หัวข้อ: Loving you too much กิ๊กหลอกๆอยากบอกว่ารัก* [บทสุดท้าย] จบแล้วรบกวนย้ายได้เลยค่ะ

[e-ga-g]

นานาน่าร้ากกกกกกกกกกกก

[A-J.seiya*]

มารอ นานา
 

[diFil]

โอ้ยเขินน นายติณห์เจนเทิลแมนมากค่ะ!
มีมอร์นิ่งคิสด้วย อย่างงี้ไม่ให้รักยังไงไหว 555

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วงนาอยู่กับพี่” << แอบอิ๊อ๊างกับประโยคนี้เป็นพิเศษล่ะค่ะ อรั๊ย 

[oiruop]

มาต่อเถอะ 

[hotladyanyavee]

รอค่ะ หายไปนานนะ

[สวนส้ม]

ตอนที่ 8 พี่ชายคนโต

   “เบื่อโว้ยยยยยย” ผมทึ้งหัวตัวเองอย่างหงุดหงิดขณะรอไอ้กราฟอยู่แถวๆคณะมัน ใช่ครับ วันนี้เป็นอีกวันที่ผมต้องมารอกลับหอพร้อมมัน แต่วันนี้มันดันเลิกเลท ทำให้ผมต้องมายืนเป็นรูปปั้นหน้าคณะอยู่เนี่ย เครียด!

   แม่ง ถ้ายังไม่ออกมาภายใน 5 นาทีนะ กลับไปกูจะฉีกโปสเตอร์นักบอลข้างเตียงมึงจริงๆด้วยอ่ะ

   เออ พูดถึงโปสเตอร์นักบอล ในฐานะที่ไอ้กราฟมันไม่อยู่ผมจะนินทามันให้ฟังแล้วกันครับ กร๊ากๆๆ คือว่า ไอ้กราฟเนี่ยมันเป็นหนุ่มรูปหล่อ หน้าตาดีอยู่คณะเศรษฐศาสตร์ครับ วันๆนึงชีวิตมันไม่มีอะไรก็เรียนๆ ดูบอล กินเหล้าอะไรของมันไปเรื่อย ถ้าถามเรื่องแฟน ผมว่ามันก็คบไปงั้นแหละ ไม่ได้จริงจังอะไรกับใครหรอกครับ แหม ก็มันน่ะเจ้าชู้น้อยซะเมื่อไร...

   “นาย....”

   “…”

   “....นาย”

   ง่ะ ใครมาสะกิดผมวะ ?

   “อ้าว เธอ......?” ผมมองหน้าสาวผมยาวตรงหน้า เฮ้ย นี่มันคนที่ผมเจอที่ร้านหนังสือนี่หว่า บังเอิญโคตร!

   “จำเราได้ป่ะ ที่นายช่วยเอาไว้วันนั้นไง”

   “จำได้ดิ เธอเรียนที่นี่หรอ”

   “อื้อ นายก็ด้วยหรอ” เธอถามอย่างตื่นเต้น เออ ผมก็ตื่นเต้นเหมือนกัน

   คุยกันได้คร่าวๆ เธอก็ชวนผมมาหาที่นั่งคุยกัน เมื่อได้ที่เหมาะๆ เราก็คุยกันอย่างสนิทสนมอย่างกับรู้จักกันมานมนานยังไงยังงั้น เอ่อ เธอเป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดีน่ะครับ -_-^

   “เราชื่อริต้า นายชื่ออะไรล่ะ”

   “เรานานา ยินดีที่ได้รู้จัก”

   “ตอนแรกต้าเห็นข้างหลังไม่แน่ใจ ก็เลยลองเข้ามาทักดู ใช่จริงๆด้วย”

   “เฮ้ยย เราก็ตกใจนะ แบบไม่นึกว่าจะบังเอิญขนาดนี้”

   “เหมือนกันๆ ><!”

   (oh! honey Don't you worry you'll be just fine)

   “ป๊าโทรมาตามแล้วอะ ไว้คุยกันนะ นา”

   “อือ ไว้เจอกันนะ” ผมโบกมือให้ร่างเล็กๆที่วิ่งจากไป

   ว่าแต่... ไอ้กราฟมึงยังไม่เลิกคลาสอีกหรอวะ!!

.
.
.

.

   “พรุ่งนี้...? ว่าง มีอะไรหรอ” ผมนอนกลิ้งคุยโทรศัพท์บนเตียงอย่างสบายใจ

   (ผมอยากพานานาไปหาพ่อ) เสียงทุ้มต่ำตอบมาสบายๆ แต่ทำให้คนฟังเกือบตกเตียง

   “ห๊ะ!”

   จะบ้าเรอะ! ไปหาพ่อติณห์เนี่ยนะ!

   (ก็นานๆทีพ่อผมจะอยู่บ้านนี่นา ผมอยากพานานาไปแนะนำให้พ่อรู้จัก)

   “……”

   ผมเงียบ แต่ไม่ได้เงียบเพราะกลัวที่จะเจอกับพ่อติณห์ แต่...ถ้าพ่อติณห์รู้เรื่องของผมกับติณห์แล้วท่านยอมรับ ไอ้หน้าที่ปลอมๆของผมก็จบน่ะสิ

   ทั้งๆที่ควรจะดีใจ แต่ผมกำลังรู้สึกโหวงๆอย่างประหลาด

   (งั้นตกลงพรุ่งนี้ผมไปรับที่หอนะ)

   “เฮ้ย เดี๋ยว!!!”

   ตู๊ดๆๆๆๆ

   แล้วผมไปตกลงกับติณห์ตอนไหนวะน่ะ!??

.
.
.
.

   “ไอ้นา มึงเลิกเดินเหอะ กูปวดหัว” ไอ้กราฟร้องบอก

   จะไม่ให้เดินได้ยังไงไหวล่ะครับ ก็นี่มันใกล้ถึงเวลาที่นัดกับติณห์แล้วนะ ผมไม่อยากไปบ้านติณห์เลยอ่ะ ส่งไอ้วุ้นไปแทนได้มั้ย อ๊ากกกก

   “กราฟ ถ้ามึงต้องไปเจอพ่อตา มึงจะทำไงวะ”

   “กูยังไม่มีเมีย” ไอ้กราฟตอบหน้าตึง

   “แค่สมมติเว้ย”

   “อ้าวหรอ ก็ไม่บอก” ไอ้นี่แม่ง กวนตีนผม -*-

   “เร็วๆอย่าลีลา” ผมกอดอกมองมัน

   “กูก็ทำให้เค้ารักกูมั้ง ตอนไปขอจะได้ไม่ลำบากใจ”

   “อืมๆๆๆ” ผมหลับตาพยักหน้า

   “ทำไมวะ จะไปหาพ่อพี่ติณห์หรอ” ไอ้กราฟเลิกคิ้วถาม ทำหน้าเจ้าเล่ห์ ผมเลยขว้างหมอนใส่หน้ามันไปเต็มๆ ชิส์ สมน้ำหน้า

.
.
.
.

   “พ่อผมใจดี นาไม่ต้องกลัว”

   ติณห์บอกผมด้วยท่าทางสบายๆและหักพวงมาลัยเข้าสู่ตัวบ้าน อ่า... สมกับท่าทางคุณหนูของเค้าจริงๆ บ้านใหญ่โตอลังการหรูหรามหาเศรษฐีมากๆ นึกภาพพ่อติณห์ไม่ออกเลยอ่ะ อาจจะเป็นคุณพ่อรูปหล่อเหมือนติณห์กับพี่เต็นท์ หรือจะเป็นตาแก่พุงพลุ้ยเหมือนเสี่ย โฮก!

   ผมฟุ้งซ่านมากเกินไปแล้วนะเนี่ย

   “ทางนี้” ติณห์เดินนำผมไปตามทางเดินหรูหราไม่แพ้ตัวบ้าน พื้นหินอ่อนถูกปูด้วยพรมสีแดงตลอดทาง ตรงหน้าผมเป็นบันไดแบบยุโรปที่มีสองข้างเชื่อมขึ้นไปด้านบน

   ผมเลี้ยวซ้ายเข้ามาในห้องรับแขกขนาดใหญ่ โอ้แม่เจ้า เจ้าประคุณรุนช่องจะรวยได้ใจอะไรขนาดนี้ครับพี่น้อง! ผมหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟาสีขาวสะอาดตัวหนึ่ง ขนมันนุ่มๆ นั่งแล้วสบายดีจัง

   “ชอบมั้ย” ติณห์ถามขณะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ

   “ชอบๆๆ นุ่มจัง”

   “งั้นมาอยู่ด้วยกันมั้ย” ติณห์กระซิบถาม ผมเลยตีต้นแขนแรงๆไปทีนึง

   “บ้า -///-“

   ติณห์หัวเราะเหมือนมีความสุขมากที่ได้แกล้งผม ซักพักก็มีแม่บ้านเอาน้ำกับขนมมาให้ ผมก็ยิ้มขอบคุณตามประสาคนมีมารยาทที่ดี

   “ทานไปก่อน เดี๋ยวผมจะขึ้นไปหาพ่อข้างบน”

   “แค่ก! หะ หา....? แล้วฉันล่ะ”

   “ก็นั่งรอตรงนี้ก่อน....นะ”

   ผมพยักหน้าหงอยๆ แล้วติณห์เดินออกจากห้องไป กินขนมดีกว่า ง่ำ!

   10 นาที ผ่านไป

   15 นาที ผมเริ่มคอยาวเป็นยีราฟ ติณห์อยู่ไหนว๊า

   20 นาที ผ่านไป...ผมเหมือนคนจิตไม่ว่าง ลุกขึ้นเดินรอบห้อง หรือว่าติณห์จะมีปัญหาอะไรกับพ่อเรื่องผมรึเปล่านะ

   โอ้ม่ายยยย!! > สติแตกไปเป็นที่เรียบร้อย

   ผมตัดสินใจเดินออกมาจากห้อง ง่ะ จะเดินขึ้นไปก็ไม่กล้า งั้นผมไปเดินเล่นๆรอบบ้านดีกว่า บ้านนี้ตกแต่งสไตล์ยุโรปครับ ผมก็อธิบายไม่เก่งซะด้วย เอาเป็นว่ามันสวยมากๆ ตอนนี้ผมเดินมาถึงประตูที่เชื่อมกับสวนแล้วครับ โอ้โห สวนสวยจัง ผมชอบเป็นพวกชอบต้นไม้ดอกไม้น่ะครับ เห็นแล้วมันสบายตาสบายใจ

   ผมเดินฮัมเพลงชมนกชมไม้เพลินๆก็บังเอิญไปเห็นใครบางคนกำลังนั่งจิบกาแฟมองจอโน้ตบุ๊คด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ตาคมๆกับใบหน้าที่ผมมองยังไงก็เหมือน...ติณห์

   “ใครน่ะ” เค้าคนนั้นหันมาเห็นพอดี ผมสะดุ้ง

   “อะ เอ่อ... สวัสดีฮะ”

   ผมทำใจกล้าเดินเข้าไปช้าๆ ให้ตายสิ ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งเหมือนแฮะ อย่างกับพิมพ์เดียวกัน ไม่สิ คนนี้ดูแบบ...อืม เข้มขรึมกว่า

   “ผมเป็น.....รุ่นน้อง....ของพี่เต็นท์ เอ่อ คือ......”

   “ตุลย์ ฉันหาเอกสารที่แกจะใช้ไม่เจอ...ว่ะ” บุคคลนิรนามหมายเลขสองปรากฏตัวขึ้น และเค้าชะงักไปเมื่อเห็นผม

   เอ๊ะ...หน้าตาคุ้นๆไงไม่รู้แฮะ

   “น้อง......” พี่เค้าก็เหมือนจะจำผมได้เหมือนกัน แต่ก็เงียบไป มือที่ถือเอกสารยกขึ้นแตะข้างริมฝีปากเหมือนไม่รู้ตัว

   “อะไร รู้จักกันหรอ นี่รุ่นน้องเต็นท์....มั้งนะ” คนที่เหมือนจะชื่อตุลย์ยักคิ้วกวนๆให้

   ผมรู้ละ ลองนึกย้อนไปดีๆ

   “มีพี่น้องสามคน....”

   ติณห์มีพี่น้องสามคน อีตานี่เป็นหนึ่งในนั้นชัวร์! ตุลย์ เต็นท์ ติณห์

   “นานา!” ผมหันไปมองตามเสียง “ผมหาตั้งนาน นึกว่าหายไปไหน”

   “ก็หายไปนานเองนี่” ผมบอกแก้มป่อง

   “ไหนบอกเป็นรุ่นน้องเต็นท์” เสียงบุคคลที่สามแทรกขึ้น คิ้วเข้มยกสูงยั่วประสาท

   “ไม่ใช่รุ่นน้องเต็นท์พี่ตุลย์ นี่นานาแฟนผม” ติณห์น้ำเสียงปกติ แต่ผมตอนนี้อยากจะแทรกแผ่นดินหนีแล้วหายไปซะ อ๊ากก

   “เฮ้ย เดี๋ยวก่อนไอ้ตุลย์ นี่น้องชายแกหรอ” บุคคลนิรนามหมายสองผู้ถูกลืมเปิดปากพูดในที่สุด

   “แก!...วันนั้น” แล้วอยู่ๆติณห์ก็เดือดขึ้นมาซะงั้น

   เฮ้ย งงอ่ะ

   “อ๋อ แกอาจจะไม่เคยเห็นนะนายน์ นี่ติณห์น้องชายคนเล็กของฉัน กลับจากอังกฤษมาพักใหญ่ๆแล้ว ติณห์นี่นายน์เพื่อนพี่”

   “เพื่อนพี่!?” ติณห์กระชากเสียงถาม

   “เออ แล้วจะทำไมวะ” พี่นายน์ก็เดือดขึ้นมาเหมือนกัน “คืนนั้นแกทำฉันเจ็บมาก หมดหล่อไปหลายวันเลย”

   “พวกแกเป็นอะไรกันวะ ถ้าจะทะเลาะกันก็ไปที่อื่น จะทำงาน”

   ติณห์กับพี่นายน์ท่าทางจะมีเรื่องกันนิดหน่อย แต่ก็เลิกแล้วต่อกันในที่สุด ว่าแต่ผมยังงงๆ อยู่เลยอ่ะ สรุปมันเรื่องอะไรกันล่ะเนี่ย - -?

   “พี่ตุลย์ พ่อไปไหน” ติณห์ถาม

   “พึ่งออกไป ไม่รู้ไปไหนเหมือนกัน”

   ติณห์ทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะถอนหายใจออกมา นี่หมายความว่าผมไม่ต้องเจอพ่อติณห์แล้วใช่มั้ย เย๊!~

   “งั้นผมพานานาไปเที่ยวต่อดีมั้ย ไหนๆก็มาแล้ว” ติณห์หันมาถาม

   “ติณห์ ตอนบ่ายนายมีนัดนะ อย่าลืมสิ” พี่ตุลย์ปรามสกัดดาวรุ่งผมพอดี ผมหันไปมองติณห์ที่ขมวดคิ้วจนมันแทบจะผูกเป็นโบว์

   ผมเอานิ้วจิ้มเบาๆระหว่างคิ้วเข้มนั่น ติณห์หันมามอง ผมยิ้มให้

   “อยากกลับหออ่ะ มีงานต้องทำ”

   “อืม” ติณห์เอามือมาลูบหัวผม คลี่ยิ้มเหมือนจะบอกว่า ‘ขอบคุณ’

   ฮ้า~~ >.< มีความสุขจัง






 

'สวนส้ม'
[/color]

[roseen]

 

[yeyong]

นานารอดไปหนึ่งวัน ไม่ต้องเจอพ่อติณห์

[4559]

นานาเริ่มน่ารักอ่า

[fannan]

มันดูไม่แกล้งเป็นแฟนมั้ง


รักจริงปะเนี่ยหวานกันเกิ๊น

[Akamei]

อ่า..
ว่าแต่พี่นายน์นี้มีอะไรรึป้่าว??
55555555555
รอดไปหนึ่งวันนะนานา

[A-J.seiya*]

+1 นานาหายไปนานอ่ะ คิดถึงนะ
ฮ่าๆๆๆ
อ่อยยยย อยากให้เจอพ่อติณห์ แล้วจับแต่งงานไปเลย
ก๊ากกกกกกก
พี่ตุลย์ นี่ยังไง แล้วพี่นายน์ นี่ยังไง?
เคยเจอกันในร้านเหล้าป้ะนะ? คนที่มอมนานา ป้ะ?
ฮ่าๆๆ รอลุ้น !!!!

[hotladyanyavee]

รอดไปได้หนึ่งครั้ง ลูกสะไภ้ไม่ต้องเจอพ่อปู่ เพราะดันออกไปข้างนอกก่อน น้องนานาจะได้ทำใจ
และไอ้พี่นายน์อะไรนี่ใช่คนที่วางยาน้องนานาใช่ไหม แต่พี่ตุลย์นี่น่าจะกวนพอดี แต่ระหว่างนานาติณน่ารักไม่เปลี่ยนอะ
นานาก็เริ่มเข้าใจติณมากขึ้น ความรักพัฒนาไปอีกขั้นแล้ว

[TanyaPuech]

 

ทำไมมันหวานๆจัง  ดูไม่เหมือนแกล้งเลย  อิอิ

ต่ออีกกกกกก

[diFil]

บ๊ะ! ไอ้หนุ่มคนนั้นดันเป็นเพื่อนพี่สามี(?)ซะได้
แล้วติณห์จะทำไงล่ะเหวยย

รอติดตามต่อปายย~~ แต่อย่าหายไปนานนะเจ๊ส้ม
เกิดอยู่ดีๆ กราฟ หรือ พี่ตุลย์หายตัวไปแบบไร้ร่องรอยจะหาว่าไดไม่เตือน ก๊ากกก!! 

[thejaoil]

นานาน่ารักอ่ะ อิอิ

[tsukiko]

อัพค่ะๆ

[Yunatsu]

พี่นายคือคนที่วางยานานาป่าวอ่า

นานาน่ารักจังเลยยยยยย

มาอัพอีกน้าาาา

[kenghan]

ธรรมชาติมาก แกล้งรักกันหรอออออออออ

[nongrak]

นานาน่ารักจัง ยิ่งอยู่กับติณณ์ยิ่งน่ารักกกกกกก
ชอบจัง มาต่อไวๆ มาต่อทุกวันยิ่งดีจ้าาาาาาาาาาาาา

[bellity]

มึนกับตัวละคร 55
ต้องไปอ่านตอนแรกๆ ก่อนละ -.-

[Sorso]

เหมือนว่าช่างนี้ติณณ์จะไม่มีเวลาให้นานาเลยแฮะ

 

[KimGeeHu]

อ้าว เลยไม่ได้เจอว่าที่คุณพ่อสามีเลยอ่ะ คริคริ
แต่ก็ได้เจอว่าที่พี่สามีแทน คริคริ
 

[LalaBam]

พี่ตุลย์คู่ใครอ่า มีคู่ยัง คู่เค้าป่าว

[BeeRY]

พี่ตุลย์นี่ขรึม เท่ดีจังเลยนะ
ดูพี่แกไม่สนใจโลกเลยอ่ะ ขนาดติณห์แนะนำนานาว่าเป็นแฟน ยังไม่ตกใจเลย
แต่สองคนนี้ชักจะน่ารักไม่ไหวแล้วนะ เหมือนแฟนกันจริงๆเข้าไปทุกที ไม่รู้ตัวล่ะซี้

[litlittledragon]

ชักยุ่งขึ้นทุกที น้องนานาน่ารักนี่นะ

[สวนส้ม]

ตอนที่ 9 ชัดเจน

   <Tinn talk>

   “ไปส่งน้องนานามาแล้วหรอ” ผมเงยหน้ามองใบหน้าติดกวนนิดๆอย่างหงุดหงิด

   ให้ตายเถอะ พี่ชายผมคบเข้าไปได้ยังไง ไอ้คนแบบนี้

   “ไม่ใช่ธุระอะไรของนาย”

   “ก็นะ....” หมอนั่นยักไหล่ “ฉันกับน้องนานาก็คนคุ้นเคย”

   “อย่าพูดพล่อยๆ คืนนั้นนายวางยานานา”

   “หรอ แต่เค้าเต็มใจมากับฉันนี่”

   “นาเมา!” ผมตอกกลับไปทันที่ที่หมอนั่นพูดจบประโยค

   “อ้อหรอ” มันยักคิ้วกวนประสาท “ก็ฉันเห็นใครบางคนหนีไปนั่งกับสาวๆ แล้วก็ทิ้งน้องนานาไว้คนเดียว ก็นึกว่านายทิ้งน้องแล้วล่ะสิ”

   ผมเลือกที่จะเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจ ร่างสูงก็ขยับตัวนิดหน่อย ก่อนจะเปิดปากพูด

   “ถ้าคืนนั้นไม่มีนาย น้องนานาก็ยังเป็นแฟนนายอยู่นั่นแหละ” หมอนั่นโคลงหัวเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ ก่อนจะพูดต่อ “แต่ก็จะเป็นเมียฉันด้วย”

   “ไอ้....!!” ผมพุ่งเข้าไปกระชากเสื้อไอ้คนปากพล่อยทันที มันยิ้มมุมปากเหมือนพอใจที่ยั่วโมโหผมได้

   “ทำไม แค่นี้ก็ไม่ยอมรับรึไงน้องติณห์”

   “ผมชกนายแน่ถ้ายังไม่หุบปาก!” ผมกัดฟันพูดอย่างเหลืออด

   “หึ ผิดที่นายต่างหากที่เห็นผู้หญิงพวกนั้นสำคัญกว่าแฟนตัวเอง”

   “สำหรับผมไม่มีอะไรสำคัญเท่านานา! หยุดเห่าซะ!” ผมตะคอก มือยังกำคอเสื้อเชิ้ตราคาแพงไว้แน่น

   ป๊อก!

   หน้าผากของผมถูกดีดเบาๆด้วยมือของคนตรงหน้า ใบหน้าหล่อติดกวนนั่นคลี่ยิ้มเหมือนพอใจในสิ่งที่ผมพูด

   “ขนาดนั้นเลย...?”

   “….” ผมนิ่ง

   “งั้นก็ช่วยทำอะไรให้มันชัดเจนหน่อยสิ ฉันจะได้ไม่ไปแย่งแฟนนาย เพราะหล่อๆแบบฉันน่ะไม่จำเป็นต้องไปแย่งอะไรกับใครอยู่แล้ว” 

   ผมนิ่งไปในทันที มือที่กระชากคอเสื้อหมอนั่นอยู่ก็คลายลง

   ...ทำอะไรให้มันชัดเจน...?

   “ติณห์! นายน์!” เสียงเข้มเรียกพวกเราด้วยน้ำเสียงตกใจ พี่ตุลย์เดินเข้ามา ส่งสายตาไม่ชอบใจให้ทั้งผมและนายน์

   “ไงจ๊ะที่รัก มาช่วยเพื่อนคนนี้ไว้พอดีเลย ฉันเกือบจะโดนน้องนายต่อยแล้ว”

   “หุบปากซะแกน่ะ” พี่ตุลย์หันไปดุไอ้คนขี้ฟ้อง

   “พี่น้องเหมือนกันไม่มีผิด” หมอนั่นพึมพำ

   “พี่จะเชื่อมันก็ตามใจ ผมไม่มีอะไรจะอธิบาย เพราะถ้าพี่มาช้าอีกหน่อยผมอาจจะต่อยมันจริงๆก็ได้”

   ผมเดินหนีออกมาทันทีที่พูดจบ เสียงเรียกของพี่ตุลย์ไม่ทำให้ผมกลับลงไปได้ คำพูดเดียวที่สะท้อนก้องอยู่ในโสตประสาทตอนนี้คือเสียงของคนที่เกือบจะโดนผมต่อย

   ‘งั้นก็ช่วยทำอะไรให้มันชัดเจนหน่อยสิ’


.
.
.
.


   หลังจากที่ผมนอนคิดมาทั้งคืน ผมก็ได้คำตอบให้กับตัวเอง ถึงแม้ผมจะไม่เข้าใจทั้งหมดในสิ่งที่หมอนั่นพูด แต่ผมว่าถ้าผมห่วงแล้วก็แคร์นานาผมก็ควรจะแสดงออกให้มากกว่านี้ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร เพราะทุกคนที่เข้าหาผมก็หวังแค่ผลประโยชน์หรือแค่หน้าตาทางสังคม แต่กับนานามันไม่ใช่

   ผมนึกถึงวันที่เราทะเลาะกัน ผมโทรไปง้อนานาแต่เค้าไม่รับสายเลย ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยส่งข้อความไปหาว่า ผมจะไปรอคุยกับเค้า แต่จนร้านปิดก็ไม่มีแม้แต่เงาของร่างเล็กๆมาหาผม ผมยังรออยู่ตรงนั้นจนดึก แต่ก็ไม่มีใคร....

   แต่ถึงอย่างนั้น ตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบมันเรียกว่าอะไรเหมือนกัน


.
.

.

.

   ก๊อกๆ

   ตอนนี้ผมมาอยู่ที่ห้องนานาแล้วครับ ผมนึกออกเลยว่าใบหน้าขาวๆนั่นตอนตกใจจะแดงขึ้นมาขนาดไหน น่ารักจริงๆนะ นานาของผมเนี่ย

   “มาหาใครครั....O[]o พี่ติ...อุ๊บ!!” ผมเอามือปิดปากน้องวุ้นเส้นที่ออกมาเปิดประตูก่อนที่จะหลุดชื่อผมออกมา

   “บอกให้นานามาเปิดประตูให้ผม” ผมกระซิบ น้องวุ้นเส้นพยักหน้า ปิดประตูแล้วหายเข้าไปในห้อง

   ซักพักประตูก็เปิดออก

   “มีธุระอะไรกั... เฮ้ย ติณห์!” นานาตะโกนออกมาอย่างตกใจ และเหมือนจะพึ้งรู้ตัวเค้าก็ยกมือเล็กๆขึ้นมาปิดปากตัวเอง “มาทำไม”

   “มาหา” ผมบอกยิ้มๆ “ชุดนอนน่ารักดีนะ” ผมชม

   นานาก้มมองตัวเองในชุดนอนสีชมพูลายมิกกี้เมาส์ก่อนที่ใบหน้าขาวจะเปลี่ยนเป็นสีชมพูอ่อนๆ

   “มาทำไมแต่เช้า” นาถามอ้อมแอ้ม

   “ก็ว่าจะพาไปเที่ยวน่ะ”

   “งั้นขออาบน้ำแป๊บนึง” ไม่มีปฏิเสธอยู่แล้วครับนานาคนนี้ ถ้าเรื่องกินเรื่องเที่ยวของชอบเค้าเลยล่ะ

   “งั้นผมเข้าไปในห้องได้รึยัง”

   “เข้ามาสิ ใครห้ามล่ะ”

   ผมรอนานาอาบน้ำซักพักเจ้าตัวก็ออกมา นานาถลึงตาใส่กราฟกับวุ้นที่ทำสายตายั่วเย้าตลอดเวลา ผมว่าสามคนนี้เป็นเพื่อนน่ะเหมาะที่สุดแล้วล่ะครับ - -

   “ไปเถอะ” นานาหันมาบอกผม “พวกนายไปด้วยกันมั้ยอ่ะ” คราวนี้หันไปบอกกับวุ้นและกราฟ

   “ไม่ว่ะ ไม่อยากเป็น กอ ขอ คอ”

   “ฮิ้ววววว”

   ผมกลั้นขำแต่นานาหน้าแดงเหมือนระเบิด ผมว่าผมรีบพานาออกมาจากห้องจะดีกว่า

   “เพื่อนนาน่ารักนะ”

   “กวนประสาทล่ะสิไม่ว่า”


.
.
.

.

   “นาอยากทานอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า”

   “อะไรก็ได้ หิวมากเลยอ่า”

   ผมยิ้มขำ แล้วก็สั่งอาหารมาเผื่อทั้งผมและความหิวของนานาด้วย

   “มองอะไร” นานาเงยหน้าขึ้นมาถาม

   “เปล่าครับ” ผมยิ้ม นานายู่หน้าใส่

   ผมยังคงเท้าคางมองอาการทำตัวไม่ถูกของนานาอย่างมีความสุข (ผมเปล่าโรคจิตนะครับท่านผู้อ่าน - -)

   “นี่ เลิกมองซักที”

   “ทำไม ก็ผมอยากกมองนี่”

   “ขี้โกงอ่ะ ให้ฉันทำตัวไม่ถูกอยู่คนเดียว”

   “ผมก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้นามองผมนี่ อยากมองก็มองสิครับ”

   ....มองแค่ผม

   “ชิ” นาเชิดหน้าใส่อย่างที่ชอบทำ ผมขำและก็โดนมือเล็กๆนั่นฟาดมาเต็มแรง เจ็บอ่ะ แต่มีความสุขครับ (ขอย้ำอีกครั้งว่าผมเปล่าโรคจิตนะครับ)

   อาหารมาเสิร์ฟแล้วครับ ดูนาจะร่าเริงเป็นพิเศษ อาจจะเพราะหิวแล้วก็ทำตัวไม่ถูกด้วยล่ะมั้ง ผมก็ยังทานไปมองนานาไป ตักกับข้าวให้บ้าง แกล้งนาบ้าง ได้เห็นอาการหลายๆแบบของนานาก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ผมชอบครับ

   “ค่อยๆทานระวังติดคอ” ผมปราม

   “ไอ้อิดออกอ้า” (ไม่ติดหรอกน่า)

   “ชอบมั้ย” ผมถาม

   เจ้าตัวไม่ตอบพยักหน้า ยิ้มตาหยี

   “หมายถึงผมนะ...”

   “แค่ก!! แค่กๆๆ ฮ้าๆๆ ติดคออออ” ผมส่งน้ำไปให้คนที่ท่าเหมือนจะขาดอากาศหายใจ

   “ผมบอกแล้วว่าให้ค่อยๆทาน”

   “เพราะติณห์ต่างหาก” นาหันมาค้อนใส่ผม

   “ผมทำอะไรล่ะ” ผมยักคิ้วถาม นาที่ทำท่าจะโต้กลับชะงัก อ่า...หน้าขาวๆเปลี่ยนเป็นสีชมพูอีกแล้ว

   น่ารักชะมัดเลย

   “ติณห์ชอบแกล้ง นิสัยไม่ดี”

   ผมหัวเราะ กับหน้าบูดๆของนานา

   “ผมไม่ได้แกล้งซะหน่อย ถามจริงๆ”

   “ถามอะไร” นาทำหน้างง

   “...ชอบ...มั้ย”

   ทันทีที่ผมถามหน้าที่ขึ้นสีอยู่แล้วก็กลับแดงขึ้นมากกว่าเดิมอีก

   “อะไรเล่า ไม่รู้”

   “หรอ แต่ผมชอบ...” นาเบิกตากว้าง ผมยิ้ม “ชอบอาหารน่ะ อร่อยดี นาว่ามั้ย”

   “อ้าว” นามองผมเหมือนหาเรื่อง

   “นาไม่ชอบหรอ” ผมแกล้งถาม

   “ก็ชอบอะ”

   “หมายถึงผมนะ....”

   ผมหัวเราะมองใบหน้าแดงที่โกรธจัดของนานา

   ...เอ หรือว่าเขินจัดกันแน่นะ?






สวัสดีค่ะคนอ่าน ใครคิดถึงกันบ้าง ยกมือหน่อยเร็ว ฮิ้ววว

พี่ตุลย์คู่ใครอ่า มีคู่ยัง คู่เค้าป่าว

พี่ตุลย์มีคู่แล้วแน่นอนค่ะ เพราะคู่กับคนเขียนเอง (เคี๊ยกกกก // หลบรองเท้า)

ช่วงนี้สวนส้วมอาจจะมาอัพบ่อยกว่าปกตินิดหน่อย (นิดหน่อยฮ่ะนิดหน่อย)
เจอกันตอนต่อไปนะค๊าา

'สวนส้ม'

[BeeRY]

เจอกันตอนหน้า แล้วมะไหร่อ่ะคะ อยากเจอนานาคนน่ารักอีกอ่า

[roseen]

 

[lomekung]