หัวข้อ: 【 ♕ Elven Almanac ♕ 】♰ ราชันพันธนาการ ♰ ตำนานเทพีจันทร์ แจ้งข่าวหน้า 35

[ILLREI]

ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่า

ซิกค่าตัวแพงจริงอะไรจริง แต่โผล่มาหล่อมาก ภาวะผู้นำของราชาเด่นชัด
#อยากดูภาวะคนรักบ้าง > ผิดจังหวะย่ะ!

พี่น้องดาร์กเอลฟ์ที่น่าสงสาร

ช่วยส่งรากาลมาให้ฉันที มังกรขี้อ้อน เกล็ดอ่อนน่าฟัด อิอิ

ราชามาแพงค่ะ ภาวะคนรัก แหมมมมม ไม่มีได้ไง ตอนมารับรองมาจนอิ่มจัดๆ เลยค่ะ
"รากาลน่ารัก เลี้ยงดูง่ายเจ้าค่ะ" เกวนๆ ภูมิใจ

[ChabaSri]

ขอสารภาพว่าพึ่งมาอ่าน อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย เห็นผ่านหน้านิยายแว๊บๆมาสักพักแล้ว ขอสารภาพอีกว่าปกติเราไม่ค่อยอ่านแนวแฟนตาซีจ๋าขนาดนี้แต่เรื่องนี้ต้องยอมใจคนเขียน ทำการบ้านมาดีมากแทยจะไม่เจอจุดไหนที่อ่านแล้วรู้สึกขัดเลย  โดยส่วนตัวแล้วชอบนานเอกคาแรคเตอร์แบบน้องโคลด์มากๆ มีความราชินีและราชินีก็ต้องคู่ราชาจริงไหม? แล้วก็บังเอิญว่าคาแรคเตอร์ราชาของน้องโคลด์ดันตรงสเปคเร่เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ขอขึ้นเรือซิกโคลด์จ้าาาา


คนเขียนสู้ๆ

[ILLREI]

ขอสารภาพว่าพึ่งมาอ่าน อ่านรวดเดียวถึงตอนล่าสุดเลย เห็นผ่านหน้านิยายแว๊บๆมาสักพักแล้ว ขอสารภาพอีกว่าปกติเราไม่ค่อยอ่านแนวแฟนตาซีจ๋าขนาดนี้แต่เรื่องนี้ต้องยอมใจคนเขียน ทำการบ้านมาดีมากแทยจะไม่เจอจุดไหนที่อ่านแล้วรู้สึกขัดเลย  โดยส่วนตัวแล้วชอบนานเอกคาแรคเตอร์แบบน้องโคลด์มากๆ มีความราชินีและราชินีก็ต้องคู่ราชาจริงไหม? แล้วก็บังเอิญว่าคาแรคเตอร์ราชาของน้องโคลด์ดันตรงสเปคเร่เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ขอขึ้นเรือซิกโคลด์จ้าาาา


คนเขียนสู้ๆ

โอ้ ขอบคุณมากค่ะ จริงๆ ก็เข้าใจว่าแนวแฟนตาซีจ๋าๆ แบบนี้คนไม่ค่อยนิยมนะคะ
แค่ทำให้คนหันมาลองอ่านแล้วรู้สึกชอบได้ก็ดีใจแล้วค่ะ
ที่จริงเราเขียนแนวปัจจุบันด้วยนะคะ แต่ก็จะดาร์กๆบ้าง (ตลกบ้างก็มี) และส่วนมาก Setting ฝรั่งค่ะ
ป.ล. ยินดีต้อนรับขึ้นเรือราชานะคะ เรือนี้คนบ่นหน่อย แล่นไม่ทันเรืออีกลำ แต่ซิกฟรีดบทมี บทมาค่ะ รอนิดเท่านั้นเอง 

[ILLREI]

บทที่ 9 : เส้นทางมังกร (1)

โคลด์ได้ยินเสียงกระพือปีก...ถ้าเขาไม่ได้คิดไปเอง หรือหิว หรือเหนื่อยจนหลอน เสียงกระพือปีกนี้หนักแน่นกว่าเสียงจากปีกนก แต่เบาเกินกว่าจะเป็นสัตว์ปีกขนาดใหญ่

โคลด์เงยหน้า เห็นรูปร่างของมันรางๆ มังกร…ไม่สิ ลูกมังกร บินได้ เป็นพวกชั้นสูง แต่ตัวเล็กชะมัดเลย

เขาอดขำไม่ได้

มังกรขนาดเล็กบินเข้ามาใกล้โคลด์อย่างไม่กลัวเกรง พอเจียนจะถึงตัวมันก็ร่อนลงพื้น การหยุดกะทันหันทำให้มันถลามาข้างหน้าสองสามก้าว มันรีบยึดกรงเล็บไม่ให้เสียหลัก พอมั่นคงดีแล้วก็แยกเขี้ยว

‘ยิ้มทักทาย’ มังกรคิด แต่โคลด์ไม่เข้าใจหรอก จากมุมมองของเขา มังกรดูจะขู่หวงอาณาเขตมากกว่า

โคลด์เลิกคิ้วสีเงิน จ้องลูกมังกรตัวอ้วนกลมด้วยแววตาหิวโหย

อาหาร...

‘ทำไมเจ้าทำหน้าอย่างนั้นล่ะ’ มังกรคิดต่อ แน่นอน...มันอ่านใจโคลด์ไม่ได้ และโคลด์ก็อ่านใจมันไม่ได้

นอกจากนิสัยประหลาด—แยกเขี้ยวยกมุมปากโดยไม่ออกเสียงขู่และยืนยืดคอ (ก้มลงมาดมบ้าง) ไม่ย่อตัวเตรียมกระโจนใส่เหยื่อแล้ว ลักษณะของมังกรตัวนี้ยังแปลกตา บ่งบอกสายพันธุ์ชัดเจนไม่ได้ หน้าตาไม่ใช่มังกรดิน ไม่เหมือนมังกรศิลา มังกรเหล็กก็ไม่ใช่ เกล็ดของมันเป็นสีเทาเกือบดำ ส่วนปลายเรียวแหลมทว่าดูอ่อนนุ่ม น่าจะยังโตไม่เต็มที่ ดวงตาสีเขียวอ่อนมีแววร่าเริง

“กินได้ไหม” โคลด์ถามเสียงแหบ เขาคลำสะโพกตัวเองเพื่อหาบีฟอร์ซ “กินได้สินะ อุตส่าห์บินมาให้กินด้วย” โคลด์พึมพำแบบไม่สนใจคำตอบ เขาชักมีดสั้นออกมาเตรียมแล่เนื้อมังกรแล้ว

“ไม่ได้! ข้าชื่อรากาล เจ้าล่ะ ชื่ออะไร” รากาลตวาด มันพูดภาษาดาร์กเอลฟ์ได้ แถมยังคล่องเสียด้วย

“โคลด์” เขาชะงักมือ แปลกใจที่มังกรพูดภาษาคนได้

มังกรน้อยกางปีกออกแล้วกระพือพั่บๆ มาลอยอยู่ตรงหน้าโคลด์ ห่อผ้าเล็กๆ ที่ผูกอยู่ตรงขาแกว่งไปแกว่งมา

“ข้ารีบบินไปหน่อย ไม่รู้เบอร์รีของเกวนยังอยู่ดีหรือเปล่า” รากาลว่า ห่อผ้าโชยกลิ่นหอมของผลไม้ “อ่า มีน้ำกับจดหมายด้วยนะ แกะจดหมายสิ เกวนอยากให้เจ้าอ่านทันที”

โคลด์ได้ยินชื่อพี่สาวก็ตาโต เขารีบคลี่ม้วนกระดาษ เห็นว่าข้อความภายในเขียนอย่างรีบร้อน หมึกยังไม่แห้งดีและมีรอยหยดน้ำเปื้อนเป็นดวงๆ แต่เขาจำลายมือและวิธีการเขียนเช่นนี้ได้

 

ฮีมเดียร์,

เส้นทางมังกรอันตรายกว่าที่พวกเราทราบ มังกรที่นำจดหมายฉบับนี้มาให้เจ้าคือเพื่อนรักของพี่เอง นามของเขาคือรากาล จงไว้ใจรากาล ตามเขาออกจากเส้นทางใต้ดินก่อน เมื่อเจ้าออกไปได้แล้ว นกของพี่จะตามหาเจ้าเอง

อย่าลืมกินน้ำกับเบอร์รีก่อน ค่อยๆ กิน พี่ไม่ได้เก็บเบอร์รีให้เจ้ากินมานานแล้ว ไม่รู้ยังเลือกได้ถูกปากไหม หลงทางอยู่ในนั้นตั้งหลายวันหิวมากหรือเปล่า พี่ขอโทษ พี่อยากเจอเจ้าเหลือเกิน แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่เราจะได้พบกัน

ย้ำอีกครั้ง เจ้าต้องตามรากาลออกไปก่อน…

 

ในจดหมายยังมีข้อความต่อจากนั้นอีก เมื่อจบก็ลงท้ายว่า

 

‘ด้วยรัก ขอเทพีจันทร์อวยพร,

กวินีเวียร์’

 

โคลด์พูดไม่ออก เขาแทบไม่เชื่อเรื่องนี้ หากไม่ใช่เพราะข้อความที่เหลือในจดหมายเอ่ยถึงเรื่องที่มีแต่เขากับเกวนโดลินเท่านั้นที่ทราบ

โคลด์ดื่มน้ำ กินผลไม้ลูกเล็กรสเปรี้ยวอมหวาน มันผสมรสเค็มปร่าของน้ำตาที่ไหลเข้าปากมาพร้อมกัน เขาดื่มน้ำอีก กินผลไม้ต่อ ซึมซับความรักและความห่วงใยจากพี่สาวร่วมสายเลือด

จะมีใครยกโทษให้กับความเลินเล่อของเราได้เท่ากับคนในครอบครัวอีก

“อิ่มยัง อิ่มนะ เจ้าต้องรีบอิ่มได้แล้วล่ะ เกวนขอให้ข้าพาเจ้าออกไปข้างนอก ต้องรีบแล้ว” รากาลกระพือปีกพัดไปพัดมา เหนือหัวโคลด์บ้าง เหนือไหล่โคลด์บ้าง

“เส้นทางนี้ให้แต่มังกรผ่าน เจ้าโดนผีทาสมังกรเกาะเต็มเลย! พวกมันจงรักภักดีมากนะ ยอมพลีชีพรักษาเส้นทางสำคัญ ไป๊! ไม่เอาไม่เกาะ ดาร์กเอลฟ์ตนนี้มากับข้า”

รากาลเป่าลมหายใจฟู่ๆ ทำผมโคลด์กระจุยไม่เป็นทรง แต่มังกรน้อยรีบเอาเล็บเขี่ยๆ จัดผมให้เข้าทรงใหม่

“เจ้าสวยจังนะ เหมือนเกวนเลย”

โคลด์ไม่ตอบรับคำชม “ตกลงๆ ข้าพอมีแรงแล้ว ไปกันเถอะ”

ดาร์กเอลฟ์ยอมตามลูกมังกร เพราะมันยืนยันว่าไม่สามารถพาเขาไปหาเกวนโดลิน นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ และหากโคลด์ยังดื้อดึง เขานั่นแหละที่จะสร้างอันตรายให้แก่พี่สาวของตนเอง

และโคลด์ก็ได้ทราบความลับของเส้นทางใต้ดินสายนี้ ว่าทำไมแม้แต่เสียงกระซิบของคนตายก็บอกเส้นทางที่ถูกต้องแก่เขาไม่ได้

—————————————————————————

ว่ากันว่า….ในวิหารบูชามารดานภามีบันไดลับอยู่

บันไดนั้นจะนำไปสู่โถงใต้ดินอันมีประตูลึกลับอยู่บานหนึ่ง เหนือประตูบานนั้นมีภาษาโบราณสลักอยู่ อ่านได้ว่า ‘ท้องฟ้าแลมหานที’ หากไล่สายตาไปบนประตูจะพบรูปสลักนูนต่ำของหญิงสาวฝาแฝด ทั้งคู่งดงามไม่แพ้กัน คนหนึ่งมีดวงหน้าสงบ รอยยิ้มน้อยๆ ระบายอย่างสำรวมที่มุมปาก ส่วนอีกคนหนึ่งเต็มไปด้วยพลังชีวิต เส้นผมงามละเอียดสะบัดล้อลม มีแววตาและรอยยิ้มเปิดเผยเชิญชวน

ย่อมเป็นรูปสลักของมารดรนภาและมารดาสมุทร เนิ่นนานมาแล้ว...เมื่อครั้งที่ความสัมพันธ์ของพี่น้องยังไม่ร้าวลึก และแตกหักลงอย่างไม่มีวันประสานคืน

หลังประตูที่ปิดสนิทคือทางเดินใต้ดิน มันทอดยาวเชื่อมวิหารมารดรนภาในฝั่งรูเมเรียร์เข้ากับวิหารมารดาสมุทรในแดนทมิฬ วิหารทั้งสองแห่งไม่ปรากฏชื่อสถาปนิก แต่แสดงให้เห็นว่าผู้สร้างเชื่อในความสัมพันธ์ระหว่างเอลฟ์และดาร์กเอลฟ์ และอาจหวังลึกๆ ถึงคืนวันเก่าๆ ที่สองเผ่าพันธุ์จะจับมือคืนดีกันดังพี่น้อง

แม้ในประวัติศาสตร์จะเต็มไปด้วยการนองเลือดก็ตาม

พูดถึงเลือด...มีสิ่งมีชีวิตที่ชื่นชอบเลือดและเนื้ออาศัยอยู่ใต้ดินเช่นกัน

มันไม่ได้อยู่ใต้ดินแต่แรก ทว่าถูกขับออกมาจากปราสาทราชวังซึ่งตั้งอยู่บนชะง่อนผาสูงเทียมฟ้า

เผ่าพันธุ์ของมันถือกำเนิดก่อนเอลฟ์และดาร์กเอลฟ์ สูงส่ง แข็งแกร่ง ทรงพลัง มีอารยธรรมเก่าแก่เป็นของตัวเอง

จนกระทั่งเอลฟ์และดาร์กเอลฟ์ตัวเล็กๆ อยากเป็นใหญ่เหนือแผ่นดิน พวกมันรวบรวมกำลัง แต่งตั้งหัวหน้าที่กล้าเรียกตัวเองว่ากษัตริย์เข้ามารุกรานบ้านเกิดของผู้ที่มาก่อน—เหล่ามังกรผู้สูงส่ง

หลังจากนั้นเป็นต้นมา ไม่มีบันทึกฉบับใดพูดถึงมังกรในฐานะเผ่าพันธุ์อันทรงเกียรติ พวกมันถูกอัปเปหิจากหน้ากระดาษ ถูกขับไสให้มาอยู่ใต้ดินไม่ต่างจากสัตว์เลื้อยคลาน

ผู้คนจดจำมังกรในฐานะสัตว์เดรัจฉาน

ส่วนมังกร...ก็จดจำความเคืองแค้นนี้ไว้ ไม่มีวันลืม

เหล่ามังกรสร้างอาณาจักรขึ้นมาใหม่ แผ่ขยายออกไปในพระวรกายของพระบิดาแห่งธรณี เส้นทางสู่อาณาจักรมังกรซับซ้อน ในร้อยทางอาจมีสักทางหนึ่งที่พาไปถึงหนึ่งในอาณาจักรหลายๆ อาณาจักรของเหล่ามังกร แต่หากปราศจากมังกรนำทาง จะเอลฟ์ ดาร์กเอลฟ์ หรือเผ่าพันธุ์อื่นๆ ก็มีสิทธิ์เป็นอาหารมังกรโดยเท่าเทียมกัน

อย่างทางเชื่อมใต้ดินระหว่างวิหารของมารดรนภาและมารดาสมุทรก็เคยถูกมังกรลักลอบใช้เป็นหนึ่งใน ‘เส้นทางมังกร’ สำหรับออกล่าและขนเหยื่อกลับไปยังอาณาจักรของตน

มังกรทำเช่นนั้นได้เพราะเกิดสงครามระหว่างสองวิหาร ทว่าก่อนที่ทุกอย่างจะพังพินาศ เส้นทางมังกรฝั่งแดนเอลฟ์ก็ถูกปิดตายด้วยมหาเวทสุดท้ายของควาร์ผู้รักษาวิหาร

ณ ปัจจุบัน ไม่มีเอลฟ์หรือดาร์กเอลฟ์ตนใดทราบว่ามีเส้นทางมังกรถูกปิดตายอยู่ใต้สุสานวิหารร้าง เนื่องเพราะมีอันเดดจำนวนมากจนไม่สามารถเข้าไปสำรวจ หรือหากโชคดี เก่งกล้าสามารถพอจนเข้ามาถึงประตูบานนี้ได้ เอลฟ์ผู้ฉลาดจะไม่แตะต้องมัน เพราะพวกเขาจะรู้สึกถึงกลิ่นอายของกำแพงเวทแบบเดียวกับที่ใช้สะกดอันเดดให้อยู่แต่ภายในวิหาร

การเปิดประตูบานนี้จักทำลายกำแพงเวทนั้น เมื่อกำแพงเวทจุดหนึ่งแตก มันจะส่งรอยร้าวไปสู่จุดอื่นๆ แล้วหายนะจักตามมาเมื่อศพเดินได้ออกไปเพ่นพ่านด้านนอกวิหาร

เส้นทางมังกรเส้นนี้จึงเป็นเส้นทางโบราณ ไม่มีใครแตะต้องมาหลายพันปี

ความลับของมันปลอดภัยด้วยกองทัพอันเดดและผนึกของควาร์

ความลับที่ว่าคือเส้นทางนี้เชื่อมตรงไปถึงราชวังมังกร


—————————————————————————

A/N สวัสดีค่ะ ตอนนี้สั้นกว่าปกติหน่อย เพราะแบ่งไม่ลงจริงๆ แต่มีข้อดีคือตอนอื่นๆ ในบท 'เส้นทางมังกร' จะยาวค่ะ! (ถัวๆ กันไปเนอะ ^^;)
ป.ล. 1 ในที่สุดโคลด์ก็ได้คุยกับเกวนแล้ว ฮือๆ คุยแบบส่งข้อความถึงกันน่ะค่ะ หลังจากผ่านมาหลายปี ;w;
ป.ล. 2 รากาลอ้วนน่ากิน ถ้าไม่เบรกไว้โคลด์จับกินจริงๆ นะนั่น
ป.ล. 3 รากาลชอบคนสวยค่ะ (เลยชอบโคลด์)

ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

[ChabaSri]

ยังเดาทางของเนื้อเรื่องไม่ออกแต่แบบนี้ก็ดีนะเร้าใจดี น้องโคลด์เด็กดื้อมังกรน้อยชมว่าสวยก็ไม่ตอบรับทำไมดื้อดึงแบบนี้ ต้องให้ราชาจับขึงแล่วหวดก้นซะ!!!!

คนเขียนสู้ๆ #ทีมคนเขียน #ทีมราชา #ทีมSM

[lovetogether]

รากาลเจ้าจะน่ารักน่ากอดเกินไปแล้วนะ เดี๋ยวเชียร์ให้โคลด์รักเลย กลายเป็นรักข้ามสายพันธุ์ เอ๊ะ หรือมันข้ามอยู่แล้ว 5555 อยากได้รากาลเป็นพะเอกแทน เปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่ได้ไหม ไรต์จ๋า

[Hello01]

ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ อยากเห็นอิมเมจโคลด์จังเลย

[PAiPEiPEi]

จะเจอราชามังการรึยังนะ  นี่รอราชามังกรเลยนะคนเขียนโปรโมทมาหลายตอนละ

[alternative]

มังกรย่าง...อ้าว กินไม่ได้เหรอ ว้า

มังกรนี่ชอบของสวย ๆ งาม ๆ จริง ๆ เนอะ
ที่เกวนอยู่รอดเพราะเกวนสวยด้วยสินะ

อดทนรออีกนิดนะ โคลด์

[Kamidere]

สนุกตื่นเต้นเหมือนเดิม และมังกรน่าฟัด

ปลุกจินตนาการในตัวคุณ!!!

[พิศตะวัน]

 

[ILLREI]

ยังเดาทางของเนื้อเรื่องไม่ออกแต่แบบนี้ก็ดีนะเร้าใจดี น้องโคลด์เด็กดื้อมังกรน้อยชมว่าสวยก็ไม่ตอบรับทำไมดื้อดึงแบบนี้ ต้องให้ราชาจับขึงแล่วหวดก้นซะ!!!!

คนเขียนสู้ๆ #ทีมคนเขียน #ทีมราชา #ทีมSM

มีทีมคนเขียนด้วย ดีใจจัง 555 ค่ะ 
"ข้าไม่ให้เขาหวดก้นข้า" โคลด์เบ้ปาก...
/แสดงว่าทำอย่างอื่นได้สินะคะ /โดนโคลด์แทง อั่ก!

รากาลเจ้าจะน่ารักน่ากอดเกินไปแล้วนะ เดี๋ยวเชียร์ให้โคลด์รักเลย กลายเป็นรักข้ามสายพันธุ์ เอ๊ะ หรือมันข้ามอยู่แล้ว 5555 อยากได้รากาลเป็นพะเอกแทน เปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่ได้ไหม ไรต์จ๋า

"คนที่ข้ารักคือเกวนๆ ต่างหาก! เอ๊ะ แต่น้องชายเกวนก็สวยดีน้า ช่วยไม่ได้ ข้าจะเอ็นดูเจ้าก็ได้" รากาลพร่ำเพ้อ
/ส่วนโคลด์ลับมีด
"ถ้าเปลี่ยนชื่อเรื่องคงเป็น พันธนาการรักลูก(ชิ้น)มังกร" โคลด์ตอบเอื่อยๆ /อยากกิน
/รากาลโผกอดเกวนๆ ตัวสั่น

ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ อยากเห็นอิมเมจโคลด์จังเลย

ขอบคุณค่า -3- ส่วน อิมเมจโคลด์...รอแว้บนะคะ หาภาพโดนๆ เจอบ้างเหมือนกัน ไว้เลือกมาให้ดูค่ะ

จะเจอราชามังการรึยังนะ  นี่รอราชามังกรเลยนะคนเขียนโปรโมทมาหลายตอนละ

555 ตอนหน้าเจอแน่นอนค่ะ จะได้สมค่าโฆษณา!!!!!

มังกรย่าง...อ้าว กินไม่ได้เหรอ ว้า

มังกรนี่ชอบของสวย ๆ งาม ๆ จริง ๆ เนอะ
ที่เกวนอยู่รอดเพราะเกวนสวยด้วยสินะ

อดทนรออีกนิดนะ โคลด์

"นั่นสิ กินไม่ได้เหรอ" โคลด์สลดเมื่อถูกปราม "แต่มันอ้วนน่ากินนะ"
"ข้าไม่ใช่อาหาร!" รากาลแหวว
อนึ่ง ใช่ค่ะ มังกรชอบทองคำ เพชรพลอย และของสวยๆ งามๆ เน้น เขาชอบของสวยๆ นะโคลด์นะ *0*

สนุกตื่นเต้นเหมือนเดิม และมังกรน่าฟัด

ปลุกจินตนาการในตัวคุณ!!!

"เจ้าจินตนาการถึงขามังกรย่างใช่ไหม" โคลด์ยิ้มๆ "คงจะหอม ชุ่มน้ำมันเนื้อ--"
"พอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!" รากาลบินทะลุจินตนาการ ไป๊ๆ จินตนาการพวกนี้หนิ

[praewp]

เข้ามาให้กำลังใจ

[ILLREI]

เข้ามาให้กำลังใจ

ขอบคุณมากจ้า 

[ILLREI]

บทที่ 9 : เส้นทางมังกร (2)

เกวนโดลินถูกทาสีชาวมนุษย์จับขัดสีฉวีวรรณ สวมเสื้อผ้าใหม่สีขาวนวลซึ่งตัดกับสีผิวเหมือนดอกไลแลคของนาง ต้นคอและทรวงอกประพรมน้ำหอมจนฟุ้ง ผมสีเงินถูกถักแล้วมุ่นขึ้นเป็นมวยอ่อนหวาน รับกับใบหน้าสวยคมคายทว่าอ่อนโยน

“เรียกว่าเจ้าโชคดีหรือโชคร้ายกันนะ แล้วทำไมมีแผลถลอกมากมายขนาดนี้” ทาสีชาวมนุษย์ตรวจผ้าพันแผลว่าจะไม่แลบออกมานอกชุดสวย จากนั้นแต้มสีแดงบนริมฝีปากของดาร์กเอลฟ์สาว

“เราเป็นผู้ไร้โชค” เกวนโดลินตอบโดยเลี่ยงเรื่องบาดแผล นางเป็นทาสที่แปลก เพราะปฏิเสธของกำนัลทุกชิ้นจากราชามังกร เสื้อผ้าที่สวมใส่ต้องมาจากข้างนอกอาณาจักรมังกร อาหารก็กินเช่นเดียวกับทาสคนอื่นๆ ไม่แตะต้องอาหารชั้นเลิศที่ราชามังกรจัดเตรียมให้

พฤติกรรมประหลาดของนางไม่เคยมีคำอธิบาย นางแค่ปฏิเสธอย่างสงบนิ่ง และได้รับอนุญาตให้ปฏิเสธได้

“แต่อย่างน้อยคืนนี้เจ้าก็จะได้กินอาหารดีๆ” ทาสีชาวมนุษย์เพิ่มสีให้แก้มของอีกฝ่ายดูมีน้ำมีนวล “ไม่น่าใช่เนื้อมนุษย์...ไม่ ไม่หรอกน่า” ประโยคหลังเหมือนนางพูดปลอบใจตัวเอง

เมื่อครู่ จู่ๆ ทาสหนุ่มของทหารมังกรก็สั่งให้ทาสคนอื่นๆ จับทาสดาร์กเอลฟ์แต่งตัวให้ดีที่สุด “ให้สมพระเกียรติ” มันว่า

ทาสที่กล้าหน่อยถามเหตุผลกลับ

“ค่ำนี้ราชาทรงจัดงานเลี้ยงก่อนวันบรรลุนิติภาวะให้เจ้าชายรากาล”

เกวนโดลินจับชายกระโปรงสีขาวแสนสวย เมื่อวานเธอขอร้องรากาลให้ออกไปนอกรังเพื่อพาโคลด์ออกจากเส้นทางมังกร รากาลชอบแอบออกไปเที่ยวเล่นนอกรังอยู่แล้ว จึงไม่แปลกที่จะหายตัวไปสักวันสองวันโดยไม่มีมังกรรับใช้คอยติดตาม แต่เกวนไม่นึกว่าจะมีคำสั่งให้เข้าร่วมงานเลี้ยงมาอย่างกะทันหัน

ถ้ารากาลกลับมาไม่ทัน ราชามังกรต้องส่งมังกรองครักษ์ออกตามหา...นั่นจะยิ่งทำให้โคลด์เป็นอันตราย

ดาร์กเอลฟ์สาวหลับตา เธอติดต่อมังกรน้อยรากาลทางจิตให้รีบกลับมาโดยด่วน...เวลานี้ผ่านมาสามชั่วโมงแล้ว...

เทพีจันทร์ โปรดให้รากาลกลับมาทันด้วยเถิด

“เสร็จหรือยัง” ทาสหนุ่มเร่ง “ทำไมช้าเหลือเกิน ข้าไม่อยากโดนลงโทษ”

“แต่งตัวให้สุภาพสตรี ไม่ไช่แต่งตัวให้สุนัขที่ไหน ถ้านางไม่งามต้องพระทัยราชามังกร เจ้าก็โดนลงโทษอยู่ดีน่ะแหละ”

ระหว่างทาสและทาสีถกเถียงกัน ก็มีเสียงกระพือปีกหนักแน่นดังมาแต่ไกล

เกวนโดลินเงยหน้า เห็นรากาลบินอย่างร่าเริงลอดผ่านช่องสูงลิบบนเพดานถ้ำ เธอรู้สึกโล่งอก แต่มังกรน้อยไม่ได้ร่อนลงมาหาเธอ มันบินลึกเข้าไปในทางต้องห้าม สถานที่ที่มีแต่มังกรและทาสผู้ติดตามมังกรเท่านั้นถึงมีสิทธิ์ผ่านได้

‘เกวน! ข้าเอาจดหมายของเจ้าให้เขาแล้วนะ’ รากาลคุยกับเกวนโดลินผ่านทางความคิดระหว่างบินผ่านไป

เกวนโดลินกลั้นหายใจ ตอบกลับไปทางจิต ‘ขอบคุณมากนะจ๊ะ ขอบคุณมากจริงๆ’

น้ำตาของเธอไหลเปื้อนแก้ม ทำให้แป้งที่ผัดไว้เป็นรอยทางน้ำตา ให้ทาสีตกใจว่าจู่ๆ นางคนนี้ก็ร้องไห้

‘เจอกันในงานเลี้ยง!’

‘จ้ะ เจอกันในงานเลี้ยง’

เมื่อทาสีผัดแป้งที่หน้าให้ดาร์กเอลฟ์สาวเสร็จอีกรอบ เกวนโดลินก็กล่าวขออภัยที่ทำให้วุ่นวาย

เธอเดินไปหาทาสหนุ่ม ชายกระโปรงสีขาวพลิ้วราวฟองคลื่นเหนือมหาสมุทรยามกลางคืน

ที่บ้านเกิด เกวนโดลินเคยได้รับการยกย่องว่างามเป็นเลิศดั่งร่างจำแลงของเทพีจันทร์เซฮาไนน์—บุตรีสุดที่รักของบิดานภาและมารดาสมุทร—ไม่มีสตรีใดงามไปกว่านาง

ทว่าต่อให้เกวนโดลินงามสะกดสายตาหรือสวมเสื้อผ้าอาภรณ์วิจิตรเพียงใด บนคอเพรียวระหงของเธอก็ยังสวมปลอกคอเหล็ก—สัญลักษณ์แห่งทาสของมังกร

ปลอกคอนี้ทำให้เกวนโดลินจดจำวันแห่งหายนะของตนได้อย่างไม่มีวันลืม

วันที่เธอยังใช้นามว่า ‘กวินีเวียร์’ และได้พบกับเขา…

‘ราชามังกร’

————————————————————-

สิบสามปีก่อน ป่าแบล็กวู้ด ใกล้ป้อมปราการเมืองไซลูมแห่งอาณาจักรรูเมเรียร์—เมืองชายแดนติดฝั่งดินแดนทมิฬ

กวินีเวียร์หอบผลไม้ที่พอหามาได้ กำลังนำกลับไปให้น้องชายที่รออยู่ ป่าแห่งนี้แห้งแล้งมากแล้วจากสงคราม ยังดีที่พวกนกช่วยเมตตาบอกแหล่งผลไม้แก่เธอ

ระหว่างทางกลับ เธอได้กลิ่นหอม ได้ยินเสียงชี่ๆ จากการย่างเนื้อ และเสียงฮัมเพลงอารมณ์ดีของชายผู้หนึ่ง ทุกอย่างขัดกับสภาวะสงคราม ชายผู้นี้กำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศแห่งความตาย เปลี่ยนความหดหู่น่าสังเวชใจให้กลายเป็นความรื่นรมย์

“อืม” เขาสูดกลิ่นเนื้อย่างของตัวเอง วิธีการย่างก็ไม่ใช่เสียบเนื้อเผาในไฟ แต่แล่เป็นชิ้นบางๆ วางบนโล่ที่อังไฟจนร้อนจัด

กวินีเวียร์ยืนตัวแข็งแม้ยังมองไม่เห็นอีกฝ่าย เธอกอดผลไม้สองสามลูกแนบอก ระบายลมหายใจแผ่วเบาอย่างหวาดเกรง เธอคิดหาทางเลี่ยง...ต้องเปลี่ยนเส้นทางเดิน...รีบพาน้องชายไปซ่อนที่อื่น

“เรามีแขกหรือนี่…” ชายหนุ่มรำพึง ทว่าด้วยระยะห่างที่ไม่มากนักทำให้เกวนโดลินได้ยินชัดเจน เธอหันไปด้านข้าง ระหว่างเขากับเธอมีพุ่มไม้ไร้ใบแต่กิ่งรกหนากางกั้น ช่วยพรางกันและกันออกจากสายตาของอีกฝ่าย

ชายแปลกหน้าหลับตา สูดกลิ่นอื่นที่นอกเหนือจากกลิ่นเนื้อสุก

“กลิ่นไฟ” เขาครางอืม “กลิ่นดินแห้ง...กลิ่นซากต้นไม้”

เกวนโดลินกลั้นหายใจ

“กลิ่น...ดาร์กเอลฟ์”

สิ้นคำ เกวนโดลินหมุนตัวหนีไปอีกทาง ได้ยินเสียงหัวเราะและเสียงสวบสาบเข้ามาใกล้

“อย่าเขินอายไปเลย ออกมาเถอะ”

ดาร์กเอลฟ์สาววิ่งออกไป ไม่แม้แต่จะหยุดฟังคำทักทาย

“เอเลียต!” ชายหนุ่มร้องบอกชื่อไล่หลัง

แล้ววูบหนึ่ง…

“ข้าชื่อเอเลียต”

พริบตาเดียวเจ้าของชื่อย้ายมาอยู่ตรงหน้าเกวนโดลิน เขาเป็นชายผู้มีร่างกายอย่างนักรบ ใบหน้าเช่นนักปราชญ์ และแววตาอย่างนักรัก สีทองในดวงตาของเขาเคลื่อนไหวคล้ายทองคำเหลวร้อน งดงาม...หลอมหัวใจของผู้มองให้ละลาย

ดวงตาที่สามารถสะกดคนให้ลืมหายใจได้เป็นเช่นนี้เอง

เขาพิจารณาดาร์กเอลฟ์สาวตรงหน้า เธออายุยังน้อย เส้นผมสีเงินสว่างมุ่นเป็นมวยแน่นเพื่อไม่ให้เกะกะการใช้ชีวิตในป่า ใบหน้าเล็กมอมแมมแต่สวยงามทุกรายละเอียด ดูมีชาติตระกูลดุจเชื้อพระวงศ์หรือบุตรีขุนนางชั้นสูง เสื้อผ้าของเธอสะอาด ทว่าเก่าและขาดวิ่น

“ข้าทำให้เจ้าตกใจหรือ” เสียงของเขาแผ่วเบาและนุ่มนวล กิริยาสุภาพ แม้เมื่อครู่จะเป็นการทักทายที่คุกคามไปสักนิด

ดวงตาสีม่วงเข้มของดาร์กเอลฟ์สาวจ้องตอบดวงตาสีทอง

‘ปล่อยข้าไปเถิด’ เสียงของเธอไม่ได้ออกจากริมฝีปากเม้มแน่น แต่ตรงเข้าสู่ห้วงคิดของอีกฝ่าย

“ข้าไม่ได้จับเจ้าไว้” เอเลียตหัวเราะ เขาพิจารณาหญิงสาวตรงหน้าลึกซึ้งอีกหน่อย ดวงตาสีทองค่อยๆ เผยเสี้ยว

‘เจ้ารู้ว่าข้าเป็นใคร’

หากเธอเข้ามาในจิตใจของเขาได้ เธอย่อมรู้ว่าเขาเป็นใคร

...หรือเป็นอะไร

‘ข้าจะไม่บอกใคร เราไม่เคยเจอกัน ได้โปรด’ แขนที่รัดผลไม้ยิ่งรัดแน่นขึ้น กวินีเวียร์แน่ใจแล้วว่ากลิ่นเนื้อย่างเมื่อสักครู่ไม่ใช่เนื้อสัตว์ป่า

เธอมีพรสวรรค์ในการสื่อสารควบคุมสัตว์ทุกชนิดมาตั้งแต่เกิด เหมือนที่น้องชายมีพรสวรรค์ในการควบคุมคนตาย

‘ใจร้ายจริง...เจ้ารู้จักข้าแล้ว แต่ไม่เปิดโอกาสให้ข้ารู้จักเจ้าเลย’ เขาจ้องมองเธอคล้ายสะกด กวินีเวียร์ต้านทานชายผู้นี้ได้ยากขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้สึกราวกับถูกปลดเกราะกำบังในจิตใจออก โดยที่เธอก็ยอมให้เป็นเช่นนั้น

กวินีเวียร์สูดหายใจเฮือก “โปรดออกไป!” เธอเปล่งเสียง

‘โปรดออกไปจากจิตใจของข้า!’

เสียงของเธอทำให้เอเลียตชะงัก เขารู้สึกเหมือนกำลังโดนสั่ง ใช่ว่าการพูดจาของเธอก้าวร้าว แต่เนื้อเสียงรื่นหูนั้นดุจแพรไหม มีมนตร์สะกดให้เขายอมทำตามที่เธอพูด

“ชวนน้องชายเจ้ามากินอาหารด้วยกันสิ” มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย “กวินีเวียร์”

ไม่ใช่แค่กวินีเวียร์ที่เข้าไปในจิตใจของคนอื่นได้ เอเลียตก็ทำได้เช่นกัน เขาเห็นภาพเธอคอยดูแลเด็กหนุ่มชาวดาร์กเอลฟ์—น้องชายที่เธอรัก

“หันหลังกลับไป ลืมเรื่องของข้า แล้วหรรษากับมื้ออาหาร” เธอพูดเสียงนุ่ม แต่มันคือ ‘คำสั่ง’ อีกรอบ

กวินีเวียร์เหงื่อท่วมใบหน้า เธอกลัวถึงที่สุดแต่พยายามเก็บงำอาการ เธอไม่เคยพบสัตว์ชนิดใดที่จำแลงร่างเป็นมนุษย์ได้ หรือต้านทานพรสวรรค์ของเธอได้เฉกนี้มาก่อน

เธอรู้ว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ตั้งแต่แรก แต่เป็น ‘สัตว์’ ที่มีกลิ่นอายของจิตแหลมคมยิ่งกว่าใบมีด

“เจ้ามีพรสวรรค์ ข้ามีประสบการณ์ พรสวรรค์ของเจ้าคงใช้กับข้าได้ยากหน่อย...”

จู่ๆ เอเลียตก็ทิ้งมุมปากลง

“สัตว์?” เขาแตะปลายหางตาของเธอ “เจ้าคิดว่าข้าเป็นสัตว์?”

กวินีเวียร์ถอยหลัง แต่ไม่เบือนหน้าออก

‘มีแต่สัตว์ที่สื่อสารทางจิตกับข้าได้เจ้าค่ะ’

เธอรับรู้ว่าอีกฝ่ายโกรธ...โกรธจัดทีเดียว เอเลียตเหยียดยิ้ม เผยสีหน้าเหยียดหยัน

‘ข้าไม่ได้ตั้งใจทำให้ท่านโกรธ’

“เจ้ารู้จักกับจอมทัพทมิฬ” ผิวเนื้อบริเวณแขนของเอเลียตค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเกล็ด มือกลายเป็นกรงเล็บของสัตว์ร้าย

ดาร์กเอลฟ์สาวเบิกตากว้าง “เลิกอ่านใจข้า!” เสียงของเธอแข็งขึ้น ทรงพลังขึ้น เธอไม่ก้าวถอยหลังแล้ว

กวินีเวียร์คิดสู้ การต่อสู้ระหว่างจิตกับจิตทำให้เธอเลิกสบตากับเขาไม่ได้

“ข้าก็รู้จักมัน” เกล็ดสีดำมันวาวที่เปลี่ยนสภาพจากเสื้อผ้าไล่ขึ้นมาถึงบ่า

“เราไม่มีความแค้นต่อกัน เหตุใดไม่ไปคนละทาง”

“เจ้าช่างบริสุทธิ์เหลือเกินสาวน้อย” เอเลียตกลับคืนร่างมังกรช้าๆ

“ข้าให้ท่านไปบอกเขาว่าเจอพวกเราไม่ได้” ครั้งนี้กวินีเวียร์บุกรุกเข้าไปในจิตใจของอีกฝ่ายเพื่อหาทางสู้

เธอต้องปกป้องน้องชาย!


—————————————————————————

A/N ตอนนี้ยาวๆ กับเกวนๆ ค่ะ อย่างที่เราจ่าหน้าเรื่องว่าเรื่องนี้มี NL ด้วย ขออภัยคนที่ไม่ชอบ NL ล่วงหน้า แต่บทนี้จะโฟกัสไปที่เกวนโดลินกับราชามังกรเอเลียตเป็นหลักค่ะ /โค้ง

เราเคย Talk ว่าสามารถปรับบทเอริแอดเน่เป็นผู้ชายได้ และคิดหนักมากว่าจะทำหรือไม่ทำดี (แม้สุดท้ายจะเลือกไม่ทำ) แต่สำหรับเกวนโดลิน ต้องเป็นพี่สาวเท่านั้นค่ะ! ไม่สามารถปรับบทให้เกวนโดลินเป็นพี่ชายได้ เพราะๆๆๆ เราวางพล็อตเรื่องนี้มาในธีม 'พี่สาวกับน้องชาย' มันจะได้อารมณ์เรื่องที่เราอยากเขียนจริงๆ น่ะค่ะ XD

ขอบคุณที่เข้าใจด้วยค่ะ
ป.ล. 1 และถ้าไม่คิดมากก็... กรี้ดดดดดดด ราชามังกรมาแล้วจย้าาาา แซ่บมั้ยยยยยอ่า งานดีไหมมมเอ่ย เปิดเรดาห์รึยังคะ /ชูป้ายไฟเกวนๆ
ป.ล. 2 "มาๆ ข้าแปะบทบรรยายท่านพ่อของข้าอีกรอบนะ" /รากาลแปะ
เขาเป็นชายผู้มีร่างกายอย่างนักรบ ใบหน้าเช่นนักปราชญ์ และแววตาอย่างนักรัก สีทองในดวงตาของเขาเคลื่อนไหวคล้ายทองคำเหลวร้อน งดงาม...หลอมหัวใจของผู้มองให้ละลาย
"ท่านพ่อข้าหล่อมั้ย ข้าโตขึ้นต้องหล่ออย่างท่านพ่อแน่ๆ" ลูกมังกรอ้วนกลมยืดอก

ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

[lovetogether]

เอิ่ม รากาลลดความอ้วนก่อนนะลูก แล้วค่อยบอกว่าจะหล่อเหมือนท่านพ่อ ตกลงนี่ราชามังกรชอบเกวนเหรอ ขอเชียร์ให้โคลด์คู่กับราชามังกรได้ไหม ไม่เอารากาลแล้ว หลบไปเจ้าลูกชิ้นมังกร 55555

[alternative]

อื้อหืออออออออออออ

พี่มังกรเอเลียตเปิดตัวได้อลังการชุดใหญ่ไฟกระพริบมาก

ชอบเกวน? สะสมเกวน (สวยไง)? เอาเกวนไว้ใช้ประโยชน์ (สื่อสารทางจิตได้)? ให้เกวนเลี้ยงลูก (อันนี้ผลพลอยได้)?

รากาลจ๊ะ หมูพ่นไฟบินได้ต้องฟิตหุ่นก่อนนะจ๊ะ

[ChabaSri]

ครอบครัวนี้แปลกจัง มีพ่อเป็นราชามังกรสุดหล่อแต่ทำไมมีลูกเป็นหมูบิน 5555555

คุณมังกรนี่แค่ชื่อก็บ่งบอกแล้วว่าเป็นนักรบ...

NLเราอ่านได้ถ้าอ่านแล้วจะทำให้คู่BLสนุกมากขึ้น 

อันนี้ขอชมคนเขียนหน่อย ตั้งแต่อ่านมาเราพบว่ามีคำผิดน้อยมากคือแทบจะไม่มีเลย ขอให้รักษาความดีนี้เอาไว้นะจ๊ะ

คนเขียนสู้ๆ
#ทีมคนเขียน
#ทีมราชาเอลฟ์
#ทีมราชามังกร
#ทีมSM

[พิศตะวัน]

 

[เด็กเลี้ยงแมว]

คือถ้าไม่ดูชื่อเรื่องนี่ไม่รู้เลยนะว่าซิกฟรีดเป็นพระเอก55555555 เฮียแกค่าตัวแพงมาก อ่านแล้วปลื้มปริ่มมากค่ะ ดีต่อใจนานๆทีจะเจอนิยายแฟนตาซีภาษาดีงามแบบนี้ รอติดตามอยู่นะฮ้าฟฟฟ
 

[Hello01]

ออร่าราชามังกรสว่างจ้าแสบตามาก.. 555555

(โคลด์ผมยาวรึป่าวคะ ปล่อยผมหรือมัดผมคะ?)
จะแอบไปวาดแฟนอาร์ตสนองนี้ดดดด

ป.ล. นี่หลงรักโคลด์ไปแล้วเจ้าค่ะ /เฟดไปเลี้ยงนกกับมาลแกธ

[ILLREI]

เอิ่ม รากาลลดความอ้วนก่อนนะลูก แล้วค่อยบอกว่าจะหล่อเหมือนท่านพ่อ ตกลงนี่ราชามังกรชอบเกวนเหรอ ขอเชียร์ให้โคลด์คู่กับราชามังกรได้ไหม ไม่เอารากาลแล้ว หลบไปเจ้าลูกชิ้นมังกร 55555

"ข้าอยู่ในวัยกำลังโตต่างหาก! ข้าไม่ใช่ลูกชิ้นนะ!" รากาลโผกอดเกวนๆ ;w; "ข้าต้องสง่างามเหมือนท่านพ่อใช่มั้ยเกวน ฮือ"

ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะคะ

คือถ้าไม่ดูชื่อเรื่องนี่ไม่รู้เลยนะว่าซิกฟรีดเป็นพระเอก55555555 เฮียแกค่าตัวแพงมาก อ่านแล้วปลื้มปริ่มมากค่ะ ดีต่อใจนานๆทีจะเจอนิยายแฟนตาซีภาษาดีงามแบบนี้ รอติดตามอยู่นะฮ้าฟฟฟ
 

ราชาค่าตัวแพงค่ะ รอนิดๆ กำลังเข้าฉากถ่ายทำอยู่ค่าาาาาา
ขอบคุณที่ชอบนะคะ  

อื้อหืออออออออออออ

พี่มังกรเอเลียตเปิดตัวได้อลังการชุดใหญ่ไฟกระพริบมาก

ชอบเกวน? สะสมเกวน (สวยไง)? เอาเกวนไว้ใช้ประโยชน์ (สื่อสารทางจิตได้)? ให้เกวนเลี้ยงลูก (อันนี้ผลพลอยได้)?

รากาลจ๊ะ หมูพ่นไฟบินได้ต้องฟิตหุ่นก่อนนะจ๊ะ

วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของเกวนกับเอเลียตดีมากค่ะ ผู้หญิงในเรื่องของเราไม่มีใครโชคดีเลยค่ะ OTL
บางทีโดนโหดกว่าตัวเอกชายอีก /ฮา /น้ำตาไหล
ไม่ใช่เรื่องรักโดกิๆ แน่ค่ะ และจะได้คู่กันไหม... /ไม่สปอย /อุ๊บ!
"ข้าไม่ใช่หมูบินได้ใช่มั้ยเกวน" รากาลร้องไห้โยเยกับอกเกวนๆ /เกวนๆ โอ๋ๆ

ครอบครัวนี้แปลกจัง มีพ่อเป็นราชามังกรสุดหล่อแต่ทำไมมีลูกเป็นหมูบิน 5555555

คุณมังกรนี่แค่ชื่อก็บ่งบอกแล้วว่าเป็นนักรบ...

NLเราอ่านได้ถ้าอ่านแล้วจะทำให้คู่BLสนุกมากขึ้น 

อันนี้ขอชมคนเขียนหน่อย ตั้งแต่อ่านมาเราพบว่ามีคำผิดน้อยมากคือแทบจะไม่มีเลย ขอให้รักษาความดีนี้เอาไว้นะจ๊ะ

คนเขียนสู้ๆ
#ทีมคนเขียน
#ทีมราชาเอลฟ์
#ทีมราชามังกร
#ทีมSM

"ข้าไม่ใช่หมูบินได้ แง!" รากาลยิ่งโยเยกับอกเกวนๆ (จากเม้นต์บน โดน 2 ดอก)
ป.ล. ขอบคุณเรื่องคำผิดนะคะ เราพยายามไม่ให้ผิด แต่คงมีรอดหูรอดตาไปบ้าง
ถ้าเจอคำไหนผิด เม้นต์บอกไว้ได้นะคะ เราจะได้แก้ ขอบคุณมากๆ ค่า
#ทีมSM ด้วยค่ะ 

ออร่าราชามังกรสว่างจ้าแสบตามาก.. 555555

(โคลด์ผมยาวรึป่าวคะ ปล่อยผมหรือมัดผมคะ?)
จะแอบไปวาดแฟนอาร์ตสนองนี้ดดดด

ป.ล. นี่หลงรักโคลด์ไปแล้วเจ้าค่ะ /เฟดไปเลี้ยงนกกับมาลแกธ

พอได้ยินว่าแฟนอาร์ตนี่ ตาโตสู้แสงสว่างจ้าของราชามังกรเลยค่ะ!
หวายยยย ขอบคุณล่วงหน้านะคะ รัก แงงงง
ตอบเรื่องผม โคลด์ผมสั้นค่ะ เพราะผมสั้นเหมาะกับงานแอสซาสซินมากกว่า
แล้วดาร์กเอลฟ์มีธรรมเนียมคือ บุรุษที่จะไว้ผมยาวคือชนชั้นสูงค่ะ (ยกเว้นผู้หญิงไว้)
โคลด์เลยตัดผมออกเพราะต้องปลอมตัว แล้วมันสะดวกกว่าด้วย
*ธรรมเนียมนี้จะปรากฏในเรื่องในอนาคตค่ะ เป็นโครงที่วางไว้แว้ว*
/อย่าเพิ่งเลี้ยงนก ใครจะนกยังไม่รู้เลยน้า

[่jum]

ราชามังกรท่าจะแซ่บนะ 

แล้วแม่ของรากาลมังกรน้อยไปไหนซะล่ะ ปล่อยให้ท่านราชาจ้องจะงาบเกวน 

[towtao]

ฮอลลล ได้เม้นซักที /อ่านตลอดแต่ไม่ได้เม้นเลย เพราะไม่สะดวก ตอนนี้ได้ฤกษ์สักที หุหุ
ราชามังกรนี่เค้าสายซึนแข่งกับราชาอ่อคะ งงเว่ออออ 55555
ใจคอจะให้ 2 พี่น้องเจอกับผช. สายโหดกันทั้งคู่เลยสินะะะะ 
ปล.ทำไมมังกรน้อยมีความตั้ลล้าคคคคคคคคคค
ปล.2 ตัวตน 2 พี่น้องนี่เริ่มเปิดเผยมากขึ้นแล้ว มีความสัมผัสได้ว่าทั้งคู่ยิ่งใหญ่แน่นอน ไม่ใช่ดาร์คเอลฟ์ธรรมดา
#ทีมโคลด์เสมอมา /ชูป้ายไฟอีกรอบ

[ILLREI]

ราชามังกรท่าจะแซ่บนะ 

แล้วแม่ของรากาลมังกรน้อยไปไหนซะล่ะ ปล่อยให้ท่านราชาจ้องจะงาบเกวน 

คำถามดีมากเลยค่ะ แม่ของรากาลไปไหน ไม่สปอยๆ *0*

ฮอลลล ได้เม้นซักที /อ่านตลอดแต่ไม่ได้เม้นเลย เพราะไม่สะดวก ตอนนี้ได้ฤกษ์สักที หุหุ
ราชามังกรนี่เค้าสายซึนแข่งกับราชาอ่อคะ งงเว่ออออ 55555
ใจคอจะให้ 2 พี่น้องเจอกับผช. สายโหดกันทั้งคู่เลยสินะะะะ 
ปล.ทำไมมังกรน้อยมีความตั้ลล้าคคคคคคคคคค
ปล.2 ตัวตน 2 พี่น้องนี่เริ่มเปิดเผยมากขึ้นแล้ว มีความสัมผัสได้ว่าทั้งคู่ยิ่งใหญ่แน่นอน ไม่ใช่ดาร์คเอลฟ์ธรรมดา
#ทีมโคลด์เสมอมา /ชูป้ายไฟอีกรอบ

ขอบคุณมากที่เข้ามาคอมเมนต์ให้นะคะ -3-
ราชาเอลฟ์ ราชามังกร สายโหดทั้งคู่จริงค่ะ 
"ขอบคุณที่เชียร์ข้า" โคลด์บอก

[ILLREI]

บทที่ 9 : เส้นทางมังกร (3)

ทางเข้าสู่โลกแห่งจิตของเอเลียตเปรียบได้กับหน้าผาศิลาอันกว้างใหญ่ไพศาลทว่าแห้งแล้งผุกร่อน มันตั้งตระหง่านโอบล้อมความมืดมิดใต้พิภพไร้ก้นบึ้ง ดาร์กเอลฟ์สาวกระโดดลงจากหน้าผานั้น ร่างกายร่วงลงไปในแนวดิ่งและถูกแรงต้านทานมหาศาลปั่นหัว มันผลักเธอออก รัดรึง แล้วผลักออกอีกครั้ง ทั้งรัดและผลักจนสับสน รู้ตัวอีกที ความมืดได้ก่อตัวเป็นกำแพง บีบเข้ามาจากทุกด้าน บี้เธอเหมือนบดขยี้แมลงตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง ทว่าพรสวรรค์ช่วยปกป้องเธอ จิตสีขาวของเธอแทรกไปในกำแพงที่แข็งแกร่งดุจเหล็กกล้านั้น กลายเป็นสายใยอ่อนนุ่มซึ่งถักทอเข้ากับจิตของเอเลียต

เมื่อจิตเชื่อมหากัน เธอได้ทราบว่าเอเลียตกับจอมทัพทมิฬมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีต่อกันนัก เขาคิดจับเธอและน้องชายไว้เป็นไพ่ต่อรอง...เอาไว้ใช้ประโยชน์ในภายภาคหน้า

มังกร...มังกร กวินีเวียร์เคยเห็นมังกรมาบ้าง เคยควบคุมมันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทว่าเด็ดขาด แต่ไม่เคยทราบว่ามีมังกรที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ได้

เด็กสาวดาร์กเอลฟ์ใช้พลังเวททั้งหมดเพื่อสะกดมังกรขนาดมหึมาตรงหน้า ปีกและหางของมันชนต้นไม้โดยรอบล้มครืน เกล็ดเหมือนเกราะเหล็กดำวาววับสะท้อนแสงอาทิตย์ ปากใหญ่โตเต็มไปด้วยเขี้ยวแหลมโง้งสามารถกินเธอได้ในคำเดียว

มังกรคำรามด้วยความโกรธ ไม่มีใครกล้าต่อกรกับมันขนาดเด็กสาวผู้นี้ ทุกคนยอมศิโรราบตั้งแต่มันเผยร่าง ไม่มีใครสักคนที่จะกล้าท้าเพลิงกัลป์ของมัน—ผู้ได้รับโทสะของบิดาแห่งธรณีเป็นพรสวรรค์

สายตาของทั้งสองยังไม่ละจากกัน ใช้ดวงตาสะกดจิตอีกฝ่ายไปพร้อมกัน

ผลไม้ร่วงลงพื้นเมื่อกวินีเวียร์ยกแขน เธอเอื้อมแตะปลายจมูกของมังกรแล้วเปล่งเสียงร้องเพลง

เพลงนั้นเก่าโบราณ มีเนื้อหาที่สาบสูญ เป็นเพลงปลอบโยนที่มารดามังกรใช้ร้องกล่อมบุตร เพลงที่กระทั่งเอเลียตก็เกือบลืมไปแล้ว เด็กสาวค้นเข้าไปในจิตใจของเขาได้ถึงขั้นนั้น ใช้เนื้อเพลงและเสียงสงบหวานสะกดอารมณ์ขุ่นเคือง

มังกรอ่อนลง แม้ทราบว่าตนจะเพลี่ยงพล้ำหากให้เธอเข้ามาในจิตใจส่วนลึกกว่านี้ แต่เพลงที่เธอร้องเป็นสิ่งที่มันเฝ้าหามาตลอดแม้ในความฝัน วันที่เผ่าพันธุ์มังกรเคยรุ่งโรจน์ อดีตอันแสนห่างไกล

“เมื่อเจ้ารัก จงอย่าได้น้อยใจ

เหล่าบิดามารดรสถิตอยู่ในดวงใจของเจ้าแล้ว

และเจ้า...เผ่าพันธุ์สูงศักดิ์

จักอาศัยอยู่ในดวงใจของเหล่าบิดามารดร

จงรักในอ้อมกอดของพสุธา

ดังที่พสุธารักและไม่ปรารถนาสิ่งอื่น

นอกจากความสุขสมบูรณ์ของเหล่ามังกร

เมื่อเจ้ารัก และจำต้องมีความปรารถนา

ก็ขอให้ความปรารถนาของเจ้าจงสำเร็จสมบูรณ์...”

มังกรเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ มือของเธอแตะอยู่บนแก้มของเขา น้ำตากลอกกลิ้งอยู่ในดวงตาเศร้าโศกสีทอง เขามองเธอ กล่าวโทษเธอ ความอ่อนไหวที่เขากลบฝังตีขึ้นมาเป็นริ้ว

เอเลียตรู้สึกถึง ‘ชีวิต’ อีกครั้ง

“ข้าขอโทษที่เรียกท่านว่าสัตว์” กวินีเวียร์หลั่งน้ำตาให้กับเนื้อเพลง รับทราบความโศกเศร้าของเผ่าพันธุ์มังกร “ให้ข้าแก้ตัว ให้เราเป็นเพื่อนกันได้ไหมเจ้าคะ”

เอเลียตค่อยๆ คลี่ยิ้ม “เพื่อนต้องช่วยเพื่อนใช่ไหม”

กวินีเวียร์ยิ้มตอบจากหัวใจ...เธอไม่เคยนึกสงสัยมังกร

————————————————————————————

แต่ในเวลานี้ ขณะที่ทาสรับใช้ทหารมังกรพาเธอไปยังราชวังส่วนใน

กวินีเวียร์ ซึ่งเปลี่ยนนามเป็น ‘เกวนโดลิน’ ตระหนักว่าราชามังกรไม่รู้จักคำว่า ‘เพื่อน’

เขาจับเธอมาเพื่อเก็บไว้ใช้ประโยชน์...เป็นทาส

หลายปีมานี้...เกวนโดลินติดต่อกับโคลด์ยังโลกภายนอกผ่านนกสีขาวตัวแล้วตัวเล่าโดยไม่เคยเล่าว่าตัวเองเป็นทาส เธอใช้เวลาหกปีเต็มในการตามหาน้องชาย เมื่อพบว่าเขาอาศัยอยู่ในอาศรมควาร์ภายใต้การดูแลของเจ้าชายเอลฟ์ ก็ตัดสินใจบอกเขาว่าเราจำต้องห่างกันไปก่อน ขอให้เขาอยู่ที่นั่น...แม้ต้องถูกเรียกว่าทาส แต่ที่นั่นก็ปลอดภัยจากจอมทัพทมิฬที่สุดแล้ว

...ปลอดภัยมากกว่าเธอที่อยู่กับราชามังกร

ใช่ว่าตัวเกวนโดลินเองจะไม่เคยคิดหลบหนีไปหาโคลด์ แต่ที่นี่มีหูตาของราชามังกรเต็มไปหมด กระทั่งทาสด้วยกันก็จับตาดูเธอ จำนวนครั้งการหลบหนีของเกวนโดลินจึงมากเท่ากับความพยายามที่ไม่สำเร็จ

อย่างไรก็ดี เกวนดีใจที่น้องชายได้หยุดพักจากการหลบหนี แต่ไม่กี่ปีต่อมาเขาก็เริ่มสงสัยคำกล่าวของเธอ แอบใช้เวททมิฬตามหาเธอผ่านความฝัน และพบว่าเธอเป็นทาสของมังกร

เธอเป็นห่วงแทบตายที่เขาตามหาเธออย่างบ้าคลั่งทั้งๆ ที่เธอเพียรห้าม เธอให้สัตว์ป่าร้องห้ามก่อนที่เขาจะฆ่าเพื่อน—เอลฟ์ตะวันออกผมสีทองเจือแดง

เธอจำใจบอกเรื่องทหารเอลฟ์ที่ถูกลวงเข้าไปในสุสานวิหารร้าง เพราะเวลานั้นโคลด์ต้องหาทางหนีสุดชีวิตและอาจทำให้ตัวเองถึงตาย หรือไม่ก็ถูกนักฆ่าบุกมาเอาชีวิตอีกรอบระหว่างที่เพื่อนคนนั้นไม่อยู่คุ้มครอง

ตอนโคลด์เข้าไปในวิหาร เกวนอดดีใจไม่ได้ บางทีเธออาจได้เจอน้องชาย อาจได้พบกันแล้ว! ทว่าดีใจได้ไม่นาน รากาลก็บอกความลับที่ทำให้ไม่อาจดูเบาเส้นทางมังกร

โคลด์จะหลงวนเวียนอยู่ในเขาวงกตไร้ทางออก ด้วยคำสาปของมังกรที่อนุญาตให้เฉพาะมังกรใช้เส้นทางสายนี้ได้

เธอจึงขอร้องรากาลให้พาโคลด์ออกไปข้างนอก

เกวนกลั้นใจให้ชะตากรรมของตัวเองและน้องชาย อิสระคล้ายเป็นสิ่งที่เกินเอื้อมราวกับถูกสาป

ดาร์กเอลฟ์สาวเม้มปาก มองชุดสวยงามที่ตนสวมอยู่ แม้แต่ชุดเธอยังไม่มีสิทธิ์เลือก ราชามังกรทำเหมือนว่าเขามีสิทธิ์ขาดในตัวเธอ

แค่คิด...เธอก็เผลอกลั้นใจอีกครั้ง

 

เกวนโดลินเจอราชามังกรบ่อยที่สุดในบรรดาทาส หน้าที่ของเธอคือการเลี้ยงดูรากาล บุตรชายตัวเดียวของเอเลียต เธอรักและเอ็นดูมังกรน้อย แต่ไม่ยินดีที่กำลังจะได้เจอบิดาของเขา

เธอไม่เคยเลี่ยง และความจริงก็เลี่ยงไม่ได้

หญิงสาวหวังว่างานเลี้ยงค่ำคืนนี้จะจบลงโดยเร็วที่สุด

ทาสหนุ่มพาเธอนั่งรถรางคล้ายรถที่ใช้ในเหมือง มันเป็นยานพาหนะสำหรับทาส วิ่งบนรางทอดยาวซึ่งแอบอยู่ด้านหลังกำแพงวังที่โอ่อ่า ทางมืดและแคบ อับชื้นเหม็นเชื้อรา ทาสหนุ่มสับราง รถเลี้ยวตรงทางแยก ชั่วอึดใจก็มาถึงประตูเหล็กเก่าๆ ที่มีป้ายทองเหลืองตีตัวอักษรนูนว่า ‘ครัว’

“เบดีเลียจะเป็นคนนำทางต่อ” ทาสหนุ่มอวยพรให้เธอโชคดี อันที่จริงเธอมีโชคอยู่แล้ว ใครๆ ก็ทราบว่าราชามังกรพอใจเธอไม่น้อย แม้จะอยู่วังส่วนนอก แต่ก็ได้รับหน้าที่สำคัญอย่างการเลี้ยงดูเจ้าชายรากาล

“ขอบคุณ” เกวนโดลินยิ้มน้อยๆ ให้ทาสหนุ่มที่ช่วยดันประตูให้ เส้นทางด้านหลังกำแพงค่อนข้างมืด ทำให้เธอตาพร่าเมื่อแสงจากด้านหลังประตูส่องวูบเข้ามา ดาร์กเอลฟ์สาวก้าวไปสู่ครัวของมังกร เธอตัวเล็กนิดเดียวในครัวขนาดใหญ่เท่าคฤหาสน์ มังกรแม่ครัวอ้วนตุ๊ต๊ะสวมผ้ากันเปื้อน (หมายถึงมังกรจริงๆ) กำลังพยายามปรุงอาหารแบบมนุษย์ โดยมีทาสทาสีวุ่นทำนั่นนี่อยู่ใต้เท้า เป็นภาพที่หากใครได้เห็นจะไม่มีวันลืมเลย

“อ้า!” หญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งตรงเข้ามาหาเธอ หล่อนใส่ผ้ากันเปื้อนเช่นกันและมีรัศมีอย่างแม่ครัว “เธอคงเป็นเกวนโดลินผู้โด่งดัง ฉันชื่อเบดีเลีย เป็นแม่ครัว”

“เพิ่งทราบว่ามังกรมีแม่ครัวเป็นชาวมนุษย์ด้วย”

“เวลาที่ราชามังกรอยากกินอะไรๆ แบบมนุษย์ขึ้นมา ก็ต้องมีแม่ครัวชาวมนุษย์เอาไว้จริงไหม” เบดีเลียขยิบตาขณะเดินนำเกวนโดลินตัดผ่านห้องครัวมโหฬาร

“งานวันนี้ฉันทำ! ฉันปรุง! แต่พวกมังกรไม่ยอม บอกว่าฉันไม่รู้จักกระเพาะของราชา เหอะ เรื่องอาหารแบบมนุษย์ฉันรู้ดีที่สุด! ฉันนี่แหละ”

เกวนโดลินถามด้วยความสงสัยว่าหล่อนไม่ต้องเตรียมอาหารหรือ

เบดีเลียทำเสียงครืดในลำคอ “ค่ำนี้ราชาทรงรับสั่งให้ทำอาหารดาร์กเอลฟ์แบบดั้งเดิม…เป็นพิเศษ” หล่อนเน้นคำว่า ‘เป็นพิเศษ’ โดยมองที่เกวนโดลินอย่างมีความหมาย “แม่ครัวชาวดาร์กเอลฟ์เลยได้สำรับหลักไปเสียฉิบ”

มืออวบอ้วนของเบดีเลียจับลูกบิดประตู เปิดประตูส่งดาร์กเอลฟ์สาวต่อให้ทาสซึ่งแต่งชุดคนรับใช้ มันนำแขกของราชาเดินไปถึงห้องซึ่งบานประตูทำจากทอง ด้านบนมีป้ายทองตีนูนเป็นตัวอักษรวิจิตรว่า ‘ห้องเสวย’

“เจ้าโชคดีจริงๆ แม่สาวน้อย” ข้ารับใช้ชายยิ้มพลางรุนหลังดาร์กเอลฟ์สาวให้เข้าไปด้านในแล้วปิดประตู

เกวนโดลินยืนอยู่ในความเงียบอันน่าอึดอัดหลังสิ้นเสียงประตูปิด สีหน้าของเธอไม่ดีเลย

ในห้องรโหฐานขนาดจุคฤหาสน์ได้สี่หลัง มีโต๊ะยาวสำหรับทานอาหารตั้งอยู่ไกลลิบๆ มีแขกเหรื่อนั่งหลังตรงคล้ายรูปปั้นอยู่ข้างละห้าตน เป็นชายหนึ่ง หญิงเก้า ไม่รวมชายผู้นั่งเป็นสง่าอยู่หัวโต๊ะ

ทั้งหมดล้วนเป็นมังกรในร่างอย่างมนุษย์

เกวนโดลินคิดว่า…

พื้นหินอ่อนสีขาวใต้เท้า ยังไม่แข็งกระด้างและเย็นชาเท่าสายตาของผู้ที่เธอต้องไปร่วมมื้ออาหาร

เหล่ามารดามังกร

“มาสิ…” เสียงชายที่เธอไม่อยากพบหน้าร้องเรียก “กวินีเวียร์”

ดาร์กเอลฟ์สาวเดินเข้าไป ก้มหน้า ไม่สบตามังกรสตรีตนใด เธอนั่งลงบนเก้าอี้ตัวไกลจากราชามังกรที่สุดโดยไร้เสียง


—————————————————————————

A/N ตอนนี้เฉลยปมต่างๆ หลายจุดทีเดียวค่ะ ทั้งนกสีขาวที่อิลมาเรเห็น กับเสียงนกร้องห้ามโคลด์ตอนโคลด์จะดึงมีดออกจากคอมาลแกธ มีใครสังเกตปมที่ถูกโปรยไว้เหล่านี้บ้างไหมคะ?

อนึ่ง เราชอบฉากเกวนโดลินร้องเพลงมาก (เราชอบแต่งเนื้อเพลงในนิยาย *0*) เพราะเอเลียตเป็นราชามังกรที่อยู่มานานแล้ว มันยากที่จู่ๆ เขาจะมาสนใจเกวนแค่เพราะหน้าตาสวยงาม หรือปล่อยเกวนไปโดยไม่ใช้ประโยชน์ ทว่าฉากร้องเพลงนั้นคือจุดที่เกวนเข้าถึงเอเลียตได้ แต่ราชามังกรก็ยังเป็นราชาของเผ่ามังกรค่ะ สำหรับราชา ถ้าต้องเลือกระหว่างความรักกับแผ่นดิน จะมีราชากี่คนเลือกความรักแล้วทิ้งแผ่นดิน

ที่จริงเรามองไม่เห็นอนาคตของคู่นี้ยิ่งกว่าคู่ของโคลด์กับคนอื่นๆ อีกค่ะ...
ป.ล. 1 เอเลียตมีภรรยาหลายตนค่ะ เกวนเป็นแค่ทาส และตัวเกวนเองก็พยายามหนีไปหาโคลด์อยู่หลายครั้งเหมือนกัน ไม่ได้ยอมโดนขังไว้เฉยๆ ^^; แต่ก็ไม่เคยสำเร็จ...
ป.ล. 2 มีใครจับเรดาห์ไปที่ทาสหนุ่มของมังกร (หนุ่ม) บ้าง XD

ติดตามผลงานของเราได้ที่ I L L R E I ♰ Boy Love Fantasy
♰ Facebook : https://www.facebook.com/ILLREI/
♰ Twitter : @VinzeSchwarz

[พิศตะวัน]

 

[Kamidere]

ค่าตัวราชามังกรแพงพอๆกับซิกเลยแหะะะะ
โถ่ โผล่ออกมาเข้าฉากอีกหน่อยสิ พวกตัวปลากรอบ(เมียมังกร) แย่งซีนหมดด

[ChabaSri]

หน้าที่กับหัวใจถ้ามันอยู่คนล่ะเส้นทาง สุดท้ายแล้วคนที่ต้องเลือกนั่นล่ะ เจ็บที่สุด

[่jum]

คิดว่าราชามังกรจะมีเมียแค่คนเดียว ถถถ เราคงดูถูกตำแหน่งราชาเกินไป

เมียเป็นฝูงแบบนี้ ต่างคนต่างอยู่กับเกวนถูกแล้วท่านราชา