LOVE HIGH STORY – interlude – Been There, Done That | ไปมาแล้ว ทำไปแล้ว21:17 น.
หนุ่มร่างสูงรู้สึกตัว ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมลมหายใจอุ่นๆ ของร่างเล็กในอ้อมกอดที่หายใจรดอกเขาเป็นจังหวะอยู่ใต้ผ้าห่ม เมื่อก้มมองดูก็เห็นเพียงหัวกลมๆ กับผมชี้ๆ ที่โผล่ออกมานอกผ้าห่ม... เห็นแค่นี้ก็เป็นสุขจนยิ้มจนแก้มปริ... ว่าแล้วก็ขอกระชับอ้อมกอดอีกสักนิด ดึงร่างเล็กให้เข้ามาแนบชิดอีกสักหน่อย
“อือออ มมม”
คนโดนกอดละเมอประท้วงอยู่ในลำคอ เมื่อโดนกอดแน่นขึ้นจนใบหน้าใสแนบเข้ากับอกแกร่ง ทำเอาหายใจลำบาก มือเรียวเริ่มออกแรงขืน แต่ไม่แน่ใจว่าแรงขืนอันน้อยนิดที่ละเมออยู่นี้นั้น เป็นความตั้งใจจะดันตัวเองออกจากการโอบกอด หรือจะดันร่างสูงให้ออกห่างจากตัวเองกันแน่
“หึหึ”
ร่างสูงหัวเราะในลำคอ นึกสนุกเมื่อร่างเล็กดึงดัน... มันดื้อแม้กระทั่งตอนหลับ... กะว่าจะกอดให้แน่นขึ้นอีก จินตนาการในหัวเป็นเรื่องเป็นราวว่าไอ้เจ้าเปี๊ยกมันคงจะดิ้นพราดๆ อยู่ในอ้อมอกเขาแน่ๆ... แต่ยังไม่ทันได้ทำจินตนาการให้เป็นจริง เสียงโทรศัพท์มือถือจากห้องนั่งเล่นก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน
~ หมื่น แสน ล้านนาทีต่อไปนี้ ขอใช้มันไปกับเธอ อยากมีวันเวลาที่สวยงาม ดั่งความฉันที่เคยละเมอ ~
โบ๊ทหุบยิ้มก่อนจะตวัดหางตาไปที่ประตูห้องอย่างขัดใจ... ถึงจะมีเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอและคำบ่นอยู่ในใจ แต่ก็ยอมผละจากเตียง ผละจากรุ่นน้องตัวแสบ ลุกขึ้นคว้าบ๊อกเซอร์ลายแมวญี่ปุ่นที่หล่นอยู่ข้างเตียงมาใส่แล้วเดินออกไปรับโทรศัพท์
ร่างสูงยืนคุยโทรศัพท์อยู่ครู่หนึ่งก็วางสาย โยนโทรศัพท์ลงบนโซฟา แล้วเดินกลับเข้าห้องนอนไป แต่ก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอน เขาก็นึกอะไรขึ้นได้... ว่าแล้วก็เดินตรงไปที่โต๊ะทำงาน แล้วหยิบกระดาษรองแก้วของผับที่พับเผ็นโพยไว้ขึ้นมาเปิดอ่าน... บนโพยแผ่นสุดท้าย มีลายมือของแบงก์เขียนเอาไว้หวัดๆ ว่า
.
.
“สวรรค์ชั้น 7”.
.
ทันทีที่เห็นโพย ภาพเหตุการณ์เมื่อช่วงเย็นก็หวนกลับเข้ามาฉายอยู่ในหัวของร่างสูงราวกับภาพยนต์ติดเรทระดับ HD ที่มาครบทั้งภาพ สัมผัส รส กลิ่น และเสียง... 18++++ กันเลยทีเดียว
.
.
อืมมมมมมม เอาไงดีละเนี่ย เจอโจทย์นี้เข้าไป...
เมื่อตอนเย็นนี้ผมก็เพิ่งพาไอ้เปี๊ยกขึ้นสวรรค์ไป 3 รอบ... นับไหมอะ??? (//ทำหน้าไร้เดียงสา)
หรือว่า 3 รอบจะหมายถึง “สวรรค์ชั้น 3”??? (//ทำหน้าไร้เดียงสา)
งั้นก็เหลืออีก 4 ชั้นสินะ... หึหึหึ (//ยังทำหน้าไร้เดียงสา แต่แอบเห็นรอยยิ้มชั่วร้ายที่มุมปาก)
.
.
ร่างสูงไม่รอช้า ขยำกระดาษในมือทิ้งลงถังขยะ แล้วค่อยๆ มุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มก่อนจะพลิกตัวร่างเล็กให้นอนหงาย แววตาฉายความเจ้าเล่ห์อย่างไม่ปิดบัง ว่าแล้วก็ค่อยๆ ขึ้นคร่อมร่างเปลือยเปล่าของกีต้าร์ที่มีรอยแดงช้ำเป็นจ้ำอยู่ทั่ว
“อื้ม...มมม”
กีต้าร์นอนขมวดคิ้ว ส่งเสียงร้องประท้วงปรามอยู่ในลำคอ... โบ๊ทได้ยินเสียงท้วง แต่ไม่สนใจ เขาโน้มลงไซ้คอร่างเล็กเบาๆ... รู้สึกเหมือนกำลังลักหลับแฟนตัวเอง ตื่นเต้นชะมัด...
มือเรียวยกขึ้นปัดป่าย หมายจะผลักสิ่งรบกวนออกจากตัว แต่ยังไม่ทันได้ออกแรงดัน มือทั้งสองก็โดนรวบแล้วกดไว้บนเตียงเสียก่อน
“อื้มมมมมม...มมมม”
คนหลับยังละเมอประท้วง คราวนี้ดังกว่าเดิม คิ้วขมวดยิ่งกว่าเดิม เริ่มดิ้นขัดขืนคนที่ทาบทับอยู่บบนตัว... รู้สึกอึดอัดจนไม่สบายตัว... แล้วไหนจะสัมผัสอุ่นๆ แฉะๆ ที่ซอกคออีก
“อ่ะ... อือออ”
ร่างเล็กเริ่มส่งเสียงครางเมื่อร่างสูงเม้มขบ... จนในที่สุดกีต้าร์ก็รู้สึกตัวตื่น
“อืมมมมม... คุณโบ๊ท???”
กีต้าร์ยังอยู่ในอาหารเมาขี้ตา ยังเบลอๆ อยู่ เลยยังไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนลักหลับ... ร่างสูงรู้ดีว่าช่วงนี้กีต้าร์จะยังไม่ขัดขืน เลยรีบฉวยรุกหนักขึ้นเพื่อจุดไฟอารมณ์ให้กีต้าร์มีอารมณ์ร่วม... แต่...
.
“อืมมมมม....”
.
“อือออออ...”
.
“อ๊ะ...”
.
“...เอ๊ะ???”
.
“เฮ้ยยยยย ไอ้ลิงภูเขา!!! ทำอะไร!! ปล่อยนะเว้ย ปล่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
“อย่าดิ้นน่า”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ภาพสุดท้ายในห้อง 707 เป็นภาพของสองหนุ่มกำลังฟัดกันอยู่ใต้ผ้าห่มโดยมีเสียงโวยวายของกีต้าร์ดังออกมาเป็นเสียงประกอบ... เร้าอารมณ์ยิ่งนัก... ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นใต้ผ้าห่มบ้าง รู้แค่ว่าแอบเห็นกางเกงบ๊อกเซอร์ของโบ๊ทถูกโยนออกมานอกผ้าห่มจนไปกองอยู่ที่ปลายเตียง... แล้วถ้าสังเกตดีๆ ก็จะเห็นว่าที่ป้ายเลเบิ้ลของบ๊อกเซอร์ตัวนั้น นอกจากจะแปะไว้ว่า made in China แล้ว ยังมีคำว่า
“โปรดติดตามตอนต่อไป” อีกด้วย...
------------------------------------
FlapJack Corner;
ไม่เจอกันเป็นเดือนเลยสินะพวกเรา เป็นอย่างไรกันบ้างละครับ สบายดีกันใช่ไหม... ยังไงก็ต้องขอโทษทีนะครับที่หายไปนานมากๆ เพราะว่าช่วง 2 เดือนที่ผ่านมามันเป็นช่วงที่หนักจริงๆ ทำงานทุกวันไม่เว้นเสาร์อาทิตย์เลย (ไม่ได้หนีไปเที่ยวไหนแน่นอน ฮ่าๆๆๆ) ซึ่งก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ปีที่แล้วนะ ถ้าใครพอจะจำได้ก็น่าจะนึกออกว่าช่วงปลายปีแบบนี้ผมก็จะยุ่งๆ แบบนี้แหละ ไม่ค่อยมีเวลามาอัพเท่าไร แต่ก็นะ ช่วงยุ่งๆ หนักๆ มันผ่านไปแล้ว ต่อไปก็จะกลับไปยุ่งในระดับปกติแล้วละครับ คงกลับมาอัพได้ตามปกติ ซึ่งถ้านับจริงๆ ก็เหลือไม่เยอะหรอก ก็ใกล้จะได้บอกลาไอ้เปี๊ยกแสบกับไอ้เจ้าโบ๊ทกันแล้ว (ใกล้จบจริงๆ ไม่ได้ตัดจบนะเออ)
เอาเป็นว่าก็ต้องขอบคุณหลายๆ คนที่ยังรอกันนะครับ มีมาช่วยดันกระทู้ด้วย น่ารักจริงๆ มามะ เดี๋ยวให้รางวัล
เจอกันกับตอนใหม่เร็วๆ นี้ครับ
ปล. +1 กันไป สำหรับทุกคอมเม้นท์ของบทที่แล้วครับ