ตอนพิเศษ: พี่เจ้าขาปีสามกับพนักงานบริษัท
ย้อนกลับไปเมื่อปีที่แล้ว มีอยู่วันหนึ่ง อยู่ๆเสียงที่กำลังร้องเพลงเชียร์ เขาก็ยืนปรบมือช่วยกันร้องก็ค่อยๆเงียบลงเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของใครบางคนกำลังเดินเข้ามาใต้ตึก
จันทร์เจ้าหันไปมองก็หน้าตื่น พี่นาฏยไหนบอกว่าจะรอเขาที่หอสมุดไง ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่กัน
เหล่าเพื่อนร่วมชั้นปีและพี่ปีสามที่ยืนอยู่ก็อมยิ้มกันเพราะรู้อยู่แล้วว่ามาหาใคร จะมีก็แต่เด็กปีหนึ่งที่ไม่รู้จัก
พอเหล่าน้องๆเห็นพี่นาฏยเดินเข้ามาใต้ตึกก็เริ่มส่งเสียงดังหันไปมอง มีคนหล่อขนาดนี้อยู่ด้วยหรือไงกัน จันทร์เจ้าจำได้ว่าตัวเองเอาหัวมุดอยู่ด้านหลังเพื่อนสนิทไม่ยอมโผล่หน้าออกไป
แต่เพื่อนสนิทเหมือนจะทรยศเขาอย่างไม่ลังเล มันเดินไปขอโทรโข่งมาจากเพื่อนคนหนึ่งในคณะ
‘เอ่อ...ไม่ทราบพี่นาฏยคนดังของประมงมีธุระอะไรกับคณะของเราหรือครับ?’ พอไอ้อัชพูดจบ สายตาคมดุก็จ้องมานิ่งๆ ร่างเล็กๆสะดุ้งเล็กน้อย
นาฏยรู้สึกว่ากำลังมีกระต่ายแคระตัวหนึ่งตื่นตระหนกและเพื่อนของกระต่ายแคระก็กำลังแกล้งอย่าสนุกสนาน เหล่าบรรดาปีสองปีสามอมยิ้มกันใหญ่
จันทร์เจ้าถลึงตามองเพื่อน เมื่อรู้สึกว่ามันจะเล่นเกินเหตุ แต่เรื่องสนุกๆแแบบนี้มีหรือทุกคนจะพลาด
‘พี่เขาหล่อมาก’
‘แต่ดูดุไปหน่อย’
‘สูงมากอะ เมื่อกี้พี่อัชบอกว่าอยู่ประมง โอ๊ยย งานดีอย่างนี้มีแฟนหรือยัง’
‘น่าจะมีสิ พี่เขาอยู่ประมง จะมาทำอะไรที่นี่ถ้าไม่ได้มาหาแฟน’
‘เขาอาจจะมาหาเพื่อนก็ได้นะแก’
หูเขาได้ยินเสียงรุ่นน้องซุบซิบ แต่จะเรียกว่าซุบซิบได้หรือ เพราะว่ามันเป็นซุบซิบที่ดังเลยละ
เขาเริ่มจะหันไปหลบหลังเพื่อนคนอื่นแทน รู้สึกว่าหน้าร้อนๆอย่าไม่มีสาเหตุเมื่อสบนัยน์ตาคมดุของอีกฝ่ายในระยะไม่ไกลมาก รู้เลยว่าพี่นาฏยเหมือนกำลังสนุกอยู่
‘อยากรู้จักพี่เขากันไหม?’ ไอ้อัชยังเล่นไม่เลิก
‘อยากค่า’ เสียงน้องตอบกันขยันแข็งขัน
‘ไม่ทราบว่า จะรบกวนพี่นาฏยขึ้นมากล่าวอะไรเล็กน้อยในฐานะรุ่นพี่หน่อยได้ไหมครับ?’
เหอะ! ไอ้อัชเล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง
จันทร์เจ้ารู้นิสัยคนรักดี พี่นาฏยไม่ชอบสุงสิงกับคนไม่ค่อยรู้จัก...เฮ้ยยยยย! แล้วนั้นพี่นาฏยจะลุกขึ้นมาทำไมครับ ฮือออออ ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่พี่นาฏย จะรวมหัวแกล้งเขาใช่ไหมนี่ ร่างเล็กลุกลี้ลุลน นัยน์ตากลมสอดส่องทางหนีทีไล่ล่อกแล่กเหมือนหนูติดจั่น ไอ้อัชไอ้เพื่อนเลว ไอ้เพื่อนทรยศ
พี่นาฏยก็อีกคน เจ้าขางอนจริงๆด้วย
งดสามวันเลย!!!
หมายถึง...งดทำอาหารกล่องให้สามวันนะ!
‘พี่นาฏยกล่าวอะไรสักเล็กน้อยครับ’ อชิระยื่นโทรโข่งไปให้
ตามปกตินาฏยก็ไม่ใช่คนชอบทำอะไรแบบนี้ เรื่องการพูดกับรุ่นน้อง ขนาดในคณะเขาก็ยกให้คนอื่นพูดทั้งหมด แต่วันนี้อยากเห็นกระต่ายแคระหน้าระเบิดสักหน่อย ตอนแรกเขาบอกน้องว่าจะรอที่หอสมุด แต่ว่ารู้สึกเบื่อๆเลยว่าจะมาเดินข้างนอกให้ผ่อนคลาย พอเดินไปเดินมาเลยตัดสินใจเดินมารอคนรักที่คณะเลยดีกว่า
‘ก็...ยินดีตอนรับพวกคุณทุกคนสู่มหาลัย...’
มีเสียงจอแจจากเด็กปีหนึ่ง เสียงกรีดร้องเบาๆ บางคนทำหน้าฟินแบบอินฟินิตี้
‘โอเคครับบ ขอบคุณพี่นาฏยมากครับ’
อชิระเห็นเพื่อนสนิทกำลังย่องๆเดินหนีไปข้างนอกเลยรีบพูดต่อ
‘แล้วพี่นาฏยมาหาใครที่คณะของเราเป็นพิเศษหรือเปล่า’
นัยน์ตาคมดุเห็นกระต่ายกำลังกระโดดดึ๋งๆหนีไปแล้วขำในใจ เขารู้ว่าน้องไม่ได้อยากปิดบังเรื่องของเขาสองคนกับเด็กปีหนึ่ง แต่เจ้าตัวก็แค่อายเท่านั้นเอง
‘หึ...’ เสียงในลำคอ แต่คนฟังรู้ดีว่าพี่นาฏยกำลังชอบใจไม่น้อย ‘เด็กคนนั้นจะไปไหนหรือ?’ ทุกสายตาหันไปมองตามคำพูดของร่างสูง
กระต่ายที่กำลังกระโดดหนีถึงกับชะงักกึก หันกลับมา ทุกสายตาที่มองมาทำเอาเขาอยากจะโหม่งหัวตัวเองตายไปซะ ยิ้มแหยๆให้กับทุกคนที่มองขำ แต่ในใจนี่เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันสาปแช่งเพื่อนสนิทไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
แต่อยู่ๆจันทร์เจ้าก็ต้องหูดับลงเมื่อพี่นาฏยกระดิกนิ้วเป็นเชิงเรียกให้เขากลับมา คราวนี้ไม่รอดของจริง เสียงกรี๊ดดังระงมจนน่าตกใจ ทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่หวีดร้องเหมือนโดนน้ำร้อนลวก
ใบหน้าขาวขึ้นสีจัด ตอนแรกไม่ยอมเดินไปแต่พอเห็นนัยน์ตาคมยังอย่างไม่ลดละ จำต้องหมุนตัวกลับแล้วเดินเข้าไปหา แต่ไม่ใช่ไปยืนข้างๆนะ วิ่งไปดึงข้อมือใหญ่แล้วออกแรงทั้งหมดที่มีดึงอีกฝ่ายให้เดินออกตามไปด้วยกัน
เขาไม่กล้ายืนคุยกับพี่นาฏยต่อหน้าน้องปีหนึ่งทุกคนหรอก ต่อหน้าเพื่อนก็ไม่เอา!
‘พี่นาฏยเจอคนที่มาหาแล้วครับ เพราะงั้นเรามาทำกิจกรรมต่อได้เลย’
เสียงกรีดร้อง ใบหน้ารุ่นน้องทุกคนถึงกับอ้าปากค้าง ที่แท้ก็มาหาพี่จันทร์เจ้านี่เอง
เรื่องวันนั้นทำเอาจันทร์เจ้าโดนรุ่นน้องมองแปลกๆตลอดการเข้าเชียร์ แถมพอรุ่นน้องบางคนที่เริ่มสนิทก็เอาเรื่องนี้มาล้อเลียนเขาอยู่เรื่อย
หลังจากที่เขาคบกับพี่นาฏย ทุกคนในคณะ ไม่สิ เกือบทั้งมหาลัยก็รับรู้กันหมด ตอนเขาอยู่ปีสองมาเป็นรุ่นพี่รับน้อง พี่นาฏยก็ขึ้นปีสี่ บางครั้งเขาต้องอยู่โยงวางแผนกิจกรรมบ้าง หรือบางครั้งมีซ้อมเชียร์ให้เด็กปีหนึ่งก็จะได้เห็นร่างสูงใหญ่หน้าตาคมดุ โดดเด่นว่าคนอื่นนั่งรออยู่ บางครั้งพี่นาฏยก็เอาหนังสือมานั่งอ่าน เอารายงานมานั่งพิมพ์ บางวันก็ซื้อขนมนมเนย มาเลี้ยงพวกเขา
“เดี๋ยวผมรอเป็นเพื่อน” น้องรหัสเขานั่งแกว่งขาบนเก้าอี้ม้านั่งตัวเดียวกัน ตอนนี้ยังคงมีคนอยู่คณะอยู่ไม่น้อย
สี่สิบนาทีเกินมานิดหน่อย รถยนต์คันสวยคันเดิมก็แล่นเข้ามา พี่นาฏยยังไม่ได้เปลี่ยนรถ ยังคงใช้คันเดิมที่ใช้มาตลอดช่วงมหาลัย แต่ว่าก็มีแผนที่จะเปลี่ยนรถเร็วๆนี้ เขามีได้ดูโบชัวร์รถยนต์อยู่บ้าง เมื่ออาทิตย์ที่แล้วพี่นาฏยก็พาเขาไปดูรถที่โชว์รูมด้วยกัน แต่ก็ยังไม่มีที่ถูกใจเท่าไร
“งั้นพี่ไปล่ะ ขอบใจจีมากที่มานั่งเป็นเพื่อน” เขาโบกมือให้น้องรหัส ตบไหล่อีกฝ่ายเป็นเชิงขอบคุณก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถ มีคนในณะเขาโบกมือให้ เขาก็โบกกลับแล้วสอดตัวเองเข้าไปในรถยนต์เปิดแอร์เย็นฉ่ำ
“พี่นาฏยสวัสดีครับ” แม้จะคบกันมาหลายปีแต่ว่าเขาก็ยังเคยชินกับการสวัสดีอีกฝ่ายและทำมาตลอด เขาให้เกียรติคนรักที่โตกว่า
“จีมารอเป็นเพื่อนหรือ?” ร่างสูงหลังพวงมาลัยคนขับเห็นน้องรหัสของอีกฝ่ายยกมือไหว้ผ่านกระจกรถทำให้ต้องยกมือขึนเป็นเชิงทักทาย
“ครับ...” กระต่ายแคระยิ้มร่า
เหลือบมองคนรักในชุดเสื้อเชิ้ตสีเข้ม กางเกงสแล็คสีดำขายาว รองเท้าหนังขัดมันเงาวับสีดำ พี่นาฏยยังดูดีเหมือนตอนมหาลัยไม่มีผิด ยิ่งตอนนี้กลายเป็นชายหนุ่มวัยทำงาน ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นและสุขุมกว่าเดิม น่าเกรางขาม ตอนนี้เขาเชื่อว่าสาวๆออฟฟิสจะต้องมองคนรักเขาไม่วางตาแน่นอน
“พี่นาฏยเหนื่อยไหมครับ?” จันทร์เจ้าจับต้นแขนแข็งแรง บีบนวดเบาๆ
พี่นาฏยตื่นเช้าไปทำงานแล้วพอเลิกงานก็ต้องขับรถมารับเขาอีก บางครั้งเขาก็เกรงใจอีกฝ่าย จันทร์เจ้าตอบแทนอีกฝ่ายด้วยการเป็นคนรักที่ดี คอยถามไถ่ ทำอาหารอร่อยๆ เพื่อให้พี่นาฏยรู้สึกว่าอยู่กับเขาแล้วผ่อนคลาย เหมือนเขาเป็นที่พักทั้งกายและใจของอีกฝ่ายได้
“ไม่หรอก วันนี้งานไม่เยอะ” เขายังคงต้องเรียนรู้งานจากรุ่นพี่ในบริษัทอยู่มาก ทุกคนรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เขาก็ให้ทุกคนปฏิตัวเหมือนเขาเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้แค่หนึ่งปี หากเขาทำงานอะไรผิดพลาดหรือไม่สมควร ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะว่ากล่าวตักเตือนเขาได้โดยไม่มีความผิดอะไร
“งั้นเดี๋ยววันนี้เจ้าขาทำของอร่อยๆให้กิน ดีไหม?” คนรักของเขาดูแลดีเสมอต้นเสมอปลาย อาหารที่อีกฝ่ายใส่ใจทำก็เป็นของมีประโยชน์ต่อสุขภาพทั้งนั้น สะอาด ถูกหลักอนามัย
“อืม เอาสิ”
“พี่นาฏยอยากกินอะไรครับ?”
นัยน์ตากลมโตมองพี่
“อืม...” เสียงทุ้มหายไปในลำคอ เหมือนคนกำลังคิด “มีเมนูกระต่ายแคระไหม?”
เมนูอะไรอะ “ใครเขากินกระต่ายกันเล่าพี่นาฏย” บ่นกระปอดกระแปด เหมือนโดนแกล้งอีกแล้ว
นาฏยยิ้มบางๆ แต่ขำในใจ กระต่ายยังไม่เก็ทอีกนะ เขาไม่ค่อยเรียกน้องว่ากระต่าย เอาจริงๆเจ้าตัวน่าจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีชื่อเล่นนี้ แต่คนอื่นก็ไม่รู้เหมือนกัน
เพราะว่า...มันเป็นชื่อที่เขาเรียกได้คนเดียว!
อีกอย่างเขาเคยเรียกอีกฝ่ายว่ากระต่ายแต่นั้นมันก็นานมากแล้ว เจ้าตัวคงไม่เอะใจอะไรหรอก
“อะไรก็ได้ เจ้าขาทำพี่กินได้” สุดท้ายก็ตัดสินใจเลิกแกล้งดีกว่า
“งั้นเอาเป็นพาสต้าขี้เมาทะเลไหมครับ?” คนทำอาหารเสนอ เพื่งซื้อพาสต้าห่อใหญ่มาเก็บเอาไว้ ยังมีพวกซีฟู้ดแช่แแข็งที่ซื้อมาแช่ไว้ในตู้เย็นด้วย
จันทร์เจ้ายิ้มเมื่อเห็นพี่พยักหน้ารับ ในใจก็คิดไปถึงการเตรียมของว่าต้องใช้อะไรบ้าง
+++++++++++++++++++++++++ 100% +++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่า
เอาอีกครึ่งตอนที่เหลือมาฝากกันค่า ถึงแม้การเปิดตัวของพี่นาฏยกับน้องๆปีหนึ่งคณะบริหารจะดูธรรมดาไปหน่อย แต่ว่าแค่นี้ก็พอแล้วสำหรับพี่นาฏย พี่หมีแกเป็นคนไม่ชอบเด่นนะคะ นางเลยเอาแค่พอหอมปากหอมคอเนอะ ตอนพิเศษตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายที่จะนำลงในเว็ปนะคะ หลังจากนั้นตอนพิเศษที่เหลือ คนเขียนขออนุญาตนำไปลงไว้ในเล่มนะคะ
รับรองว่าตอนพิเศษทั้งที่ลงในเว็ปและลงในเล่มนั้น พิเศษจริงๆ เอาไว้หลังจากที่ต้นฉบับทุกอย่างเรียบร้อย เราจะมาแจ้งรายละเอียดของรูปเล่มให้ฟังนะคะ ตอนนี้อดใจรอกันอีกเล็กน้อย ใครใคร่อยากจะเอาพี่หมีต่ายแคระไปนอนกอดที่บ้าน หยอดปุกเตรียมเอาไว้ได้เลยจ้า
เราขอขอบคุณทุกท่านๆที่ให้ความเอ็นดูพี่นาฏยและเจ้าขามาโดยตลอด ขอบคุณจากใจค่า
ปล. เราของฝากเรื่อง รักหนักมาก และเรื่องอื่นๆที่จะตามมาในอนาตต่อไปเรื่อยๆนะคะ
เยิฟฟฟฟ
ปล. อีกหนึ่งเรื่องของคนเขียน วณิพกพเนจร ไปตามได้
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55317.0
และเรื่องที่สองคือ HEAVY WEIGHT รัก ▪️ หนัก ▪️ มาก
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59114.0
ปล.สอง. แวะเวียนไปคุยกันได้นะค่า
ขอฝากไปกดไลค์เพจเฟสบุ้คกันได้นะครับบบบ เพราะว่าส่วนใหญ่เราจะอัพเดทเวลาที่เรา
หายไปนานๆ หรือว่าติดธุระอะไร เราจะไปอัพเดทไว้ในเฟส หรือว่าบางครั้งจะมีเขียนโมเม้นน่ารักของอีพี่กะน้องเอาไว้เล่นๆที่ไม่
ได้เอามาลงหน้านิยายนะครับ เลยอยากให้ไปพูดคุยในเฟสกันเลยยยย ถ้าคนเขียนหายไปตามจิกในเฟสจะเจอเราเร็วมากเพราะ
เราเล่นประจำ
https://www.facebook.com/airin.arpo/?fref=ts