KING ที่ 21 สิ่งที่ไม่อยากบอกออกไป ' กรี๊ดดดดดด~! '
พวกเรายังคงจ้องมองเข้าไปในแววตาของกันและกัน มันเหมือนกับช่วงเวลาได้หยุดนิ่งไป ซึ่งตอนนี้ผมก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า เสียงกรี๊ดและเสียงเชียร์เหล่านั้น กับเสียงหัวใจของผมที่เต้นอยู่ตอนนี้ อันไหนที่ดังมากกว่ากัน
" แหม ไม่ค่อยเลยนะ "
และคนที่ทำลายบรรยากาศสีชมพูของเราสองคนนั้นก็ไม่มีใคร แต่เป็นพี่ธีม พี่ชายของไอ้ธีร์นั่นเอง
ไอ้ธีร์ที่ดูเหมือนจะอยู่ในภวังค์ในตอนแรก ก็หันไปหาพี่ชายที่กำลังยืนจ้องมองเราอยู่ ด้วยรอยยิ้มกวนๆ
" ลงไปกันก่อนเถอะ " ผมพูดเบาๆ และพากันลงจากเวทีก่อน เพราะผู้คนกำลังสนใจพวกเราอยู่
" พี่มาได้ยังไง " ไอ้ธีร์ถามพี่ชายที่ยังคงยิ้มแป้นอยู่
" พี่ก็ไปเรื่อยแหละ เห็นงานนี้สาวๆ สวยๆ เยอะก็เลยมา " พี่ไอ้ธีร์มองหน้าผมตอนที่พูดว่าสาวๆ สวยๆ
ผมขมวดคิ้วแปลกใจ ไอ้บ้านี่ มันไม่ได้ชอบผู้ชายหรอกเหรอ เพราะในสวนน้ำนั่นมันดูจะชอบผมที่เป็นผู้ชาย
" ว่าไงน้องสะใภ้พี่ เมื่อไหร่จะไปเยี่ยมบ้านพี่มั่งล่ะ " ผมสะดุ้งทันทีที่ถูกเรียก สะใภ้แป๊ะแกสิ ยังไม่ได้ตกลงด้วยซะหน่อย
" วันหลังครับ ผมจะพาเข้าไปแน่ " ผมตาโตมองไอ้ธีร์ ถามกูก่อนสิโว้ย
" ฮ่ะๆ โอเค งั้นพี่ไปดีกว่า เฮ้อ อดเลยน้า นึกว่าจะได้รอยคิสน่ารักๆ ซะอีก " พี่ธีมมองผมและมองน้องชายที่กำลังเริ่มหน้ายักษ์
ผมมองพี่ชายไอ้ธีร์ที่เดินออกไป เป็นผู้ชายที่ตัวสูงพอๆ กับไอ้ธีร์ หน้าตาคล้ายกัน แต่กลับมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเสมอ ทำให้ดูเจ้าเล่ห์และเจ้าชู้ในเวลาเดียวกัน
พอเหลือเราแค่สองคนแล้ว ผมก็เริ่มจะลุกลี้ลุกลน ไม่กล้ามองหน้ามันตอนนี้ที่มีรอยคิสของผมอยู่บนแก้ม
อ้ากกก ไอ้เมื่อกี้ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ทำไปแล้วอ๊าา ทำไมกูใจง่ายงี้ฟะ ผมแกล้งทำหน้านิ่งๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้มันที่กำลังจ้องมองผมอยู่
" อย่าบอกนะ ว่าจะไม่ล้างหน้า " ผมพูดพลางยิ้มกวนๆ แกล้งทำเป็นสนใจลิปสติกในมือมากกว่า
" ก็อยากทำอย่างนั้น " ผมหันควับไปมองมันที่กำลังทำตาหวานใส่ผม ไอ้บ้านี่ น้ำเน่าว่ะ อายปากบ้างไหมเนี่ย
" เป็นเด็กเป็นเล็ก เอาเงินพ่อแม่มาเปย์สาว " ผมพูดยิ้มๆ พลางเดินหนีมัน
" แล้วรู้ได้ไงว่าเงินพ่อแม่ " มันที่เดินตามผมนั้นก็พูดออกมา อ่าว เงินตั้งขนาดนั้นถ้าไม่ใช่ของพ่อแม่มึงจะเอามาจากไหนฟะ
" ไม่รู้แหละ แต่กูไม่เอาหรอก " ผมพูดและเห็นพี่เรียวกำลังกวักมืิอเรียกผมอยู่
" เงินนั่นน่ะ มาจากนี่ต่างหาก " ไอ้ธีร์พูดพลางชูมืิอถืิอขึ้นให้ผมที่หันกลับไปดู
ผมหรี่ตามองเส้นกราฟเล็กๆ ที่ดูยุ่งวุ่นวายบนหน้าจอนั่น และก็เพิ่งนึกออก นี่มึงอายุแค่นี้ริอาจเล่นหุ้นเหรอ
" ถึงคุณพ่อจะลงทุนให้แรกๆ แต่คนทำกำไรคือนี่ " มันพูดพลางชี้ตัวเอง เหรอออออ เหอะ หมั่นไส้
" ถ้างั้นก็เอาเงินนั่นไปลงทุนต่อละกัน ถือว่าลงทุนให้กู " ผมพูดและหันไปยิ้มให้มัน ยังไงเงินมากมายขนาดนั้น ผมก็รับไว้ไม่ได้จริงๆ
" แต่...ลิปสติกทั้งหมดนั่น ของกู " ผมพูดพลางยิ้มกว้าง หึหึ มีใช้ไปตลอดทั้งชาติละแบบนี้
หลังจากงาน MC นั่น ผมก็บอกพี่เรียวว่าผมจะงดรับงานก่อนช่วงนี้ เอาจริงๆ แล้วผมก็ไม่อยากทำแบบนี้เลย แต่ตอนนี้นั้นโรงเรียนของผมกำลังเริ่มเข้าสู่ช่วงการเรียนและการติวหนังสืิออย่างเข้มข้น
ผมนั้นไม่เคยหวังเลยว่าจะต้องเข้ามหา'ลัยดีๆ แต่ก็ถูกบังคับให้ต้องเรียนพิเศษอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ คุณแม่โทรมาหาผมบ่อยขึ้นและถามว่าผมจะเอายังไงกับชีวิตต่อไป แต่ผมก็ไม่สามารถตอบได้ เพราะหัวขี้เลื่อยของผมตอนนี้มันยังมืดมนซะเหลือเกิน
' ได้ข่าวป่ะ ว่าธีร์จะไปเรียนเมืิองนอก '
' บ้า แบบนั้นกูจะตามไปได้ยังไงวะ ฮือ '
ผมหูผึ่งทันทีที่ได้ยินผู้หญิงสองคนคุยกันตอนเดินผ่าน เมืิองนอกอะไรวะ ไม่เห็นมันเคยพูดอะไรเลย
ผมกับไอ้ธีร์นั้นก็ยังเป็นแบบเดิม พวกเรามาโรงเรียนด้วยกันทุกวัน กินข้าวกลางวันพร้อมกันกับเพื่อนๆ แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือตอนเย็นนั้น มันมีเรียนพิเศษและหนักกว่าผม บางวันเรียนถึง 4 ทุ่ม ผมจึงบอกให้มันไปเรียนและไม่ต้องไปส่งผม ซึ่งก็เถียงกันแทบตายอยู่ เพราะมันจะไม่ยอมท่าเดียว
" ฟา " ผมที่เดินอยู่นั้นก็ถูกเรียกจากคนที่กำลังนึกถึงอยู่พอดี
" อือ " ผมตอบรับมันที่กำลังเดินมาหาผมด้วยใบหน้าสงสัย
" เป็นอะไร " มันถามผมพลางเอียงคอจ้องมอง
" เปล่า " ผมมองมันที่กำลังทำหน้าไม่สบายใจ ตอนนี้พวกเรานั้นสนิทกันมาก แต่ผมก็ยังไม่เคยได้ยินอะไรจากมัน ไม่เคยได้ยินความรู้สึกจริงๆ ของมัน นอกจากสถานะที่มันตั้งให้ผม บอกให้ผมเป็นแฟนของมัน ผมจะถามออกไปดีไหมนะ แต่ผมที่คิดแบบนั้น ก็ได้แต่ยั้งตัวเองเอาไว้ทุกที
" มานี่หน่อย " มันพูดพลางจับข้อมือผม และผมก็ดึงมือมันออก ไม่ว่ายังไง ผมก็ยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าพวกเราคบกันอยู่ ซึ่งมันก็ไม่ได้ว่าอะไรผม
ผมเดินตามมันเข้ามาที่ เอ่อ เดี๋ยวๆๆๆ มึงพากูมานี่ทำม๊ายย ผมที่เห็นห้องน้ำหลังโรงเรียนก็ทำท่าจะหันหลังกลับทันที แต่ก็ถูกมันตะครุบเอาไว้และลากผมให้เข้าไปกับมัน
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่ผมมาที่นี่กับมัน แต่ครั้งแรกนั้นพวกเรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน และเข้ามาเครียกันเรื่องที่ผมทำโทรศัพท์มันพัง แต่ครั้งนี้พอเป็นแฟนกันแล้ว ไอ้การมาที่นี่มันทำให้ผมหน้าเริ่มจะขึ้นสีจนเลือดแทบทะลักออกจมูก
" กูไม่เข๊า " ผมขืนตัวไว้ทันทีที่โดนลาก ทุกอย่างแทบจะเหมือนตอนแรก แต่ติดตรงที่ตอนนี้ผมไม่ได้คิดแบบตอนแรกน่ะสิ อ้ากก
แต่ผมที่ทั้งขืนตัวทั้งเริ่มทุบตีมันก็เหมือนจะไม่เป็นผล ในที่สุด ผมก็มายืนอยู่ในห้องน้ำ มองดูไอ้หอกธีร์ที่กำลังปิดประตูลงกลอน นี่มันเดจาวูชัดๆ กูจะรอดไหมเนี่ย
ผมยืนทำตัวลีบอยู่ในมุมในสุด ก้มหน้าก้มตาไม่พูดไม่จา และไม่มองหน้ามัน
" เป็นอะไร " มันยืนกอดอกพิงประตูมองผมพลางยิ้มน้อยๆ ชอบใจ
" ไม่ได้เป็นอะไร " ผมพูดและยังคงไม่มองหน้ามัน
" คิดเรื่องทะลึ่งอยู่หรือไง " มันพูดและหัวเราะออกมาแบบไม่ปิดบัง เอ๊ออ จะไม่ให้กูคิดได้ไง ก็ห้องน้ำนี้มันเอาไว้ทำเรื่องแบบนั้นกันนี่หว่า
" มึงจะไปเรียนเมืองนอกเหรอ " ผมที่นึกขึ้นได้ก็ถามมันออกมา รีบเปลี่ยนเรื่องน่าจะดีกว่า
" ใครบอก " มันถามเสียงเข้ม
" ก็เขาลือกัน " ผมพูดอุบอิบเสียงเบา
" แล้วถ้าเป็นแบบนั้นล่ะ " ผมเงยหน้ามองมันที่กำลังทำหน้านิ่งๆ และดูจริงจัง
" แบบนั้นก็น่าจะดี " เพราะมึงก็เรียนเก่งมาก ถ้ามีอนาคตที่ดี กูก็ดีใจด้วย
แต่ผมที่พูดแบบนั้นออกไป ก็ดูเหมือนว่าคนที่ได้ฟังจะไม่พอใจเลยสักนิด
" อยากให้ไปเหรอ " มันพูดพลางทำหน้าเศร้า
" กูจะไปรู้ได้ยังไง " ผมพูดเสียงอ่อยๆ
" ฟา " มันเรียกผมด้วยเสียงอันแผ่วเบา ผมมองมันที่กำลังทำหน้าเศร้าๆ
" อยากให้ไปจริงๆ เหรอ " มันไม่ใช่แบบนั้น ผมมองหน้ามันและค่อยๆ เดินเข้าไปหาคนตรงหน้า
' อื้ออ อ..อื้มม '
ผมชะงักเท้าทันที และเงี่ยหูฟังเสียงแปลกๆ จากห้องข้างๆ
' สดได้ไหม ถุงหมดแล้ว '
อ้ากกกกก ผมกรีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่ง ฉิบหายละ มึงมาทำอะไรตอนนี้ ถ้าไอ้หอกนี่ของขึ้นตามพวกมึงกูจะรอดหร๊า ผมนิ่งเงียบและหน้าขึ้นสีทันทีอย่างไม่อาจต้านทานได้
' อ๊ะ ซี๊ดด เบาๆ '
' อย่าเกร็งสิ มันแน่นไปหมดเลย '
ผมหลบตาไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม โอ้ยย มึงไม่ต้องมามอง กูไม่ทำอะไรบ้าๆ แบบพวกมันหรอก ฮืออ กูอยากออกป๊าย
แต่ผมที่ยืนอยู่นั้นก็ต้องตัวแข็งทื่อและหลับตาปี๋ทันที เพราะอยู่ดีๆ ไอ้ธีร์ก็เริ่มขยับตัวและเดินเข้ามาหาผม เข้ามากูต่อยจริงๆ นะเอ้า อ้ากกก
แต่ผมที่หลับตาอยู่สักพัก ก็รู้สึกถึงลมที่พัดผ่านหน้าไป เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ทำไมนานจังฟะ มึงยังไม่ถึงตัวกูอีกเหรอ
ผมลืมตาขึ้นและมองไปด้านหน้าแต่ก็ว่างเปล่า ผมจึงค่อยๆ เอี้ยวตัวมองไปด้านหลัง มองมันที่กำลัง...
อ้ากกกก ไอ้บ้าเอ้ย ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังปีนผนังและชะโงกหัวไปห้องข้างๆ นี่มึงเอาอีกแล้วหร๊า
" ทำอะไรกัน ที่นี่โรงเรียน ไม่ใช่โรงแรม " ผมว่าผมคุ้นๆ กับประโยคนี้ มึงนี่มันไอ้ธีร์จริงๆ ไม่มีเชี่ยอะไรเปลี่ยนแปลง
ผมที่เห็นแบบนั้นก็ทำเหมือนเดิมอีกเช่นกัน ผมรีบปีนตามมันขึ้นไป ขอดูสักนิดเถอะวะ หึหึ แล้วกูจะช่วยพวกมึงเอง
ผมพยายามตะเกียกตะกายขึ้นไป เกาะกำแพงบ้าง เสื้อไอ้ธีร์บ้าง และในที่สุด ผมก็มาถึง ฟู่วว กูอยากสูงบ้างจริงๆ
และสิ่งที่ผมเห็นนั้นก็ทำให้ผมหน้าขึ้นสีอีกรอบ อ้ากกก ผู้ชายสองตัวจริงๆ ด้วย คราวนี้เป็นผู้ชายน่าจะรุ่นน้องผม แต่มันสองคนดูตัวไล่เลี่ยกัน ถ้ามองเผินๆ คือไม่รู้จริงๆ ว่าใครผัวใครเมียกันแน่
คนนึงยืนหันหน้าเข้าผนัง อีกคนก็ซ้อนหลังไปตามระเบียบ หึ่ยยย ทำไมมันชอบทำกันวะ ตรงนั้นมันไม่ได้มีไว้ทำเรื่องแบบนี้นะโว้ยย ต่อไปกูจะโดนแบบนี้ไหมเนี่ย
" แหมพี่ พี่ก็มาจู๋จี๋กับแฟนเหมือนกันแหละ " ไอ้คนที่เกาะผนังเงยหน้าที่แดงก่ำขึ้นและมองพวกเราแบบเคืองๆ
" ผมขอแปบเดียวก็เสร็จแล้ว " ไอ้คนที่ซ้อนหลังตอนนี้เริ่มขยับตัวแบบไม่สนใจสายตาสองคู่ที่กำลังมองอยู่ อ้ากกกก
" ไอ้ธีร์ ปล่อยมันเหอะ " ผมพูดเบาๆ พลางเขย่าตัวไอ้ธีร์ที่ยังจ้องรุ่นน้องเขม็ง
" เจลนั่นยี่ห้ออะไร " อ้ากกกก ผมตาเหลือกมองไอ้หอกธีร์ มึงนี่ไม่รู้จักเวล่ำเวลาเล้ย มึงถามอาร๊าย กูไม่สนแม่งแล้วนะ
" อ่าา KY พี่ เอาไหม ยืมได้ " ผมที่ลงมาจากผนังแล้วก็ยังได้ยินเสียงตอบอยู่ ยืมอาร๊าย มึงไม่ต้องเลยนะ
ผมที่ยืนอยู่ด้านล่างก็ดึงเสื้อไอ้ธีร์ พยายามจะดึงให้มันลงมา มึงจะดูอีกนานไหม กูว่ามึงสนใจที่พวกมันทำมากกว่าจะด่าพวกมันนะ มึงมันร้าย โอ้ยยย
ผมที่เห็นมันไม่ยอมลงมาก็ได้ทีหันไปเตรียมดึงกลอนประตู แต่ผมที่ทำแบบนั้นก็โดนตะครุบมือทันที พอมึงจะลงก็มาไวฉิบหาย
" อย่าเพิ่งไป " มันพูดพลางดึงมือผมออกจากกลอนประตู
" อะไรอีกเล่า " ผมหน้ามุ่ยและไม่สบตามัน หึ่ยย
" พรุ่งนี้ตกลงอยากได้อะไร " มันยังไม่ยอมปล่อยมือผมและถามผมเบาๆ
พรุ่งนี้วันเกิดผมแล้วสินะ เอายังไงดี ผมยังไม่รู้อะไรเลย
" อะไรก็ได้ แล้วก็น่าจะจัดที่บ้านกูนะ คอนโดมันแคบ " ผมพูดและดึงมือออก มึงนี่มันเนียนจริงๆ
" ก่อนเข้าไปที่บ้าน ไปที่นึงก่อนได้ไหม " ผมเงยหน้ามองมันที่กำลังถามผม
" ที่ไหน " ผมถามมันเบาๆ
" เดี๋ยวส่งไลน์ไปบอก " มันพูดและยิ้มมุมปาก
หลังจากนั้น ผมก็ไล่ไอ้ธีร์ให้ออกไปจากห้องน้ำก่อนเล็กน้อย และค่อยๆ เดินออกจากห้องน้ำตามไป ซึ่งพอออกมาแล้วก็โล่งอก เพราะตอนนี้เหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่แถวนี้เลย
" ฟา! " แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็สะดุ้งทันที ผมรู้สึกว่าผมพลาดซะแล้ว เพราะเสียงที่กำลังเรียกผมนั้น เป็นคนที่ผมไม่อยากให้รู้เรื่องผมกับไอ้ธีร์ที่สุด
" ว่าไงน้ำ " ผมพูดและยิ้มแบบปกติ
" เหมือนเห็นแว๊บๆ ว่าออกมาจากห้องน้ำนั่น เดี๋ยวนี้แอบหมกสาวเหรอ ร้ายนะ " ผมถอนหายใจทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" สาวที่ไหนล่ะ พอดีปวดฉี่มาก เลยไม่มีทางเลือก " ผมพูดพลางทำหน้าเหมือนปวดจริงๆ
" เออฟา มานี่ๆ " ไอ้น้ำดึงแขนผมและลากผมให้มานั่งลงที่โต๊ะม้าหินใกล้ๆ
" พรุ่งนี้อ่ะ ตกลงว่าไง " น้ำถามผมด้วยใบหน้ามีความหวัง
" ที่เดิมแหละ บ้านกู เดี๋ยวบอกแม่บ้านให้เขาเตรียมทำอาหาร แล้วเราก็ซื้อของเข้าไปเพิ่มก็ได้ "
" อื้อดีๆ แล้ว... " ผมมองไอ้น้ำที่กำลังทำหน้าแปลกๆ
" ธีร์จะมาด้วยใช่ป่ะ " น้ำพูดพลางยิ้มหวาน
" อยู่แล้วล่ะ " มันไม่มีทางพลาด
" ฟารู้ป่ะ ว่าตอนนี้น้ำเรียนพิเศษอยู่นะ " ผมขมวดคิ้วมองน้ำ
" ตอนเย็นน่ะเหรอ "
" ใช่ " น้ำพูดและทำหน้ามีความสุขมาก
" มีเรื่องอะไรดีๆ เหรอ " ผมถามน้ำ
" คือ..เรียนที่เดียวกับธีร์ " น้ำพูดและยิ่งยิ้มกว้างไปใหญ่
" ร..เหรอ " ผมอึกอัก จริงๆ ก็ธรรมดาแหละนะ แต่ไม่รู้ทำไม ผมไม่ค่อยรู้สึกชอบใจ
" แล้วไงรู้ไหม " ไอ้น้ำพูดต่อไปแบบตื่นเต้น
" อะไรเหรอ " ผมถามเบาๆ และรู้สึกกลัวสิ่งที่จะได้ยิน
" เมื่อวานธีร์ไปส่งน้ำที่บ้าน แม่งโครตดีใจเลย แล้วต้องเรียนพิเศษอีกจนสอบอ่ะมึง กูว่ากูอาจสมหวังว่ะ " ผมรู้สึกหูอื้อ ตัวชาน้อยๆ เดี๋ยวนะ ผมเป็นอะไรไป
" เหรอ เออ ก็ดีนี่ ดึกๆ มันอันตราย " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ ทั้งที่ในใจนั้นเดือดสุดๆ อย่างี่เง่าน่าฟา มึงเป็นอะไรเนี่ย
" เดี๋ยวคาบต่อไปจะเริ่มแล้ว กูไปก่อนนะ " ผมพูดพลางลุกขึ้น
" เออๆ แล้วเจอกันมึง " น้ำยังคงนั่งอยู่ที่เดิม และโบกมือให้ผม
ผมเดินออกมาจากตรงนั้น และเดินอย่างรวดเร็วไปยังห้อง 6/1 เดี๋ยวนะ แล้วผมจะไปทำอะไร ผมกำลังเป็นอะไรไป ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ว่าทำไมล่ะ ทำไมคราวนี้มึงถึงไม่บอกกู ผมกำมือแน่นและเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง
" ฟา มึงไปไหนมา " ไอ้เนมที่เห็นผมก็เข้ามากอดคอผมทันที
" มึงเป็นอะไรเนี่ย " ไอ้เนมพูดและเขย่าตัวกวนผม
" อย่าเพิ่งกวนกู " ผมพูดและจ้องหน้ามัน
" ฟามึงดุกู " มันกอดผมแบบงอนๆ ผมกำลังงี่เง่าสุดๆ จริงๆ
" ไม่มีอะไร มึงนั่งลง " ผมพูดและจับให้มันนั่งลงข้างๆ
" ใครทำเพื่อนกูเดือดขนาดนี้เนี่ย บอกกูมากูจะไปอัดมัน " มันพูดและเริ่มทำสีหน้าจริงจัง
" เฮ้ยๆ ไม่มีอะไร " ผมพูดและยิ้มน้อยๆ พอใจเย็นลง ผมก็เริ่มจะคิดว่ามันคงลืมนั่นแหละ
" ฟา " ผมหันไปมองตามเสียงเรียกและก็พบว่าน้ำกำลังเรียกผมอยู่
" ลืมมือถือเอาไว้ " ผมมองไอ้น้ำที่ยืนทำหน้านิ่งๆ อ่าวเฮ้ย ได้ไงวะ ผมจับกางเกงของผมและก็พบว่า จริงๆ ด้วย มันหายไปตอนไหน
" เออ ขอบใจว่ะ เจอตรงไหนเนี่ย " ผมเดินไปหาน้ำและหยิบมือถือมา
" ก็บนโต๊ะนั่นแหละ คุยเสร็จแล้วลุกหนีเอง " ผมมองมันที่กำลังมองหน้าผมแปลกๆ
" งั้นกูไปแล้วนะ " ไอ้น้ำพูดต่อและเดินกลับห้องไป
ผมก้มลงมองมือถือของผม และก็เพิ่งนึกขึ้นได้ ผมเปิดดูไลน์ และก็เป็นจริงตามคาด
TEE
[ พรุ่งนี้ตอนเย็น มาเจอกันที่ร้านแรกที่เราเจอกันหลังโรงเรียน ถ้าไปก่อนก็นั่งรอนะ จะโดดไปหา ]
ผมมองข้อความที่ปรากฎบนหน้าจอแม้จะยังไม่ได้เข้าไปอ่าน แย่ล่ะ แบบนี้ก็แปลว่า ไอ้น้ำ เห็นมันสินะ
ผมยืนใจเต้นโครมคราม เอาไงดีวะ มันจะรู้ไหมว่าเป็นข้อความจากไอ้ธีร์ ผมไม่สบายใจ ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ หรือผมควรจะบอกน้ำ ว่าผมกับไอ้ธีร์ ไม่ๆๆ ทุกอย่างมันยังไม่ชัดเจน ถึงไอ้ธีร์มันจะทำทุกอย่างชัดเจน แต่มันก็ไม่เคยพูดอะไรออกมา ถ้าผมไปพูดแบบนั้น แล้วถ้าเกิดมันปฏิเสธล่ะ ถ้ามันบอกว่าที่ผ่านมา มันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด
ผมเดินไปมาอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ถามเลยดีไหม โอ้ยย ปวดหัว
ฟา ซอล ลา ที~
[ น้ำ ]
ผมตัดสินใจถามน้ำ มากกว่าจะกล้าถามไอ้ธีร์
Nammm (>3<)/
[ ว่าไง ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ เมื่อกี้ เห็นอะไรไหม ]
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ถ้าไม่เห็นก็ปาฏิหาริย์ชัดๆ
Nammm (>3<)/
[ นัดกันทำอะไรเหรอ ]
นั่นไงล่ะ ผมหัวใจเต้นระทึก นี่มันแย่ ไม่ได้ ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย
ฟา ซอล ลา ที~
[ เอ่อ เรื่อง...งานวันเกิด ]
ผมยังคงแก้สถานการณ์ได้ ผมทำได้
Nammm (>3<)/
[ ยังไงเหรอ ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ คือ...เรื่องเซอร์ไพรส์วันเกิด ]
โอ้ยย จะต้องพูดยังไงฟะ ผมตอบไปแบบนั้น พยายามจะไม่ระบุอะไรชัดเจนที่จะทำให้กลายเป็นเรื่องขึ้นมา
Rrrr Rrrr
ผมมองดูโทรศัพท์ที่กำลังดังขึ้น เหอๆ อยากรู้ขนาดรีบโทรมาเลยนะ
" ฮัลโหล " ผมกดรับสายน้ำที่โทรเข้ามา
" เฮ้ย ฟา ที่พูดหมายความว่าไง รีบบอกมาเลยนะ " ไอ้น้ำรีบละล่ำละลักถามอย่างตื่นเต้น
" คือ...นัดกับไอ้ธีร์ไว้ เรื่องวันเกิดนั่นแหละ " ผมพูดเสียงอ่อย แต่ถ้าไม่พูดแบบนี้ การนัดกันของผมกับไอ้ธีร์มันก็จะดูแปลกอยู่ดี
" ธีร์จะเซอร์ไพรส์น้ำเหรอ " ไอ้น้ำถามด้วยความดีใจ เฮ้ย เดี๋ยว ทำไมถึงคิดไปนั่น
" คือ..ยังไม่รู้ขนาดนั้น " ผมตกใจ และไม่รู้จะพูดยังไงเลยจริงๆ
" ฟาาาา แม่งถ้าจริงนี่กูตายเลยนะ ดีใจจะตายแล้ว " ผมได้แต่นิ่งเงียบ ผมไม่อยากให้เพื่อนเสียใจ แต่ถ้าทำแบบนั้น คนที่อาจจะเสียใจก็คือไอ้ธีร์ แต่จะทำยังไง ผมควรจะบอกน้ำว่าผมเป็นแฟนไอ้ธีร์ อย่างนั้นเหรอ ผมคิดว่านั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำ
" ยังไงก็ไปเจอกันที่งานนะน้ำ อย่ามาที่ร้านนะ " ผมพูดบอกเพื่อน เพราะยังไงไอ้น้ำก็อ่านข้อความไปแล้ว ถึงน่าจะไม่ทั้งหมดก็เถอะ
" เหรอมึง กูควรทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ใช่แล้วไปรอที่งานใช่ป่ะ " ไอ้น้ำพูดอย่างตื่นเต้น
" อืม " ผมคิดว่าเดี๋ยวผมเองนี่แหละที่จะซื้อของเซอร์ไพรส์มัน เพราะงั้นไม่มีปัญหา
ตกเย็นหลังเลิกเรียน ผมเดินอึนๆ เพื่อจะออกไปโบกแท็กซี่กลับบ้านเหมือนทุกวัน
' บรี๊นๆ! '
ผมหันไปมองไอ้ธีร์ที่กำลังบีบแตรใส่ผม และขับรถมาขนาบข้าง
" ฟา " มันเปิดกระจกลงมาและเรียกผม
" อะไร " ผมพูดและเบือนหน้าหนีมัน ผมยังคงคิดมากเรื่องที่มันไม่ยอมบอกผมเรื่องน้ำ
" คืนนี้รับโทรศัพท์ด้วย ได้ยินไหม ไม่งั้นจะไปหา " หึ่ยย คุณตำรวจคร้าบ ผมถูกคุกคาม
" เออ " ผมหน้าบึ้งกระแทกเสียงและมองมันขับรถออกไป แล้วทำไมมึงไม่ถามมันเรื่องนั้นวะฟา เฮ้อ
ผมถอนหายใจและเดินต่อไปเงียบๆ ไอ้เนมกับไอ้นนนั้นก็ไปเรียนพิเศษเช่นกัน ทำไมแต่ละคนถึงขยันจังวะ ผมก็มีเรียนนะ แต่ของผมไม่ได้ลงทุกวัน แค่นี่ก็จะตายแล้วอ่ะ
' บรี๊นๆ! '
เฮ้อ ผมถอนหายใจอีกรอบอย่างหัวเสีย ใครวะ กูเดินริมจนจะสิงเสาไฟขนาดนี้ยังจะกวนใจอีก
" คิ้วท์บอย " ผมขมวดคิ้วหันไปมองตามเสียงที่ลอยมากับสายลม คิ้วๆ ห่าไรฟะ คุ้นๆ นะ
และเมื่อผมหันไปก็ชัดเจน ผมสีแบบนี้ หน้าแบบนี้ ไอ้ไรอันฝรั่งเน่า
" เออ มีไร " ผมที่กำลังอารมณ์เสียก็หันไปแยกเขี้ยวทันที
" คือช่วยผมทีด้ายหมาย " ผมมองมันที่กำลังทำหน้าหงอยๆ
" ช่วยอะไร " ผมถามแบบกระแทกเสียง
" รถผมน้ามมานจะหมด แต่ผมด้อนโนวทางไปป๊ามใกล้ๆ เลย " ผมมองมันที่กำลังพูดภาษาไทยสำเนียงแปลกๆ ฟังยากฉิบหาย มีปัญญาขับเบนซ์ แต่ไม่มีปัญญาเติมน้ำมัน อะไรของมื๊ง
" เปิดกูเกิ้ลเอา มือถือก็มี หลังเขาเหรอ " ผมพูดพลางทำท่าจะเดินหนี
" มือถือโผมแบตหมด ช่วยด้วยทีเถอะหนา พลีส " ผมถอนหายใจแบบยาวเหยียดและเปิดประตูรถมันขึ้นไปนั่ง
" ไปส่งกูด้วยละกัน ประหยัดค่าแท็กซี่ " ผมพูดพลางทำหน้ามุ่ย
" ได้เลย ซอรี่ที่กวนจายนะ แต่ผมไม่ค่อยได้เอารถมา ก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่อง " มันพูดและส่งยิ้มจนน่ารำคาญ
" ทีแรกผมคิดว่าจะต้องเข็นรถซะแล้ว ขอบคุณหนาคนน่ารัก " ผมหันควับทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
" กูไม่ช่วยแล้วดีกว่า " ผมทำท่าจะเปิดประตู ไอ้ห่าขึ้นมาให้มันจีบทำไมฟะเนี่ย แต่ผมที่ทำอย่างนั้น ก็ถูกคว้าหมับเข้าที่มือ
" ซอรี่ๆ ผมแค่พูดเล่นนหนา " ไอ้หอกไรอันรีบปล่อยมือผมและยกมือขึ้นแบบขอโทษจริงๆ
ผมคาดเข็มขัดและนั่งบอกทางมันแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่พอคุยกับมันไปเรื่อยๆ ผมว่ามันก็นิสัยดีเหมือนกัน มันเป็นลูกผสมอิตาลี่ไทยแคนนาดา คิ้วหนา ขนตาเป็นแพร ดั้งโด่ง จัดว่าหล่อมากๆ แต่ผมก็ไม่ชอบหน้าแบบมัน ผมว่าหน้าออกแนวเอเชียๆ แบบไอ้ธีร์นั้นหล่อกว่า
ไอ้ธีร์ผมสีน้ำตาลเข้ม ยุ่งๆ นิดๆ คิ้วหนา ดวงตาเรียวมีเสน่ห์รับกับจมูกโด่งสวย ปากปีกนกหยักหนาแบบได้รูป หึ่ยย แล้วกูจะคิดถึงมันทำไมฟะเนี่ย
" คิดถึงธีร์อยู่เหรอ " ผมที่นั่งมากับมันก็สะดุ้งทันที เดี๋ยวนะ มึงพูดบ้าอะไรเนี่ย อ่านใจกูได้เหรอ
" จอดรถ กูจะลง " ผมพูดเสียงเย็นทันที
" ฮ่ะๆ ใจเย็นๆ หนาฟา คือผมก็แค่ลองทายดู " ผมหน้าบึ้งและหันออกไปนอกกระจก
" คือ ตอนเจอฟาที่ปีนข้ามรั้วมา ผมแค่มองดูธีร์ก็รู้แล้ว หมอนั่นดูออกง่ายจาตายปาย "
" ผู้ชายสองคนรักกาน ผมว่าไม่เห็นจะแปลกอาราย ผมก็เป็นเกย์ ผมชอบผู้ชาย และผมไม่แคร์ว่าใครจาคิดยังงาย "
" กูไม่ได้เป็นเกย์ " ผมพูดอย่างหนักแน่น
" แปลว่าฟาไม่ด้ายรักธีร์หรอกเหรอ " ไอ้ไรอันหันมามองและดูยิ้มดีใจ
" กูไม่รู้ แต่รู้แค่ว่ากูไม่ได้เป็นเกย์ "
" คราบๆ ไม่ได้เป็นก็ไม่ได้เป็น แต่ไม่ด้ายรังเกียจใช่หมาย " มันพูดและหันมายิ้มกวน
" รังเกียจอะไร ไม่ใช่โรคติดต่อ " ผมพูดและยังคงหน้าบึ้งอยู่
" ฮ่ะๆ น่ารักจัง ถ้าวันหนายฟาเสียจาย มาหาผมนะ " ผมหันไปจิกตาใส่มัน นี่มึงกำลังจีบกูใช่ม๊าย อยากตะกุยหน้ามันจริงๆ หึ่ยย
ไม่นานมันก็มาส่งผมที่หน้าคอนโด ผมด่ามันที่จงใจเลี้ยวผิดเลี้ยวถูกอ้อมไปมาเพื่อมาส่งผมช้าลง หนอยย ไอ้ฝรั่งขี้นก
" กู๊ดไนท์นะเบบี๋ " เบพ่อง ผมชูนิ้วกลางให้มันเป็นการตอบแทน
และผมจะไม่หลงกลของมันอีกแล้วสาบานได้
หัวข้อ: King Of CrossDress!!ราชาแห่งครอสเดรส!![#67 รัก...ก็บอกว่ารัก][END](21/2/63) (อ่าน 134600 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก