[ตัวอย่าง] โรม-จอมแก่น ตอนพิเศษ 4ตอนนี้เป็นตอนสั้นๆ โชเนนไอ รักใสๆ หัวใจ 4 ดวง ไม่มีอะไรมากค่ะ เพราะเดี๋ยวคู่นี้เค้าจะมีเรื่องเป็นของตัวเอง มาช้าหน่อยเพราะคิวเขียนเยอะมาก รออัพเดตแล้วกันนะคะ
แปะตัวอย่างเข้าให้ ป้าบ!
เจิมไว้ก่อนโลดค่ะ อาจจะมาพรุ่งนี้เน้อ
ปล. หนูแดงมีงานเรื่องใหม่ที่จะวางแผงงานหนังสือ ต.ค.59 อยู่ 2 เรื่องค่ะ รายละเอียดอยู่ในลิงค์ของแต่ละเรื่อง ใครสนใจ ตามเข้าดูรายละเอียดกันก่อนได้ที่นี่น้า ส่วนในเล้าเป็ด ไว้หนูแดงลงเนื้อหาเมื่อไหร่จะมาเปิดบ้านใหม่อีกทีค่ะ
ถงจิ้ง >> http://writer.dek-d.com/noodang/writer/view.php?id=1466936
สมมติว่าคุณรักผม >> http://writer.dek-d.com/noodang/writer/view.php?id=1475819
------------------------------------“มานั่งนี่สิ เดี๋ยวทำแผลให้” จอมแก่นว่าพลางตบเตียง ผมเลยลุกจากเตียงตัวเองไปนั่งบนเตียงมัน ขณะที่มันลุกไปคุ้ยกระเป๋ายากับอุปกรณ์ทำแผลจากชั้นเหนือโต๊ะอ่านหนังสือของมัน
ที่มันมีพวกอุปกรณ์ทำแผล ผมก็ไม่แปลกใจนักหรอก มันน่ะเตรียมพร้อมจะตาย จะไปไหนมาไหนแต่ละทีก็ต้องมีของสำคัญเตรียมติดตัวมาให้ครบ ถึงสุดท้ายจะไม่ได้ใช้ก็ต้องมีติดตัวไว้ มองเผินๆ นิสัยอย่างกับผู้หญิง ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาด้วยนะ ผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าแม่ด้วยเถอะถ้ารวมเรื่องที่มันขี้บ่นเข้าไปด้วยอีกอย่างเวลผมทำอะไรผิดหรือขัดหูขัดตามัน อาจเป็นเพราะมันต้องดูแลบ้านแทนพี่ชายสองคนที่เอาแต่วุ่นวายกับกิจการของตัวเองด้วยล่ะมั้ง มันถึงได้เป็นคนละเอียดอ่อน พิถีพิถัน ใส่ใจชาวบ้านผิดมนุษย์มนาแบบนี้
ผมนั่งมองจอมแก่น มือก็ยกขึ้นประคองข้างแก้มที่บวมช้ำขึ้นมาเล็กน้อยไปด้วย ไม่นาน มันก็เดินมานั่งข้างผม เปิดกระเป๋ายา หยิบของที่จำเป็นต้องใช้ออกมา พลางออกปากสั่ง
“ยื่นหน้ามาใกล้ๆ หน่อย”
“ไม่เอาแอลกอฮอล์ล้างแผลนะไอ้จอม มันแสบ”
“ใครเค้าเอาแอลกอฮอล์ล้างแผลกันบ้างล่ะ เค้าเอาไว้ใช้เช็ดทำความสะอาดรอบแผล ของโรมไม่ใช่แผลใหญ่ เดี๋ยวเราเอายาแต้มให้เลย”
จอมแก่นว่า พลางกระเถิบเข้ามาใกล้ผม ยื่นมือที่ถือสำลีชุบยามาแตะที่มุมปากผมเบาๆ ปากก็พึมพำไปด้วย
“นายนี่น้า เราบอกหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรือไงว่าอย่าเที่ยวจีบสาวไปเรื่อย ดูดีๆ ด้วยว่าเค้ามีแฟนหรือยัง หาเรื่องเจ็บตัวตลอด”
นั่นไง เริ่มเปิดฉากบ่นแล้ว แต่ผมก็ไม่ได้สนใจนักเพราะสายตาเอาแต่จับจ้องใบหน้าของอีกฝ่ายที่อยู่ใกล้ผมเพียงคืบ ผมเพิ่งสังเกตเอาตอนนี้นี่เองว่าหน้าของจอมแก่นใสมาก แถมหน้าตาก็ยังดูน่ารัก ผิดกับพี่จอมแสบกับพี่จอมดื้อที่ออกแนวเถื่อนๆ ลิบลับอย่างกับไม่ใช่พี่น้องกัน ทั้งดวงตาที่กลมโตกว่า จมูกโด่งรั้นนั่น ไหนจะริมฝีปากสีชมพูผิดจากริมฝีปากที่ผู้ชายควรมีกัน
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมมันถึงได้เป็นที่นิยมของสาวๆ ในคณะลามไปถึงนอกคณะนัก แม่งหล่อเหมือนดารานักร้องเกาหลีไม่พอ ยังน่ารักโคตรๆ อีก อยู่กับมันมาตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะเห็นว่ามันน่ารักเอาตอนนี้
และเพราะผมเผลอไปคิดว่ามันน่ารัก ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเลยเต้นระทึกขึ้นมาอย่างไม่ทันตั้งตัว ยิ่งเห็นมันขยับเข้ามาใกล้ เล็งแผลที่มุมปากผมด้วยสีหน้าจริงจังเพื่อทายา ผมก็เหมือนจะสติหลุด ยกมือตัวเองขึ้นไปสอดเข้าใต้ผมนุ่มของคนตรงหน้า จอมแก่นเหลือบสายตามามองผมทันที ขณะที่ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้ว
“โรม จะทำอะไร”
เสียงของจอมแก่นเรียกสติผมให้กลับมา ผมสะดุ้งเฮือก ก่อนจะรู้สึกตัวว่าอีกไม่กี่เซน ปากของผมก็จะสัมผัสกับปากอีกฝ่ายแล้ว อะไรไม่ว่า ปากผมในตอนนี้ยังเผยอยื่นเตรียมจะจูบแล้วด้วยเถอะ
นะ...นี่กูจะไปจูบผู้ชายด้วยกันทำไมเนี่ย! นั่นไอ้จอม เพื่อนมึงด้วยนะ ตั้งสติเดี๋ยวนี้ไอ้โรม!
ผมผละออกห่างจอมแก่นราวกับถูกไฟฟ้าช็อต มือที่สอดเข้าใต้ผมจอมแก่นเมื่อครู่สั่นระริก ก่อนจะแสร้งโกหกไปเรื่อยเพื่อไม่ให้จอมแก่นรู้ว่าผมคิดจะทำอะไรเมื่อกี้
“ผะ...ผง มีขี้ผงติดผมมึง กูเลยเอาออกให้”
“อ๋อ” จอมแก่นครางรับ มองผมอย่างไม่เชื่อครู่หนึ่งให้ผมได้เลิ่กลั่ก ก่อนจะว่าอย่างไม่ใส่ใจ
“ถ้าไม่มีอะไรก็ขยับมาใกล้ๆ จะได้รีบทำแผล เรามีสอบย่อยพรุ่งนื้ ต้องไปอ่านหนังสือ”
พูดมาอย่างนี้ ผมเลยโล่งใจว่ามันไม่ได้เอะใจว่าเมื่อครู่เกือบจะถูกผมจูบ ทว่าพอผมยื่นหน้าไปให้มันทำแผลอีกครั้ง สีหน้าเรียบเฉยของมันก็เจือรอยยิ้มนิดๆ ก่อนที่พวงแก้มใสจะค่อยๆ แดงเรื่อขึ้นมาฉับพลันโดยที่สายตาจับจ้องอยู่ที่แผลมุมปากผมอย่างเดียวเท่านั้น
มึงจะมาอายทำไมตอนนี้ กูใจสั่นไปหมดแล้วเนี่ย!
โอ๊ย หงุดหงิดงุ่นง่าน ไอ้จอม... ไอ้จอมมึง! ทำไมจู่ๆ มึงถึงได้ดูน่ารักขึ้นมาได้วะ บ้าเอ๊ย!