หัวข้อ: Running โดย aoikyosuke ภาคพิเศษ ตอน บ่น [01/05/12]

[patta]

 :impress2:จบแล้ว สนุกมากเลยค่ะ  จะมีตอนพิเศษมั้ยคะ ชอบมากกกก

[pp4]

หายไปนาน.....พอกลับมาฉันก็ลืมสิคะ กร๊ากกกกกกกกกกกกก
แต่ก็อ่านจนจบจนได้!! เฮ~~~~ \(>o<)/
ืน่ารักจังเลยน้องแรงบันดาลใจ~ 55555
นุ่นก็น่ารักเนอะ เอิ๊กๆ เหมือนจะไม่หวั่นในทุกสถานการณ์(?)
มึนได้โล่จริงๆ แต่เค้าดูชอบจะท้าทายตัวเองนะ
ร่างกายไม่ไหวแต่ใจไปไกลแล้วใช่ม้าาาาาา
อยากให้ร่างกายนุ่นไหวจริงๆเลย จะได้Ncอีก กร๊ากกกกก
ขอบคุณที่มาต่อจนจบค่ะ ชอบเรื่องนี้มากๆ เหมือนจะได้ข้อคิด(?)ด้วย ฮาาาาา

[่patsaporn]

โฮ้ว อ่านจบแล้วอยากไปวิ่งค่ะ แต่ไม่รู้จะเจอแรงบันดาลใจแบบนุชารึป่าวอ่ะสิ...
น่ารักมากค่ะเรื่องนี้ น่ารักตั้งแต่ต้นจนจบ ขอบคุณผู้เขียนและผู้ลงนะคะ
คุณซ้งขาตั้งแต่ได้นุชาเป็นแฟนยิ่งน่ารัก ยิ่งยิ้มเยอะ และมีแอบหื่นเล็ก ๆ ฮ่าๆๆ
ชมรมวิ่งเค้าน่ารักกันมากเลยเนอะ ว่าแต่คุณซ้งจะทำร้ายนุชาก่อนมาวิ่งทำไมเนี่ย แกล้งกันนี่นา
เจอนุชาตะโกนให้เขินไปเลย อิอิน่ารักมากค่ะ

[nanalonely]

ภ่ึาคพิเศษ ตอน พูดอะไร


“อันนี้อะไรอ่ะ ไม่เอาแล้วมั้งนุ่น หรือจะเก็บไว้”

นุชาหันมามองตามคนที่มาช่วยเก็บของ และก็เอื้อมมือมารับกระดาษที่กองเอาไว้
มาแยกดู เปิดไปเปิดมาหลายรอบ และก็พยักหน้าให้คุณซ้งเอาใส่ถุงดำใบใหญ่ได้

ส่วนตัวเองกำลังพับผ้าใส่กระเป๋าและเก็บของใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ ลงกล่อง
เพื่อเตรียมพร้อมย้ายของกลับบ้าน

“นุ่นมีของนิดเดียวเองอยู่ตั้งนานทำไมมีของแค่นี้”

ถ้าผมอยู่เอง มันจะยิ่งน้อยกว่านี้อีก มันคงมีแค่เสื้อผ้าแล้วก็ของใช้เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ที่มันเกินคำว่าแค่นี้ไปอีกนิดหน่อย ก็เพราะใครไม่รู้ที่ชอบคิดเอาเองว่าไม่มีแก้วน้ำ ไม่มีจานชาม ไม่มีโน่น ไม่มีนี่ แล้วก็ขนซื้อเข้ามาเรื่อย

ใครไม่รู้ แถว ๆ นี้ ที่กำลังใช้สก็อตเทปแปะลัง และยกไปวางไว้ที่มุมห้อง
เพื่อจะรอยกลงไปใส่รถ

“พูดถึงมันก็ไม่เยอะเนอะ นึกว่าจะเยอะกว่านี้”

แค่นี้ก็แบกกันเหนื่อยแล้ว ขืนเยอะแยะมากมายกว่านี้ คงแบกไม่ไหว
ทั้งยกทั้งแยกทั้งแบก คงเหนื่อยหอบตายกันพอดี

“เออนุ่น”

หือ อะไรเหรอ มีอะไรเหรอครับ เรียกทำไมครับ อยากได้อะไรหรือเปล่า
สก็อตเทปเพิ่มมั้ย จะได้หยิบให้

“ส่งท้ายกัน”

อะไร
ส่งท้ายอะไร ไม่เห็นเข้าใจที่คุณซ้งพูดเลย
อย่ามา คุณซ้ง อย่ามาทำเป็นพูดดี

แล้วก็ไม่ต้องมาทำเป็นอมยิ้มเขิน ๆ แบบนั้นด้วย อย่ามามองแล้วพยักหน้าให้ด้วยไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้เลยขอร้อง

“อะไรคุณซ้ง”

แกล้งทำเป็นเมิน ทั้งที่นึกขำ และยังตั้งหน้าตั้งตาพับเสื้อผ้าลงกระเป๋าและแกล้งทำหน้าเฉยเมินโลกเหมือนที่คุณซ้งเคยทำบ้าง และก็เห็นคนที่ชวนถึงกับทำตาละห้อย และแกล้งถอนหายใจเฮือกใหญ่ให้ได้ยิน

น้อยๆ หน่อยครับ เกินไปแล้วคุณซ้ง แบบนี้มันก็เกินไป

อะไรจะเสียดายขนาดนั้น เกินจริงไปหน่อยแล้วครับคุณ

“นุ่นอ่ะ”

เอ้า แล้วจะมานุ่นอ่ะทำไมครับ ทำไมต้องบ่น ทำไมต้องทำหน้าหงอยแบบนั้น ไม่ทำแล้วเหรอหน้าเมินโลก เห็นทำบ่อย เดี๋ยวนี้มีหน้าอื่นๆ เพิ่มขึ้นเยอะเลยนะ เกินไปแล้ว แบบนี้มันชักจะมากเกินไปแล้ว

“นุ่นชอบขัดใจว่ะ”

แน่ล่ะ มันต้องขัดใจอยู่แล้ว รู้มั้ยว่าไปที่สนามกี่ครั้งก็มีแต่สมาชิกชมรมคอยถามว่าเป็นอะไร ทำไมถึงได้วิ่งเหมือนคนหมดแรงทุกครั้ง

อยากจะตอบไปซะจริง ว่าที่จริงแล้ววิ่งได้เร็วมากระดับเทียบฝีเท้ากับคุณซ้งได้แล้ว แต่ติดอยู่ที่ว่า คิดจะโชว์ฝีเท้าทีไร มันต้องมีเรื่องให้ได้เจ็บตัวทุกทีสิน่า

อยากรู้มั้ยครับ ว่าปัญหานี้มันเกิดขึ้นเพราะใคร

“ทำไมต้องส่งท้าย ขอเหตุผลสนับสนุนหน่อย”

อ่อนข้อให้เล็กน้อย และขอฟังเหตุผลดี ๆ ไม่ได้อยากขัดใจแต่แค่อยากแกล้งเล่น
เห็นคุณซ้งทำหน้าหงอยแล้วมันดูน่ารักดี น่ารักมาก
ก็ไอ้ท่าทางหงอย ๆ และชันเข่าขึ้นมาและเอาคางเกยไว้ที่เข่าตัวเองน่ะมันอะไร
เรียกร้องความสงสารเห็นใจมากเกินไปแล้วครับ

แล้วแค่บอกว่าขอเหตุผลหน่อย จากท่าทางหงอย ๆ มันกลายเป็นหน้าดีใจไปได้ยังไง ยิ้มใหญ่เลยนะ ทีนี้ล่ะทำเป็นยิ้มและรีบถลามากระแซะเลยทันที

“นุ่น”

ครับ อะไรครับ ไม่ต้องมานั่งซะใกล้แล้วเขย่าแขนแบบนั้นก็ได้
แล้วดวงตาทำไมต้องระยิบระยับขนาดนั้น จะดีใจอะไรขนาดนี้ เกินจริงไปหน่อยแล้วหรือเปล่า

“เรา.......กันเถอะ”

อะไรคุณซ้ง เสียงที่หายไประหว่างกันเถอะมันคืออะไร แปลว่าอะไรไม่เห็นเข้าใจ พูดแบบนี้ฟังไม่เห็นรู้เรื่อง แล้วไง แล้วอะไรคือคำพูดที่หายไป แปลว่าอะไรครับ

“คืออะไรคุณซ้งเราอะไรกันนะ”

แกล้งถาม และก็เห็นคนคุณซ้งยกมือขึ้นเกาหัว เหมือนไม่รู้จะพูดอะไรดี
เห็นพยายามจะพูดและก็กลายเป็นหุบปากเงียบ แล้วก็อ้าปากจะพูดอีก แต่ก็ไม่เห็นพูด

อะไรคุณซ้ง กล้า ๆหน่อย ไหน ๆก็ถึงขนาดนี้แล้ว กล้าขอแบบตรง ๆ หน่อยเหอะ

“ก็เนี่ย นุ่นย้ายกลับแล้วก็ไม่ได้มาที่นี่อีก มันคือความทรงจำเลยนะนุ่น ที่เราทำกันตอนแรกอ่ะ นุ่นจะไม่ส่งท้ายหน่อยเหรอ ว่างั้นมั้ย”

ครับ เข้าใจ แต่คาใจตรงคำว่า เรา.........กันเถอะนั่นแหละ
ไอ้คำที่หายไปมันคืออะไรครับ อยากรู้

“แล้วไงอ่ะแล้วส่งท้ายยังไง”

แกล้งกวนใส่ และก็เห็นคุณซ้งอ้าปากค้าง ก่อนจะหุบปากเงียบ และคราวนี้นุชาก็เลยแอบลอบยิ้มด้วยความพอใจ

แกล้งใครก็ไม่สนุกเท่าแกล้งคุณซ้ง คนอะไรมันน่ารักน่าแกล้งจริง ๆ

“อะไรคุณซ้ง”

ถามย้ำอีกครั้ง และทำเป็นสนใจอยู่กับการแพ็คของใส่ลัง

“........กันเถอะ”

อะไรล่ะ กันเถอะที่ว่า มันคืออะไร ใครจะไปรู้ว่าคุณซ้งอยากได้อะไร
ไม่พูดให้ชัด ๆ ไม่เข้าใจหรอก

“นุ่น”

หือ อะไรครับ ทำไมต้องทำเสียงเข้มด้วย จะพูดอะไรก็พูดมาสิครับ

นุชาแกล้งทำตาโตใส่ ทำเหมือนตั้งใจฟังมาก แต่คนที่อยากจะพูดก็ยังยกมือขึ้นเกาหัวและถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่ยอมพูดออกมา

เห็นคุณซ้งเหลือบสายตามามองกันอีกครั้ง และคราวนี้ก็ทำหน้างี่เง่าและพูดออกมาเสียงดัง พูดแบบชัดถ้อยชัดคำ เพื่อให้นุชาได้ฟังอย่างชัดเจน

“เอากันเถอะนุ่น.......เป็นไง..ชัดพอมั้ย เคลียร์มั้ย”

เหี้ยยยยยยยยยยยยย

โคตรชัดเลยครับคุณซ้ง สุดยอดมาก เป็นการขอที่สุดยอดจริง ๆ ครับ
ผ่าน ๆ แบบนี้ให้ผ่าน ไม่สงสัยแล้ว ให้ผ่านเลยครับคุณซ้งสำหรับความกล้าหาญ

นุชาถึงกับลงไปนอนหัวเราะด้วยความขำ เพราะคนที่ตะโกนพูดบางอย่างออกมา
ขำหน้าคุณซ้งมาก โคตรขำ ขำจนต้องหัวเราะจนน้ำตาไหล

“เอออออ ตลก ตลกมากนักนะ ทำไม จะให้เอามั้ยวะ”

โกรธอีก งอนซะงั้น อะไรกันล่ะคุณซ้ง ยังไม่ได้ห้ามเลยนี่ ออกจะยินดีด้วยซ้ำ

“ให้เอาสิครับ ไม่ให้ได้ไง ขอซะขนาดนี้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

หัวเราะไม่เลิก และยังขำกับท่าทางเอาจริงเอาจังของคุณซ้งมาก

มันก็ต้องให้ได้อยู่แล้วนี่ คุณซ้งเล่นพูดซะ ใครมันจะไปใจร้ายได้ลงคอ

เครียดไปหรือเปล่า หน้านิ่วคิ้วขมวดขนาดนี้ มันจะเครียดเกินไปแล้ว

คนมันจะทำอย่างว่าให้ได้ ก็หาเหตุผลไปเรื่อย
ยิ่งเหตุผลที่คุณซ้งยกมาด้วยแล้ว มันไม่ได้เป็นเหตุผลสนับสนุนที่ดีเท่าไหร่
แต่ไอ้คำขอนี่แหละที่มันโดนใจ แค่แกล้งหยอกให้คนที่เคยเอาแต่ทำหน้าเฉย ได้ทำอะไรแปลก ๆ ที่ไม่ใช่คุณซ้งดูบ้าง แต่ได้ผลเกินคาด

“เหตุผลอะไรของคุณซ้งไม่เห็นจะเข้าท่า แต่ไอ้อย่างหลังน่ะโคตรชอบเลย”

พูดแล้วก็ขำ ขำแล้วก็ต้องแอบเหลือบสายตามองคุณซ้งที่นั่งหน้าแดงอยู่ข้าง ๆ

แกล้งทำเป็นเมินอีกครั้ง ปิดกระเป๋าเรียบร้อยและเตรียมจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกดึงแขนให้นั่งลง และคนที่หน้านิ่วคิ้วขมวดเพราะถูกแกล้ง ก็รีบพยักหน้าเหมือนขอร้อง

พยักหน้าทำไม

อ้อนเก่งนะ เดี๋ยวนี้อ้อนเก่งมาก

“ซ้ง...อยาก..จริง ๆ นะ”

เหอ เหอ เหอ เป็นคนแบบนี้จริง ๆ ด้วยสินะ เป็นคุณซ้งแบบที่ใครไม่เคยเห็นจริง ๆ ด้วย ร้ายมาก ร้ายเกินไปแล้ว กล้าขอขนาดนี้มีหรือจะไม่กล้าให้ โอเคตั้งนานแล้ว
ทำไมจะไม่ได้ ขืนไม่ให้ก็เสียชื่อนุชาหมดสิครับคุณซ้ง

“อาบน้ำก่อน”

ตอบออกไปแล้ว และก็ถึงกับหัวเราะกับท่าทางของคนอ้อน ที่จากหน้านิ่วคิ้วขมวดกลายเป็นหน้าดีใจเกินเหตุที่ได้รับตามที่ขอ นุชาถึงกับส่ายหน้าเพราะเห็นคุณซ้งยิ้มแฉ่ง

เดี๋ยวนี้แสดงความรู้สึกเก่งขึ้นเยอะ ไม่ทำหน้ามึนเมินโลกเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

อะไรครับ มันน่าดีใจอะไรขนาดนั้น ก็ทำกันอยู่บ่อยๆ จะดีใจเกินไปหรือเปล่า

“อาบด้วย”

นั่นไงล่ะ ไม่ต้องให้รอเลยจริง ๆ แค่บอกว่าจะอาบน้ำ คุณซ้งรีบลุกขึ้นถอดเสื้อแล้วโยนลงพื้นทันที และกำลังจะตามด้วยกางเกง ก็เลยต้องรีบห้าม

“ยังเก็บของไม่เสร็จเลยคุณซ้ง เดี๋ยวก่อนก็ได้”

ทักท้วง แต่ไม่เห็นคุณซ้งจะใส่ใจ ถอดเสื้อตัวเองไม่พอ ยังจะก้มลงมาช่วยถอดเสื้อคนที่กำลังแพ็คของลงกล่องด้วย

“คุณซ้งงงงงงงงงงงง เดี๋ยวก่อนเซ่ ยังเก็บของไม่เสร็จค้าบบบบบ”

ก็ได้แต่พูด ได้แต่ท้วง ทำได้แค่นั้น เพราะคุณซ้งไม่ฟังเลยสักนิดแถมยังลงมานั่งอยู่ตรงหน้าและคว้ามากอดเอาไว้แน่น เท่านั้นคงยังไม่สาแก่ใจ
เพราะคุณซ้งเล่นกระหน่ำกดริมฝีปากลงมาที่ปากของนุชาซ้ำ ๆ หลายครั้งเหมือนแกล้งหยอกและผละออกห่าง

สบสายตากับนุชานิ่ง ๆ และหน้ายิ้มระรื่นเกินเหตุ มีความสุขเหลือเกินนะนั่น

“นุ่น...อาบน้ำเหอะ อาบน้ำกัน”

เออ รู้แล้ว รู้แล้วครับ ขัดใจไม่ได้ว่างั้น ขัดใจแล้วจะชักดิ้นชักงอตาย
เข้าใจแล้วครับ เข้าใจและซาบซึ้งมากจริง ๆ

“ไปเร็ว ลุกขึ้น”

เอออออออออ ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ก็คุณซ้งเล่นยืนขึ้นแล้วลากแขนให้ลุกขึ้นเดินตามซะขนาดนี้จะไปทำอะไรได้

นุชาถึงกับหัวเราะออกมาเสียงเบาเพราะความใจร้อนของคนที่ลากแขนเพื่อให้เข้าไปอาบน้ำพร้อมกัน

วันทั้งวันกว่าจะเก็บของเพื่อย้ายกลับบ้านเสร็จ ก็ปาเข้าไปเกือบพลบค่ำ
เพราะคนที่มาช่วยเก็บของ ไม่ได้อยากจะสนใจช่วยแพ็คของเท่าไหร่

ดูเหมือนจะมุ่งมั่นและฝักใฝ่อยู่กับการมาทำร้ายร่างกายของนุชาให้ไม่มีเรี่ยวแรงไปวิ่งที่สนามมากกว่า

แต่คนโดนทำร้ายก็ไม่น่าสงสารเลยสักนิด เพราะไม่คิดจะห้าม ยิ่งสนับสนุนและเปิดโอกาสให้คุณซ้งทำร้าย ยินยอมให้ทำร้ายร่างกายซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายครั้งด้วยความสมัครใจและไม่ได้ถูกขู่เข็ญแต่ประการใด








Fin…










[/color][/b]

[nanalonely]

ภาคพิเศษ ตอน บ่น


“เลิกช้าเกือบทุกวัน ทำแต่งาน ไม่คิดสนใจกันบ้างเลย”

อ้าว บ่นอีก อะไรเนี่ย บ่นทำไมครับ บ่นอะไรนักหนา ขี้บ่นนะครับคุณซ้ง
ไปเอานิสัยช่างบ่นมาจากไหน บ่นแล้วทำหน้างอด้วยนี่แหละ มันน่านัก

น่ารัก และน่าทำให้หายงอน

“คุณซ้งจ๋า...ดีกันเถอะนะ นะ นะ นะ”

อย่านุชา อย่ามาทำเป็นยิ้มระรื่น แล้วไม่ต้องยื่นหน้ายื่นตาเข้ามาแล้วมายิ้มขนาดนี้ด้วย
ไม่ชอบ ชไม่ต้องเอามือมาแตะไหล่ แล้วก็ไม่ต้องมาเขย่าแขนด้วย

อย่ามายุ่ง

“คุณซ้งงงงงงงงง เนี่ยก็ย้ายมาอยู่ใกล้ ๆ แล้วนี่ไง วันนี้ก็เลิกเร็วแล้ว คุณซ้งว่างก็ขับรถมาแวะรับบ้าง แล้วเราก็ไปกินข้าวกัน ไปดูหนังกัน ดีแล้วไม่ใช่เหรอ เนอะ เนอะ”

ไม่

ไม่ดี ไม่ต้องมาอ้าง ไม่ต้องมาใช้เหตุผล
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เราได้อยู่ใกล้กันหรือเปล่า แต่อยู่ที่ทำไมต้องทำงานเยอะแยะสารพัดขนาดนั้น ถ้าไม่ทำที่นี่ไม่ได้หรือไง ใช้อย่างกับทาสคุ้มเงินเกินไปหรือเปล่า

แค่มาทำบัญชีให้ที่อพาร์ทเม้นท์ที่เปิดให้เช่าไม่ต้องทำอะไรมากมาย ค่าจ้างให้ได้อยู่แล้ว ถ้ากลัวว่าจะถูกครหา ไม่ได้เกี่ยงค่าจ้างเลย
แต่นุชาไม่ยอมมาทำ

ยังยืนยันจะทำงานที่เดิม
ทำงานหามรุ่งหามค่ำ เท่านั้นยังไม่พอ ยังจะต้องหอบแฟ้มงานกลับไปทำที่บ้านอีก
แบบนี้มันหมายความว่ายังไง

“คุณซ้ง งานที่ทำเงินมันอาจไม่ได้มากมาย แต่มันก็เหมือนได้ช่วยคนนะ ทำแล้วมีความสุข ให้ทำอะไรก็อยากทำ ไม่เกี่ยงหรอก ถึงใครจะมองว่าลำบากแต่มันก็เท่านั้น สุดท้ายแล้วเราสบายใจจะทำมันก็จบ”

ก็รู้นะ
แล้วก็เข้าใจด้วย
แต่เวลาเห็นนุชาทำหน้ายุ่ง ๆ และไปใส่ใจรายละเอียดของชีวิตคนอื่นมากกว่าซ้ง
บางทีมันก็น่าน้อยใจเหมือนกัน

“ไม่อยากให้นุ่นลำบาก ไม่อยากเห็นนุ่นเครียด”

คุณซ้งเป็นคนแบบนี้แหละ เป็นคนที่ดีนะ แม้ไม่ค่อยพูดอะไรมาก
แม้จะทำเหมือนไม่สนใจใคร แม้จะทำเป็นเมินโลก ไม่ค่อยมองไปที่คนรอบข้าง แต่ในความเป็นจริงแล้วคุณซ้งมองอยู่ตลอด และพร้อมที่จะเข้าไปช่วยเหลือทุกครั้ง

เพราะแบบนี้ ยิ่งนานวัน ยิ่งได้รู้จักกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ก็ยิ่งรัก และผูกพัน
ขอบคุณครับที่ดูแลใส่ใจกันอยู่เสมอ ขอบคุณมากจริง ๆ นะคุณซ้ง

“น่ารักที่สุดแล้วคนนี้ น่ารักที่สุด น่ารักเนอะ ใช่มั้ยคุณซ้ง”

ไม่รู้

ไม่ใช่มั้ง

ไม่ต้องยื่นหน้ามาหาแล้วเอาจมูกมาถูที่แขนหรอก ไม่ชอบ รำคาญด้วย
อย่ามาทำแบบนี้หน่อยเลย

“นุ่นรักคุณซ้งนะคร้าบบบบบ อย่าโกรธนุ่นเลยนะครับคุณซ้งใจดี”

ไม่ให้โกรธได้ไง ก็เล่นทำงานซะขนาดนี้
เมื่อไหร่จะมีเวลา จะได้ไปเที่ยวที่ไกล ๆ ด้วยกัน

อยากไปเที่ยวด้วยกันแล้ว อยากไปเที่ยว

“นุชาอย่ามาทำมึนกลบเกลื่อน รักกับทำงานเยอะมันคนละเรื่องกัน”

จนได้ นั่นไงล่ะ ว่าแล้ว
คุณซ้งนี่รู้ทันตลอดเลย ทำไมฉลาดขนาดนี้ ยอม ๆ ให้หน่อยไม่ได้หรือไงครับ
ยอมหน่อยเถอะ อ่อนข้อให้นิดหน่อยเถอะนะ ขอร้อง

“แล้วคุณซ้งรักนุ่น กับนุ่นรักคุณซ้ง เรื่องเดียวกันป่ะ”

แกล้งพูด ทำหน้าซื่อตาใส และกระพริบตาปริบ ๆ จ้องหน้าของคนที่ขับรถมาส่งที่บ้าน แล้วก็เห็นคุณซ้งหันมามองหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันไปสนใจกับการมองทาง และทำท่าทางหงุดหงิดใส่

เหอะ

ทำไปก็เท่านั้น

เวลาทำหน้าโมโหมีใครที่ไหน หน้าแดงประกอบหน้าตาโมโหด้วย
เห็นมีอยู่คนเดียวนี่แหละที่ทำ ทำได้ทำไปสิ ไอ้หน้าเมินโลกเนี่ย ทำเก่งจริงนะ

“เรื่องเดียวกันป่ะ”

แกล้งถามย้ำ และคราวนี้คุณซ้งหันมามองและถอนหายใจใส่เฮือกใหญ่
และส่ายหน้าไปมา เหมือนไม่อยากตอบ

“ก็ด้ายยยยยยยยยย”

ช่วยไม่ได้นะ ก็อยากทำแบบนี้ก่อนทำไม
ก็เลยต้องแกล้งซะหน่อย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว แกล้งคุณซ้งเล่นนี่แหละสบายใจที่สุด

แกล้งลากเสียงยาว ๆ แล้วก็ทำเสียงสูง ก่อนจะทำเป็นนั่งกอดอก แล้วทำหน้าเฉยใส่เหมือนไม่พอใจมาก และคราวนี้คุณซ้งยิ่งทำหน้ายุ่งเหยิง ขมวดคิ้วมุ่น
แกล้งใครก็ไม่สนุกเท่าคุณซ้งหรอก
คุณซ้งนี่แหละ หมายเลขหนึ่ง สุดยอดน่าแกล้ง

“เออ ไอ้เรื่องนั้นมันก็เรื่องเดียวกันแหละ”

เหรอออออออออออ

เรื่องเดียวกันเหรอ เรื่องไหนล่ะ เรื่องอะไร เรื่องทำงาน หรือเรื่องอะไร
ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย คุณซ้งไม่พูดให้เคลียร์ไม่พูดให้ชัด
จะไปเข้าใจคุณซ้งได้ยางงายยย คร้าบบบบบ

“เรื่องอะไร เรื่องนุ่นทำงานเยอะเหรอ หรือเรื่องหอบงานมาทำที่บ้าน”

แกล้งถาม แกล้งตีรวนแล้วก็แกล้งทำเป็นไม่พอใจใส่

แล้วคราวนี้คุณซ้งที่ไม่ค่อยยอมพูดหรือแสดงท่าทีอะไรก็เลยถอนหายใจเฮือกใหญ่ และดูเหมือนจะรู้ตัว ว่าถูกแกล้งอีกแล้ว

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะว่านุชาทำหน้าจริงจังเกินไป

“ก็เรื่องที่ซ้งรักนุ่นนั่นแหละ”

อ๋อออออออออออ เรื่องนั้นหรอกเหรอ เรื่องนั้นนี่เอง
เพิ่งจะรู้ แหม เข้าใจสับสนตั้งนาน ถ้าคุณซ้งไม่บอกก็คงงงไปนานเลยเนอะ

“คุณซ้งรักใครนะ”

เอออ นุชา ให้มันได้อย่างนี้ ไอ้เรื่องทำเป็นไม่รู้เรื่องนี่ล่ะถนัดนัก
สนุกเหลือเกินนะเวลาที่ได้แกล้งเนี่ย สนุกมากนักใช่มั้ย

“รักนุ่น”

ตอบออกไปแล้ว และก็เห็นคนที่นั่งกอดอกและทำท่าไม่พอใจถึงกับยิ้มกว้างและหัวเราะออกมาเสียงเบา ท่าทางเหมือนถูกอกถูกใจกับคำตอบมาก

และซ้งก็เลยได้แต่ยิ้มตาม ยิ้มแบบเขิน ๆ และพยายามจะหันหน้าหนีไม่ให้นุชาเห็นว่ากำลังทำหน้ายังไง

“คุณซ้งงงงงง คุณซ้ง คุณซ้ง ชอบคุณซ้งที่สุด”

เอออ รู้แล้ว ไม่ต้องแสดงออกขนาดนั้นก็ได้ เกินจริงไปหน่อยแล้ว
ไม่ได้อยากรู้เลยสักนิด ว่าชอบหรือไม่ชอบ

ไม่ต้องให้มันมากขนาดนั้นก็ได้ นุชา

อันที่จริงก็...ไม่ใช่ไม่ชอบหรอกนะ....แต่ว่า...เขินเวลาได้ฟัง

“นุ่นจะทำตัวดี ๆ จะไม่ทำให้คุณซ้งบ่นอีกนะ จะพยายามไม่แกล้งคุณซ้งเยอะ”

เออดี ให้มันได้อย่างที่ปากพูด ไม่ใช่ของเล่นนะ แกล้งอยู่ได้ทุกวัน
อะไรนักหนาวะ สนุกมากนักหรือไง ที่ได้แกล้ง มีความสุขเหลือเกิน

“เดี๋ยวไปรับอาม่าก่อนจะได้แวะไปที่สนามเลย”

ครับผม เตรียมเสื้อผ้ามาเรียบร้อยแล้ว เอาชุดไปเปลี่ยนด้วยจะได้ไม่ต้องแวะกลับบ้าน

“แล้วก็เหลือเวลาก่อนไปสนามอีกเกือบสองชั่วโมง”

ครับ ๆ ก็ดีนะ อากาศไม่ร้อน รอเวลาอีกหน่อยค่อยไปก็ถือว่ากำลังดี
อาม่ากิมจะได้สูดอากาศบริสุทธ์สดชื่นยามเย็นด้วย

ลมเย็น ๆ กำลังสบายเลยล่ะ

“เหลือเวลาอีกสองชั่วโมงนะ”

ครับ ใช่ เหลืออีกสองชั่วโมง แล้ว ยังไง...ครับ

“อืมมม นี่ก็วันศุกร์แล้ว พรุ่งนี้นุ่นก็หยุดด้วยนะ”

ใช่ครับ พรุ่งนี้ได้หยุด ถูกต้องครับ

“อะไรคุณซ้ง”

ยังจะมาถามอีกว่าอะไร แล้วมันอะไรล่ะนุชา ก็อะไรล่ะ
ทำหน้าจริงจังขนาดนั้นทำไม
ก็น่าจะรู้ว่าอะไร ยังจะมาทำเป็นไม่รู้อยู่ได้ จะให้หมายถึงอะไร
ยุ่งมาทั้งสัปดาห์ไม่ใช่เหรอ แล้วนี่มันก็วันศุกร์แล้วด้วย จะให้หมายถึงอะไร
หรือจะให้แปล อยากให้แปลมากนักหรือไง

“อารายคร้าบบบบ คุณซ้ง”

ไอ้คนหน้ามึน มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ และเอนหัวซบที่แขนแถมยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก ให้มันได้อย่างนี้สินุชา ให้มันได้อย่างนี้

“ก็นี่แหละ ไม่รู้อะไรเหมือนกัน จะให้พูดอีกมั้ยว่าอะไร”

ไม่ต้องพูด ไม่ต้องให้ทำความเข้าใจเยอะ เพราะคุณซ้งทำร้ายจิตใจด้วยการดึงมือนุชาให้วางอยู่ที่เป้ากางเกง และคนที่ถูกดึงมือไปวางก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่ทำให้ต้องรู้สึกว่า คุณซ้งชักจะร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ

เดี๋ยวนี้พัฒนาไกลไปถึงระดับโคตรเทพแล้ว
แค่เรื่องให้พูดอะไรแปลก ๆ มันง่ายเกินไป โคตรเทพอย่างคุณซ้งก็เลยเอาคืนให้นุชาได้อายกลับซะบ้าง แล้วนุชาก็ถึงกับหัวเราะและพยายามจะดึงมือกลับแต่คนที่ไม่ยอมให้ดึงกลับก็รั้งฝ่ามือเอาไว้

“เอ้า อยากรู้ว่าอะไรไม่ใช่เหรอ ก็เนี่ยจะได้รู้ไงว่าอะไร”

รู้แล้ว ชัดเจนซะขนาดนี้ ไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แล้วนะนั่น
อารมณ์คุณซ้งเกินร้อยไปแล้ว แตะไปแค่นี้ทำไมจะไม่รู้

แต่หน้าคนพูดยังเมินโลกได้อีก แต่อาการหน้าแดงนี่ทำยังไงก็ไม่หาย

“สองชั่วโมงไม่พอ ต่อเวลาอีกซักหน่อยไม่ได้หรือไง อยากเหมือนกันอ่ะ”

ถ้าคิดว่าคุณซ้งทำร้ายจิตใจได้เหนือใครแล้ว
อย่าลืมว่ายังมีนุชาอีกคน ที่บ้าบอ และไม่ค่อยจะรู้สึกอายกับเรื่องนี้เท่าไหร่

พูดแล้วก็เห็นคุณซ้งหันมามองและถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำหน้าเหมือนไม่พอใจกันอีกแล้ว แต่ก็เห็นยังหน้าแดงอยู่ดี

“อายบ้างมั้ย อายไม่เป็นเลยใช่มั้ย ทำไมเป็นคนแบบนี้วะไอ้นุ่นเน่า”

อ้าว อายทำไมล่ะ ทีคุณซ้งยังไม่อายเลย แล้วจะให้อายอะไร จริงมั้ย
ใช่หรือเปล่า หรือว่าไม่ใช่กันล่ะคุณซ้ง

“ท้าอยู่ได้ เสร็จเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ วิ่งไม่ตรงทางอีกอย่ามาว่ากันทีหลังนะ”

จะว่าทำไม สมาชิกชมรมเขาชินกันหมดแล้ว
เขารู้ว่านุชาเป็นคนไม่แข็งแรงที่สุดในชมรม ป่วยตลอด ทุกคนเขาชินกันหมดแล้วจะกลัวอะไร ยังไงชาตินี้ก็คงไม่ได้โชว์ฝีเท้าระดับเทพอยู่ดี
จะโทษคุณซ้งก็คงไม่ได้หรอก เพราะเรียกร้องเอง

“เหอะ จัดมาเถอะน่า จัดอะไรก็จัดมา อยากให้จัด ขอหนัก ๆ นะครับคุณซ้งคนดีของนุ่นนนน”

อ้อนได้ใจ แล้วคุณซ้งก็เลยต้องยิ้มออกมาและเมินหน้าหนีคนที่มาเกาะแขนแล้วยังจะเอาหน้าซบลงมาที่ไหล่และถูจมูกเล่นที่แขนไม่เลิก

“เอออ ปากดี ปากดีนัก เดี๋ยวจะจัดให้หนักตามที่ต้องการเลย จะได้ถูกใจ เตือนแล้วนะอย่ามาบ่นทีหลังก็แล้วกัน ไอ้นุ่นเน่าเอ้ยยยยยย”








Fin…










[/color][/b]

[imissyou]

หวานมาก อ่านไปยิ้มไปตลอด 

[@Iriz]

ตามอ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ นิยายคุณเทนไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆ
ตอนแรกๆนี่แอบปวดตับกับนิสัยของคุณซ้งเหมือนกัน ปากแข็งซะ แถมชอบพูดจาให้นุชาเสียใจได้เรื่อยๆอีก กว่าจะเข้าใจกันได้ ลุ้นจนไม่รู้จะลุ้นยังไงละ
แต่พอเข้าใจกันแล้วก็เล่นหวานใส่กันซ๊าาา ทำเอาอ่านไปเขินไป ยิ้มแทบหุบไม่ลงทีเดียว
สรุปว่าหลงรักหนูซ้งกับหนูนุ่นเข้าเต็มเปาเลย 
ขอบคุณคุณเทนที่แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้มาให้อ่านค่ะ ชอบมากก + ขอบคุณคุณ nana lon€ly™ ที่เอามาโพสด้วยค่า 

[namngern]

เย้เย้ จบแล้ววว
คุณซ้งน่ารักมาก อ่านตอนแรกๆแล้วหงุดหงิดงุ่นงาน
อะไรมันจะน่าถีบขนาดนั้น แต่พอเริ่มรู้ใจตัวเอง
คุณซ้งแม่งโคตรน่ารักกกก  ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้ฟ่ะ
นุชาเหมือนมาเติมเต็มส่วนที่หายไปของคุณซ้งจริงๆ
หวานมากๆเลย และแอบหื่นเบาเบา
ฮ่าๆ นิยายคุณเท็นสนุกทุกเรื่องเหมือนเคย >,<

ปล. ตอนแรกไม่เห็นว่าเรื่องนี้จบแล้ว
มานึกถึงเรื่องนี้เพราะเห็นคุณ nana lon€ly™ โพสเรื่องใหม่
เลยแวบกลับเข้ามาอ่าน  รอติดตามเรื่องใหม่นะเจ้าคะ

[tippy]

เลิกซึน กลายเป็นหื่นแทน ถูกใจไหมล่ะหนูนุ่น

[EoBen]

อ่าจบแล้วจ๊าาา

โคตรน่ารักเลยให้ตายเถอะ

ไม่ว่าคุณ ซ้งจะเวอร์ชั่นไหนก็เถอะ

เงียบๆว่าน่ารักแล้วนะเวอร์ชั่นพูดมาก แต่เขินๆยิ่งน่ารักก่าา

ตอนหื่นน่ารักสุดด ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก

เขินแทนอ่ะ

นุชา เจ๋งอ่ะื เข้าใจคุณซ้งทุกอารมณ์เลยย

เป็นเบนบ้าตายย

โดนด่าตลอดทั้งเรื่อง

55555555555

ขอบคุณมากค่ะ

[RinNam]

น่ารักมว๊ากกกกกกกก

ตอนแรกๆแอบขัดใจเล็กๆ ไม่เข้าใจกันเลยยย

หลังๆนี้ อ่านไปมดกัดไป 555
 

[hand D]

น่ารักจังเลย ---> ไอ้นุ่นเน่าของน้องแรงบันดาลใจ
 ขอบคุณนะจ๊ะ 

[harumi]

 

[irksome]

น้องแรงบันดาลใจซ้งน่ารักมากกกกก
ตอนแรกๆนี่ซึนได้โล่ 
แต่หลังๆมานี่ .. 

[ชะรอยน้อย]

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก

[mentholss]

 

[mamaNUT]

อยากไปวิ่ง..เผื่อพบแรงบันดาลใจมั้ง แหะ แหะ

แค่วิ่ง...ได้อะไรมากกว่าที่คิด 

[NIMME]

ชอบมาก นิยายคุณเท็นสนุกทุกเรื่องจริงๆ

หวานมากๆ ชอบบบบบ

[ppaozz]

   อ่านรวดเดียวจบเลย รู้สึกอยากออกไปวิ่งบ้างจัง อยากเจอแรงบันดาลใจ  ฮ๋าๆ  ก็นุชากับซ้ง ชั่งน่ารักกันซะจริงๆ  อิอิ

[AB^Ton^]

นุชา กับอาซ้ง สุด  ๆๆ  ถ้าไม่มีอาม่ากิม แย่ แน่ แน่ คู่นี้

[HaLF333]

แนนจ๋า คิดถึงแนน 
อ่านแรกๆ เจ็บปวดจัง ซ้งพูดจาทำร้ายจิตใจจัง...
หลายตอนที่อ่านๆ ไปก็มีแอบคิด โหย..เจอพูดแบบนี้ใส่ถ้าเป็นเราคงมีโดดชกกันแล้วละ...
หูย....เมินขนาดนี้ คงต้องตัดใจสถานเดียว อ่านไปเจ็บแทน..
อ่านไปอ่านมา โอ้วว ซ้งน่าสงสารง่ะ 
นุ่นก็น่าสงสารด้วย รักคนซึนร่างสุดยอดขนาดนี้ ต้องมีความช่างสังเกต เข้าอกเข้าใจระดับเทพเลยทีเดียว..
อย่างว่า ซ้งกับนุ่น เค้าเกิดมาเพื่อคู่กัน ต่างต้องรอ เพื่อจะได้มาเจอกัน มาพบเจอเรื่องราวมากมาย..
กว่าจะได้รัก ได้เข้าใจ ลุ้นตามน้ำตาไหลเป็นระยะ เอ่อ..บางตอนก็ไม่ใช่น้ำตาแต่เป็นน้ำลาย เอ้ย...ไม่ใช่ 
อ่านงานของคุณเท็นทุกครั้งมันอิ่ม อิ่มน้ำตา อิ่มความทุกข์ อิ่มความสุข อิ่มอารมณ์ ความรู้สึก..

ถึงจะหายหัวไปนาน แต่ก็กลับมาที่นี้ทุกครั้ง..
กลับมาแล้วดีใจมาก ได้ตามอ่านงานของคุณเท็นอีก ขอบคุณแนนมากๆ เลย 

ปล.ขอบคุณรีบนด้วยนะคะ ถ้าคุณไม่เม้นต์ตอบมา ก็ไม่รู้ว่าจะหาทู้นี้เจอเมื่อไหร่ 

[alterlyx]

กรี๊ดดดดดดด
ฟิน
ตาย
ทำอะไรไม่ถูก
น้องแรงบันดาลใจคุณซ้งเวอร์ชั่นหื่น โคตรน่ารักเลยอ่ะะ ... เขิลหวะะะ 

[zuu_zaa]

อ่านไปยิ้มไป น่ารักจริงๆเรื่องนี้

[FFS_Yaoi]

 

[Bejae]

น่ารักแบบอึนๆมึนๆซึนๆมากเรื่องนี้

[nano]

น่ารักกกกกก ขอบคุณที่เอามาให้อ่านนะคะ ชอบๆๆๆๆ

[na-au]

ตามมาอ่านรวดเดียวจบ เล่นเอาคนแก่มึนไปชั่วขนาด 

สนุกดีคนแ่ก่ชอบ 

 

 

[FFS_Yaoi]

 

[akiko]

น่ารักมากอะ เห็นชื่อแล้วนึกว่า เรื่องวิ่งสู้ฟัด เอาเข้าจริงก็นิยายรักแบบมึนๆๆ
 

[Umiko]

สนุกมากเลย....