【 ♕ Elven Almanac ♕ 】♰ ราชันพันธนาการ ♰ ตำนานเทพีจันทร์ แจ้งข่าวหน้า 35
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: 【 ♕ Elven Almanac ♕ 】♰ ราชันพันธนาการ ♰ ตำนานเทพีจันทร์ แจ้งข่าวหน้า 35  (อ่าน 234589 ครั้ง)

ออฟไลน์ insunhwen

  • FREEDOM!!!!
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 867
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-5

ออฟไลน์ พิศตะวัน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-3

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ชอบบบบ
ซิกฟรีด จีบโคลด์
พามากินไอศกรีมด้วย
น่ารักทั้งสองคนเลย
ชอบตอนที่ซิก คลึงหูโคลด์
โคลด์บอกอย่าคลึงหู
ซิก เลยไม่ใช้มือคลึง
แต่ใช้ปากคลึงแทน เอ๊ะ.....ยังไง  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ naplatoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 249
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
เจ้าเด็กซิกริจีบหนุ่มมหาลัยนะ แล้วทำไมโคลด์ถึงได้น่าขยำขยี้ขนาดนี้ ~~~
แกเป็นพี่เค้านะโคลด? น่ารักเกิ๊นนนน ชอบซิกกะโคล์ดเวอร์ชั่นนี้เหมือนกันค่ะ 5555

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารักๆนะคะ :mew1:

ออฟไลน์ natsikijang

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 540
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-4
ตัวละครเยอะมากค่ะ ต้องย้อนกลับมาอ่านอีกรอบถึงจะรู้เรื่อง พระเอกราชาซิกฟรีดเหมือนตัวประกอบ กว่าจะออกแต่ละฉาก ค่าตัวแพงจริงๆ  ค่ะ   ช่วยเพิ่มบทให้ด้วยนะคะ อ่านแล้วเหมือนเรื่องนี้ใครเป็นพระเอกน้า ถ้าไม่มีชื่อเรื่องบอกคงคิดว่า มาแกธเป็นพระเอกไปแล้ว เดินเรื่องได้สนุกดีนะคะ  แต่ขอร้องขอฉากคู่ราชาโคลด์บ้างค่ะ ดูแล้วทั้งคู่รักกัน แต่มีเรื่องให้ไม่เข้าใจกัน  อยากให้ปรับความเข้าใจกันเร็วๆ  ก่อนจะต้องมาวุ่นวายกับสงคราม

ออฟไลน์ กณกกรณ์

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

ออฟไลน์ ILLREI

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
    • ILLREI
บทที่ 13 : ราชามงกุฎดำ (1)

หนึ่งเดือนหลังจากวันที่โคลด์ทำท่าอยากบอกอะไรกับมาลแกธ ดาร์กเอลฟ์ผ่อนคลายลงมาก และลืมเรื่องที่เคยอยากบอกไปเสียสนิท

ยกเว้นเรื่องบ่นว่าซิกฟรีด

“นี่ ข้าเพิ่งสังเกต เขาสร้างโต๊ะเล็กๆ เก้าอี้เล็กๆ น้ำตกเล็กๆ สวนหย่อมเล็กๆ ให้ข้า มันเล็กเกินไปไหม ข้าคิดมาทั้งเดือนแล้ว ต้องคิดไม่ผิดแน่ เขาสร้างบ้านสัตว์เลี้ยงให้ข้า!”

โคลด์เอ่ยขณะนั่งคุยกันที่โต๊ะข้างที่พักของมาลแกธ

“อืม นั่นสิ ว่าแต่ เจ้ามีเสื้อผ้าดีๆ บ้างไหม” มาลแกธมองๆ เสื้อผ้าปุปะที่โคลด์สวมอยู่

“ถ้าเขาตัดเสื้อให้สัตว์เลี้ยงใส่นะ” โคลด์ชมต่อว่าขนมวันนี้อร่อยดีมาก “คำตอบคือไม่ ข้าทำงานแลกเสื้อผ้าเก่ามาจากคนในโรงซักรีด แล้วแก้ขนาดเสื้อให้ตัวเอง”

“แล้วอย่างนี้เจ้าจะใส่อะไรเข้าวังเล่า”

โคลด์กัดขนมปังฟักทองค้างไว้ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เขาใช้สีหน้างงงวยถามมาลแกธว่า

เข้าวังอะไร!?

“คิงริวอร์นอร์มีรับสั่งให้พระอนุชาเข้าเฝ้า เจ้าไม่รู้เรื่องอะไรเลยหรือ” สีหน้าของมาลแกธดูสนุกสนาน “ซิกฟรีดไม่ได้พูดอะไรกับเจ้าเลยหรืออย่างไร”

โคลด์หัวเราะแบบไร้ความหมาย

“ไม่ละ เขาไม่ได้บอกอะไร สงสัยไม่เอาข้าไปด้วย ดีจัง ข้าจะได้มีเวลาฝึกซ้อมวิชาอาวุธกับเขาบ้าง”

คิงริวอร์นอร์เรียกหาน้องชาย คงไม่สนใจทาสดาร์กเอลฟ์ เขาคงถูกทิ้งไว้ที่อาศรมจนกว่าเจ้าชายเอลฟ์จะกลับมา

“ข้าใช้มีดมือซ้ายดีขึ้นแล้ว เจ้าอยากลองชมไหม”

“ไหน จะลองสู้กับข้าหรือ” มาลแกธตบมีดเล่มเล็กที่คาดบนอก “เอ หรือเล่มนี้ดี” เขาประเมินมีดของโคลด์แล้วเลื่อนมือไปที่สะโพกขวา มีดเล่มใหญ่กว่าอยู่ในปลอกหนังคาดสะโพก

“ได้หมด!” โคลด์ลุกขึ้นอย่างกระปรี้กระเปร่า แววตามีไฟ

ดาร์กเอลฟ์ไม่ได้รับสิทธิให้ใช้ลานประลองเพราะไม่ใช่ควาร์ มาลแกธจึงใช้ลานโล่งในป่าด้านหลังห้องพักของตนเป็นสถานที่ฝึกซ้อมให้โคลด์

บริเวณนี้สงบ เพราะเขาพักแยกจากควาร์คนอื่นๆ เดินเข้าป่าไปไม่กี่สิบก้าวก็เจอลานกว้างล้อมรอบด้วยต้นไม้น้อยใหญ่

ที่โล่งว่างและป่า เหมาะสำหรับการฝึกเป็นแอสซาสซิน ทั้งการหลบซ่อนตัว ลอบเข้าจู่โจม และการปะทะ

มาลแกธยืนนิ่งๆ ให้โคลด์บุกก่อน ฝ่ายบุกต้องใจกล้า ขณะเดียวกันก็ต้องรอบคอบ อ่านทางคู่ต่อสู้ให้ดี ครั้งหนึ่งในช่วงเริ่มฝึกมีดสั้น เอลฟ์ตะวันออกเคยบอกโคลด์ สตาร์ว่า “หากประจันหน้ากัน ช่วงแรกให้เป็นฝ่ายตั้งรับจะดีที่สุด”

โคลด์หยอกด้วยการเคลื่อนกายไปมา หลบเร้นหลังต้นไม้ให้อีกฝ่ายเดาทางไม่ถูก เหมือนนักล่าเล่นกับเหยื่อ

หัวใจของดาร์กเอลฟ์เต้นแรงทุกครั้งที่ได้ออกล่า

ช่วยไม่ได้จริงๆ ก็มันสนุกขนาดนี้

มาลแกธยิ้ม ค่อยๆ ถอยหลังไปทางป่า เขากำลังแสดงตนว่าเป็นเหยื่อ มาลแกธคิดว่าโคลด์เหมาะกับวิธีฝึกแบบซุ่มโจมตีมากกว่า เป็นนักล่าไม่ใช่นักรบ

อีกอย่าง มันสนุกกว่าเห็นๆ

ทั้งสองคิดตรงกัน

ร่างในชุดสีเข้มโผล่ออกมาจากทิศที่คาดไม่ถึง ไม่สมบูรณ์แบบนัก แต่ถือว่าเรียนรู้ได้ไว แค่สามปีฝึกได้ขนาดนี้ถือว่าไวแล้ว

โคลด์ยิ้ม หัวเราะ ขณะแทงมีดใส่จุดตายด้านหลังมาลแกธ

เขารู้ว่ามาลแกธจะกันได้ มาลแกธกันได้ทุกที เขาจึงไม่เคยต้องออมมือ มีแต่ต้องสู้ให้สุดแรง

มาลแกธโยนมีดสลับจากมือขวาไปซ้ายแล้วปาดใส่โคลด์ วิธีการสอนของเอลฟ์ตะวันออกคือทำให้ดู รวมไปถึงทำให้เจ็บแล้วจำ

มีดอีกมือของโคลด์รับการโต้กลับไว้ทัน คล่องขึ้นกว่าเมื่อครั้งก่อน แสดงว่าไปแอบฝึกซ้อมมา

“ฮะๆ” โคลด์บุกต่อ มีดสั้นปะทะกัน เสียงโลหะกระทบกันอย่างเฉียบคม ดาร์กเอลฟ์รักเวลาได้ต่อสู้เช่นนี้ เขาเหมือนเป็นอิสระ โบยบินอย่างเสรี

มาลแกธยิ้มกว้างขึ้น วิธีเคลื่อนไหวเหมือนคลื่นทะเล มันต่อเนื่อง ลื่นไหล คล้ายจะมีแบบแผนคาดเดาได้ แต่กลับปรับไปตามสถานการณ์

“นี่ๆ เอาจริงกับข้าบ้างสิ แบบที่เอาจริงกับซิกฟรีด” ลูกศิษย์เรียกร้อง

“ถ้าข้าเอาจริง เจ้าชายของเจ้าคงเป็นศพไปแล้ว” คำพูดยโส แต่โคลด์ทราบว่ามาลแกธไม่ได้อวดตน

เขาพูดจริง

ทว่ามาลแกธก็วาดมีดสั้นเร็วขึ้น หมัดและเท้าหนักขึ้น เขาใช้มีดมือเดียว แต่สลับเปลี่ยนมือไปมาเหมือนใช้ทั้งสองข้าง

“ระวังคอ” มาลแกธเตือนก่อนเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่ใบมีดจะเฉี่ยวผิวเนื้อของโคลด์

โคลด์ยกมีดสองมือมาไขว้กันช่วงคอทันเพราะคำเตือนล่วงหน้า หากพลาดเพียงนิดเดียว ดาร์กเอลฟ์อาจต้องไปพบบิดาแห่งความตาย

“ระวังแขน” มาลแกธเตือนอีก

แต่คราวนี้มีดกลับหวังผลที่ลำตัว

“อย่าเชื่อข้าสิ”

โคลด์ที่โดนปาดเสื้อ (เก่าปุปะ) ขาดหน้าบึ้ง “ข้าทำงานแลกเสื้อตัวนี้มานะ”

“ข้าขายวิญญาณแลกฝีมือมาเชียวนะ” มาลแกธทำเสียง ‘งอนๆ’ แบบโคลด์

“มาลแกธ” โคลด์ถอยไปสามก้าวเพื่อรักษาระยะห่าง นัยน์ตาสีม่วงพราวระยับ ดูลึกลับน่าหลงใหล “ข้าจะเอาจริงบ้างละ”

แล้วดาร์กเอลฟ์ก็หายตัวไปด้านหลังต้นไม้ใหญ่ เพียงพริบตาเดียว ไร้เสียงฝีเท้า ไร้จิตสังหาร ไร้ร่องรอยลมหายใจ

ราวกับมาลแกธยืนอยู่เพียงลำพังในลานฝึกซ้อมแห่งนี้

เอลฟ์ตะวันออกเอียงใบหน้าเล็กน้อย คล้ายเงี่ยหูฟัง ประสาทรับเสียงของควาร์ดีอยู่แล้วโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดๆ ถึงอย่างนั้น มาลแกธตั้งใจว่าจะ ‘ไม่ตั้งใจฟัง’ จนได้ยินเสียงกระซิบเหนือธรรมชาติ

ทว่าเขาไม่ได้ยินเสียงของโคลด์

เทคนิคมีดสั้นของโคลด์ยังต้องขัดเกลา แต่เรื่องการหลบซ่อนตัว...ถ้าไม่เพราะมีพรสวรรค์แต่กำเนิด ก็ต้องฝึกมาอย่างหนักหน่วง

เอลฟ์ตะวันออกยังไม่ทราบว่าเป็นข้อไหน

หรืออาจทั้งสองข้อรวมกัน

เท้าของมาลแกธอยู่ในท่าตั้งรับ มีดในมือกระชับแน่นขึ้น เขาอยู่ในที่แจ้ง อีกฝ่ายซ่อน การถูกจับตามองเช่นนี้กดดัน ต้องประสาทแข็ง ไม่อย่างนั้นก็แพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม

ความเงียบดำเนินไปนานเท่านาน ราวกับพวกเขาใช้ชีวิตเป็นเดิมพัน มีเพียงกันและกัน--คู่ต่อสู้ตรงหน้า

นักล่าที่อดทนรอ…

ไม่น่าเชื่อว่านี่คือโคลด์ สตาร์

และเมื่อถึงจังหวะอันเหมาะสมที่สุด การโจมตีพุ่งเข้ามาตรงๆ จากด้านหน้า มีดสองมือหวังผลโจ่งแจ้ง ลำคอและหัวใจ ทว่าโคลด์เคลื่อนไหวลื่นไหลดุจอาจารย์ผู้สอน จึงคาดเดาลำดับการโจมตีไม่ได้ แต่จากสายตาหมายมาดของดาร์กเอลฟ์ มันต้องเป็นสองตำแหน่งนี้แน่ๆ

มาลแกธยิ้มด้วยตา เขาเตะใบไม้ที่หล่นเกลื่อนพื้นขึ้นเพื่อชะลอจังหวะของโคลด์ จากนั้นมีดสั้นในมือก็ถูกซัดออกไป ไม่กลัวเลยว่าจะถูกจุดสำคัญ

โคลด์หายไป ไม่ใช่เพราะปฏิกิริยาโต้ตอบว่องไวเพียงอย่างเดียว แต่เพราะจุดที่เขาเล็งจริงๆ ไม่ใช่ลำคอหรือหัวใจ โคลด์ตั้งใจย่อตัวแต่แรก เขาถีบเข้าที่ข้อพับขาของมาลแกธ

ได้หนึ่งคะแนน!

“ถ้าปลายรองเท้าข้าติดใบมีด เอ็นขาเจ้าขาดแล้ว” โคลด์ลุกยืน เขากลับมายิ้มเหมือนเดิม บรรยากาศกดดันหายไป

มาลแกธหัวเราะ

“เจ้าก็ยังไม่เอาจริงอยู่ดี” โคลด์เช็ดเหงื่อ เขารู้ว่าการคลุกวงในเมื่อครู่มาลแกธสามารถโจมตีแผ่นหลังของเขาได้ ถ้าแลกกันจริงๆ ระหว่างขากับกระดูกสันหลัง ส่วนไหนไม่คุ้มค่ากว่า...ไม่ต้องเสียเวลาคิด

“ข้าเชื่อมาโดยตลอดว่าถ้าจะเอาจริงควรทำในสนามรบ การฝึกมีดสั้นหรืออาวุธซ้ำๆ น่าเบื่อก็จริง แต่มันเพิ่มความชำนาญให้เจ้ามั่นใจ พอจะปลอบตัวเองได้ว่าจะไม่ตายเป็นคนแรกๆ ในสนามรบ” มาลแกธลุกขึ้น ปัดใบไม้ออกจากขากางเกง “ที่นั่นเจ้าต้องเอาชีวิตรอด ฟัน ศอก น้ำลาย ลูกเล่นสกปรกทั้งหมดใช้ได้ เจ้าคงไม่อยากให้ข้าถ่มน้ำลายใส่ตาเจ้าใช่ไหม”

“ถ้าเจ้าทำ ข้าจะแก้เผ็ดแน่ๆ” โคลด์ยิ้มให้

มาลแกธขยิบตาตอบขณะเดินไปเก็บมีด บนใบมีดสลักชื่อไว้สองสามชื่อ เป็นชื่อของผู้ที่สังเวยชีวิตให้แก่มัน

“อ้อ แต่ที่บ้านเกิดข้า สนามประลองเหมือนสนามรบดีๆ นี่เอง ข้าอยากฆ่าทุกคนที่ลงสนาม แต่ไม่ใช่เจ้า โคลด์ สตาร์”

“ข้าก็ไม่อยากโดนเจ้าฆ่า แต่ถ้าเจ้าพาข้าไปรบจริงๆ ได้คงดี” โคลด์เก็บมีดสั้นคู่เข้าซองมีดข้างเอว เขาสะบัดเสื้อที่ถูกปาดแหว่งของตัวเอง “แต่ก่อนอื่น เจ้าต้องให้เสื้อใหม่แก่ข้าหนึ่งตัว”

“ได้สิ ถือว่าเป็นหนึ่งในรางวัลที่ใช้มีดมือซ้ายได้คล่อง และเข้าถึงตัวข้าได้” เอลฟ์ตะวันออกขยี้ผมโคลด์ “ส่วนรางวัลอีกชิ้นคือช็อกโกแลต ข้าได้มาอีกแล้วละ”

“จริงเหรอ!” ดวงตาสีม่วงของดาร์กเอลฟ์เป็นประกาย

ที่บ้านเกิดของเขาไม่มีของกินชนิดนี้ และโคลด์กินมันได้ไม่เคยเบื่อ

“ข้าควรเอาห่ออาหารกลางวันมาให้เจ้าบ้างดีไหมนะ”

โคลด์พูดลอยๆ ขณะเดินออกจากลานฝึกพร้อมมาลแกธ


---------------------------------------------------------------

A/N คิดถึงนักอ่านจังเลยค่ะ /อ้อนๆๆ /ถูๆๆ เราพอมีเวลาว่างแล้ว จึงมาลงนิยายต่อค่ะ และก็จะลงต่อเนื่องทุกวันเหมือนเดิมนะคะ ;) กลับมาก็ฉลองด้วยป๋ามาลแกธเลย อิอิ \(*0*)/


ป.ล. วันนี้ลง 2 ตอนนะงิ อย่าลืมอ่านตอนต่อไปนะคะ



ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

ออฟไลน์ ILLREI

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
    • ILLREI
บทที่ 13 : ราชามงกุฎดำ (2)

อีกชั่วโมงต่อมา เมื่อโคลด์กลับถึงห้องพัก (ครึ่งเดียว) ของตนที่ใช้ร่วมกับซิกฟรีด เขาตัดสินใจอาบน้ำเย็นที่หาบใส่ถังไม้ทิ้งไว้เพื่อชะล้างเนื้อตัว เมื่อร่างกายสะอาดดีแล้วก็มานั่งแก้ขนาดของเสื้อตัวใหม่ที่เพิ่งได้มา

“เตรียมตัวไปเอวา เธมาร์”

โคลด์เงยหน้ามองคนที่เพิ่งเข้ามา มือถือเข็มเย็บผ้าค้างไว้ “ไปทำไม?” ดาร์กเอลฟ์แปลกใจ “พี่ชายเจ้าเรียกแต่เจ้านี่” เขาตอบกลายๆ ว่าทราบเรื่องนี้แล้ว

“ข้าต้องการให้เจ้าไปด้วย” น้ำเสียงของซิกฟรีดเฉียบขาด เจ้าชายเอลฟ์กำลังมองเครื่องประดับ ซึ่งเป็นตุ้มหูทำจากอัญมณีสีแดงสดในกล่องบุผ้าไหม คิงริวอร์นอร์ส่งมาให้น้องชายคนเล็ก โดยกำชับผ่านจดหมายว่าให้ใส่มาร่วมงาน

เอริแอดเน่เลือกให้เจ้ากับมือ...ซิกฟรีดอ่านทวนข้อความของพี่ชายคนรองในจดหมาย หากพี่หญิงเลือกให้จริงเขาก็จะใส่

“ข้าไม่อยากไป ข้าอยากอยู่ฝึกวิชา นานๆ ข้าจะได้มีเวลาห่างจากเจ้าสักที” โคลด์เย็บเสื้อต่อ รอยตะเข็บเรียบร้อยสวยงามดุจงานของช่างตัดเสื้อมืออาชีพ ผมสีเงินที่ยังเปียกอยู่แนบลู่กับแก้มและต้นคอ

“ชุดของเจ้าอยู่ในตู้”

“ข้าทำงานหนัก ขอลาพักร้อน” โคลด์ก้มหน้าก้มตาเย็บเสื้อตัวใหม่

“ข้านอนกับเจ้าเพราะรัก” ซิกฟรีดเอ่ยเรียบๆ “ข้าอาจหลุดปากระหว่างมื้ออาหาร เจ้าควรตามมาดูแลข้า”

“เจ้าขู่ข้าเหรอ” ดาร์กเอลฟ์เงยหน้าขวับ!

ซิกฟรีดปรายตามองอีกฝ่าย เขาไม่ยิ้ม ไม่พูดกวนอารมณ์โคลด์เล่นๆ เหมือนเคย (ซึ่งเป็นการหยอกแบบหน้าตาย) ตั้งแต่วันที่ทำข้อตกลง ‘เรื่องนั้น’ กัน ซิกฟรีดก็ปิดใจกับโคลด์

“เจ้าให้ข้าไปเป็นตัวตลกในวัง พอใจแล้วใช่ไหม ดี!” โคลด์หมดอารมณ์จะแก้ขนาดเสื้อ เขาพับมันไว้บนหีบใส่เสื้อผ้า

จนถึงวันเดินทาง โคลด์ไม่เปิดตู้มาดูชุดด้วยซ้ำ

 

ชุดของโคลด์เป็นชุดเรียบๆ สำหรับข้ารับใช้ใส่ในวังหลวง ไม่เลวร้ายแต่ก็ไม่ดีเด่น เป็นของที่ทางราชวังส่งมาตามคำบัญชาของเจ้าชาย

อย่างไรก็แค่ชุดของทาสปลายแถว ที่ยังพอมีราศีอยู่บ้างก็เพราะต้องสมฐานะคนรับใช้ของเจ้าชาย หาใช่ผู้จัดหามีเมตตา

โคลด์ได้ขี่ม้า ส่วนซิกฟรีดนั่งรถม้า ระหว่างทางไม่มีการพูดคุย เมื่อไปถึงเอวา เธมาร์ก็แยกกันตั้งแต่ประตูทางเข้าพระราชวัง

เจ้าชายเข้าทางประตูหน้าอันวิจิตรโอ่อ่าพร้อมกับราชองครักษ์ประจำรถม้าจากพระราชา ส่วนทาสดาร์กเอลฟ์เข้าทางประตูสำหรับข้ารับใช้

ยังไงก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แล้วจะเอาข้ามาทำไม

โคลด์หน้านิ่ง แต่ในใจกำลังโกรธ

ก่อนแยกกัน ซิกฟรีดเหลือบมองโคลด์แวบหนึ่ง ก่อนหน้าเขาอยากกลับมาเอวา เธมาร์ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด แต่พอได้เหยียบพื้นดินหน้าราชวังเข้าจริงๆ เขานึกอยากหันหลังกลับ

เขากลัว...กลัวว่าสิ่งที่มารดานทีเมตตาเล่าจะเป็นเรื่องจริง

เจ้าชายเอลฟ์เห็นโคลด์หงุดหงิดตน ถึงจะไม่แสดงอาการแต่เขารู้ว่าดาร์กเอลฟ์ไม่พอใจ ทว่าช่วงเวลานี้เขาต้องการใครสักคนเป็นที่ยึดทางใจ ถึงโคลด์จะใจดำมากแต่ดีกว่าไม่มีใครเลย

ผู้ที่มารับซิกฟรีดตั้งแต่ลงจากรถม้าเป็นเอลฟ์สตรีสูงศักดิ์โฉมงามนางหนึ่ง แค่เพียงด้านหลังของนางก็งามจนทำให้คนหยุดหายใจได้

โคลด์เห็นเพียงเสี้ยวหน้าของนางเพราะเขามองจากที่ไกลๆ และนางมีองครักษ์หญิงล้อมรอบอยู่

ท่านหญิงโผกอดเจ้าชายเอลฟ์เต็มรัก กอดแน่นอยู่นาน จากนั้นก็ถอยออกมา ลูบหน้าลูบตา

“พี่หญิง” ซิกฟรีดยิ้มบางๆ “ข้าไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้วขอรับ”

“ซิกฟรีด” เอริแอดเน่ยังลูบใบหน้าของเด็กหนุ่มที่บัดนี้สูงกว่านางมากแล้ว “เจ้าคล้ายท่านพี่เฟรธูรินเหลือเกิน ข้ารู้ตั้งแต่เจ้าลงจากรถม้า...ว่าเป็นเจ้าแน่ๆ” นางน้ำตาคลอ

ซิกฟรีดหลุบตาลง “ข้าอยากไปเยี่ยม...พี่เฟรธูรินขอรับ” เขาลูบตุ้มหูอัญมณีที่ตนใส่อยู่ก่อนเลื่อนสายตามาสบกับเอริแอดเน่ “สำหรับเครื่องประดับจากพี่หญิง…มันช่วยกั้นเสียงให้เบาลง ข้าสงบขึ้นมาก ขอบคุณขอรับ”

เครื่องประดับจากคิงริวอร์นอร์ชิ้นนี้ร่ายเวทชั้นสูงกำกับไว้ ถึงขั้นกั้นเสียงได้ ผู้ร่ายต้องเป็นนักเวทที่เก่งกาจแน่

ทั้งยังมีความเป็นไปได้ว่าผู้ร่ายเป็นควาร์ จึงเข้าใจลึกซึ้งถึงความอ่อนไหวซับซ้อนในการได้ยิน

เอริแอดเน่เงียบไป นางดูเปลี่ยนไปมากจากครั้งสุดท้ายที่ซิกฟรีดเห็น ในภาพจำของซิกฟรีด เอริแอดเน่ยามอยู่ข้างเฟรธูรินมักแต่งกายเปิดเผยมั่นใจอย่างสตรีอิซิลดาร์ ทำให้สตรีรูเมเรียร์หันมาเอาอย่างนาง ราชวังในยามนั้นราวกับมีนกน้อยหลากสีเดินโฉบไปมา เพิ่มความสดใสไปทั่ววัง

ทว่าตอนนี้ท่านหญิงแต่งกายเรียบร้อยรัดกุมตามชุดพิธีการอย่างรูเมเรียร์ ชุดและเครื่องประดับของนางเป็นสีขาว ผ้าคลุมไหล่สีงาช้าง คอเสื้อปิดถึงใต้คาง แขนเสื้อยาวถึงข้อมือ กระโปรงยาวกรอมเท้า ชายกระโปรงปักดิ้นทองประณีตวิจิตร

ทว่าเหมือนนางสวมตรวนอยู่

“สถานที่ฝังศพของท่านเฟรธูริน...เป็นเกาะห่างไกล ถ้ามีเวลา ข้าก็อยากพาเจ้าไป...” แต่คำพูดนั้นเหมือนทราบว่าซิกฟรีดจะไม่มีโอกาสได้ไป

ซิกฟรีดสังเกตเห็นความเปลี่ยนแปลงนั้น ทั้งการแต่งกาย คำพูด และสีหน้าท่าทาง เขาครุ่นคิด เมื่อตัดสินใจว่าจะ ‘เล่นตามเกม’ ซิกฟรีดก็เผยยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ แววตามีประกายของเด็กหนุ่ม

“ข้ามีเรื่องจะเล่าให้ท่านฟังมากมาย พี่หญิง” ซิกฟรีดยกแขนให้นางเกาะแบบสุภาพบุรุษ “ท่านก็ต้องเล่าเรื่องของท่านให้ข้าฟังบ้างนะขอรับ”

ทั้งคู่เดินมาถึงประตูราชวังชั้นใน ที่นั่น มีบุรุษสูงศักดิ์องอาจกว่าใครผู้หนึ่งยืนรออยู่พร้อมกับองครักษ์ ซึ่งมองแวบเดียวก็ทราบว่าทุกนายเจนศึก

คิงริวอร์นอร์ อาห์นดีร์ รูเมเรียร์ผายมือออกอย่างสง่างาม พระองค์เป็นกษัตริย์นักรบโดยแท้จริง ทั้งรูปร่างสูงใหญ่ แววตาคมกล้า มงกุฎสีดำส่องประกายล้อแสงแดด เช่นเดียวกับผมสีทอง และนัยน์ตาสีแดงเข้มเหมือนโลหิต ผิดจากเอลฟ์ทั่วไป

ท่านหญิงยังเกาะแขนของเจ้าชาย โดยไม่คิดละมือออกแล้วเดินไปหาคู่หมั้นผู้เป็นพระราชา

“ยินดีต้อนรับกลับบ้าน น้องชายคนเดียวของเรา” คิงริวอร์นอร์เดินลงมารับด้วยตัวเอง ท่าทางของราชาดูสบายๆ แต่พระคู่หมั้นกลับเกร็งจนเห็นเส้นข้างลำคอ

“หกปี...พี่ชาย” ซิกฟรีดยิ้มกว้าง ขอให้เอริแอดเน่ถอยไปก่อนพลางรับกอดจากคิงริวอร์นอร์ แรงตบที่หลังหนักแน่น เข้มแข็ง

“เราเสียใจที่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมาถึงขนาดนี้” คิงริวอร์นอร์มองสำรวจน้องชาย “เจ้าโตขึ้นมากจริงๆ”

ท่านหญิงยืนกุมมือตรงหน้าตักอย่างสำรวม ดวงตาสีเหมือนหินแก้วประกายรุ้งมองบุรุษรูเมเรียร์สองพี่น้อง...โดยไม่แสดงความรู้สึกที่อยู่ในใจ

“มาเถอะ ไปพักผ่อนก่อน งานเลี้ยงต้อนรับค่ำนี้ รอเจ้าอยู่” คิงริวอร์นอร์ดันหลังน้องชาย ก่อนหันกลับมายังคู่หมั้น “เจ้าก็ด้วย เอริแอดเน่…เตรียมตัวเรียบร้อยหรือยัง”

“เพคะ” ท่านหญิงตอบเรียบเฉย

สมัยก่อน นางพูดกับเฟรธูรินอย่างสนิทสนม ไม่เคยใช้คำว่า ‘เพคะ’ กับราชาผู้ล่วงลับแม้อยู่ต่อหน้าองครักษ์หรือบริวาร

ซิกฟรีดมองพี่หญิง เขาก็จมอยู่กับความคิดของตัวเองเช่นกัน

“บุรุษที่เก่งกาจในประวัติศาสตร์ล้วนฝึกตนอย่างหนัก มีความอดทนเป็นที่ตั้งรู้ไหม...อาเลธ”

ข้าจะอดทนรอจังหวะเวลาที่เหมาะสมขอรับ พี่เฟรธูริน


“แล้วพี่จะรอพบเจ้า ซิกฟรีด” ท่านหญิงกุมมือเจ้าชายเอลฟ์พลางยิ้มอ่อนหวาน ทว่าก่อนที่นางจะเดินไปหาพระราชา บนฝ่ามือของเจ้าชายเย็นวาบเหมือนถูกลูบด้วยหยดน้ำ

...มันคือเวทสื่อสารของเอริแอดเน่

บุตรีผู้เป็นที่รักแห่งนทีแลนภา


---------------------------------------------------------------

A/N ในที่สุดราชาเจ้าของตอนก็ออกโรงละค่า! (ค่าตัวแพงกว่าซิกฟรีดอีกนะคนนี้) #งานดีรูเมเรียร์ มีใครจับเรดาห์ ปักธงกันบ้างหรือยังคะ -3- (ถึงปัจจุบันจะตายไปแล้ว แต่ภาคอดีตเฮียแกหล่อร้ายกาจอยู่นะคะ /ซับน้ำตา)

ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

ออฟไลน์ ChabaSri

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
ในที่สุดคนเขียนก็กลับมา....จุดพลุ!!!!!


เจอชื่อแอริแอดเน่ที่ไรนึกถึงแต่เจ้าหญิงแห่งเกาะครีตในเรื่องเธซีอุส เจ้าหญิงผู้มีดวงตาเห็นจริง คนนั้นทุกทีเลย


น้องโคลด์ยังน่ารักเหมือนเดิมนะจ๊ะ ตะมุตะมิ




คุณพี่ชายดูเท่ไม่หยอกนะเออ


คิดถึงคนเขียนมากเลย สู้ๆน้าา  :katai2-1:

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
คิดถึงมากกกกกก

*กอดแน่น*

โคลด์ตัวน้อยแกร่งกล้า แต่หมดมาดก็ตอนถูกล่อลวงด้วยชอคโกแลตเนี่ยแหละ

มาบ้านพี่ไหม? พี่มีเยอะกว่ามาลอีก

คิงริวอร์นอ ลึกลับ น่ากลัว

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7518
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ให้ความรู้สึกระหว่างคิงริวอร์นอร์ กับแอริแอดเน่ แปลกๆ
มันเย็นชา ห่างเหิน ไม่สนิทสนม รักใคร่กัน
ต่างฝ่ายต่างเล่นไปตามบทของตัวเอง
ซิกฟรีด คงได้รู้อะไรๆจากพี่หญิง
นอกจากที่รู้มาจากมารดานที
เอริแอดเน่ ดูรักใคร่ซิกฟรีด จะมากกว่าน้องชายหรือเปล่า
มาลแกธ ใส่ใจโคลด์มากกว่าคนอื่นจริงๆ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ PAiPEiPEi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 458
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-3
ยินดีตอนรับกลับเล้าค่าาาาา

ออฟไลน์ พิศตะวัน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-3

ออฟไลน์ fyfh34

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 18
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
พึ่งมาอ่านค่ะ สนุกมากเลย จะคอยติดตามนะคะ

ออฟไลน์ ILLREI

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
    • ILLREI
ในที่สุดคนเขียนก็กลับมา....จุดพลุ!!!!!


เจอชื่อแอริแอดเน่ที่ไรนึกถึงแต่เจ้าหญิงแห่งเกาะครีตในเรื่องเธซีอุส เจ้าหญิงผู้มีดวงตาเห็นจริง คนนั้นทุกทีเลย


น้องโคลด์ยังน่ารักเหมือนเดิมนะจ๊ะ ตะมุตะมิ




คุณพี่ชายดูเท่ไม่หยอกนะเออ


คิดถึงคนเขียนมากเลย สู้ๆน้าา  :katai2-1:
ขอบคุณมากค่า รักคนนี้ แงๆๆ เอริแอดเน่เราเอาชื่อมาจากเทพนิยายกรีกจริงๆ ค่ะ เราชอบชื่อ *0*
คุณพี่ชายจะมีบทอีกนะคะ!

คิดถึงมากกกกกก

*กอดแน่น*

โคลด์ตัวน้อยแกร่งกล้า แต่หมดมาดก็ตอนถูกล่อลวงด้วยชอคโกแลตเนี่ยแหละ

มาบ้านพี่ไหม? พี่มีเยอะกว่ามาลอีก

คิงริวอร์นอ ลึกลับ น่ากลัว
หวายๆๆ คิดถึงด้วย กอดตอบ ฮือๆๆ /สมัยก่อนโคลด์กินเอาๆ มาลแกธก็ไม่ได้โม้นะคะ 555
/เอาขนมหลอกเด็กตลอดนะเอ็ง

ให้ความรู้สึกระหว่างคิงริวอร์นอร์ กับแอริแอดเน่ แปลกๆ
มันเย็นชา ห่างเหิน ไม่สนิทสนม รักใคร่กัน
ต่างฝ่ายต่างเล่นไปตามบทของตัวเอง
ซิกฟรีด คงได้รู้อะไรๆจากพี่หญิง
นอกจากที่รู้มาจากมารดานที
เอริแอดเน่ ดูรักใคร่ซิกฟรีด จะมากกว่าน้องชายหรือเปล่า
มาลแกธ ใส่ใจโคลด์มากกว่าคนอื่นจริงๆ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณค่า /ทำตาปิ๊งๆ ช่วงนี้เรื่องจะยิ่งเข้มข้นค่ะ /ทำตาปิ๊งๆๆๆ อีก *0*
รอติดตามนะคะ จะลงไม่ให้อารมณ์ขาดเลยค่ะ *0*
ป.ล. ความรักของมาลแกธ เราว่าโคลด์เชื่อยากอยู่ค่ะ มันหลายๆ อย่างอะนะ ;w; (กว่าจะเชื่อก็ต้อง...แทงคอ...)

ยินดีตอนรับกลับเล้าค่าาาาา
ขอบคุณมากจ้า รักคนอ่าน จุ้บๆ คิดถึง  :mew1:

:hao7: :hao7:
:mew1: :mew1:

พึ่งมาอ่านค่ะ สนุกมากเลย จะคอยติดตามนะคะ
สวัสดีค่ะ นี่ก็เพิ่งกลับมาลงต่อ ฝากตัวด้วยจ้า

สำหรับคอมเมนต์อื่นๆ เราอ่านครบ อ่านไปก็ยิ้มไป *0* แต่ทิ้งช่วงมาสักพักรู้สึกไม่ค่อยสดใหม่ถ้าจะตอบ ขอละไว้นะคะ แงๆ

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ หนูน้อยหมวกแดง

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อ่านทั้งวันรวดเดียวเลย สนุกมากกก ตัวละครมีปมในใจทุกตัวเลย สงสารทุกคน
ชอบทั้งเกวนโดลินและโคลด์ ดวงความรักอาภัพมาก คนเขียนมาต่อเยอะๆนะคะ
รอติดตามต่อไปค่า  :katai2-1: :katai2-1:  :katai2-1:

ออฟไลน์ oilzaza001

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 619
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
อยากรู้จังเลยค่ะ คู่หมั้นนี่จำเป็นต้องตกทอดเหมือนมรดกเลยเหรอคะ เห็นไม่ว่าใครจะเป็นราชาท่านหญิงก็ต้องหมั้นด้วยหมด (อันนี้สงสัยค่ะ และเพราะไม่อยากให้ซิกมีคู่หมั้นด้วยแหละ แต่คงยากเพราะนางเป็นราชา 55555 แล้วอีกอย่างสงสารท่านหญิงด้วย ป่านนี้พรุนหมดแล้วววว ท่านหญิง 3 ราชา -0- )

ปล. ดีใจที่กลับมาค่ะ

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
โอ่ะโอ้ เคลียอดีตกันเนาะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ILLREI

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
    • ILLREI
บทที่ 13 : ราชามงกุฎดำ (3)

โคลด์นั่งยองๆ อย่างเบื่อๆ อยู่ริมสระน้ำที่เล็กและเงียบที่สุดในส่วนหนึ่งของพระราชวัง มองไปไม่เห็นกิ่งไม้ที่จะเอามาเขียนพื้นเล่นได้สักกิ่ง ไม่มีเศษใบไม้ถูกลืมกวาดแม้สักใบ มีแต่ความสวยงาม เป็นระเบียบ หินแต่งขอบสระแต่ละก้อนตัดเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดเท่ากันไร้ที่ติ กับผิวน้ำสีฟ้าใสราบเรียบ

อย่างไรสถานที่นี้ก็ไม่เหมาะกับเขา

ไม่เคยเหมาะ...


“ว่าอย่างไร มองหานกคุยด้วยอยู่หรือ ข้าเป็นเอลฟ์ ถ้าเจ้าไม่เกลียดเอลฟ์นัก คุยกับข้าแทนไหม” มีเสียงทักทายโคลด์จากด้านหลัง เสียงนุ่มทุ้มแกมหยอกเอินแสนคุ้นเคย

โคลด์หันไปอย่างเฉื่อยๆ กว่าสมองที่อึมครึมจะประมวลผลว่า ‘ใคร’ ก็ตอนได้เห็นอีกฝ่ายเต็มตา

“เจ้ามาได้ยังไง” โคลด์ทักทายเอลฟ์ตะวันออก ชุดที่ดาร์กเอลฟ์ใส่วันนี้ดูดีกว่าชุดเก่าๆ ปอนๆ ตามปกติ ขับให้ใบหน้าคมคายตามแบบดาร์กเอลฟ์ดูมีราศีขึ้นมากโข

มาลแกธนั่งลงข้างๆ โคลด์ นิ้วอยู่ไม่สุขเอื้อมปัดผมที่ลงมาปรกตาโคลด์ไปทัดหู “ข้าไม่เข้าใจคำถาม ข้ามีม้า ก็ขี่ม้า” เอลฟ์ตะวันออกยิ้มหวานกว่าปกติ เมื่อรวมกับชุดพิธีการแบบชาวตะวันออกแล้ว ควาร์น่ารักคงเป็นลมล้มพับกันระนาว “วันนี้เจ้าหล่อเหลาเอาเรื่อง”

“หน้าตาข้าไม่สำคัญหรอก...ข้าอยากกลับอาศรม”

โคลด์พูดสิ่งที่ไม่น่าเชื่อ เขาเพียรหนีจากอาศรมมาหกปีเต็ม แต่ตอนนี้อยากกลับไปทั้งที่เพิ่งได้ออกมา!

แน่ว่าดาร์กเอลฟ์มีเหตุผลส่วนตัว ข้อแรก นกสีขาวจะมาหาเขาที่นั่น ข้อสอง ในอาศรมทำให้เขารู้สึกดีกว่าอยู่ที่นี่

โคลด์เอื่อยเฉื่อยเกินจะถามว่ามาลแกธเป็นแขกสำคัญหรือ ชุดที่สวมอยู่ก็หรูหราแปลกตาดุจขุนนางชั้นสูง

เขาตอบให้ตัวเองในใจว่า

คงใช่แหละ

“เดี๋ยวก็ได้กลับ” มาลแกธวางมือบนศีรษะโคลด์

“ข้าโดนบังคับมา” โคลด์ฟ้อง เขาจับมือมาลแกธให้ลูบค้างไว้เหมือนกำลังหาคนเข้าข้าง

“หากวันหน้าหรือวันไหนๆ สบโอกาส ข้าจะช่วยให้เจ้าหนี” มาลแกธพูดเสียงเบาแต่หนักแน่น “เพราะข้าถูกใจเจ้า”

โคลด์หัวเราะเบาๆ

ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ

“ในวังนี้ ดาร์กเอลฟ์เป็นทาสที่ทำแต่งานหนักกับงานสกปรก” สถานะของโคลด์ดูสูงส่งขึ้นมา เป็น ‘ทาสที่สบายกว่า’

“ไปอยู่กับข้าสิ ที่นั่นดาร์กเอลฟ์เป็นทหารรับจ้าง ล่องเรือไปไกลหน่อย เสี่ยงชีวิตนิด...”

“สักวันหนึ่งนะ” โคลด์ตอบแบบใจลอยไปไกล เขาขุดหินก้อนเล็กขึ้นมาก้อนหนึ่ง ทำให้พื้นหญ้าเขียวสดมีรอยหลุมแหว่ง มือสีเข้มขว้างก้อนหินลงสระน้ำ ทำลายผิวน้ำนิ่งสงบเหมือนหาที่ระบายความอึดอัด

“ท่านมาลแกธ”

เอลฟ์ตะวันออกขยับยิ้มเมื่อได้ยินเสียงเรียก

ไมเธียน… โคลด์มองตามเหม่อๆ อีกฝ่ายก็แต่งตัวดีไม่แพ้มาลแกธ สวมชุดพิธีการอย่างบุรุษรูเมเรียร์ และ...ดูไม่เหมือนลูกขุนนางตามปกติ

แต่เป็นตัวขุนนางเอง

“ได้เวลาประชุมแล้ว” คำพูดของไมเธียนห้วนกว่าตอนที่อยู่อาศรม

“ขอรับ...ท่านควาร์อาวุโส” มาลแกธตบไหล่โคลด์เบาๆ คล้ายให้กำลังใจ ก่อนจะลุกตามไมเธียนไป

โคลด์ได้ยินชัดทุกคำ แต่สายตาหันไปเหม่อมองสระน้ำต่อ

ควาร์อาวุโสหรือ...บางที ข้าควรบอกซิกฟรีด

---------------------------------

“ต้องตามกันทุกก้าวเลยหรือ” มาลแกธเดินตีคู่ไปกับไมเธียน “...ที่รัก”

ไมเธียนหยุดเดินแล้วหันมาทางมาลแกธ เขายกฝ่ามือดันอกอีกฝ่ายเบาๆ “รู้ที่ทางของตัวเองเถิด เอลฟ์ตะวันออก”

“ข้าย่อมทราบดี ที่ทางของข้าคือเป็นหุ้นส่วนกับรูเมเรียร์”

ไมเธียนเหยียดยิ้ม “หุ้นส่วน? โพ้นทะเลมีอะไรมาเสนอรูเมเรียร์ที่อุดมสมบูรณ์เล่า”

“การค้า นักรบ เกลือ...อะไรอีกน้า” มาลแกธนึก “อ้อ ช่วยคานอำนาจอิซิลดาร์”

แดนตะวันออกอยู่ทางใต้ บริเวณทะเลฝั่งตะวันออกของรูเมเรียร์ พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นเกาะแยกออกไปต่างหาก ส่วนที่เป็นแผ่นดินเชื่อมกับแคว้นอิซิลดาร์ โดยมีชนกลุ่มน้อยอยู่ตรงรอยต่อเขตแดน

ปกติแล้วเอลฟ์ตะวันออกจะไม่ข้องเกี่ยวกับชาวแผ่นดินใหญ่ พวกเขามีความเชื่อ วัฒนธรรม และประเพณีเป็นของตัวเอง (ซึ่งมีจุดร่วมและจุดต่างจากความเชื่อของดาร์กเอลฟ์ด้วย) เอลฟ์ตะวันออกนับถือ ‘เทพและเทพี’ โดยเฉพาะ ‘เทพีแห่งสงคราม’

ที่เป็นเช่นนั้นเนื่องจากแดนตะวันออกไม่ได้ปกครองแบบศูนย์รวมอำนาจ มีกษัตริย์หนึ่งเดียวเหมือนแคว้นรูเมเรียร์ แต่เป็นแบบ ‘ตระกูลใครตระกูลมัน’ มีการสู้รบแย่งชิงอาณาเขตกันบ่อยครั้งเหมือนเผ่าต่างๆ ในแดนทมิฬ จนชาวรูเมเรียร์ให้สมญาว่า ‘พวกป่าเถื่อน’ หรือไม่ก็ ‘พวกไร้อารยะ’

ซึ่งแววตาของไมเธียนก็ประกาศว่ามาลแกธเป็น ‘พวกป่าเถื่อนไร้อารยะ’ อย่างเห็นได้ชัด

“ทุกอย่างที่ท่านว่ามาก็ไม่ผิด เห็นจะมีประการเดียวที่เราต้องค้าน” ควาร์อาวุโสซึ่งมีใบหน้าอ่อนเยาว์เผยยิ้มอ่อนโยน “อิซิลดาร์มีความสัมพันธ์อันดีกับรูเมเรียร์ ชาวแผ่นดินใหญ่พึ่งพากันมายาวนาน ก่อนที่ท่านจะหัดเดินเสียอีก”

มาลแกธไม่ตอบคำ แต่โน้มลงไปกระซิบข้างหูไมเธียน

“ใครจะทราบอนาคตเล่า...ที่รัก”

ไมเธียนระบายลมหายใจหนัก ใบหน้าขึ้นสี ไม่ทราบว่าเพราะโกรธหรือเพราะอารมณ์อย่างอื่นกันแน่ ควาร์อาวุโสดันอกอีกฝ่ายให้ถอยห่าง ก่อนก้าวฉับไปทางที่ประชุม ไม่มีการพูดคุยกันอีก

ทั้งสองเดินมาถึงหน้าทางเข้าโถงว่าราชการ และได้พบกับบุคคลไม่คาดคิดซึ่งมารออยู่

ปกติแล้วบุคคลผู้นี้มักไม่ยุ่งเกี่ยวกับกิจธุระขององค์ราชา

ที่นางมาปรากฏตัวจึงประหลาด

ท่านหญิงเอริแอดเน่จากอิซิลดาร์สวมผ้าคลุมหน้าผืนบางตามธรรมเนียมของเจ้านายฝ่ายหญิงรูเมเรียร์ยามต้อนรับแขกต่างเมืองในคราแรกที่พบหน้า

ผ้าคลุมหน้านี้ไม่อาจปิดบังความงามของนางแม้สักนิด

ด้านหลังของท่านหญิงคือองครักษ์หญิงสองนาง เป็นนักรบสตรีจากอิซิลดาร์ นอกจากความงามเหมือนบุปผาจากป่าลึกแล้ว ท่าทางของพวกนางยังเข้มแข็งเจนศึกไม่ต่างจากองครักษ์ขององค์ราชา

เอริแอดเน่หันมาทางบุรุษทั้งสอง ริมฝีปากยกยิ้มนิ่งสงบ

เห็นได้ชัดว่านางมาต้อนรับมาลแกธ

ทั้งสองเคยได้ยินแต่ชื่อเสียงเรียงนามของกันและกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบหน้า และนางแสดงการให้เกียรติมาลแกธอย่างเปิดเผย

เอลฟ์ตะวันออกน้อมศีรษะทำความเคารพแบบรูเมเรียร์ก่อน แล้วค่อยเอ่ยว่า “ข้ามาจากแดนเถื่อน แต่ยังดีที่เรามีการทักทายหญิงงามเป็นของตัวเอง ไม่ทราบว่าท่านหญิงจะให้เกียรติข้า...ทักทายหญิงงามตามธรรมเนียมปฏิบัติได้หรือไม่”

“อิซิลดาร์ก็เป็นดินแดนนอกรูเมเรียร์ไม่ต่างกัน” เอริแอดเน่ตอบเป็นเชิงอนุญาต

มาลแกธจึงคุกเข้าข้างหนึ่งแล้วจูบหลังมือขาวเนียนของเอริแอดเน่ ไมเธียนซึ่งมองอยู่ถึงกับอ้าปากน้อยๆ

มันกล้าแตะต้องท่านหญิงเชียวหรือ

องครักษ์หญิงจากอิซิลดาร์ชะงักเช่นกัน ปกติแล้วกระทั่งองค์ราชาริวอร์นอร์ ท่านหญิงยังไม่โปรดเข้าใกล้

“เป็นเกียรติแล้ว” เอริแอดเน่เอ่ยสำรวม “แผ่นดินเรายังต้องพึ่งพากำลังของท่านอยู่อีกมาก”

มาลแกธยกยิ้มแล้วถอยออกมา ให้ท่านหญิงเดินนำเข้าโถงว่าราชการไปก่อน

“เจ้าทำอะไร เอลฟ์ตะวันออก” ไมเธียนกระซิบลอดไรฟัน

“ตาฝ้าฟางแล้วหรือ” มาลแกธกระซิบตอบ “ข้าก็จูบมือท่านหญิงอย่างไรเล่า”

“หัวเจ้าคงบอกลาคอเจ้าเร็วๆ นี้” ไมเธียนเอ่ยอย่างเฉยชา

---------------------------------

คิงริวอร์นอร์ อาห์นดีร์ รูเมเรียร์และขุนนางคนอื่นๆ ที่มาก่อนยืนล้อมโต๊ะแผนที่อยู่ การประชุมยังไม่เริ่มแต่ราชาต้องการทราบความเคลื่อนไหวของดวอร์ฟ พวกมันไม่ขึ้นกับใครเพราะดินแดนอยู่ห่างไกล สถานะพ่อค้าก็มีอำนาจต่อรอง...ทองคำมีอำนาจต่อรองเสมอ

สตรีผู้เพิ่งเข้ามารู้ที่ทางของตน นางถอนสายบัวให้องค์ราชาแล้วเดินเนิบช้าไปยืนด้านหลังของเขา

เหล่าขุนนางแปลกใจ หลังสิ้นคิงเฟรธูริน ท่านหญิงให้ตัวแทนจากอิซิลดาร์มาร่วมประชุมแทนนางเสมอ นางไม่คอยรับใช้ใกล้ชิดคิงริวอร์นอร์ดังเช่นที่เคยรับใช้ใกล้ชิดคิงเฟรธูริน

ข่าวว่านางไม่รับไมตรีของคิงริวอร์นอร์ก็ไม่เกินจริง เพราะเป็นสิ่งที่เห็นกันชินตา

มาวันนี้นางปรากฏตัว สีหน้าและแววตาของนางที่มองประเมินขุนนางแต่ละท่านคล้ายจักกล่าวว่า

‘การเปลี่ยนแปลงย่อมมาถึงเมื่อสมควรแก่เวลา’

“หน่วยข่าวกรองใต้ดินส่งข่าวมาว่าดวอร์ฟขายอาวุธให้พวกกบฏดาร์กเอลฟ์” ริวอร์นอร์ทราบการมาถึงของท่านหญิงแห่งอิซิลดาร์ และขุนนางควาร์ทั้งสองแล้ว “เราควรเริ่มจัดการจากตรงไหนก่อนดีเล่า ท่านหญิง”

จู่ๆ ริวอร์นอร์ก็หันไปทางสตรีซึ่งมีศักดิ์เป็นคู่หมั้นของตน

“ความเห็นของสตรีไม่อาจก้าวล้ำบุรุษ ข้าเป็นเพียงผู้ตามที่ดี และจักพยายามอย่างยิ่งในการช่วยเสริมคำตอบแก่ขุนนางท่านอื่น”

ท่านหญิงปฏิเสธองค์ราชาอีกแล้ว เหล่าขุนนางคิด นางเคยเป็นถึงจอมเวทสงครามในมหาสงครามสองร้อยปี ผู้ลบเมืองทมิฬอันยิ่งใหญ่เมืองหนึ่งให้หายไปจากแผนที่ด้วยความฉลาดเฉลียวและมหาเวทมนตร์เพียงบทเดียว

มีหรือที่คำถามเพียงเท่านี้นางจะไม่มีคำตอบ

ริวอร์นอร์ละสายตาจากเอริแอดเน่ครู่หนึ่ง พลางหันไปยิ้มให้ไมเธียนที่สูดลมหายใจได้ไม่เต็มปอด “อา...อย่าเกร็งไปท่านควาร์อาวุโส เราเพียงใจร้อน ท่านไม่ได้มาสาย”

รอยยิ้มของพระราชาพระองค์นี้...มีอำนาจกดดัน

“สืบมาให้ได้ว่ากิลด์พ่อค้ากิลด์ไหนทำตัวเป็นหนูใต้แผ่นดินเรา” ริวอร์นอร์สั่งขุนนาง ขณะจับจ้องยังใบหน้าหมดจดใต้ผ้าคลุมหน้าของเอริแอดเน่ ราชาเอลฟ์ขึ้นประทับบนบัลลังก์ซึ่งหลอมจากเหล็กดำ มีนางยืนอยู่ด้านล่าง เยื้องไปทางขวา

“ต่อไป...เราอยากฟังรายงานพฤติกรรมของอาเลธ”

เอริแอดเน่เหลือบมองริวอร์นอร์ ทั้งสีหน้า แววตา และท่าทางของเขา ล้วนไม่คลาดจากสายตานาง

“เขาเป็นเด็กดีอยู่ในโอวาทหรือไม่ ท่านควาร์ทั้งสอง” ริวอร์นอร์เท้าศีรษะ ดวงตาสีโลหิตจับจ้องที่เอลฟ์ตะวันออกเป็นพิเศษ โดยที่มาลแกธไม่หลบสายตานั้นเลย

            บางสงคราม…
            ไม่ได้ฟาดฟันกันด้วยอาวุธ

---------------------------------------------------------------

A/N การเมืองสามเส้าระหว่างรูเมเรียร์ แดนตะวันออก และอิซิลดาร์เข้มข้นมานานแล้วค่ะ มีคอมเมนต์ถามว่า ทำไมเอริแอดเน่ถึงเป็นคู่หมั้นของราชาถึงสามองค์ จริงๆ จะมีคำเฉลยในเนื้อเรื่อง (ละมั้ง) แต่ตอบคร่าวๆ ก็เป็นเหตุผลทางการเมืองค่ะ คืออิซิลดาร์ต้องแต่งกับรูเมเรียร์เพื่อรักษาอำนาจของทั้งสองฝ่าย การแต่งงานนี้ไม่เน้นที่ตัวบุคคล ใครเป็นราชาก็แต่งกับทายาทสตรีที่เป็นเบอร์ 1 ของอิซิลดาร์ ที่เปลี่ยนราชาแล้วไม่เปลี่ยนคู่หมั้นก็เพราะ...เอริแอดเน่เป็นเบอร์ 1 No. 1 ของอิซิลดาร์ไม่เคยเปลี่ยนจ้า <3


ป.ล. มาลแกธก็เข้าวังมาอย่างหล่อ แล้วดู้ดู จีบไปทั่ว -*-



ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

ออฟไลน์ ChabaSri

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 602
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-0
เป็นนิยายรักที่มีกลิ่นอายของสงครามเผ่าพันธุ์อยู่ตลอดแต่ไม่น่าเบื่่อเลย คนเขียนเก่งมาก



ชอบวลีสุดท้ายที่ว่าบางสงครามก็ไม่ได้ฟาดฟันกันด้วยอาวุธ แต่สงครามที่ไม่ได้ฟาดฟันด้วยอาวุธนั่นแหละน่ากลัวที่สุด จริงไหม? แต่ดูเหมือนว่าไม่ว่าใครจะชนะในสงครามนี้ทุกคนก็ล้วนได้รับบาดแผลกันทั้งนั้นทั้งภายนอกและภายในจิตใจ ดูรวมๆแล้วเรื่องนี้ตัวฮีมเดียร์และพี่สาวที่ถูกตราหน้าว่าเป็นเผ่าพันธุ์โสมมกลับเป็นคนที่มีจิตใจที่ซื่อตรงมากที่สุด ซื่อตรงทั้งต่อหน้าที่และหัวใจของตัวเอง น่าเศร้าที่ทุกคนไม่อาจทำแบบนั้นได้ ชื่นชมคนเขียนมากที่เขียนให้ทุกตัวละครมีมิติและน่าสนใจทุกตัวแม้กระทั่งตัวประกอบบางตัว ยอดเยี่ยมจริงๆไม่ค่อยเจอนิยายดีดีแบบนี้นานแล้ว


คนเขียนสู้ๆนะ ทำดีแล้วทำดีต่อไป//ผิดๆ



ปล.น้องโคลด์จะหากิ่งไม้ไปเขี่ยดินทำไมล่ะลูก อยากได้กิ่งไม้มาที่บ้านพี่เลยค่ะ ยกให้หนูทั้งต้นเลยลูก มามะ//ล่อลวงเต็มที่

ออฟไลน์ ILLREI

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
    • ILLREI
เป็นนิยายรักที่มีกลิ่นอายของสงครามเผ่าพันธุ์อยู่ตลอดแต่ไม่น่าเบื่่อเลย คนเขียนเก่งมาก



ชอบวลีสุดท้ายที่ว่าบางสงครามก็ไม่ได้ฟาดฟันกันด้วยอาวุธ แต่สงครามที่ไม่ได้ฟาดฟันด้วยอาวุธนั่นแหละน่ากลัวที่สุด จริงไหม? แต่ดูเหมือนว่าไม่ว่าใครจะชนะในสงครามนี้ทุกคนก็ล้วนได้รับบาดแผลกันทั้งนั้นทั้งภายนอกและภายในจิตใจ ดูรวมๆแล้วเรื่องนี้ตัวฮีมเดียร์และพี่สาวที่ถูกตราหน้าว่าเป็นเผ่าพันธุ์โสมมกลับเป็นคนที่มีจิตใจที่ซื่อตรงมากที่สุด ซื่อตรงทั้งต่อหน้าที่และหัวใจของตัวเอง น่าเศร้าที่ทุกคนไม่อาจทำแบบนั้นได้ ชื่นชมคนเขียนมากที่เขียนให้ทุกตัวละครมีมิติและน่าสนใจทุกตัวแม้กระทั่งตัวประกอบบางตัว ยอดเยี่ยมจริงๆไม่ค่อยเจอนิยายดีดีแบบนี้นานแล้ว


คนเขียนสู้ๆนะ ทำดีแล้วทำดีต่อไป//ผิดๆ



ปล.น้องโคลด์จะหากิ่งไม้ไปเขี่ยดินทำไมล่ะลูก อยากได้กิ่งไม้มาที่บ้านพี่เลยค่ะ ยกให้หนูทั้งต้นเลยลูก มามะ//ล่อลวงเต็มที่
ขอบคุณค่ะ เราปวดตาเลยว่าจะไปนอน ดีจังที่แวะมาดูก่อน ;w; ได้อ่านคอมเมนต์เลย
ตอนแรกก็กลัวนักอ่านจะเบื่อกันเหมือนกันนะคะ เพราะเรื่องนี้เป็นแฟนตาซีสงครามด้วย  :mew1: :mew1: :mew1:
แต่อย่างน้อยเวลาเขียน ตัวละครดีๆ ช่างเป็นอาหารใจของคนเขียนเหลือเกิน /ปาดน้ำลาย (?)

ตัวละครในเรื่องนี้ แม้เป็นตัวประกอบก็มีภูมิหลังพอสมควรค่ะ (เรากับคุณ Foulsoul ใช้วิธีการทดลองเขียนหลายๆ ดราฟเพื่อเข้าถึงตัวละคร /และแตกคู่ แค็กๆๆ)

ขอบคุณที่ชอบนะคะ!!

ป.ล. โคลด์จิ๋วเดินไปรับกิ่งไม้  :mew3:

ออฟไลน์ alternative

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +285/-3
ป๋ายังคงป๋า จีบเรี่ยราดตั้งแต่ต้นไม้ใบหญ้าจนถึงเจ้าหญิง

น่าสงสารแอริแอดเน่ จากบ้านเกิดเมืองนอน แล้วยังเสียผู้เป็นที่รัก (ฉันเชื่อว่านางรักคิงเฟรธูริน) แต่ก็ยังต้องอยู่
ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมนางต้องการลูกชายจากคิงคนไหนก็ได้  การที่อาเลธรักโคลด์ถึงได้เป็นภัยกับนางนี่เอง

อาเลธยังคงค่าตัวแพงเสมอต้นเสมอปลาย โผล่มาแต่ชื่อ

โคลด์จ๋า บ้านพี่เป็นสวน อยากได้กี่กิ่งพี่ให้หมดเลย มีร่องสวนและสนามกว้าง ๆ ให้วิ่งเล่นด้วยน๊าาา

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8893
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

ออฟไลน์ พิศตะวัน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 496
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-3

ออฟไลน์ naplatoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 249
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
เย้มาอัพแล้ววววว
ตกใจที่ซิกพูดว่า ทำเพราะรัก !!
ถึงจะพูดขู่โคล์ดก็เถอะ! นี่เรา เอาผ้าห่มม้วนตัวกลิ้งรอบเตียงแล้ววว ฮือออออ เขินน
มันคือความจริงใช่มั้ยซิก
จะรอคอยฉากหวานๆของซิกโคล์ดเรื่อยไปค่ะ #แจวเรือ
ส่วนพี่หญิงนี่ ให้ทำใจชอบยังไง ทำไมเราก็ชอบนางไม่ลง นางดูเก่งแล้วก็น่ากลัวเกินไป! กลัวว่าต่อไปจะเผยคความร้ายมามากกว่านี้อีก
 ห้ามมาทำไรโคล์ดนะ :angry2:

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-02-2017 13:07:20 โดย naplatoo »

ออฟไลน์ ILLREI

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-0
    • ILLREI
อยากรู้จังเลยค่ะ คู่หมั้นนี่จำเป็นต้องตกทอดเหมือนมรดกเลยเหรอคะ เห็นไม่ว่าใครจะเป็นราชาท่านหญิงก็ต้องหมั้นด้วยหมด (อันนี้สงสัยค่ะ และเพราะไม่อยากให้ซิกมีคู่หมั้นด้วยแหละ แต่คงยากเพราะนางเป็นราชา 55555 แล้วอีกอย่างสงสารท่านหญิงด้วย ป่านนี้พรุนหมดแล้วววว ท่านหญิง 3 ราชา -0- )

ปล. ดีใจที่กลับมาค่ะ
อา มีคำตอบในตอนที่ ราชามงกุฎดำ (3) จ้า
ดีใจที่มีคนถามนะคะ  :mew1: :mew1: :mew1:

ป๋ายังคงป๋า จีบเรี่ยราดตั้งแต่ต้นไม้ใบหญ้าจนถึงเจ้าหญิง

น่าสงสารแอริแอดเน่ จากบ้านเกิดเมืองนอน แล้วยังเสียผู้เป็นที่รัก (ฉันเชื่อว่านางรักคิงเฟรธูริน) แต่ก็ยังต้องอยู่
ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าทำไมนางต้องการลูกชายจากคิงคนไหนก็ได้  การที่อาเลธรักโคลด์ถึงได้เป็นภัยกับนางนี่เอง

อาเลธยังคงค่าตัวแพงเสมอต้นเสมอปลาย โผล่มาแต่ชื่อ

โคลด์จ๋า บ้านพี่เป็นสวน อยากได้กี่กิ่งพี่ให้หมดเลย มีร่องสวนและสนามกว้าง ๆ ให้วิ่งเล่นด้วยน๊าาา
ส่งโคลด์จิ๋วไปวิ่งเล่นที่บ้าน อิอิ
เรื่องนี้รักมีหลายรูปแบบน่ะค่ะ ความสัมพันธ์ของซิกฟรีดกับเอริแอดเน่ก็พูดยากมากอะนะ

เย้มาอัพแล้ววววว
ตกใจที่ซิกพูดว่า ทำเพราะรัก !!
ถึงจะพูดขู่โคล์ดก็เถอะ! นี่เรา เอาผ้าห่มม้วนตัวกลิ้งรอบเตียงแล้ววว ฮือออออ เขินน
มันคือความจริงใช่มั้ยซิก
จะรอคอยฉากหวานๆของซิกโคล์ดเรื่อยไปค่ะ #แจวเรือ
ส่วนพี่หญิงนี่ ให้ทำใจชอบยังไง ทำไมเราก็ชอบนางไม่ลง นางดูเก่งแล้วก็น่ากลัวเกินไป! กลัวว่าต่อไปจะเผยคความร้ายมามากกว่านี้อีก
 ห้ามมาทำไรโคล์ดนะ :angry2:

เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
ฮา ฉากนั้นคนเขียนก็เขินค่ะ '////' เจ้าคู่นี้นี่ จะรักกันไม่รักกันก็ยังชอบทำให้เราลุ้น เฮ้ออออ
ส่วนเอริแอดเน่ เราพอเข้าใจนะคะ เพราะเป็นตัวละครที่เคี้ยวยากจริงๆ เธอมีน้ำหนักในใจซิกฟรีดอะ

ออฟไลน์ •♀NoM!_KunG♀•

  • *,*โสดสนิทศิษย์พยักหน้า*,*
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7559
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +181/-8
สงครามคงจะมีไปเรื่อยๆอ่าเนาะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด