ตอนพิเศษ 3
หลังจากนั้น (ตัวอย่าง)
“นั่นคือห้องของฉัน”
ผมชี้นิ้วไปยังห้องนอนของตัวเองที่มีป้ายกระดานวาดรูปแขวนอยู่ตรงกลอนประตู เขียนคำว่า ‘นาวา’ มีความหมายว่าเรือ...เรือซึ่งโลดแล่นในน่านน้ำอย่างมีอิสรเสรี
“ส่วนนั่น...คือห้องของนาย”
หรือให้ถูกคือห้องเก่าของตวัน
“จ๋าจ้ะ” ศศินไม่ถือสา ขานรับเสียงหวานด้วยใบหน้าระรื่นสุดขีด บอดี้การ์ดพี่โชคกับพี่ชัยถือกระเป๋าเดินทางใบโตให้เจ้านาย เมื่อได้รับอนุญาตก็พากันเข้าไปในห้องนอนของศศินเพื่อจัดแจงเสื้อผ้าและขนของใช้จำเป็นจัดวางให้เรียบร้อย
ครับ นับแต่นี้ผมกับศศินจะอยู่ด้วยกัน
มันประหลาดมั้ยล่ะที่เขาต้องเวียนมารับตอนเช้า ส่งตอนเย็นทั้งที่คอนโดฯ อยู่ฝั่งตรงข้าม เพื่อตัดปัญหาและเพื่อพิสูจน์ว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้มั้ย ผมเลยบอกให้ศศินมาอยู่ห้องตวัน เพราะแม้นิสัยเราจะเข้ากันได้ แต่ใช่ว่าจะอยู่ด้วยกันรอด
“มองอะไร” ผมกลั้นขำกับศศินที่เหลียวซ้ายแลขวา ดูตื่นตาตื่นใจไปหมดนับตั้งแต่ก้าวเข้ามาห้องนี้
“แอบส่องมาตั้งนาน พอได้เห็นกับตาตัวเองจริงๆ เลยปลื้มปริ่มอยู่น่ะ!”
ไล่เขาออกไปได้มั้ย อะไรนะ พี่โชคกับพี่ชัยจัดของเสร็จแล้ว ไวเกิ๊น!!
“คงไม่ได้เอากล้องส่องทางไกลมาใช่มั้ย...”
“จะเอามาทำไม ที่รักเดินให้เห็นตัวเป็นๆ อยู่ตรงนี้แล้วนี่นา” ศศินอ้าแขนเหมือนอยากจะกอด แต่ด้วยรู้สึกขนลุกขนพอง ผมเลยเดินเลี่ยงไปนั่งตรงโซฟา
“มาตั้งกฎกันก่อน” ผมตบที่ว่างข้างตัว ซึ่งศศินแทบจะพุ่งถลาเข้าหาด้วยความไวแสง “วาจ้างแม่บ้านมาทำความสะอาดทุกวันอาทิตย์ แต่ระหว่างนั้นถ้าใครทำสกปรกก็ต้องช่วยกันเก็บช่วยกันทำความสะอาด ซึ่งวาจะไม่ขัดห้องน้ำเด็ดขาด แต่นอกนั้นก็พอทำได้”
ศศินพยักหน้าหงึกๆ อย่างตั้งใจฟัง
“เสื้อผ้าส่งซักทุกตัว ถอดแล้วให้ใส่ไว้ในตะกร้าสีขาว เดี๋ยววันอาทิตย์แม่บ้านจะขนไปจัดการให้เอง”
พลันพี่โชคก็ถือลังเข้ามา มองเป็นเชิงถามความเห็นว่าควรไว้ตรงไหน
“ชั้นหนังสือยังเหลือ แต่ไม่น่าจะพอกับหนังสือของศิน ลองจัดเรียงไปก่อน ถ้าเหลืออีกเยอะก็ค่อยไปซื้อชั้นมาเพิ่มแล้วกัน อ้อ กองกระดาษตรงนี้ห้ามยุ่งนะ ถึงจะเหมือนขยะก็เถอะ แต่เป็นภาพวาดเล่นของวาเอง ถึงตอนนี้จะยังไม่ได้ใช้แต่อนาคตอาจได้ใช้ก็ได้ ส่วนพวกนิตยสารแฟชั่นตามเก็บได้ไม่มีปัญหา วาชอบหยิบมาดูแล้วลืมน่ะ”
ศศินพยักหน้าอีกหลายหงึก
“สองห้องนั้นเป็นห้องแต่งตัวของวา ห้องซ้ายคือเสื้อผ้ากับเครื่องประดับ ห้องขวาคือรองเท้ากับหมวกแล้วก็พวกกระเป๋า ยืมได้แต่ต้องบอกก่อน แตะได้แต่ห้ามสลับที่วางได้เด็ดขาด ไม่งั้นวาจะโกรธมาก” เพื่อความจริงจังผมเลยจับหางตาตัวเองให้ชี้ขึ้นกว่าเดิมเพื่อขู่ขวัญ ศศินหลุดหัวเราะ จับผมไปหอมแก้มไวๆ หนึ่งทีอย่างมีความสุข
“อ่ะแฮ่ม ที่นี่สั่งอาหารฟรี แต่ถ้าอยากเข้าครัวก็ตรงนู้น นั่นห้องครัว แต่ในตู้เย็นไม่มีอะไรหรอกนะ ข้างๆ คือห้องทานอาหาร ถัดไปเป็นระเบียง ออกไปรับลมเล่นได้ มีสระว่ายน้ำส่วนตัวด้วย แต่วาไม่ค่อยใช้หรอก แดดส่องตรงหัวร้อนสุดๆ ส่วนฟิตเนส สปา บาร์ลงไปใช้บริการของคอนโดฯ ได้ ทุกอย่างฟรีหมดก็จริง แต่ให้ทิปพนักงานเยอะๆ แทนก็ดี ปกติวาจะทำแบบนั้น เอ่อ...แล้วมีอะไรอีกนะ”
“ตรงนั้นคืออะไรเหรอที่รัก”
ศศินชี้ไปที่กองหมอนหลายสิบใบบนพื้นยางนุ่มนิ่มริมระเบียงที่แสงแดดสาดส่องเข้ามาได้พอดิบพอดี ข้างๆ เป็นหนังสือการ์ตูนและกองกระดาษ
“อ้อ โซนเอกเขนกน่ะ”
“อ้อ โซนนอนขี้เกียจของที่รักจ๋านี่เอง”
พูดเองยังพอรับได้ แต่พอฟังจากปากศศินแล้วไม่รู้ทำไมใจมันเต้นรัว
เขินอาย? เปล่า อยากต่อยหน้า!
“มีอะไรอยากถามอีกมั้ย”
“ไม่มีแล้วครับที่รัก อย่ารีบร้อนสิ อยู่ไปเดี๋ยวก็ค่อยๆ เรียนรู้กันเอง”
ฟังดูดี น่าเชื่อถือ คารมคมคาย ช่วยประโลมใจที่คุกรุ่นให้สงบนิ่ง
ตัดภาพอีกชั่วโมงถัดมา
เมื่อพี่โชคและพี่ชัยช่วยจัดของเสร็จเรียบร้อยและแยกย้ายกลับห้องตัวเองซึ่งอยู่ถัดลงไปหนึ่งชั้น ผมก็มองศศินที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ไม่ขยับตัวด้วยสายตาขบขัน
“ทำอะไรตรงนั้น”
“นั่งตรงนี้ก็สบายดี”
ผมหลุดหัวเราะลั่น แฟนใครทำไมน่ารักจัง ศศินเป็นคนปากดี เก่งกล้า โหดเหี้ยม แต่พออยู่กับผมสองต่อสองก็เหมือนสุนัขเชื่องๆ ที่เพิ่งย้ายบ้านใหม่ ไม่ค่อยกล้าซุกซน แถมหาที่ทางให้ตัวเองไม่เจอเลยได้แต่นั่งนิ่งอย่างปรับสภาพแวดล้อม สำหรับศศินซึ่งคาดว่าน่าจะอยู่คนเดียวจนชิน เมื่อต้องย้ายมาอยู่กับคนรักที่เขาพร่ำบอกทุกวันว่ารักมากเลยทำตัวไม่ถูก เกรงจะทำให้ผมอึดอัด
นี่ใครกัน...นี่นาวา ดาราลัยนะ ต่อให้มีคนเดินเล่นอีกสิบคนในห้อง มีพี่โชคยืนมอง ผมก็ยังทำตัวผ่อนคลายสบายใจ ศศินคิดมากเกินไปแล้ว!
“มานี่” ผมตบพื้นที่ว่างข้างตัวหลังนอนขี้เกียจอ่านการ์ตูนไปสามเล่มตรงโซนเอกเขนก
ศศินก็ช่างว่าง่ายน่ารัก ผมเรียกเป็นต้องหัน ย้ายตัวเองมานั่งแบบเก็บมือเก็บเท้า กลัวจะไปทำลายกองหมอนจนถล่ม
อะไรจะเกร็งขนาดนี้!
ผมนึกสนุก ตบแปะกับพื้นอีกหลายทีให้เขานอนพิงสบายๆ พอได้มุมก็ทิ้งศีรษะนอนตรงหน้าท้องของเขา ศศินยิ่งเกร็งหนัก แต่ผมไม่สนใจ
“หยิบการ์ตูนเล่มทางซ้ายให้หน่อย”
“เล่มนี้เหรอ”
“ไม่ใช่ อีกเล่มหนึ่ง ซ้ายมือของศินไม่ใช่ซ้ายมือของวา”
ศศินช่วยหยิบการ์ตูนให้ผมด้วยท่ากึ่งนอนกึ่งนั่งโดยมีผมนอนทับบนพุง
“จะเกร็งหน้าท้องทำไม รู้แล้วว่ามีซิกซ์แพ็กส์ แต่ทำให้มันนุ่มนิ่มหนุนนอนสบายๆ ไม่ได้เหรอ”
“โธ่...ที่รักจ๋า นี่มันกล้ามเนื้อที่ฉันภูมิใจเลยนะ” ศศินเอ่ยเสียงอ่อน แต่สุดท้ายก็ยอมผ่อนคลายร่างกายลง ผมนอนอ่านการ์ตูนสบายใจเฉิบ จบหนึ่งเล่มศศินก็เริ่มลูบศีรษะกันแผ่วเบาอย่างคนไม่มีอะไรจะทำ แต่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็สุขใจ
“หัววาหนักมั้ย”
“ความรักที่ฉันมีให้ที่รักจ๋าหนักกว่าเยอะ”
“...”
-------------------ติดตามที่เหลือต่อได้ในเล่ม--------------
สวัสดีค่า วันนี้เอาตัวอย่างตอนพิเศษที่สาม จากตอนพิเศษสี่ตอนมาให้อ่านเป็นน้ำจิ้มนะคะ
นี่แค่วันแรกที่อยู่ด้วยกันก็น่ารักมากแล้วเนอะ แล้ววันที่เหลือจะเป็นยังไงน้า? ตอนเห็นนาวาเพิ่งอาบน้ำเสร็จตัวหอมฉุยๆ ตอนเห็นแฟชั่นชุดนอนของนาวา ตอนไปปลุกนาวาคนขี้เซาถึงเตียง ศศินจะเป็นยังไงน้า~~~
ใครอยากเห็นพัฒนาการของศศินเริ่มจากหมาน้อยเชื่องๆ และค่อยๆ ชินจนกลายร่างเป็นหมาป่า ต้องห้ามพลาดตอนพิเศษเลยนะคะ!
ปล.หนังสือออกแล้วน้าาาา สั่งซื้อผ่านเวปแจ่มใส จาก 239 เหลือ 203 บาทเท่านั้น นั้น นั้นนน (จิ้มลิ้ง ->
https://bit.ly/2ZcjAf7)
หรือหาซื้อได้ตามร้านหนังสือทั่วประเทศเลยค่า นายอินทร์ ซีเอ็ด บีทูเอส มีหมด!!
ขอฝากเนื้อฝากตัวนาวาสไตล์และเด็กชายศศินด้วยนะคะ
----------> เพจ : มาจะกล่าวบทไป
----------> Twitter : MajaYnaja