สวัสดีค่ะ ~ นักอ่านใหม่ เพิ่งจะประเดิมเม้นท์เรื่องนี้เรื่องแรก 5555555555
เห็นชื่อเรื่องตามด้วย NC-18 มันช่างยั่วยวนดวงตาและหัวใจเป็นยิ่งนัก -. .- *เตรียมเลือด*
โอ๊ว ~ แล้วยิ่งเนื้อหาข้างในอย่าให้พูดถึง 555555 เป็นเอ็นซีที่ได้อารมณ์จริงๆค่ะ คอนเฟิร์มมาก
ฉากที่ตบหน้าน้องเฟยเหมือนคนอ่านโดนตบไปด้วยเลย *เจ็บปวดแทน*
แบบจินตนาการใบหน้าขาวๆของน้องหันไปอีกข้างพร้อมรอยแดงบนใบหน้า TT' สงสาร ~
สงสารน้องตอนโดนปิดไฟห้องมากค่ะ คืออารมณ์เรื่องนี้สงสารน้องได้อีก นายเอกคนนี้รันทดเหลือแสน
น้องดูทรมานกับและหลอนอยู่กับตัวเองมากกกกกกกกกกกกก *อ่านแล้วน้ำตาจะไหล*
แต่พี่เมฆทรมานน้องดูน้อยไปนิดอ่ะคะ (อิคนอ่านคนนี้แอบโรคจิต -0-) 55555555
ตอนพี่เมฆรู้ความจริงแล้วหัวใจมันปวดหนึบบบบบบ ไม่ว่าใครก็น่าสงสารทั้งนั้นเลย TT'
เข้าใจอารมณ์น้องฟงนะที่แบบว่าอยู่กันมาตลอดไม่อยากจะเสียพี่ชายคนนี้ไป
แต่ที่ทำมันก็เกินไปจริงๆ ทำร้ายจิตใจกันแบบนี้ ให้ตัวเองเป็นพี่เมฆก็คงจะทนไม่ไหว ~
ไม่ชอบก็เจ็บอยู่แล้ว แถมยังโดนด่าโดนขังแกล้งอีก อ๊ากกกกกกกกก พระเอกรันทดดดดดดดดด
อยากจะตีก้นน้องฟงแล้วกอดซ้ำ *รักเด็กหลงเด็กแอบโชตะ* -. .-
เฟยดูรักฟงมากกกกกกกกกก ถึงขนาดเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วให้ตัวเองรับแทน สายสัมพันธ์นี้ลึกซึ้งจริงจัง
แต่ก็อยากให้เฟยใจแข็งต่อไปอีกนิดเนอะ 55555 แต่สรุปสุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้งจบลงอย่างสวยงาม
ยามฟังคำบอกรักของเขาทั้งสองคน หัวใจของเราก็เต็มตื้นไปด้วยความยินดี
เรื่องร้ายๆ่ผ่านไปแล้ว จากนี้ไปก็ขอให้พี่เมฆกับน้องเฟยรักกันตลอดๆ ~ *อารมณ์เหมือนส่งตัวบ่าวสาว*
ขอบคุณนักเขียนนะคะ ถึงจะไม่ได้ตามมาตั้งแต่ต้น มาอ่านเอาตอนจบแล้ว
ก็จะขอเป็นกำลังใจให้ในเรื่องต่อๆไป ~~ *ยิ้มหวานหน้าบานมาก*
ปล.ดิสนักเขียนนี่รูปใครหรอค่ะ? แบบว่าหล่อลากมากกกกกกกกกกกกก O..O