หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[toeyz12]

มาเร็วทันใจ จริงง   

ข้าว ง้อต่อปายยยยย   


ต้ามีใหม่หรออ  งี้ไม่เอาน้า ๆ   





รอตอนต่อไป ค้าบบ บ

[BZ]

อย่าเพิ่งดีกันง่ายๆ มันไม่เร้าใจ

[kaporzung]

อย่าใจอ่อนง่ายๆนะตาร์ เอาให้ข้าวทรมานมากๆก่อน

เหมือนที่ตาร์ทรมานตอนเห็นข้าวกะพี่กวางนอนด้วยกัน

[Rescue]

ตาร์ต้องคบกับน้ำเลยครับ เอาคืนไอ้ข้าวมันบ้าง   

ถ้าทำได้จะสะใจคนอ่านอย่างผมมากเลย:laugh:

[kurugmin]

เบบี้ขยันจัง  ตามอ่านกันตาลายเลย


ใจร้าวรานว่าตาร์จะมีเด็กใหม่
เอ้าๆๆๆคิดไปคิดมา 
เตลิดเป็นว่าตาร์กำลังแกล้งโกรธไอ่ข้าวอ่ะ
ดัดสันดานเจ้าชู้ให้หดไม่กล้าหืออีกต่อไป
(ปลอบใจตัวเอง  อะฮืดๆๆ) 


ข้าวอย่ายอมแพ้ไปก่อนละกัน

[RN]

 

[akike]

 :เฮ้อ:จาสงสารหรือสมน้ำหน้าดีเนี่ย

ดูดิ

ตาร์ใจแข็งไปป่าวเนี่ย

[abcd]

  สถานการณ์อึมครึมเป็นยิ่งนัก

[boboaje]

..........ไม่ได้เครียดเลยค่ะ จริงเจ๊งงงงง .......

[sin_no]

เครียดแทนไปแล้ว

อยากให้ตาร์กับข้าวคืนดีกันจังเลย

[TAMAKUNG]

 


มีลางสังหรณ์  บอกว่า  เรื่องนี้คงจบไม่สวยแน่ๆๆๆๆๆๆๆ



เเหอๆๆๆ




เครยีดอ่ะ

 

[เบบี้]

ตอนที่71 ไปมหาลัยแล้วนะ
และแล้วผ่านมาสองสัปดาห์ที่มหาวิทยาลัยเปิด โอ้ย มันจะน่ารำคาญก็อีตรงรับน้องนี่แหละ เรื่องผมกับไอ้ตาร์แม่งพี่ไม้กับพี่ปองนี่รู้อย่างไวครับ ไอ้พี่ไม้สงสัยไอ้ตาร์บอก แล้วพี่ไม้ก็โทรมาถามผมไรเงี้ยครับ
“ฮัลโหล..พีป่านอยู่ไหนครับ”ผมรีบโทรถามหลังจากว่างแล้ว
“อยู่ใต้ตึก...มาสิข้าวเดี๋ยวให้ดูหนังหน้าน้องน้ำ”พี่ป่านยังมีอารมณ์พูดติดตลกอีกครับ
“ครับ.ไปเดี๋ยวนี้..”ผมบอก แล้วกดวางทันที รู้ครับรู้ว่าไร้มารยาท แต่สนิทกันแล้วไง เอางี้แหละ กร๊ากก
“พี่ป่านข้าวมาแล้วนะครับ..รออยู่ตรงต้นไม้..ตรง.................”แล้วก็ว่ากันไปครับ สักพักพี่ป่านก็วิ่งมาถึง แล้วจับมือผมเดินตามไปเลยครับ หลายๆคนมองมาก็อย่างว่าแหละครับ พี่ปี3 คณะสถาปัต กับน้องปี1 วิศวะ ฮ่าๆ
“นี่ๆนั้นไง”พี่ป่านพูดหลังจากอยู่เดินมาหลับอยู่ตรงเสา เหมือนพวกโรคจิตเลยอะ
“อีกอย่างนะ”พี่ป่านพูดแล้วมองหน้าผม
“ครับ”ผมพูด แต่สายตายังมองไปที่ไอ้ตาร์กับคนชื่อน้ำ ไม่ขาวมากครับ ส่วนสูงนี่กินไม่ติดผมเลยครับ น่าจะประมาณร้อยเจ็ดสิบกว่าๆหน้าตาน่ารักดีครับ ตอนนั้นมีพี่กอบกับพี่ซันอยู่ด้วยบนโต๊ะ ไอ้ตาร์นั่งคุยกับคนชื่อน้ำอย่างสนิทสนม
“มันคบกันแล้วนะ”และแล้วพี่ป่านก็พูด ทำให้ผมหันไปมองหน้าพี่ป่านอย่างเร็วไว
“จริงๆ..พี่เพิ่งรู้เมื่อกี้นะ”พี่ป่านพูด เมื่อเห็นหน้าผมสงสัยผมยิ้มให้พี่ป่าน
“นานรึยังครับ”ผมถามพี่ป่าน พร้อมกับนั่งลงที่พื้นไม่แคร์สายตาชาวบ้านเลยครับ
“ก็สองสามวันมานี่มั้ง..น่าจะใช่นะถ้าตาร์มันไม่โกหกพี่”พี่ป่านบอก
“ข้าวลุกเถอะ”พี่ป่านนั่งลงข้างๆจับแขนผม
“ข้าวควรทำยังไงดีพี่ป่าน..มันไม่รักข้าวแล้วใช่มั้ย”ผมหันไปถามพี่ป่าน น้ำตามันก็ไหลลงมาเองเลยครับ
“ข้าว..อย่าร้องสิ...ไม่หรอก..มันคบกับข้าวมาตั้งกี่ปีสามปีเลยนะ..มันจะหมดรักข้าวง่ายๆได้ยังไง”พี่ป่านเช็ดน้ำตาให้ผม
“แต่ว่ามัน..คบกับคนอื่นแล้ว”ผมพูด กลั้นเสียงไม่ให้ตัวเองร้องไห้ไปมากกว่านี้ น้ำตาที่ไหลลงไม่หยุด แต่เสียงผมยังปกติ
“ข้าว..ข้าวง้อมันมากี่เดือนแล้ว”พี่ป่านถามผม
“เกือบห้าเดือนแล้วครับ”ผมบอกเสียงค่อย
“ข้าวตั้งห้าเดือนเลยนะ..พยายามอีกหน่อยสิ...เชื่อพี่..”พี่ป่านพูด
“แล้วพี่ป่านจะให้ข้าวทำยังไง..พูดมันก็ไม่ยอมพูดด้วย..โทรศัพท์มันก็ไม่ยอมรับ..ข้อความข้าวส่งไปเป็นร้อยๆแล้ว..ข้าวต้องทำยังไง”ผมพูดเบาๆ พี่ป่านเงียบไปสักพัก
“หน้าด้านไง”อยู่ดีๆพี่ป่านก็พูดขึ้นครับ
ผมหันไปมองหน้าพี่ป่านอย่างรวดเร็ว มาอารมณ์ไหนวะพี่แก
“หน้าด้านเข้าไว้...ตื้อแม่งเลย..ใช้หมดโหดหน่อย..บังคับแกมขู่..”พี่ป่านทำหน้าเจ้าเล่ห์ ผมเริ่มคิดตาม
“เอางั้นหรอพี่”ผมเช็ดน้ำตา
“อืม”พี่ป่านยิ้มแล้วพยักหน้า
ผมก็ยิ้มออกมาแล้วครับ ทำไมกรูคิดไม่ได้ตั้งแต่แรกวะ ยอมมันอยู่ได้
“จัดไปพี่”ผมบอกพี่ป่าน พี่ป่านเอามือมาให้ผมตี 
หลังจากวันนั้นผมก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แผนการซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่มันก็ยังตันครับ
วันต่อมาผมไปดักรอมันหน้าห้องครับ เพราะได้ตารางเรียนมาจากพี่ป่าน รู้ว่ามันเรียนเช้าผมก็ไปรอแต่เช้าเลยครับ
แกร๊ก
ผ่างงงง มันเปิดประตูออกมามันเห็นผมก็ตกใจมากเลยครับ ผมนี่จะหลุดขำเลย ฮ่าๆ
“อย่าแม้แต่จะคิด”ผมเห็นมันจะปิดประตู ผมรีบผลักประตูไว้ทันที
“เดี๋ยวสายนะ”ผมบอกมัน แต่มันไม่สนใจ เดินออกมาปิดประตู แล้วเดินนำหน้าผมไป พอมันกดลิฟ มันก็ไม่มองหน้าผมครับ อ่าว มันก็ต้องมองที่มันกดดิ ผมเข้าไปกอดด้านหลังมันทันที
“ปล่อย”ผมรีบจะผลักผมออก แต่ว่าผมกอดซะแน่นเลยครับ ผมจูบที่ต้นคอมันเบาๆ
“ทำบ้าอะไร ห๊ะ”ไอ้ตาร์มันเริ่มอารมณ์เสียใส่ผม
“ทำไม..กรูจะทำกับเมียกรูไม่ได้รึไง”ผมบอกมัน
“ใครเมีย...ปล่อย..”ไอ้ตาร์มันพูด ไม่คิดแม้แต่จะเรียกชื่อผมด้วยซ้ำ ไม่แม้แต่จะแทนตัวมันเอง หรือแทนตัวผม มึงกรูก็ได้ กรูรับได้ กรูชอบด้วยซ้ำที่จริงอะ ซะจายกรูดี
“ไม่..... กรูไม่ปล่อยมึงจะทำไม”ผมบอกมัน พร้อมกับกอดแน่นขึ้น แรงผมกับมันตอนนี้คงไม่แตกต่างกันหรอกครับ ผมก็สูงห่างจากมันแค่สี่เซนต์เอง มันจะสักเท่าไหร่เองครับ แถมผมก็ยังฟิตร่างกายของผมเสมอแหละครับ
“เดี๋ยวคนมาเห็น..จะบ้ารึไง”ไอ้ตาร์มันพูด พร้อมกับเอามือแกะมือผม แต่ไม่ปล่อยครับตอนนี้กรูขอเป็นตุ๊กแกหน่อยเหอะ
“ทำไม..กลัวไอ้น้ำมึงมาเห็นรึไง..ดีจะได้ให้มันรู้ไงว่ามึงเมียกรูเออ..ผัวกรูด้วย”ผมพูดเต็มปากเต็มคำเลยครับ
ติ้ง  เสียงลิฟช่วยเอาไว้ครับ ดีนะครับไม่มีคน ไม่งั้นเค้าคงงงแดกตอนเห็นผมกับไอ้ตาร์เป็นแน่ ผมปล่อยตัวมัน มันรีบเดินเข้าไปในลิฟ พร้อมกับเอาหลังชนพนังลิฟไว้ครับ
ผมก็ยืนอีกด้าน มองหน้ามันแล้วยิ้ม มันก็ไม่มองหน้าผมครับ ผมเดินเข้าไปใกล้
“มึงคิดจะทำอะไรไอ้ตาร์”ผมพูดต่อหน้ามัน หน้าแทบจะชิดกันเลยครับ มันหลบหน้าหนี
“ห๊ะ.. บอกกรูมา..ประชดกรูหรอ.”ผมพูด
“มันเรื่องของกรู”นั่นไงครับ หลุดปากออกมาแล้ว 
“หึ...อย่าหวังเลยว่ามึงจะได้อยู่เป็นสุข”ผมบอก พอลิฟเปิด ผมเดินออกก่อนมันเลยครับ มันเดินตามมาห่างๆ ผมหยุดเดินมันก็เดินนำหน้าผมไปทันที  มันจะเดินไปที่รถครับ ผมรีบเดินไปกระชากแขนมันไว้
“ไปกับกรู”ผมบอก มันก็ยั้งรั้งตัวมันไม่ยอมไป
“ปล่อย”มันบอก
“กรูบอกให้ไปกับกรู”ผมกระชำเสียง เริ่มโมโหแล้วครับ ทำไมกรูเป็นคนขี้โมโหแบบนี้เนี้ย  มันไม่ยอมแถมเอามืออีกข้าง มาผลักผมอีกครับ ผมก็ต้องใช้แรงกับมันเยอะสุดๆ พอจับแขนมันอีกข้างได้
“มึงจะทำบ้าอะไร”ไอ้ตาร์มันตะคอกใส่ผม คนข้างล่างเดินไปเดินมา แต่ไม่มากนะครับ ก็ยืนมองแล้วครับ ส่วนมากเป็นนักเรียนมีเงิน กับพนักงานเงินเดือนเท่านั้นแหละครับ ที่อยู่คอนโดไอ้ตาร์ได้
“ทำไม....กรูจะทำไรมันก็เรื่องของกรู..แหม..เดี๋ยวนี้ขึ้นมึงขึ้นกรูกับกรูนะ...หึ..แต่ไม่เป็นไร..กรูชอบ”ผมบอก กรูดีๆด้วยแล้วไม่ยอมกรู กรูก็ต้องใช้แบบนี้แหละ แม่ง
“ปล่อย...หึ..... กรูรู้ว่มึงไม่กล้าทำอะไรกรูหรอก..”ไอ้ตาร์มันพูดเย้ยผมสุดๆครับ มันแสยะยิ้มอีก
“หึ...จะลองดูมั้ยละ....”ผมบอก มันหน้าเสียทันที
“ไปขึ้นรถกรู...”ผมบอกมันอีก พร้อมกับดึงแขนมัน แต่มันยังไม่ยอมแต่โดยดีครับ
“ไม่..ปล่อยกรูสิโว้ย”ไอ้ตาร์โวยวาย
“แม่ง..กรูบอกให้ไปขึ้น..มึงนี่.....จะขึ้นดีๆหรือให้กรูบังคับห๊ะ”ผมเอาตัวไปใกล้มัน
“อ่อ..ลืมไป..ลืมจูบรับวันใหม่...ถ้ามึงไม่ไปขึ้นกรูจะจับมึงจูบตรงนี้แหละ”ผมบอกมัน มันตาโตเลยครับ แต่อยู่ดีๆ
“หึ...กรูรู้ว่ามึงไม่กล้าหรอก”ไอ้ตาร์มันพูด แถมจ้องตาผมเขม็ง
“ได้..ท้ากรูเองนะ”ผมพูดเสร็จ มือที่ว่างอยู่จับคอมันทันทีครับ มือไอ้ตาร์ทุบที่อกผมอย่างแรง ผมเอาลิ้นสอดเข้าไป ไม่ฟังเสียงไอ้ตาร์ที่อู้อี้อยู่เลยครับ
“ไง....จะไปได้รึยัง”ผมเผยปากออก ไอ้ตาร์รีบเช็ดปาก พร้อมกับมองไปรอบๆ เหอะๆ จะไม่มีคนยืนมองพวกผมได้ยังไงละครับ ก็เล่นกันกลางแจ้งเลยนิ
“มึงมัน.......”ไอ้ตาร์มันถึงกับพูดไม่ออกเลยครับ ผมกระชากแขนมัน มันก็เดินไปแต่โดยดีแล้วครับทีนี้
ผมนั่งกับมันมาตลอดทาง มันเงียบครับ เงียบไม่ยอมพูดเลย ผมถามไรก็ไม่ตอบ เซ็งจิต
“จะให้มารับกี่โมง”ผมถามเมื่อจอดหน้าตึกมัน
“ไม่ต้องยุ่ง”แหมๆ จะไม่ต้องเสือกก็ได้ เค้าไม่ถือหรอกตะเอง มันเดินลงจากรถทันทีเลยครับ ผมเดินลงตามไป พร้อมกับกระชากครับ ต้องใช้คำว่ากระชาก เพราะแรงมันเยอะอะครับ ไอ้ตาร์อะ
“อะไรอีกวะ”มันหันหน้างอๆของมันมาอีก
“...เมื่อไหร่จะหายโกรธกรูสักที..ไม่รักกรูแล้วหรอ”ใช้ลูกไม้อ้อนครับ มันถอดสีหน้าโมโหเมื่อกี้ทันที
“ปล่อย...”มันพูดเบา ผมก็ปล่อยมือมัน
“เฮ้ยไอ้ตาร์”ผมกับมันหันไปตามเสียง พี่ฝ้ายนั่นเองครับ
“อ่าวน้องข้าว....ว่าไงค่ะ”พี่ฝ้ายหันมายิ้มให้ผม
“ครับก็ดีครับ...”ผมตอบไปตามมารยาท
“ไอ้ตาร์....อะ หนังสือที่มึงฝากกรูซื้อ...ห้าร้อยยี่สิบ...ให้ไว”พี่ฝ้ายแบมือ
“นี่ครับ”ผมรีบหยิบเงินให้พี่ฝ้าย
“ไม่ต้องยุ่ง”ไอ้ตาร์หันมาดุผม แต่ผมก็ยังหน้าด้านตามคำสอนของพี่ป่านครับ
“เอานี่ครับ”ผมยิ้มให้พี่ฝ้าย พี่ฝ้ายเหมือนรู้ทัน รับเงินผมทันที
“ไปแล้วนะไอ้ตาร์ รีบขึ้นเรียนนะมึง..เดี๋ยวโดนเช็คขาด”พี่ฝ้ายวิ่งหนีไปทันทีครับ
“..ไร...”ผมยืนยิ้มมองหน้ามัน ไอ้ตาร์หันมาทำตาขวางใส่ผม แล้วเดินขึ้นตึกมันไปครับ ผมก็ขับรถไปเรียนวันนี้ก็อารมณ์ดีสิครับ ไม่ได้ยินเสียงมันมาเกือบห้าเดือน ถึงมันจะด่ายังไงก็ยังอารมณ์ดีครับ ผมโทรส่งข่าวให้พี่ป่านรับรู้ พี่ป่านนี่เชียร์ผมใหญ่เลยครับ โคตรเลวกว่าผมอีกอะ
และเย็นนี้ผมก็ไม่วายจะไปตามจองล้างจองผาลมันอีกครับ เหอะๆ
“พี่ป่าน..ไอ้ตาร์อยู่ตรงไหนครับ”ผมโทรหาพี่ป่าน
“อ่อ...แป๊บนะ”พี่ป่านพูดเหมือนกันว่าตอนนั้นอยู่กับไอ้ตาร์ครับ
“เนี้ย..พี่อยู่ตรง............................. ข้าวเดินมาด้านขวามือนะ..จะเห็น...พี่จะนั่งกันตรงนั้น.......เพราะว่ารอนัดกันไปกินข้าว”พี่ป่านพูด เหมือนกระซิบเลยครับ
“ครับๆ..เดี๋ยวข้าวไปนะครับ..ขอบคุณมากครับ”ผมพูดก่อนที่จะวางโทรศัพท์ พร้อมกับขับรถไปตึกมันทันทีครับ  หาที่จอดรถได้ก็วิ่งๆๆ ไปทันทีครับ หาๆๆ แล้วก็เจอ ผมตั้งสติรับกับทุกสถานการณ์ก่อนครับ ก่อนที่จะเดินเข้าไป
ไอ้ตาร์เห็นผมก็ชะงักเลยครับ
“หาตั้งนาน”ผมพูด พวกพี่ๆทั้งกลุ่มหันมากันหมดเลยครับ  แถวนั้นก็มีหลายโต๊ะด้วยครับ สงสัยเป็นเพื่อนไอ้ตาร์ทั้งนั้นแหละครับ  ทุกคนหันมามองผม  แต่ก็ไม่สนใจหรอกครับ ตอนนี้ หน้าด้าน
“หวัดดีครับพี่ๆ”ผมยกมือไหว้พวกพี่กอบ พี่ป๊อป พี่ซัน พี่จอยแล้วก็พี่ฝ้าย
“แหม..ไม่ต้องไหว้หรอค่ะพี่ยังไม่แก่สักหน่อย”พี่ฝ้ายพูด
“อะนะครับ...”ผมบอก แต่สายตานะจับจ้องไปที่ไอ้ตาร์ ไอ้ตาร์มันก็ไม่มองผมสักตา
“...ปะ กลับบ้านกันนะ..”ผมจับข้อมือไอ้ตาร์ที่ตอนนั้นอยู่ในการจับจ้องของหลายๆสายตาเลยครับ
“...อะไร...มองกรูแบบนั้นหมายความว่าไงวะ..”ผมบอก เพราะไอ้ตาร์หันมามองผมตาขวาง แหม ถ้าตอนมึงดีกับกรูอยู่อะ ทำอย่างนี้ มึงดีใจด้วยซ้ำไอ้ตาร์
“มึงบ้าไปแล้วรึไง”ไอ้ตาร์มันด่าผมครับ
“เออ..กรูบ้า..พอใจมึงรึยัง..ตอนนี้มึงกำลังจะทำให้กรูเป็นบ้า..”ผมบอก
“ลุก..แล้วไปกับกรู...”ผมดึงแขนมัน มันกระชากแขนออก  มันนั่งเงียบ ไม่สนใจผม
“ก็ได้.................จะเอาแบบนี้ใช่มั้ย”ผมหยุดคิด มันหันมามองหน้า
“เดี๋ยวน้องน้ำมึงอะ....ได้มีผัวหลายคนแน่ไอ้ตาร์...มึงจะไปดีๆรึป่าว”ผมพูด พร้อมกับเท้าแขนบนโต๊ะ แล้วจ้องหน้ามัน
“ข้าว”ไอ้ตาร์เสียงแข็งเรียกชื่อผม
“ทำไม....”ผมทำหน้ายียวนกวนส้นตีนใส่มันครับ ที่จริงไอ้คนชื่อน้ำอะไรนั้นก็รุ่นพี่ผมแหละครับ เพราะว่าอยู่ปี2 แต่ผมอยู่ปี1
“แม่งเอ้ย..”ไอ้ตาร์มันหยิบหนังสือแล้วเดินนำหน้าผมไปครับ ทุกคนที่โต๊ะถึงกับอึ้ง
“หึหึ..ไปนะครับ...”ผมยิ้มให้ทุกคน แล้วหันไปยักคิ้วให้พี่ป่าน ที่ยักคิ้วให้ผมอยู่ครับ กวนติงจริงๆครับ
ผมเดินตามไอ้ตาร์ไปดุ่ยๆ
“มาถือให้”ผมบอกพร้อมกับจะหยิบหนังสือจากมือมัน
ตุ๊บ
ผมหยุดยืนดู แต่ไอ้ตาร์มันเดินนำไปแล้วครับ ไอ้ตาร์มันทิ้งหนังสือลงกับพื้น ผมก็อึ้งๆอะครับ ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วย ผมก้มลงหยิบหนังสือให้มันแล้วเดินตามไป สงบสติอารมณ์สุดๆครับ 
“มาทางนี้..รู้หรอว่ารถกรูอยู่ทางไหน”ผมจับข้อมือมัน คราวนี้ไม่กระชากแล้วครับ มันก็เดินตามมา ผมหันไปเห็นเสื้อมัน สร้อยที่เป็นของระหว่างมันกับผม มันก็ยังใส่อยู่ครับ เหอะๆ ดีใจไปอีกครึ่ง
“อยากกินอะไร”ผมถามเมื่ออยู่บนรถ
เงียบ
“อยากไปไหนมั้ย”ผมถามอีก
เงียบ
“ไปดูหนังกันมั้ย”ผมถามอีก
เงียบ
“งั้นไปห้องกรูก็แล้ว”นี่คือบทสรุปจากปากผม
“จะกลับคอนโดกรู”มันพูดขึ้น ผมก็เงียบไม่ตอบ แล้วขับรถไปส่งมันที่คอนโดของมันครับ พอมันลงรถ ผมก็ลงตามไปติดๆ พร้อมกับถือหนังสือของมันไปด้วย
“เอามา”มันพูดหลังจากที่มันเปิดประตูห้องมันแล้วครับ ผมเอาหนังสือหลบมือมันทันที
“อยากเข้าไปอะ”ผมทำเสียงอ้อนๆ
“เอามา”มันเริ่มคิ้วขมวด
“ตาร์คราบ...หายโกรธนะ..จะลงแดงตายแล้วเนี้ย”ผมเริ่มอ้อน มองหน้ามัน แต่มันไม่ยอมมองหน้าผมเลยครับ
“เรื่องของมึงดิ”มันหันมาว่าผม พร้อมกับดึงหนังสือไปครับ  แล้วไม่ทันครับ มันปิดประตูอย่างเร็วไว
ปั้ง
 ทำไงละทีนี้ แม่ง
ผมยืนรออยู่หน้าห้องมันสักพัก 

ติ้งต๊อง
แล้วไอ้ข้าวก็หน้าด้านครับ กดกริ่งห้องข้างๆ
“ค่ะ”ผู้หญิงวัยรุ่นนักศึกษาคนนึงเดินออกมาเปิดประตูครับ
“ขอโทษนะครับที่รบกวน..คือผมจะขอยืมปากกากับกระดาษหน่อยได้มั้ยครับ”ผมพูดแล้วยิ้มบอก
“ได้ค่ะ..สักครู่นะค่ะ”ผู้หญิงคนนี้ยิ้มตอบรับ พร้อมกับ เดินไปหยิบกระดาษเอามาให้ผม
“ขอบคุณครับ”ผมบอก ผู้หญิงคนนี้ยืนเฝ้า เพราะต้องรอเอาปากกาคืนนะครับ ผมยืนเขียนบนกระดาษติดกับพนัง
“วันนี้ดีใจที่ได้ยินเสียงตาร์นะครับ... หายโกรธเร็วๆนะ... อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม.. คิดถึงนะครับดูแลตัวเองด้วย...     ข้าว”ผมเขียนบนกระดาษ พร้อมกับหยุดคิดสักพักนึง ถ้าผมพูดประโยคนั้นไป มันจะยกโทษทั้งหมดให้ผมรึป่าวนะ ผมคิดในใจ
“เออ.. ถ้าแฟนที่คบกับคุณ เค้าไม่เคยบอกรักคุณๆจะรู้สึกยังไงอะครับ”ผมครับ ยังอยากได้ความคิดเห็น และด้วยความหน้าด้าน หันไปถามผู้หญิงเจ้าของปากกาที่ยืนรออยู่ทันที
“ก็คงคิดว่าเค้าไม่ได้รักมั้งค่ะ..ก็เค้าไม่พูด..เราก็ไม่รู้ เราก็อยากได้ความมั่นใจว่าเค้ารักเราจริงๆไงค่ะ”ผู้หญิงคนนี้พูด แล้วยิ้ม
“หรอครับ..”ผมทำท่าคิด ผู้หญิงคนนี้หัวเราะ
“มีปัญหากับแฟนหรอค่ะ”ผู้หญิงคนนี้ถาม
“ใช่ครับ... เค้าจะเลิก..แต่ผมหน้าด้านไม่ยอมเลิก”ผมพูดตรงๆ พร้อมกับยิ้มๆ
“ห้องข้างๆเนี้ยแหละครับ”ผมชี้ไปที่ห้องไอ้ตาร์ ผู้หญิงคนนี้อึ้งทันที
“ห้องนี้หรอ”ผู้หญิงคนนี้ชี้แบบไม่เชื่อ
“ครับ..ผู้ชายนะครับ”ผมบอก พร้อมกับยิ้ม
“อ่อค่ะ...หึหึ”ผู้หญิงคนนี้หัวเราะ
“เออแล้วคุณชื่ออะไรอะครับ..ผมชื่อข้าวนะ..เรียนปี1 คณะวิศวะ.มหาลัย.................”ผมบอก
“เราชื่อ...แป้งนะ...ปี1เหมือนกัน คณะมนุษย์ มหาลัยเดียวกันเลยนะ”แป้งบอก
“เฮ้ย..เรียนมนุษย์จริงอะ”ผมครับ เป็นคนเข้ากับคนง่าย แป๊บเดียว เริ่มมีเฮ้ยแล้วครับ
“อืม..ทำไมหรอ”แป้งถาม
“อ่อ..ก็มีนิดหน่อยอะ...แป้งอยู่ห้องนี้หรอ”ผมถาม
“ใช่..อยู่กับเพื่อนนะ..ชื่อแนน..คณะมนุษย์เหมือนกัน”แป้งบอก
“อ่อหรอ..อืม..งั้นดูลาดราวที่นี่ให้หน่อยนะ..แค่เป็นหูเป็นตาอะ..แบบว่ามีใครมาที่ห้องนี้มั้ยอะไรงี้อะ”ผมพูด พร้อมกับยกมือไหว้
“แหม..หวงแฟนนะเนี้ย”แป้งแซว
“อะนะ...นะนะ..ช่วยหน่อยนะ”ผมบอก
“ได้ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว..พี่ตาร์อะก็เอากับข้าวตอนพี่ตาร์ทำมาฝากเราบ่อยๆ”แป้งพูด อ่าวรู้จักไอ้ตาร์ทำไมไม่บอกกรูวะ
“อ่าว..รู้จักหรอ”ผมหน้าเหวอ
“อืม..ก็ไม่สนิทหรอก..แต่ก็คุยกันทักกันเฉยๆ”แป้งบอก
“งั้นก็ดีเลย..ฝากด้วยนะ..”ผมบอก พร้อมกับหันมาที่กระดาษอีกครั้ง
“..ป.ล.กรูรักมึงนะ..”นั่นเป็นอีกประโยคที่ผมเขียนต่อไปด้านท้ายกระดาษครับ
“อะ..ขอบคุณนะ แล้วก็ฝากด้วยนะคราบ”ผมพูด แล้วก้มหัว แบบเล่นๆ ทำเอาแป้งหัวเราะ
“ได้เลย..ยินดีที่รู้จักนะเพื่อนใหม่”แป้งพูดบอก ผมยิ้ม
“..อืม..ยินดีที่รู้จักเหมือนกัน..”ผมบอก พร้อกกับเดินไปสอดกระดาษที่ประตูไอ้ตาร์ แป้งมองดูทุกการกระทำ
“กดกริ่งด้วยสิ..แล้วพี่เค้าจะรู้หรอ”แป้งพูด
“งั้นเดี๋ยวข้าวกด แล้วเดี๋ยวแป้งดูให้ด้วยนะว่าตาร์มันหยิบไปอ่านรึป่าว”ผมพูด
“..ได้..งั้นเข้ามาในห้องก่อน เดี๋ยวแป้งแกล้งเปิดประตูไปเจอพี่ตาร์แล้วเดี๋ยวดูให้”โห ดูแผนมันครับ ไอ้แป้งนี่เพิ่งรู้จักนะครับ ถ้ารู้จักกันนานกว่านี้หน่อย ผมว่ามันต้องกวนตีนมากแน่ๆเลยอะ
ผมก็เดินเข้าไปในห้อง ไอ้แป้งรีบไปกดกริ่งแทนผมเลยครับ แล้ววิ่งเข้ามาในห้อง ผมกับไอ้แป้งหัวเราะกันเบาๆ ขำตัวเองครับ พอไอ้แป้งไอ้ยินได้ตาร์เปิดประตู นี่เอาหูแนบประตูกันเลยครับ ไอ้แป้งก็แกล้งเปิดประตูไปพอดีครับ
“อ่าวพี่ตาร์”ดูมันครับ
“อ่าวน้องแป้ง..เลิกเรียนแล้วหรอครับ”ไอ้ตาร์พูด
“ค่ะ..เออ...ลืมของนะค่ะ”ไอ้แป้งพูดแค่นี้ครับแล้วเดินเข้ามาในห้อง
“ว่าไงบ้างเห็นมั้ย”ผมรีบถามทันที
“หยิบไปแล้ว”ไอ้แป้งพูดด้วยความตื่นเต้น
“หรอ...ขอบใจนะ”ผมบอกแล้วยิ้มโลดแล่น
“แล้วเอาไงต่อ”ไอ้แป้งถาม
“ไม่รู้เหมือนกัน..เดี๋ยวเรากลับก่อนนะ..แล้วฝากทางด้วนนะ”ผมบอก
“ได้ๆ...”แป้งบอก
“อืม..งั้นไปนะ..แล้วเจอกัน”ผมโบกมือบ้ายบาย แป้งก็บ้ายบายแล้วผมก็เดินลง ด้วยอาการดีใจสุดฤทธิ์
...


มาต่อแล้วนะจ๊ะ
จุ๊บๆ
หิหิ
ฮ่าๆ
เป็นไงกันบ้างเอ่ย
หายโกรธข้าวกันรึยังอะ
หายเหอะ
ไปแระ
รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ
และก็ขอบคุณทุกคอมเม้น ทุกกำลังใจเลยนะค่ะ
บับบาย ไม่รู้จะมาต่ออีกรึป่าวนะ
วันนี้ฟิต มาหลายรอบเลย หิหิ

[Haney]

^

^

มาเพื่อจิ้ม



ยังตามอ่านไม่ทันทั้งหมด แต่อ่านเป็นตอนๆ ไปเพราะ นางสาว ม. แนะนำมาครับ 


แต่ตอนนี้ข้าวได้ใจมาก  ด้านได้ อายอด กร๊ากก

[RN]

โหหหหห  ข้าวโหดจริงๆๆ

[YO DEA]

 


จิ้มๆๆ สาวกหงษ์









อิอิ



จัดปายยยย


ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก

[thaitanoi]

   ขอบคุณครับ

[ranny]

เราว่า

ตาร์ เค้ารอ แค่คำๆเดียวของข้าวนะ

คำว่า "รัก" น่ะ

แค่พูดคำนี้กับตาร์

ตาร์ก็ยอมใจอ่อนแล้ว

เชื่อดิ

[Bg LoVe NT]

ชิ!!

พูดยากพูดเย็นเหลือเกินนะข้าว

แล้วพูดจาดีๆหวานๆกะต้าร์อ่ะทำเป็นม๊ายยยยย

ต้าร์ อย่าพึ่งไปดีกะมัน

สมน้ำหน้า แกล้งมันต่อปาย สะจายยย

(ยังสติลโมโห แอนด์ โกรธ ไอ้ข้าวอยู่)

[Ferfa]

ปล้ำแม่งเลยไอน้องเอยยย

[kurugmin]

“..ป.ล.กรูรักมึงนะ..”
กรูไหน  มึงไหน  ไม่รู้เรื่อง
คำว่า ข้าวรักตาร์  อ่ะ  พูดเป็นมั๊ย  ห๊ะ
เดี๋ยวปั๊ด  จับจูบซะนี่

 

[Mint]

จับปล้ำทำเมียซะ

 

จะได้ง่ายขึ้น...

[akike]

มีสปายเพิ่มมาอีกแหละ

ข้าวนี่เจ้าเล่ได้อีก

แต่รู้สึกว่าตำแหน่งจาเริ่มเปลี่ยน

[pongsj]

สายสิบสายสะดือ ดูสิว่าต้องง้อกันอีกขนาดไหน 555

[chee]

 :m20:มันสลับบทกันแล้วชิมิคะ

ข้าวแมนได้อีกลูก ได้อีก

[benxine]

สมน้ำหน้า!!!!~

[TAMAKUNG]

 



ต้องง้อแบบนี้แหละ    ได้ใจ  คนอ่านเลย




เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



ขอให้รักกันเหมือนเดิมทีเถอะ




ผมล่ะเครียดกับรื่องนี้จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



 

[BZ]

ข้าว สู้เว่ย

[andyus1]

อ๊ากไปเรวมาก ยังไม่ได้อ่านซักตอน เบบี๋ฟิตจิง ไม่ได้เข้ามาวันเดียวเอง ต้องไปเทคแคร์คุนชาย เง้อ

มาๆๆ กอดที

เง้อผมยังค้างเติ่งอยู่เลยคนอื่นเค้าสบายใจกันแล้วเด๋วค๊อปไปนั่งอ่านบนรถตู้ตอนกับบ้านละกันนะ

เค้าดีกันแล้วช่ายม่าย คริๆๆ ยิ้มออกแล้ววุ้ย

เหอๆ มาต่อเยอะๆ เลย จาไดด้มาตามอ่านอีกทีวันจัน แบบ จุจายไปเรย

หรอว่าจะรอผม เอ๋ ไม่ดีอาจโดนรุมตรีนอ่ะ

ไปละ ยังมิอาบน้ำเลย แม่โทมาด่าริ้ววววววว

[anna1234]

  เหอเหอ

กูรักมึงนะ

ก็กูจริงใจอ่ะใครจะทำมัย

ผมล้อเล่นครับ เบบี๋เขียนดีเกินไปอินกะบทมากไปหน่อย 5555

[● MaYa~Boy ●]

อยากเห็นข้าวบอกรักต้าร์อ่ะ

จัดให้หน่อยดิ่