำลังสะกิดยอดอกของเขาอย่างมันส์มือ

กายบางสั่นเทาไปด้วยความกลัวและแรงอารมณ์ ร่างสูงค่อยๆดันอีกคนให้นอนลงบนเตียงพร้อมกับขึ้นคร่อม พิชชาที่กำลังติด

อยู่ในห้วงอารมณ์ไม่สามารถรับรู้อะไรได้เลย สมองขาวโพลนไปหมด ผ้าเช็ดตัวถูกอีกคนดึงออกไปตอนไหนก็ยังไม่อาจจะทราบ

ได้


          “อ๊ะ...อื้อ...” พิชชาครางออกมาเมื่อมือหนาจับเข้าที่แก่นกายของเขา มือหนาค่อยๆขยับมันจากจังหวะช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้นจน

พิชชาเสียวไปทั่วช่องท้อง ปากหนาก็ละออกจากปากบางแล้วฝากรอยไปทั่วอกบางและซอกขาขาว


          “อ๊า!” พิชชาครางออกมาก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มมือหนา ร่างบางหอบแฮ่กๆด้วยความเหนื่อยก่อนจะถูกมือหนาจับ

ขาให้ตั้งชันขึ้น


          “คะ...คุณ” พิชชามองอีกคนด้วยตาสั่นๆ


          “ผมขอนะ” เสียงทุ้มว่าพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์


          “แต่ผม...” พิชชากัดปาก


          “เราเป็นแฟนกัน เพราะฉะนั้นเป็นของกันและกันนะครับ” ชัชว่า ตาคมมองมาที่ตากลมอย่างสื่อความหมายจนพิชชา

หัวใจเต้นแรง สุดท้ายร่างบางก็พยักหน้ารับตกลง ชัชยกยิ้มพร้อมกับก้มจูบปากบางแรงๆหนึ่งทีก่อนจะค่อยๆเบิกทางให้อีกคน


          “อ๊ะ...อื้อ...เจ็บ” พิชชาว่าน้ำตาคลอเมื่อแก่นกายใหญ่พยายามสอดเข้ามา มันเจ็บมาก เจ็บเหมือนร่างกายจะฉีกขาด ชัช

หัวใจกระตุกทันทีกับท่าทางของอีกคนอยากจะหยุดแต่แองก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันเลยทำได้เพียงก้มจูบเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย



พลุ่บ

แก่นกายใหญ่สอดเข้าไปจนหมดชัชนิ่งค้างไว้สักแปบก่อนจะค่อยๆขยับตัว


          “อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า...อ๊ะ” พิชชาครางออกมามือบางจิกที่ไหล่หนาเพื่อระบายความเสียดเสียว จากจังหวะช้าก็เริ่มเร็วขึ้น

จนพิชชาต้องแอ่นสะโพกรับ เสียงเนื้อกระแทกเนื้อพั่บๆๆฟังดูหยาบโลนแต่กลับกระตุ้นแรงอารมณ์ได้อย่างดี ชัชมองใบหน้า

ที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์ของอีกคนพร้อมเลียปากอย่างหื่นกระหาย ให้ตายสิ ไม่เคยมีใครมีใบหน้าที่เย้ายวนกระตุ้นแรงอารมณ์

เขาได้ขนาดนี้มาก่อน ว่าแล้วชัชก็กระแทรกสะโพกรัวจนพิชชาครางเสียงสั่นก่อนที่ทั้งคู่จะปลดปล่อยออกมา


          “อ๊า!!!” พิชชาหอบหนักแต่ชัชไม่ปล่อยให้ร่างบางพักเหนื่อยนานร่างสูงจับอีกคนหันหลังและชันเข่าขึ้นก่อนจะกระแทก

ตัวเข้าออกอย่างแรง พิชชาครางดังลั่นแข่งกับเสียงหัวเตียงกระแทกผนัง ความเสียวทำให้พิชชามือสั่นพยุงตัวอีกไม่อยู่ถึงฟุบลง

ไปกับที่นอนมีพียงสะโพกบางเท่านั้นที่แอ่นรับสัมผัสจากอีกคน


          “อ๊ะ...อื้อ...อ๊า...อื้อ...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...อื้อ...อ๊า” พิชชาครางไม่ขาดปาก ชัชเองก็อดไม่ได้ที่จะครางในลำคอ ปากหนาทำ

รอยเต็มหลังบางด้วยความหลงใหลทั้งๆที่เขาไม่ค่อยฝากรอยกับคู่นอนคนไหนเลยแต่กับพิชชาเขากลับหลงใหลอีกคนไปทั้งตัว

อยากจะกลืนกินไปทั้งหมด ทั้งวัน...ทั้งคืน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

พิชชาเสร็จแล้วจ้า!!! 5555 อินังชัชมันร้ายหลอกล่อพิชชามา เอ็นซีป่วงๆหน่อยนะคะไม่ได้แต่งนาน ยังไงก็ฝากติดตามด้วย

เน้อ ^ ^

___จางบิวตี้___

[pe-ar]

มารอ เอ็นซี คู่หลัก 5555555

[lizzii]

ชัชร้ายยยยยยยยยยยยย

[Wut_Sv]

อีชัช ครั้งแรกมึงจะแรงไปไหน สงสารแฟนบ้างไรบ้าง

[jimmyjimmy]

ชัชมันร้าย ได้เค้าแล้วดูแลเค้าดีดีนะ

[iceman555]

 

[puchi]

เป็นแฟนกันแล้ว...ก็จัดทันทีเลยเรอะตาชัช 5555