หัวข้อ: 【 ♕ Elven Almanac ♕ 】♰ ราชันพันธนาการ ♰ ตำนานเทพีจันทร์ แจ้งข่าวหน้า 35

[ChabaSri]

หวายยยตายแหล่วววววเขานอนทับกันค่ะคุณขาาาา //กดบันทึกภาพรัวๆ


มารดานทีคือประธานชาวเรือเราสินะเจ้าคะ อืมมมม//มันใช่หรอ 55555


เจ้าชายบอกโคลด์ตัวนุ่มนิ่ม งื้อนุ่ม..นิ่ม กับคู่นี้เวลาเขาอ่อนโยนต่อกันนี่มันดีกับใจบ่าวเหลือเกินเจ้าค่ะ // ยืืนเคลิ้มอยู่ข้างกราบเรือ


ปล.เราจะเดินไปด้วยกันชอบคำนี้จังเลย งื้อออ//กอดคนเขียน

ปล2.ตอนโคลด์เถียงเจ้าชายว่าตัวเองกล้ามเป็นมัดๆนี่มัน ฮึ่ยยยยหมั่นเขี้ยว อยากจะจับมาฟัดทั้งตัวแอบขโมยมาเลี้ยงที่บ้านสักสองสามวันเจ้าชายจะว่าอะไรไหมนะ

[mild-dy]

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

เบียดเสียดกัน มันต้องร้อนแน่ๆ 
ต้องมีอะไรๆ ตื่นขึ้น 
ว่าแต่อะไร มันอะไรนะ
       
 

[Hello01]

มาล้าวววว
ทาสและเจ้าชาย 4
รู้อยู่แล้วสินะว่าซิกอยู่ไหน ถึงไม่ออกตามหาตั้งแต่แรก (สุดท้ายก็ทนเป็นห่วงไม่ไหว ว้าย)
ส่วนมาลแกธ ถึงจะหมั้นไส้ความเจ้าชู้ของนาง แต่เวลาพูดอะไรจริงจังขึ้นมาแล้วดูเท่ระเบิดไปเลย
ยิ่งช่วงตอนโดนโคลด์จิ้มคอนะ ตอนนั้นลงเรือมาลแกธเต็มๆ ที่จริงก็ชอบนางนาาาแต่เราหวงโคลด์(แทนซิก)มากไปหน่อย /ฮา
ป.ล.ใช่ๆทำไมแกปล่อยน้องออกไปคนเดียวแบบนั้นยะ! (แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เป็นกขคเจ้าชาย )
บ่วงอารมณ์ 1
อร๊ายยยฟหกดดด ใกล้เกินไปแล้วววว
ซิกมันร้ายยยยย สองนิ้วจิ้มตามันเลยเจ้าค่ะโคลด์!
บรรยากาศล่อแหลมแบบนี้..(รอมาน๊าน)

[่jum]

มารดานทีคืออะไร นาทีนี้จับจ้องสองหนุ่มตาเป็นมัน ถ่ายคลิปไว้ได้ไหมนี่ 

[alternative]

ซิกฟรีดน่าจะเป็นควาร์ที่พิเศษมาก ๆ มารดานภามาเองเลย

*ฉันพูดถึงนางแล้วนะ*

อืม...จริง ๆ บทนี้ก็ไม่มีอะไรเนอะ
เขาแค่ให้ซิกน้อยกับโคลด์น้อยได้ทำความรู้จักกันเท่านั้นเอง

แอร๊ยยยยยยยย!!!!!

[drasil]

แวบไปสงสัยเรื่องทำไมโคลเคยเจอบิดาแห่งความตายแทนได้ไหม 55555

[ILLREI]

บทที่ 12 : บ่วงอารมณ์ (2)

มันอะไรนักหนา… โคลด์เบือนหน้า แก้มมีสีเลือดฝาด

ซิกฟรีดขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกแปลกๆ ในอก

เขาใจเต้น

เจ้าชายอยู่ในอาศรมตั้งแต่เด็ก ไม่มีเรื่องชู้สาว (อันที่จริง...อาศรมรับแต่ควาร์หนุ่ม) แต่ใช่ว่าเขาจะไม่ประสาอะไรเลย

แต่...

อาเลธ...นี่โคลด์ สตาร์ โคลด์ปากไม่ดีที่ชอบด่าเจ้า เจ้าใจเต้นทำไมเล่า!

ซิกฟรีดมองโคลด์ที่ไม่ยอมหันมาทางเขา

และก่อนที่จะรู้ตัว ปากก็สัมผัสกับแก้มของอีกฝ่ายไปแล้ว

“อือ…” โคลด์ตัวแข็งทื่อ เขาพยายามหาคำพูด ต้องพูดอะไรสักอย่างก่อนที่เรื่องจะเลยเถิด “เจ้า…”

ปากของเจ้าชายละจากแก้มไปยังต้นคอ ไซ้...สูดกลิ่นที่ทำให้เกิดกำหนัด ซิกฟรีดเบียดสะโพกเข้าหาโคลด์ ขณะที่มือข้างหนึ่งกำผมโคลด์แล้วดึงเบาๆ ให้แหงนหน้า เขาขบตามเส้นเลือด ถกเสื้อเนื้อบางขึ้น ลิ้นที่ร้อนกว่าเลียไปถึงแผ่นอกสะท้อนขึ้นลง

การเบียดสะโพกและการลากลิ้นเรียกเสียงครางเบาๆ จากดาร์กเอลฟ์ เขาตอบสนองด้วยการแอ่นตัวเข้าหาความพรั่นใจนั้น

ใบหน้าของโคลด์แดงก่ำถึงหู เขาไม่รู้ว่าที่ทำอยู่นี่ดีหรือไม่ แต่ถ้าถามแค่ความรู้สึกทางร่างกาย มันดีจนใจเต้นแรงทีเดียว

“จะ...เจ้าก็ถึงวัยเลือดลมพลุ่งพล่านแล้ว”

อา...โคลด์ สตาร์ เจ้าหาคำที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วหรือ โคลด์สมเพชตัวเอง

ซิกฟรีดสัมผัสยอดอกสีอ่อนของโคลด์ด้วยการย้ำปลายลิ้น ทำให้ดาร์กเอลฟ์เผยอปากกะทันหัน ปากได้รูปมอบเสียงที่ฟังแล้วหวามใจ

“เจ้ารู้ตัวใช่มั้ยว่าทำอะไรอยู่”

ดวงตาหลอมเหล็กของซิกฟรีดกำลังหลอมละลายโคลด์เป็นครั้งแรก “เจ้าล่ะ” เขาไม่รอฟังคำตอบ ปากประกบจูบไม่ประสาแต่เร่าร้อนเป็นที่สุด

โคลด์รู้สิ เขารู้ว่ามันจะเป็นปัญหา แต่ร่างกายกลับแสวงหาความวาบหวามที่เพิ่งลองลิ้มรส เขาขยับสะโพกตามซิกฟรีด ลิ้นที่สอดเกี่ยวกันอยู่ยิ่งช่วยเพิ่มอารมณ์ใคร่

แค่บดเบียดผ่านเนื้อผ้ายังรู้สึกดีขนาดนี้ โคลด์ขยับขาแยกออก ให้ซิกฟรีดแนบชิดลงมาอีก เขากอดแผ่นหลังกว้าง ดำฤษนามีอำนาจเร่งเร้า

ขออีกแค่นิดเดียว จะ...จะ… โคลด์หลับตา กัดปาก

ซิกฟรีดดึงกางเกงของโคลด์ลงตามด้วยของตัวเอง เขาดันส่วนที่เปี่ยมไปด้วยแรงปรารถนาเข้าหาโคลด์ มือและปากวุ่นวายกับการฟอนเฟ้นเนื้อตัวอีกฝ่าย

ซิกฟรีดสัมผัสแม้กระทั่งใบหูของดาร์กเอลฟ์

โคลด์ตวัดขารอบเอวคนด้านบน เขาต้องการให้ความรู้สึกวาบหวิวในช่องท้องขึ้นไปแตะถึงขีดสุด การแนบส่วนสงวนเข้าด้วยกันทำเขาลืมเรื่องอื่นไปจนหมด...คิดถึงแต่คนตรงหน้า

โคลด์ขบใบหูของซิกฟรีดเมื่อความรัญจวนเร่งเร้า เขาเห็นดวงดาวระยิบระยับอยู่ด้านหลังเปลือกตา สะโพกกระตุกอย่างไร้การควบคุม ทำให้หน้าท้องของซิกฟรีดเปื้อนของเหลวอุ่นๆ

“อืม!” ซิกฟรีดหายใจสะดุด สะโพกดันเข้าหาโคลด์ไวขึ้น เสียดสีกับส่วนสำคัญและท้องน้อยของโคลด์ ขณะนี้ใบหน้าเย็นชากลับแสดงอารมณ์และความต้องการชัดเจน

“เดี๋ยว...เดี๋ยว” โคลด์ห้ามด้วยเสียงอ่อนแรง เพราะซิกฟรีดทำต่อทั้งที่เขาเพิ่งผ่านจุดอ่อนไหวทางอารมณ์ครั้งใหญ่

สีหน้าของดาร์กเอลฟ์เหยเก

ซิกฟรีดจับใบหน้าโคลด์หันข้าง สอดลิ้นเลียในหู ก่อนจะครางยาวเมื่อเสร็จสมอย่างรุนแรง

“อ๊ะ!” โคลด์กลั้นเสียงนี้ไม่ทัน ในหูอื้อ ขาสั่นพั่บ รู้สึกเหนอะหนะเพราะของเหลวจากอีกฝ่ายหลั่งรดตัวเขา

เจ้าชายเอลฟ์ยังยุ่งอยู่กับตัวโคลด์ไม่หยุด และดูท่าว่าจะไม่จบลงเท่านี้ ครู่เดียวก็เปลือยกันทั้งคู่ ย้ายขึ้นไปนอนบนเตียง

ไม่พอ...ยังไม่พอ

หางตาของซิกฟรีดทิ้งลงหน่อยๆ คล้ายจะพูดว่า ‘ขอได้ไหม’

“ก็เสร็จแล้ว จะเอาอะไรอีก” โคลด์ไม่เข้าใจ

ซิกฟรีดกระซิบสิ่งที่ทำให้โคลด์หน้าแดงถึงหู

“ข้างใน”

“ข้างในอะไร ข้างในตรงไหน” โคลด์ไม่ยุ่งเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของพวกควาร์ในอาศรม ไม่สนใจด้วยซ้ำ

ซิกฟรีดก็ไม่รู้อะไรเท่าไหร่ แต่ย่อมรู้มากกว่าโคลด์ เขาเลื่อนมือลงไปด้านล่าง ปลายนิ้วคลึงให้ส่วนสำคัญด้านหลังคลายออก

“ไม่” โคลด์หูตั้ง ตาโต “เข้าไม่ได้หรอก”

แต่ซิกฟรีดกลับดันนิ้วเข้าไปแล้ว...

“เจ้า!” ดาร์กเอลฟ์กัดฟัน คิดว่ามันชักจะไปกันใหญ่

ซิกฟรีดฝังจมูกกับแก้มโคลด์ หายใจหอบตามจังหวะที่นิ้วของตัวเองดันเข้าออก เขาคลึงโดนส่วนที่ทำให้โคลด์ผวาหลายครั้ง และสีหน้าของโคลด์ตอนนั้นทำให้ซิกฟรีดแทบทนไม่ไหว

มีเสียงเคาะประตูตอนที่ทั้งสองยังค้างอยู่ในท่านั้น โคลด์กระตุกร่างรัดนิ้วซิกฟรีด เท้าขยี้ผ้าปูที่นอน สองมือปิดปากตัวเองทันที

“อะไร!” ซิกฟรีดคำราม ใจเต้นแทบทะลุออกมานอกอก เขามองโคลด์ไม่วางตา คล้ายตกในความหลงใหล

ใบหูของโคลด์ลู่ลง เสียงคำรามทำให้เกิดแรงสั่นข้างใน

โคลด์ได้ยินเสียงนอกประตูไม่ชัดนัก แต่น่าจะเป็นการถามไถ่อาการของเจ้าชายเอลฟ์ และดาร์กเอลฟ์รับใช้ท่านอยู่หรือไม่

รับใช้กับผีสิ โคลด์เกร็งนิ้วเท้า

“ข้าสบายดี โคลด์ก็สบายดี ขอบคุณ ข้าจะพักสักหน่อย” ซิกฟรีดตอบคำถามรวดเร็ว ติดจะห้วน น้ำเสียงปิดไม่มิดว่าหงุดหงิด

สบายอะไรเล่า! ดาร์กเอลฟ์หอบหายใจใต้ปากที่ถูกปิดไว้ และเมื่อนิ้วเริ่มขยับต่ออย่างใจร้อนทั้งที่ยังมีคนอยู่หน้าประตู ขาเพรียวก็แยกกว้าง

คนด้านนอกยังเอ่ยต่ออีกสองสามประโยค แต่โคลด์มึนเบลอ นิ้วเล่นกับส่วนอ่อนไหวภายในตัวเขา ทำให้อับอายเพราะอารมณ์ชูชันขึ้นอีกครั้ง

ซิกฟรีดถอนนิ้วออกตอนที่โคลด์น้ำตาซึมเพราะอารมณ์ใคร่พุ่งสูง เขาแทนที่นิ้วด้วยความแข็งขึงของตนอย่างช้าๆ พยายามอดทนไม่ดันเข้าไปรวดเดียว ลอนกล้ามหน้าท้องของเจ้าชายเอลฟ์เกร็ง เสียงลมหายใจหนักดังประสานกัน เช่นเดียวกับสายตาที่ไม่อาจละจากกันได้เลย

“เจ็บ...” โคลด์กระซิบ “ข้าเจ็บ มันแน่นไปหมด...เจ้าเลิกเถอะ”

“ทนหน่อย” ซิกฟรีดกระซิบตอบ

“เจ้าไม่ใช่คนเจ็บนี่” โคลด์ไม่กล้าท้วงดัง เหงื่อมันวาวอาบผิวเรียบลื่นสีเข้มจนดูน่านวดเฟ้นลูบไล้

ซิกฟรีดนิ่วหน้า “เจ้าเกร็งข้าก็เจ็บเหมือนกัน”

“ก็เลิกสิ” ถ้าหูไม่ฝาด มันเป็นการพูดแบบขอร้องด้วยซ้ำ ไม่ใช่การขัดขืนรังเกียจ

“ข้า...หยุดไม่ได้” ซิกฟรีดกัดฟันกรอด แต่เมื่อครู่ที่โคลด์ขอร้อง...ทำเอาใจเขาอ่อนยวบอย่างน่าประหลาด ซิกฟรีดหลับตาแน่น ต่อสู้กับตัวเอง

“อืม...ไม่ทำแล้ว”

โคลด์ถอนใจ ระบายยิ้มออกมา “ก็บอกแล้วว่าใส่ไม่ได้”

ซิกฟรีดกระซิบ “แต่มัน...สุดแล้วนะ” เขาหน้าแดงกับคำพูดของตัวเอง มันค่อนข้างหยาบโลนสำหรับเอลฟ์

สุด? สุดอะไร? โคลด์ยกหน้าขึ้นมาดู แล้วต้องตกใจ ฟันขาวสะอาดเม้มปากล่าง เขาใช้สายตาถามซิกฟรีดว่า

‘มันเข้าไปได้ยังไง!’

เพราะเจ็บจนชา โคลด์แทบไม่เชื่อว่าซิกฟรีดสอดใส่เข้ามาจนสุดได้จริงๆ

“แล้วจะเอายังไง” โคลด์ถาม

เจ้าชายเอลฟ์นิ่วหน้าอีกพอโคลด์เกร็ง “ก็เจ้าไม่เอาแล้ว”

“อย่าเพิ่งเอาออก มันต้องเจ็บมากแน่” โคลด์ลนลาน ตอนนี้เขายังชา แต่ถ้าซิกฟรีดขยับ เขาไม่กล้านึกสภาพต่อ

“เจ้าจะทรมานข้าหรือ” ดวงตาของซิกฟรีดฉายแววดุขึ้นมา

“เชิญเจ้าทรมานไปเลย” ดาร์กเอลฟ์แยกเขี้ยว

“เจ้า…” ซิกฟรีดไม่ทราบจะว่าอะไร เขายกสะโพกออก แต่โคลด์รัดแน่น จึงต้องรอสักครู่

“ค่อยๆ เอาออกไป” พอสบายใจ ร่างกายก็ผ่อนคลาย ทว่าการถอนตัวออกสร้างแรงถูไถ มอบความรู้สึกแปลกใหม่ต่างจากนิ้ว

ดาร์กเอลฟ์ถอนใจเฮือก

ซิกฟรีดขยับอีกครั้ง เขาก็รู้สึกดีเมื่ออยู่ในตัวโคลด์

“อึ๋ย!” โคลด์รู้ว่าเสียงเขาฟังพิลึก แต่ยิ่งซิกฟรีดขยับเข้าขยับออก มันก็ยิ่งแปลกๆ

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไม่พูดกัน

มีเพียงเสียงหอบและเสียงครางเบาๆ เท่านั้นที่แลกเปลี่ยนกันในห้องนี้

โคลด์เพิ่งทราบว่าตัวเขาอ่อนได้มากแค่ไหน และซิกฟรีดจับมันบิดไปท่าไหนได้บ้าง เขากำหมอน มองหน้าเจ้าชายเอลฟ์ รู้สึกอบอุ่นในใจ รู้ว่าการกระทำนี้ไม่ได้เกิดจากการรังแกหรือรังเกียจ

เปลือกตาสีม่วงปิดแน่นเมื่อมาถึงจุดที่ทนไม่ไหว

ซิกฟรีดกอดและจูบโคลด์ เขารู้สึกอยากกอดโคลด์อย่างนี้ตลอดไป อยากเป็นเจ้าของ...ใช่

อยากเป็นเจ้าของ

ซิกฟรีดเม้มใบหูของโคลด์เมื่อไม่อาจยับยั้งอารมณ์ เขาฝังลึกในตัวของดาร์กเอลฟ์ ความรู้สึกส่งผ่านถึงกันโดยไม่ต้องใช้คำพูดใดๆ

โคลด์ไม่แน่ใจว่าเขาเม้มใบหูอีกฝ่ายตอบตอนไหน อาจเป็นตอนที่ซิกฟรีดรอสักพักแล้วขยับต่อเบาๆ การขยับเอวของอีกฝ่ายง่ายขึ้น เพราะข้างในลื่นกว่าเดิม

การจูบใบหูข้างที่แผลเพิ่งหายอย่างอ่อนโยนและเอาใจทำให้โคลด์รู้สึกวาบหวามใจ เขาจึงให้ซิกฟรีดทำตามใจโดยไม่ผลักไส

ทว่าจากแรงที่ไม่มีตก เจ้าชายเอลฟ์จะอิ่มตอนไหน โคลด์เดาไม่ได้เลย



—————————————————————————

A/N /กลิ้งๆๆๆๆ /กลิ้งๆๆๆๆ หวายๆๆๆๆ เขินๆๆๆๆ ไม่รู้จะคุยอะไรเลย แง้

ป.ล. ('///////') เพิ่งนึกได้ว่าชื่อตอนเหมือนละครหลังข่าว--

ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

[naplatoo]

 
จำเป็นต้องร้อนแรงขนาดนี้มั้ยยยยยย
เขินไปหมดแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดด *เขินตัวแตก*

ชอบเวลาที่ทั้งสองคนเปิดเผยความรู้สึกออกมา จะเรียกว่าไรดีล่ะ แบบหลุดซึนอะค่ะ
เหมือนตอนที่ซิกใช้ตราทาสเรียกโคล์ดทะเลาะกันแซะกันสักพักก็หลุดซึน คุยกันดีๆซะงั้น (555)
เรารุ้สึกว่าสองตัวละครนี้เป็นตัวละครที่หว่าเว่มากเลย โดดเดี่ยว มีแต่ตัวเองไม่ไว้ใจใคร ยังไงก็ไม่รู้ (ไม่นับครอบครัวที่ห่างไกลกันนะคะ /อย่างเกวน)
เลยเหมือนว่าใส่หน้ากาก เก็ก ซ่อนความรู้สึก แล้วก็สร้างกำแพงตลอดเวลา บุคลิกแข็งๆทั้งคู่
พอเวลาที่เปิดเผยต่อกันแบบ.... อาจจะไม่ได้เข้าใจกันทั้งหมด หรือเปิดอกคุยอะไร
แต่เป็นตัวของตัวเองจริงๆ แสดงความรู้สึกจริงๆกับอีกฝ่าย มันเลยเป็นอะไรที่โรแมนติกมากสำหรับเรา (ถึงคู่นี้จะไม่ค่อยมีฉากหวานก็เถอะ) ชอบความสัมพันธ์ของตัวละครสองตัวนี้ ถ้าให้นิยามอะไร รู้สึกว่าคำนี้มันใช่มาก ... "มันซับซ้อน" 55555

ชอบการสร้างตัวละครที่มีมิติแบบนี้ของคนแต่งค่ะ เลิฟๆ
*แจวเรือ*

[Hello01]

โอ่ ม่าย ลอร์ดดดดดดดดดฟหกด
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!
 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ชอบ บ่วงอารมณ์ของซิก กับโคลด์ 
จูบหูกันและกัน
เห็นภาพตามไปด้วย โคลด์ตัวอ่อน
ซิกจับไปทางไหน ได้หมด อะจ๊ากกกก 
ความในใจโคลด์ น่ารักน่าเอ็นดู
บทรักซิก ทำให้โคลด์วาบหวามใจ
ที่ซิกจูบใบหูข้างที่แผลเพิ่งหายอย่างอ่อนโยนและเอาใจ
โคลด์ ตามใจซิกโดยไม่ผลักไส
แถมซิก แรงดีที่ไม่มีตก 
เจ้าชายเอลฟ์จะอิ่มตอนไหน โคลด์เดาไม่ได้เลย
ทั้งเอาใจ ตามใจกัน ฟินนนนน
       
 

[mild-dy]

 

[ChabaSri]

อ่านไปก็นั่งกุมจมูกไป โอ้วววให้ตายเถอะ!!!! ครั้งแรกยังขนาดนี้


ทำไมหนูน่ารักขนาดนี้ล่ะโคลด์ หืม//ลูบหัวโคลด์เบาเบา

ก็ออกจะ "รัก" กันขนาดนี้แท้ๆน้า รักกันเยอะๆนะเราชอบ คึคึ


ปล.ครั้งแรกนี่เจ้าชายมีความSแค่เบาเบาก็ทำบ่าวระทวยมากเลยเจ้าค่ะมายปริ๊นซ์ คราวหน้าขอแบบจัดเต็มบ้างนะเจ้าคะ

ปล2.แต่เวลารักกันนี่เขาก็อ่อนโยนต่อกันดีนะคะ ดีกับใจชาวเรือ

[พิศตะวัน]

 

[•♀NoM!_KunG♀•]

รวดเดียวจบ เป็นอะไรที่ต้องติดตาม ><

ตามด้วยคนเด้อ

[หมีมง]

เป็นตอนที่อ่านแล้วเขินแต่ก็ดูใสๆดี 55555555

[oilzaza001]

รู้สึกสองคนนี้มันได้กันแบบงงๆ 5555 

[alternative]

ได้เสียกันแบบมึน ๆ งง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า

เด็กเอ๋ย...เด็กน้อย...

ช่วงเวลางดงามอ่อนหวานอันแสนสั้น

[ILLREI]

หลุดเรื่องมารดานทีไปนานแล้วค่ะ

ตอนนี้โฟกัสแต่เอลฟ์กับดาร์กเอล์ฟนอนทับกัน 55555

5555 โอเคค่ะ โฟกัสแรงๆ ค่ะ อ่านตอนต่อเลยค่ะ จุ๊บ

หวายยยตายแหล่วววววเขานอนทับกันค่ะคุณขาาาา //กดบันทึกภาพรัวๆ


มารดานทีคือประธานชาวเรือเราสินะเจ้าคะ อืมมมม//มันใช่หรอ 55555


เจ้าชายบอกโคลด์ตัวนุ่มนิ่ม งื้อนุ่ม..นิ่ม กับคู่นี้เวลาเขาอ่อนโยนต่อกันนี่มันดีกับใจบ่าวเหลือเกินเจ้าค่ะ // ยืืนเคลิ้มอยู่ข้างกราบเรือ


ปล.เราจะเดินไปด้วยกันชอบคำนี้จังเลย งื้อออ//กอดคนเขียน

ปล2.ตอนโคลด์เถียงเจ้าชายว่าตัวเองกล้ามเป็นมัดๆนี่มัน ฮึ่ยยยยหมั่นเขี้ยว อยากจะจับมาฟัดทั้งตัวแอบขโมยมาเลี้ยงที่บ้านสักสองสามวันเจ้าชายจะว่าอะไรไหมนะ

แหมะๆๆ ตั้งกล้องเลยค่ะๆ มารดานทีดูจะอวยซิกกับโคลด์ แต่ก็ไม่แน่น้า รอดูต่อไป งุงิ
เจ้าชายชอบก้อนโคลด์ก็บอก ทำซึน ซึนมากๆ ให้คนอื่นะเฟร้ยยย
จะเอาก้อนโคลด์ไปต้องผ่านซิกฟรีดก่อนนะคะ นาทีนี้ 555

เบียดเสียดกัน มันต้องร้อนแน่ๆ 
ต้องมีอะไรๆ ตื่นขึ้น 
ว่าแต่อะไร มันอะไรนะ
       
 

ร้อนค่ะร้อน รุ่มด้วยค่ะรุ่ม รวมกันเป็นร้อนรุ่ม!!!
ว่าแต่อะไรตื่นนะคะ หวายๆๆๆ เขินคนอ่านนน
 

มาล้าวววว
ทาสและเจ้าชาย 4
รู้อยู่แล้วสินะว่าซิกอยู่ไหน ถึงไม่ออกตามหาตั้งแต่แรก (สุดท้ายก็ทนเป็นห่วงไม่ไหว ว้าย)
ส่วนมาลแกธ ถึงจะหมั้นไส้ความเจ้าชู้ของนาง แต่เวลาพูดอะไรจริงจังขึ้นมาแล้วดูเท่ระเบิดไปเลย
ยิ่งช่วงตอนโดนโคลด์จิ้มคอนะ ตอนนั้นลงเรือมาลแกธเต็มๆ ที่จริงก็ชอบนางนาาาแต่เราหวงโคลด์(แทนซิก)มากไปหน่อย /ฮา
ป.ล.ใช่ๆทำไมแกปล่อยน้องออกไปคนเดียวแบบนั้นยะ! (แต่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่เป็นกขคเจ้าชาย )
บ่วงอารมณ์ 1
อร๊ายยยฟหกดดด ใกล้เกินไปแล้วววว
ซิกมันร้ายยยยย สองนิ้วจิ้มตามันเลยเจ้าค่ะโคลด์!
บรรยากาศล่อแหลมแบบนี้..(รอมาน๊าน)

กลับมาแล้วเหรอ จุ๊บ 
มาลแกธจริงจังจริงหรือเปล่า โคลด์ไม่เชื่อหรอกค่ะ (ไม่งั้นอนาคตจะแทงจึ๊กรึ...)
และถึงตอนนี้บอกเลยค่ะว่าโคลด์ยังงอนที่ให้คนอื่นมานอนห้องก่อนเขา งอนๆ ;w;
แต่ตอนยอมโดนจิ้มคอก็ได้ใจคนเขียน วุ้ยยย ยากจัง

ตอนล่าสุดไม่จิ้มตาละค่ะ เขาจิ้มอย่างอื่นกัน /ว้ายยยยยยยยย

มารดานทีคืออะไร นาทีนี้จับจ้องสองหนุ่มตาเป็นมัน ถ่ายคลิปไว้ได้ไหมนี่ 

5555555555555555 ได้ค่ะ ถ่ายเลยๆ

ซิกฟรีดน่าจะเป็นควาร์ที่พิเศษมาก ๆ มารดานภามาเองเลย

*ฉันพูดถึงนางแล้วนะ*

อืม...จริง ๆ บทนี้ก็ไม่มีอะไรเนอะ
เขาแค่ให้ซิกน้อยกับโคลด์น้อยได้ทำความรู้จักกันเท่านั้นเอง

แอร๊ยยยยยยยย!!!!!

555 มารดานทีมาแค่นั้นละเนอะ 555 (จริงๆ อยากเห็นสามีนาง)
บทต่อไปเราก็ให้ซิกฟรีดกับโคลด์ทำความรู้จักกันมากขึ้นค่ะ อรั๊ยยยย

แวบไปสงสัยเรื่องทำไมโคลเคยเจอบิดาแห่งความตายแทนได้ไหม 55555

ได้ค่ะ! สงสัยได้ดีมากเลยค่ะ อิอิอิอิ

[ILLREI]

จำเป็นต้องร้อนแรงขนาดนี้มั้ยยยยยย
เขินไปหมดแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดด *เขินตัวแตก*

ชอบเวลาที่ทั้งสองคนเปิดเผยความรู้สึกออกมา จะเรียกว่าไรดีล่ะ แบบหลุดซึนอะค่ะ
เหมือนตอนที่ซิกใช้ตราทาสเรียกโคล์ดทะเลาะกันแซะกันสักพักก็หลุดซึน คุยกันดีๆซะงั้น (555)
เรารุ้สึกว่าสองตัวละครนี้เป็นตัวละครที่หว่าเว่มากเลย โดดเดี่ยว มีแต่ตัวเองไม่ไว้ใจใคร ยังไงก็ไม่รู้ (ไม่นับครอบครัวที่ห่างไกลกันนะคะ /อย่างเกวน)
เลยเหมือนว่าใส่หน้ากาก เก็ก ซ่อนความรู้สึก แล้วก็สร้างกำแพงตลอดเวลา บุคลิกแข็งๆทั้งคู่
พอเวลาที่เปิดเผยต่อกันแบบ.... อาจจะไม่ได้เข้าใจกันทั้งหมด หรือเปิดอกคุยอะไร
แต่เป็นตัวของตัวเองจริงๆ แสดงความรู้สึกจริงๆกับอีกฝ่าย มันเลยเป็นอะไรที่โรแมนติกมากสำหรับเรา (ถึงคู่นี้จะไม่ค่อยมีฉากหวานก็เถอะ) ชอบความสัมพันธ์ของตัวละครสองตัวนี้ ถ้าให้นิยามอะไร รู้สึกว่าคำนี้มันใช่มาก ... "มันซับซ้อน" 55555

ชอบการสร้างตัวละครที่มีมิติแบบนี้ของคนแต่งค่ะ เลิฟๆ
*แจวเรือ*

เตงเขินเค้าก็เขินนะ คือมันเขินอะ ;w; เขียนได้แต่เขินทุกทีเวลามีคนทักอะ *0* 
สองคนนี้ยังเด็กด้วยกันทั้งคู่ โคลด์อาจแก่กว่า แต่เพราะในอาศรมไม่มีใครมาจีบ และโคลด์ไม่คิดจะจีบใคร
(ถึงมาลแกธจีบก็ไม่คิดว่าจีบ OTL) โคลด์เลยเหวอๆ กับครั้งแรกเหมือนกันค่ะ
(แต่ครั้งแรกก็โดนเจ้าเด็กเอลฟ์จับกดแล้ว อีเด็กหื่นนนน แงงงง)
เราก็ชอบโมเมนต์ที่ทั้งสองคนเป็นตัวของตัวเองค่ะ /ซับน้ำตา
/พาล่องเรือ

โอ่ ม่าย ลอร์ดดดดดดดดดฟหกด
กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!
 

ว้ายๆๆๆๆ กดอ่านทวนฉากในบทนี้รัวๆ เหมือนกันค่ะ 5555
เราเขียนดียังนะ ควรเพิ่มความอัศจรรย์ลงไปอีกไหมนะ etc. 

ชอบ บ่วงอารมณ์ของซิก กับโคลด์ 
จูบหูกันและกัน
เห็นภาพตามไปด้วย โคลด์ตัวอ่อน
ซิกจับไปทางไหน ได้หมด อะจ๊ากกกก 
ความในใจโคลด์ น่ารักน่าเอ็นดู
บทรักซิก ทำให้โคลด์วาบหวามใจ
ที่ซิกจูบใบหูข้างที่แผลเพิ่งหายอย่างอ่อนโยนและเอาใจ
โคลด์ ตามใจซิกโดยไม่ผลักไส
แถมซิก แรงดีที่ไม่มีตก 
เจ้าชายเอลฟ์จะอิ่มตอนไหน โคลด์เดาไม่ได้เลย
ทั้งเอาใจ ตามใจกัน ฟินนนนน
       
 

อ่านได้ละมุนมากเลยค่ะ พอฟังคอมเมนต์ละเขินตัวบิด แงๆๆๆ
เราชอบชื่อตอนมากนะคะ ถึงมันจะละครหลังข่าว /ฮา เพราะมันสื่ออย่างนั้นจริงๆ ค่ะ
รักแรก ครั้งแรก ความรู้สึกดีๆ ครั้งแรก
คือทุกคนก็เคยมีรักแรกกัน และเคยเป็นเด็ก
(หรือยังค้นหา และกำลังเติบโต)
การได้เห็นตัวละครที่เหมือนมีชีวิตจริงๆ (สำหรับเรา)
ได้มีประสบการณ์ครั้งแรกร่วมกัน เขียนเองยังเขินเองเลยค่ะ แงๆๆๆ 

แล้วแวะมาอีกน้า

อ่านไปก็นั่งกุมจมูกไป โอ้วววให้ตายเถอะ!!!! ครั้งแรกยังขนาดนี้


ทำไมหนูน่ารักขนาดนี้ล่ะโคลด์ หืม//ลูบหัวโคลด์เบาเบา

ก็ออกจะ "รัก" กันขนาดนี้แท้ๆน้า รักกันเยอะๆนะเราชอบ คึคึ


ปล.ครั้งแรกนี่เจ้าชายมีความSแค่เบาเบาก็ทำบ่าวระทวยมากเลยเจ้าค่ะมายปริ๊นซ์ คราวหน้าขอแบบจัดเต็มบ้างนะเจ้าคะ

ปล2.แต่เวลารักกันนี่เขาก็อ่อนโยนต่อกันดีนะคะ ดีกับใจชาวเรือ

แหะๆ เราก็ไม่ได้สายข่มขืนน้า (ถึงจะชอบอ่าน แค็กๆ /แต่งก็เคยค่ะ แล้วแต่ธีมเรื่องค่ะ)
แต่ครั้งแรกของสองคนนี้ถือว่าดีค่ะ มันคือการเรียนรู้กันและกันในอีกมุมหนึ่ง
ซิกฟรีดแอบ S อยู่ค่ะ มีจิกผง จิกผมให้แหงนหน้ารับจูบ
มีลูบมีลิ้มลอง โอ้ยยยยย อีเจ้าชายหื่นนนนนน

ชอบมะ ชอบม้าาาา

รวดเดียวจบ เป็นอะไรที่ต้องติดตาม ><

ตามด้วยคนเด้อ

นักอ่านใหม่นี่นา ฝากตัวด้วยจ้า

เป็นตอนที่อ่านแล้วเขินแต่ก็ดูใสๆดี 55555555

ทั้งเขินทั้งใสอะนะคะ หนุ่มกรุบกริบกินกันเอง หวายยยย

รู้สึกสองคนนี้มันได้กันแบบงงๆ 5555 

งงจริงค่ะ 555 แต่ลูกงงแล้วแบบนี้ พี่ก็โอเค -3- 

ได้เสียกันแบบมึน ๆ งง ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า

เด็กเอ๋ย...เด็กน้อย...

ช่วงเวลางดงามอ่อนหวานอันแสนสั้น

มึนๆ ค่ะ เด็กน้อยแรกรัก มันก็อารมณ์นี้ละมั้งน้าาาา
เคลิ้มมมมมมมม ว้ายยยยยยยยย 
ฮือๆ อย่าพูดว่าแสนสั้นสิคะ ฮือๆๆๆ ยังไงก็ประทับแน่นตรึงในใจนะคะ ฮือๆๆๆ

[่jum]

 

[nonyny12]

แอบอ่านมานานอย่างเงียบๆ ชอบเรื่องนี้ ชอบอ่านแนวนี้เป็นปกติ จิตดี หุๆ

[pharm]

คิดถูกแล้วสินะชั้น ที่หาอ่านจากเล้าเป็ด เพราะเด็กดีมันลงมะได้ 

[ILLREI]

อิอิอิอิอิ

แอบอ่านมานานอย่างเงียบๆ ชอบเรื่องนี้ ชอบอ่านแนวนี้เป็นปกติ จิตดี หุๆ

ขอบคุณค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ

คิดถูกแล้วสินะชั้น ที่หาอ่านจากเล้าเป็ด เพราะเด็กดีมันลงมะได้ 

กะพริบตาให้ ปิ๊งๆ Welcome ค่ะ

[ILLREI]

บทที่ 12 : บ่วงอารมณ์ (3)

สามวันแล้วที่โคลด์ สตาร์ไม่มาเรียนวิชามีดสั้นกับเอลฟ์ตะวันออก โผล่มาอีกทีเจ้าตัวก็วิ่งวุ่นหาแผ่นไม้ จะเอาไปซ่อมโรงเก็บของเก่าและทำให้มันเป็นห้องส่วนตัว--สวรรค์น้อยๆ เสียที

“เจ้าหายไปเลย”

มาลแกธเข้ามาทักโคลด์ซึ่งด้อมๆ มองๆ เลือกแผ่นไม้ที่พอใช้ได้จากกองแผ่นไม้ชื้นน้ำ เมื่อสามวันก่อนฝนตกหนัก ส่งให้พื้นกระดาน ผนัง และประตูไม้ของอาศรมบวม ควาร์เอเรนดิลจึงให้คนรื้อออกแล้วหาแผ่นใหม่มาซ่อมแซม

“เจ้าว่าข้าเอาแผ่นไม้พวกนี้ไปตากแดดแล้วรมควันดีไหม...ควรทาสีใหม่ด้วย” โคลด์มีความสุขกับการเลือกของ (ขยะ) มาซ่อมแซมห้องส่วนตัว

“รมควันน่ะดี แต่อาศรมคงมีแต่ควันคลุ้งไปหลายวัน” มาลแกธนั่งลง ช่วยเลือกไม้ที่พอไหว...ไม่มี

“ข้าไปรมควันไกลๆ อาศรมก็ได้ จะได้ไม่มีใครมาบ่น” ดาร์กเอลฟ์ยังรื้อแล้วรื้ออีก ความจริงคือเขาเพิ่งได้ออกจากห้องของซิกฟรีด เพราะควาร์เอเรนดิลเรียกเจ้าชายไปพบ โคลด์ออกมาได้ก็มึนๆ เบลอๆ รีบไปหาอาหารมื้อดีๆ กินทันทีเพราะหิวโซ อยู่แต่ในห้องเขาได้กินแต่น้ำกับอาหารแห้ง ไม่พอยาไส้

อีกอย่าง...เจ้าชายเอลฟ์ทำเขาระบมไปทั้งตัว

“เจ้ายังไม่ได้ตอบคำถามข้านะที่รัก” มาลแกธเหวี่ยงไม้แผ่นหนึ่งไปกองกับไม้ที่โคลด์เลือกไว้...เพิ่งได้สามแผ่น

“อะไรนะ เจ้าถามอะไรเหรอ” โคลด์หันมา

“เจ้าหายไปไหนมาหรือ” มาลแกธมองโคลด์ที่ดู...อืม เปล่งปลั่ง? อิ่มเอม? มีความสุข? ข้าควรใช้คำไหนดีนะ เอลฟ์ตะวันออกเลือกแผ่นไม้ไปพิจารณาโคลด์ไป

หรือควรบอกว่าดูอิดโรยและอ่อนแรง แต่ไม่หงุดหงิด ไม่ดื้อรั้นเท่าเดิม

โคลด์ถอนใจ เอานิ้วเขี่ยเห็ดจิ๋วที่ขึ้นบนแผ่นกระดานอันหนึ่งเล่น “โดนขังในห้องอีกแล้ว เพิ่งได้ออกมา”

“ให้ข้าช่วยพูดไหม ‘ซิกฟรีด เจ้าขังข้ารับใช้เหมือนขังสัตว์เลี้ยง เอลฟ์รูเมเรียร์กระทำเช่นนี้หรือ’ ” มาลแกธทำเสียงเคร่งขรึมจริงจัง แต่ทำท่าล้อเลียนเสียดสีขุนนางชั้นสูง

เอลฟ์ตะวันออกหนอ...จริงจังหรือล้อเล่น มองออกยากเสียจริง

“ไม่เป็นไร ครั้งนี้ข้าว่าเขาให้ข้าย้ายออกมาแน่ๆ” โคลด์ดูมั่นใจเต็มร้อย “ในที่สุดก็พูดกันรู้เรื่องแล้ว เขาสำนึกบุญคุณที่ข้าแบกเขากลับมา...คิดว่านะ”

“เจ้าแบกเขามาไกลทีเดียว” มาลแกธยิ้มด้วยตา

“ใช่ๆ เหนื่อยมากเลย” โคลด์นั่งเด็ดดอกเห็ดออกจากแผ่นไม้ที่ตนหมายตา

“น้ำตกนั่น…” มาลแกธทำเสียงอืมในลำคอ “อยู่ไกลจริงๆ”

ดาร์กเอลฟ์ชะงัก หันขวับมองเอลฟ์ตะวันออก “ข้าบอกคนอื่นว่าเก็บเขามาจากในป่า” โคลด์ลดเสียงลง ถ้าเขากับมาลแกธพูดไม่ตรงกัน คนที่โดนสงสัยย่อมเป็นเขา

“หรือ” เอลฟ์ตะวันออกยิ้ม

“ข้าไม่อยากให้ใครไปวุ่นวายที่น้ำตก ถ้าพวกเขาห้ามข้าหรือซิกฟรีดไปที่นั่นอีกขึ้นมา...นั่นสถานที่พักผ่อนของข้า” โคลด์บอกเสียงเบา ลุ้นในใจว่ามาลแกธจะพูดเรื่องมารดานทีหรือไม่

ความจริงแล้วมาลแกธแค่พูดไปอย่างนั้นเอง

ตอนเข้ามายังอาศรมใหม่ๆ มาลแกธสำรวจอาศรมและบริเวณโดยรอบจนทั่วทุกซอกทุกมุม เขาเขียนแผนที่อาศรมในหัว จำทิศทางได้แม่นยำ เมื่อคราวที่ควาร์ออกตามหาซิกฟรีด มาลแกธเริ่มจากเหนือสุดไปใต้สุด กวาดจากตะวันตกไปตะวันออก เขามั่นใจว่าตนค้นหารอบน้ำตกแล้ว--สุดทิศตะวันออกเฉียงใต้ของอาศรมพอดี

ขณะที่มาลแกธกำลังจะเดินทางกลับไปยังอาศรม เขาบังเอิญเห็นโคลด์แบกซิกฟรีดมาจากทิศที่ตั้งของน้ำตก หน้าตาของโคลด์ดูต่างจากที่เห็นประจำ มันดู...จริงจัง?

หรืออาจโกรธขึ้ง...เขาไม่แน่ใจนัก

มาลแกธจึงตามดูโคลด์เงียบๆ และเมื่อดาร์กเอลฟ์บอกกับควาร์ทุกคนว่าพบซิกฟรีดในป่าแบบส่งๆ เขาเลยอดสงสัยไม่ได้

ไม่นับว่าโคลด์ยังเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องของซิกฟรีดอย่างสงบเสงี่ยมถึงสามวันสามคืน คนช่างสังเกตอย่างมาลแกธเห็นว่า มีอะไรบางอย่างเปลี่ยนไประหว่างทาสดาร์กเอลฟ์กับเจ้าชายเอลฟ์

ทุกอย่างน่าจะเริ่มต้นที่น้ำตก

“ว่าแต่ เจ้าน่ะ” โคลด์กอดอก เหล่ตามองเอลฟ์ตะวันออก

“หืม” มาลแกธพลิกกระดานไม้สำรวจเห็ดรา

“เจ้าเห็นแล้วทำไมไม่มาช่วยข้าแบกเขา” ปลายหูแหลมๆ ของดาร์กเอลฟ์ชี้ตั้ง เหมือนแมวกำลังขู่

“ข้าบอกเจ้าตอนไหนหรือว่าข้าเห็น” มาลแกธหัวเราะ

“เจ้าบอกว่าข้าแบกเขามาไกล…” ปลายหูแหลมสีเทายังชี้อยู่

“ข้าทวนคำพูดเจ้า เอ้า! แผ่นนี้ใช้ได้”

“อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ” โคลด์รับแผ่นไม้ว่องไวด้วยหน้าตามึนๆ “คราวหลังถ้าเห็นก็ออกมาช่วยกันบ้าง มันเหนื่อยนะ ต้องแบกเขา”

“ขอรับ” มาลแกธยิ้มกว้าง

ไม่มีการพูดถึงมารดานที ถ้ามาลแกธไม่พูด โคลด์ก็จะไม่พูดเช่นกัน...เขายังชอบมาลแกธ อย่างน้อยก็ชอบที่สุดในบรรดาควาร์ในอาศรมนี้

“ที่นี่...มีคนจับตาดูเจ้าตลอดเวลา โคลด์ สตาร์” มาลแกธกระซิบข้างหูโคลด์ “และไม่ใช่ข้าที่เจ้าควรระวัง”

โคลด์กลับหน้าแดงฉ่า ผงะไป เขานึกถึงความลับภายในห้องที่ตนกับเจ้าชายเอลฟ์ร่วมกันทำตลอดสามวันที่ผ่านมา “จริงสิ” ตาสีม่วงเบิกกว้าง “หรือที่ควาร์เอเรลดิลเรียกซิกฟรีดไปพบก็…”

มาลแกธเอานิ้วทาบปาก ก่อนจะเลื่อนไปแตะที่หู

“พวกควาร์นี่แย่ที่สุดเลย”

พวกชอบแอบฟัง

“เจ้าต้องเรียนรู้ว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู” ดวงตาสีแดงของมาลแกธพราวระยับ

“หรือใครที่เป็นศัตรูและกำลังจะเปลี่ยนเป็นมิตร”

 

หลังซิกฟรีดหายดี (ซึ่งหายดีนานแล้วแต่ไม่ยอมออกมาจากห้อง) ควาร์เอเรนดิลซึ่งเป็นควาร์อาวุโส รับผิดชอบดูแลอาศรม ก็เรียกซิกฟรีดเข้าไปพบ

บทสนทนาไม่มีอะไรมากไปกว่าถามไถ่สารทุกข์สุขดิบ แต่ซิกฟรีดไม่พูดโต้ตอบแม้สักคำ

ข้ารู้…

ข้าได้ยิน

ซิกฟรีดจำถ้อยคำที่มารดาแห่งนทีเป็นผู้กระซิบได้ทั้งหมด

ความลวง...ความจริง

และเรื่องราวที่ไม่น่าเชื่ออื่นๆ

เขาเงียบ เป็นใบ้ ดวงตาแข็งกระด้าง นั่งมองควาร์อาวุโสอยู่อย่างนั้นจนถูกปล่อยให้ไปพักผ่อน

ซิกฟรีดไม่ทำความเคารพควาร์เอเรนดิลอย่างเคย เขาหมุนตัวออกไป ย่ำเท้าหนักแน่นกลับห้องพักโดยไม่เหลียวกลับมา

“เจ้าชายพระองค์เล็กทำตัวน่ากังวลกว่าที่ผ่านมา บางที คงต้องรายงานองค์ราชากระมัง”

ควาร์เอเรนดิลเอ่ยกับควาร์อาวุโสอีกท่านหนึ่ง ซึ่งเพิ่งออกมาจากด้านหลังฉากกั้น ตลอดเวลาที่ผ่านมาควาร์เอเรนดิลไม่ได้อยู่กับซิกฟรีดเพียงลำพัง แต่มีผู้รับฟังและรับชม

“ควรจะรายงานเรื่องเอลฟ์ตะวันออกด้วยหรือไม่”

“มันดูไม่อันตรายเท่าไรนัก ลอยชายไปมา การได้ยินก็ด้อยเหลือเกิน”

“อันตรายสิท่าน มันเกี้ยวพาลูกศิษย์ในอาศรมไปจะครึ่งหนึ่งแล้ว”

ควาร์เอเรนดิลหัวเราะอย่างสุภาพ “เอลฟ์ตะวันออกเป็นพวกใช้แรง ก็ใช้มันให้ดี ให้จับตาดูเจ้าชายกับข้ารับใช้ดาร์กเอลฟ์ต่อไป”

“ข้าได้ยินว่าพวกมันเจ้าเล่ห์”

“พวกเราก็ใช่ว่าไร้สมองจริงไหมเล่า...ท่านควาร์อาวุโส ‘ไมเธียน’ ”

“ขอรับ ท่านเอเรนดิล”

 

ออกมาได้ ซิกฟรีดเห็นโคลด์กำลังเลือกแผ่นไม้อยู่กับเอลฟ์ตะวันออก ทั้งสองคุยกัน ยิ้มและหัวเราะให้แก่กันแบบที่โคลด์ไม่ทำกับเขา ที่จริงโคลด์สนิทกับเอลฟ์ตะวันออกเช่นนี้นานแล้ว ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไร

“หูควาร์ได้ยินดีแค่ไหน” โคลด์ถามมาลแกธแบบอ้อมๆ เขาไม่กล้าบอกใครเรื่องตนกับซิกฟรีด เพราะเดาได้ว่าถ้าเรื่องนี้แดงออกไป ควาร์คงลงโทษเขาโดยการจับเผาไฟไม่ก็จับถ่วงน้ำ...ส่วนซิกฟรีดคงแค่ถูกอบรมนิดหน่อย

ในฐานะดาร์กเอลฟ์ที่ล่อลวงเอลฟ์ กับเอลฟ์ที่ถูกดาร์กเอลฟ์ล่อลวง

“ขึ้นอยู่กับพรสวรรค์และตั้งใจฟังแค่ไหน”

“แล้วถ้าเป็นเจ้าล่ะ” โคลด์ถามอ้อมแล้วอ้อมอีก ช้อนตามองแบบคนมีชนักติดหลัง (ซึ่งดูน่ารักดีในสายตาของมาลแกธ)

“อืม…” มาลแกธนึก อมยิ้มกับท่าทางของโคลด์ “ครั้งล่าสุดที่เข้ารับการทดสอบ ข้าอยู่ในระดับห่วยสิ้นดี...แต่ข้าได้ยินเสียงฝีเท้าโกรธๆ ของเอลฟ์ตนหนึ่งกำลังย่ำมาทางนี้”

มาลแกธบุ้ยใบ้ไปทางด้านหลัง โคลด์เห็นปีศาจหน้าตาเหมือนซิกฟรีดพุ่งตรงมาหาเขา

ดาร์กเอลฟ์กอด (ขยะ) แผ่นไม้แบบหวงสุดขีด ประหนึ่งมันเป็นสมบัติล้ำค่า

“เราจะไปจากที่นี่” ซิกฟรีดฉุดโคลด์ขึ้น ทำให้มาลแกธลุกตาม เอลฟ์ตะวันออกรูปร่างสูงใหญ่ พอยืดตัวเต็มความสูงแล้วดูข่มเจ้าชายแห่งรูเมเรียร์นิดๆ

“เอ๋ๆ?” ดาร์กเอลฟ์ตั้งตัวไม่ทัน

ซิกฟรีดจ้องมาลแกธด้วยสายตาเอาเรื่อง แล้วหันมาจ้องโคลด์เขม็งว่า ‘เจ้าได้ยินแล้ว อย่าให้พูดซ้ำได้ไหม’

“ไป? ไปไหน?” โคลด์เผลอถามโง่ๆ...เพราะปกติคนที่อยากออกไปใจจะขาดคือเขา ไม่ใช่ซิกฟรีด

“เอวา เธมาร์”

มาลแกธผิวปากให้กับคำตอบของซิกฟรีด

“แต่ข้าเพิ่งอยากอยู่ที่นี่” โคลด์เถียง ย่อมแน่ เพราะนกของเกวนโดลินจะมาหาเขาที่นี่ แล้วนางก็บอกให้เขาซ่อนตัวอยู่ที่นี่

“ข้าเพิ่งได้ข่าวมาว่าเอวา เธมาร์กำลังวุ่นวายกับการจัดการผู้อพยพจากแดนทมิฬ กบฏดาร์กเอลฟ์ส่อเค้าว่าจะก่อจลาจลอีกครั้ง และพวกโจรกำลังป่วนได้ที่ หากเจ้าออกจากอาศรมตอนนี้ สงสัยควาร์เอเรนดิลถูกคิงริวอร์นอร์กุดหัว โทษฐานดูแลน้องชายคนเล็กของพระองค์ไม่ดีแน่ๆ” มาลแกธทิ้งหางตาคล้ายเวทนาชะตาของควาร์เอเรนดิล แต่รอยยิ้มกลับเป็นอะไรที่ให้ความหมายตรงกันข้าม

ซิกฟรีดไม่ต่อคำ เขาแค่จ้องอีกฝ่าย แทบจะเห็นลูกไฟลุกในดวงตาสีส้มร้อนแรง


—————————————————————————

A/N แหม ป๋าแกก็กลับมาทวงบทบ้างอะไรบ้าง ยังไงภาษีแกก็ดีอยู่นะคะ และเนื้อเรื่องก็เดินมาเรื่อยๆ ละน้า ไม่ได้มุ้งมิ้งกันไปเฉยๆ น้า -3- มีใครจับปมบางอย่างในบทนี้ได้บ้างไหมคะ?

ป.ล. โคลด์ในปัจจุบันกอดอก "ข้าไม่ลืมหรอกนะว่าเขาให้คนอื่นมานอนแทนข้า ไหนสัญญาไว้ว่าข้ามานอนได้ไง"

/ในอนาคตจึงแทงคอมาลแกธ โทษฐานผิดสัญญา

#ผิด #ไม่ผิดหรอก #โกรธจนตายค่ะ บอกเลย 555

ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

[naplatoo]

อยู่ในห้องกันสามวันไม่ออกไปไหนเลยเหรอ 

อ่านตอนนี้แล้วเงิบสุดก็ ท่านควาร์อาวุโสไมเธียน (โอ มาย กอชชช)
นึกภาพควาร์อาวุโสหน้าอ่อนที่ เนียนสอดแนมอยู่กะควาร์เด็กๆ เนียนถึงขั้นเคยร่วมรักกะเอล์ฟตะวันออกแล้ว ???
ตอนแรกไม่เคยสนใจไมเธียนเลยนะเนี้ย สำหรับเราตอนแรกคือตัวประกอบที่ไร้มิติมากๆ
เหมือนแพนซี พากินสัน แฟนมัลฟอย สมัยเรียนอยู่ฮอกวอตส์ 555

//เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วทำให้อยากรู้อยู่ตลอดเลยค่ะ
มารดานทีบอกอะไรกับซิก ???
ทำไมท่าทีของซิกถึงเปลี่ยนไปขนาดนั้น เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่ถ้าเรื่องใหญ่จริง ทำไมใจเย็นอยู่กะโคล์ดตั้ง 3 วัน
ส่วนมาลแกธที่แท้เป็นสายของควาร์อาวุโสเหรอนี่ (??)
แสดงว่าคำที่มาบแกธบอกโคล์ดว่า ศัตรูที่จะกลายเป็นมิตร นี่หมายถึงตัวเองสินะ

ปล.ไม่รู้ว่าตอนนี้มีปมอะไร สังเกตแต่ว่าโคล์ดดูเปล่งปลั่งขึ้น สงสัยซิกจะดูแลดี หึหึ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

มาลแกธ สงสัยแล้วว่าไปหาที่น้ำตกทำไมไม่เจอซิก
เห็นอีกว่าโคลด์เปล่งปลั่ง มีน้ำมีนวล
ที่บอกโคลด์ ให้หัดเรียนรู้ว่า
ใครที่เป็นศัตรูและใครกำลังจะเปลี่ยนเป็นมิตร
พูดถึงตัวเอง หรือเปล่า
แล้วทำสนิทชิดเชื้อกับโคลด์ ให้ซิกเห็นด้วย 
มาลแกธ อยู่ที่อาศรม ทำไมรู้ข่าวที่เอวา เธมาร์ 
มาลแกธ ลวงพวกควาร์สินะ
โดยทำเป็นลอยชายไปมา และการได้ยินไม่ดี
ขำที่พวกควาร์ ให้ระวังมาลแกธ
แล้วมีคนบอกว่ามาลแกธเกี้ยวควาร์ไปจะครึ่งอาศรมละ 
แต่ไมเธียน ดูมีบทบ่อยขึ้นนะ
แถมโดนกัด หรือเตือนนะ 
“พวกเราก็ใช่ว่าไร้สมองจริงไหมเล่า...ท่านควาร์อาวุโส ‘ไมเธียน’ ”
       
 

[ChabaSri]

นึกภาพโคลด์เขี่ยเห็ดออกจากไม้แล้วมันแบบ....ฮึ่ยยยยน่ารักโว้ยยยยยยยย 555555



โคลด์บอกโดนเจ้าชายขังอยู่สามวน ขังในอ้อมกอดใช่ไหมล่ะ อรั๊ยยยยยย




แต่ไปช้อนตามองอ้อนมาลแกธนี่ไม่ไหวนะหนูโคลด์ เดี๋ยวโดนเจ้าชายตีก้นไม่ได้ออกจากห้องอีกสามวันหรอก


เหมือนคนเขียนจะเคยบอกอยู่ว่าทุกตัวละครล้วนสำคัญ และถึงแม้ว่าเนื้อเรื่องจะดำเนินต่อไปมีปมอะไรมากแค่ไหนแต่ความ"เปล่งปลั่ง อิ่มเอม"ของยัยหนูก็กลบทุกอย่างจริงๆ คึคึ


ที่อยากรู้คือมารดานทีบอกอะไรเจ้าชาย

ปล.แหม ถ้าน้ำตกเป็นสถานที่พิเศษของทั้ั้งคู่ ก็อยากให้เขาไปเล่นน้ำตกด้วยกันบ้างนี่เนอะ เอาท์ดอร์ไปเลยค่ะเจ้าชายบ่าวจะได้ตั้งกล้องสะดวกๆ


คนเขียนสู้ๆ

[พิศตะวัน]

 

[Hello01]

อั่ยยยตรงสามวันสามคืนนี่จิ้นต่อเองยาวเลยเจ้าค่ะ /ปิดหน้า 
เมื่อก่อนเห็นเค้าคุยกันสนิทสนมไม่เป็นไร  เดี๋ยวนี้เดินเข้าไปฉุดเลยเนอะซิก ดีมาก! /ตบโต๊ะ
โคลด์น่ารักมีน้ำมีนวลขึ้นแบบนี้ เป็นเราเราก็หวง
ยั่วไปเลยค่ะป๋า อยากเห็นลูกเหวี่ยงเจ้าเด็กเห่อเมีย
คาแรคเตอร์ที่ซับซ้อนเป็นเสน่ห์ของป๋าเนอะ พูดจริงพูดเล่นไล่จับไม่ทัน
ฉาก nc ละมุนมากเจ้าค่ะ (แอบขำกับความเงอะงะของทั้งคู่)

ไมเธียนนี่เฮ่ยย..!!